ΕΜΠΟΡΟΙ ΕΘΝΩΝ

Γράφει ο   Γιώργος       Έμποροι των Εθνών

 Στο βιβλίο με τον εντυπωσιακό τίτλο ''οι Έμποροι των Εθνών'' ο Α. Παπαδιαμάντης  διηγείται το κυνηγητό των πειρατών στις ελληνικές θάλασσες από τον έλληνα έπαρχο της Νάξου.

Στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά ο μοναδικός και αείμνηστος Νίκος Ξυλούρης τραγούδησε την περιπέτεια των θαλασσών, την αναμονή και την αγωνία.

Ήταν δυο μεσαιωνικοί αιώνες (14^ος και 15^ος ) που το φαινόμενο των πειρατών αλώνιζε στη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό.

Ποιοι ήταν όμως οι πειρατές?

Το μέγεθος του στόλου τους, η οργάνωση και η δράση τους για δυο αιώνες δεν δικαιολογεί τις συντηρητικές απόψεις περί περιστασιακών τυχοδιωκτών.

Ανατρέχοντας τις πηγές κανείς διαπιστώνει πως αποτελούσαν το στόλο του Τάγματος των Ναϊτών ιπποτών οι οποίοι διωγμένοι κατά ξηρά από τον Φίλλιπο IV της Γαλλίας (13 Οκτωβρίου 1312μΧ γνωστός και ως Φίλλιπος ο Ωραίος) και τον Πάπα της Ρώμης Κλημέντιο Ε’ οι οποίοι χρεωμένοι στους Ναΐτες, ζηλεύοντας τη δημοτικότητά τους και εποφθαλμιώντας τη μεγάλη περιουσία τους, αποφάσισαν να καταστρέψουν το Τάγμα του Ναού και να ιδιοποιηθούν τους θησαυρούς του. 

Στα επτά χρόνια των διώξεων που ακολούθησαν εξοντώθηκαν τα περισσότερα μέλη του Τάγματος με ιεροεξεταστικές δίκες.

Ο τελευταίος Μάγιστρος του Τάγματος Ζακ Ντε Μολέ (22^ος Μέγας Διδάσκαλος) κάηκε στην πυρά στις 18 Μαρτίου 1314.

Ο θρύλος θέλει να καταριέται τους δημίους του και πράγματι ο βασιλιάς Φίλλιπος και ο Πάπας της Ρώμης Κλημέντιος Ε’ πέθαναν αμέσως μετά από ανεξήγητες ασθένειες.

Τι ήταν όμως οι Ναΐτες ιππότες?

Το 1118 μΧ  εννέα Γάλλοι ιππότες υπο τον Υγ ντε Πεγιέ φτάνουν στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ που ίδρυσε ο Γοδεφρίδος ντε Μπουγιόν και οι Σταυροφόροι του και εγκαθίστανται πέριξ του Ναού του Σολομώντα ονομαζόμενοι έτσι Ιππότες του Ναού, Ναίτες ή Τάγμα του Ναού.

Αρχικά ζούσαν στην απόλυτη φτώχεια, αφοσιωμένοι όμως απόλυτα στον ιπποτικό κώδικα  της εποχής, έτσι ώστε σε λίγα χρόνια ο αριθμός τους να αυξηθεί σε 300 ιππότες και 3000 απλό στρατό και έκτοτε να αυξάνεται συνεχώς.

Υποστηριζόμενοι από τον Άγιο Βερνάρδο που αποτελούσε μορφή της εποχής απέσπασαν την επίσημη αναγνώριση από τον Πάπα Ονώριο II, ως θρησκευτικό και στρατιωτικό Τάγμα με εσωτερικό κανονισμό και καταστατικό που καθόριζε μια πολύ κλειστή αδελφότητα ανδρών με αριστοκρατική καταγωγή, πλαισιωμένη πέραν των Ιπποτών με ιπποκόμους, υπηρέτες, τεχνίτες και χειρόνακτες.

Διοικητικά επικεφαλής ήταν ο Μάγιστρος και ακολουθούσαν ο Πρωτόγερος, Ο Στρατάρχης και ο Αρχηγός. Το Τάγμα ήταν απαλλαγμένο από φόρους και απολάμβανε δικαστική αυτονομία, όντας υπόλογο αποκλειστικά και μόνον στον Πάπα της Ρώμης και δρούσε υπό τις δικές του εντολές.

