ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ....[Η εγγραφή αφιερωμένη στον φίλο PAN]

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΥΓΡΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ

ΒΑ-, ΒΕ-, ΒΗ-, ΒΙ-, ΒΥ-, BOI-, ΒΟ-, ΒΩ-

του Γρηγόρη Μπέλλου

Στην αναζήτησι του κατά το δυνατόν προδιορισμού των πρωταρχών της ελληνικής γλώσσης, αναλύουμε υπάρχουσες λέξεις και αναζητούμε τους γραικικούς και πελασγικούς απόηχους των ριζών οι οποίες επεβίωσαν εις πείσμα των γραικύλων.

Ευτυχώς για μας, η εκκλησιαστικοΦαναριώτικης προελεύσεως λαίλαψ της γλωσσικής καταστροφικής "καθαρότητος", δεν μπόρεσε να αφανίση (ακόμη) τους αντίλαλους των διαλέκτων οι οποίες ήταν βασισμένες σε θεμέλια μη ιωνικά. Οι αντίλαλοι αυτοί, δυστυχώς, εντοπίζονται σήμερα κυρίως μόνο σε ξεχασμένα τοπωνύμια, δηλαδή, σε αυτά τα οποία παρά το ότι επενέβησαν οι οιονεί ανελλήνιστοι φαναριωτόπληκτοι απ' την μία και θολοκουλτουριαρόπληκτοι απ' την άλλη, γενικώς όλοι ανεγκέφαλοι αστοιχείωτοι κακοήθεις φιλόλογοι, παρέμειναν δια της παραδόσεως σαν ηρωικά αντιστασιακά απομεινάρια ενός διαχρονικού σιωπηλού πολέμου.

Οι κάτοικοι αυτού του ευλογημένου τόπου με τα πολλά νερά, η κατά τους ηλιθίους πτωχή και άγονος Γραικία ή Ελλάς, είχαν δημιουργήσει πολλές λέξεις για να περιγράψουν το υγρό στοιχείο αλλά και τις ιδιότητές του. Αυτό είναι λογικό όσο λογικό είναι να έχουν οι Εσκιμώοι πολλές λέξεις περιγραφής της χιόνος και των ιδιοτήτων της.

Στο αρχαιοελληνικό λεξικό LIDDELL & SCOTT ευρίσκουμε την λέξι ΒΕΔΥ η οποία σημαίνει νερό. Πρόκειται για πανάρχαια ρίζα με μεγάλη παραγωγή συνθετικών.

Αναζητώντας τα παράγωγα τονίζουμε ότι η ρίζα ευκόλως μεταβάλλει τα φωνήεντά της αλλά δυσκολώτερα τα σύμφωνα συμφώνως όμως προς κανόνες μεταβολής τους οποίους θα αναφέρουμε κατά περίπτωσιν. Η ζητούμενες ρίζες που προκύπτουν εκ του ΒΕ- του βέδυ είναι και οι ΒΟ-, ΒΩ- αλλά και ΒΥ- ΒΙ- ΒΗ-. Να σημειωθή ότι ήδη στα κλασσικά χρόνια δεν υπήρχε διαφορά στην εκφορά του -Ι- με το -Υ- ή με το -ΟΙ- ή με το -Η-.

Στην εξέλιξι της γλώσσης κυρίως σε ιωνική-αττική, το αρχικό -Β- χάθηκε ως να ήτο δίγαμμα -F- ή και μετετράπη σε -Γ-. Στα δωρικά παρέμεινε κυρίως ως -Β-. Η ιωνική λέξις βαλανείο=οι αρχαίες τουαλέτες από όπου προήλθε η λέξις Μπά(λα)νιο, παρέμεινε τότε ως απόηχος.

Απ' ευθείας παράγωγα των αρχαιοτάτων ΒΟ-=ΒΑ-=ΒΕ=ΒΙ-=ΒΟΙ-=ΒΥ=ΒΗ- όπως επεβίωσαν ως σήμερα στην καθομιλουμένη είναι το βουλιάζω, βουτώ βάτραχος, βαπτίζω, βαρέλι=βαγένι, βότσαλο, βούρλο, βούρκος, βάλτος, βουτάνιο, βυζαίνω, βυτίο κλπ αλλά και τοπωνύμια έχοντα άμεσο σχέσιν με υγρό στοιχείο, όπως π.χ. Βούλα, Βουλιαγμένη, Βόνιτσα. Φυσικό επόμενο να έχουμε κληρονομήσει πανάρχαια ονόματα λιμνών με αυτήν την ρίζα όπως Βόλβη, Βοιβηίς, Βιστωνίς, Παμβώτις, Βεγορίτις αλλά και ποταμών όπως Βούρος, Βοϊδοπνίκτης αλλά και ο Βοϊδομάτης (μάτια λέγονται και οι πηγές ή κεφαλόβρυσα).

Γνωστό ότι ρίζα της Γαίας είναι Δα=Δη=Γα=Γη. Ο υγρός (ρίζα ΒΟ-), τόπος-περιοχή (ρίζα ΔΑ-) μοιάζει με το δήθεν σλαβικό νερό βόδα=βόντα. Είναι όμως σλαβικό ή κάποιοι στανικώς και οδηγούμενοι από αλλότριες ιδεολογίες επιθυμούν να βλέπουν παντού την δήθεν σλαβική παρουσία στον ελλαδικό χώρο, ακόμη και στην προϊστορία;

Ωσαύτως η ονομασία Βέδεσσα=Fέδεσσα=Έδεσσα=Βοδενά από που προκύπτει σλαβική; Το ίδιο με τον ποταμό ΒΟΔΑ.

Στην πελασγικότατη Μικρασία υπήρχε η λίμνη Βοάνη -σημερινή Σαπάντζα-, ανατολικώς του κόλπου της Νικομηδείας και δυτικώς της πεδιάδος του Σαγγαρίου, αλλά και ο Βόας, ο ποταμός Τσαρούκ της Αρμενίας.

Και στην όμαιμον Αλβανία, όπου ο πελασγικός απόηχος είναι ακόμη έντονος, εφ' όσον οι Αλβανοί είχαν την ευφυία να γίνουν επί το πλείστον μουσουλμάνοι επί τουρκοκρατίας κι έτσι να ξεφύγουν από τους ορθοδόξους μελανοχίτωνες και τους εθνικούς εγκληματίες Φαναριώτες, διατηρώντας τα αρχέγονα στοιχεία της γλώσσης και του εθνισμού των, έχουμε τον ποταμό Βογιάνα, την λίμνη Λαβεάτη, το Βουθρωτόν=αρχαία παραλιακή πόλις της Αλβανίας Βεράτι ή Μπεράτι=Αλβανική πόλις επί του Βερατινού, παραποτάμου του ¶ψου κλπ

Παρατίθενται μερικά χαρακτηριστικά τοπωνύμια έχοντα σχέσι με υγρό στοιχείο και ρίζα ΒΟ- και φυσικά μη έχοντα ουδεμία σχέσιν με Βόδια όπως θα επεθύμουν οι ελληνόφωνοι "σοφοί". Να τονίσουμε ότι ήδη από τα κλασσικά χρόνια είχε χαθή η επαφή των πολυγραφοτάτων Ιώνων με τις πρωτοπηγές της γλώσσης. Αυτοί ήσαν που εθεώρησαν την ρίζα ΒΟ- ως σημαίνουσα ΒΟΥΣ=Βόδι και ως βόδια εξηγούσαν τα τοπωνύμια ή τις λέξεις με ΒΟ-. Ένας άλλος λόγος που ωδήγησε τους Ίωνες σε τέτοια αστεία ερμηνεία ήτο η απαξίωσις και η άμετρη ορθολογική-επιστημονικοφανής θεώρησις της θρησκείας όπου η ρίζα αυτή κρατεί πρωτεύοντα ρόλο. Ο ίδιος ο εσωτερισμός της θρησκείας θα ωδηγούσε την σκέψι τους στην γνώσι αν οι ίδιοι, όντες οδηγοί στην παρακμή του έθνους τότε, δεν ήσαν αμετροεπείς αλαζόνες και λαοπλάνοι μέγιστοι και είχαν εντρυφήσει με ιερότητα στην θρησκεία. Το αποτέλεσμα ήταν η αποδόμησις των σεβασμάτων των Ελλήνων, όχι λόγω αναχρονισμού τότε αλλά λόγω επαρμένων ανοήτων δήθεν προοδευτικών φιλοσόφων και κυρίως χαζοποιητών. Αυτή η κατάντια πολύ εβοήθησε τους χριστιανούς στο να υποτιμήσουν και να απαξιώσουν εν τέλει την γνήσια ελληνική θεοσέβεια με τα πολλά απόκρυφα... Οπότε οι Φαναριωτόπληκτοι, ακολουθώντας την παρακμιακή κλασσική και πλήρως παρακμιακή μετακλασσική-ελληνιστική Ιωνική σκέψι, έδωσαν την χαριστική βολή με το να αλλάζουν τα ...σλαβικά δήθεν τοπωνύμια σε "γνήσια" ελληνικά, μετά την δήθεν απελευθέρωσι του 1821. Εξ άλλου, ως φανατικοί χριστιανοί, άρα εξ ορισμού αμείλικτοι πολέμιοι της γνησίας ελληνικής θεοσεβικής σκέψεως, δεν επεθύμουν την αναθεώρησι των ανοήτων ανθελληνικών θεολογιών των χατζηπαπάδων.

Ενδεικτικώς και προς τεκμηρίωσιν της σχέσεως των ΒΟ-, ΒΕ- κλπ με νερά, παραθέτουμε τα παρακάτω...

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΟ-.

Βόβικες=χωριό της νήσου Κεφαλληνίας

Βόδια και Βώδια=πυραμιδοειδής νήσος μεταξύ Μυκόνου, Νάξου, Πάρου και Ικαρίας

Βόδωβα=παλαιά ονομασία κοινότητος της Αιγιαλείας Αχαΐας,

Βοθονακιά=άφθονος σε ύδατα περιχή άνω των χωρίων του Αποκορώνου

Βόθων=κοινότης της Θήρας, Μυκόνου, Μαραθώνος

Βοίαι=αρχαία πόλις της Λακωνίας στο ακρωτήριο Μαλέας

Βοίβη=πόλις παρά της Βοιβηίδος

Βοϊνίκοβα=καταβόθρα στην Καστρίτσα Ιωαννίνων  

Βοΐτσα=πρώην ονομασία Ελατόβρυσης Ναυπακτίας

Βοάγριος=ποταμός της Λοκρίδος ο οποίος μετωνομάσθη σε Πλατανιά

Βόλακας=ακρωτήριον της Καρπάθου

Βολεμό=Μπουλμέ=η αρχαία Ασπίς ή Μάκρη ή Αρκόννησος 

Βόλιος=νησί της Λευκάδος

Βολίνα=αρχαία πόλις της Αχαΐας κοντά στον Βολμαίο χείμαρρο

Βολύμι=ακρωτήριο της Ακαρνανίας

Βοός Αυλή=σπηλιά της ανατολικής ακτής της Ευβοίας

Βοός Πόρος=όρμος της Μικρασιατικής ακτής του Βοσπόρου

Βοόσουρα=ακρωτήριον της νοτιοδυτικής Κύπρου

Βόρινο=χωριό της νήσου ¶νδρου

Βόρθονος=Μονή των Αρμενικών επί θαλασσίου βράχου κοντά στη νήσο Χάλκη

Βοσβόρου=όρμος στον Σιγγιτικό κόλπο

Βούδωρος=αρχαία ονομασία του ποταμού Ποτάμι Μαντουδίου Ευβοίας

Βούλις=αρχαία πόλις στον Κορινθιακό κόλπο

Βούρα=αρχαία Ιωνική πόλις στην Αιγιαλεία που μετωνομάσθη σε Αχαΐα

Βουραΐκός

Η Πελασική γλωσσική κληρονομιά υπάρχει διάχυτη σε όλη την Ευρώπη και Ασία. Μερικά τοπωνύμια της ρίζας ΒΟ- είναι τα...

Βοθνία-Βοθνικός κόλπος=Λαπωνική περιοχή της Βαλτικής

Βοίοι=Κελτικός λαός στην αριστερή όχθη του Δουνάβεως

Βολβιτινή=αρχαία πόλις στο στόμιο του Νείλου

Βόλγας,

Βολλίν=νήσος Βαλτικής

Βολτέρρα=Ιταλική πόλις επί παραποτάμου του ποταμού ¶ρνου

Βορονέζ=Ρωσική πόλις επί του ποταμού Ντόν

Βορρομαίαι νήσοι=στην Μείζονα λίμνη της Ιταλίας

Βορυσθένης=ο αρχαίος Δνείπερος

Βόσνα=ποταμός της Βοσνίας

Βούβαστις=πόλις στο Δέλτα του Νείλου

Βούδα

Βουτώ=αρχαία Αιγυπτιακή πόλις και λίμνη στο στόμιο του Νείλου

Παράγωγα της ρίζας ΒΟ- στα λατινικά και αγγλικά είναι το fontana=fountain, το οποίο προκύπτει από την εναλλαγή των π-β-φ (π.χ. βαλακρός-φαλακρός, βάλανος-φάλανος, βερενίκη-φερενίκη κλπ).

Επίσης το αγγλικό boat, και γαλλικά ΒΟΕ=ύφαλος της Κυανής Ακτής. Πελασγική άρα η λέξις του φρουρίου σε σύγχρονο τηλεοπτικό σαχλοπαιγνίδι FORT BO-YARD. Βέβαια, ήδη αναλύσαμε ότι Fort και Yard είναι συνώνυμα άρα το πρώτο περιττεύει. Το δε ΒΟ- δικαιολογείται διότι το φρούριο καταλαμβάνει την έκτασι βραχονησίδος.

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΑ-.

Τοπωνύμια έχοντα σχέσι με υγρό στοιχείο και ρίζα ΒΑ- υπάρχουν επίσης πολλά όπως π.χ.

Βαγαράσι=λίμνη στην Μ. Ασία

Βάγια=όρμος στην βόρεια Αίγινα και Αστυπάλαια

Βάλη=στενή λωρίς θαλάσσης εισχωρούσα σε ξηρά

Βαλμάδα=Παλαιά ονομασία κοινότητος παρά τον Αξιό -οι σοφοί της άλλαξαν όνομα για να μην είναι ...σλαβικό-, κοινότης επαρχίας Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας

Βάνι=ΒΔ άκρο της νήσου Μήλου

Βαπόρι=ακρωτήριο της Σύρου

Βάτα=πόλις και λιμήν των Β.-Β.Α. ακτών του Ευξείνου

Βάταλος=ακρωτήριον στην Δυτική Κρήτη

Μερικά τοπωνύμια της ρίζας ΒA- από την διασπορά των Πελασγών είναι τα...

Βάγια ¶κρα=Ινδικό ακρωτήριο κατά Αρριανόν

Βαλέτα Μάλτας,

Βαλέντια στην Ισπανία

Βαλτική

Βαγδάτη 

Βάλχεν=λίμνη Βαυαρίας

Βαλχερέν=νήσος Ολλανδίας

Βάνδα=ποταμός Φινλανδίας

Βανδέα=παράλιος νομός Γαλλίας

Βαρζούγκα=ποταμός της δυτικής Ρωσσίας

Βαρία=πόλις όπου τα αρχαία υδραγωγεία της Ρώμης

Βάρκη=παραλιακή πόλις της Κυρήνης

Βάρνα=λιμήν της Βουλγαρίας

Βαράνο=λιμνοθάλασσα ανατολικής Ιταλίας

Βατικανό=ακρωτήριον στην Δυτική Ιταλία

Αυτή η ρίζα έδωσε στους ¶γγλους το water, wet, wash, bath, vapor και στους Γερμανούς το wasser κλπ.

  ετυμολογία του ΒΑΡΔΑΡΙ μέσω της ρίζας ΟΥΡ-. Αν αυτή η ετυμολόγησις δεν κρίνεται επαρκής, τότε, μέσω της ρίζας ΒΑ- μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το ΒΑ-=ύδωρ και ΔΑ-=γη δίνουν ΒΑΡΔΑΡΙ δηλαδή την γη την οποία διαρρέει ύδωρ, ή ρέων δια της γης ύδωρ και συγκεκριμένα ο Αξιός ποταμός. Πάντως σλαβικό δεν προκύπτει...

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒE-.

Βέδοβα=χωριό στο Λιμνοχώρι Πατρών

Βεδούρα=δοχείο όπου πηγνύεται το γιαούρτι

Βέζιρα=χωριό παρά τον ποτάμο Λύκο στην Μ. Ασία

Βελίκα=ποταμός στην Κορώνη

Βελίτσα=τμήμα του Αλιάκμονος

Βενέτικο=ακρωτήριον της Προποντίδος, νήσος της Μεσσηνίας, βραχονησίς Νοτίας Χίου

Βέρβενη=παλαιά ονομασία της Κρυόβρυσης Ηλείας

Βερβερία=Βαρβαρία=Μπαρμπαριά=όνομα όλων των παραλιακών χωρών της Β. Αφρικής πλήν Αιγύπτου

Βερβερούδα=χωριό, ακρωτήριον και όρμος του Αργολικού κόλπου

Βερδίτσα=παλαιό όνομα του χωριού Αυλάκι της επαρχίας Βάλτου

Βερενίκη

Τοπωνύμια της ρίζας ΒΕ- της διασποράς είναι τα...

Βεγγάζη, Βεγγάλη

Βέλγαι=Κελτικός λαός μεταξύ Σηκουάνα και Μάρνη

Βέλγιο

Βέλτε=δύο δυτικότεροι πορθμοί του πορθμού στο Κάτεγατ της Βαλτικής

Βενετία

Βενλό=πόλις Ολλανδίας στον ποταμό Μόζα

Βέρα=Ισπανική πόλις με λιμένα

Βερεζίνας=ποταμός της κεντρικής Ευρωπαϊκής Ρωσσίας

Βερκοβίτσα=Βουλγαρική πόλις επί του Όγκουστ, παραποτάμου του Δουνάβεως

Βερόνα=πόλις της Ιταλίας επί του ποταμού Αδίγη

Βέσβικος=νήσος της Προποντίδος

Βετλούγκα=ποταμός εκβάλων στον Βόλγα

Βέττερ=λίμνη της Σουηδίας

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΙ-.

Βίανα=πόλις και λιμήν της Πορτογαλίας, αποικία Κρητών παρά τον Ροδανό της Γαλλίας

Βιβάρα=νήσος στον κόλπο της Νεαπόλεως

Βιβάρι=λιμήν του Αργολικού κόλπου, νεωτέρα ονομασία της κυριότερης πηγής του Ευρώτα ποταμού

Βιγλίκα=κόλπος στην Ρόδο

Βιθύνιον=πόλις της Βιθυνίας με ιαματικές πηγές

Βίκος=μεγάλη στάμνα

Τοπωνύμια της διασποράς

Βιλαίν=ποταμός της Γαλλίας

Βισύ=Γαλλική λουτρόπολις

Βιτίμ=ποταμός της Σιβηρίας

Βιττέλ=πόλις της Γαλλίας με ιαματικές πηγές και γνωστό εμφιαλωτήριον μεταλλικού ύδατος

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕ ΡΙΖΑ ΒΥ-, ΒΩ-.

Βυβλίς=παλαιοτέρα ονομασία της Μήλου

Βύζας-Βυζάντιον και μάλιστα ερείπια Βυζαντίου προσφάτως ανακαλυφθέντα εις Ινδίας.

