Σχολιασμοί. ~ Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία - Ορισμένα κέντρα εξουσίας στο εσωτερικό των Η.Π.Α (τα οποία έχουν μπλέξει αρκετά τα μπούτια τους τα τελευταία χρόνια) δεν επιθυμούν απαραίτητα και ξεκάθαρα ένα μέγαλο ισχυρό κράτος στην καρδια της Μέσης Ανατολής (έστω ελεγχόμενο από τις ίδιες), αλλά περιφερειακές ενώσεις. Δηλαδή «Βοσνίες-Ερζεγοβίνες» και «Ιρακινά Κουρδιστάν» από την Αυστρία μέχρι το Ιράν και από το Ιράν μέχρι την Αίγυπτο. Δηλαδή τη «βαλκανοποίηση» της ευρύτερης περιοχής (έρχεται και η π.Δ.Γ.Μ σε λίγο καιρό). Το ζήτημα είναι όλοι, Άραβες, Κούρδοι, Τούρκοι, Έλληνες, Βουλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι και λοιποί, να είναι ελεγχόμενοι-εξαρτημένοι από εξω-περιφερειακές δυνάμεις, και σε τοπικό-περιφερειακό επιπεδο να επιτηρούνται-εξισορροπούνται μεταξύ τους, δίχως κανείς να είναι υπερβολικά ισχυρός (στα πλαίσια αυτά ορισμένοι προορίζονται να ενισχυθούν, κάποιοι άλλοι να αποδυναμωθούν). Όπως έχω γράψει καιρό πριν: ''Εάν η Τουρκία «κουρευτεί» (ή την «κοντύνουν»), αυτό θα συμβεί επειδή θα εξελίσσεται σε επικίνδυνα ισχυρή χώρα (και θα υπάρχει κίνδυνος να υπερβεί τον ρόλο για τον οποίο προορίζεται στην περιοχή από εξω-περιφερειακές δυνάμεις), και όχι επειδή θα είναι αδύναμη. Λόγω δύναμης και όχι αδυναμίας''. Επίσης οι εσωτερικές κρίσεις και αποσταθεροποιήσεις της Τουρκίας φανερώνουν τον δυναμισμό και τη ζωτικότητα της κοινωνίας αυτής...............
......Στην Ελλάδα δεν κοιτάμε τα χάλια μας (π.χ, το δημοψήφισμα παρωδία ή την άθλια ηθική, οικονομική, πολιτική, δημογραφική και εθνοπολιτισμική κατάσταση εξαθλίωσης, απίσχνασης και ρευστοποίησης, κοινωνίας και χώρας), αλλά μιλάμε για την Τουρκία και το Ιράν με ύφος χιλίων ευρωδυτικών καρδιναλίων.
''Μα η Ελλάδα είναι Δημοκρατία''. Πaπ@ρι% «Δημοκρατία» ειναι η Ελλάδα. Απλά η Τεχνοκρατία, η Αποικιοποίηση και ο Μαλθουσιανισμός κρύβονται κάτω, είτε από λευκούς είτε από πολύχρωμους (ψευτο-δημοκρατικούς/δικαιωματοκρατικούς/πλουραλιστικούς/εκσυγχρονιστικούς/ορθολογίστικούς) μανδύες και πίσω από ουδετεροφανείς ή/και χαμογελαστές μάσκες.
Να είσαι αντικείμενο κοινωνικο-οικονομικής, δημογραφικής, πολιτικής και πολιτισμικής ευγονικής και μηχανικής, και μιας υλικής και ηθικής εκφυλιστικής διαδικασίας (degeneration) κατάπτωσης και εξαθλίωσης, να βιώνεις συνθήκες σοσιαλφιλελεύθερης κρυπτο-ευγονικής, και να μην το βλέπεις καν. Και να νιώθεις μάλιστα «ανώτερος» ή πως τα προηγούμενα αποτελούν σημάδια ή/και βήματα «εξευρωπαϊσμού».
