ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025

Σπινόζα και Ιμπν Αραμπί: Τα μακρινά ξαδέρφια της μεταφυσικής

(Baruch Spinoza και Ibn Arabi, κοσμικοί καθρέφτες της λογικής και του μυστικισμού - 

Ασάντ Χαν Μπαχαντούρ

Κάποιος χάραξε το σύμπαν με λογική. Ο άλλος διαλύθηκε στη θεϊκή αγάπη. Μαζί, ψιθυρίζουν την ίδια αλήθεια: ο Θεός είναι το μόνο που υπάρχει.

Πριν βουτήξουμε στη μεταφυσική, ας γνωρίσουμε εν συντομία τους δύο κοσμικούς ταξιδιώτες μας:

  • Ο Μπαρούχ Σπινόζα (1632-1677) ήταν Ολλανδός φιλόσοφος σεφαραδίτικης εβραϊκής καταγωγής, αφορισμένος από την εβραϊκή κοινότητα για τις ριζοσπαστικές ιδέες του. Πρόδρομος του Διαφωτισμού, ανέπτυξε μια φιλοσοφία στην οποία ο Θεός και η Φύση είναι ένα και το αυτό, και όλα όσα υπάρχουν είναι μια απαραίτητη έκφραση αυτής της θεϊκής πραγματικότητας. Ψυχρή, ορθολογική και γεωμετρική – αλλά βαθιά πνευματική.

  • Ο Ιμπν Αραμπί (1165-1240), γεννημένος στην Ανδαλουσία και θαμμένος στη Δαμασκό, ήταν μια πανύψηλη μορφή του ισλαμικού μυστικισμού. Γνωστός ως Shaykh al-Akbar («ο Μεγαλύτερος Δάσκαλος»), διατύπωσε το δόγμα του Wahdat al-Wujūd – την Ενότητα της Ύπαρξης – υποστηρίζοντας ότι όλη η ύπαρξη είναι μια εκδήλωση του Θεού και ότι το Θείο αποκαλύπτεται μέσα από όλες τις μορφές, τα ονόματα και τις στιγμές. Παθιασμένος, ποιητικός και βουτηγμένος σε πνευματικούς συμβολισμούς.

Τώρα φανταστείτε αυτούς τους δύο άνδρες – γεννημένους πέντε αιώνες και κόσμους διαφορετικούς – να κάθονται στο ίδιο μεταφυσικό τραπέζι. Μιλάει κανείς στη γλώσσα της λογικής. Ο άλλος στη γλώσσα της αγάπης. Αλλά και οι δύο δείχνουν την ίδια απόλυτη αλήθεια:

Ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από τον Θεό. Επειδή ο Θεός είναι το μόνο που υπάρχει.

"Ό, τι είναι, είναι στο Θεό, και τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει ή να συλληφθεί χωρίς τον Θεό." - Baruch Spinoza.

́ ́Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από τον Θεό. Όλα τα άλλα είναι η σκιά Του." - Ibn Arabi.

Ι. Η συνάντηση που δεν έγινε ποτέ, αλλά πάντα ήταν:

Φανταστείτε αυτό:

Ένα κερί τρεμοπαίζει στην καρδιά μιας αιώνιας βιβλιοθήκης.

Στη μία πλευρά κάθεται ο Baruch Spinoza, μύλος φακών του Άμστερνταμ, σκαλίζοντας το σύμπαν με μαθηματική σαφήνεια.

Από την άλλη κάθεται ο Muhyiddin Ibn Arabi, μυστικιστής περιπλανώμενος της Ανδαλουσίας, χαρτογραφώντας το σύμπαν με το μελάνι της θεϊκής αγάπης.

Δεν συναντήθηκαν ποτέ. Ωστόσο, οι ψυχές τους περιστρέφονται γύρω από την ίδια βαρύτητα:

Ένας Θεός που δεν είναι ξεχωριστός, αλλά η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

II. Ο Θεός του Σπινόζα: Θεϊκή Γεωμετρία:

Το όραμα του Σπινόζα:

  • Ο Θεός δεν είναι πρόσωπο, αλλά η ουσία όλων των πραγμάτων.

  • Η φύση είναι Θεός — Deus sive Natura.

  • Όλα όσα υπάρχουν είναι ένας τρόπος του Θεού.

«Όσο περισσότερο κατανοούμε συγκεκριμένα πράγματα, τόσο περισσότερο κατανοούμε τον Θεό».

Ο Θεός Του είναι η ίδια η λογική – καθαρή αναγκαιότητα, απαλλαγμένη από καπρίτσια, που ξεδιπλώνεται αιώνια.

III. Ο Θεός του Ιμπν Αραμπί: Ο εραστής πίσω από το πέπλο:

Το όραμα του Ιμπν Αραμπί:

  • Ο Θεός είναι το μόνο πραγματικό ον.

  • Ο κόσμος είναι μια θεοφάνεια – μια αυτο-αποκάλυψη των Ονομάτων του Θεού.

  • Όλα είναι ένας καθρέφτης - tajalli, που αντανακλά το Θείο.

«Το μάτι με το οποίο βλέπω τον Θεό είναι το μάτι με το οποίο με βλέπει ο Θεός».

Ο Θεός Του είναι ένας εραστής που λαχταρά να γίνει γνωστός, ονειρεύεται τον εαυτό Του σε μορφή.

IV. Μακρινά ξαδέρφια, μια αλήθεια:

Ο Σπινόζα χρησιμοποιεί γεωμετρία. Ο Ιμπν Αραμπί χρησιμοποιεί ποίηση. Αλλά και οι δύο λένε το ίδιο πράγμα:

Δεν υπάρχει «έξω» από τον Θεό.

V. Είστε ήδη εντός:

Αν ο Θεός είναι το παν, τότε:

Δεν υπάρχει εξορία. Δεν υπάρχει διαχωρισμός. Η λαχτάρα σου είναι η ίδια η Θεία αναζήτηση.

Όπως λέει ο Σπινόζα:

«Η διανοητική αγάπη του Θεού είναι η ύψιστη μακαριότητα».

Όπως λέει ο Ιμπν Αραμπί:

«Η Πραγματικότητα ήθελε να δει τις ουσίες των Ονομάτων Του, έτσι έφερε το σύμπαν σε ύπαρξη ως καθρέφτη».

VI. Ο τελικός ψίθυρος:

Ονομάζονταν αιρετικοί.
Παρεξηγήθηκαν.
Αλλά ακούστε προσεκτικά, και θα τους ακούσετε να λένε:

Δεν είσαι ξέχωρα από τον Θεό. Είσαι ένα πρόσωπο του Θεού, κοιτάζοντας πίσω στον εαυτό Του.


 **Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

3 σχόλια:

zen είπε...

Γνώθι σ Εαυτόν .. ίνα
Τον Κοσμον ..
Και τους Θεούς .. γνώσεσθε......

Και δυο γίγαντες λειτουργουσαν εκτος της πλανης του ματριξ.... των φαινόμενων, των αισθητών.

Ανώνυμος είπε...

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΠΦΦΦΧΟΥΧΑΧΑΧΙΙΙΧΙΧΑΑΑΧΑ 🤣🤪🤣🤪🤣🤪

ΚΑΙ ΣΑΣ
Γ...!Γ€ΜΙ$ΑΝ
ΜΕ ΓΝΏΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΈΣ
ΟΎΛΟΙ ΤΟΥ$

ΧΛΑΠΑ ΧΛΟΥΠΑ
ΑΜΑΣΙΤΑ
ΣΑΝΟΜΠ€€€ΤΑ

ΚΑΙ ΟΙ
ΔΙΚΟΊ ΤΟΥΣ
ΤΗΣ ΊΔΙΑΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΧΑΖΑΡΟΚΑΜΠΑΛΟΥΣ
ΧΑΖΑΡΟΚΡΟΝΙΟΙ
ΚΛΠ
$ΙΩΝ€$
Τ$ΑΦΗΝΑΝ
ΝΑ ΛΕΝ ΠΟΛΛΆ.
ΌΧΙ...
ΝΝΝΑΙ...!

ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ
ΑΦΉΓΗΣΗ...
ΠΕΊΡΑΜΑ
ΝΟΗΤΙΚΌ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΌ
ΓΕΝΕΤΙΚΌ ❗

ΤΟ ΜΌΝΟ
ΣΊΓΟΥΡΟ
ΕΊΝΑΙ
ΥΠΆΡΧΕΙ ❗
ΘΕΌΣ ❗
ΕΝ ΖΩΉ...❗




Πάντα να κρατάμε μικρό καλάθι, γιατί το βάρος είναι φιλικό προς την εντροπία και εχθρός της απόστασης. είπε...

Γιατρέ συμπεριφέρεσαι μαζί με την πάθηση σου.
Ό Θεός Άρχει.
Ο άνθρωπος υπάρχει, εκδηλωμένος από την μήτρα της έκφανσης του Λόγου Του.
Ό Λόγος είναι η Αρχή που προϋποθέτει τό τέλος.
Δεν υφίσταται Αρχή χωρίς τέλος.
Δεν υπάρχει ποίηση εκτός γεωμετρίας.
Ή μορφή σχηματίζεται γεωμετρικά
( Λόγος/Αριθμός) .
Ή εγωμετρία Του Λόγου επανακαθορίζει την Αρχή.
Τού Ουδέν.