ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Στους φετινούς εορτασμούς και παρελάσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου καταγράφηκε μια ιδιαίτερα μαζική και δυναμική συμμετοχή του ελληνικού λαού απ' άκρου εις άκρον της χώρας, και στην Κύπρο. Ενας λαός που φαίνεται να είναι σε αφασία έδειξε ότι διαθέτει ακόμα ικανό δυναμικό να πετύχει την ανάταση. Αυτό διαπιστώθηκε κι από ξένους παρατηρητές και, σύμφωνα με πληροφορίες, κάποιοι άσπονδοι φίλοι μας έδειξαν ν' ανησυχούν για την συσσωρευμένη ενέργεια που υπάρχει στην Ελλάδα και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να απελευθερωθεί.
Σήμερα ζούμε τις ακραίες συνέπειες του πνευματικού ακρωτηριασμού που έχει προκαλέσει το made in west πολιτικοκοινωνικό υβρίδιο κρατικού μορφώματος που βρίσκεται μόνιμα ενάντια στις εθνικές λαϊκές παραδόσεις μας. Ένας λαός, που ζούσε με την ελπίδα μέσα του ότι θα γίνει πράξη μια μέρα ο στίχος του Σικελιανού «Ακόμα λίγο κι ανασταίνεσαι σε νέο ‘21», κινδυνεύει να χάσει τις αντοχές του και να ξαναγίνει «Γραικύλος» για να εξασφαλίσει την «δόση» του μαζί με το χειροκρότημα των συμμάχων-δυναστών. Ένας λαός, που πίστεψε κάποτε «πως θα μπει πια μες σε μια κοίτη αληθινής ζωής και προόδου, βρήκεν άξαφνα αντιμέτωπό του κι άσπονδον εχθρό του τον ρηχόν εμπειρισμό των Φραγκοφορεμένων του πολιτικών, την ξιπασιά που μας εφόρτωνεν η Δύση και τα «φώτα» κι όλη απάνω μας την εγκληματική διπλωματία της Δύσης…», όπως μας αφήνει παρακαταθήκη ο Σικελιανός. (Πεζός Λόγος, τ.Ε΄, Ίκαρος 1985)
«…Ο Έλλην όχι μόνο δεν έχαιρε καμμίαν τιμήν πολιτικήν πλησίον του Δυτικού Κόσμου, αλλά εμισείτο, καταφρονούμενος και μη κρινόμενος ουδέ άξιος ταφής εις τον θάνατό του»… έλεγε από τότε ο ιστορικός της Φιλικής Εταιρείας Ιωάννης Φιλήμων. Εξίσου προφητικός αποδεικνύεται και ο αφορισμός που κατέγραψε στο Ημερολόγιο ενός Συγγραφέα ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Η ελληνική Ανατολή χάρισε στην ανθρωπότητα δύο πολιτισμούς. Από τη Δύση, αντίθετα, δεν πήραμε παρά μόνο τις ιδεολογίες».
Ένας λαός που, με δυνάμεις στρατιωτικά και υλικά εντελώς ασήμαντες, πολέμησε τέσσερις Αυτοκρατορίες στην πρόσφατη ιστορία του –Οθωμανική, Βρετανική, Ιταλική και Γερμανική∙ που πέθανε και μαρτύρησε βάφοντας με το νεανικότερο αίμα του την ιερή σημαία της ελευθερίας του, ζει σήμερα την πιο φοβερή έφοδο των δυνάμεων που αμφισβητούν την αυτενέργειά του ακόμα και την αυθυπαρξία του.
Επί επτά αιώνες, από το τέλος του 11ου έως τα τέλη του 18ου, ο ελληνικός λαός αγωνιζόταν να συγκροτηθεί σε ένα νέο έθνος. Για άλλα διακόσια χρόνια πολεμάει για να αποφύγει τις απειλές και τα ξεστρατίσματα, από την Ιερά Συμμαχία μέχρι την Παγκόσμια Νέα Τάξη του 21ου αιώνα.
