ΚΑΙ ΝΑ 'ΜΟΥΝΑ,ΛΕΕΙ,ΑΙΣΥΜΝΗΤΗΣ....-2

Καί νά ‘μουνα, λέει, αισυμνήτης… – 2

      

Γράφει ο ΕργΔημΕργ        

ί άλλο θα κάνει ο αισυμνήτης, αμέσως μετά τη διαμόρφωση ιεραρχίας;
Τα εξής:

iii. Κατάργηση ΟΛΟΥ του υφισταμένου Συντάγματος.
Καί όχι απλώς μεμονωμένων άρθρων.
Γιατί;
Διότι τα Συντάγματα αυτά, σαν το δικό μας, είναι κομμένα καί ραμμένα σε κοινοβουλευτισμό αγγλίτσικου τύπου: την εξουσία την μονοπωλούν οι «εκλεκτοί» (καί τα παιδιά τους καί τα εγγόνια τους καί… καί…), ενώι ο λαός διαρκώς κάθεται στην άκρη καί υπακούει – με την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει δημοκρατικώς στη διακυβέρνηση καί τη λήψη αποφάσεων. (Είπε κανείς τη λέξη «στοά»; )
Καί διότι ο υφιστάμενος τύπος Συντάγματος, καί οπωσδήποτε κάθε Σύνταγμα μετά το 1974, είναι μιά κοροϊδία καί μισή. (Αναγνωρίζω πως διαθέτουν κάμποσο χιούμορ οι ποδίτσες που τα σκάρωσαν.) Μέσα στο ίδιο το Σύνταγμα δεν προβλέπονται ποινές γιά όποιον το παραβιάζει – κι όχι μόνον αυτό, αλλά η ευθύνη γιά την τήρησή του πασάρεται -χωρίς ντροπή- στον Ελληνικό Λαό!!! (Με τα περίφημα «ακροτελεύτια» άρθρα όπως το 114 το 1964, το 120 σήμερα, κτλ.)
Που σημαίνει, ότι:

• γιά τις κλεψιές / κομπίνες / λοβιτούρες των πολιτικών,
• την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος από τους ίδιους καί τις παρέες τους,
• την εν ψυχρώι εισαγωγή τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια,
• την ψήφιση «αντιρατσιστικών» νομοσχεδίων καί λοιπών παρεμφερών κωλοχάρτων στις 3 το πρωΐ από μονάχα πεντέξη παρόντες βουλευτές,
• την απεμπόληση εθνικού πλούτου κι εθνικής κυριαρχίας,
• κτλ κτλ κτλ ών ούκ έστιν αριθμός καί συντέλεια,…

…φταίς ΕΣΥ, αναγνώστη μου, που δεν πας να κάνεις ντά-ντά τους πολιτικούς να τηρούν το Σύνταγμα!!!
(Κι εγώ φταίω, ρέ, ‘ντάξ’! Μή διαμαρτύρεσαι! Δεν πάω να λουφάρω. Τί φίλοι είμαστε; )
Όθεν, κάτι νόμοι περί ευθύνης (διάβαζε: «ανευθυνότητας») υπουργών κτλ στέκουν μιά χαρά, καί να μη διαμαρτύρεται κανένας. Εφ’ όσον το Σύνταγμα δεν προβλέπει ποινές γιά τα φοβερά αδικήματα που προκύπτουν από τη μή-τήρησή του, τότε όλα μα όλα είναι οκ – εφ’ όσον τη σχετική έλλειψη την καλύπτουν οι νόμοι… κι οι πολιτικάντηδες νομοθετούν γιά την πάρτη τους καταπώς τους συμφέρει. Μιά χαρά τα σκεπάζουν τα σκατά τους, σαν τις γάτες. Τί παραπονιέστε;

