Σε μια εποχή που κυριαρχείται από ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, ο Γιώργος Ζαρκαδάκης ξεχωρίζει όχι μόνο ως επιστήμονας και ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη, αλλά και ως στοχαστής βαθιά ριζωμένος στην κλασική κληρονομιά της Ελλάδας. Η μοναδική προσέγγισή του στην τεχνητή νοημοσύνη αντικατοπτρίζει μια δια βίου σύνθεση επιστημονικών κλάδων, από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και μύθο έως την κυβερνητική και τη θεωρία συστημάτων. Για την ελληνοαμερικανική κοινότητα που παρακολουθεί την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης με περιέργεια και ανησυχία,ο Ζαρκαδάκης προσφέρει μια συναρπαστική και ανθρωποκεντρική προοπτική βασισμένη στην ελληνική σκέψη.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα, η πρώτη γοητεία του Ζαρκαδάκη με την αλληλεπίδραση μεταξύ μηχανών και ανθρωπότητας ξεκίνησε με τις σπουδές του στην ηλεκτρολογία. Αργότερα κατέληξε σε διδακτορικό δίπλωμα στην Τεχνητή Νοημοσύνη και τα Συστήματα Μηχανικής. Αλλά σε αντίθεση με πολλούς τεχνολόγους, η πνευματική του διαμόρφωση ήταν βαθιά εμποτισμένη με τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Μελετητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, συχνά αντλεί από μυθολογικά πλαίσια για να φωτίσει το παρόν - και πουθενά αυτό δεν είναι πιο εμφανείς από ό, τι στη χρήση του μύθου του.Πυγμαλίωνα και της Γαλάτειαςγια να πλαισιώσει τη σύγχρονη συνομιλία AI.
Ο Ζαρκαδάκης τόνισε πώς αυτός ο μύθος συμπυκνώνει μια διαχρονική ανθρώπινη επιθυμία: να ζωντανέψει το άψυχο, να εμφυσήσει ζωή στις δημιουργίες μας. «Ο Πυγμαλίων», εξηγεί, «ερωτεύεται ένα άγαλμα - το εξιδανικευμένο δημιούργημά του - και η Αφροδίτη του δίνει ζωή». Για τον Ζαρκαδάκη, αυτή η ιστορία είναι κάτι περισσότερο από μια αλληγορία. Είναι μια πρώιμη έκφραση της ανθρώπινης παρόρμησης να κατασκευάσει μηχανές σκέψης κατ' εικόνα και ομοίωσή μας. Και, το πιο σημαντικό, είναι μια προειδοποιητική ιστορία για την προβολή, τον έλεγχο και τους κινδύνους της εξιδανίκευσης.
ΖΩΓΡΑΦΙΑ: Ένας ακόμη πίνακας του Πυγμαλίωνα και της Γαλάτειας από τον Paolo di Mattei...
Το πρώιμο έργο του Ζαρκαδάκη στηνκυβερνητική– η μελέτη των ρυθμιστικών συστημάτων και των βρόχων ανάδρασης – διαμόρφωσε περαιτέρω την κατανόησή του για την τεχνητή νοημοσύνη όχι απλώς ως κώδικα ή υπολογισμό, αλλά ως κοινωνικό και φιλοσοφικό φαινόμενο . Οι ρόλοι του ως επιστημονικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και αρχιτέκτονας τεχνητής νοημοσύνης (συμπεριλαμβανομένης της εργασίας για το μέλλον της εργασίας και την αυτοματοποίηση της εργασίας για οργανισμούς όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) αντικατοπτρίζουν μια σπάνια. διεπιστημονική ευχέρεια.«Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι απλώς ένα τεχνικό πρόβλημα», επιμένει. «Είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα. Έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας».
Αυτός ο ουμανιστικός φακός είναι βαθιά ενημερωμένος από την ελληνική πνευματική παράδοση. Ο Ζαρκαδάκης αναφέρεται συχνά στουςσωκρατικούς διαλόγους, στην αριστοτελική λογική , ακόμη και σεομηρικά θέματαόταν διερευνά ζητήματα συνείδησης, αυτενέργειας και ηθικής στη μηχανική νοημοσύνη. Το βιβλίο τουIn Our Own Image: Will Artificial Intelligence Save Us or Destroy Us?παρουσιάζει την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης τόσο ως φιλοσοφικό όσο και ως τεχνικό ταξίδι, απηχώντας το διαλεκτικό πνεύμα του Πλάτωνα, ενώ αμφισβητεί τις σύγχρονες υποθέσεις για το μυαλό και τη μηχανή.
Ο Ζαρκαδάκης προσφέρει ένα ιδιαίτερο ηχηρό μοντέλο: ένα μοντέλο που δεν διαχωρίζει την ελληνική κληρονομιά από την καινοτομία, αλλά το ενδιαφέρον ως θεμέλιο για να θέσει πιο βαθιά ερωτήματα σχετικά με το πού κατευθυνθήσας.«Η τεχνολογία χωρίς ηθική είναι επικίνδυνη», προειδοποιεί, «και η ηθική χωρίς ιστορίες είναι κενή». Ανακτώντας τον μύθο ως οδηγό – ειδικά μύθους όπως ο Πυγμαλίων, που αμφισβητούν τα όρια μεταξύ δημιουργού και δημιουργίας – ο Ζαρκαδάκης μας προτρέπει να παραμείνουμε άγρυπνοι διαχειριστές των εργαλείων μας, όχι οι λάτρεις τους.
Σε έναν κόσμο που ορίζεται όλο και περισσότερο από αλγόριθμους, ο Γιώργος Ζαρκαδάκης μας καλεί να θυμηθούμε τις ρίζες μας: όχι να ρομαντικοποιήσουμε το παρελθόν, αλλά ναχρησιμοποιήσουμε τη σοφία του για να διαμορφώσουμε ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.
6 Ιουλίου 2025,n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου