ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ-ΕΒΡΑΙΟΙ-DEMOCRACY

Κατάλληλη εποχή...

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ   ...... Η "συνάντηση" Προτεσταντών και Εβραίων ήταν από τη φύση της "εκρηκτική" ...Ένας νόμιμος γόνος —αλλά "δεύτερος" του χριστιανισμού— συναντήθηκε με τον αποσυνάγωγο "παρία" του ...Ένα "παιδί" τού νοικοκύρη "συναντήθηκε" με τον αλήτη τής γειτονιάς; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; ...Η σύνθεση συμμορίας ...Bad influence, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες.

Τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; ...Ο ριψοκίνδυνος αγαθός "γόνος" ανακαλύπτει έναν "δάσκαλο" στο πρόσωπο του έμπειρου αλήτη. Ο "αδικημένος" δεν διστάζει να ξεπεράσει τις κόκκινες "γραμμές" των οικογενειακών συμφερόντων —οι οποίες θα έπρεπε θεωρητικά να τον περιορίζουν— και ο "αλήτης" θα βρει έναν καλό συνεταίρο, για να κάνει αυτό το οποίο πάντα ήθελε, αλλά χωρίς βοήθεια εκ των έσω δεν μπορούσε ...Θα έβρισκε αυτόν, ο οποίος θα είχε το "κλειδί" να τον βάλει μέσα στο "σπίτι", το οποίο πάντα είχε ως στόχο ...Αυτό, το οποίο γίνεται πάντα ...Ο "αδικημένος" θα γίνει προδότης και θα βάλει τον "αλήτη" μέσα στο σπίτι τής οικογένειάς του. Από εκεί και πέρα ό,τι δεν μπορούν να κλέψουν, δεν τους ενοχλεί να το καταστρέψουν, εφόσον θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα το απολάμβαναν οι ίδιοι ...Αυτό έγινε όταν "συνάντησαν" οι Προτεστάντες τους Σιωνιστές Εβραίους ...Όταν η Democracy συνάντησε τις ιδεολογικές "επινοήσεις" των τεμπέληδων των γκέτο ...Των γκέτο των πληρωμένων χαφιέδων, μαχαιροβγαλτών και πορνών.Το αποτέλεσμα αυτής της "συνάντησης" ήταν ο κομμουνισμός ...Ο "νόμιμος" κομμουνισμός εντός της εμετικής Democracy ...Ο κομμουνισμός είναι η θεωρία-"καρκίνος" για όλα τα συστήματα. Με αυτόν "ψέκασαν" το σύνολο των κρατών και στην πραγματικότητα εξαπέλυσαν έναν τρομερό "βιολογικό" πόλεμο που οδηγούσε τα κράτη στην παράλυση και την καταστροφή. Αυτό ήταν το απόλυτο μυστικό τής προτεσταντικής κυριαρχίας. Αυτός ο "πλάγιος" τρόπος επικράτησης για τους Προτεστάντες δεν ήταν πρωτοφανής. Οι Προτεστάντες, ως "κομπάρσοι" επί αιώνες των εξελίξεων, απέφευγαν τις απευθείας συγκρούσεις με τους ισχυρούς ομόθρησκούς τους. Γι' αυτόν τον λόγο ρίσκαραν ακόμα και αντιχριστιανικές ή αντισυστημικές μεθόδους, ώστε ν' ανέβουν στη χριστιανική "ιεραρχία". Στην πραγματικότητα όλη τους η "επιτυχία" οφείλεται σε τέτοιου είδους "νοσηρές" πολιτικές ...Πολιτικές, τις οποίες οι συμβατικές αυτοκρατορίες δεν τις εφάρμοζαν ακόμα κι όταν κατέρρεαν. Αυτές προτιμούσαν να καταρρεύσουν, παρά να απειλήσουν το "λειτουργικό" τού ίδιου του συστήματος εξουσίας.Όμως, αυτό, το οποίο αποτελούσε αναστολή για όλους τους υπόλοιπους, δεν ήταν για τους Προτεστάντες. Η ίδια η Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία υποτίθεται "κατάκτησε" τον "μισό" κόσμο, δεν έχει να επιδείξει στην ιστορία της τίποτε άξιο, ηρωικό ή θριαμβευτικό. Στην απόλυτη ακμή της είχε "αυτοκράτειρα" μια θλιβερή κι αγράμματη Γερμανίδα. Με αυτήν "κατέκτησαν" τον κόσμο. Πραγματικοί ήρωες εκείνης της αυτοκρατορίας ήταν χαφιέδες, μαχαιροβγάλτες, προδότες, πόρνες, έμποροι, ιερείς κλπ. ..."Ήρωες", που ποτέ δεν θα τους φτιάξουν μνημεία, παρά θα τους κρύψουν βαθιά στα "συρτάρια" των μυστικών υπηρεσιών, στα οποία θα έχουν πρόσβαση οι νέοι εκπαιδευόμενοι, προκειμένου να τους αντιγράψουν.Αυτή ήταν πάντα η τέχνη τους ...Η τέχνη τού συνωμότη. Έχοντας πάντα τη νοοτροπία τού "αουτσάιντερ", που δεν τολμά να βγει στα "ίσα" να χτυπήσει μια διάκριση, είχαν μάθει να λειτουργούν "πλαγίως" ...Είχαν μάθει να κάνουν "διπλή" ζωή ...Να περιφέρονται ως αλήτες στους "δρόμους" του Κόσμου με τους Εβραίους και να μπαίνουν στα χριστιανικά "σαλόνια" σαν καλά παιδιά. Ακόμα κι όταν ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ, δεν ξεπέρασαν αυτήν τη συνήθεια ...Τους άρεσε να φοράνε πομπώδεις στρατιωτικές στολές, ενώ κατά βάθος παρέμεναν ανασφαλείς Mr. Bean ...Αν πιάσει η εκστρατεία τρόμου, τότε καλώς ...αν δεν πιάσει, τρέχουν να κρυφτούν οι "τρομοκράτες" ...Έτσι λειτουργούσαν τα subjects τής Γερμανίδας βασίλισσας......Μια πολιτική, η οποία βέβαια τους "χάραξε" ...Σε όλη τους την ατομική ή κοινωνική την δραστηριότητα "υποκρίνονται", σαν να είναι κάποιοι άλλοι ...Στο "τζάμπα" και στις τελετές εμφανίζονται όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως στην πραγματικότητα είναι ...Στις παρελάσεις φανταχτερά "παγόνια", στις μάχες ξεπουπουλιασμένες "κότες". Πηγαίνεις για παράδειγμα στο Λονδίνο και έχει τα περισσότερα πολεμικά μνημεία απ' οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα του κόσμου. Γιατί; ...Για τον ίδιο λόγο που ένας σεξουαλικά ανίκανος κουβεντιάζει συνέχεια για σεξ και μάλιστα με προτίμηση στο άγριο ...Οι Βρετανοί είναι περήφανοι για τα αποκτήματά τους, αλλά όχι για τις μεθόδους που ακολούθησαν ...Δεν υπάρχει έγκλημα, μικρότητα, ελεεινότητα, φαυλότητα, αθλιότητα και δολιότητα που να μην την έκαναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Πλανήτη. Καμαρώνουν μουσεία, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με αποθήκες κλεπταποδόχων παρά με ναούς της ανθρώπινης τέχνης. "συναναστροφή" τους με τους Εβραίους Σιωνιστές αυτά τα χαρακτηριστικά τα επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ ...Τα μονιμοποίησε, ακόμα κι όταν θεωρητικά ήταν ισχυροί και δεν είχαν λόγους να φέρονται με τέτοιον τρόπο. Ό,τι άσχημο και άθλιο μπορεί κάποιος να σκεφτεί, το οποίο θα θεωρούσε αδύνατο να το κάνει ένα μεγάλο κράτος ή ένας υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος, το έχουν κάνει οι Βρετανοί, είτε ως κράτος είτε ως άτομα. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες τους ήταν αποτέλεσμα πράξεων, που, αν δεν ήταν του κοινού ποινικού Δικαίου, ήταν τουλάχιστον ελεεινές ..."Κατέκτησαν" την Ινδία, ξεγελώντας και απειλώντας ανήλικους διαδόχους ως κοινοί εγκληματίες, απαγωγείς κι εκβιαστές ...Επέκτειναν τα συμφέροντά τους στην Κίνα ως κοινοί κακοποιοί μέσω της εμπορίας και της διακίνησης ναρκωτικών.Αυτό πάντα τους δημιουργούσε ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα ...Έναν "διχασμό" προσωπικότητας. Είχαν περίπου ελληνική παιδεία, αλλά αγγλοσαξονική ιστορία ...Άλλα "ονειρεύονταν" και άλλα "έκαναν" ...Λάτρευαν βασιλείς ήρωες και ακολουθούσαν μια βασίλισσα "Κατίνα" ...Θαύμαζαν γενναίους Έλληνες, αλλά μιμούνταν μίζερους Σάξονες ...