Η εισαγωγή μελών στο Τάγμα έκτοτε είχε αυστηρές προϋποθέσεις και δοκιμασίες, όπως και σήμερα περίπου τα αντίστοιχα τεκτονικά.

Η σημαία των Ναιτών ήταν ένας κόκκινος σταυρός μέσα σε λευκό και μαύρο πλαίσιο ( σταυρός της Μάλτας) και η σφραγίδα τους απεικόνιζε δυο ιππότες έφιππους στο ίδιο άλογο σα σύμβολο πενίας και συντροφικότητας.

Η πολεμική τους κραυγή ήταν : ''Non nobis Domine non nobis sed Nomini Tuo da glorian – όχι σε εμάς Κύριε, αλλά στο όνομά Σου δώσε τη δόξα''.

Με την υποστήριξη βασιλέων και αριστοκρατών της Ευρώπης που τους παραχωρούσαν μερίδια της περιουσίας τους έγιναν το 12^ο αι. πανίσχυροι με γη, περιουσίες, λιμάνια και στόλους…

Σύντομα λόγω του πλούτου αλλά και της δυσκολίας διακίνησης εμπορευμάτων και χρημάτων στην μεσαιωνική Ευρώπη έγιναν οι εγγυητές συνοδοί αλλά και οι πρώτοι τραπεζίτες της Ευρώπης (με 20% μερίδιο) εφαρμόζοντας τη χρήση πιστωτικών σημειωμάτων που κατέληξε στις σημερινές επιταγές πληρωμής!

Σύντομα δάνειζαν ευγενείς και βασιλιάδες τόσο ώστε οι τελευταίοι να βρίσκονταν χρεωμένοι απέναντι σε ''πένητες'' ιππότες και να προκαλούν τη δυσαρέσκειά  τους.

Η αποτυχία της 2^ης Σταυροφορίας και η ήττα στη μάχη του Χάττιν (04/07/1187) από τις ενωμένες αραβικές δυνάμεις του Σαλαντίν ήταν η αρχή του τέλους της ευρωπαϊκής και βεβαίως της Ναιτικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή.

Οι Ναίτες είχαν φροντίσει για τη μεταφορά του κέντρου τους και των θησαυρών τους βέβαια στη Γαλλία μέχρι που όπως είδαμε παραπάνω ο χρεωμένος σε αυτούς Φίλλιπος και Ο Πάπας Κλήμης Ε αποφάσισαν να τους εξοντώσουν.

Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον δεν κατάφεραν να τους εξοντώσουν αλλά ένα μέρος των όσων κατά θάλασσα διέφυγαν κατέφυγε στο Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη (Κύπρο, Ρόδο και Μάλτα) το οποίο ο Πάπας Βονιφάτιος το 1312 με τη βούλα Ad Providam αναγνώρισε και του παραχώρησε αντίστοιχα προνόμια και θησαυρούς πλην της γης, του στόλου και των τιμαλφών που δεν απέσπασε από τους Ναϊτες.

Ένα άλλο μέρος του στόλου πέρασε το Γιβραλτάρ και υποστηριζόμενο από τα φιλικά πορτογαλικά λιμάνια ( port of Graal ? – λιμάνι του αγίου δισκοπότηρου?) έφτασε (1307-1309) μέσω της Ιρλανδίας στην κέλτικη Σκωτία η οποία με επικεφαλής  τον Γουίλιαμ Γουάλας  αγωνίζονταν να απαλλαγούν από την επικυριαρχία του στυγνού βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Β’.

Οι Σκοτσέζοι σε λίγα χρόνια πολέμων ελευθερώθηκαν τελικά με τη σημαντική συμβολή των Ναϊτών ιπποτών οι οποίοι τους βοήθησαν σα δύναμη αντίστασης στην επέκταση του καθολικισμού και της επήρειας του Πάπα, αλλά και σαν οπαδούς της παγανιστικής αντίληψης του Δρυιδισμού ο οποίος έχει πανάρχαιες ελληνικές ρίζες και επιρροές στην Σκοτία και την Ιρλανδία μέχρι σήμερα...( ήταν οι χώρες από τις οποίες οι αρχαίοι έλληνες προμηθεύονταν το ήλεκτρον – κεχριμπάρι).

