arxigramma-piροηγούνται άλλα, όμως δεν μπορούσα να μη σχολιάσω.

(α) Οι αετοί των χαλβανικής εθνικότητας φαντάρων με τα δάχτυλα των χεριών. (σύνδεσμος)
Τίποτε το σημαντικό. Απλούστατα, χόρτασε η ψείρα καί βγήκε στον γιακά.
Με τις πλάτες διαχρονικώς της αγγλίτσας (βλέπε ψευδεπίγραφος «Εμβέρ Χότζα» = πράκτωρ των άγγλων Μαυραγάνης εκ Κορίνθου) καί νύν των ηπαπάρα καί προσφάτως της τουρκίτσας, κάτι χαλβανά (που κάποιοι βλάκες έβαλαν στον στρατό της Ελλάδας) έχουν το θράσος καί επιδεικνύουν φόρα-παρτίδα «αλυτρωτικές» χαλβανικές τάσεις εις βάρος της Ελλάδας (καί άλλων εθνών της Βαλκανικής) μέσα στα δικά μας στρατόπεδα.
Ακόμη περισσότερο, κάτι χαλβανομεμέτια στελέχια του Ίσις μας απειλούν εμμέσως πλην σαφώς (αλλά καί αμέσως άμα λάχει) ότι θα μας εξοντώσουν με την πρώτη ευκαιρία.
Βέβαια, πίθηκο με όπλο (καί δή, Καλάσνικωφ) έχουμε ξαναδεί. Αυθεντικό.


Οπότε, τί να την κάνουμε τη χαλβανική απομίμηση;
%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%b2%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b5%ce%bc%ce%ad%cf%84%ce%b9
(Έλληνες, αυτή η συγκεκριμένη φάτσα σκοπεύει να σας τρομάξει. Σοβαρά μιλάω!    )
Βέβαια, όταν η γκλάβα των χαλβανών χωρέσει δύο πράγματα:
  • πρώτον, ότι οι ηπαπαραίοι (που τώρα τους κάνουν πλάτες) δεν πιάνονται φίλοι (ρωτήστε τον Σαντάμ Χουσεΐν καί τον Μιλόσεβιτς περί τούτου)
  • καί δεύτερον, ότι ο εχθρός πυροβολάει κι αυτός με σφαίρες, κι όχι με χαρτοπόλεμο,
ίσως καί να είναι αργά γι’ αυτούς. Αλλά, ποιός χέστηκε.
(Δεν μπορώ να πω ότι η συνεισφορά των χαλβανών στον παγκόσμιο πολιτισμό μ’ αφήνει άφωνο.)
Δυό λόγια ακόμη:
Με αφορμή αυτή την ιστορία, μερικοί τό ‘χουν πάρει κατάκαρδα, ότι στον Ελληνικό Στρατό αυτή τη στιγμή υπηρετούν δώδεκα χιλιάδες χαλβανά. (Ξέρετε, υπάρχει κίνδυνος να διαπράξουν σαμποτάζ, κτλ.) Αλλά, σκεφθήτε το κι αλλοιώς: καί να μην υπήρχαν, η ηγεσία του στρατού μας ποδιτσοκρατείται. Καί, καράβι με καλό μεν πλήρωμα, αλλά ανίκανο καπετάνιο, πάει στα βράχια.
Από την όλη ιστορία, βέβαια, καταλαβαίνουμε ότι στις κρίσιμες εποχές που έρχονται, πιθανότητες επιβίωσης δίνει μόνο η δική μας ένοπλη ομαδοποίηση με άτομα που τους έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Πενταμελείς ομάδες, καί το παλεύουμε. (Μή ρωτάτε τώρα γιατί 5 άτομα.)
Τέλος, προσωπικώς δεν μου κάνει καμμία εντύπωση η έλλειψη καταδίκης του υποβολιμαίου εθνικισμού των χαλβανών από τις διάφορες «αντιφασιστικές» καί «ανοιχτών συνόρων» ομάδες σκατάδων. Κατ’ αυτούς, μόνο εμείς οι Έλληνες δεν επιτρέπεται να είμαστε εθνικιστές, ενώ γιά όλους τους άλλους όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά …επιβάλλεται!…
Ρέ, ούστ λέμε!
Υγ: Επειδή το κόλπο με τα δύο χέρια που σχηματίζουν φτερούγες αετού το βλέπω σαν ένα είδος γιόγκας, προτείνω στα χαλβανά -γιά εξάσκηση- να το κάνουν καί με τα ποδάργια. Αλλά να τα πλύνουν πρώτα, πριν βγάλουν τα παπούτσια.

(β) Καταδίκη μοναχών της μονής Εσφιγμένου σε ειρκτές. (σύνδεσμος)
Εγώ δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα: ποιός έκανε τη μήνυση, καί γιατί;
Κατ’ αρχήν, κανένας Βοθρολυμαίος δεν είναι κάτοχος ακινήτων στο Άγιο Όρος, γιά να λέει ποιός θα μείνει καί ποιός θα φύγει απ’ αυτά. Ούτε οι Εσφιγμενίτες είναι ενοικιαστές του. Μετά, ακόμη καί οι πατριάρχες ελέγχονται, αν κάνουν φάουλ. Κι ο Βοθρολυμαίος είναι καραμπινάτος αιρετικός με πιστοποιητικό ISO. Άρα, αν καποιανού πρέπει να τραβήξουν τ’ αυτιά, είναι αυτός – κι όχι οι μοναχοί της Εσφιγμένου.
Καί φτάσαμε στο σημείο να βρίσκονται εισαγγελείς κι αστυνομικοί ν’ αναλαμβάνουν εκτέλεση εντολών ξένου υπηκόου, ο οποίος δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζητάει ο,τιδήποτε… καί δικαστές να κοπανάνε σε καλόγερους δεκαετίες φυλάκισης σα φυστίκια… απλά επειδή οι τελευταίοι έμειναν πιστοί στους επακριβείς κανόνες του δόγματος!
Σιγά, ρέ «Αρχές» του ψευτο-ρωμαίϊκου! Ήρεμα! Σιγά, που σας έπιασε τώρα η αγάπη γιά το δίκιο!
Όσο γιά τους λοιπούς μοναχούς του Όρους… άμα άρχισαν να τσεπώνουν «ευρωπαϊκά» χρήματα, το τελικό βήμα θα είναι να προσκυνήσουν τον παγκόσμιο αρχιερέα του Κρόνου, τον πάπα. Εμάς να μας συμπαθάνε, όμως, διότι δεν θα πάρουμε.

(γ) Η «επανασύσταση του κεντροαριστερού χώρου» (λέγε με «Πασόκ»), καί λοιπές παρεμφερείς πορδές (σύνδεσμος)
Κάποιος να πεί σ’ αυτά τα ουσιαστικώς αγράμματα κι ανιστόρητα άτομα, ότι ο Ηράκλειτος ούτε «σκοτεινός φιλόσοφος » ήταν, ούτε ιδιόρρυθμος (δηλαδή μισότρελλος), ούτε μίλαγε απλά για να μιλάει (όπως κάνουν αυτοί – ειδικά ο Τουργκούτσογλου).
Συνεπώς, οφείλουν να καταλάβουν (…αν μπορούν) ότι δεν μπαίνεις δύο φορές στο ίδιο ποτάμι. Άλλες οι συνθήκες του 1981, κι άλλες του 2017.
Επίσης, οφείλουν να καταλάβουν (…αν μπορούν) ότι τα ξένα κέντρα αποφάσεων (που κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα) έχουν τελειώσει προ πολλού την εποχή των «μονολιθικών» κομμάτων. Τώρα η μόδα είναι κόμματα-πατσαβούρες μιάς χρήσεως, που σφάζουν τον Ελληνικό Λαό κι εξαφανίζονται… γιά νά ‘ρθουν τα επόμενα που θα κάνουν το ίδιο.
Ειδικά εκείνο το ζαβό, ο Γάπας, που -τώρα που δεν έχει ασυλία- πήγε κατηγορούμενος σε δικαστήριο καί τά ‘κανε απάνω του… καί σπεύδει να ξαναγίνει βουλευτής, γιά να γλυτώσει τα χειρότερα!… Γιωργάκη, σε δικαστήριο μπορεί να μην ξαναπάς, αλλά μιά μέρα θα …λιαστείς γιά τα καλά στο Σύνταγμα, μερικά μέτρα πιό ψηλά απ’ το έδαφος. Άκου με, καί μην παιδεύεσαι (καί μην ξοδεύεσαι) με εκλογικές αναμετρήσεις γιά την ασυλία. (Κι εσύ, κι οι άλλοι, δηλαδή.)
Τζάμπα κόπος.

(δ) Το κλείσιμο του ΔΟΛ. (σύνδεσμος)
Αυτό που δεν έγινε γιά εθνικούς λόγους το 1945 (ο τυφεκισμός των δωσιλόγων, δηλαδή), έγινε γιά οικονομικούς λόγους στις αρχές του 2017. Εξηνταένα χρόνια μετά. (Ή, μήπως, 61.8; )
Χαλάλι, έστω κι έτσι.
Ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις, βούταγαν κρατικά χρήματα (δικά σου καί δικά μου, δηλαδή) δανεικά κι αγύριστα, έγραφαν ψευτιές (πχ δήθεν επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα), κι έκαναν …μαθήματα περί δημοκρατίας στο κατ’ αυτούς αμόρφωτο (καί προφανώς …φασίζον) κοινόν.
Δεν έγινε καί τίποτε σπουδαίο που κλείσανε, διότι -γιά να μάθουμε ειδήσεις- έτσι κι αλλοιώς ζούμε την εποχή του Διαδικτύου. Αλλά, γιά όλα τα υπόλοιπα που διέπραξαν, μία καί μοναδική «ευχή»:
Στα σκατά, κι ακόμη παρακάτω. Μη σώσουν καί ξαναλειτουργήσουν ποτέ.
Υγ: Κι όσο γιά τους εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους, απλώς ακόμη μερικοί που προστίθενται σε όσους ανέργους ήδη έχουμε. Πάνω από ενάμισυ μύριο ανέργους έχει η Ελλάδα σήμερα, αλλά δεν βλέπω να ενδιαφέρεται κανείς. Εκατό άνεργοι πάνω, εκατό κάτω, δεν αλλάζει τίποτε.