Θαύμαζαν τους ανιδιοτελείς και τους αλτρουιστές και μιμούνταν τους ιδιοτελείς και τους κακοήθεις. Ζούσαν διαρκώς σε μια σύγχυση, η οποία προερχόταν από τη σύγκρουση των συμφερόντων τους. Θαυμάζοντας τους αρχαίους Έλληνες ήρωες της μυθολογίας, δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι οι "ήρωές" τους ήταν ο ορισμός τού "μιαρού". Θαυμάζοντας τους γενναίους, δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι το σύνολο των όσων απολάμβαναν ήταν αποτέλεσμα πράξεων των δειλών. Το Λονδίνο, το οποίο ύψωσε το άγαλμα του Αχιλλέα στο κέντρο του, δεν μπορούσε να "χωνέψει" ποτέ ότι οι "ήρωές" του ήταν στην καλύτερη περίπτωση δειλοί και συνωμότες Θερσίτες. Αυτά όλα, όμως, είχαν ως αποτέλεσμα τη "μετάλλαξή" τους. Έγιναν οι απόλυτα ειδικοί στην τέχνη τής "βιτρίνας" των συνωμοσιών και των ανίερων συμμαχιών, που οδηγούσαν πάντα τους αντιπάλους τους στην πρόκληση του επιθυμητού "εμφυλίου" ...Του όποιου "εμφυλίου" ...Του "εμφυλίου" μεταξύ διαδόχων, μεταξύ κοινωνικών τάξεων, μεταξύ μειονοτήτων, μεταξύ δογμάτων, μεταξύ απατεώνων, μεταξύ συμμοριτών ...μεταξύ των πάντων. Παντού επαναλάμβαναν την ίδια τακτική ...Μια τακτική "μολυσματική", η οποία όμως όσο περισσότερο "απλωνόταν" στον κόσμο, τόσο πιο μεγάλο μέρος του "μόλυνε", χωρίς κανένας να γνωρίζει τι θα γινόταν αν χανόταν ο έλεγχος και πού θα μπορούσε να σταματήσει το κατρακύλισμα.Ο σχεδιασμός τής επιθυμητής Democracy.Η μεγάλη αγγλοσαξονική "πατέντα",Η οποία έθεσε τον κόσμο υπό προτεσταντική "κηδεμονία".Αυτοί λοιπόν οι ενσυνείδητα imitation Έλληνες —ως οι ισχυρότεροι των Προτεσταντών— αποφάσισαν να "ρίξουν" όλους τους υπόλοιπους. Όχι μόνον τις διαφορετικές θρησκείες που "συναντούσαν" μέσω της αποικιοκρατίας, αλλά και τα διαφορετικά δόγματα του χριστιανισμού. Ποιο όμως θα ήταν το καλύτερο "όπλο" γι' αυτούς τους "μετρ" της μεταμφίεσης; ...Το πιο γυαλιστερό και διάσημο ελληνικό "όπλο" ...Η Δημοκρατία. Αφού προσάρμοσαν αυτήν τη Δημοκρατία στα συνωμοτικά τους σχέδια, την πρόσφεραν στους ανθρώπους ...Την πρόσφεραν όμως "μολυσμένη" κι "ακατάλληλη". Αφού την έλεγξαν στη χρήση, την έριξαν στην "αγορά". Τότε ήταν που αποφάσισαν —ως το "νεώτερο" χριστιανικό δόγμα— να πάρουν το ρίσκο να "ρίξουν" τους υπόλοιπους και να επιχειρήσουν να διεκδικήσουν τον έλεγχο ολόκληρου του χριστιανισμού. Τότε αποφάσισαν μόνοι τους να τελειώσουν με την εποχή των "αυτοκρατόρων", των "τσάρων" και των "σουλτάνων", γιατί θεώρησαν ότι είχαν βρει την ιδανική γι' αυτούς λύση.Η ειρωνεία είναι ότι η μεθόδευση αυτή εις βάρος των κληρονομικών "δεινοσαύρων" της εποχής έγινε από έναν "θρόνο" ...Τον θρόνο τής Αγγλίας. Η λύση "άκουγε" σε έναν όρο, ο οποίος ήταν "παραφθορά" —κυριολεκτικά και μεταφορικά— της ελληνικής Δημοκρατίας ...Είχαν στα χέρια τους την Democracy ...Το υπέρτατο "εργαλείο" των Προτεσταντών ...Το "τσουβάλι" των βασιλιάδων τους, όπου μέσα του έκλειναν ολόκληρο τον βρετανικό λαό, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Αυτό το "τσουβάλι" θέλησαν να επιβάλουν σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να "τσουβαλιάσουν" όλους τους λαούς, όπως έκαναν μέχρι τότε επιτυχώς με τους Βρετανούς. Όμως, για να γίνει αυτό, έπρεπε να γκρεμιστούν οι προηγούμενες κυρίαρχες εξουσίες ...Έπρεπε να ανοίξουν τον δρόμο για την Democracy και άρα έπρεπε να φύγουν από τη "μέση" οι "Τσάροι" και οι "Κάιζερ".Στην πραγματικότητα έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία ...Σκότωσαν τους ετοιμοθάνατους του "είδους", για να γλιτώσουν οι ίδιοι, "ποντάροντας" στη μείωση του "πληθυσμού" των "δεινοσαύρων". Βλέποντας λοιπόν ότι η βιομηχανική ανάπτυξη θα σήμαινε το τέλος των "γαλαζοαίματων" και την "άνοιξη" της Δημοκρατίας, "έτρεξαν" να προλάβουν τις εξελίξεις. Πριν προλάβουν οι λαοί των εργαζομένων να "θυμηθούν" την ελληνική Δημοκρατία, οι Προτεστάντες "εφεύραν" την Democracy και τους τη "φόρεσαν" με τη βία. Έπρεπε να το κάνουν αυτό, γιατί ήταν θέμα χρόνου να έρθουν σε σύγκρουση με αυτούς. "Έβλεπαν" ότι οι αγράμματοι και οι θρησκόληπτοι δουλοπάροικοι, οι οποίοι μέχρι τότε ελέγχονταν εύκολα και τους προσκυνούσαν με πάθος σαν "ελέω" Θεού βασιλείς, δεν θα συνέχιζαν να υπάρχουν για πολύ ακόμα. Τα παιδιά των δουλοπάροικων θα γίνονταν εργάτες και οι εργάτες δεν προσκυνάνε. Η βιομηχανία θα "γεννούσε" μια εργατική τάξη εκπαιδευμένων εργατών, οι οποίοι ήταν θέμα χρόνου να γίνουν και μορφωμένοι ...Ήταν θέμα χρόνου όλοι αυτοί ν' αμφισβητήσουν τις υπάρχουσες δομές των κληρονομικών "αρχόντων".Αυτοί οι μορφωμένοι λαοί τής βιομηχανικής εποχής ήταν εκείνοι, οι οποίοι θα παγιδεύονταν από την Democracy. Τι ήταν αυτή η προτεσταντική "πατέντα" με το ελληνικό όνομα; ...Μια παρωδία τής ελληνικής Δημοκρατίας ...Μοιάζει στο "τυπικό" με τη Δημοκρατία, αλλά δεν είναι τέτοια ...Μοιάζει με ελληνικό αγώνα, αλλά είναι "στημένος" αγώνας. Δίνει το δικαίωμα στον λαό να ψηφίζει, αλλά στην πραγματικότητα δεν του δίνει δικαίωμα επιλογής ...Του δίνει το δικαίωμα να ψηφίσει αποκλειστικά ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία έχουν επιλέξει οι "εκλεκτοί" ...Να ψηφίσει ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία ο θρόνος θεωρεί —με τα δικά του κριτήρια και άρα με βάση τα δικά του συμφέροντα— ανεκτά και άρα νόμιμα. Ο "ελέω θεού" Μονάρχης, δηλαδή, είναι αυτός ο οποίος αποφασίζει μόνος του τι επιλογές έχει ο λαός και άρα παραμένει υπεράνω του λαού, λαμβάνοντας μια τυπική "επικύρωση" των αποφάσεών του μέσω των εκλογών ..."Στάχτη" δηλαδή στα μάτια του κόσμου.Ο Μονάρχης είναι αυτός, ο οποίος ελέγχει απόλυτα την Democracy. Αυτός την ελέγχει, γιατί μόνος του ορίζει την έννοια της "νομιμότητας" και μέσα σ' αυτήν πρέπει να μπουν όλοι, όπως μπαίνει κάποιος στο κρεβάτι τού Προκρούστη. Ο Μονάρχης δηλαδή αποφασίζει ποια είναι νόμιμη ιδεολογία, νόμιμο κόμμα και νόμιμος αρχηγός και μετά βάζει όλους αυτούς τους νόμιμους να τρέχουν σαν τα "σκυλιά" για το έπαθλο της εξουσίας. Όποιος δεν είναι "νόμιμος" —και άρα ελεγχόμενος, υποταγμένος, σκυμμένος και "δαρμένος"— απλά δεν υπάρχει ...Δεν έχει καν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία. Από εκεί και πέρα ο "νόμιμος", αφού νικήσει στις εκλογές, πηγαίνει στον Μονάρχη να υποβάλει την υποταγή του, προκειμένου ν' αναλάβει την εξουσία ...Την εξουσία τού Μονάρχη ...Την εξουσία που του "δανείζει" ο Μονάρχης και όχι αυτήν που του δίνει ο λαός.Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει πολιτικό σύστημα που "υπνωτίζει" τον λαό και παραδίδει την απόλυτη εξουσία στον Μονάρχη, τα πάντα είναι επικίνδυνα. Γιατί; ...Γιατί μπορούν να γίνουν πολλές παραλλαγές τής ίδιας αθλιότητας ...Γιατί η έννοια του Μονάρχη μπορεί να "παιχτεί" με πολλούς τρόπους και πολλές παραλλαγές. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης με τον ίδιο τρόπο να γίνει κυρίαρχος και πάνω σε άλλους λαούς, οι οποίοι θα "υιοθετήσουν" το σύστημά του. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης να είναι ένας εμφανής βασιλιάς, αλλά μπορεί να είναι και μια αφανής Χούντα.  