Πανάθεμα σας. Ούτε παραγγελία για τον ιδανικό ανθρωπολογικό τύπο μετανεωτερικού δούλου ή/και κατοικιδίου να είχαν κάνει σε εργαστήρια κοινωνικής μηχανικής και ευγονικής, δεν θα είχαν τόσο πετυχημένα αποτελέσματα.
Διαβάστε τι γράφει ο Raphael Lemkin για τη γενοκτονία. Για το πως η εξαφάνιση της οικονομικής και πολιτισμικής ανεξαρτησίας αποτελεί προϋπόθεση ορισμένων πραγμάτων, και για τις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, οικονομικές, βιολογικές, φυσικές, θρησκευτικές και ηθικές τεχνικές γενοκτονίας σε διάφορα πεδία.
Οι Τούρκοι και οι Ιράνοι διαθέτουν άμυνες και μεθόδούς προστασίας, διαθέτουν πολιτικές και πολιτισμικές ελίτ, και το κυριώτερο, διαθέτουν κοινωνίες ζωτικότατες (άλλωστε αυτοί είναι ορισμένοι από τους λόγους που ασχολείται μαζί τους ο πλανήτης και όχι με το κρατίδιο των Αθηνών).
Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι κατακτητές, μαζί με τους τοποτηρητές και τα παραρτήματα τους, έχουν θέσει ένα τέλος στην ύπαρξη πολιτικών και πολιτισμικών ελίτ, είτε μέσω εξαναγκασμένης μετανάστευσης, είτε αφομοιώνοντάς τες στη δική τους πολιτική και πολιτισμική δομή, και επομένως αποεθνικοποιώντας και αποκοινωνικοποιώντας τες. Οι Ελλαδίτες είναι γυμνοί και εκτεθειμένοι, παρηκμασμένοι και γηρασμένοι (και προδομένοι).
Είναι εξόφθαλμη η ολοκληρωτικά αντιθετική στάση της υποτακτικής και γλοιώδους Ελλάδας -κυρίως- ως κράτους και της διεκδικητικής, ανταγωνιστικής και προκλητικής Τουρκίας, απέναντι στην «Ευρώπη» (αλλά και ευρύτερα). Αυτός είναι και ένας από τους βαθύτερους λόγους που ενοχλεί, τόσο μα τόσο πολύ, ο Erdoğan στην Ελλάδα και δημιουργεί ανησυχίες (ενώ «εκτιμάται» ο εκδυτικιστής και εξευρωπαϊστής Κεμάλ). Ο Erdoğan ξεγυμνώνει και αφήνει έκθετους τους «δικούς μας». Η Ελλάδα ενδέχεται να αποτελέσει το τελευταίο κεμαλικό κράτος -και καταφύγιο- στον πλανήτη (κάτι που ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται). Τις φωνές εναντίον της Τουρκίας -γενικά- μην τις πολυπιστεύετε. Απλά θέλουν τον Κεμάλ τους πίσω οι άνθρωποι, για να μην εκτιθενται (Βασικά θέλουν έναν Τούρκο Μητσοτάκη, Τσίπρα, Λεβέντη ή έναν σοβαροφανή Τούρκο Σημίτη). Δηλαδή μια ακόμη χώρα παρωδία παράρτημα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου (ή κάπως διαφορετικά, ο παρηκμασμένος υποτακτικός θέλει να κάνει τον ζωτικό ανυπότακτο σαν τα μούτρα του).
Μετά έχουμε το Ιράν. Όταν βλέπεις ανθρώπους -κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν και αγαθά κίνητρα- που θέλουν να αυτοπροβάλλονται ως φορείς της «Ευρώπης», του Ορθού Λόγου, της Επιστήμης, του Πολιτισμού κ.λπ, να έχουν κάνει καραμέλα τα περί Ιράν, να ισχυρίζονται ότι κάποιες χώρες θα γίνουν ή ότι κάποιες άλλες είναι «Ιράν», καταλαβαίνεις, πρώτον, την ασχετοσύνη που επικρατεί σε αυτόν τον χώρο και, δεύτερον, γιατί η Ελλάδα κανένα μέλλον δεν έχει (όταν αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται το μέλλον). Απελπίζεσαι με το πόσο άσχετοι είναι αυτοί οι άνθρωποι με όσα συμβαίνουν στον πλανήτη. Με το πόσο βυθισμένα είναι τα μυαλά τους στον ευρωκεντρικό πολτό.
Για να μην γράφω πολλά. Με το Ιράν ασχολείται ολόκληρος ο πλανήτης και αποτελεί Μήλον της Έριδος για Αμερικανούς, Ρώσους και Κινέζους (ένω έχουν καλές υπόγειες σχέσεις μαζί του και οι Γερμανοί, πέρα από τους Ιταλούς και τους Ινδούς). Τι να πούν για το Ιράν οι δύσμοιροι; Καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάνε; Καταλαβαίνουν πως το Ιράν αποτελεί τον Κίονα μεταξύ Ευρώπης - Νότιας Ασίας και Αφρικής - Κεντρικής Ασίας; Είτε μιλάμε για περιοχές ενεργειακής και εμπορικής σύνδεσης, είτε για οτιδήποτε άλλο. Καταλαβαίνουν τι «μέταλλο» έχει αναπτύξει ένας λαός που έχει αντέξει δεκαετίες πιέσεων, τις οποίες η Ελλάδα δεν θα άντεχε ούτε εβδομάδες ή το πολύ μήνες; (και με δυσκολία αντέχει η Τουρκία τα τελευταία τρία-πέντε χρόνια;).
Αφήστε που αυτές οι δύο χώρες, η Τουρκία και το Ιράν, αλληλο-επιτηρούνται (πέφτει το Ιράν εκτοξεύεται η Τουρκία, πέφτει η Τουρκία εκτοξεύεται το Ιράν). Τώρα πως καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα αρνητικός και προς τις δύο αυτές χώρες ο κατασκευασμενος από το κρατίδιο των Αθήνων ανθρωπολογικός τύπος euro/western-centric homograeculus, είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί με μη μεταφυσικούς όρους (βασικά εξηγείται και με όρους προπαγάνδας και μεταμόσχευσης εγκεφάλου).
Το να είσαι υποτακτικός, εθελόδουλος και γλοιώδης, να σου έχουν κάνει μεταμόσχευση εγκεφάλου και να μιλάς, όχι με το δικό σου στόμα αλλά με το στόμα του Αφέντη και του Κύρίου σου, την ίδια στιγμή που αποτελείς αντικείμενο κοινωνικο-οικονομικής, δημογραφικής, πολιτικής και πολιτισμικής ευγονικής και μηχανικής και μιας υλικής και ηθικής εκφυλιστικής διαδικασίας (degeneration) κατάπτωσης και εξαθλίωσης, που βιώνεις συνθήκες σοσιαλφιλελεύθερης κρυπτο-ευγονικής και έχεις μετατραπεί σε πειραματικό υβρίδιο μετανεωτερικού δούλου ή/και κατοικιδίου, δεν αποτελεί «ρεαλιστική, βιώσιμη ή στρατηγική» επιλογή.
Σημειώσεις:
[-] Και μιας και μιλάμε για δημοκρατικές διαδικασίες, δημοψηφίσματα και δημοκρατίες. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει αρκετοί στην Ελλάδα είναι πως το 61.31% του δημοψηφίσματος δεν διαθέτει ούτε πολιτικές ούτε πολιτισμικές ελίτ. Είναι γυμνό. Επίσης, ούτε διέθετε ούτε διαθέτει «τον Ερντογάν του». Το ελλαδικό 61.31% κυβερνάται από τον πυρήνα του ελλαδικού 38.69%. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην Τουρκία. Το 38.69% της Ελλάδας δεν μισεί τον Ερντογάν για λόγους εθνικούς, αλλά για λόγους αυτοσυντηρήσεως του (στο 38.69% κατοικοεδρεύει αυτό που έγώ ονομάζω ελλαδικό CHP ή «Κ.Κ.Ε»: δηλαδή, Κεμαλικό Κόμμα Ελλάδας - που δεν υπάρχει ένας «Ερντογάν» να το γονατίσει). Να τονίσω πως δεν είμαι ούτε της πλευράς του Ναι, ούτε της πλευράς του Όχι. Δεν συμμετείχα στο δημοψήφισμα, γιατί το θεώρησα απάτη (Είχα γράψει αρκετά κείμενα για το εσωτερικό πολιτικο σκηνικό εκείνη την περίοδο, κάτι που δεν συνηθίζω, καθώς δεν υπάρχουν και πολλά άξια λόγου πράγματα με τα οποία μπορείς να ασχοληθείς σοβαρά σε ένα τόσο «στημένο» κράτος, πέρα από κομματικά κουτσομπολιά και κατινιές. Η πολιτική και πολιτισμική φτώχεια και ένδεια δεν έχει προηγούμενο).
