Η ΓΑΛΛΙΑ ΘΕΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΠΕΙΡΕΙ!!!

 

Φίλου που επιθυμει ανωνυμία

Η Γαλλία θερίζει ό,τι έχει σπείρει

Δεν είναι επανάσταση, δεν ειναι αντίσταση όπως κάποιοι πιστεύουν Δεν είναι καν διαμαρτυρία Είναι έλλειψη παιδείας, είναι η ατιμωρησία, είναι η γκετοποιηση, είναι ότι τους εφήβους στο όνομα της ψευδοκορεκτίλας τους αφήνουν αχαλίνωτους .... να εκφραστούν

Ως απάντηση στην αναταραχή που αφορούσε παιδιά μέσης ηλικίας 17 ετών , που πυροδοτήθηκε από τον θάνατο ενός συνομήλικου εφήβου που αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αναζητά τρόπους για να αποκαταστήσει την τάξη.

Πρότεινε να αρχίσουν να πληρώνουν το τίμημα οι γονείς των νεαρών ταραξιών. «Με το πρώτο έγκλημα, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβάλλουμε κυρώσεις στις οικογένειες οικονομικά και εύκολα», είπε

Καλώς ήλθατε στη Γαλλία, όπου τα πάντα πηγαίνουν και όποιος προσπαθεί να επιβάλει έναν ελάχιστο βασικό περιορισμό ή πειθαρχία είναι πάντα το πρόβλημα – είτε πρόκειται για θαμώνες της τοπικής πισίνας που ενοχλούνται με τα παιδιά που πηδάνε πάνω τους είτε για κάποιον που οδηγεί δημόσια συγκοινωνία και υποφέρει από παιδιά που κάνουν δημόσια δράση σαν να είναι στο σπίτι στο δικό τους σαλόνι. Στους ενήλικες που μιλούν ανοιχτά, συνήθως λένε οι γονείς ότι τα παιδιά έχουν κάθε δικαίωμα να εκφραστούν.

Τώρα, λοιπόν, είναι η πολιτεία της νταντάς που έχει παρέμβει και έχει αναλάβει το ρόλο του γονέα –για τους ίδιους τους γονείς– και έχει επιβάλει ακόμη και νυχτερινές απαγορεύσεις κυκλοφορίας για να αναγκάσουν τους γονείς να κρατούν τα ασυνόδευτα παιδιά τους στο σπίτι μετά τις 9 ή 10 το βράδυ. Με συγχωρείτε, αλλά τι στο καλό κάνει κάθε ανήλικος χωρίς γονέα μετά από αυτή την ώρα; Το γεγονός ότι το φαινόμενο είναι τόσο αχαλίνωτο που απαιτεί βαριά κρατική δράση λέει πολλά.

Ο ίδιος ο Μακρόν, με τυπικό γαλλικό ύφος ανατροφής, εξέδωσε αρχικά λευκή επιταγή για τα παιδιά να ενεργήσουν όταν καταδίκασε τον αστυνομικό που φέρεται να πυροβόλησε το παιδί, καταπατώντας το βασικό τεκμήριο αθωότητας του αστυνομικού. Αυτό συνέβη πριν ακόμη το γαλλικό δικαστικό σύστημα είχε την ευκαιρία να ξεφύγει από την αρχή στην εξέταση όλων των αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία πιθανώς θα περιλάμβαναν το γεγονός ότι ο έφηβος, ο Nahel, ήταν ήδη γνωστός στην αστυνομία για 15 προηγούμενα αδικήματα ...

Τα παιδιά στη Γαλλία συμπεριφέρονται με απόλυτη ατιμωρησία. Γνωρίζουν ότι διακινδυνεύουν ελάχιστα έως καθόλου διαπράττοντας εγκλήματα, είτε πρόκειται για συντριβή υποδομών είτε για πυροβολισμούς κατά της αστυνομίας. Ακόμη και οι ποινές φυλάκισης που έχουν εκδοθεί μέχρι στιγμής σε ορισμένους από τους ταραχοποιούς που έχουν ήδη διεκπεραιωθεί μέσω του συστήματος αντιστοιχούν κυρίως σε ποινές ολικής ή μερικής αναστολής, οι οποίες εκτελούνται στο σπίτι με ένα βραχιόλι στον αστράγαλο. Όσοι έχουν καταδικαστεί σε χρόνο σε μια πραγματική φυλακή συνήθως έχουν ήδη καταδικαστεί για παρόμοια εγκλήματα.

Σε μια χώρα όπου οι νεαροί κουκουλοφόροι γνωρίζουν ότι η αστυνομία δεν έχει καμία δύναμη να κάνει τίποτα πέρα ​​από το να σπρώχνει συνεχώς ένα παιδί από την περιστρεφόμενη πόρτα της χαλαρής γαλλικής «δικαιοσύνης», δεν είναι περίεργο γιατί δεν υπάρχει κανένας σεβασμός για τις αρχές επιβολής του νόμου ή τη λειτουργία τους. Και η έλλειψη σεβασμού για την εξουσία τους έχει οδηγήσει μερικές φορές στο να υπερβαίνουν τα όρια στην προσπάθειά τους να την επιβάλλουν.

Οι περιοχές που φωτίστηκαν από αυτές τις ταραχές ήταν πολύ προβλέψιμες. Συσχετίζονται με γκέτο, πολλά από τα οποία είναι γεμάτα με χαμηλό ενοίκιο, επιδοτούμενες κατοικίες στις οποίες μετανάστεςέχουν οργανωθεί τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1960. Αρχικά, η ιδέα ήταν να εισαχθούν μετανάστες από την εργατική τάξη από φτωχότερες ευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να παρασχεθεί φθηνό εργατικό δυναμικό για την αναπτυσσόμενη γαλλική βιομηχανική μηχανή. Σε στρατηγική τοποθεσία σε απόσταση αναπνοής από τα γαλλικά εργοστάσια, ενθάρρυναν εξ ορισμού τη μη ενσωμάτωση. Σε τελική ανάλυση, γιατί να μπείτε στον κόπο να βγείτε έξω από τον θύλακα σας όταν το κράτος σας βόσκει σε αυτόν, δίπλα σε ανθρώπους σαν εσάς, που μιλούν την ίδια γλώσσα, μοιράζονται την ίδια κουλτούρα και την ίδια κοινωνικοοικονομική κατάσταση και όλοι αντιμετωπίζουν την ίδιες προκλήσεις όταν βγαίνουν έξω από αυτόν και στη γαλλική κοινωνία;

Με τον καιρό, καθώς ο πλούτος των ίδιων των ευρωπαϊκών χωρών αυξανόταν, η Γαλλία στράφηκε προς την Αφρική για φθηνό εργατικό δυναμικό. Οι Αφρικανοί μετακόμισαν σε αυτούς τους θύλακες μεταναστών εργατών και οι προηγούμενοι Ευρωπαίοι εκτοπίστηκαν. Για καθαρά οικονομικούς λόγους, η Γαλλία έθρεψε αυτά τα γκέτο και τώρα η χώρα καρπώνεται τις συνέπειες του οράματός της. Δεν είναι περίεργο που πολλοί μετανάστες δεν βλέπουν τους εαυτούς τους ως Γάλλους πρώτα και κύρια ή δεν σέβονται το κράτος, όταν το κράτος διευκόλυνε τον διαχωρισμό τους. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ενσωματώνονται πλήρως με άλλους Γάλλους είναι η παντελής έλλειψη αυτοσυγκράτησης ή αυτοπειθαρχίας και η περιφρόνηση για όποιον προσπαθεί να επιβάλει οποιονδήποτε σεβασμό, αυστηρότητα ή προσδοκίες. Υπό αυτή την έννοια, τουλάχιστον, έχουν προσαρμοστεί τέλεια στη γαλλική κουλτούρα.

Η μεγαλύτερη εργοδοτική ομοσπονδία στη Γαλλία υπολογίζει επί του παρόντος το κόστος των ζημιών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις να ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο ευρώ . Αυτό δεν περιλαμβάνει καν την καταστροφή των δημόσιων υποδομών, συμπεριλαμβανομένων των μεταφορών, των σχολείων και των δημαρχείων. Τόσο πολύ για τη μετανάστευση που είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για τη Γαλλία. Φαίνεται ότι το νομοσχέδιο έρχεται επιτέλους λόγω αποτυχημένων πολιτικών για τη διαφορετικότητα δεκαετιών.

Γνωρίζει κανείς άλλη χώρα – εκτός από τη «γη του παιδιού-βασιλιά», όπως αποκαλούν σαρκαστικά οι υπόλοιποι δυτικοί κοινωνιολόγοι τη Γαλλία – όπου τα παιδιά φέρονται τόσο άσχημα που ο πρόεδρος πρέπει να απειλήσει τους γονείς με κυρώσεις για παραμέληση των βασικών γονεικών τους υποχρεώσεων ;

Κάπως έτσι βαδίζει και ο νεοέλληνας Αν ρίξει καμμιά φάπα ο γονιός στον τσόγλανο αν δεν παίρνει απο λόγια και που έχει ξεφύγει τελειως μέχρι και την γονική μέριμνα μπορεί να του αφαιρέσουν ... Κακοποίηση θα πουν ... Μετά οι ίδιοι όμως θα πουν μόλις δουν να καίγονται τα αυτοκίνητα τους ή να κάνουν πλιάτσικο στα μαγαζιά τους ότι οι γονείς φταίνε Κρεμάστε τους. Γονείς, δάσκαλοι, καθηγητές.... Αφήστε τους εφήβους να εκφραστούν όπως θέλουν Μην τους μαλώνετε, μην τους φωνάζετε, μην τους τιμωρείτε όταν ξεφεύγουν και πάθουν τίποτα ψυχολογικά , όπως πάθαμε και μείς όταν μετράγαμε βιτσιές απο τον δάσκαλο στην ανοιχτή παλάμη.

Όλες οι αντιδρ