Μπορεί, δηλαδή, ο συνταγματικά ανώτατος Άρχων να "αντικατασταθεί" σε κάποιες περιπτώσεις από πλούσιους και ισχυρούς ιδιώτες, οι οποίοι θα ελέγχουν τα πάντα και θα έχουν δημοκρατική "βιτρίνα" που θα τους κάνει πανίσχυρους. Από τη στιγμή, δηλαδή, που εφευρέθηκε μια "ψευδοδημοκρατική" Democracy, η οποία δίνει την απόλυτη εξουσία σε "κέντρα" πέρα και πάνω από τον λαό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα ...Είναι πολύ επικίνδυνα, γιατί δεν ξέρει κανένας ποιοι βρίσκονται "πίσω" από το αδιαφανές "παραβάν" τής εξουσίας.Μέσα στα πλαίσια αυτού του ύπουλου σχεδιασμού υπάρχουν και λειτουργούν όλα όσα βλέπουμε. Μέσα σα πλαίσια αυτού του κοινού για όλους σχεδιασμού υπάρχουν όλα τα κοινά που βλέπουμε σε όλα τα κράτη. Οι μονάρχες, δηλαδή, αποφάσισαν μόνοι τους για τον παγκόσμιο "δικομματισμό", ο οποίος υπάρχει στο σύνολο του Πλανήτη. Αυτοί δημιούργησαν τα ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ του συστημικού δικομματισμού. Αυτοί δημιούργησαν τα "χριστιανοδημοκρατικά" κόμματα και τα έβαλαν απέναντι από τα "σοσιαλοδημοκρατικά", τα οποία είναι επίσης δικά τους. Απλά χώρισαν τις "πελατείες" των κομμάτων με στόχο να μην ξεφεύγει κανένας ...Οι πλούσιοι, ισχυροί αλλά και οι θρησκόληπτοι μιας κοινωνίας θα εγκλωβίζονταν στη χριστιανοδημοκρατική "στάνη" και  οι πολλοί φτωχοί, αντιδραστικοί, αλλά και πονηροί στη σοσιαλοδημοκρατική "στάνη". Αυτοί κάθε τέσσερα συνήθως χρόνια δίνουν μια "παράσταση" δημοκρατίας, η οποία καταλήγει στο φιάσκο τής υποταγής στον Μονάρχη. Μιλάμε για αθλιότητες άνευ προηγουμένου. Ακόμα και σήμερα —στην αυγή τής τρίτης χιλιετίας— οι μονάρχες δεν διστάζουν να προσβάλουν και να υποτιμούν τον λαό τους ...Ειδικά οι Προτεστάντες, οι οποίοι είναι οι εφευρέτες τής Democracy. Την ημέρα έναρξης της κοινοβουλευτικής περιόδου το Βρετανικό Κοινοβούλιο κατεβάζει στην κυριολεξία τα "βρακιά" του μπροστά στους μονάρχες. Στη γιορτή τής δημοκρατίας οι εκπρόσωποι του λαού αντιμετωπίζονται σαν κατώτεροι "σκύλοι" και ο ναός της δημοκρατίας μετατρέπεται σε βασιλικό "στάβλο" ...Royal Mews. Ούτε στο συμβολικό επίπεδο δεν τους σέβεται η Μοναρχία τούς Βρετανούς. Την ώρα που η βασίλισσα μπαίνει στο "κοινοβούλιο" τού βρετανικού λαού από την ειδική είσοδο των Κυρίαρχων (sovereign's entrance
), υποστέλλεται απ' αυτό η σημαία τού βρετανικού λαού και ανεβαίνει η οικογενειακή σημαία των Γερμανών βασιλέων. Αποδεικνύεται με τον κραυγαλέο και προκλητικό αυτόν τρόπο ότι το Βρετανικό Κοινοβούλιο είναι ακόμα ένα περιουσιακό στοιχείο τον Γερμανών Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα 
...όπως είναι, για παράδειγμα, τα βρακιά τής βασίλισσαςΤόσο τους υπολογίζουν και βέβαια τόσο τους υπολήπτονται τους Βρετανούς οι βασιλείς τους. Προκαταβολικά, δηλαδή, και για να μην έχει ψευδαισθήσεις ο οποιοσδήποτε "νικητής" των βασιλικών κομματικών "στάβλων", η μοναρχία κάνει μια ιδιωτική "γιορτή", που στην ουσία "αποπατά" πάνω στο όργανο, το οποίο θεωρητικά εκφράζει τη λαϊκή κυριαρχία. Η βασίλισσα, ανεξαρτήτως της ταυτότητας του νικητή των εκλογών, διαβάζει το "κατευθυντήριο" κείμενο της "Διακυβέρνησης", ξεκινώντας με το "My Government" ...Η δική της Κυβέρνηση ...Διαβάζει το κείμενο ανάμεσα σε "γαλαζοαίματους" ευγενείς στη Βουλή των Λόρδων και με τον νικητή Πρωθυπουργό και εκλεκτό του λαού να παρακολουθεί τη συνεδρίαση όρθιος στην πόρτα σαν τον σκύλο. Η μέγιστη παραχώρηση που κάνουν στους εκπροσώπους του λαού είναι η δυνατότητα που τους δίνουν —"αν θέλουν"— να μην πάνε καθόλου στην τελετή έναρξης ...Τους δίνουν τη δυνατότητα να μείνουν μόνοι τους στον "στάβλο" τής Βουλής των Κοινοτήτων ...Έτσι κι αλλιώς άλλοι αποφασίζουν ...δεν θα είναι και μεγάλη "απώλεια" η απουσία των "ματάκηδων" του λαού.Όταν αυτά συμβαίνουν στις ημέρες μας, αντιλαμβανόμαστε πόσο πιο εύκολα συνέβαιναν στις αρχές τού προηγούμενου αιώνα ...Όταν οι λαοί ήταν πολύ πιο αγράμματοι, τα ΜΜΕ ήταν απολύτως ελεγχόμενα και δεν υπήρχε η εναλλακτική ενημέρωση μέσω ίντερνετ. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι Προτεστάντες, έχοντας στη διάθεσή τους ένα τέτοιο δοκιμασμένο "ελληνοφανές" όπλο, δεν θα το άφηναν να πάει χαμένο. Από τη στιγμή που ως Μονάρχες μπορούσαν να ελέγξουν την Democracy ενός λαού, μπορούσαν οι ίδιοι να το επαναλάβουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και εις βάρος όλων των άλλωνΑπλά πράγματα. Αφού, ως επίσημοι Μονάρχες τού πιο πλούσιου και υποτίθεται πιο μορφωμένου λαού τής εποχής, τον έλεγχαν απόλυτα —σε βαθμό που να τον προσβάλουν σε κάθε ευκαιρία— μπορούσαν, ως άτυποι Μονάρχες, να ελέγχουν και όλους τους άλλους λαούς. Αυτό ήταν το καλύτερο και πιο πονηρό κόλπο τού προτεσταντισμού. Από τη στιγμή που μπορούσαν να βρίσκονται υπεράνω τής Δημοκρατίας, μετατρέποντας σε ιδιοκτησία τους το πολιτικό σκηνικό τής χώρας τους, αυτό το κόλπο μπορούσαν να το εφαρμόσουν σε όλα τα κράτη τού κόσμου ... Σε όλα τα κράτη όπου είχαν επιρροή. Όπως διορίζεις τα "σκυλιά" τής δικής σου Democracy, έτσι θα διορίζεις και προδοτικά "σκυλιά" των Democracy των άλλων.

Είχαν το "εργαλείο" να το κάνουν. Είχαν το "εργαλείο" αυτό, το οποίο επέτρεπε σε σκοτεινά "παρασκήνια" να ελέγχουν "δημοκρατικές" διαδικασίες. Αφού λοιπόν είχαν δοκιμάσει την Democracy σε όλες τις συνθήκες τού βρετανικού κοινωνικού "εργαστηρίου", αποφάσισαν να τη "μεταφυτεύσουν" και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Τα συστημικά κόμματα του αγγλοσαξονισμού θα γίνονταν συστημικά κόμματα σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Αν είχαν στη διάθεσή τους τα κατάλληλα πρόσωπα, ήταν εύκολο η ΚΑΘΕ Κυβέρνηση της Ευρώπης να γίνει δική τους Κυβέρνηση ...Με τη βοήθεια προδοτών μπορούσε η κάθε Κυβέρνηση σε κάθε κράτος να γίνει Her Majesty's Government για τη βασίλισσα της Αγγλίας. Ποια ήταν αυτά τα πρόσωπα; ...Χαφιέδες προδότες διατεθειμένοι να γίνουν οι αρχηγοί των "στημένων" κομμάτων-αντιπροσωπειών και διχαστές τής κοινωνίας ...Ελεγμένοι χαφιέδες, εφόσον τότε ξεκίνησε και η "φάμπρικα" των υποτροφιών για σπουδές στη Βρετανία για μελλοντικούς πολιτικούς.Η εφαρμογή απλά έπρεπε να προσεχθεί ιδιαίτερα, γιατί ήταν επισφαλής. Δεν ήταν δυνατόν να είναι εύκολη, γιατί απέναντί τους θα είχαν κοινωνίες —αλλά και συμφέροντα— που θα αντιδρούσαν. Η "πλατφόρμα" τής Democracy μπορεί να ήταν σταθερή, αλλά, όπως κάθε "πλατφόρμα", έχει ανάγκη από "κάγκελα". Γιατί; ...Γιατί αυτοί τους οποίους "κουβαλάει" μπορεί σε μια στιγμή έντασης να φύγουν ...Να "κατέβουν" ...Να την εγκαταλείψουν. Για να δημιουργηθούν αυτά τα "κάγκελα", έπρεπε τα "άκρα" τους να είναι "κοφτερά" κι απειλητικά ...Καλά τα "κόλπα" με τα συστημικά κόμματα των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλοδημοκρατών, αλλά δεν έφταναν από μόνα τους. Υπήρχαν δύο μεγάλες δυσκολίες, οι οποίες έπρεπε να ξεπεραστούν. Η πρώτη ήταν να καταφέρουν να γεμίσουν τα βασιλικά "μαγαζιά" με κόσμο και η δεύτερη ήταν να εξασφαλίσουν εκείνες τις συνθήκες, ώστε ο κόσμος αυτός να μην φεύγει ποτέ απ' αυτά τα "μαγαζιά".  
Όμως, για να γεμίσουν αυτά τα συστημικά "μαγαζιά", θα πρέπει να διχαστεί η κοινωνία ...Να αρχίσουν δυνάμεις της να μισούνται μεταξύ τους και να βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν εχθρό χειρότερο και από τον ξένο παραδοσιακό εχθρό. Ταυτόχρονα όμως με τον διχασμό των κοινωνιών έπρεπε αυτά τα "κομμάτια" να "μαντρωθούν", ώστε να μην "σκορπούν".  Αυτό, όμως, από μόνο του αποκαλύπτει τη δυσκολία στην εφαρμογή του, εφόσον ήταν φανερό ότι θα προκαλούσε την αντίδραση του φορέα τής "ενότητας" μέσα σε κάθε κοινωνία και ο οποίος ήταν η τοπική εκκλησία. Για να "σπάσει" αυτή η ισχυρή αντίσταση, χρειαζόταν ένας "καταλύτης" ...Ένας "καταλύτης" νέος και πρωτοφανής, εφόσον μέχρι τότε οι κοινωνίες δεν επέτρεπαν την ταξική "διάσπαση". Αυτό γίνεται μόνον με μια νέα "πίστη" των συγκρουόμενων μερών ...Νέα πίστη, που, εφόσον δεν μπορούσε και δεν συνέφερε κανέναν να είναι θρησκευτική, θα ήταν ιδεολογική. Οι φτωχοί και οι αγράμματοι των λαών έγιναν ο στόχος των Προτεσταντών και αυτούς επιθυμούσαν να παρασύρουν στα "μαγαζιά" τους. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να δημιουργηθούν και οι "ιησουίτες" αυτής της νέας ιδεολογικής πίστης ...Οι αιμοβόροι "σκύλοι", που αυτόν τον διχασμό της κοινωνίας θα τον "έσπρωχναν" σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις ...Οι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους "σκύλοι", οι οποίοι όμως ήταν απαραίτητοι να επιτίθονται στην κοινωνία και να τη διχάζουν ...Η "πίστη" να δημιουργεί "τάσεις" και οι "σκύλοι" να τις μετουσιώνουν σε πολιτικό "μάντρωμα". Έχοντας λοιπόν οι Προτεστάντες γνώση των "εργαλείων" που διέθεταν και των αναγκών που είχαν, αποφάσισαν να επανασχεδιάσουν τον χριστιανικό κόσμο στο σύνολό του. Τι τους χρειάζονταν σε αυτόν τον επανασχεδιασμό; ...Ένα κράτος-"μοντέλο" αυτής της Democracy ...Τους χρειάζονταν προδότες ηγέτες των λαών τους, ώστε να "εγκαταστήσουν" την επιθυμητή Democracy στις δικές τους πατρίδες, χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιος θα τις ελέγχει πραγματικά ...Τους χρειάζονταν "σκυλιά" μέσα στους λαούς, που, ακόμα κι αν δεν ήταν ομοεθνείς τους, να λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων τους. Για να γίνουν όμως αυτά, θα έπρεπε να τσακιστούν οι προηγούμενες "δομές" που υπήρχαν. Χρήσιμο θα τους ήταν να έχουν ένα "σφυρί", για να "σπάσουν" τους "σκελετούς" των κρατικών δομών που υπήρχαν στα εχθρικά γι' αυτούς χριστιανικά δόγματα. Έπρεπε να "σπάσουν" τα "διαχωριστικά", τα οποία είχε δημιουργήσει το κάθε δόγμα, για να εκμεταλλεύεται μόνο το δικό του κεφάλαιο και τεχνογνωσία. Χρήσιμος θα τους ήταν ένας επιπλέον "μπαμπούλας", ο οποίος σε όλη αυτήν την αλλαγή θα έδινε το "άλλοθι" στους προδότες να κάνουν τις αλλαγές και ταυτόχρονα θα τρομοκρατούσε τους λαούς, προκειμένου να μην αντιδρούν στην προτεσταντική "επέμβαση".  
Ποιος ήταν ο τρομερότερος εχθρός αυτών των σχεδιασμών; ...Ο αυθεντικός ιδιοκτήτης τής Δημοκρατίας. Αυτός, ο οποίος μπορούσε το "εξάμβλωμα" της Democracy να το πετάξει στα σκουπίδια τής ιστορίας ...Ο λαός αυτός, που με την αυθεντική παιδεία των αρχαίων Ελλήνων —και κατοικώντας στην ιστορική τους "κοιτίδα"— θα μπορούσε να τους καταστρέψει τα σχέδια ...Οι Έλληνες. Ξαφνικά οι Βρετανοί από τους πιο φλογερούς θαυμαστές και λάτρεις τού ελληνισμού στη Δύση έγιναν οι πιο μεγάλοι διώκτες του ...Ανηλεείς διώκτες των φυσικών απογόνων των αρχαίων Ελλήνων.Αυτοί, οι οποίοι στην κυριολεξία "αντέγραψαν" τα πάντα από τον ελληνισμό, προσπάθησαν στο τέλος να τον καταστρέψουν. Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα ...ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο ...Ακόμα και το κόκκινο χρώμα των στολών τού Βρετανικού Στρατού ή της Βουλής των Λόρδων είναι ελληνικό ...Είναι το αυτοκρατορικό κόκκινο της Ρώμης, το οποίο η Ρώμη το "δανείστηκε" από τους Διόσκουρους. Όμως, αυτή η εμφανής ελληνικότητα των συμβόλων τούς απειλούσε. Έπρεπε στη "δική" τους Democracy να αποκρύψουν όσο το δυνατόν τη σχέση της με τον ελληνισμό. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, που στο Λονδίνο το σύνολο των κτιρίων-"συμβόλων" τής βασιλικής εξουσίας είναι ελληνικής τεχνοτροπίας και το Κοινοβούλιο της Democracy είναι γοτθικής ...Εκ του πονηρού ήταν αυτή η επιλογή, για να μην δημιουργούνται ανεπιθύμητοι συνειρμοί. Δεν τους έλειψαν τα κτίρια ..."Απέναντι" στη South bank υπάρχει το κτίριο της County Hall με τις ίδιες ή και καλύτερες προδιαγραφές να στεγάσει ένα Κοινοβούλιο. Δεν τους βόλευε όμως, γιατί ήταν πολύ ελληνοπρεπές για τους σχεδιασμούς τους. Από τη στιγμή λοιπόν που επέλεξαν να κάνουν κακό στον κόσμο με μέσον τα ελληνικά όπλα, ήταν θέμα χρόνου να στραφούν εναντίον του ελληνισμού ...Εναντίον τής δύναμης που εφηύρε αυτά τα "όπλα" και ως εκ τούτου θα μπορούσε να τα εξουδετερώσει. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι σε αυτήν τους την προσπάθεια "ευθυγραμμίστηκαν" με τους Εβραίους ...Τους Εβραίους, οι οποίοι επί αιώνες αντιλαμβάνονται τους Έλληνες ως τον εθνικό τους εχθρό ...Ο "τέλειος" συνδυασμός ...Οι Προτεστάντες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον "υπόκοσμο" του χριστιανισμού, για να κάνουν κακό στη δύναμη εκείνη, η οποία μέχρι τότε θεωρούνταν η "ελίτ" τού κόσμου τους.Αυτή ακριβώς ήταν η "εικόνα" εκείνης της κατάστασης ...Ο ελληνισμός ήταν η "ελίτ" τού χριστιανισμού ...Το "χαϊδεμένο" παιδί τής Ρώμης ...Οι περίφημοι Ρωμιοί ...Αυτοί, που στη Δύση αρκούσε η προσωπική φιλία τους, για να υποδηλώσει την κοινωνική άνοδο κάποιων. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα στις προδοσίες, ο "υπόκοσμος" στοχεύει πάντα στην "ελίτ" που τον υποτιμά και θεωρεί ότι τον απειλεί. Ο εβραϊκός "υπόκοσμος" του χριστιανισμού "στοχοποίησε" τους Έλληνες και οι Αγγλοσάξονες απλά ανέλαβαν με την ισχύ τους να τους εξυπηρετήσουν. Ο ελληνισμός, ο οποίος ποτέ δεν καταδέχθηκε να έχει εχθρό του τους Εβραίους, απέκτησε έναν φοβερό διώκτη.Η Ελλάδα από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα κινδύνευε. Ο ελληνισμός ήταν σίγουρο ότι θα "μάτωνε", μπαίνοντας στο "στόχαστρο" των μεγαλύτερων και πιο ύπουλων κυρίαρχων που είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρώπινη ιστορία.  Ο "υπόκοσμος" έχτιζε —μαζί με τους Βρετανούς— την Τρίτη Ρώμη και ένιωθε έτοιμος να γίνει αυτός η αγαπημένη "ελίτ" αυτής της εκδοχής της ...Οι Εβραίοι ήθελαν να πάρουν μέσα στον χριστιανισμό τη θέση που πάντα κατείχαν οι Έλληνες ...Οι "πρώτοι" στην πολιτική, στην οικονομία, στις τέχνες, στην επιστήμη και στον πολιτισμό...........

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2016/04/katalili-epochi.html