[-] Εκτός από την Τουρκία και το Ιράν, παρεμφερείς καταστάσείς σφρίγους έχουμε και στην Αίγυπτο, την οποία πολύ εύκολα αρκετοί θεωρούν δεδομένη (και το καθεστώς Αλ Σίσι, ή τουλάχιστον τον προσανατολισμό του, εξασφαλισμένο). Το δυναμικό των χωρών αυτών δεν υπάρχει περίπτωση να μην εξωτερικευτεί (και όχι απαραίτητα για τους λόγους που λέει το καλά θεμελιώμενο δόγμα-αξίωμα περί «καθησυχασμού» και «παραπλάνησης» του εσωτερικού). Οι εσωτερικές αντιφάσεις, συγκρούσεις και αναταραχές και οι άνώμαλες εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις, δεν έχουν πάντα αρνητικά αποτελέσματα. Η Γαλλία την παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης πιεζόταν εξωτερικά και εσωτερικά. Επικρατούσε οικονομικό χάος και είχε ηττηθεί στον Επταετή Πόλεμο ενώ είχε χάσει αποικιακές κτίσεις. Αλλά είχαν ξεκινήσει ενδογενείς διαδικασίες κοινωνικού μετασχηματισμού της. Και τα διαστημικά λεωφορεία, πριν εκτοξευτούν, τραντάζονται τόσο πολύ εσωτερικά, που μπορεί να νομίζει κάποιος πως διαλύονται.
[-] Γράφω δούλου ή/και κατοικιδίου, γιατί στο La planète sauvage δύο είναι οι επιλογές που προσφέρει ο Κύριος: Είσαι είτε κατοικίδιο (σκέτο), είτε κατοικίδιο (προς εξολόθρευση). Ε, υπάρχουν λαοί, έθνη και κοινωνίες που δεν αποδέχονται αυτή τη μοίρα. Και να είστε σίγουροι, πως είναι αυτές οι κοινωνίες που έχουν μέλλον στο νέο παγκόσμιο αιώνα. Και όχι ο καλός και υποτακτικός Δούλος που πάντα βλέπει τον Αφέντη και Κύριο του σαν Σωτήρα του.........Βλέπετε ολο το αρθρο με τις παραπομπές εδώ.http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/2017/04/blog-post_19.html
......Στην Ελλάδα δεν κοιτάμε τα χάλια μας (π.χ, το δημοψήφισμα παρωδία ή την άθλια ηθική, οικονομική, πολιτική, δημογραφική και εθνοπολιτισμική κατάσταση εξαθλίωσης, απίσχνασης και ρευστοποίησης, κοινωνίας και χώρας), αλλά μιλάμε για την Τουρκία και το Ιράν με ύφος χιλίων ευρωδυτικών καρδιναλίων.
''Μα η Ελλάδα είναι Δημοκρατία''. Πaπ@ρι% «Δημοκρατία» ειναι η Ελλάδα. Απλά η Τεχνοκρατία, η Αποικιοποίηση και ο Μαλθουσιανισμός κρύβονται κάτω, είτε από λευκούς είτε από πολύχρωμους (ψευτο-δημοκρατικούς/δικαιωματοκρατικούς/πλουραλιστικούς/εκσυγχρονιστικούς/ορθολογίστικούς) μανδύες και πίσω από ουδετεροφανείς ή/και χαμογελαστές μάσκες.
Να είσαι αντικείμενο κοινωνικο-οικονομικής, δημογραφικής, πολιτικής και πολιτισμικής ευγονικής και μηχανικής, και μιας υλικής και ηθικής εκφυλιστικής διαδικασίας (degeneration) κατάπτωσης και εξαθλίωσης, να βιώνεις συνθήκες σοσιαλφιλελεύθερης κρυπτο-ευγονικής, και να μην το βλέπεις καν. Και να νιώθεις μάλιστα «ανώτερος» ή πως τα προηγούμενα αποτελούν σημάδια ή/και βήματα «εξευρωπαϊσμού».
Πανάθεμα σας. Ούτε παραγγελία για τον ιδανικό ανθρωπολογικό τύπο μετανεωτερικού δούλου ή/και κατοικιδίου να είχαν κάνει σε εργαστήρια κοινωνικής μηχανικής και ευγονικής, δεν θα είχαν τόσο πετυχημένα αποτελέσματα.
Διαβάστε τι γράφει ο Raphael Lemkin για τη γενοκτονία. Για το πως η εξαφάνιση της οικονομικής και πολιτισμικής ανεξαρτησίας αποτελεί προϋπόθεση ορισμένων πραγμάτων, και για τις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, οικονομικές, βιολογικές, φυσικές, θρησκευτικές και ηθικές τεχνικές γενοκτονίας σε διάφορα πεδία.
Οι Τούρκοι και οι Ιράνοι διαθέτουν άμυνες και μεθόδούς προστασίας, διαθέτουν πολιτικές και πολιτισμικές ελίτ, και το κυριώτερο, διαθέτουν κοινωνίες ζωτικότατες (άλλωστε αυτοί είναι ορισμένοι από τους λόγους που ασχολείται μαζί τους ο πλανήτης και όχι με το κρατίδιο των Αθηνών).
Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι κατακτητές, μαζί με τους τοποτηρητές και τα παραρτήματα τους, έχουν θέσει ένα τέλος στην ύπαρξη πολιτικών και πολιτισμικών ελίτ, είτε μέσω εξαναγκασμένης μετανάστευσης, είτε αφομοιώνοντάς τες στη δική τους πολιτική και πολιτισμική δομή, και επομένως αποεθνικοποιώντας και αποκοινωνικοποιώντας τες. Οι Ελλαδίτες είναι γυμνοί και εκτεθειμένοι, παρηκμασμένοι και γηρασμένοι (και προδομένοι).
Είναι εξόφθαλμη η ολοκληρωτικά αντιθετική στάση της υποτακτικής και γλοιώδους Ελλάδας -κυρίως- ως κράτους και της διεκδικητικής, ανταγωνιστικής και προκλητικής Τουρκίας, απέναντι στην «Ευρώπη» (αλλά και ευρύτερα). Αυτός είναι και ένας από τους βαθύτερους λόγους που ενοχλεί, τόσο μα τόσο πολύ, ο Erdoğan στην Ελλάδα και δημιουργεί ανησυχίες (ενώ «εκτιμάται» ο εκδυτικιστής και εξευρωπαϊστής Κεμάλ). Ο Erdoğan ξεγυμνώνει και αφήνει έκθετους τους «δικούς μας». Η Ελλάδα ενδέχεται να αποτελέσει το τελευταίο κεμαλικό κράτος -και καταφύγιο- στον πλανήτη (κάτι που ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται). Τις φωνές εναντίον της Τουρκίας -γενικά- μην τις πολυπιστεύετε. Απλά θέλουν τον Κεμάλ τους πίσω οι άνθρωποι, για να μην εκτιθενται (Βασικά θέλουν έναν Τούρκο Μητσοτάκη, Τσίπρα, Λεβέντη ή έναν σοβαροφανή Τούρκο Σημίτη). Δηλαδή μια ακόμη χώρα παρωδία παράρτημα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου (ή κάπως διαφορετικά, ο παρηκμασμένος υποτακτικός θέλει να κάνει τον ζωτικό ανυπότακτο σαν τα μούτρα του).
Μετά έχουμε το Ιράν. Όταν βλέπεις ανθρώπους -κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν και αγαθά κίνητρα- που θέλουν να αυτοπροβάλλονται ως φορείς της «Ευρώπης», του Ορθού Λόγου, της Επιστήμης, του Πολιτισμού κ.λπ, να έχουν κάνει καραμέλα τα περί Ιράν, να ισχυρίζονται ότι κάποιες χώρες θα γίνουν ή ότι κάποιες άλλες είναι «Ιράν», καταλαβαίνεις, πρώτον, την ασχετοσύνη που επικρατεί σε αυτόν τον χώρο και, δεύτερον, γιατί η Ελλάδα κανένα μέλλον δεν έχει (όταν αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται το μέλλον). Απελπίζεσαι με το πόσο άσχετοι είναι αυτοί οι άνθρωποι με όσα συμβαίνουν στον πλανήτη. Με το πόσο βυθισμένα είναι τα μυαλά τους στον ευρωκεντρικό πολτό.
Για να μην γράφω πολλά. Με το Ιράν ασχολείται ολόκληρος ο πλανήτης και αποτελεί Μήλον της Έριδος για Αμερικανούς, Ρώσους και Κινέζους (ένω έχουν καλές υπόγειες σχέσεις μαζί του και οι Γερμανοί, πέρα από τους Ιταλούς και τους Ινδούς). Τι να πούν για το Ιράν οι δύσμοιροι; Καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάνε; Καταλαβαίνουν πως το Ιράν αποτελεί τον Κίονα μεταξύ Ευρώπης - Νότιας Ασίας και Αφρικής - Κεντρικής Ασίας; Είτε μιλάμε για περιοχές ενεργειακής και εμπορικής σύνδεσης, είτε για οτιδήποτε άλλο. Καταλαβαίνουν τι «μέταλλο» έχει αναπτύξει ένας λαός που έχει αντέξει δεκαετίες πιέσεων, τις οποίες η Ελλάδα δεν θα άντεχε ούτε εβδομάδες ή το πολύ μήνες; (και με δυσκολία αντέχει η Τουρκία τα τελευταία τρία-πέντε χρόνια;).
Αφήστε που αυτές οι δύο χώρες, η Τουρκία και το Ιράν, αλληλο-επιτηρούνται (πέφτει το Ιράν εκτοξεύεται η Τουρκία, πέφτει η Τουρκία εκτοξεύεται το Ιράν). Τώρα πως καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα αρνητικός και προς τις δύο αυτές χώρες ο κατασκευασμενος από το κρατίδιο των Αθήνων ανθρωπολογικός τύπος euro/western-centric homograeculus, είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί με μη μεταφυσικούς όρους (βασικά εξηγείται και με όρους προπαγάνδας και μεταμόσχευσης εγκεφάλου).
Το να είσαι υποτακτικός, εθελόδουλος και γλοιώδης, να σου έχουν κάνει μεταμόσχευση εγκεφάλου και να μιλάς, όχι με το δικό σου στόμα αλλά με το στόμα του Αφέντη και του Κύρίου σου, την ίδια στιγμή που αποτελείς αντικείμενο κοινωνικο-οικονομικής, δημογραφικής, πολιτικής και πολιτισμικής ευγονικής και μηχανικής και μιας υλικής και ηθικής εκφυλιστικής διαδικασίας (degeneration) κατάπτωσης και εξαθλίωσης, που βιώνεις συνθήκες σοσιαλφιλελεύθερης κρυπτο-ευγονικής και έχεις μετατραπεί σε πειραματικό υβρίδιο μετανεωτερικού δούλου ή/και κατοικιδίου, δεν αποτελεί «ρεαλιστική, βιώσιμη ή στρατηγική» επιλογή.
