ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ. OVER!!!

 Του Παντελή Σαββίδη

Κοινωνική και πολιτική κρίση μαστίζει τη χώρα.

Υπάρχει μια ολοένα και επιδεινούμενη κοινωνική κρίση που υποσκάπτει, μαζί με την δεδομένη εξωτερική πολιτική, την δυνατότητα της χώρας να αποκτήσει ένα σταθερό, αναγνωρίσιμο και σεβαστό status στην περιοχή.

Τα χαρακτηριστικά της είναι, πέραν της ανέχειας ευρέων κοινωνικών στρωμάτων, η καθημερινή βία από τους δρόμους, τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους μέχρι την οικογένεια, μια βία που αποδομεί την κοινωνική συνοχή και αποτελεί εκδήλωση της αλλαγής των διαχρονικών αξιών της ελληνικής κοινωνίας.

Η αξιακή αλλαγή αποτέλεσε επίμονη προσπάθεια μιας πολιτικής και κοινωνικής μειοψηφίας η οποία ίππευσε στην εξουσία και με κατάλληλους μηχανισμούς (με κυρίαρχα τα ΜΜΕ) κατορθώνει και τη νέμεται.

Η υποχώρηση της κλασικής παιδείας και των παραδοσιακών αντιλήψεων για την διαμόρφωση της βάσης της κοινωνικής δομής είναι οι κύριες αιτίες αυτής της αλλαγής η οποία δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.

Είναι τόσο συντονισμένη η προσπάθεια αυτής της μετάβασης που δεν αποτελεί συνωμοσιολογία η εκτίμηση ότι υπάρχει κέντρο που την καθοδηγεί.

Σε μια εποχή πρωτοφανούς γεωπολιτικής και οικονομικής ρευστότητας δεν μπορεί να αποτελεί κεντρική πολιτική το φύλο που επιθυμεί καθένας να έχει και τα συμπαρομαρτούντα με αυτό. Θα πρέπει να αναζητηθεί ο στόχος.

Και ο στόχος είναι η προσπάθεια σύγκλισης ανθρώπου-μηχανής. Βιολογικής ουδετεροποίησης του ανθρώπου και ενίσχυσης της μηχανής με, κατά το δυνατόν, βιολογικά χαρακτηριστικά.

Είναι το υποκείμενο του αύριο, ενός αύριο που δεν είναι τόσο πολύ απομεμακρυσμένο.

Μέσα σε αυτό το εξελισσόμενο πλαίσιο έχει μεταβληθεί και η έννοια της δημοκρατίας και, κυρίως, της καθημερινής λειτουργίας της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παντελής αδιαφορία του κ. Μητσοτάκη να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για θέματα εξωτερικής πολιτικής μετά τις συναντήσεις που πραγματοποιεί, ασκώντας μια επικίνδυνη για τη χώρα μυστική διπλωματία.

Η διπλωματία διεξάγεται, πράγματι, μυστικά αλλά η διαχείριση των αποτελεσμάτων της ανήκει στην κυβέρνηση η οποία είναι πολιτική επιλογή του λαού. Και η ενημέρωσή του είναι επιβεβλημένη.

Η πληροφόρηση της ελληνικής κοινής γνώμης μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Αθήνα ήταν εντελώς ανούσια και όσοι θέλησαν να μάθουν τι συζητήθηκε κατέφυγαν στην αυταρχική, από πλευράς πολιτικής λειτουργίας, τουρκική πλευρά μήπως και βρουν κάποια χαραμάδα πληροφορίας.

Από τη συνάντηση Μητσοτάκη- Μπλίνκεν (Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών) το μόνο που έγινε γνωστό από ελληνικής πλευράς ήταν το πόσο καλές είναι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις και πως οι ΗΠΑ θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να αγοράσει τα F-35. Η εξευτελιστική, για την Ελλάδα, σύνδεση των F-35 με την συμπεριφορά της Τουρκίας στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ δεν απασχόλησε κανέναν. Αντιθέτως, τονίσθηκε ότι η χώρα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, από την οποία απουσιάζει παντελώς. Πυλώνας σταθερότητας σε μια περιοχή όπου η Αθήνα δεν έχει κανένα αποτύπωμα, έχει εγκαταλείψει την  Κύπρο στην προσπάθεια επιβίωσής της και μεταβάλλει εγκληματικά τα χαρακτηριστικά μιας διαχρονικής πρόσληψης της ελληνικής παρουσίας και του ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή, από την εποχή του Αλεξάνδρου, είναι αμφίβολης αξίας.

Η Αθήνα χρησιμοποιείται ως πιόνι στο παιχνίδι που κάνει η δύση στην περιοχή, ακόμη και ως προς την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η ένταση στις σχέσεις αυτές επηρεάζεται από τη δύση και τα συμφέροντά της, χωρίς η Αθήνα να λαμβάνεται υπόψη.

Η κυβέρνηση προβάλλει ως χάντρες σε ιθαγενείς ένα πανάκριβο οπλικό σύστημα, όπως τα F-35, του οποίου η απόκτηση εισάγει σε ένα άλλο είδος πολέμου από τις σημερινές αντιλήψεις. Σε έναν δικτυοκεντρικό πόλεμο για τον οποίο είναι αμφίβολο αν οι Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν τις δυνατότητες να προσαρμοστούν. Ειρήσθω εν παρόδω πως από το ναυτικό αποχωρούν καθημερινά στελέχη του δυσαρεστημένα όχι, μόνο, για οικονομικούς λόγους αλλά και για τον τρόπο που η πολιτεία μεταχειρίζεται το όπλο. Ανάλογες δυσαρέσκειες υπάρχουν και σε άλλα όπλα χωρίς να έχει εμφανιστεί τόσο έντονο το κύμα φυγής από αυτά.

Από την ενημέρωση που έκανε ο κ. Μπλίνκεν στους Αμερικανούς δημοσιογράφους προέκυψε πως η Ουάσιγκτον προσπαθεί να φέρει εγγύτερα την Ελλάδα με την Τουρκία (τις δικές της σχέσεις δεν μπορεί να διαχειριστεί με την Άγκυρα, θα διαχειριστεί της Αθήνας) και αυτό ερμηνεύθηκε από έναν καλό γνώστη της αμερικανικής πολιτικής, τον καθηγητή  Θεόδωρο Καρυώτη ο οποίος ζει στην Ουάσιγκτον, ότι η επιδίωξη της αμερικανικής πολιτικής είναι στο μεν Αιγαίο η Τουρκία να αποσύρει τις αξιώσεις της στην δε Ανατολική Μεσόγειο να υπάρξει μια υποχώρηση της Αθήνας στο θέμα της ΑΟΖ. Εκεί που διαφαίνεται ότι θα υπάρξει υποχώρηση είναι από το σημείο που έχει σταματήσει η ρύθμιση της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου, μέχρι τα όρια της ΑΟΖ Αιγύπτου-Κύπρου. Ο χώρος αυτός δεν ρυθμίστηκε συνειδητά. Η Αίγυπτος επιδιώκει να έχει ΑΟΖ με την Τουρκία. Είναι αδύνατον η Τουρκία να αποδεχθεί, ακόμη, και αυτήν την ρύθμιση. Θέλει να ελέγξει το Αιγαίο ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού για λόγους γεωπολιτικής. Θέλει αυτή να έχει όχι, μόνο, τον έλεγχο των Στενών αλλά και της εξόδου τους από τον Ελλήσποντο, απομειώνοντας, ακόμη περισσότερο, τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας. Οι δηλώσεις Ερντογάν μετά την Διακήρυξη Φιλίας το επιβεβαιώνουν.

Στα ψιλά πέρασε, επίσης, η είδηση της συνεδρίασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης μετά την προσφυγή της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι όργανο του ΟΗΕ. Είναι αυτό στο οποίο συζητείται να προσφύγουν Ελλάδα και Τουρκία για την διαφορά στο θέμα της Υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.  Το Δικαστήριο συνεδρίασε την Πέμπτη και την Παρασκευή αλλά ως την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν ήταν δυνατό να γίνει γνωστό αν αποφάσισε τη λήψη προσωρινών μέτρων (χωρίς να αποκλείεται να ζητήσει και αναστολή των επιχειρήσεων). Το αν τα μέρη υλοποιήσουν την σύσταση είναι άλλο θέμα.

Το σκεπτικό της απόφασής του θα βασιστεί στη Σύμβαση του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία του 1948.

Στην προσφυγή της η Νότια Αφρική επικαλείται δηλώσεις ισραηλινών αξιωματούχων που συνιστούν, κατ αυτήν, πράξεις γενοκτονίας, όπως η εκδίωξη των παλαιστινίων από τη Γάζα, ο βομβαρδισμός, αδιακρίτως, ενόπλων και αμάχων, η στέρηση βασικών αγαθών από τους παλαιστίνιους. Το Ισραήλ εστιάζει πως μάχεται εναντίον ενός μέρους των παλαιστινίων, της Χαμάς, την οποία θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση αλλά για το Διεθνές Δικαστήριο οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν έχουν σημασία.

Ο χώρος της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής είναι προνομιακός χώρος για να ασκήσει ήπια πολιτική η Ελλάδα αλλά η Αθήνα φαίνεται πως έχει χάσει τον μπούσουλα. Εξωτερική πολιτική δεν διαμορφώνεται χωρίς γνώση και υπολογισμό των πλεονεκτημάτων της χώρας. Και αυτή η παράμετρος φαίνεται να απουσιάζει από τους υπολογισμούς του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών ή των κέντρων που διαμορφώνουν πολιτική. (Αν διαμορφώνουν).--https://www.anixneuseis.gr/