Δυό λόγια ακόμη επί του θέματος.
Η προσπάθεια που κάνει ο Παλαιός, δηλ. να δείξει ότι το Σύνταγμα τό έκαναν οι πολιτικάντηδες κουρελόχαρτο, θεωρώ πως αξίζει μόνον ως αφυπνιστική. Διότι, κοιτάξτε εδώ τί έπαθε ο Ιφικράτης Αμυράς, που απάνω-κάτω είπε όσα λέμε κι εμείς, καί -εμμέσως, πλην σαφώς– επικαλέστηκε το άρθρο 120.
Εάν κάποιος τυχόν επικαλεστεί διάφορα νομικίστικα επιχειρήματα, περί του ότι δήθεν το Σύνταγμα δεν μπορεί να προβλέπει ποινές, τον πληροφορώ ότι μπορεί να προβλέπει θέματα πολύ ευτελέστερα από πχ την απεμπόληση της εθνικής μας κυριαρχίας – άρα, γιατί όχι καί ποινές; Βλέπεις, αναγνώστη μου, στο (μεταβατικό) Σύνταγμα του 1974 υπάρχουν διατάξεις …γιά τους μισθούς των δικαστικών!!!

Εάν, κατά τη διάρκεια της αισυμνητίας (καί μετά) προκύψει ανάγκη γιά νέο Σύνταγμα, αυτό θα έχει καθαρά αρχαιοελληνική μορφή. Θα είναι πχ κάτι σαν χρυσές δέλτοι, τοποθετημένες σε δημόσια θέα σε όλη την Ελλάδα.
Καί, ναί, θα προβλέπουν καί ποινές.

iv. Επαναφορά της θανατικής ποινής, καί δή με αναδρομική ισχύ
Σα ν’ ακούω μερικά άτομα απ’ εκείνη τη μασωνική στοά στην πλατεία Συντάγματος, να λένε πως η θανατική ποινή είναι βαρβαρότητα. Απαντώ πως ο αισυμνήτης ούτε σας ρώτησε, ούτε τον ενδιαφέρει η γνώμη σας. Όθεν, εχέσθημεν γιά το τί νομίζετε εσείς.
Άλλοι, πάλι, θα πεταχτούν σαν την πορδή απ’ το βρακί, καί θα πουν πως αναδρομική βλαπτική ισχύς των νόμων δεν νοείται.
Σοβαρά; Τότε προφανώς η κατάργηση της επετηρίδας των εκπαιδευτικών, ο «τρομονόμος», η επιβολή ΕΝΦΙΑ αναδρομικώς (καί γιά χρονιές που δεν είχε ακόμη ψηφιστεί αυτή η κουράδα), συν μερικά άλλα τέτοια πατσαβούρικα νομοθετήματα, τί ακριβώς ήταν; Ο παράδεισος;
Εάν έχετε αμφιβολίες, ρωτήστε τα τέρατα της νομικής επιστήμης: τους συνταγματολόγους καθηγητάδες πανεπιστημίου του πάλαι ποτέ Πασόκ. Ειδικά έναν πασίχοντρο.
Η θανατική ποινή θα ισχύσει αισυμνητικώι δικαίωι καί αναδρομικώς, ακόμη καί γιά αδικήματα που απλώς θα τα σκεφτεί ο αισυμνήτης.

v. Άμεση καί -εάν χρειαστεί- ΒΙΑΙΗ επαναφορά στρεβλώσεων του δημοσίου βίου.
Από πού ν’ αρχίσει κανείς καί πού να τελειώσει, εδώ… Εν πάσει περιπτώσει, πολύ χοντρικά καί ως μιά απλούστατη πρώτη καταγραφή, επισημαίνω τους εξής τομείς:
(α) Δημόσιο χρήμα καί Οικονομία.

• Η κλοπή δημοσίου χρήματος, ακόμη καί μικροποσών, καθίσταται ιδιώνυμο αδίκημα καί τιμωρείται με την ποινή του θανάτου.

Το ίδιο καί το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Η μέχρι τώρα «πουλημένη» δημόσια περιουσία εθνικοποιείται πάραυτα, οι δε «αγοραστές» δεν δικαιούνται καμμία αποζημίωση. (Κλωτσιές θα εισπράξουν, αν αντισταθούν. Όχι αποζημιώσεις.)

• Το χρηματιστήριο  καταργείται.

Καί διότι είναι ιστορικώς αποτυχημένος θεσμός. (Το χρηματιστήριο ξεκίνησε ως θανάσιμος αντίπαλος των τραπεζών, αλλά σήμερα αυτές …συμμετέχουν σ’ αυτό καί το κατευθύνουν!!!) Καί διότι κατέστρεψε τους πολίτες. (Καί θα συνεχίσει να τους καταστρέφει, αν αφεθεί απερίσπαστο να λειτουργεί.) Καί διότι στη νέα Ελλάδα δεν θα υπάρχουν εξυπνάκηδες, που θα ζουν παρασιτικώς εις βάρος των κορόϊδων (που δουλεύουν καί ιδρώνουν). Όλοι θα υποχρεωθούν να βρουν μιά πραγματική δουλειά, γιά να βγάζουν τα προς το ζήν. Οι «δουλειές» του κοπανιστού αέρα (χρηματιστήρια, τράπεζες, ασφαλιστικές) είτε θα καταργηθούν, είτε θα περιοριστούν στις απολύτως αναγκαίες.

• Οι υφιστάμενες τράπεζες μαζί με τις περιουσίες τους καταργούνται, ενοποιούνται σε μία ενιαία υπό τον τίτλο «(Εθνική) Τράπεζα της Ελλάδος» (απαγορευομένης της χρήσεως αυτού του τίτλου από οποιονδήποτε τρίτον), καί εθνικοποιούνται.

Έτσι κι αλλοιώς, δικές μας είναι. Τις έχουμε πληρωμένες, καί μάλιστα πολύ παραπάνω απ’ το κανονικό. Οι μέχρι τώρα διευθυντάδες καί λοιποί παρατρεχάμενοι απολύονται χωρίς αποζημίωση. Ειδικά οι υπάλληλοι κάθε βαθμού της σημερινής «Τράπεζας της Ελλάδος» πρέπει να επιστρέψουν στο κράτος αναδρομικώς καί εντόκως μισθούς καί δώρα από το 2002. (Διότι τότε η τράπεζά τους έπρεπε να καταργηθεί, όπως ακριβώς λέει το καταστατικό της – εφ’ όσον έχασε το εκδοτικό προνόμιο. Γιατί να πληρώνει επί 15 χρόνια τζάμπα τον Στουρνάρα καί τους υφισταμένους του ο μαλάκας ο φορολογούμενος; )

• Οι συντάξεις βουλευτών καταργούνται αναδρομικώς – καί θα επιστραφούν στο κράτος.

Ο βουλευτής είναι τιμητικό αξίωμα, κι όχι επάγγελμα γιά να έχει σύνταξη.

• Οι μεγάλοι οργανισμοί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, κτλ κτλ), που έγιναν ό,τι έγιναν με τον ιδρώτα του Ελληνικού Λαού, ξαναγίνονται οργανισμοί, με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των Ελλήνων.

Κι εφ’ όσον είναι εξ ορισμού κερδοφόροι, τότε θα αυτοχρηματοδοτούνται – καί με το περίσσευμα θα τροφοδοτούν τον κουμπαρά του δημοσίου χρήματος.
(β) Εργασία

• Στους μισθούς, είτε του δημοσίου τομέα (ευνόητο γιατί), είτε του ιδιωτικού (επειδή εμμέσως επιβαρύνουν τα πωλούμενα προϊόντα) μπαίνει ταβάνι.

Όποιος θέλει παραπάνω χρήματα, πρέπει να γίνει ιδιοκτήτης παραγωγικής μονάδας – που θα παράγει από μπύρες καί τυριά μέχρι ηλεκτρονικές συσκευές.

• Το συνταξιοδοτικό σύστημα επανεξετάζεται, καί θα γίνει σαφώς ανταποδοτικό γιά τον εργαζόμενο.

Περικοπές συντάξεων δεν θα νοούνται, διότι αυτές είναι ήδη πληρωμένα χρήματα μέσωι κρατήσεων. Επιπλέον, κάθε κλάδος εργαζομένων θα έχει καί το δικό του αυτοδιοικούμενο ταμείο (κύριο ή καί επικουρικό), καί το κράτος δεν θα παρεμβαίνει. Τέλος, μαϊμούδικες συντάξεις, καθώς καί συντάξεις μή δικαιουμένων αλλοδαπών, κόβονται πάραυτα – με βαρύτατα πρόστιμα γιά τους παραβάτες.

• Ο συνδικαλισμός στο δημόσιο απαγορεύεται ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΑ.

Διότι προτρέπει τους δημοσίους υπαλλήλους στον παρασιτισμό καί την παρανομία. (Λούφα απ’ τη δουλειά, γλείψιμο στους πολιτικούς γιά μελλοντικό βουλευτιλίκι, κατέβασμα των διακοπτών του ρεύματος, επειδή …έτσι…, κτλ.) Επίσης, διαιωνίζει εκείνη τη βλακεία, όπου ο συνδικαλιστής δήθεν-τάχαμ’ «αγωνίζεται υπέρ των συναδέλφων του», ενώ ταυτόχρονα το κόμμα, του οποίου είναι στέλεχος,… κυβερνάει. Δηλαδή, ο συνδικαλιστής κοροϊδεύει τον κόσμο στα ίσα, «πηγαίνοντας καί με τον αστυφύλαξ καί με τον χωροφύλαξ».
Είπαμε, όμως, ότι στη νέα Ελλάδα παράσιτα κι εξυπνάκηδες δεν έχουν θέση, καί θα εξοντωθούν.
Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, ειλικρινά δεν γνωρίζω αν θα επιτραπεί ο συνδικαλισμός – καί υπό ποιές προϋποθέσεις. Κλίνω προς το όχι, διότι κάθε πολίτης πρέπει να μάθει να μην περιμένει τα πάντα από …αντιπροσώπους. Αυτό μας έφαγε μέχρι σήμερα (οι «αντιπροσωπείες»), καί πρέπει να πάψει.
(γ) Εκπαίδευση.

• Τα ιδιωτικά σχολεία επιτρέπονται (δεν είμαστε βάρβαροι! λόλ!!!), αλλά οι απόφοιτοί τους δεν θα καταλαμβάνουν καμμία δημόσια θέση.

Εάν επιθυμούν διορισμό, θα φοιτήσουν απ’ την αρχή -από την πρώτη Δημοτικού- σε δημόσιο σχολείο. Εάν, πάλι, νομίζουν πως θα παρακάμψουν το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα μέσωι ιδιωτικού δημοτικού-γυμνασίου-λυκείου καί παίρνοντας πτυχίο από κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, πάλι δεν θα μπορέσουν. Εφ’ όσον δεν κέκτηνται απολυτηρίους τίτλους δημοσίων χολείων σε κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα, τότε πάπαλα οι ελπίδες τους.
Μετά απ’ αυτά, όποιος θέλει ας ιδρύσει όσα ηπαπαραίϊκα κολλέγια θέλει. Είμαι περίεργος να δώ πού θα βρεί πελάτες, καί πόσο θα κρατήσει το μαγαζί του ανοιχτό! Λόλ!!!
(Μεταξύ μας, πλάκα κάνω. Τα ιδιωτικά σχολεία πρέπει να απαγορευθούν, διότι κάνουν την ίδια ζημιά, όπως πχ οι ιδιωτικές τράπεζες. Αλλά θέλω να δείξω ότι, εκτός απ’ τις απαγορεύσεις, υπάρχουν καί οι διπλωματικές κινήσεις «μάτ».)

• Ιδρύονται σχολεία γιά προβληματικά παιδιά.

Καί δεν εννοώ μόνο την νοητική υστέρηση, αλλά καί την αντικοινωνική καί παραβατική συμπεριφορά. Ο τσόγλανος του τύπου: «τα σπάω όλα, βρίζω τους δασκάλους μου, καί πάλι θα το πάρω το χαρτί ατιμώρητος, εφ’ όσον το σύστημα το επιτρέπει» θα ανήκει στο παρελθόν. Με τα πρώτα δείγματα τέτοιας συμπεριφοράς, θα μεταγράφεται υποχρεωτικώς σε ειδικό σχολείο (καί μακριά από την κατοικία του), όπου -μετά τα μαθήματα- θα του βγαίνει η πίστη σε απλήρωτες χειρωνακτικές εργασίες. Εάν παρά ταύτα συνεχίσει την «επανάσταση», τότε φυλάκιση. Θα μάθει με το στανιό ότι ζή σε σύνολο ανθρώπων, σε κοινωνία – άρα, οφείλει να ακολουθεί τους κοινωνικούς κανόνες. Καί ότι οι υποχρεώσεις προηγούνται των δικαιωμάτων. Αν αφήσουμε να δημιουργούνται ατομιστές / παρτάκηδες / παράνομοι / παράσιτα από ηλικίας 15 ετών, το χάσαμε το παιχνίδι.
Οι «μαθητοπατερικοί» νόμοι θα πεταχτούν στα σκουπίδια πάραυτα. Ο εκπαιδευτικός είναι αξιοσέβαστο πρόσωπο, κι όχι ο κλόουν του κάθε μαλακισμένου. Ούτε το κλωτσοσκούφι του κάθε συμπλεγματικού πολιτικάντη. (Που αντιγράφει τους συμπλεγματικούς αγράμματους «Ερυθροφρουρούς» της Κίνας του 1966-1968.)

• Θεσμοθετείται το πιστοποιητικό εκπαιδευτικής ανεπάρκειας.

Δυό, τρείς, τέσσερεις αποτυχημένες απόπειρες σε κάποια εκπαιδευτική βαθμίδα, καί τέλος. Ο κάτοχος του πιστοποιητικού θα απαγορεύεται να ξαναπασχολήσει την εκπαίδευση. (Προς τον σκοπό αυτόν, θα δημιουργηθεί πανελλήνιο ηλεκτρονικό αρχείο εκπαιδευτικών τίτλων, γιά να ξέρουμε ποιός είναι ποιός.) Ο καθένας οφείλει να σκεφτεί πώς θα βγάλει τα προς το ζήν, κι όχι πώς θα …περάσει εξετάσεις, με τον απώτερο σκοπό να στρογγυλοκάτσει σε κάποιο γραφείο καί να εισπράττει μισθό …καθήμενος.
Επίσης, πιστοποιητικό μερικής ανεπάρκειας θα λαμβάνουν όσα άτομα δεν μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις συγκεκριμένων σχολών. (Πχ Ιατρική, όπου λιποθυμούν βλέποντας πτώματα στο μάθημα Ανατομίας. Αυτό, γιά κάτι ηλίθιες μαμάδες, που πιπιλάνε το τρομερό επιχείρημα: «- Μά, αφού η κόρη μου είναι άριστη μαθήτρια, να μην πάει Ιατρική;» Τί να σας πώ, μανδάμ! Άμα «τό ‘χει» με αίματα, ξερατά, κόπρανα, ακρωτηριασμούς, πτώματα, καλώς να πάει. Με τί ακριβώς νομίζετε πως ασχολούνται οι γιατροί, δηλαδή; )
Στα ίδια πλαίσια, θα διαγραφούν (καί θα λάβουν το πιστοποιητικό αυτό) όλοι οι «αιώνιοι» φοιτητές. Αλλά, γιά να μη μας μαλώσει ο Τραϊανού (λόλ!!!), που νομίζει ότι επειδή πέρασε κάποιος στις πανελλήνιες, έχει καί το δικαίωμα να κατσικωθεί μιά ζωή στο πανεπιστήμιο, «αιώνιοι» φοιτητές θα μπορούν να υπάρξουν, αλλά τις σπουδές τους (τίς ποιές; ) θα τις πληρώσουν αγρίως. Εκτός κι αν ζητήσουν από μόνοι τους διαγραφή.
Επιτέλους, σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να μάθουν όλοι πως δεν γίνεται να ζητάς πράγματα, παραπάνω απ’ όσα μπορείς. Εφ’ όσον οι σπουδές προαπαιτούν ένα κάποιο ελάχιστο επίπεδο οικονομικής δυνατότητας καί οικογενειακής γαλήνης, τί να κάνουμε; όσοι δεν το έχουν, ατύχησαν. Κι εγώ είχα όνειρο να περάσω μιά ζωή σε μιά ξαπλώστρα στην Πολυνησία, καί νά ‘χω γκόμενες να μου κάνουν
πίπαέρα, αλλά δεν μου βγήκε. Τί θα κάνω τώρα, δηλαδή; θα βάλω τα κλάμματα; Ή θα αρθρογραφώ στα ιντερνέτια, πως, αφού ξέρω απέξω τον τουριστικό οδηγό της Πολυνησίας, δικαιούμαι …ακατεβατί αυτά που ονειρεύτηκα;
Οι διακοπές στη Μύκονο (με δανεικά) τον χάλασαν τον σημερινό Έλληνα, Τραϊανού. Γενικώς, οι επιθυμίες γιά όσα δεν μπορούσε / δεν δικαιούταν ν’ αποκτήσει, μεταξύ αυτών καί τα πτυχία. Κατάλαβέ το.
Εδώ καί δυόμιση χιλιάδες χρόνια, ο γλυκύς Βούδδας είπε: «Πηγή κάθε δυστυχίας είναι η επιθυμία. Ξερρίζωσέ την από μέσα σου!» Αλλά εμείς είμαστε …ορθόδοξοι χριστιανοί! Καρα-λόλ!!!

• Τα πανεπιστήμια θα ξαναγίνουν πανεπιστήμια.

Δεν θα συνεχίσουν να είναι καφετέριες ιδιαζούσης μορφής, όπως είναι σήμερα. Πρέπει να γίνει κατανοητό στους πάντες πως οι σπουδές, καί δή τζάμπα, δεν είναι κάποιο δωράκι σε μαθητές που πέρασαν κάποιες εξετάσεις. (Κι όπως ξαναείπα, ζούμε σε κοινωνία. Κανείς δεν είναι μόνος του, να κάνει ό,τι γουστάρει.) Οι παρεχόμενες σπουδές είναι μέρος του σχεδιασμού γιά την επιβίωση του έθνους καί της κοινωνίας.
Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν:

• Καταργείται το ηλίθιο «πανεπιστημιακό άσυλο». Η σημερινή Ελλάδα δεν υποχρεώνεται να νομοθετεί, γιά να λύνει τα κοινωνικά προβλήματα των Γερμανικών κρατιδίων του 17ου-18ου αιώνα. (Το «άσυλο» έλεγε πως δεν μπορούν να σε μπαγλαρώνουν οι μπάτσοι πχ του εκλέκτορα του Σάξ-Κοβούργου, επειδή από έδρας μιλάς γιά μή αρεστά στην εξουσία πράγματα. Δεν έλεγε ότι μπαίνεις σε πανεπιστημιακό χώρο, ασχημονείς κατά το δοκούν, αλλά δεν συλλαμβάνεσαι.)
• Όσοι βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό με Ελληνικό πτυχίο, καί κάθονται πέραν της πενταετίας, πληρώνουν αναδρομικώς τις σπουδές τους.
• Άπαντες πρώτα θα εκπληρώνουν τη στρατιωτική θητεία τους, καί μετά θα μπορούν να πάνε στο πανεπιστήμιο. Κι επειδή μπορεί να μας ξαναμαλώσουν οι φεμινίστριες, ότι δηλαδή οι γυναίκες δεν πάνε στρατό, εντάξει… Αλλά καμμία γυναίκα δεν θα δίνει εξετάσεις εισαγωγής σε πανεπιστήμιο προ της ηλικίας των 20 ετών. (Εάν υποτεθεί ότι η στρατιωτική θητεία είναι διετής.)
• Στο μηχανογραφικό δελτίο δεν θα συμπληρώνει ο υποψήφιος σαράντα σχολές, κι όπου κάτσει. Μία σχολή καί μόνον.
• «Πριμοδοτήσεις» σε αθλητές καί λοιπούς (πχ μουσικούς κτλ) καταργούνται. (Τί λογική είν’ αυτή, ότι επειδή το παιδί αθλείται, δικαιούται καί εισαγωγή σε πανεπιστημιακή σχολή; Εγώ, δηλαδή, που ήμουνα μαθηταράς καί ξεσκιζόμουνα στο διάβασμα, δικαιούμουνα να παίζω στην Εθνική ποδοσφαίρου; Άντ’ από ‘δώ πέρα, ρέ!)

Μετά απ’ αυτά, πιστεύω ότι θ’ αποθαρρυνθούν οι ανόητοι απ’ το να ανακατεύονται εκεί που δεν τους σπέρνουν. Εννοείται, κάτι «επαναστάτες» που -έχουν δεν έχουν σχέση με τα πανεπιστήμια- μπουκάρουν καί διαλύουν τα πάντα, έχουν να σπάσουν χαλίκια με τη βαρειά, που θα φτιάξουμε δέκα εθνικές οδούς ακόμη.*το πρώτο μέρος εδώ https://ergdhmerg.wordpress.com/

(συνεχίζεται)