Σημειώσεις:
[-] Και μιας και μιλάμε για δημοκρατικές διαδικασίες, δημοψηφίσματα και δημοκρατίες. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει αρκετοί στην Ελλάδα είναι πως το 61.31% του δημοψηφίσματος δεν διαθέτει ούτε πολιτικές ούτε πολιτισμικές ελίτ. Είναι γυμνό. Επίσης, ούτε διέθετε ούτε διαθέτει «τον Ερντογάν του». Το ελλαδικό 61.31% κυβερνάται από τον πυρήνα του ελλαδικού 38.69%. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην Τουρκία. Το 38.69% της Ελλάδας δεν μισεί τον Ερντογάν για λόγους εθνικούς, αλλά για λόγους αυτοσυντηρήσεως του (στο 38.69% κατοικοεδρεύει αυτό που έγώ ονομάζω ελλαδικό CHP ή «Κ.Κ.Ε»: δηλαδή, Κεμαλικό Κόμμα Ελλάδας - που δεν υπάρχει ένας «Ερντογάν» να το γονατίσει). Να τονίσω πως δεν είμαι ούτε της πλευράς του Ναι, ούτε της πλευράς του Όχι. Δεν συμμετείχα στο δημοψήφισμα, γιατί το θεώρησα απάτη (Είχα γράψει αρκετά κείμενα για το εσωτερικό πολιτικο σκηνικό εκείνη την περίοδο, κάτι που δεν συνηθίζω, καθώς δεν υπάρχουν και πολλά άξια λόγου πράγματα με τα οποία μπορείς να ασχοληθείς σοβαρά σε ένα τόσο «στημένο» κράτος, πέρα από κομματικά κουτσομπολιά και κατινιές. Η πολιτική και πολιτισμική φτώχεια και ένδεια δεν έχει προηγούμενο).
[-] Εκτός από την Τουρκία και το Ιράν, παρεμφερείς καταστάσείς σφρίγους έχουμε και στην Αίγυπτο, την οποία πολύ εύκολα αρκετοί θεωρούν δεδομένη (και το καθεστώς Αλ Σίσι, ή τουλάχιστον τον προσανατολισμό του, εξασφαλισμένο). Το δυναμικό των χωρών αυτών δεν υπάρχει περίπτωση να μην εξωτερικευτεί (και όχι απαραίτητα για τους λόγους που λέει το καλά θεμελιώμενο δόγμα-αξίωμα περί «καθησυχασμού» και «παραπλάνησης» του εσωτερικού). Οι εσωτερικές αντιφάσεις, συγκρούσεις και αναταραχές και οι άνώμαλες εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις, δεν έχουν πάντα αρνητικά αποτελέσματα. Η Γαλλία την παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης πιεζόταν εξωτερικά και εσωτερικά. Επικρατούσε οικονομικό χάος και είχε ηττηθεί στον Επταετή Πόλεμο ενώ είχε χάσει αποικιακές κτίσεις. Αλλά είχαν ξεκινήσει ενδογενείς διαδικασίες κοινωνικού μετασχηματισμού της. Και τα διαστημικά λεωφορεία, πριν εκτοξευτούν, τραντάζονται τόσο πολύ εσωτερικά, που μπορεί να νομίζει κάποιος πως διαλύονται.
[-] Γράφω δούλου ή/και κατοικιδίου, γιατί στο La planète sauvage δύο είναι οι επιλογές που προσφέρει ο Κύριος: Είσαι είτε κατοικίδιο (σκέτο), είτε κατοικίδιο (προς εξολόθρευση). Ε, υπάρχουν λαοί, έθνη και κοινωνίες που δεν αποδέχονται αυτή τη μοίρα. Και να είστε σίγουροι, πως είναι αυτές οι κοινωνίες που έχουν μέλλον στο νέο παγκόσμιο αιώνα. Και όχι ο καλός και υποτακτικός Δούλος που πάντα βλέπει τον Αφέντη και Κύριο του σαν Σωτήρα του.........Βλέπετε ολο το αρθρο με τις παραπομπές εδώ.http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/2017/04/blog-post_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου