ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

Πυραμίδες

Γράφει ο Γιώργος

Να πιστεύεις αυτούς που αναζητάνε την αλήθεια. Ποτέ αυτούς που τη βρήκαν. Γιατί ο σκοταδισμός και η λήθη εξακολουθούν να τροφοδοτούν τη σημερινή ιστορική μας ασάφεια για μόλις 3-4 χιλιάδες χρόνια πριν, πόσο μάλλον για ένα βάθος 10 και 100 χιλιάδων χρόνων. Όμως τα τεκμήρια και κυρίως τα μνημειώδη κτίσματα ανά τον κόσμο είναι τόσα και ανυπέρβλητα ώστε να αποσιωπηθούν. Και είτε εξηγούνται με γλαφυρό τρόπο, είτε αναγορεύονται σε ανεξήγητα και μυστήρια. Παρότι συνάδουν τόσο με μύθους αρχαίων πολιτισμών και παρότι μεταφέρουν με τη γλωσσική παράδοση κώδικες κρυμμένους στις ονομασίες και την τοπική γεωγραφία που σημαίνουν στοιχεία της ταυτότητάς τους. Αυτό συμβαίνει και με τις πυραμίδες που συνειρμικά μας μεταφέρουν στην Αίγυπτο, στη μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα ( όπως είναι γνωστή) στις ανατολικές όχθες μιας παλιάς κοίτης του Νείλου και πίσω από την Σφίγγα, μαζί με τις δυο μικρότερες των απογόνων του σε διάταξη παρόμοια και οι τρεις με την αστρική διάταξη της ζώνης του Ωρίωνα…

Όμως οι πυραμίδες αποτελούν ελληνική λέξη αφού πυρ + αμίς = πυρ+ακίς = φωτιά + κορυφή. Και η ίδια η Αίγυπτος έχει ελληνικό όνομα αφού Αιγ + υπτος = κύμα (εξ ου και Αιγαίο) + ύπτια = χώρα κάτω της θάλασσας  (της τότε ανατολικής Μεσογείου όπως ήταν πριν τη βύθιση του Αιγαίου και τον καταποντισμό της χερσαίας Αιγηίδος που έγινε γύρω στο 10.000 πΧ). Ακόμη και ο πρώτος βασιλιάς (Φαραώ) της Αιγύπτου λεγόταν Μιν και στη συνέχεια Μήνης όπως και αυτός του αιγαιακού πολιτισμού της Κρήτης Μίνως. Ο οποίος συνοδεύεται από τις αναφορές μηχανικής για τον Δαίδαλο, τον Τάλω και τον λαβύρινθο. Επιπλέον ο Αίγυπτος αδελφός του Δαναού ήταν μυθικό ελληνικό πρόσωπο που βασίλεψε στην υπόψη χώρα, όταν ο επίσης μυθικός Διόνυσος εκστράτευσε στις Ινδίες εκδιώκοντας και καταδιώκοντας τους ''μελανέρυθρους'' Υκσώς από την Αν Μεσόγειο που είχαν επιδράμει πολύ πριν τον Αλέξανδρο. Ο οποίος Αλέξανδρος αντιμετώπισε Αιγύπτιους και  Πέρσες ως πολιτισμικός απελευθερωτής, με εξαίρεση τα ''μιαρά έθνη'' που καταδίωξε μέχρι τα τείχη της Κασπίας και την Άορνο πέτρα των Ιμαλαΐων.

Οι πυραμίδες ως κατασκευές έχουν υπέργεια αλλά και υπόγεια δόμηση με ογκόλιθους γρανίτη βάρους 2,5τόνων έκαστος έως και 12τόνων ορισμένοι. Έχουν λειανθεί με υδατοστεγή και αεροστεγή ακρίβεια, ώστε να παραμένουν και σήμερα εντός τους κάποιοι απρόσιτοι χώροι όπως ο περίφημος άγνωστος θάλαμος της βασίλισσας και η κατασκευή δείχνει γνώσεις τριγωνομετρίας, αλλά και απόλυτη χρήση των άρρητων αριθμών π και φ και της χρυσής τομής. Έχουν αστρικούς προσανατολισμούς και ηλιακούς φωταγωγούς, αλλά και διαδρόμους που παραπέμπουν σε αστρικούς συμβολισμούς και ακολουθίες μυστηρίων.

Συμπέρασμα των παραπάνω είναι πως δεν έγιναν συμπτωματικά και χωρίς την υποστήριξη της μηχανικής με γνώσεις και εργαλεία, δεν αποτελούν κενοτάφια έστω και αν αργότερα χρησιμοποιήθηκαν ως τέτοια από τους Φαραώ και έχουν άμεση σχέση με κάποιον άγνωστο (ελληνικό) πολιτισμό που άφησε πίσω του και την πρώτη στον κόσμο πόλη με το όνομα Ηλιούπολη της Αιγύπτου, αφού είναι ξεκάθαρο πως μιλάμε για εποχές εκτεταμένης ηλιολατρείας σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη… Για δε τη φωτιά στην κορυφή θα ήταν ευκολότερο να πει κανείς αν είχε διασωθεί έστω και μια κορυφή ώστε να γνωρίζουμε αν ήταν απλά από γρανίτη με κάποια θέση φυκτωρίας (φωτιάς) ή είχε κάποια ράβδο σαν την σημερινή του αλεξικέραυνου και δη από άλλο υλικό όπως πχ ο χαλκός, ο χρυσός ή ο χαλαζίας ώστε να είναι υψηλά αγώγιμο υλικό για την ηλιακή ακτινοβολία.

