ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ...[Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ]

Κι όμως... Ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας είναι Έλληνας...

Λευκάδιος Χερν

Ο Λευκάδιος Χερν (Patricio Lafcadio Tessima Carlos Hearn) 

ή Κοϊζούμι Γιακούμο (小泉八雲) 

ήταν συγγραφέας και δημοσιογράφος 

και θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 27 Ιουνίου του 1850 από 

Ελληνίδα μητέρα και πατέρα Ιρλανδό. Δεύτερος γιος 

του Καρόλου Χερν και της Ρόζας Κασιμάτη. 

Η μητέρα του ήταν ευγενούς καταγωγής κόρη του Αντωνίου Κασιμάτη από 

τα Κύθηρα, ενώ ο πατέρας του στρατιωτικός χειρουργός  στο Βρετανικό 

Σώμα των Επτανήσων από το Δουβλίνο. 

Το σπίτι όπου έζησε ο μικρός Λευκάδιος στα Κύθηρα υπάρχει ακόμα.

Παιδικά χρόνια

Ο πατέρας του πήρε μετάθεση για τις δυτικές Ινδίες και έτσι δυο 

χρόνια αργότερα ο μικρός Λευκάδιος ταξίδεψε με τη μητέρα του 

στο Δουβλίνο για να ζήσουν με την οικογένεια του πατέρα του. 

Η μητέρα του αντιμετώπιζε δυσκολίες προσαρμογής στην ξένη 

χώρα, αλλά και στο σπίτι της οικογένειας του άντρα της και έτσι 

μετακόμισε στην Σάρα Μπρέναν, συγγενικό πρόσωπο που έδειχνε 

συμπάθεια στον Λευκάδιο και τη μητέρα του. Μετά από ένα 

διάστημα συμβίωσης με τον πατέρα του, η μητέρα του αναγκάστηκε 

να επιστρέψει στην Ελλάδα, καθώς ο Κάρολος Χερν εκμεταλλεύτηκε 

ένα νομικό κενό και έθεσε εκτός ισχύος τον γάμο του.

Έτσι, σε ηλικία πέντε ετών ο Λευκάδιος Χερν αποχωρίστηκε 

από τη μητέρα του χωρίς να την δει ποτέ ξανά. Στην ηλικία αυτή 

αυτή ένιωθε φόβο για τα φαντάσματα και τα στοιχειά. Η θεία του για να 

τον κάνει να ξεπεράσει τις φοβίες του αυτές τον κλείδωνε στο υπόγειο. 

Εφηβικά χρόνια

Όταν έφτασε σε σχολική ηλικία άρχισε να διαβάζει. Όταν κάποια στιγμή 

ανακάλυψε ένα βιβλίο για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ένιωσε 

ενθουσιασμένος. Όπως είπε αργότερα ο ίδιος: Εισήλθα στη δική μου 

αναγέννηση. Αργότερα, και αφού είχε περάσει από το γαλλικό 

κολλέγιο του Υβενό στάλθηκε στο κολλέγιο Σαίντ Κούθμπερτ
(Ushaw Roman Catholic College). Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού
έχασε το ένα μάτι του. Από τότε κλείστηκε στον εαυτό του.

Ενηλικίωση και Μετανάστευση

Σε ηλικία 19 ετών αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Για ένα 

χρονικό διάστημα έζησε κάτω από συνθήκες μεγάλης φτώχειας.

 Όταν γνώρισε τον Χένρυ Γουώτκιν βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. 

Με τη β

άρχισε να δουλεύει 

σε υψηλότερες θ

έσεις και έφτασε να εργάζεται ως 

οήθειά του βρήκε δουλειά σε μια εφημερίδα. Σιγά σιγά 

δημοσιογράφος 

σε εφημερίδα του Σινσιννάτι (Cincinnati Daily Enquirer). 

Περιπλανήθηκε στη Νέα Ορλεάνη, στη Νέα Υόρκη, στις Γαλλικές Αντίλλες.

Ζωή στην Ιαπωνία

Το 1889 βρέθηκε σαν ανταποκριτής στην Ιαπωνία. Αργότερα και με τη 

βοήθεια του Μπάζιλ Τσάμπερλαιν και του Ίτζιτο Χαττόρι βρήκε θέση 

καθηγητή της αγγλικής γλώσσας στην πόλη Ματσούε στη βορειοδυτική 

Ιαπωνία. Στον δέκατο πέμπτο μήνα διαμονής του στην Ιαπωνία 

παντρεύτηκε τη Σετζούκο Κοϊζούμι, κόρη οικογένειας σαμουράι, 

των Κοϊζούμι,  που είχαν ξεπέσει με την καταστροφή που επέφερε 

σε αυτήν την κοινωνική τάξη η νέα πορεία της Ιαπωνίας. 

Υιοθετεί μάλιστα το όνομα της συζύγου του και από Λευκάδιος Χερν 

ονομάζεται Κοϊζούμι Γιάκουμο. Μαζί της έκανε τέσσερα παιδιά. 

Τον Δεκέμβριο του 1896, το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο 

του προσέφερε την έδρα του καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας και 

Φιλολογίας. Στην Ιαπωνία ο Λευκάδιος Χερν έζησε τα 14 τελευταία 

χρόνια της ζωής του.

Θάνατος

Ο Λευκάδιος Χερν πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1903 ύστερα 

από πνευμονικό οίδημα. Μία μικρή νεκρική πομπή μετέφερε τη 

σορό του στον παλιό ναό Κομπουπέρα. Μπροστά υπήρχαν τα 

βουδιστικά λάβαρα, πίσω δυο μικρά παιδιά που κουβαλούσαν 

ζωντανά πουλιά σε μικρά κλουβιά που θα τα άφηναν ελεύθερα 

συμβολίζοντας τη φυγή της ψυχής από τα δεσμά της. 

Ακολουθούσαν τα άτομα που κουβαλούσαν το φέρετρό του, 

πιο πίσω οι ιερείς με τα κουδουνάκια τους και το φαγητό για το νεκρό, 

ενώ την πομπή έκλειναν η οικογένεια και οι φίλοι του νεκρού. 

Στην πλάκα που έστησαν οι φοιτητές του υπήρχε το εξής κείμενο: 

Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή 

ακόμα και από τη ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, 

έθνους που πιο μεγάλη τιμή του υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις 

αγκάλες του ως πολίτη και του πρόσφερε, αλίμονο, τον τάφο.

Γνωστά του έργα:

Εντός του κύκλου των ψυχών

Η χώρα των χρυσανθέμων

Ιαπωνικοί Θρύλοι

Ηλέκτρα

Καϊνταν

Κείμενα από την Ιαπωνία

Όλεθρος και άλλα διηγήματα

Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες και άλλες ιστορίες

ΠΗΓΗ lafinatrikalon.blogspot.com
καί ενα απόσπασμα από το βιβλίο του "κείμενα από τήν Ιαπωνία]
[ΗΤΑΝ κάποτε ένας κυνηγός και γερακάρης, τον λέγανε Σονζό και ζούσε στην επαρχία Ταμούρα Νο Γκο, στο Νομό Μούτσου. Μια μέρα, πήγε να κυνηγήσει μα δε συνάντησε κανένα θήραμα. Στο δρόμο της επιστροφής, στην τοποθεσία Ακανούμα, πήρε το μάτι του ένα ζευγάρι πάπιες όσιντόρι [ 1 ]. Κολυμπούσαν πλάι-πλάι στα νερά του μικρού πόταμου πού έπρεπε να περάσει. "Αν σκοτώσεις, λένε, ένα οσιντόρι θα σε βρει μεγάλη δυστυχία. Ο Σονζό όμως πεινούσε, σκόπευσε λοιπόν το ζευγάρι. Το βέλος τρύπησε το αρσενικό· το θηλυκό ξέφυγε μέσα από τις καλαμιές της αντίπερα όχθης και χάθηκε. Ο Σονζό κουβάλησε το σκοτωμένο πουλί στο σπίτι και το μαγείρεψε.          Εκείνο το βράδυ είδε άσχημο όνειρο. Μια πολύ όμορφη γυναίκα μπήκε στο δωμάτιο , πλησίασε το μαξιλάρι κι άρχισε να κλαίει. Το κλάμα της ήταν τόσο γοερό, πού ακούγοντας το ο Σονζό νόμισε πώς θα σχιστεί η καρδιά του. Η νεαρή γυναίκα του έλεγε: -Γιατί, αχ! Γιατί τον σκότωσες; Ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι οι δυο μας στην Ακανούμα... Τώρα τον σκότωσες!... Σε τι σου έφταιξε; Ξέρεις τουλάχιστον τι έγκλημα διέπραξες; Τι ποταπό και σκληρό έγκλημα; Σκότωσες και μένα γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον άντρα μου! Αυτό ήρθα να σου πω... Άρχισε πάλι να κλαίει τόσο απελπισμένα, πού οι λυγμοί της τρύπησαν τα κόκκαλα του Σονζό κι έφτασαν ως το μεδούλι. Ή φωνή της, πού τη διέκοπταν οι λυγμοί, απάγγειλε τους παρακάτω στίχους:

Χι κουκουρέμπα Σασοέσι
μόνο βο Ακανούμα
νο Μακόμο νο κούρε νο
Χιτόρι νε ζο ουκι
("Μόλις βασίλεψε ή μέρα, του πρότεινα να 'ρθει κοντά μου! Στο έξης θα κοιμάμαι μόνη μου στον ίσκιο πού ρίχνουν οι καλαμιές της Ακανούμα [ 2 ] Αχ! Τι ανείπωτη θλίψη!") Κι υστέρα φώναξε:

-"Αχ! Δεν ξέρεις...όχι, δεν μπορείς να ξέρεις τι έκανες! Αύριο όμως, όταν θα ξαναπάς στην Ακανούμα, θα καταλάβεις... θα καταλάβεις...
Με τα λόγια αυτά, κλαίγοντας πάντα γοερά, έφυγε.

Το πρωί, το όνειρο ήταν ακόμη τόσο ζωντανό στο μυαλό του, πού ο Σονζό ένιωθε ταραγμένος . θυμήθηκε τα λόγια της νεαρής γυναίκας: "Αύριο όμως, όταν θα ξαναπάς στην Ακανούμα, θα καταλάβεις...θα καταλάβεις...". Αποφάσισε λοιπόν να πάει αμέσως εκεί, να μάθει μήπως το όνειρο του ήταν κάτι παραπάνω από απλό όνειρο.

Ο Σονζό πήγε στην Ακανούμα. Φτάνοντας στο ποτάμι είδε το θηλυκό οσιντόρι να κολυμπάει μόνο του. Την ίδια στιγμή τον διέκρινε κι εκείνο· αντί να φύγει όμως κολύμπησε προς το μέρος του κοιτάζοντας τον συνέχεια με μια παράξενη προσοχή. Ξαφνικά, μ' ένα χτύπημα του ράμφους άνοιξε πληγή στα πλευρά του κι έσβησε εκεί μπροστά στα μάτια του κυνηγού.

Ο Σονζό ξύρισε το κεφάλι του και κλείστηκε σε μοναστήρι.
                         Υ π ο σ η μ ε ι ω σ ε ί ς

[ 1 ] Στην Άπω Ανατολή αυτές οι πάπιες συμβολίζουν τον συζυγικό έρωτα.

[ 2 ] Μακόμο είναι οι μεγάλες καλαμιές με τις οποίες φτιάχνουν τα πανέρια