Οι απελευθερωτικοί του αγώνες ήταν πάντα πολύ σκληροί γιατί ο εχθρός δεν δίσταζε να μεταχειριστεί όλα τα μέσα προκειμένου να διαλύσει την αντίστασή του.
Χιλιάδες άνθρωποι κάθε φύλου και κάθε ηλικίας από όλες τις περιοχές του ελληνισμού, μέσα και έξω από την Ελλάδα, πέθαναν σε μάχες ή από τις κακουχίες.
Χιλιάδες άλλοι κλείστηκαν στις φυλακές και βασανίστηκαν με τον χειρότερο τρόπο από τους δημίους τους.
Χιλιάδες, τέλος, υπέκυψαν στα βασανιστήριά τους ή εκτελέστηκαν από τους κατακτητές στις φυλακές και στα στρατόπεδά τους.
Αυτά δεν διαγράφονται μονοκοντυλιά από τον «σκληρό δίσκο» της ιστορίας μας, γιατί τέτοια ύβρις ακολουθείται από την Νέμεση.
Τώρα ο εφιάλτης του αφανισμού μάς κυκλώνει από παντού γιατί γίναμε θιασώτες λάθος ιδεολογημάτων, στα οποία εμπιστευθήκαμε την τύχη της πατρίδας μας.
Σήμερα ο ελληνικός λαός καλείται ξανά να υπερασπίσει την ύπαρξή του και τα σύνορά του, φυσικά και ιστορικά, και να αποτρέψει την εσωτερική άλωση των υποστασιακών μύθων που συνιστούν ένα έθνος σε «συναισθηματική κοινότητα» (κατά τον Ελία Κανέττι).
Σε μια ύστατη προσπάθεια να προτάξουμε ένα νέο στρατηγικό ελληνικό όραμα για την κοινωνία, τον πολιτισμό και την οικονομία -πέρα από τρέχουσες οικονομίστικες λογικές και ανεδαφικούς “εκσυγχρονισμούς”- μόνο στην παράδοσή μας την βαθύβληστη και στα λόγια των ποιητών μας μπορούμε να στηριχτούμε. Για να μην καταντήσουνε μια αφασική, μεταμοντέρνα, κοινωνία του «σωλήνα».
Σήμερα ζούμε τις ακραίες συνέπειες του πνευματικού ακρωτηριασμού που έχει προκαλέσει το made in west πολιτικοκοινωνικό υβρίδιο κρατικού μορφώματος που βρίσκεται μόνιμα ενάντια στις εθνικές λαϊκές παραδόσεις μας. Ένας λαός, που ζούσε με την ελπίδα μέσα του ότι θα γίνει πράξη μια μέρα ο στίχος του Σικελιανού «Ακόμα λίγο κι ανασταίνεσαι σε νέο ‘21», κινδυνεύει να χάσει τις αντοχές του και να ξαναγίνει «Γραικύλος» για να εξασφαλίσει την «δόση» του μαζί με το χειροκρότημα των συμμάχων-δυναστών. Ένας λαός, που πίστεψε κάποτε «πως θα μπει πια μες σε μια κοίτη αληθινής ζωής και προόδου, βρήκεν άξαφνα αντιμέτωπό του κι άσπονδον εχθρό του τον ρηχόν εμπειρισμό των Φραγκοφορεμένων του πολιτικών, την ξιπασιά που μας εφόρτωνεν η Δύση και τα «φώτα» κι όλη απάνω μας την εγκληματική διπλωματία της Δύσης…», όπως μας αφήνει παρακαταθήκη ο Σικελιανός. (Πεζός Λόγος, τ.Ε΄, Ίκαρος 1985)
«…Ο Έλλην όχι μόνο δεν έχαιρε καμμίαν τιμήν πολιτικήν πλησίον του Δυτικού Κόσμου, αλλά εμισείτο, καταφρονούμενος και μη κρινόμενος ουδέ άξιος ταφής εις τον θάνατό του»… έλεγε από τότε ο ιστορικός της Φιλικής Εταιρείας Ιωάννης Φιλήμων. Εξίσου προφητικός αποδεικνύεται και ο αφορισμός που κατέγραψε στο Ημερολόγιο ενός Συγγραφέα ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Η ελληνική Ανατολή χάρισε στην ανθρωπότητα δύο πολιτισμούς. Από τη Δύση, αντίθετα, δεν πήραμε παρά μόνο τις ιδεολογίες».
Ένας λαός που, με δυνάμεις στρατιωτικά και υλικά εντελώς ασήμαντες, πολέμησε τέσσερις Αυτοκρατορίες στην πρόσφατη ιστορία του –Οθωμανική, Βρετανική, Ιταλική και Γερμανική∙ που πέθανε και μαρτύρησε βάφοντας με το νεανικότερο αίμα του την ιερή σημαία της ελευθερίας του, ζει σήμερα την πιο φοβερή έφοδο των δυνάμεων που αμφισβητούν την αυτενέργειά του ακόμα και την αυθυπαρξία του.
Επί επτά αιώνες, από το τέλος του 11ου έως τα τέλη του 18ου, ο ελληνικός λαός αγωνιζόταν να συγκροτηθεί σε ένα νέο έθνος. Για άλλα διακόσια χρόνια πολεμάει για να αποφύγει τις απειλές και τα ξεστρατίσματα, από την Ιερά Συμμαχία μέχρι την Παγκόσμια Νέα Τάξη του 21ου αιώνα.
Οι απελευθερωτικοί του αγώνες ήταν πάντα πολύ σκληροί γιατί ο εχθρός δεν δίσταζε να μεταχειριστεί όλα τα μέσα προκειμένου να διαλύσει την αντίστασή του.
Χιλιάδες άνθρωποι κάθε φύλου και κάθε ηλικίας από όλες τις περιοχές του ελληνισμού, μέσα και έξω από την Ελλάδα, πέθαναν σε μάχες ή από τις κακουχίες.
Χιλιάδες άλλοι κλείστηκαν στις φυλακές και βασανίστηκαν με τον χειρότερο τρόπο από τους δημίους τους.
Χιλιάδες, τέλος, υπέκυψαν στα βασανιστήριά τους ή εκτελέστηκαν από τους κατακτητές στις φυλακές και στα στρατόπεδά τους.
Αυτά δεν διαγράφονται μονοκοντυλιά από τον «σκληρό δίσκο» της ιστορίας μας, γιατί τέτοια ύβρις ακολουθείται από την Νέμεση.
Τώρα ο εφιάλτης του αφανισμού μάς κυκλώνει από παντού γιατί γίναμε θιασώτες λάθος ιδεολογημάτων, στα οποία εμπιστευθήκαμε την τύχη της πατρίδας μας.
Σήμερα ο ελληνικός λαός καλείται ξανά να υπερασπίσει την ύπαρξή του και τα σύνορά του, φυσικά και ιστορικά, και να αποτρέψει την εσωτερική άλωση των υποστασιακών μύθων που συνιστούν ένα έθνος σε «συναισθηματική κοινότητα» (κατά τον Ελία Κανέττι).
Σε μια ύστατη προσπάθεια να προτάξουμε ένα νέο στρατηγικό ελληνικό όραμα για την κοινωνία, τον πολιτισμό και την οικονομία -πέρα από τρέχουσες οικονομίστικες λογικές και ανεδαφικούς “εκσυγχρονισμούς”- μόνο στην παράδοσή μας την βαθύβληστη και στα λόγια των ποιητών μας μπορούμε να στηριχτούμε. Για να μην καταντήσουνε μια αφασική, μεταμοντέρνα, κοινωνία του «σωλήνα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου