ΔΥΤΙΚΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ-Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΛΑΝΤΙΤΣ

Δυτικές 'ευαισθησίες'

[Γιά να ενταχθουν στον σαθρο υπερεθνικό μηχανισμο της Ε.Ε.οι γραφειοκράτες της νέας Σερβίας,πούλησαν έναν εθνικό τους ηρωα....]

Αναμφίβολα οι δυτικές κοινωνίες είναι οι πιο ευαισθητοποιημένες κοινωνίες παγκοσμίος.
Απόδειξη σε αυτό οι θρήνοι και η αλληλεγγύη για τους νεκρούς των τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια με θύτες ισλαμιστές και θύματα πολίτες των χωρών αυτών.
Γε σουις Γάλλοι,Βέλγοι,Άγγλοι,Γερμανοί και ότι θές.Φωτογραφίες με κορδελάκια και φώτογραφίες προφίλ στο facebook με φόντο τις σημαίες των πληχθέντων χωρών.
Η ευαισθησίες όμως αυτές είναι κάπως ιδιαίτερες.Π.χ τα θύματα του ισλαμικού κράτους στη Συρία και οι μαζικές δολοφονίες δεν βρίσκουν κάποια συμπάθεια απο τους ευαίσθητους δυτικούς,παρά μόνο προβοκάτσιες τύπου χημικών επιθέσεων του Άσαντ.Ξαφνικά θυμηθήκαν την Συρία και το δράμα που ζεί η φίλη αυτή χώρα της Μ.Ανατολής.Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φωνάζανε να πέσει ο δικτάτορας Καντάφι και τώρα που ανέλαβαν την εξουσία στη Λιβυή οι 'δημοκράτες',δεν βγάζουν άχνα για αυτή την χώρα που απο το 2011 και μετά έχει τριχοτομηθεί,κυριαρχεί η βία και η αστάθεια και το βιωτικό επίπεδο έχει πέσει κατακόρυφα.Μάλιστα έχει αναβιώσει και το 'παραδοσιακό' δουλεμπόριο.Άνθρωποι πλέον πουλούνται σαν σκλαβοι σε αγορές της χώρας.Δημοκρατία και ελευθερία απο τις λίγες....
Τι να περιμένει όμως κανείς απο ανθρώπους που όχι μόνο δεν έκλαψαν για τα αθώα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατίας των Τσετσένων στη Ρωσία αλλά υποστήριξαν υλικά και ηθικά τους θήτες τους.Αυτοί που τώρα κλαίγονται για την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη όχι μόνο τον εξέθρεψαν αλλά και πολέμησαν με μένος ένα Έθνος και έναν Ηγέτη που ηταν σε θέση να τον ξεριζώσουν απο την ρίζα.Οι Σέρβοι υπήρξαν τα μεγάλα θύματα των νεοταξίτικων σχεδιασμών και το πλήρωσαν ακριβά την δεκαετία του '90.Το ίδιο ακριβά και ένας μεγάλος στρατιωτικός ηγέτης,ο αετός των Βαλκανίων Ράτκο Μλάντιτς.

Θα μιλήσουμε για τον άνθρωπο που ξένα και εγχώρια (τσοντό)έντυπα χαρακτήρισαν ΄χασάπη','γενοκτόνο','δεύτερο Χίτλερ','φασίστα'και 'δολοφόνο' και που τόσο μισήθηκε απο το 'ελεύθερο και δημοκρατικό' πολιτικό φάσμα της δύσης.
Ο Ράτκο Μλάντιτς γενήθηκε στο Καλίνοβοκ της Βοσνίας στις 12 Μαρτίου 1943.
Ο πατέρας του υπήρξε επικεφαλής των παρτιζάνων της περιοχής και πολέμιος των Κροατών φασιστών Ούστασι και βρήκε μάλιστα τον θάνατο το 1945 σε μάχη εναντίον τους όταν ο Ράτκο ήταν μόλις 2 χρόνων.Χωρίς να γνωρίσει τον πατέρα του,ο Ράτκο αφού τελείωσε το σχολείο είσηχθει στη στρατιωτική ακαδημία του Βελιγραδίου.Κατά την διάρκεια της φοίτησης του διακρίθηκε για την επιμονή και επιμέλεια του γεγονός που φανερώνει και ο βαθμός αποφοίτησης με άριστα(9,57).
Το 1965 με το πέρας των σπουδών του εντάσεται ως αξιωματικός στον Γιουγκοσλαβικό Λαϊκό Στρατό(JNA) και στην Ένωση Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών.
Κάτα την διάρκεια της θητείας του στο στρατό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να συνεργαστεί με όλες τις εθνότητες της πολυπολιτισμικής Γιουγκοσλαβίας.Παρά το γεγονός πως ο πατέρας του σκοτώθηκε απο τους Κροάτες,δεν φαίνεται να τον επηρέασε στα χρόνια που η Γιουγκοσλαβία ηταν σταθερή και ευημερούσα.Δεν ξεχνούσε όμως αυτά που είχαν περάσει οι Σέρβοι της Βοσνίας,της Κραϊνα,της Δαλματίας και της Σλαβονίας απο τις Κροάτες Ούστασι και τους Μουσουλμάνους SS κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Την περίοδο 1941-1944 δολοφονήθηκαν μαζικά 900.000 Σέρβοι στην πλειοψηφία τους γυναίκες,παιδιά και ηλικιωμένοι.Μια γενοκτονία που κάποια θέλησαν να ξεχαστεί.Ήξερε λοιπόν πως σε μια ενιαία και σταθερή Γιουγκοσλαβία οι λαοί της δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν και οι Σέρβοι δεν θα ξαναζούσαν τέτοιες μέρες.
Ήξερε όμως πολύ καλά πως αν η Γιουγκοσλαβία διαλύοταν,τότε ούτε η ειρήνη και φυσικά ούτε οι ομοεθνείς του θα ηταν εξασφαλισμενοί.
Και τα πράγματα είχαν αρχίσει να πέρνουν άσχημη τροπή απο τα τέλη της δεκαετίας του ΄90.Το 1989 ηταν στρατιωτικός διοικητής της τρίτης περιφέρειας των Σκοπίων.Το 1991 χρονιά που η Γιουγκοσλαβία ηταν φανερό πως όδευε σε διάλυση μετατέθηκε στο Κόσοβο.
Στη συνέχεια ανέλαβε την διοίκηση του 9ο Σώματος του Γιουγκοσλαβικού Εθνικού Στρατού που στάλθηκε να πσροστατέψει τους Σέρβους της Κραϊνα απο τους Κροάτες παραστρατιωτικούς που ήθελαν να καταλάβουν την κατοικούμενη απο Σέρβους περιοχή.Οι προσπάθειες του Ζάγκρεμπ να κατελάβουν την περιοχή αναχαιτίστηκαν με επιτυχία απο τις δυνάμεις του Μλάντιτς.Το 1/3 σχεδόν τις Κροατίας οι περιοχές δηλαδή που κατοικούσαν κατά κύριο λόγω Σέρβοι ηταν κάτω απο τον έλεγχο του Γιουγκοσλαβικού Στρατού.Τον Μαϊο του 1992 η Βοσνία αποφάσισε και αυτή την απόσχιση απο την Γιουγκοσλαβία.Ο Μλάντιτς μετατέθηκε εκεί με σκοπό να προστατέψει και τους Σέρβους της Βοσνίας που αποτελούσαν το 31% του πληθυσμού.
Μέσα σε λίγους μήνες αποκρούει επιθέσεις Κροατών και Μουσουλμάνων και θέτει υπο τον έλεγχο του στρατού το 70% της Βοσνίας.Η διεθνείς κυρώσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας αναγκάζουν την χώρα να αποσύρει τα στρατεύματα της απο την Κραϊνα και την Βοσνία και να παραδώσει τον έλεγχο στις εκεί αυτόνομες σερβικές δημοκρατίες.
Γνωρίζοντας πως ο πόλεμος στη Βοσνία μπορεί να τελειώσει μόνο με την κατάληψη  του Σαράγεβο,αποφασίζει να ξεκινήσει πολιορκία στην βοσνιακή πρωτεύουσα.
Στο Σαράγεβο τον έλεγχο της πόλης είχαν αναλάβει συμμορίες του υποκόσμου,φανατικοί και τυχοδιώκτες.Eνδεικτικό το πως παρουσιάστηκε η πολιορκία αυτή απο τα δυτικά ΜΜΕ ως επίθεση εναντίον μιας ανοχύρωτης πόλης,είναι να δούμε τα νούμερα των δυνάμεων των αντιπάλων.
Οι δυνάμεις του Μλάντιτς δεν ξεπέρασαν ποτέ τους 15.000 άντρες την στιγμή που την πόλη υπερασπίζονταν 70.000 ένοπλοι!!!!Επίσης δεν μας είπαν πως οι συνοικίες της πόλης που καταστράφηκαν περισσότερο ηταν οι Σερβικές συνοικίες στα ανατολικά του Σαράγεβο.
Πέρα απο το Σαράγεβο υπήρξαν και άλλοι μουσουλμανικοί θύλακες στρατηγικής σημασίας που τελούσαν υπό πολιορκία.Ένας απο αυτούς ηταν η πόλη Σρεμπρένιτσα.
Στην πόλη αυτή υπήρχε πολύαριθμη μουσουλμανική δύναμη επικεφαλής της οποίας ηταν ο Νάσερ Όριτς.Οι δυνάμεις του Όριτς ζήτησαν την προστασία του ΟΗΕ με τον τελευταίο να ανακηρύσει την περιοχή ασφαλή ζώνη(safe-zone),δηλαδή περιοχή που δεν επιτρέπονται οι εχθροπραξίες.Οι άντρες του Όριτς όμως εκμεταλεύτηκαν την προστασία που τους παρείχαν οι δυνάμεις του ΟΗΕ και πραγματοποίησαν επιδρομές στα χωρία γύρω απο την Σρεμπρένιτσα που κατοικούσαν κυρίως Σέρβοι.

Ο στρατηγός Μλάντιτς μοιράζει τρόφιμα σε άμαχους μουσουλμάνους της Σρεμπρένιτσα

Εδώ ο στρατηγός ενημερώνει τους κατοίκους πως μπορούν να μεταφερθούν με λεωφορεια στην Τούζλα

Οι ωμότητες που διέπραξαν εναντίον αμάχων ξεπερνάνε κάθε φαντασία.Υπολογίζονται τουλάχιστον σε 2.000 τα θύματα του άμαχου πληθυσμού που δολοφονήθηκαν βάναυσα απο τους Μουτζαχεντίν του Όριτς.Ο ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση για τα θύματα αυτά.Για αυτούς ηταν σα να μην υπήρξαν ποτέ.Η κατάσταση που διαμορφώθηκε με τις ωμότητες και την υποκρισία του ΟΗΕ εξόργισαν τον στρατηγό Μλάντιτς.Τον Ιούλιο του 1995 οταν πληροφορήθηκε πως ο Όριτς και τμήμα του στρατού του είχαν αναχωρήσει κρυφά απο την πόλη,αφόπλισε αναίμακτα τους Ολλανδούς κυανόκρανους και στην συνέχεια επιτέθηκε κατά των εναπομείναντων δυνάμεων των μουσουλμάνων.Μετά απο σύντομη και σκληρή μάχη κατέλαβε την πόλη.
Πρώτο του μέλημα υπήρξε να προστατέψει τον άμαχο πληθυσμό απο τις αντεκδικητικές διαθέσεις των αντρών του.Πολλοί απο αυτούς άλλωστε ηταν απο τα γύρω χωριά και είχαν χάσει αγαπημένα πρόσωπα απο τους δολοφόνους του Όριτς.Συγκέντρωσε γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους,τους επιβίβασε σε πούλμαν και τους οδήγησε στην υπο μουσουλμανικό έλεγχο πόλη Τούζλα!!!
Στη συνέχεια συγκέντρωσε τους αιχμαλώτους και τους έστειλε σε στρατόπεδα κράτησης.
Είναι γεγονός πως κάποιοι απο αυτούς εκτελέστηκαν απο τους Σερβοβόσνιους στα πλαίσια αντεκδικήσεων δίκαια η άδικα λίγη σημασία έχει.Γεγονός πάντος ο στρατηγός έκανε οτι ηταν δυνατό να τις αποτρέψει.
Η δυτική όμως ευαισθησία ηταν αποφασισμένοι να επέμβει.Ανακάλυψε στη Σρεμπρένιτσα γενοκτονία 7.000 αμάχων και βρήκε την πλυπόθητη ευκαιρία να επιτεθεί στους Σέρβους.Αεροπορικές επιδρομές,εμπάργκο και διεθνής κατακραυγή καιαπομόνωση ηταν πλέον τα πιο θανατηφόρα όπλα για τους Σέρβους.Η προβοκάτσια στην αγορά του Μερκάλε στο Σαράγεβο αργότερα θα επισφράγιζε το τελικό αποτέλεσμα.Οι βομβαρδισμοί των σερβικών θέσεων απο το ΝΑΤΟ και η προδοτική στάση του Μιλόσεβιτς που έκοψε κάθε βοήθεια στους Σέρβους είχαν σαν αποτέλεσμα να βρούν την ευκαιρία Μουσουλμάνοι και Κροάτες να επιτεθούν και να κάμψουν τους Σέρβους.Η Κραϊνα και η ανατολική Σλαβονία κατελήφθησαν απο τους Κροάτες και 250.000 Σέρβοι πήραν τον δρόμο της προσφυγίας.Κάποιοι άλλοι θέλησαν να παραμείνουν στη γή που γενήθηκαν και μεγάλωσαν.Περίπου 1500 απο αυτούς δολοφονήθηκαν απο τους Κροάτες συμμορίτες.
Αυτά τα θύματα για τους δυτικούς δεν ηταν άνθρωποι και η ζωή τους δεν άξιζε όσο αυτή των 7.000 ανύπαρκτων νεκρών της Σρεμπένιτσα.Στη Βοσνία οι Σέρβοι αντιστεκόνταν γεναία όσο μπορούσαν και σε πολλές περιπτώσεις καθήλωσαν υπέρτερες δυνάμεις.Σε αντίθεση με τους πολιτικάντιδες,τους τυχοδιώκτες και τους γλύφτες του Βελιγραδίου ο Ράτκο είχε σκοπό να μείνει και να πολεμήσει στην Βοσνία.Με βάση της συνθήκες και τις δυνατότητες που είχε έπραξε το καλύτερο.Γνωρίζοντας πως δεν μπορούσε για πολύ να κρατήσει το μέτωπο και με τις Κροατομουσουλμανικές δυνάμεις να προελαύνουν πρός την Μπάνια Λούκα(την μεγαλύτερη σερβική πόλη της Βοσνίας)έπεισε τον Πρόεδρο της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραζιτς να εξουσιοδοτήσει τον Μιλόσεβιτς να συζητήσει ανακωχή και ειρήνευση.
Η συμφωνία του Ντέιτον υπήρξε το τέλος του πολέμου.Ο στρατηγός μπορεί να μη κατάφερε να καταλάβει όλη την Βοσνία η έστω να ενώσει τα σερβικά εδάφη της με την Γιουγκοσλαβία,αλλά κατάφερε να σώσει τον στρατό και να κρατήσει όσα εδάφη ηταν δυνατόν να κρατηθούν,με σκοπό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να έχει κάποια ισχυεί η σερβική πλευρά.Με την συνθήκη αυτή το 49% της Βοσνίας τέθηκε κάτω απο την διοίκηση των Σέρβων οι οποίοι διατήρησαν το κράτος τους ως αυτόνομο εντός της νέας Βοσνίας.Όσο και να ακούγεται κυνικό κάτι ηταν και αυτό.Τουλάχιστον δεν υπέστησαν την ήττα και των ξεριζωμό που υπέστησαν οι ομοεθνείς τους στην Κράϊνα και τελικά αργότερα στο Κόσοβο.
Η Βοσνία σήμερα είναι ένα προβληματικό κράτος.Επιζεί γιατί απλά θέλουν οι δυτικοί να επιζήσει.
Μεγάλο μέρος τρομοκρατών είναι απο την Βοσνία στην οποία άλλωστε εδρεύουν ισχυροί πυρήνες της διεθνούς τρομοκρατίας.Είναι βέβαιο πως η χώρα αυτή θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως βάση των τζιχαντιστών και ως πηγή στρατολογίας για επιθέσεις ενατίον της Ευρώπης.Μιας Ευρώπης που για άγνωστο λόγο βοήθησε την δημιουργία μιας τέτοιας απειλής εναντίον της ίδιας της της ύπαρξης.
Μιας Ευρώπης που καταδίκασε και φυλάκισε με δίκες-παρωδίες τους ηγέτες των Σέρβων και που επιδεικτικά αφήνει να αλωνίζουν πραγματικοί εγκληματίες πολέμου όπως ο Όριτς,ο Θάτσι,ο Γκοτοβίνα και άλλοι.Μιας Ευρώπης και μιας Δύσης που ακόμα δεν έχει δεί τίποτα,απο όσα έχουν να συμβούν στο μέλλον απο τα φίδια που η ίδια έθρεψε στον κόρφο της.
Ο στρατηγός μεταπολεμικά διέφυγε στη Γιουγκοσλαβία.Στα χρόνια του Μιλόσεβιτς δεν χρειαζόταν να κρύβεται.Η ανατροπή του αμφιλεγόμενου ηγέτη ανάγκασε τον Μλάντιτς να είναι πιο προσεχτικός.Μετά απο χρόνια ερευνών,τελικά το 2011 συνελήφθει και παραδόθηκε απο την Σερβία στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.Την επόμενη της σύλληψης άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Σερβίας στη Ε.Ε.Οι γραφειοκράτες και οι ολιγάρχες της νέας Σερβίας πούλησαν έναν εθνικό τους ήρωα για την ένταξη σε έναν σαθρό υπερεθνικό μηχανισμό...
Mοναδικό του έγκλημα πως υπερασπίστηκε τον λαό του και απέτρεψε μια νέα γενοκτονία όπως αυτή του 1941-1944.Επίσης στάθηκε εμπόδιο στους σχεδιασμούς του των δυτικών απέναντι στη χώρα του.
Η συντριπτική πλειοψηφία του σερβικού λαού όμως θεωρεί τον στρατηγό εθνικό ήρωα.
Πρίν την σύλληψη σου σε δημοσκόπηση που είχε γίνει ποσοστό άνω το 60% είχε δηλώσει πως δεν θα έδινε τον στρατηγό αν γνώριζε που κρύβοταν ακόμα και για 1.000.000 ευρώ.
Τον Ράτκο μπορεί να τον κλείσανε στη φυλακή ισόβια.Το πιθανότερο είναι πως θα πεθάνει στη φυλακή,είτε απο φυσικά αίτια είτε θα τον πεθάνουν αυτοί όπως έκαναν και με τον Μιλόσεβιτς.
Το σίγουρο όμως είναι ένα.Ηγέτες σαν τον Ράτκο Μλάντιτς είτε φυλακιστούν,είτε δολοφονηθούν και όσο και να συκοφαντηθούν δεν πεθαίνουν ποτέ!!!!!Όταν η ασυνάρτητη νεοταξική κοινωνία καταρέυσει και χρειαστεί να γραφτεί η πραγματική ιστορία θα δούμε τελικά ποιοί ηταν οι αθώοι και ποιοί οι ένοχοι,ποιοί οι ήρωες και ποιοί οι δολοφόνοι....

      

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι μερικές μόνο απο αυτές που δείχνουν τα εγκλήματα των Μουσουλμάνων απέναντι στους Σέρβους.Για τη δύση δεν υπήρξαν ούτε γενοκτονίες,ούτε εγκλήματα πολέμου.Μάλλον τα θύματα ηταν παιδιά ενός αλλουνού Θεού.Ίσως αν εικόνες σαν αυτές απεικονίσουν στο μέλλον πρόσωπα πολιτών της δύσης να κατάλαβουν τότε κάποιοι τον εγκληματικό τους ρόλο και την επιλεκτική και κατευθυνόμενη 'ευαισθησία' τους...
  konief  https://maninhighcastleblog.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ...

Οι εξελίξεις στη Σ. Αραβία και η βαθύτερη σημασία τους…

Τα όσα συμβαίνουν εδώ και κάτι λιγότερο από ένα μήνα στην Σ. Αραβία, έχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία. Ωστόσο προκαλεί εντύπωση το ότι ο αστικός τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός (και όχι μόνο ο εγχώριος), δεν δείχνει να τα παρακολουθεί με το ανάλογο ενδιαφέρον.
Εκτός από πολύ ελάχιστες εξαιρέσεις
οι περισσότεροι έχουν υιοθετήσει ένα αδιάφορο έως "μπλαζέ υφάκι", μιλώντας για "Πριγκιπικά παιχνίδια διαδοχής", στα οποία δεν χρειάζεται να δίνει κάνεις περισσότερη προσοχή από αυτή που πραγματικά τους αξίζει. Το αν πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια υποτίμησης των γεγονότων ή για ανικανότητα σοβαρής εκτίμησης της κατάστασης, δεν έχει προς το παρόν και τόσο μεγάλη σημασία.

Αυτό που έχει πραγματική σημασία, είναι το ότι έχουμε να κάνουμε με μια σειρά από γεγονότα, που εκτυλίσσονται σε μια χώρα: Η οποία μέχρι σήμερα έτυχε να είναι η ηγέτιδα δύναμη του περίφημου ΟΠΕΚ, δηλαδή η εγγυήτρια πετρελαιοπαραγωγός χώρα μέσω της οποίας το δολάριο εξακολουθεί να είναι ακόμα το βασικότερο νόμισμα συναλλαγής, άρα και το διεθνές αποθεματικό. Που είναι - απ' ότι λένε - η μεγαλύτερη πελάτης στην αγορά εξοπλισμών παγκοσμίως, αλλά την ίδια στιγμή και ο εξαγωγέας της πλέον συντηρητικής εκδοχής του Ισλάμ.

Και το κυριότερο; Μία χώρα στο εσωτερικό της οποίας δεν λάβαιναν χώρα ποτέ "απότομες" πολιτικές αλλαγές.
Δεν χρειάζεται να έχει υπόψη του κανείς και κάτι άλλο προκειμένου να καταλάβει ότι μέχρι σήμερα η Σ. Αραβία συγκέντρωνε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να είναι το αγαπημένο παιδί του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα από την εποχή που ξεκίνησε η προσπάθεια επιβολής της παγκοσμιοποίησης... Κι' όμως από εδώ και πέρα φαίνεται ότι μπροστά σε όλα αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Σ. Αραβίας και την περαιτέρω πορεία της, έχει τεθεί ένα τεράστιο ερωτηματικό. Ένα ερωτηματικό που το βάζει η ίδια η ιστορική εξέλιξη....

Οι μαζικές συλλήψεις που έγιναν στις 4 του μήνα 38 νυν και τέως υπουργών, 11 πριγκήπων, εκ των οποίων οι δύο έχουν ήδη σκοτωθεί, ανώτατων στρατιωτικών, επιχειρηματιών και ανώτατων κληρικών, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.

Κάτι συμβαίνει εδώ. Δεν έχουμε να κάνουμε με απλά "παιχνίδια" διαδοχής. Τέτοια παιχνίδια γίνονταν πάντα. Αλλά σχεδόν στα κρυφά. Μακριά από τα... αδιάκριτα βλέμματα.

Οι μαζικές όμως αυτές εκκαθαρίσεις που κάνει ο γιος του βασιλιά Σαλμάν, ο Μοχάμαντ συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός κανονικού πραξικοπήματος. Κάθε άλλο παρά μοιάζουν με... παιχνίδι...

Ο ανταποκριτής της Mode το κάνει ξεκάθαρο αυτό: «Οι Σαουδάραβες, ελάχιστα συνηθισμένοι στις απότομες αλλαγές, βρίσκονται σε κατάσταση σοκ. Σε αυτό το βασίλειο του μεγάλου ύπνου, όπου δεν συνέβαινε ποτέ τίποτα πολιτικά, εκτός από τον θάνατο ενός γέρου βασιλιά και την άνοδο του ηλικιωμένου διαδόχου του. Η χώρα περίμενε επί εβδομάδες ή μήνες την έκδοση οποιασδήποτε απόφασης που αφορούσε την κοινωνική ή οικονομική ζωή.
Τώρα, με τον Mohammed ben Salmane, ο ρυθμός των ανακατατάξεων είναι ιλιγγιώδης. Δεν περνάει εβδομάδα χωρίς μια μείζων αλλαγή να αναστατώσει την οικονομία ή την κοινωνία. Οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ είναι έκπληκτοι ή και φοβισμένοι με αυτές τις σεισμικές δονήσεις. Ακόμη και εκείνοι που στηρίζουν για λόγους αρχής τις μεταρρυθμίσεις και το άνοιγμα της κοινωνίας, τα οποία επικαλείται ο MBS, εκτιμούν ότι οι αλλαγές είναι πολύ γρήγορες και σε πολλές κατευθύνσεις ταυτόχρονα».

Το βήμα που έκανε έναν ακριβώς μήνα πριν από τις συλλήψεις ο ηλικιωμένος βασιλιάς Σαλμάν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Έκανε επίσημο ταξίδι στην Μόσχα. Κανένας Σαουδάραβας δεν μπορούσε να το φανταστεί αυτό κατά το παρελθόν. Τον συνόδευαν μάλιστα και χίλιοι επιχειρηματίες!..

Σαν αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού, υπήρξε εκτός από την υπόσχεση των Ρώσων να προσφέρουν αφειδώς τεχνογνωσία για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, η άμεση αγορά των γνωστών αμυντικών συστημάτων S400 αξίας 3δις δολαρίων, καθώς και συμφωνία για οικονομικές επενδύσεις στην Ρωσία αξίας 10δις!...

Αν αυτό δεν συνιστά σαφέστατη όσο και απότομη στροφή της Σαουδικής Αραβίας προς την Μόσχα, τότε τι ακριβώς είναι; Όταν μάλιστα αυτή η στροφή συνδυάζεται με βαθιές (για τα Σαουδαραβικά δεδομένα) μεταρρυθμίσεις, όπως είναι η δυνατότητα που θα έχουν πλέον οι γυναίκες να βγάζουν δίπλωμα οδήγησης, και οι εξαγγελίες ότι σύντομα η χώρα θα πάρει την μορφή ενός σύγχρονου κοσμικού κράτους...

Στροφή προς τη Ρωσία λοιπόν, και σαν αποτέλεσμα αυτής της στροφής, ήταν το προληπτικό όσο και αποφασιστικό ξερίζωμα όσων δυτικόφιλων από το εσωτερικό ήταν ύποπτοι για κάθε μορφή αντίδρασης σ' αυτή τη στροφή. Μάλιστα κάποιοι λένε ότι στην πραγματικότητα ο γιος του βασιλιά πρόλαβε το πραξικόπημα που είχαν ετοιμάσει οι διάφοροι διαφωνούντες...

Ωστόσο το βασικό ερώτημα παραμένει. Για ποιον συγκεκριμένο λόγο έγινε τώρα αυτή η διαφαινόμενη αλλαγή πλεύσης των Σαουδαράβων; Η Ρωσία έχει μεταβληθεί τα τελευταία χρόνια σε αποφασιστικής σημασίας καθοριστικό παράγοντα στον νευραλγικό χώρο της Μέσης Ανατολής, με την εμβέλεια της επιρροής της να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Την ίδια στιγμή η όποια επιρροή των Αμερικάνων βρίσκεται σε εξόφθαλμη φθίνουσα πορεία. Αυτή είναι η αλήθεια. Η παντοκρατορία της υπερδύναμης έχει τελειώσει οριστικά και τελεσίδικα...

Πέρα και ξέχωρα όμως από τις όποιες γεωπολιτικές αλλαγές συντελούνται ή τείνουν να συντελεστούν, η στροφή προς την Μόσχα των Σαουδαραβών, έχει πιο άμεσα υλικά κίνητρα. Οι εμπορικές συμφωνίες Κίνας - Ρωσίας σε άμεση συνάρτηση με την πρόσφατη δημιουργία του οικονομικού συνασπισμού των λεγόμενων BRICS απειλεί να περιθωριοποιήσει εντελώς το δολάριο, το οποίο από το 1971 όπως είναι γνωστό, βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα χωρίς την κάλυψη χρυσού.

Οι BRICS ετοιμάζονται να επαναφέρουν τον χρυσό κανόνα. Το ανακοίνωσε πρόσφατα επίσημα ο αντιπρόεδρος της Ρώσικης Κεντρικής Τράπεζας Σεργκέϊ Σβέτσοφ. Η Κίνα από μόνη της τον έχει ήδη επαναφέρει. Με την κάλυψη του χρυσού, πληρώνει πλέον μόνο σε γουάν. Οι πωλήσεις πετρελαίου των Σαουδαράβων στην Κίνα έχουν μειωθεί τον τελευταίο καιρό από 25% σε 15%, επειδή οι Σαουδάραβες αρνούνταν μέχρι τώρα να πληρωθούν σε γουάν. Ως πότε όμως θα εξακολουθούν να αρνούνται;
Όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν στις αρχές της δεκαετίας του 90 προσπάθησε να ξεφύγει από το δολάριο ζητώντας να πληρώνεται σε ευρώ, "τιμωρήθηκε" με τη στρατιωτική εισβολή των Αμερικάνων. Σήμερα οι Αμερικάνοι είναι εντελώς παράλυτοι, και έχουν περιοριστεί σε ανούσιους και ακίνδυνους βρυχηθμούς. Είναι ανίκανοι να επέμβουν όπου δήποτε. Η αδυναμία τους είναι πλέον παγκοσμίως γνωστή. Από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να πάψει το δολάριο να είναι η κυριότερη βάση συναλλαγής, άρα και παγκόσμιο αποθεματικό. Δηλαδή άχρηστο κουρελόχαρτο, ακόμα και για το εσωτερικό των ΗΠΑ!... 
Έχοντας κανείς λοιπόν υπόψη του όλες αυτές τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια, όλο και λιγότερο μπορεί να του φανεί παράξενη η ξαφνική στροφή των Σαουδαράβων, άσχετα αν τελικά μείνουν στη μέση του δρόμου εξ αιτίας προσωρινών εμποδίων που μπορεί να συναντήσουν. Ωστόσο οι παγκόσμιες εξελίξεις έχουν ήδη πάρει τον δικό τους δρόμο, και αποκλείεται να σταματήσουν...

ΠΗΓΗ:
https://patari.org/forum/viewtopic.php?p=60165#60165

Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ...

 

Ο ολοκληρωτισμός του μέλλοντός μας…

Οι αυθεντικοί κομμουνιστές είχαν καταλάβει από την αρχή ότι η ολοκληρωτική κοινωνία των φτωχών που ήθελαν να φτιάξουν έπρεπε να είναι και σιδερόφραχτη. Διαφορετικά οι ικανότεροι και οι πλέον ανήσυχοι θα την έκαναν για τη Δύση και τον καπιταλισμό αναζητώντας τι άλλο,  ελεύθερη και πλούσια ζωή. Γι' αυτό και πρώτο τους μέλημα ήταν να υψώσουν, αυτό που ο Τσώρτσιλ αποκάλεσε, «Σιδηρούν Παραπέτασμα».

  

Οι εγχώριοι κρατιστές - ντεμέκ «κομμουνιστές», αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι, κατάφεραν με τις επιδοτήσεις και τα δανεικά να δομήσουν τον «ανοιχτό ελληνικό κομμουνισμό» με χρήμα, που μεγαλούργησε από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και τις μέρες μας. Οι αριστεροί, ως πιο ειδικοί, είχαν καταλάβει ότι με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση η χώρα άνοιγε παράθυρο στη Δύση και αυτό θα υπονόμευε το μονάκριβο κρατισμό της. Γι’ αυτό και εναντιώθηκαν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προσπαθώντας να αποτρέψουν την πτώση της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» φωνάζοντας εκείνο το αμίμητο  «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»…

Αλλά και μετά, όταν η καταιγίδα της τεχνολογίας από τη μια και η μετάλλαξη της Ανατολής από την άλλη προκάλεσαν την έκρηξη της παγκοσμιοποίησης, οι αριστεροί σοφοί είχαν από νωρίς κρούσει τον κώδωνα. Είχαν δει το κακό με βήμα γοργό να πλησιάζει. Ή γίνεσαι Κούβα της Μεσογείου με original κομμουνισμό της μαζικής φτώχειας και της κομματικής νομενκλατούρας ή μπαίνεις στον αστερισμό της παραγωγής και του ανταγωνισμού δηλαδή της «άδικης ανάπτυξης». Όπου άδικη είναι η αμειβόμενη εργασία που  δεν διανέμει  τα κέρδη της στο κράτος και στο κομματικό σύστημα, ώστε να υπάρχει μια κάποια ισότητα, βρε αδερφέ.   

Έλα μου όμως που ο καπιταλισμός έχει και κρίσεις, δηλαδή «good times, bad times», που έλεγε και εκείνο το παλιό τραγουδάκι των Zepelin. Κρίση που ταρακούνησε τον κόσμο όλο αλλά διέλυσε όσους επέμεναν να ζουν πλουσιοπάροχα και να πωλούν κομμουνισμό με τα λεφτά των άλλων. Δηλαδή την Ελλάδα, τη μόνη χώρα που δεν έχει βγει ούτε και πρόκειται να βγει από την κρίση του 2009 έως ότου κατακτήσει τη γη της επαγγελίας, δηλαδή τον «κομμουνισμό με φτώχεια».

Όταν όμως έρχεται η φτώχεια όσοι μπορούν δραπετεύουν. Έτσι σταδιακά αλλά με αυξανόμενη ένταση οι ικανότεροι και κυρίως οι ικανότεροι νέοι, άρχισαν να την κάνουν για τη Γερμανία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ, αλλά και την Κύπρο αναζητώντας, τι άλλο, σύγχρονες ποιοτικές σπουδές και καλά αμειβόμενη εργασία. Αφήνοντας εδώ τους συνταξιούχους για να παράγουν τον πλούτο που καίγεται να διανείμει ο αντιπρόεδρος στους δικούς του, πριν καν παραχθεί. Ακόμα και οι οικονομικοί μετανάστες και οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες να φύγουν θέλουν, να πάνε στο Βορρά να φτιάξουν τη ζωή τους.

Συζητώντας με τους φευγάτους διαπιστώνεις ότι μετά τους πρώτους μήνες της μετεγκατάστασης ανακαλύπτουν και μια άλλη ποιότητα ζωής που εξισορροπεί «τον ήλιο και το τσίπουρο» της πατρίδας τους. Πραγματικό κοινωνικό κράτος, σεβασμό στον πολίτη, σύγχρονη εκπαίδευση για τα παιδιά τους, μειωμένη γραφειοκρατία, ποιοτικό δημόσιο χώρο και μια πολιτική ομαλότητα που τους επιτρέπει να έχουν μεγάλες προσδοκίες. Το κυριότερο, αμοιβές αντάξιες της ποιότητας της εργασίας τους. Αξιοπρέπεια. Δεν θα ξαναγυρίσουν γιατί δεν έχουν λόγους να το κάνουν. Τον ήλιο και το τσίπουρο μπορούν να τα απολαμβάνουν στις διακοπές τους.     

Η χώρα μας έχει πάρει την τροχιά που τόσα χρόνια ευαγγελίζονταν η αριστερά μας. Τα πάντα να κινούνται μόνο και γύρω από το κράτος και την κυβέρνηση, με ισχυρούς ολιγάρχες που διαπλέκονται με την εξουσία, συμπιεσμένη μέχρι ασφυξίας τη μεσαία τάξη και εξαθλιωμένη την κατώτερη. Και όλα αυτά με κάποια χάρη αριστερού βερμπαλισμού. Ανοιχτά πουκάμισα, υψωμένες γροθιές, ολίγη από Κάστρο και Μαδούρο, ανοχή στην πολιτική βία και τη light τρομοκρατία. Η δημοκρατία ως εργαλείο επιβολής των «δικαίως αγανακτισμένων», δηλαδή του εκάστοτε όχλου, πάνω στους θεσμούς και τα θεσπισμένα όργανα, «δημοκρατορία».

Είναι το σχήμα της φτώχειας και της απελπισίας. Οι απέλπιδες πολίτες είναι εύκολα διαχειρίσιμοι και πειθήνιοι  καταναλωτές της ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Κυκλοφορούν σε εγκαταλελειμμένες και βρώμικες πόλεις, με ανεξέλεγκτη και διάχυτη παραβατικότητα, σπουδάζουν σε τριτοκοσμικά σχολεία και πανεπιστήμια, λαμβάνουν αναξιόπιστα πτυχία, ταλαιπωρούνται από τη συνεχώς αυξανόμενη γραφειοκρατία και καταδυναστεύονται από συντεχνίες του δημοσίου. Το κράτος απομυζά τον παραγόμενο πλούτο για να σιτίζει τους πραιτωριανούς του και να αποπληρώνει τα χρέη που φόρτωσε ο κρατισμός του παρελθόντος και του μέλλοντος. Κάθε Χριστούγεννα μοιράζει ένα κάποιο μέρισμα, προσφορά του ελεήμονος αρχηγού στους υπηκόους.       

Αν κάτι χαρακτηρίζει την Ελλάδα του σήμερα είναι η έλλειψη κάθε προσδοκίας. Οι δημοσκοπικές έρευνες αποτυπώνουν ανάγλυφα τη δυστοπία. Εμπέδωση της τριτοκοσμικής στροφής, κοινωνική απελπισία, σαφής αντίληψη της λαθεμένης διαδρομής, αλλά και αδυναμία ορθού προσανατολισμού. Τα πολιτικά υποπροϊόντα που ανέδειξε η κρίση διατηρούν εν πολλοίς τη δημοφιλία τους, ευτυχώς με μια κάποια ύφεση. Θα πάρουν πάλι τα πάνω τους μόλις κάποιος αποπειραθεί να αλλάξει τη λαθεμένη ρότα. 

Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη καλπάζει και τα Βαλκάνια αναπτύσσονται με ταχύτατους ρυθμούς, η χώρα μας οπισθοδρομεί αρνούμενη να συγχρονιστεί με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Γι’ αυτό και δεν χάνει την ευκαιρία να επιστρέφει συνεχώς στο παρελθόν, να θυμάται τον εμφύλιο πόλεμο και τη χούντα και να καταγίνεται με την ιδεολογική  χρήση της Ιστορίας προκειμένου να τονώσει τον αριστερό αντιευρωπαϊκό εθνικισμό της. Μπορεί το αντιμνημονιακό πνεύμα να υποχωρεί εκ των πραγμάτων, αλλά ο εθνολαϊκισμός υποβόσκει πάντοτε ακμαίος.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και η κεντροδεξιά δυσκολεύεται πολύ να δομήσει μια φιλελεύθερη προσωπικότητα προσκολλημένη στις συντηρητικές φοβίες του σκοτεινού παρελθόντος της. Αλλά και η κεντροαριστερά αρνείται να φύγει μπροστά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρόσφατη προσπάθεια ανανέωσης δεν βρήκε ένα σύγχρονο ηγέτη να την οδηγήσει στο μέλλον, μηρυκάζοντας σοσιαλιστικά στερεότυπα των 80s. Στην πιο κρίσιμη φάση της μεταπολεμικής της ιστορίας, η Ελλάδα αρνείται να ξεκολλήσει από το παρελθόν. Γιατί φοβάται το μέλλον, την ελεύθερη αγορά, την ελεύθερη και παραγωγική κοινωνία. Το άγνωστο.

Είκοσι τρεις συμπατριώτες μας και άγνωστος αριθμός μεταναστών βρήκαν αυτές τις μέρες φρικτό θάνατο στη λάσπη της Μάνδρας. Αποκλειστικός υπεύθυνος το πελατειακό κράτος. Και όμως ξεχάστηκαν τόσο γρήγορα. Ούτε μαζικές διαμαρτυρίες, ούτε κινητοποιήσεις, ούτε καμιά απαίτηση να βρεθούν οι ένοχοι. Η αντιπολίτευση το πέρασε στο σβηστό.

Η κοινωνία μας κατάπιε αδιάφορα ένα στυγνό δημόσιο έγκλημα. Αύριο θα ικανοποιήσει το μιθριδατισμό της αποδίδοντας ευθύνες στην κλιματική αλλαγή, τρομάρα της. Είναι η απελπισία που δεν αφήνει περιθώρια ούτε στο συναίσθημα. Είναι ο ολοκληρωτισμός του μέλλοντός μας. Οι φιλελεύθερες προοδευτικές, πλην όμως μειοψηφικές, κοινωνικές δυνάμεις δεν έχουν βρει ακόμα το βηματισμό τους. Ιδεολογικά σπαράγματα του παρελθόντος τις ποδηγετούν.

Λεωνίδας Καστανάς

Athens Voice

ΕΝΑΣ ΓΚΙΑΟΥΡ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ...ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ

Ένας γκιαούρ ενώπιον του Οθωμανικού μεγαλείου

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο Ερντογάν αναμένεται να έρθει στην Ελλάδα σε λίγες μέρες, τον Δεκέμβριο. Στις σχέσεις μας με την Τουρκία επικρατεί φόβος. Ο δικός μας φόβος ότι η Τουρκία κάποια στιγμή δεν θα περιοριστεί σε απειλητικές διακηρύξεις αλλά θα θελήσει να πάρει με βία αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι δικό της στο Αιγαίο ή και στη Θράκη. Ο φόβος δεν ήταν εξαρχής το χαρακτηριστικό των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σταδιακά, όμως, η ελληνική ελίτ και ακολούθως ο κόσμος, πήραν την κάτω βόλτα, τον δρόμο του εγωισμού, της αδιαφορίας για τα κοινά, της απάτης, και τελικά της παρακμής, ενώ αντίστροφα στην Τουρκία, με τους Κεμαλιστές και τον Ερντογάν, σχηματιζόταν ο πυρήνας μιας εθνικής αστικής τάξης. Μοιραία, η σχετική ισορροπία με την Τουρκία στην οικονομία και στη στρατιωτική ισχύ κατέληξε στις σημερινές ανισότητες, ορατές δια γυμνού οφθαλμού. Η αρχικά σθεναρή στάση της Ελλάδας μεταστράφηκε σε φόβο, ως μεταδοτικό νόσημα από την πολιτική και κοινωνική ελίτ σε όλο το σώμα της ελληνικής κοινωνίας.
***
Το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι απλό: Καμία απαίτηση της Τουρκίας δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από την Ελλάδα χωρίς απώλεια εθνικού χώρου. Τελεία και παύλα. Τέτοια θέματα λύνονται μόνο με πόλεμο, από αρχαιοτάτων χρόνων. Η εναλλακτική λύση είναι η προδοσία, η παράδοση χωρίς μάχη. Και πάλι τελεία και παύλα. Γι’ αυτό όλες οι επισκέψεις και επαφές, κάθε είδους, στο ανώτατο επίπεδο Ελλάδας-Τουρκίας τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι μεν άχρηστες αλλά δεν έδωσαν κάποια λύση, έστω προσωρινή. Ούτε αυτή η επίσκεψη θα δώσει, με την εξαίρεση των δυο περιπτώσεων που μόλις ανέφερα, τον πόλεμο ή την προδοσία. Ο λόγος της επίσκεψης Ερντογάν μάλλον κρύβεται στις πρόσφατες συνομιλίες Τσίπρα-Τραμπ όπου, λένε, ο πρόεδρος δήλωσε στον πρωθυπουργό ότι ο Ερντογάν είναι φίλος του.
Υποχωρήσεις φραστικές από την Ελλάδα, κουβέντες, θεωρίες, κ.λπ. έχουν γίνει και μπορεί να γίνουν κι άλλες, τώρα ή αργότερα. Αλλά η εφαρμογή τους παραπέμπει άμεσα ή σε πόλεμο ή σε προδοσία. Ούτε οι εθνομηδενιστές, ούτε οι ξένοι μπορούν να το συγκαλύψουν αυτό. Κανείς δεν αρνείται ότι η Τουρκία με όσα κάνει δημιουργεί εντυπώσεις στο διεθνές πεδίο. Αλλά ας μην υπερβάλλουμε. Εντυπωσιάζονται μόνο όσοι θέλουν να εντυπωσιαστούν για λόγους σκοπιμότητας.
Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν σαφές ότι δεν θα παραχωρήσουν απολύτως τίποτα και ασκούσαν σε όλη την επικράτεια τη νόμιμη εξουσία τους τότε το δίλημμα αν θέλουν ή όχι πόλεμο θα το είχαν η Τουρκία και οι ξένοι. Αλλά η ελληνική ελίτ φοβάται και με τον Σημίτη το διαλάλησε σε όλη την υφήλιο.
Όσο η Τουρκία αυξάνει τις απαιτήσεις της τόσο σπρώχνει σε πολεμική σύγκρουση καθώς δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με ειρηνικό τρόπο. Η Τουρκία αν διεκδικεί χωρίς να πράττει θα θεωρηθεί απλώς «λογού», άτολμη κ.λπ. Λογικά, κάποια στιγμή, η Τουρκία αν συνεχίσει αυτή την πολιτική, θα μας επιτεθεί. Η ελληνική πλευρά νομίζει ότι μπορεί να αποφύγει τη σύγκρουση μέσω διολίσθησης, κάνοντας, δηλαδή, συνεχείς υποχωρήσεις χωρίς πρακτική επίπτωση, αλλά κάνει μεγάλο λάθος. Η ένοπλη σύγκρουση, με τα σημερινά δεδομένα, είναι αναπόφευκτη διότι η Τουρκία κάποια στιγμή θα πρέπει να μετατρέψει τις λεκτικές απαιτήσεις σε απτό κέρδος, όπως στην Κύπρο. Το ζητούμενο είναι η αφορμή και οι κατάλληλες συνθήκες. Η ελληνική πλευρά έχει αφήσει στην Τουρκία την απόλυτη πρωτοβουλία ως προς την επιλογή του πεδίου, του χρόνου και του είδους της σύγκρουσης.

***

Η θεωρία ότι αν η Τουρκία έχανε έδαφος και πληθυσμό στην περιοχή των Κούρδων θα είχε, ως αποζημίωση, κέρδη σε Αιγαίο/Θράκη δεν έχει λογική. Πρώτον, επειδή Αιγαίο και Θράκη έχουν αξία καθ’ αυτά. Έτσι ή αλλιώς δεν μπορεί να παραχωρηθούν, αλλά μόνο να κατακτηθούν με πόλεμο καθιστώντας αυτές τις περιοχές παραγωγής/διέλευσης πετρελαίου/αερίου ανασφαλείς, όπερ άτοπον. Δεύτερον, επειδή η Ελλάδα, η πιο υπάκουη χώρα των Βαλκανίων, φαίνεται ότι μένει εκτός ανακατατάξεων. Όχι απλώς επειδή είναι υπάκουη αλλά επειδή, επιπρόσθετα, συγκροτεί μαζί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, τα «μετόπισθεν» της Δύσης έναντι της Ρωσίας ,αλλά και αποτελεί παράγοντα περιορισμού της τουρκικής αυθάδειας. Τρίτον, επειδή, ως φαίνεται, τα σχέδια διαμελισμού της Τουρκίας (απώλεια εδαφών υπέρ των Κούρδων) εξόκειλαν μαζί με το αποτυχημένο πραξικόπημα. Τέταρτον: Για ποιον λόγο οι ΗΠΑ θα ήθελαν να χάσουν το μονοπώλιο κυριαρχίας στο Αιγαίο υπέρ της άστατης Τουρκίας; Ούτε η Ρωσία έχει λόγους περαιτέρω ενίσχυσης του Ερντογάν.
Η σημαντική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι στην Τουρκία αναπτύσσεται μια «εθνική αστική τάξη» φιλόδοξη και επιθετική αλλά όχι απρόσεκτη και αστόχαστη, όπως π.χ. ήταν η ελληνική με τον Βενιζέλο. Η ελληνική ελίτ δεν θέτει στον εαυτό της θέμα αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Αντίθετα, προσφεύγει ανεπαισθήτως στη σκέπη του ισχυρού γείτονα, ένας «γκιαούρ» ενώπιον του Οθωμανικού μεγαλείου.
Η αντιμετώπιση της Τουρκίας ως αυτοτελούς παράγοντα ισχύος είναι πλέον υπόθεση των ισχυρών της περιοχής, ΗΠΑ, Ρωσίας, ενδεχομένως της Κίνας, ασφαλώς και της Αγγλίας. Κάτι σαν τη ναυμαχία του Ναυαρίνου που έσωσε την Επανάσταση όταν έπνεε τα λοίσθια. Εμείς θα υποτονθορύζουμε περί περασμένων μεγαλείων. Αν και οι εθνομηδενιστές έχουν αναλάβει το έργο να απαλείψουν τα μεγαλεία από τη μνήμη μας για να μην κλαίμε και στενοχωριόμαστε. Το πώς θα τους ανταμείψουμε για τον κόπο τους, θα φανεί στις εκλογές.

Πηγή: e-dromos.gr

ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ;;Μέρος Γ

Συμπλήρωμα στο «Παρελθόν-παρόν-μέλλον;»

 

Γράφει ο ΕργΔημΕργ        

ερικά ακόμη, απαραίτητα συμπληρώματα. Η βιασύνη -δυστυχώς- σπάνια επιτρέπει την πληρότητα! (Καί δεν είναι η πρώτη φορά που την πατάω.)

α. Στην ίδια την ιστορία – 1.
Στην παλιότερη (καί ανολοκλήρωτη) σειρά αναρτήσεων γιά τον Παλαμήδη, κάποια στιγμή θα σας έλεγα γιά τον λίθο της Ήρας στην Ιωλκό καί τις τρομερές δυνάμεις του. Είναι ακριβώς αυτός, που έβγαλε τα «φίδια» από την θάλασσα που έπνιξαν τον Λαοκόοντα καί τους γυιούς του. (Δεν ήταν φίδια, ηλεκτρομαγνητικός στρόβιλος ήταν.) Έ, λοιπόν, ο Ιάσων εξαπέλυσε τις δυνάμεις του λίθου μέχρις αυτού του σημείου, κι όχι γιά να καταστρέψει το Ίλιον ολοσχερώς – αν καί μπορούσε.
Σύμφωνα με όσα εξιστορήσαμε, καταλαβαίνετε πολύ καλά έναν λόγο, γιά τον οποίον δεν το έκανε. Κινδύνευαν τα παιδιά του!
(Καί -παρά λίγο- τραγική ειρωνεία της τύχης, όμως, έ; Ο ένας γυιός του Ιάσονα, ο Έλενος, πολεμούσε από τη μία πλευρά, κι ο άλλος, ο Εύνηος, απ’ την άλλη!…)
Αν στο σημείο αυτό ρωτήσετε γιατί δεν «καθάρισε» την κατάσταση ο λίθος σε μιά μέρα προς χάριν των Αχαιών, αλλ’ αντίθετα η ιστορία τράβηξε μιά πλήρη δεκαετία με πάμπολλους νεκρούς εκατέρωθεν, η απάντηση είναι πως δεν ανακατευόμαστε στην πορεία των άλλων ανθρώπων, εκτός αν μας ζητηθεί – ή εάν κινδυνεύουμε. Ειδικά αν διαθέτουμε υπερδυνάμεις ή/καί υπερόπλα.
Καί γιατί, παρακαλώ; Αφού είμαστε δυνατοί καί μπορούμε να κάνουμε το κέφι μας, γιατί να συγκρατηθούμε;
Δεν θα το αναπτύξω, διότι χρειάζεται ολόκληρο σύγγραμμα. Πάντως, έννοιες όπως: ελεύθερη βούληση, ευθύνες, πεπρωμένο, Συμπαντικός Νόμος, κτλ, νομίζω πως σας μπάζουν στο νόημα της απάντησης. Η ελεύθερη βούληση των Αχαιών ν’ ακολουθήσουν έναν αδίστακτο καί πονηρό τυχοδιώκταρο, έπρεπε να έχει καί άσχημες συνέπειες – κι όχι να τη βγάλουν αβρόχοις ποσίν. Διότι, αν δεν είχε τότε άσχημες συνέπειες, θα είχε αργότερα – κι ίσως χειρότερες.
(Αυτά ακριβώς να τα θυμηθήτε, την επόμενη φορά που θα γίνουν εκλογές – καί αρκετοί από σας θα πάνε εκδρομή, ή θα ξαναψηφίσουν τους ίδιους αλήτες, που κατέστρεψαν την Ελλάδα.)

[«- Καί πού βρίσκεται σήμερα  αυτός ο λίθος, ώ Εργοδότα, να κάνει τα θαύματά του, τώρα που τον χρειαζόμαστε όσο τίποτε;»
Κρυμμένος από τότε …κάπου… καί κλειδωμένος με πολλαπλό αιθερικό κλείδωμα. Καμμία τύχη γιά τους επίδοξους Ιντιάνα Τζόουνς, δηλαδή.
Θα ξαναβγεί στην επιφάνεια τη στιγμή που πρέπει, κι όχι τώρα – που τον ζητάει εντόνως κι ο δικός μου ο παρορμητικός χαρακτήρας. Καί θα ξαναβγεί, γιά τους λόγους που πρέπει. (Κάτι είπαμε παραπάνω.) Κι όταν ξαναβγεί…
…Ας χαρούνε τ’ ανθρωπάκια τα πυρηνικά τους καί τα πολεμικά τους καραβάκια καί τους δορυφόρους τους, όσο έχουνε ακόμη χρόνο. Διότι μετά…
Βέβαια, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως μέχρι την επαναποκάλυψη του λίθου οι Έλληνες δεν καθόμαστε αδρανείς.]

α. Στην ίδια την ιστορία – 2.
Όπως ξαναείπα, πολύ χρήσιμη η μαθησιακή περιέργεια. Εντάξει, το Διαδίκτυο δεν είναι κι ό,τι καλύτερο ως πηγή, αλλά επιτέλους τέτοια αδράνεια δεν δικαιολογείται. Τέτοια νοητική τεμπελιά! Το να βαρυέται κάποιος να κάνει δυό-τρία κλίκ με το ποντίκι του, γιά να βρεί χρήσιμες ιστοσελίδες να διαβάσει, είναι αρρώστεια.
Λοιπόν, μελετούσα τα περί Ελένου, οπότε έφτασα στον χρησμό που έδωσε στον Οδυσσέα, γιά το πώς θα πέσει η Τροία. Ανάμεσα στους όρους ήταν καί το να έρθει να πολεμήσει ο γυιός του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος. Επειδή, τώρα, αμέσως τσίνησε το μαθηματικό κομμάτι του μυαλού μου (διότι δεν έβγαιναν οι ηλικίες – ο Νεοπτόλεμος δεν μπορούσε να είναι πάνω από 17 ετών το πολύ), είχα την περιέργεια να διαβάσω τις πληροφορίες που έχουμε καί γι’ αυτόν. Κι εκεί, έμεινα κάγκελο.
Σκοτώθηκε, λέει, στους Δελφούς. Τον μαχαίρωσε ιερέας του Απόλλωνα επάνω στον βωμό!!!!!
Προφανώς, προφανέστατα πρόκειται γιά εκδίκηση, γιά οφθαλμόν αντί οφθαλμού… μιά που ο παππούς του Νεοπτόλεμου (ο Πηλέας) ξεπάτωσε την εξ αρρενογονίας διαδοχή του Πελία. Καί προφανώς, προφανέστατα ο συγκεκριμένος ιερέψ δεν έτρεφε κανέναν σεβασμό γιά τα ιερά καί τα όσια των Ελλήνων. Τώρα, μιά που ο Πελίας ήταν Ατλάντειος, καταλαβαίνουμε τί ήταν κι αυτό το καθήκι-«ιερέας». Κάτι γιά διείσδυση «μαύρων» πρακτόρων στα ιερατεία μας καί στις ηγεσίες μας λέγαμε, έ; Καί μάλιστα, αρκετά παλιά – όχι από την εποχή των Γεφυραίων καί μετά. Πολύ πιό πρίν.
Καί δυστυχώς, καί με χρονική συνέχεια. Δώδεκα αιώνες αργότερα, οι Δελφοί δώσανε χρησμό σ’ εκείνον τον βλάκα, τον Αριστόδημο τον Μεσσήνιο, να …θυσιάσει την κόρη του. (Τη θυσίασε, αλλά τον πόλεμο τον έχασε.) Άσε το αισχρό γλείψιμο των Δελφών στους Πέρσες, κατά την κλασική εποχή.
Η διείσδυση αυτή δεν τεκμηριώνεται μονάχα με δυό-τρείς περιπτώσεις, σαφώς χρειάζεται εκτενέστερη μελέτη. Αλλά ο γράφων αδυνατεί να τη συγγράψει. (Αν ήμουν ιστορικός με πλήρη απασχόληση, κάτι γινόταν.)

β. Στο σήμερα.
Γνωρίζω άριστα πως τα γραφόμενά μου, οι καταγεγραμμένες πεποιθήσεις μου, σε πολλούς θα φανούν τελείως ανεδαφικά. Στην καλύτερη περίπτωση, οι άνθρωποι θα μου πουν πως έχω πολύ υψηλή φαντασία, καί χαραμίζομαι που δεν γράφω μυθιστορήματα καί σενάρια. Στη χειρότερη, θ’ αναρωτηθούν γιά τη διανοητική μου κατάσταση – καί γιά το πώς  γίνεται να κυκλοφορώ ελεύθερος καί άνευ κηδεμόνος! Lol!!! (Οι πλέον κακεντρεχείς θ’ αναρωτηθούν γιατί δεν φοράω λουρί καί φίμωτρο! Καρα-lol!!!)
Δεν θα καθήσω να δώσω εξηγήσεις, πολλώι δέ μάλλον ν’ απολογηθώ γι’ αυτά που σκέφτομαι, αλλά (κατά κάποιο τρόπο) θ’ αντιγυρίσω τα ερωτήματα.

• Αλήθεια, όταν (κι αν – γιά να είμαστε ρεαλιστές) έρθει η ώρα της εξέγερσης των Ελλήνων, θα ψάχνετε εκείνη τη στιγμή γιά ηγέτες καί οργάνωση; Ή σκοπεύετε ν’ αυτοσχεδιάσετε με τις δικές σας δυνατότητες;
• Ή νομίζετε πως όοοολοι αυτοί οι ανά τα Ιντερνέτια αυτόκλητοι ηγέτες της χώρας μας θα κάνουν τίποτε ουσιαστικό καί χρήσιμο την κρίσιμη στιγμή;  (Εδώ δεν κάνουν τώρα, που τα ζόρια δεν φτάσαν ακόμη στη βιολογική μας υπόσταση. Ή, μάλλον, κάνουν: τσακώνονται, καί τη λένε ο ένας στον άλλον.)

Εάν άκουσα τρία «όχι» στη σειρά, τότε:

• Δεν είναι καλύτερο να ξαναγίνουν κατευθείαν ηγέτες καί να βάλουν τα πράγματα σε μιά ιεραρχημένη τάξη αυτοί, που κάποτε το είχαν ξανακάνει; Καί δή, από τώρα;

Εάν απαντήσατε «ναί», τότε καλά θα κάνουν οι ακόμη «κοιμώμενοι» δικοί μου να ξυπνήσουν, καί να λάβουν τη θέση τους στο καράβι!
Βεβαίως, ακριβώς το ίδιο ισχύει καί γιά τους λοιπούς ακόμη «κοιμώμενους» συν-Έλληνες: Βρήτε πάραυτα τί σας ταιριάζει από αρχαία Ελλάδα καί Μυθολογία, πάρτε θέση στην ομάδα, καί αναβιώστε το!
Απλή, απλούστατη συνταγή, κι αλάνθαστη. Μην πελαγοδρομείτε! Αυτοσχεδιασμοί δεν θα υπάρξουν. Καί μην ακούτε τον κάθε πράκτορα καί τον κάθε μαλάκα. Το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας μας μιλάει, καί είναι σα-φέ-στα-το.

Με την ευκαιρία, να ξηλώσω καί να πετάξω στα σκουπίδια ακόμη μία «προφητεία» των πέραν του Ατλαντικού …μοναστηριών.
Σίγουρα θά ‘χετε ακούσει τα διάφορα περί του ευσεβούς βασιλέως Ιωάννη «εκ πενίας», μπλά-μπλά-μπλά. Λοιπόν, καλοί μου άνθρωποι, σας ερωτώ: Όλα αυτά τα θαυμαστά προφητευόμενα, αυτός ο Ιωάννης θα τα κάνει μόνος του; (Ούτε σε τσίρκο να δούλευε!) Δεν θα χρειαστεί επιτελείο; Φυσικά θα χρειαστεί! Πλην όμως, οι «προφήτες» της …Θείας αμέλησαν να …προφητεύσουν καί δυό κουβέντες γιά το επιτελείο αυτό. (Καί τώρα που το μαρτύρησα, είναι αργά γιά …διορθώσεις. Οι προφητείες δεν είναι υπουργικές αποφάσεις, γιά να …»επανανακοινώνται επί το ορθότερον»!)
Ακριβώς αυτό είναι το στοιχείο, στο οποίο αυτή η «προφητεία» πάσχει αγρίως. Έλα, όμως, που καί τα μυαλά των νεο-Ελλήνων πάσχουν αγρίως, γι’ αυτό καταπίνουν αμάσητες κάτι τέτοιες μαλακίες – καί η …Θεία ουδόλως ανησυχεί γιά την τύχη των τούβλων που εκτοξεύει. Με τέτοιον λαό σαν τον σημερινόν δικό μας, σκατά πιάνει η …Θεία, χρυσάφι γίνονται. (Πώς να μη χαίρονται μετά με την κατάντια μας Μακρόν, Μέρκελ, Ντάϊσελμπλουμ, καί λοιπά παρεμφερή ανθρωποειδή; )
(Άσε καί τ’ άλλα τα προφητολούλουδα, περί «Εξαδακτύλου», κτλ. Δηλαδή, την Ελλάδα θα τη σώσει κάποιος με βιολογικές ατέλειες; Κι αν αυτές επεκτείνονται καί στο μυαλό του; Σκέφτηκε κανείς τις συνέπειες τέτοιων ισχυρισμών;
Ά σαπέρα, ρέ!!!)
 Λοιπόν, τέλος – καί δεν το ξανασυζητάμε. Ακούστε τη Μυθολογία μας καί την Ιστορία μας, εφαρμόστε την, καί δεν θα χάσετε.
Γιά την ακρίβεια, μ’ αυτόν τον τρόπο όλοι οι Έλληνες θα βγούμε κερδισμένοι.
 

Ο "ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ" ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ...

Γράφει ο Bougas    

Δυστυχώς, ο Νεοέλληνας προτίμησε το βόλεμα και τον παρτακισμό και τον ωχαδελφισμό αδιαφορώντας για την πατρίδα, το έθνος, τις ιδέες, τις αξίες, τα ιδανικά, τα υψηλά ιδεώδη.
Μιλάω για τον ουδέτερο Νεοέλληνα…δεν μιλάμε για τα λαμόγια και τους συνειδητούς προδότες. Ο τυπικός, ο έτσι ο Έλληνας, ο ψηφοφόρος του Τσίπρα που ψήφισε Τσίπρα μήπως καταφέρει να κοροϊδέψει την Ευρώπη κι όταν δεν τα κατάφερε είπε «τουλάχιστον να μην χάσουμε κι αυτά που έχουμε. Και το κάτι είναι καλύτερο απ το τίποτα. Ας συνεχίσουμε το παπατζιλίκι και δεν μπορεί ..κάπου θα βγει». Έτσι σκέφτηκε και ο Σύριζα, ως μέσοι Έλληνες, έτσι σκέφτηκε και ο μέσος ψηφοφόρος. Αυτός ο Έλληνας της ουδετερότητας και της μετριότητας, ο χλιαρός με την ανατολίτικη κουτοπονηριά και την ευρωπαϊκή παιδεία και ελάχιστα από τα αρχαιοελληνικά στοιχεία τι μπορεί να κάνει;;;
Mήπως και η ίδια η νεοελληνική ταυτότητα είναι εξόχως προβληματική και γι αυτό και δεν μπορεί να αντέξει στις καταστάσεις; Δηλαδή λίγο από δω, λίγο από κει, λίγο Ευρώπη, λίγο Ανατολή, λίγο Χριστός, λίγο Απόλλωνας, λίγο αι δόξαι αι αρχαίαι, ο χρυσούς αιώνας, το κλέος των προγόνων κτλ, λίγο καμιά ευρωπαϊκή επιδότηση,λίγο κανενα iphone,λίγο συνωμοσιολογία με τις κακές παγκόσμιες δυνάμεις που μας επιβουλεύονται γιατί όπως και να το κάνουμε είμαστε και μεις περιούσιοι , και κυριως καθένας τα συμφέροντα του, πάντα με πονηριά, πάντα με καπατσοσύνη. Μήπως μιλάμε για μια κατάσταση που στήθηκε αρπακολλατζίδικα;
To ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα υπό διάλυση δεν φταίει κανένας εξωγενής παράγοντας, οι εξωγενείς παράγοντες πάντα υπήρχαν και πάντα έκαναν την δουλειά τους. Κι η Ατλαντίδα, κι η Βαβυλώνα και η Περσία και η Ρώμη μετέπειτα την ίδια δουλειά κάνουν με τη σημερινή Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τα μέσα αλλάζουν.
Έξω στην κοινωνία όσοι μιλάνε για ρήξεις και ανατροπές θεωρούνται γραφικοί και ανεδαφικοί. Ο Παλαιός με απόλυτους όρους έχει δίκιο που τους βρίζει όλους. Ο κόσμος κοιτάει πώς να ζήσει, την οικογένεια του, τα λεφτάκια του να σώσει, την περιουσιούλα του, καθένας τον μικρόκοσμο του και την καθημερινότητα του. Ποιος θα θυσιαστεί σε όλα τα επίπεδα για την αναγέννηση του Ελληνισμού; Ποιος τρελός θα βρεθεί; Αυτά είναι τα νοητικά μοντέλα επί του θέματος που κυριαρχούν σήμερα.
Κάποτε οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν…θες από μύηση σε μυστήρια, θες από φιλοδοξία, θες από τυχοδιωκτισμό, θες από βλακεία στην οποία τους έσπρωχναν κάποια ιερατεία που δεν θυσιάζονται ποτέ…πάντως θυσιαζόντουσαν. Πέθαιναν στο πεδίο των μαχών ή προτιμούσαν την φτώχεια, την δυστυχία και τις κακουχίες από την υποταγή. Σήμερα ποιος Έλληνας είναι έτοιμος να πεθάνει στο πεδίο της μάχης γιατί και για ποιόν; Ποιος θα προτιμήσει την δυστυχία για την ελευθερία; Kαι για ποια ελευθερία εντός του κόσμου φυλακή-Μάτριξ;
Όσο για τη νέα γενιά δεν το συζητάμε καν, τα παιδιά μέχρι 20 χρονών είναι σε άλλες σφαίρες. Πραγματικά δεν τους απασχολεί τίποτα απ όλα αυτά.
Πρώτα απ όλα πρέπει να κατηγορήσουμε τους ευατούς μας και μετά οτιδήποτε άλλο, τους τραπεζίτες, τις παγκόσμιες ελίτ, τους Εβραίους, τους καπιταλιστές, τις μυστικές εταιρείες και τις μυστικές υπηρεσίες, την διεθνή κεφαλαιοκρατια, την τεχνοκρατία και την τεχνητή νοημοσύνη, τις νέες τάξεις των πραγμάτων, την παγκοσμιοποίηση, τους κρόνιους, τους άτλαντες, τους νεφελίμ, τους άρχοντες του κόσμου φυλακή,τους εξαδιάστατους, τους ερπετοειδείς και λοιπές αντεθνικές δυνάμεις.
Παλιότερα οι Έλληνες δεν σκεφτόντουσαν έτσι…σκεφτόντουσαν τι μπορούσαν να κάνουν αυτοί. Ακόμα και το 40, αν και θύματα των αγγλικών στοών ουσιαστικα, δεν σκέφτηκαν πόσο κακιά ήταν η Γερμανία αλλά πως έπρεπε να ανταποκριθούν οι ίδιοι στις περιστάσεις.
Δυστυχως οι καιροί είναι πολύ παρακμιακοί, μπορούν να συγκριθούν μόνο με την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την πτώση του Βυζαντίου. Η πτώση των ελληνιστικών χρόνων (οι βάρβαροι του Καβάφη) είναι πολύ λάιτ για τα σημερινά δεδομένα.
Υπάρχει επαναστατική ιδεολογία ελληνοκεντρική;
Μπορεί να πραγματωθεί πολιτικά είτε με ορθόδοξο είτε με ανορθόξο τρόπο;
Μπορεί όλο αυτό το αμάγαλμα ιδεών, καταστάσεων, διαδικασιών, εάν είναι υπαρκτό ως ιδεολογία και όχι σκόρπιες δοξασίες, να σχηματοποιηθεί σε μια ενιαία και τουλάχιστον κατά τις βασικές αρχές ομόνοη κίνηση ;
Αυτή η όποια νέα ιδεολογία μπορεί να αποτελέσει ικανή κοσμοθέαση για την ελληνική φυλή που θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής; Αυτό δεν κρίνεται από το αν γίνεται αποδεκτή από άτομα 70 ετών αλλά αν μπορεί να γίνει αποδεκτή από άτομα 15 ετών.
Υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό 5000-7000 άτομα ώστε να πάει την Ελλάδα μπροστά με επαναστατικές μεταρρυθμίσεις ή και καθολική επανάσταση που το είναι το πλέον ενδεδειγμένο ιστορικά;
Τα υπόλοιπα 9-10 εκατομμύρια απαθών, αδιάφορων, παρτάκηδων ωχαδελφιστών Νεοελλήνων θα τους στηρίξουν ή θα αρχίσουν την τρελίτσα; Ακόμα και τα πιο απολυτάρχικα καθεστώτα δεν μπορούν να σταθούν επί μακρώ χωρίς λαϊκή συναίνεση.
EΣΤΩ ότι γίνεται η μεγάλη ανατροπή έχει η Ελλάδα του σήμερα τις οικονομικές, επιστημονικές, στρατιωτικές, τεχνολογικές, πολιτικές και διπλωματικές δυνατότητες ώστε να λειτουργήσει ανεξάρτητα σε ένα ενοποιημένο παγκόσμιο περιβάλλον που παίρνει τη μορφή τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο τεχνοοικονομικού ιμπέριουμ;
AYTA TA EΡΩΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ. ΑΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΜΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ Ή ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ.
==
Το κείμενο υπογραφει ο Μπουγάς,τακτικός σχολιαστης του μπλόγκ του Εργοδότη...https://ergdhmerg.wordpress.com/2017/11/27/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b5%ce%bb%ce%b8%cf%8c%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%cf%8c%ce%bd-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%b9-1/#comment-22397

Παρελθόν, παρόν, άνθρωποι – καί το μέλλον; –ΜΈΡΟΣ β’

Παρελθόν, παρόν, άνθρωποι – καί το μέλλον; – β’

  

Γράφει ο ΕργΔημΕργ        

τσι δένουν όλα, καί μπαίνει στη θέση της η ψηφίδα που έλειπε από το συγκεκριμένο μέρος της μυθολογικής αφήγησης! Ιδού η αιτιολόγηση:

Αφ’ ενός: Τα παιδιά του Ιάσονα καί της Μήδειας στην Τροία, ωσάν όμηροι σε ανοιχτή φυλακή, αποτελούσαν ένα ακόμη παράδειγμα της κατάστασης, όπου πρίγκηπες μεγαλώνουν σε ξένες αυλές εχθρικού προς την πατρίδα τους χαρακτήρα. Όπως ο Αττίλας, που μεγάλωσε στη Ρώμη, ή διάφορες Βυζαντινές πριγκήπισσες που παντρευόντουσαν Σελτζούκους, κτλ. Αυτές οι «ομηρείες» συντελούσαν σε μιά ειρήνη μεταξύ των ενδιαφερομένων/εμπλεκομένων, έστω καί με το στανιό επιβεβλημένη, έστω καί προσωρινή. (Βάλτε στο λογαριασμό καί τις προσπάθειες των «φιλοξενούντων» γιά πλύση εγκεφάλου των ξένων, ώστε τη μέρα που ο ξένος πρίγκηπας θα επανερχόταν στην πατρίδα του, να κομίσει «καινά δαιμόνια» – καί, φυσικά, να επηρεάσει καταστάσεις, μή λαμβάνοντας ως κριτήριο το καθαρό συμφέρον της πραγματικής του πατρίδας.)
Οπότε, εδώ καθίστατο φανερό ότι, αν πείραζε κανείς τα παιδιά αυτά, θα είχε να κάνει με την Ελλάδα ολόκληρη… αλλά καί με την Κολχίδα. (Υποτίθεται ότι ο Αιήτης θα αποδεικνυόταν καλός παππούς, κι όχι σκληρόκαρδος.) Χώρια η Θράκη – λόγωι του πρώτου θετού πατέρα τους, του Φινέα. Άρα, δεν ήταν σώφρον να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο.

Αφ’ ετέρου: Επειδή τα νέα καί τότε μαθευόντουσαν γρήγορα, κι επειδή ο Ιάσων είχε αρκετούς φανερούς (καί κρυφούς) εχθρούς, τα παιδιά δεν γινόταν να πάνε στην Ιωλκό – ούτε ν’ αποκαλύψουν σε κανέναν την πραγματική βιολογική καταγωγή τους. Επίσης, εκείνον τον καιρό ο Ιάσων με τη Μήδεια ζούσαν σε εξορία στην Κόρινθο, με την προοπτική να επιστρέψουν στην Ιωλκό να μή διαφαίνεται στο ορατό μέλλον. Άρα, το Ίλιον ήταν η καλύτερη λύση… καί γιά την περίπτωση που ο Αιήτης θα ζητούσε την κεφαλή των παιδιών επί πίνακι. (Η Σαλμυδησσός, ως μικρή πόλη, δεν θ’ άντεχε επί πολύ έναν πιθανό πόλεμο με ολόκληρη Κολχίδα – γι’ αυτό τα παιδιά έπρεπε να βρούν ασφαλέστερη διαμονή.)
Εδώ πρέπει οπωσδήποτε ν’ αναφέρουμε τη διείσδυση του Ατλάντειου ιερατείου τόσο στην Ιωλκό, όσο καί στην Τροία. Στην Ιωλκό δεν είχαμε απλά ιερατείο… εκεί είχαμε ολόκληρο βασιλιά Ατλάντειο! Τον Πελία. Που, άμα έπιανε τα παιδιά στα χέρια του, αλοίμονο τόσο σ’ αυτά, όσο καί στους γονείς τους. Άρα, τα δίδυμα δεν γινόταν με τίποτε να πάνε στην Ιωλκό.
Στην Τροία, το ιερατείο των Ατλάντων είχε διεισδύσει μέν στο εντόπιο ιερατείο (κι ήταν αυτό, που έβαζε στους Τρώες τα φυτίλια γιά πόλεμο με τους Αχαιούς), αλλά ο Πρίαμος με τους δικούς του εξακολουθούσαν να κρατάνε γερά τα χαλινάρια. Τουλάχιστον δεν ανησυχούσαν από μιά σύναξη λίγων (καί προς το παρόν κρυφίως κινουμένων) «αιρετικών», καί απλώς την ανεχόντουσαν. (Υπόψη, τη διείσδυση των Ατλάντων στην Τροία του Πριάμου δεν την έχω τεκμηριώσει. Ακόμη την ερευνώ – αλλά θεωρώ πως δεν μπορεί η κατάσταση να ήταν διαφορετική απ’ αυτό που περιγράφω.)

[Παρένθεση: Συνήθως είναι οι άντρες, που σκέφτονται με το κάτω κέντρο αποφάσεων… καί προξενούν ζημιά. Ποιός ξέρει, λοιπόν, σε ποιά κρυπτο-Ατλάντεια παλλακίδα του του σχοινιού καί του παλουκιού έσπειρε ο Πρίαμος τον Πάρη!… Κι αν οι πηγές αναφέρουν ως  μητέρα του Πάρη την Εκάβη, προσωπικώς δεν έχω πειστεί πως ήταν αυτή.
Βλέπετε, στα βουνά καί στους τσοπαναραίους στέλνανε τα νεογέννητα που δημιουργούσαν κοινωνικό πρόβλημα, κι όχι τα παιδιά από γνήσιο γάμο. (Όρα Βάκχες -που γκαστρωνόντουσαν απ’ τον πρώτο τυχόντα στα όργια-, Οιδίποδα, καί λοιπά παραδείγματα.) Άρα, πρέπει να είναι μεταγενέστερος ο μύθος ότι η Εκάβη δήθεν είδε όνειρο πως γέννησε αναμμένο δαυλό, κτλ, ο οποίος μύθος βγήκε καθαρά γιά να μπαλώσει την αφήγηση… καί τις νεανικές ( ; ) απερισκεψίες του -όντως σεβαστού- Πριάμου.
Να ξέρετε, επίσης, πως όνειρα κι οράματα σχετικά με τα παιδιά τους οι γυναίκες βλέπουν απ’ τη σύλληψη ακόμη – καί καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Δεν περιμένουν πρώτα να γεννηθεί το παιδί, γιά να τα δουν μετά. Άρα, ο μύθος αυτός όντως χωλαίνει.]

Εκ τρίτου: Παρατηρούμε ότι τόσο ο Φινέας, όσο κι η Κασσάνδρα, έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Την μαντική τέχνη, αλλά καί μιά μορφή άρνησης των θεών της τότε εποχής. Ο μεν Φινέας τον Δία τον …συνδέει κανονικά με Κάϊρο, η δέ Κασσάνδρα αρνείται επιμόνως το φλέρτ του Απόλλωνα. Ταυτόχρονα, καί οι δυό τους πληρώνουν ένα τσουχτερό αντίτιμο γιά την «αθεΐα» τους. (Πιό βαρύ ο Φινέας.)
Τί μπορεί να σημαίνει αυτό; Πως ο Φινέας είχε βρεί τον τρόπο να μαντεύει, χωρίς την -όποια…- βοήθεια κάποιου θεού. Τον τρόπο αυτόν, την τέχνη της μαντείας, τη δίδαξε καί στα δίδυμα. Αλλά ως πιό τσαμπουκαλού απ’ το αδερφάκι της, η Κασσάνδρα απ’ τις διδαχές του Φινέα κράτησε καί την «αθεΐα». (Ο Έλενος φαίνεται πιό χαμηλών τόνων άτομο.) Φυσικά, ο Φινέας τα δασκάλεψε γενικώς τα παιδιά – σίγουρα τους είπε κι άλλα (πώς να φερθούν εκεί που θα πάνε, κτλ). Καί, κάποια στιγμή, με τα παιδιά καί τους γονείς τους μακριά του, μετέβη στον Άγιο Πέτρο γιά επανενσάρκωση. Ευτυχώς, άφησε πολλούς δικούς του απογόνους, καταπώς τα λέει η Μυθολογία.
Πάντως, το αίμα νερό δεν γίνεται, διότι κάποια στιγμή (κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού) ο Έλενος πήρε χαμπάρι γιά ποιούς πολεμούσε, καί σταμάτησε να πολεμάει! Η πλάκα είναι πως, όταν τον αιχμαλώτισε ο Οδυσσέας, αγνοούσαν καί οι δυό τους πως είναι στενοί συγγενείς!!! (Ο Έλενος ήταν μικρανηψιός του Οδυσσέα, διότι Οδυσσέας καί Ιάσων ήσαν πρώτα ξαδέρφια. Οι μητέρες τους ήταν αδελφές.) Η Κασσάνδρα, πάλι, τα είχε δεί όλα (καταστροφή Τροίας, κτλ) από τα εφηβικά της χρόνια. Γι’ αυτό δεν παντρεύτηκε ποτέ, γι’ αυτό υπέμενε τα πάντα στωϊκά.
Τέλος, η παραλλαγή του μύθου, που θέλει τον Έλενο να πηγαίνει στη Θράκη με την Εκάβη καί την Ανδρομάχη (μετά την πτώση της Τροίας), είναι η πιό σωστή απ’ όλες. Πάντα ξαναγυρνάμε στις παλιές αγάπες… στην πατρίδα μας της παιδικής μας ηλικίας! (Τί να κάνει ο Έλενος στην Ήπειρο; ν’ αρμέγει γίδες; )

Έτσι συμπλήρωσα το συγκεκριμένο κενό της αφήγησης της Αργοναυτικής. Με λογική καί με πρακτικώς ελεγχόμενες υποθέσεις. Καί έχοντας κατά νούν την τρομερή ρήση του Σέρλοκ Χόλμς, ότι: «…- Κάτι είναι έτσι, επειδή δεν μπορεί να είναι αλλοιώς!» (…αγαπητέ Γουώτσον!).
Να μην το ξεχάσω: από το κομμάτι αυτό του μύθου, καταλαβαίνουμε ότι ο Φινέας είχε τον τρόπο του να σκαλίζει το Μάτριξ – καί δή, με σωστά αποτελέσματα. Τώρα, πού βρήκε αυτή τη γνώση, ποιός του τη δίδαξε, κτλ κτλ, αγνοώ μεγαλοπρεπώς.

Το σήμερα.
Το ότι επανενσαρκωνόμαστε, είναι κοινός τόπος. Μπορεί, βέβαια, καί όχι, οπότε σ’ αυτή την περίπτωση (εκείνο που συμβαίνει, είναι πως) κουβαλάμε ως πακέτο το πρότυπο κάποιου ανθρώπου του παρελθόντος. Κάνουμε όσα έκανε αυτός, φερόμαστε όπως αυτός, αντιλαμβανόμαστε σύμβολα / όνειρα / οιωνούς όπως αυτός, κτλ. Νομίζω πως δεν έχει σημασία τί γίνεται ακριβώς (αν κι εγώ είμαι υπέρ της πρώτης άποψης), αλλά σημασία έχει το αποτέλεσμα: φερόμαστε σαν παιδάκια σε λούνα πάρκ, που κάθε φορά ανεβαίνουμε στο αγαπημένο μας παιχνίδι. Ξανά καί ξανά καί ξανά, επ’ άπειρον ( ; ). Άλλος στα συγκρουόμενα, άλλος στη «μπαλλαρίνα», κτλ.
Είπατε τη λέξη «Μάτριξ»; δεν έχετε καθόλου άδικο.
Απ’ όλους τους ρόλους, λοιπόν, απ’ όλ’ αυτά τα αποκριάτικα κοστούμια που βρίσκουμε στο βεστιάριο του Μάτριξ, επιλέγει (συνειδητά, ή ασυνείδητα) από ένα ο καθένας μας, καί πορεύεται.

Τέλος πάντων, ο γράφων κάποια στιγμή συνειδητοποίησε ότι συμμετέχει σε μιά σύγχρονη Αργοναυτική Εκστρατεία. Κι όχι μόνον!…
Προσέξτε: τα σημαντικά αρχαία πρόσωπα του μύθου αυτού είναι μερικές εκατοντάδες. Διότι, καί μόνον οι Αργοναύτες είναι 55. Βάλε, τώρα, στον λογαριασμό την πατρική οικογένεια του Ιάσονα (αλλά κι αυτές που έφτιαξε – διότι, ας μην ξεχνάμε, απέκτησε παιδιά κι απ’ την Υψιπύλη, στα δέ ύστερα χρόνια του παντρεύτηκε τη νεανική του αγάπη, την Ονησίκλεια), την οικογένεια του Πελία, την οικογένεια του Πηλέα, την οικογένεια του Αιήτη, τις οικογένειες των Αργοναυτών… συν τα «πλαϊνά» πρόσωπα (δηλ. τα εκτός της κύριας αφηγηματικής γραμμής), πχ τον Φινέα με την οικογένειά του, τελικά μαζεύεται ένα όντως πολυάριθμο πακέτο. Οι γνωριμίες μου, λοιπόν, συν η (εντάξει, υποκειμενική μου) αντίληψή μου κάποιων καταστάσεων, με έπεισαν πως αρκετά απ’ αυτά τα πρόσωπα είναι πάλι εδώ. Καί με την ίδια λογική, εάν βρίσκονται πάλι εδώ σήμερα τα 10% απ’ αυτά, γιατί να μή βρίσκεται καί το υπόλοιπο 90%;
Απ’ αυτά τα σημερινά πρόσωπα, μερικά γνωρίζονται μεταξύ τους (πάλι) καί μερικά όχι. Οι δε αλληλογνωριμίες (καί οι έχθρες…), απ’ όσα έχω καταλάβει, δεν είναι συνειδητές – με την εξαίρεση του γράφοντος, που (νομίζει ότι) ξέρει.
Τα παραπάνω, όμως, εκτός από ένα γοητευτικό μυθιστόρημα παύλα σενάριο (τρέμε Χόλλυγουντ!    ), συναποτελούν ένα υπερόπλο στα χέρια των γνωριζόντων. Με τέτοια γνώση, μπορούμε αμέσως-αμέσως τα εξής:

• Ν’ αναγνωρίζουμε το ποιός είναι ποιός. (Σχετικά εύκολο είναι. Αρκεί η πρώτη «φλασιά» γιά κάποιον, καί μετά έρχεται η παρατήρηση της συμπεριφοράς των προσώπων που τον περιστοιχίζουν – καί, φυσικά, η αντιστίχησή της με τα Μυθολογούμενα.)
• Να ξέρουμε με ποιούς να πάμε, καί ποιούς ν’ αποφύγουμε.
• Να ερμηνεύουμε συμπεριφορές. Ειδικά αυτές που έχουν να κάνουν μ’ εμάς. (Πχ γιατί ο Τάδε με αντιπαθεί καί κάθε φορά μου φέρεται αγενώς; Τί του έκανα; τού ‘φαγα το χρυσόψαρο; )
• Να γνωρίζουμε το μέλλον! (Όχι από κληρονομικό χάρισμα, αλλά διότι τα ίδια αίτια φέρνουν τα ίδια αποτελέσματα.)
• Να ξέρουμε να ελισσόμαστε, αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος – ως έμπειροι πιά.

Κι επιπλέον:

• Να συνδυάζουμε παρελθόν καί παρόν (κάνοντας χρονικά άλματα μπρός-πίσω), διότι έτσι καλύπτουμε τα κενά αμφοτέρων.

Με τις πλήρεις ψηφίδες του παρόντος καλύπτουμε τα αφηγηματικά κενά του παρελθόντος, καί με τις πλήρεις ψηφίδες του παρελθόντος καλύπτουμε τη σημερινή μας άγνοια. Πχ γνωρίζοντας (α) το ποιός είναι ο Πελίας σήμερα, (β) ότι σε κάποιες πτυχές της -σημερινής- ζωής του τον κάλυψε άλλο λαμόγιο (καί ποιό), γνωρίζω ότι καί στην αρχαιότητα υπήρχε κι άλλο λαμόγιο που τον κάλυπτε. Μόνο που δεν το έχω εντοπίσει ακόμη, να ξετυλίξω κι άλλο κουβάρι παλαιών γεγονότων – δήθεν «αποκρυπτομένων». (Κούνια που τους κούναγε κάτι πονηρούς λογοκριτές καί κάτι φλάρους πορτιέρηδες μυστικών βιβλιοθηκών, ότι δήθεν -είναι τόσο μάγκες, που- συσκοτίζουν την ιστορική αλήθεια κι αποκόπτουν το πόπολο απ’ την πληροφόρηση!…)

Εν πάσει περιπτώσει, όλ’ αυτά δεν τα ανέφερα γιά εγκυκλοπαιδικούς λόγους. Η Αργοναυτική -με τους φανερούς, αλλά καί τους κρυφούς σκοπούς καί τρόπους της- είχε ως σκοπό τη διάσωση της Ελλάδας κατά την είσοδο της ανθρωπότητας στον μεγάλο μήνα του Κριού. Πράγμα που (δηλ. τη διάσωση της Ελλάδας) ο καθένας μας οφείλει, έχει ιερή υποχρέωση να κάνει καί σήμερα, παραμονές της εισόδου μας στον μεγάλο μήνα του Υδροχόου.
Φυσικά, ο καθένας μας έχει (ή μπορεί να επιλέξει) διαφορετικόν τρόπο να δράσει προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά ο γράφων, συν ο στενός πυρήνας των συναγωνιστών φίλων του, επιλέξαμε το «σενάριο» μιάς νέας Αργοναυτικής – ως συντονιζόμενοι στην ίδια συχνότητα. Ως ομοδονούμενοι! (Γειασάν του Άργου! Εκτός από όμορφα καράβια, φτιάχνει καί όμορφες λέξεις!    )
Καί βέβαια, πάντα έχουμε υπόψη μας ότι το Μάτριξ κάθε φορά παραλλάσσει το «παιχνίδι». Σήμερα, γιά παράδειγμα, δεν έχουμε ούτε Κολχίδα, ούτε Αιήτη, ούτε Μήδεια. Ο Αιήτης καί η Μήδεια όντως ξαναζούν σήμερα (καί μάλιστα ξαναείναι πατέρας καί κόρη του), όπως κι ο Άψυρτος (που τυγχάνει αδελφός της Μήδειας, καί δεν την χωνεύει καταντίπ καθόλου). Αλλά τυγχάνουν τελείως ήσυχα ανθρωπάκια, καί δεν πρόκειται να συμμετάσχουν σε τίποτε – αντί, δέ, δράκου, στην αυλή τους έχουν σπιτώσει γάταρο παιχνιδιάρη, χαδιάρη, δαγκωνιάρη, κ_υλιάρη, καί ούλτρα λαίμαργο καί χοντρό!

Ο εικονιζόμενος είναι επίτιμος αδελφός του αναφερομένου! Lol!!!

(Καφέ ραβδωτός είναι ο …γαλής, κύριε Σπ. Καμμία σχέση με μονόχρωμα άσπρα γατιά, καί λοιπά βδελύγματα! Καρα-lol!!!)

Μ’ αυτά καί μ’ εκείνα κατά νούν, να μαζευόμαστε σ’γά-σ’γά, Αργοναυτάκια μου!    Δεν υπάρχει χρόνος γιά χάσιμο!

Μιά αποτίμηση.
Εδώ τέλειωσα. Αυτή είναι η προσωπική μου προσπάθεια συμπλήρωσης των κενών του συγκεκριμένου μύθου. Στραβή, λειψή, αυτή είναι.
Θα έλεγα πως οι αναρτήσεις μου, αυτές που είναι, μοιάζουνε με έτοιμο μπετονένιο σκελετό σπιτιού. Δεν κινδυνεύουν από σεισμό, αλλά πάλι δεν είναι τελειωμένο πλήρες σπίτι. Σκελετός, όπου οι ένοικοι χτίσανε πρόχειρα (με τούβλα, αλλά καί χοντρά νάϋλον) έναν όροφο, ίσα-ίσα να μπούν μέσα, να μη βρέχονται καί να μην κρυώνουν. Σαν τα φτωχαδάκια, που χτίζουν το ισόγειο, κι απ’ τη σκεπή προεξέχουν σκουριασμένα απ’ την πολυκαιρία σίδερα που μουτζώνουν τον ουρανό, γιά «προοπτική» (χτισίματος άνω ορόφου).
Δεν είμαι συγγραφέας πλήρους απασχόλησης, το ξαναείπα. Ούτε διαθέτω όσα χρήματα κι όσον ελεύθερο χρόνο θα ήθελα. Το χειρότερο, δεν έχω δική μου ερευνητική ομάδα – που θά ‘πρεπε. Αλλά μήπως προτιμάτε απ’ τα δικά μου τις «φαβέλες» των …εξ αποκαλύψεως «Ελληνοκεντρικών»;
Στο κάτω-κάτω, αν ήδη έχω προσφέρει κάτι έστω καί λίγο σημαντικό, συμπληρώστε το. Δεν πρόκειται να σας κόψω πρόστιμο! 

ΤΕΛΟΣ

Υγ: Το παρόν αφιερώνεται στον Φινέα, τον παλιόφιλο! Όταν είδα γραμμένα αυτά γιά τους «θεούληδες» καί τις αφραγκίες, ντάγκ!!! κατάλαβα αμέσως! Αλλά, όπως βλέπετε, τέσσερεις χιλιάδες χρόνια (καί κάτι ψιλά) είναι εντελώς φραγκοδίφραγκα μπροστά στο μεγαλείο της Ελλάδας μας. Κι ούτε την προσπάθεια προς κατάκτηση των ίδιων στόχων την υπολογίζω. Σαν τιμωρία σε άτακτο παιδί μοιάζει, κάθε φορά να υποχρεωνόμαστε απ’ το Μάτριξ (αλλά καί τις μαλακίες των συμπατριωτών μας) να καθαρίζουμε την κόπρο. Αλλά δε γ_μιέται, γιά την Ελλάδα πρόκειται. Θα το ξανακάνουμε – καί δεν θα μας πέσει, δά, η υπόληψη. Η Ελλάδα οφείλει να καθαρίσει, καί θα καθαρίσει.
Επίσης, το αφιερώνω στην τριάδα Λ / Τ / Μ. Σας αγαπάω, ωρέ! Ποτέ δεν έπαψα, άλλως τε. Κι ας είναι διαφορετικός ο τρόπος της αγάπης γιά την καθεμιά σας. Κι ας μην το πολυπιστεύετε…
 

ΠΩΣ Η.Π.Α,ΝΑΤΟ ΚΑΙ CIA ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Πώς οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η CIA χειραγώγησαν το ελληνικό κοινό σε σχέση με τα γεγονότα στην Τουρκία

 

Οι Έλληνες εδώ και καιρό χορεύουν στο ρυθμό μιας ξένης τεράστιας προπαγανδιστικής μηχανής που καθορίζει τη στάση τους απέναντι στη σύγχρονη Τουρκία αποφασίζοντας ποιός είναι ”καλός” ή ”κακός” εν μία νυκτί
του Χρήστου Μελίδη
Πόσο απίθανο είναι να δείτε έναν δεξιό ηγέτη στην Ελλάδα να έχει φιλική διάθεση προς την Τουρκία ή αντιστρόφως ανάλογα έναν αριστερό ηγέτη να την αντιμετωπίζει εχθρικά;

Καθόλου απίθανο. Στην πραγματικότητα, δεν έχει καν σημασία ποιος απ’ τους δύο κυβερνά. Διότι αυτοί οι αναλώσιμοι πολιτικοί κινούνται από παράγοντες πολύ πιο ισχυρούς από τους ίδιους: τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Η πρόσφατη κίνηση μάλιστα του ”αριστερού” έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να ”καταργήσει” τη Σαρία στη Θράκη, με κάποιους να λένε ότι στέλνει έτσι ένα μήνυμα στον Ερντογάν, έκανε πολλούς να αναρωτιούνται. Είναι όμως μόνο μια πολύ μικρή κουκίδα του παζλ. Η ανάλυση που ακολουθεί δεν επιδιώκει να υποστηρίξει καμία πλευρά, αλλά να δώσει μια εσωτερική θέαση στην ευρύτερη ξένη γεωπολιτική ατζέντα κάτω από την οποία οι έλληνες χειραγωγούνται με ψυχολογικό πόλεμο, προπαγάνδα και διάδοση ψευδών ή ελλιπών πληροφοριών.
Ας πάμε όμως πίσω στο 2011, τότε που το περιοδικό TIME έκανε τον Ερντογάν πρόσωπο της χρονιάς και διαφημιζόταν από τις ΗΠΑ ως ”δημοκρατικός ηγέτης”. To CNN έγραφε ότι υπό τον Ερντογάν ”η Τουρκία μπορεί να γίνει μοντέλο δημοκρατίας για τον Αραβικό Κόσμο”. Οι ΗΠΑ, είχαν εξασφαλίσει φυσικά ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά της γι’ αυτό που θα ερχόταν στη συνέχεια.

Και ήρθε: ο πόλεμος στη Συρία, με την οποία οι Αμερικανοί ήλπιζαν ότι θα ξεμπερδέψουν σχετικά γρήγορα όπως με τη Λιβύη αλλάζοντας το καθεστώς. Ο Ερντογάν συνεργάστηκε, και παραχώρησε σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ τη βάση του Ιντσιρλίκ καθώς και άλλες περιοχές όπου ισλαμιστές ”αντάρτες”εκπαιδεύονταν μυστικά από αμερικανικές και ΝΑΤΟικές δυνάμεις εναντίον του Μπασάρ Άσαντ, του Σύριου προέδρου. Για τον έξω κόσμο ήταν φυσικά βάσεις επιχειρήσεων ”εναντίον της ISIS”. Ο Ερντογάν συνεργάστηκε, οπορτουνιστικά, παρόλο που οι σχέσεις του μέχρι τότε με τον Σύριο πρόεδρο ήταν πολύ καλές.
Κάπου στο 2013, άρχισε να διαφαίνεται το πρώτο σημείο καμπής στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας: Ο ισλαμιστής Φετουλάχ Γκιουλέν και το δίκτυό του 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο Ερντογάν ζητούσε την έκδοσή του από τις ΗΠΑ στην Τουρκία. Όμως, ποιός μετέφερε και πώς είχε βρεθεί εξαρχής ο Γκιουλέν στις ΗΠΑ; Ο Φετουλάχ Γκιουλέν μεταφέρθηκε το 1998 στις ΗΠΑ με αεροπλάνο της CIA. Ο υψηλόβαθμος πράκτορας της CIA, Graham Fuller (κρατήστε το όνομα), είχε μεσολαβήσει ώστε ο Γκιουλέν να βγάλει πράσινη κάρτα ενώ είχε στείλει και ένα γράμμα στο FBI με καλές συστάσεις γι’ αυτόν. Για τον Ερντογάν, το να τα βάλει με τον Γκιουλέν, σήμαινε ότι τα βάζει με την CIA. Το CNN κάνοντας στροφή 180 μοιρών άρχισε να αναρωτιέται: ο Ερντογάν είναι ηγέτης ή δικτάτορας;
Ξαφνικά όμως προέκυψε και ένα άλλο ”πρόβλημα” για τις ΗΠΑ στο οποίο έπρεπε εκείνη τη στιγμή να στρέψουν όλη τους την προσοχή: η Ουκρανία. Στο μεταξύ, στην Συριακή σκακιέρα είχε μπει και η Ρωσία.
Και τότε ξεκίνησαν τα πραγματικά προβλήματα στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Γιατί ο Ερντογάν όχι μόνο αφέθηκε για μια περίοδο να βγάλει μόνος του ”το φίδι από την τρύπα”, αλλά είχε ήδη σχεδόν καταστρέψει τις σχέσεις του και με άλλες αραβικές χώρες. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να κινηθεί εχθρικά εναντίον της Συριακής κυβέρνησης, κι αυτό γιατί ήξερε ότι θα έχανε την δημοτικότητά του στον Τουρκικό λαό, τον ενδιέφερε όμως μέγιστα το λεπτό ζήτημα των Κούρδων που ως γνωστόν είναι ”κόκκινη γραμμή” για την Τουρκία. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν του έδωσαν όσα του υποσχέθηκαν, αντίθετα, παρείχαν στρατιωτική στήριξη στους Κούρδους, το Συριακό δεν τελείωνε γρήγορα όπως νόμιζαν, ενώ δεν φαίνονταν διατεθειμένοι ούτε να εκδώσουν τον Γκιουλέν.
Μόλις τρείς ημέρες μετά την κατάρριψη του ρωσικού ελικοπτέρου από τουρκικά πυρά στη Συρία, ο Ερντογάν επεδίωξε συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν. Ήθελε να ανοίξει μια νέα πόρτα ώστε να κλείσει την προηγούμενη στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Και το κατάφερε. Ο Πούτιν, γνωρίζοντας το παιχνίδι, την άφησε ανοιχτή.
Φυσικά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν καταλάβει την στροφή του Ερντογάν ο οποίος άρχισε ξαφνικά να σηκώνει ”παντιέρα” και να στρέφεται σε έναν μεγάλο τους αντίπαλο, τη Ρωσία. Δεν θα το άφηναν να συμβεί. Παραδόξως, την ίδια περίοδο δύο τρομοκρατικές επιθέσεις με δεκάδες νεκρούς, μία τον Οκτώβριο του 2015 και μία τον Μάρτιο του 2016, συγκλόνισαν την Τουρκία, ενώ ”άπλυτα” άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα (μόνο βέβαια αυτά που βολεύουν την Αυτοκρατορία).
Και λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο του 2016, γίναμε μάρτυρες ενός καταλυτικού γεγονότος: την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Ερντογάν.
Μία εκπληκτική είδηση που ποτέ φυσικά δεν είδε το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα είναι ότι τουλάχιστον τρία από τα πέντε συντάγματα που συμμετείχαν ενεργά στο πραξικόπημα ανήκαν στο Ταχέως Αναπτυσσόμενο Σώμα του ΝΑΤΟ στην Τουρκία (NATO Rapid Deployable Corps).
Όχι μόνο αυτό, αλλά οι πραξικοπηματίες επικοινωνούσαν μεταξύ τους σε μια ομάδα στο WhatsApp στην οποία μάλιστα χρησιμοποίησαν το έμβλημα και το κεμαλικό σύνθημα που χρησιμοποιούσε και το Ταχέως Αναπτυσσόμενο Σώμα του ΝΑΤΟ στην Τουρκία: «Ειρήνη στο σπίτι, ειρήνη στον κόσμο» (Peace at home, peace in the world).

Το έχετε λοιπόν. Πραξικόπημα με σφραγίδα.
Η απόπειρα όμως από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την CIA να ρίξουν τον Ερντογάν απέτυχε. Η ταμπέλα μάρκετινγκ του ”δημοκρατικού ηγέτη” είχε εγκαταλειφθεί ολοκληρωτικά και τώρα παιζόταν ανοιχτά το χαρτί του ”δικτάτορα”, με την εικόνα του Ερντογάν να γελοιοποιείται απ’ όλη την Ευρώπη.

Και τότε, τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ξεκίνησαν μια εκστρατεία δημιουργίας φόβου και πολεμικού κλίματος που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί στην ελληνική τηλεόραση.
Ως αφορμή χρησιμοποιήθηκαν τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, που όμως συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά και αντιμετωπίζονται επιτυχώς από την ελληνική αεροπορία, αλλά και στρατιωτικές ασκήσεις στο Αιγαίο. Ο Ερντογάν επεδίωκε να τσατίσει όχι τόσο την Ελλάδα, αλλά τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αμφισβητώντας την δική τους κυριαρχία στο Αιγαίο, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα λειτουργεί υπό τις εντολές τους. Η χρονική στιγμή, δεν είναι καθόλου τυχαία.
Εάν ο Ερντογάν είχε συνεργαστεί και ήταν πλήρως υπάκουος, θα ακούγαμε για απλές ”παραβιάσεις” ή δεν θα ακούγαμε τίποτα. Τώρα όμως, είχαν γίνει επικίνδυνες ”προκλήσεις”, και ένα σενάριο πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας άρχισε να καλλιεργείται.
Ένας από τους δημοσιογράφους που ανέλαβαν ”εργολαβία” την δημιουργία του κλίματος τρόμου προς εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων ήταν και ο Δήμος Βερύκιος από την τηλεόραση του Alpha. Από τον Φεβρουάριο και για αρκετούς μήνες στη συνέχεια βομβάρδιζε κάθε μέρα, και εννοούμε κάθε μέρα, το ελληνικό κοινό με προπαγανδιστικές ”αναλύσεις” που έφταναν μέχρι και τα 15 λεπτά μέσα στα δελτία ειδήσεων του Alpha.

Το πράσινο φως είχε δοθεί από τις ΗΠΑ ήδη από τον Ιανουάριο, όταν εντελώς ”συμπτωματικά” η CIA αποχαρακτήρισε μια απόρρητη έκθεση για την απειλή πολέμου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας η οποία μοιράστηκε σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ. Το έχαψαν.
Ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ θυμήθηκε ξαφνικά μέχρι και τον πόλεμο της Κορέας δείχνοντας αμερικανούς στρατιώτες (τι άλλο) να μιλούν με καλά λόγια για τους έλληνες, σε μια χαμηλού επιπέδου προπαγάνδα δημιουργίας αισθημάτων κοινών στόχων με τον αμερικανικό στρατό, ενώ η εκπομπή ΙΣΤΟΡΙΕΣ με τον Αλέξης ”λέγε με και Αμερικανική πρεσβεία” Παπαχελάς και την ομάδα του,ξεδίπλωνε σενάρια πολέμου για να σιγουρευτούμε για την απειλή, σε απόλυτη γραμμή με τη CIA.

Κανένας όμως από τους παραπάνω και κανένα ελληνικό μέσο ενημέρωσης δεν ανέφερε ότι τη νύχτα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, δύο υψηλόβαθμοι πρώην πράκτορες της CIA βρισκόντουσαν σε πολυτελές ξενοδοχείο περίπου 20 λεπτά από την Κωνσταντινούπολη. Μαντέψτε ποιός ήταν ο ένας: Ο Graham Fuller! (το είπαμε πριν, κρατήστε το όνομα). Ο δεύτερος, ήταν ο Henri Barkey. Εκτός από τα όσα αναφέραμε πριν για τον Fuller, σημειώστε και ότι είχε ”ξεπλένει” τον Γκιουλέν με ένα άρθροτου στην ”αντικειμενική” Huffington Post που είχε τίτλο ”Το κίνημα Γκιουλέν δεν είναι αίρεση – Είναι ένα από τα πιο ενθαρρυντικά πρόσωπα του Ισλάμ σήμερα”. Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε πάλι ”συμπτωματικά” λίγες μέρες μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος. Μήπως τώρα αρχίσατε να συνδέετε τις κουκίδες; Στο μεταξύ, η Τουρκία έχει ήδη εκδώσει ένταλμα σύλληψης για τον Barkey.
Εδώ πρέπει να σταθώ και σε ένα άλλο σημείο της απεχθούς χειραγώγησης του κοινού μέσω διοχέτευσης ψευδών πληροφοριών από κανάλια μυστικών υπηρεσιών. Θυμόμαστε όλοι ότι την νύχτα του πραξικοπήματος, και όταν ακόμη επικρατούσε σύγχυση για το τι συμβαίνει, όλα τα μέσα ενημέρωσης είχαν μεταδώσει την ψευδή είδηση ότι ο Ερντογάν έφυγε με αεροπλάνο από την Τουρκίααναζητώντας άσυλο στη Γερμανία. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με επιχειρήσεις πληροφοριών, γνωρίζουν ότι το πρώτο πράγμα που κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση είναι να σπάσεις το ηθικό του κόσμου λέγοντας ότι ο ηγέτης τους πέθανε, εξαφανίστηκε, αγνοείται ή, φυσικά, τους παράτησε και έφυγε για άλλη χώρα. Και εάν διαβάσετε το λινκ παραπάνω, θα δείτε ότι η αρχική πληροφορία ήρθε από το NBC το οποίο επικαλέστηκε ”αμερικανικές στρατιωτικές πηγές”. Μπίνγκο. CIA by the book.
Για να πάμε στην άλλη μέγιστη υποκρισία: τα πυρηνικά του Ιντσιρλίκ, μιας από τις καλύτερα φυλασσόμενες βάσεις στον κόσμο. Ενώ οι 50 πυρηνικές βόμβες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ βρίσκονται στο Ιντσιρλίκ εδώ και δεκαετίες αλλά δεν το έλεγαν και πολύ ανοιχτά, ξαφνικά μετά την αποτυχημένη απόπειρα του πραξικοπήματος θυμήθηκαν όχι μόνο ότι υπάρχουν αλλά ότι.. είναι και επικίνδυνες (γιατί αν δεν το ξέρατε υπάρχουν ”καλά” πυρηνικά και ”κακά” πυρηνικά). Και ξαφνικά αμερικανικά think tank φώναξαν ότι τα πυρηνικά στο Ιντσιρλίκ κινδυνεύουν να καταληφθούν από τρομοκράτες. Αυτό μας θυμίζει κάτι πολύ οικείο. Τα ”όπλα μαζικής καταστροφής” του Ιράκ. Δηλαδή μια πολύ καλή πρόφαση για εισβολή. Και να σου το λένε οι ίδιοι άνθρωποι που στην ίδια στρατιωτική βάσηεκπαίδευαν τρομοκράτες, είναι έξτρα credit υποκρισίας.
Και τι γίνεται με το θέμα όλων αυτών των ακτιβιστών που η Τουρκία συλλαμβάνει και φυλακίζει; Και είναι αλήθεια ότι η Τουρκία έχει φάκελο στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόσφατα μάλιστα συζητήθηκε αρκετά η σύλληψη ενός επιχειρηματία και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τυχαίνει να έχει και ελληνική καταγωγή, του Οσμάν Καβαλά. Μια ματιά όμως στοβιογραφικό του μας πληροφορεί και το εξής: ο Οσμάν Καβαλά είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Open Society. Του ιδρύματος που ανήκει στον πολυεκατομμυριούχο υποκινητή αλλαγής καθεστώτων Τζορτζ Σόρος. Μπίνγκο. Ξανά. Ο Ερντογάν μάλιστα αποκάλεσε τον ίδιο τον Καβαλά, ”Σόρος της Τουρκίας”.
Στον πόλεμο της προπαγάνδας επιστρατεύτηκε και το Χόλυγουντ, το οποίο ανέσυρε έναν άλλο σκελετό απ’ την ντουλάπα: την Αρμενική Γενοκτονία, με την ταινία ”Η Υπόσχεση”. Δεν έχει σημασία εάν το Χόλυγουντ το γνώριζε αυτό εδώ και δεκαετίες. Το μάρκετινγκ της Αυτοκρατορίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ που ταμπελοποιούν όποιον θέλουν ανάλογα με τα γούστα τους, θα το βγάλει τώρα, γιατί τώρα τους συμφέρει. Ο Ερντογάν, απάντησε φυσικά με την δική του προπαγάνδα.
Και επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε, με την ανακοίνωση του έλληνα πρωθυπουργού για ”κατάργηση” της Σαρίας στη Θράκη. Γιατί τώρα; Τι τον εμπόδιζε να το κάνει τόσο καιρό; Είναι αυτή μια κίνηση που πηγάζει από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα ή από κάπου αλλού; Μια ματιά στο τι άλλοανακοίνωσε ίσως μας διαφωτίσει: ο πρωθυπουργός ”θα αναφερθεί επίσης, στη γεωπολιτική σημασία της Αλεξανδρούπολης και στο αμερικανικό επενδυτικό ενδιαφέρον με άξονα τα ενεργειακά”. Μπίνγκο, τρίτη φορά. Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω πολύ για τον ”πατριωτισμό” και τον ”ανθρωπισμό” του Αλέξη Τσίπρα για τη Σαρία στη Θράκη.
Δεν τρέφω αυταπάτες για την Τουρκία και για τα συμφέροντά της απέναντι στην Ελλάδα. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος για το ποιός κάνει πια κουμάντο μέσα στην Ελλάδα, μέσα στη χώρα μου.
Και είμαι εξαιρετικά ευαίσθητος όταν άλλοι, ξένοι υποκριτές, προβοκάτορες και κατασκευαστές πολέμων, προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους έλληνες πολίτες παίζοντας με τα ήδη δυσάρεστα συναισθήματά τους για την γειτονική χώρα για τα δικά τους συμφέροντα. Θα συμβούλευα όσους ενδιαφέρονται για την αλήθεια να μην παρασύρονται, να μην κρίνουν από τα φαινόμενα, να συνδέουν τις κουκίδες, και πριν αντιδράσουν να απαντούν πρώτα στα 4 βασικά ερωτήματα:
Ποιός, πότε, πού, και γιατί.
offtherecord.net.gr