Υλικό που όχι μόνο θα αντανακλούσε το φως για λόγους επικοινωνίας, λατρευτικούς ή δηλωτικούς μιας ηλιολατρευτικής περιοχής, αλλά και πιθανόν θα συγκέντρωνε ή θα αναμετέδιδε - κάπως -  ενέργεια ηλιακή και παράγωγά της.

Δεδομένου ότι το πυραμιδοειδές σχήμα και η ισχυρή τριγωνομετρία ενισχύουν σημαντικά την αγωγιμότητα και την αναμετάδοση, όπως τα κοίλα κάτοπτρα του Αρχιμήδη πολύ αργότερα που έκαιγαν τα εχθρικά πλοία στις Συρακούσες.

Ένας τέτοιος γνωστός αντικατοπτρισμός με την πυραμίδα του Χέοπα λέγεται πως ήταν με τους δυο χρυσούς αετούς σε κίονες του Άβατου στο Λύκαιο της Αρκαδίας, μυθικό τόπο γέννησης του Δία.

Η Ηλιούπολη της Αιγύπτου διεκδικεί την πρώτη μορφή ηλιολατρείας και δη του Σείριου στο χρόνο, διαθέτοντας τον πρώτο ναό του θεού Φοίνικα. Ο Φοίνικας (πορφυρός) ήταν ο φτερωτός χρυσοπόρφυρος θεός που επέστρεφε κάθε σχεδόν 1500 ή κατά άλλους κάθε  25960 χρόνια στο ναό του στην Ηλιούπολη, για να καεί και να αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες του ορίζοντας την απαρχή μιας νέας (σειριακής) εποχής…  Σαν μετεξέλιξη του Φοίνικα ο θεός Όσιρις (ο Σείριος) ομολογεί σε επιγραφή του ότι κατάγεται από τον αστερισμό στον οποίο επανέρχεται ανά περιόδους. Στη συνέχεια το σύνολο των ηλιοκεντρικών θεών (και όχι μόνον) συγχωνεύτηκαν στον Αμ-Ων-Ρα και εδώ κάθε επεξήγηση ωχριά στις σημασίες… 

Η χρονολόγηση των πυραμίδων ποικίλλει και ένα πολύ πιθανό σενάριο είναι η ενδεικτική για αυτές Σφίγγα, η οποία φέρει κεφάλι γυναίκας και σώμα λέοντα. Προφανώς για να καταδείξει πως έγιναν στη μετάβαση από την εποχή της Παρθένου ζωδιακά στην εποχή του Λέοντα… Ήτοι πάνω από 70 χιλιάδες παντελώς άγνωστα χρόνια…

Πυραμίδες λοιπόν. Που δεν είναι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο γεγονός δηλωτικό ενός πανάρχαιου παγκόσμιου πολιτισμού έστω και με την επιρροή πρώιμων ερευνητικών και εμπορικών αποστολών που στον ελληνικό μύθο σώζονται ως αργοναυτικές εκστρατείες (πολλές και όχι μια). Στον ελλαδικό χώρο είναι 26 πυραμίδες με γνωστότερη του Ελληνικού της Αργολίδας που ανάγεται στην 3η πΧ χιλιετία με ξεκάθαρα μυκηναϊκά στοιχεία και φυσικά την λαξευμένη πυραμίδα στην κορυφή του Ταυγέτου, την μεγαλύτερη σε μέγεθος στον κόσμο που έδωσε το όνομα στη Λακωνία (Λας + Κώνος = Πέτρα + Κώνος), αλλά και στη Λακεδαίμονα ( Λας + δαίμων = Βράχος + θεότητα = λαξευμένη θεότητα στην κορυφή) του Ταλετού, με την ηλιολατρική παράδοση του Ήλιου Απόλλωνα να συντηρείται μέχρι τις μέρες μας, χωρίς κανείς να τολμά εδώ μια χρονολογική προσέγγισή της … Γιατί δεν εορτάζεται το θερινό ηλιοστάσιο της 21^ης Ιουνίου του δικού μας ήλιου, αλλά το θερινό της ανατολής του μεγάλου ήλιου του αστερισμού του Σείριου ή Κύνα ή Υπερίωνα την 20^η Ιουλίου…

Η πυραμίδα του Ταϋγέτου απούσης βέβαια και εδώ της ελληνικής πολιτείας μελετήθηκε υποτυπωδώς από την πολεμική μας αεροπορία και βρέθηκε να έχει μόλις 1,5 μοίρες απόκλιση στις πλευρές της από τη φυσική φθορά και τον χρόνο. Οι υπόλοιπες είναι άσημες και εγκαταλειμμένες όπως και του Ελληνικού που δεν έχει καν δρόμο πρόσβασης και πάρκινγκ, ούτε καν για μια υποτυπώδη τουριστική αξιοποίηση από τη χώρα μας την κατά τα άλλα ελληνική…

Γνωστές πυραμίδες είναι και του Μεξικού, οι πυραμίδες των Μάγιας στις οποίες είναι ξεκάθαρη η ηλιολατρική χρήση. Παράλληλα πυραμίδες υπάρχουν και στην Κίνα, αλλά και στον Ειρηνικό Ωκεανό όπου ανοικτά της Ιαπωνίας στην Οκινάουα βρίσκεται βυθισμένο ένα κτιριακό σύμπλεγμα με πυραμίδες αντίστοιχες των Μάγιας.

Τελικά, τα όσα εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε για τις πυραμίδες θα μπορούσαν να συνοψίζονται σε μια ελληνική επιγραφή που σώζεται σε κάποια αρχαία εγκαταλελειμμένα ερείπια κάπου στην νήσο του Πέλοπα και γράφει : ΑΠΕΛΚΑΛΛΙΕΡΑΧΑΙΡΕ – Απ –Ελ – Κάλλιε – Ρα – Χαίρε…kamararc.blogspot.com