Βύγκ=ποταμός της Ρωσσίας

Βωμιείς=αρχαίος λαός κατοικών στις πηγές του Ευήνου

Βω=καντόνιον της Ελβετίας όπου η λίμνη της Γενεύης και που διαρρέεται υπό του Ροδανού

Στην ρίζα FΥ- όπου δίγαμμα F (το οποίο μετετράπη σε δασεία αργότερα) και Υ- βρίσκουμε το FΥ-ΔΑ-ΩΡ=δασεία και Υ-Δωρ αλλά και το FΥετός=υετός=ιαπετός=βροχή

Στην ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ έχουμε παραδείγματα της ρίζας αυτής σε σχέσι με το υγρό στοιχείο όπως...

Βιθυνίς=ερωμένη του Ποσειδώνος

Βήρωσσος=μυθολογικός πατήρ της Τανάιδος (σημερινού ποταμού Δόν), σύζυγος της αμαζόνος Λυσίππης

Βεργίων=υιός του Ποσειδώνος

Βάβυς=υιός του ποταμού Μαιάνδρου

Βαιώτις=επωνύμιον της Αφροδίτης στις Συρακούσες

Μετά τα παραπάνω, είναι εύκολο να ετυμολογήσουμε την ΑΦΡΟΔΙΤΗ στην λατινική ως VENUS=βε-να=δηλ. ροή ύδατος το οποίον προσδιορίζει επακριβώς την εσωτεριστική ενέργεια την εκπορευομένη εκ της Θεάς.

Αν επίσης αναζητούμε την ετυμολογία της ΓΟΡΓΟΝΑΣ τότε βλέπουμε στην παλαιότερη λέξι ΒΕ-Ρ-ΓΟΝΑ όπου το ύδωρ είναι το πρώτο συνθετικό και το ΓΟΝΑ=ΚΟΝΑ=ΚΥΝΑ=ΚΟΝΑΙΚΑ=ΓΥΝΑΙΚΑ.

ΒΟΙΩΤΙΑ

Πολλοί ψάχνουν την ετυμολογία της σε σχέσι της Βοιωτίας με βόδια. Το αρχικό ΒΟ- όμως βοά για σχέσι του τόπου αυτού με νερό άρα Βο-ιωτία η γη με πολλά νερά.

Πράγματι, η πανίερος Μυθολογία μας πληροφορεί ότι το παλαιότερο όνομά της ήτο Μεσαπία. Η λέξις Απία εσήμαινε χερσόνησος και ήτο παλαιότερον όνομα της Πελοποννήσου. Παρατηρώντας τον χάρτη βλέπουμε ότι η Βοιωτία είναι στο μέσον της χερσονήσου η οποία καταλήγει στην Αττική άρα ήτο Μεσαπία. Βασιλεύς της ήτο ο Ώγυγος, γνωστός από τον ομώνυμο Κατακλυσμό.

Το ύδωρ στα πελασικά-αλβανικά ακόμη και σήμερα λέγεται ού(γ)ι όπου το γάμα σχεδόν δεν προφέρεται. (Τελικώς, τι γλώσσα μιλούν οι Αλβανοί;) Με την συνηθεστάτη τροπή του ου- σε ω- γίνεται ωγι. Συμφώνως προς τον γλωσσικό νόμο εναλλαγών γραμμάτων στα ελληνικά/πελασγικα, τα κ-γ-χ εναλλάσσονται[1].

Επομένως η ρίζα ΩΓΙ- γίνεται ΩΚΙ- σαν ρίζα της λέξεως Ωκεανός ενώ ΩΓΥ-ΓΑ-=η υγρή γη, συνώνυμον του Ποσειδώνος αλλά και όνομα του ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ (ΟΓΜΙΟΣ) των Μασσαλιωτών εφ' όσον μέσω υδάτων θαλάσσης-ποταμών επλούτησαν.

Εις επίρρωσιν των παραπάνω, ο Διόδωρος Σικελιώτης βιβλίο 19, κεφ. 53, παρ. 4, θέλει τον Βοιωτό απόγονο της Μελανίππης και του Ποσειδώνος.

Ο Ελλάνικος όμως στα Βοιωτικά, μας πληροφορεί για παλαιότερη άλλη ονομασία της Βοιωτίας. Δηλ. ότι "... Βοιωτία, πρότερον Αονία υπό ¶ονος υιού του Ποσειδώνος και της ¶ρνης". Αονία είναι μία άλλη εξελληνισμένη πελασγική ρίζα για νερό την οποία θα αναλύσουμε σε αμέσως επόμενο τεύχος. Συνώνυμο της Αονίας είναι τα Αινιάν, Ηιώνη κλπ. Υπό το ίδιο υδάτινο πρίσμα εξετάζουμε την ετυμολογία της ΕυΒοίας. Όπου ευ-=καλό και Βο-=νερό δηλ. καλές θάλασσες ή ακόμη το θαύμα του Ευρίπου.

Ο Βασιλεύς της Βοιωτίας Κάδμος, συμφώνως προς την Μυθολογία, αφού εβασίλευσε πολλά χρόνια στις Θήβες, μετανάστευσε για την Ιλλυρία, στον τόπο των Εγχελέων, επιβαίνοντας επί αμάξης συρομένης υπό ζεύγους βοών. Οι Εγχελείς τότε ευρίσκοντο σε πόλεμο με γειτονικούς Ιλλυριούς, και ένας χρησμός προφήτευε ότι θα τους νικούσαν, αν ηγείτο αυτών ο Κάδμος. Έτσι έγινε και κατάφεραν να υποτάξουν τους Ιλλυριούς. Μετά τη νίκη αυτή ο Κάδμος εχρίσθη βασιλεύς στην Ιλλυρία και απέκτησε εδώ ένα γιο, τον Ιλλυριό.

Ο γεωγράφος Σκύλαξ αναφέρει τους Εγχελείς ως Ιλλυρικόν έθνος κατοικόν παρά των δυτικών ακτών των Πρεσπών και της Οχρίδος απ' όπου πηγάζει ο ποταμός Ριζούς, και η πόλις των Βουθόη απέχει από την Επίδαμνο μία ημέρα από τον ποταμό ή τρεις ημέρες με τα πόδια.

Στην ετυμολόγησι της ΒΟΥΘΟΗΣ σημειώνουμε τώρα την παρακμιακή πλέον σκέψι των μεταγενεστέρων Ελλήνων. Επί παραδείγματι, ο Αίλιος Ηρωδιανός βιβλίον 3,1 και ο λεξικογράφος Στέφανος Βυζάντιος γράφουν "Βουθόη πόλις Ιλλυρίδος, ως Φίλων, διά το Κάδμον επί ζεύγους βοών οχούμενον ταχέως ανύσαι την ες Ιλλυριούς οδόν. Οι δε τον Κάδμον από της Αιγυπτίας Βουτούς ονομάσαι αυτήν και παραφθαρείσαν καλείσαι Βουθόην". Δηλαδή ισχυρίζονται ότι ο Κάδμος, πάνω σε άμαξα συρομένη υπό ζεύγους βοών, ταχύτατα διέσχισε τότε την οροσειρά της Πίνδου και όλους τους κακοτράχαλους ορεινούς δρόμους των τεραστίων ορεινών όγκων ώστε να φθάση γρήγορα στην Αλβανία. Επειδή κι αυτοί όμως δεν ήσαν ευχαριστημένοι με την ανοησία τους έκριναν καλό να βάλουν και ολίγη Αίγυπτο με την ταύτισι Βουθόης-Βουτούς. Όλην αυτή την ανοησία την έγραψαν για να δικαιολογήσουν ετυμολογικώς την Βουθόη. Αυτοί όμως ας πούμε ότι δικαιολογούνται λίγο λόγω αρχαιότητος και πενιχρών μέσων. Πως να δικαιολογήσουμε όμως Το Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικό και Το Ετυμολογικόν Γενικόν Λεξικόν, όπου συμπληρώνουν "...από των βοών και του θοός φυγείν ωνόμασε αυτή Βουθόην ή και άλλη Αιγυπτιακή εκδοχή Βούτου=Βουτόη=Βουθόη ή από τον βοηθόν γενέσθαι... καθ' ότι ο Κάδμος εβοήθησεν τους Ιλλυριούς...". Αλλά γιατί να μην δουν την γεωγραφία της Βουθόης οι ινδοευρωπαιόπληκτοι καθηγητάδες κι από εκεί να ετυμολογήσουν την Βουθόη; Ήταν αυτή κτισμένη εμπρός από λίμνη και στην όχθη του πλωτού τότε ποταμού απορροής της λίμνης. Πολλά τρεχούμενα νερά λοιπόν ΒΟΥ και ΘΟΩ=Βουθόη=τρεχούμενα ή γρήγορα νερά. Αλλά και Εγχελείς σημαίνει Εν(τός)-Χελιών λόγω ψαρέματος χελιών. Ετυμολογικώς η ΒΟΥΘΟΗ είναι αντίθετος της ΒΟΥΤΟΥΣ διότι η μία αναφέρεται σε κινούμενα ύδατα ενώ η άλλη σε στατικά-λιμνάζοντα.

Αξίζει να αναλύσουμε δύο γνωστές λέξεις με ρίζες με ρίζα ΒΕ-, ΒΑ- με συνθετικό την ΦΥΡΑ. Η Φύρα είναι η ελάττωσις όγκου-βάρους-ιδιοτήτων και χρησιμοποιείται ευρέως στην καθομιλουμένη. Επί παραδείγματι, τα ευπαθή προϊόντα ενός οπωροπωλείου έχουν Φύρα, διότι δεν διατηρούνται νωπά επί πολύ. Ομοίως, μία γαλατοβιομηχανία μπορεί να έχη Φύρα το γάλα που επεστράφη. Αλλά και κάποιος ο οποίος χάνει την κοινή λογική του, λέμε ότι εφύρανε το μυαλό του.

Στην εφορμογή της φύρας έχουμε τον δυτικό αέρα Ζέφυρο όπου ΖΕ-=ζέση, ζέστη κλπ. Ο Ζέφυρος όμως είναι ο πλέον ευπρόσδεκτος καλοκαιρινός άνεμος, ο οποίος φυσώντας εκ δύσεως, φυραίνει ή διώχνει την κάψα και δημιουργεί ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Ομοίως, αυτό το οποίον διώχνει ή ελαττώνει ή φυραίνει τις ιδιότητες του ύδατος ενός αδιάβατου ποταμού είναι η ΒΕ- για νερό και ΦΥΡΑ οπότε ΒΕΦΥΡΑ παλαιότατος δωρικός τύπος της Γεφύρας.

Ο δε ποταμός στο Ιερόν ΔΙΟΝ της Μακεδονίας είναι πολύ περίεργος. Σε κάποιο σημείο του ρού του εξαφανίζεται ή φυραίνει ανάμεσα σε βότσαλα ή χαλίκια και επανεμφανίζεται μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω, οπότε διέρχεται δια του Δίου. Οι πανάρχαιοι, εξ αιτίας αυτής της ιδιότητος τον ονόμασαν ΒΑ- νερό και ΦΥΡΑ οπότε ΒΑΦΥΡΑΣ. Μας εφάνη απίστευτο όταν σε ντοκυμαντέρ περί Δίου της κρατικής τηλεοράσεως, ο υπεύθυνος των ανασκαφών στο Δίον γνωστός καθηγητής αρχαιολόγος, ετυμολόγησε τον ΒΑΦΥΡΑ από τα δήθεν βαφεία που υπήρχαν παρακάτω. Μας επροξένησε αλγεινοτάτη εντύπωσι διότι δείχνει το μέγεθος της αμαθείας και του σταρχιδισμού των ρωμηών καθηγητάδων οι οποίοι όχι μόνο δεν θα καταφέρουν να αναπτύξουν ελληνική σχολή σκέψεως αλλά καραδοκούν να ασπασθούν όποια νέα ξένη βλακώδη θεωρία περί Ελλήνων θαρρείς και ασχολούνται με σεβάσματα, καταπιστεύματα και γνώσεις χθεσινού λαού. Ο καθηγητής, καταγόμενος από Έλληνες, έπρεπε να σέβεται την ελληνουσία και στην ηλικία και θέσι, που είναι θα έπρεπε να γνωρίζη τον απόλυτο σεβασμό των Ελλήνων-Πελασγών στους ποταμούς, τους οποίους είχαν θεοποιήσει λόγω των πολλών ευεργετικών δράσεών των και επομένως το όνομα του ποταμού δεν μπορούσε να προέρχεται από ταπεινή ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Θεοποίησις των ποταμών είναι πράξις υψίστης νοητικής σημασίας και εκπηγάζει από την ίδια την ψυχονοητική δυναμική και ανάπτυξι των Πελασγών. Πράγματι, οι Έλληνες/Πελασγοί διέθεταν αναλυτικό και αναγωγικό-επαγωγικό πνεύμα δια του οποίου μπόρεσαν να νοήσουν το πολυεπίπεδο των γηίνων εμφανειών και μέσω αυτών να στοχαστούν και να προσεγγίσουν τόσο τον ανθρώπινο εσωτερισμό και ιδιότητες του μικρόκοσμου όσο και τον αστρικό κόσμο και ενεργειακό μακρόκοσμο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αντελήφθησαν και ωνομάτισαν τις πολλές ενεργειακές-συμπαντικές ροές, τις εκπορευόμενες υπό του Συμπαντικού νού αλλά και του καθ' ομοίωσιν ανθρωπίνου νου. Αυτές τις ροές τις παρομοίασαν με ποταμούς (π.χ. Ωκεανός, Ουρανός γεννήτωρ ποταμών κλπ) και ροές. Τοιουτοτρόπως, οι ωνομασθέντες ποταμοί ήσαν γήινες προβολές διαφόρων ψυχοπνευματικών ροών, θετικών ή αρνητικών, οι οποίες ροές πρέπει, με ηρωικό πνεύμα, άλλες να καλλιεργηθούν και άλλες να τιθασευθούν ώστε να δικαιωθούν και να πραγματωθούν οι Αιτίες οι οποίες θα γεννήσουν την Αληθή Φύσι του υποκειμένου/αντικειμένου ενώ σε αντίθετη περίπτωσι δεν θα υπάρξη εκδήλωσις Αληθούς Φύσεως. Αντίστοιχες ενέργειες λειτουργούν στον αστρικό κόσμο με την ενέργεια του Κοσμικού-Κασμικού-Καδμικού Νόμου. Για όλα αυτά και περισσότερα οι Έλληνες εθεοποίησαν τους Ποταμούς.

Αν το χριστιανόπληκτο ρωμέικο δασκαλοκαθηγητάδικο κατεστημένο εδίδασκε στα παιδιά ψήγματα της ελληνικής κοσμοθεάσεως, θα είχαμε Νεολαία θωρακισμένη από τις σύγχρονες καταναλωτικές αντιανθρώπινες σειρήνες αλλά και λαό με άποψι και θέσι στην παγκοσμιοποιημένη ηλιθιώνη. Επανελλήνισις τελικώς σημαίνει το να ξαναδιδαχθούν μετά 2.000 χρόνια κάποιες αλήθειες[2]. Αυτή η ακαδημαϊκή πλήρης ανεπάρκεια και ανθελληνική εμπάθεια και κακοήθεια εξ άλλου είναι οι λόγοι οι οποίοι μας ωθούν στην έρευνα των πελασγικών ετυμολογιών ώστε μέσω αυτών, και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, αποδεχόμενοι την πιθανότητα λαθών, μπορούμε να προσεγγίσουμε την βαθυτέρα γνώσι η οποία ευρίσκεται επιμελώς κρυμμένη στην Μυθολογία και στα αινιγματικά λόγια των πολύ λίγων σοβαρών φιλοσόφων της αρχαιότητος.

Οι Έλληνες δεν έδιδαν έτοιμη γνώσι διότι ως οι απόλυτοι φυσιολάτραι εγνώριζαν ότι ΦΥΣΙΣ ΚΡΥΠΤΕΣΘΑΙ ΦΙΛΕΙ. ¶ρα, ως άνθρωποι-γεννήματα της Μητέρας Φύσεως ένοιωθαν υπόχρεοι, στην διαδικασία μεθέξεως να αποκρύψουν επιμελώς τις έννοιες με λέξεις-γρίφους ώστε η αποκάλυψις να πραγματοποιείται με νοητικές διεργασίες. Γι' αυτό έκρυψαν το νερό στον βου[3] και τις ροές στους ίππους. Γι' αυτό μιλούν για γονιμοποιές δυνάμεις του βου-ταύρου-ύδατος-έρωτος-Αφροδίτης-βοναίκας-γυναίκας. Γι' αυτό οι πελασικές ταυροκαθαψίες και ταυρομαχίες και η πάλη των ηρώων με ποταμούς, βόδια και κοπριές. Γι' αυτό ο ταύρος-Ζεύς ενώνεται με Ευρώπη, ταύρος με Πασιφάη, η Ήρα είναι βοώπις κλπ. Γι' αυτό, κατά τον Ορφικό Ύμνο της Ρέας-Ροής, το άρμα της το οδηγεί ταυροφόνος Λέων. Ποίος όμως ο λέων και ποίος ο ταύρος; Όμως ο μεγαλειώδης εσωτερισμός ο οποίος προκύπτει από αυτά, κρύπτεσθαι φιλεί.

Γρηγόρης Μπέλλος

[1] Μερικά παραδείγματα εναλλαγής Κ-Χ είναι τα οχτώ-οκτώ, κτίζω-χτίζω, κτυπώ-χτυπώ ενώ παραδείγματα εναλλαγής Κ-Γ είναι τα κνίφων-γνίφων=φιλάργυρος, γάτα-κάτα, καλιη-γλα, γους-κους, γυνά-κυνά. λεγένη-λεκάνη και στα αγγλικά γνώω-know, γόνυ-knee.

[2] Σύγγραμμα καθηγητού του ΑΠΘ αναφέρει την ελαία ως λατινική λέξι. Ασχέτως αν στην γραμμική Β' σε επιγραφή στην Πύλο υπάρχει αυτούσια η λέξις Ελαία. Δεν το γνωρίζει ο αστοιχείωτος αυτός; Αν δεν είναι σκοπίμως προδότης είναι ηλίθιος. Και στις δύο περιπτώσεις είναι εκμαυλιστής της νεολαίας. Αλλά είναι κουλτουριάρης, άρα στο απυρόβλητο... Επίσης, η καθηγήτρια Φιλοσοφιής κ. Kyriak;h Νέστορος μας πληροφορεί σε βιβλίο της για τα λαϊκά έθιμα περί μηνών ότι ο Οκτώβριος παράγεται από το λατινικό οκτώ και ο Δεκέμβριος από το λατινικό decem. Πρόκειται περί λατινολαγνείας ή ελληνοφοβίας; Σαν αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. εκπόρνευσις της γλώσσας.

[3] Στην γραμμική Β', η αγελάς λέγεται ΚΟΥ (cow στα αγγλικά) ή ΚΩ οπότε η νήσος ωνομάσθη ΚΩΣ λόγω σχήματος, βλέπε χάρτη. Αργότερα το ΚΟΥ έγινε ΒΟΥ (όπως η ΚΟΝΑΙΚΑ έγινε ΒΟΝΑΙΚΑ). Στην Βοιωτία ομοίως η λίμνη Κωπαΐς γίνεται Βω-παΐς. Στην Βοιωτία πάλι η δασεινομένη FYλίκη=ΒΥλίκη=Υλίκη.

---

ΠΗΓΉwww.biska.gr/index.php?...com