Έκτοτε το Τάγμα των Ναιτών (των οποίων ο στόλος είχε περιέργως ειδοποιηθεί έγκαιρα να διαφύγει και να καταλήξει όπως παραπάνω) στράφηκε κατά του Πάπα της Ρώμης και των εδαφών και των συμφερόντων που αυτός επηρέαζε στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο και επί 200 χρόνια έπλεε ως πειρατικός στόλος με μεταλλαγμένη σημαία τα χιαστί οστά και τη νεκροκεφαλή σε αντιδιαστολή με τις χιαστί κλείδες του παραδείσου και την τιάρα (παπικό σύμβολο) ορίζοντας έτσι το μεγαλύτερο σχίσμα αντιλήψεων και συμφερόντων που διαρκεί μέχρι σήμερα παρότι δεν καθομολογείται από την συμβατική ιστορία…

Ο προτεσταντισμός, ο νεοπαγανισμός, οι τεκτονικές στοές και άλλα σχήματα εναντιώνονται ακόμη στην περίφημη Unam Sanctam - παπική βούλα (1302 Βονιφάτιος ΙΙΙ ) με την οποία ο Πάπας της Ρώμης διεκδικεί απερίφραστα όλον τον πλανήτη Γη… 

Βέβαια με ανακατατάξεις σχηματισμών και συμφερόντων.

Να σημειώσουμε πως ένα μέρος του πειρατικού (Ναϊτικού) στόλου ακολουθούσε και καταδίωκε τους εξερευνητικούς στόλους όπως την αποστολή του Κολόμβου στην Αμερική, η οποία περιέργως δεν ονομάστηκε Κολομβία, αλλά Αμέρικα από τον Ιταλό εξερευνητή Βεσπούκι ...κατά τη συμβατική ιστορία.

Μέρικα όμως ονομάζεται στα Αιγυπτιακά ο αστερισμός της Αφροδίτης και ήταν καταγραμμένο από την αρχαιότητα πως κατά τη διεύθυνση του αστερισμού κείται μια ολόκληρη ήπειρος.

Κατά μια εκδοχή οι πειρατές – Ναΐτες κάτοχοι γραπτών πληροφοριών για το παραπάνω από τη Μέση Ανατολή αναζήτησαν πριν τον Κολόμβο μια ήπειρο πέραν της Ευρώπης που τους καταδίωκε με αφετηρία τη Σκωτία, ονομάζοντάς τη Λα Μέρικα και Α Μέρικα μεταφράζοντάς την σε Γη της Επαγγελίας μέχρι σήμερα …

Απόδειξη τα αμερικανικά φυτά που είναι από το 1440 σκαλισμένα στο εσωτερικό του ναού του Ρόσλιν που έκτισαν…

Φημολογείται πως ένα πλήθος κρυμμένης γραπτής γνώσης μαζί με θησαυρούς όπως το Graal αποσπάστηκε και κατέχεται από τους Ναϊτες μέχρι σήμερα.

Όπως και να 'χει η αλήθεια είναι πως ως πάροικοι της Ιερουσαλήμ για χρόνια συνειδητοποίησαν πως ο Εβραισμός, ο Χριστιανισμός και ο Μουσουλμανισμός αναφέρονταν στον ίδιο Θεό με κοινό γενάρχη τον Αβραάμ και απείλησαν έτσι τα αποκλειστικά δικαιώματα διαχείρισης του θρησκευτικού Φόβου και της Εξουσίας που επικαλούνταν τα Ιερατεία της εποχής μέχρι και σήμερα…

Γι αυτό είχαν σχέσεις  και δεσμούς με τους μουσουλμάνους Ασσασσίνους, με τους Σούφι και αργότερα με τους Δρυιστές Κέλτες, διατηρώντας κρυφά και απόρρητα τις δικές τους ανεκτικές και γνωστικιστικές θρησκευτικές πεποιθήσεις και αντιλήψεις μέχρι σήμερα οι οποίες βέβαια εμπεριείχαν γνωστικισμό, παγανισμό και αλχημεία…

Η πραγματικότητα δεν είναι σαφής και σίγουρα δεν εκφράζεται από την συμβατική ιστορία η οποία αποβλέπει στη διατήρηση του εξουσιαστικού κατεστημένου και μόνον.

Η ιστορική αλήθεια, οι αφανείς σχηματισμοί και δράσεις με σκοπό τα παγκόσμια συμφέροντα αξακολουθούν και σήμερα περισσότερο από ποτέ να συνιστούν εμπόρους των εθνών ….

Ποιοι όμως είναι αυτοί πραγματικά και ποιοι είναι οι πειρατές – τρομοκράτες σήμερα δύσκολο να πει κανείς αν δεν το ψάξει αρκετά στα άδυτα της χαμένης – κρυμμένης Γνώσης…    http://kamararc.blogspot.gr/