Μια
μη ακαδημαϊκή,
μη κοινότυπη (mainstream),
μη μεροληπτική "θέση"
(thesis).
Χρόνος ανάγνωσης 7'.
Πού ανήκει η Ελλάς;
"Ανήκει εις την Δύσιν"; Όχι κύριε Καραμανλή.
Μην πως ανήκει εις την Χριστιανορθόδοξη Ανατολή; Όχι κύριε Χαντιγκτον.
Η Ελλάς έχει διττή ιδιοπροσωπία τόσο εκτεταμένη σε κάθε πλευρά των δύο φύσεών της που οι μελετητές της κάθε πλευράς, χάνονται στις βαριάντες του αντικειμένου μελέτης τους και πολλές φορές δεν επιστρέφουν πίσω (βλ. Δυτικόπληκτους, ή πιστούς των Ανατολικών μυσταγωγιών) .
Η Ελλάς είναι ο ορισμός του συνδετικού κρίκου Ανατολής - Δύσεως. Είναι αυτή που διαφώτισε την Ευρώπη και αυτή που εμύησε την Ανατολή στην λατρεία του φιλοσόφου (πανσόφου) Θεού.
Ο εκφυλισμός σε ένα γηραιό γένος που διελκύεται μεταξύ των εθνοτικών στιφών Ανατολής και Δύσεως περί τα 2.500 έτη ως τώρα, είναι αναπόφευκτος. Η προστατευμένη από εξωτερικούς εχθρούς γεωπολιτική επιφάνεια που εξασφάλισε η Ελλάς στην κεντρική και βορειοδυτική Ευρώπη, δημιούργησε το αντιδραστήριο εκείνο, που εξήγαγε δια των εσωτερικών ζυμώσεών του, τα βέλτιστα της Ευρωπαϊκής φυλής.
Και συνεπακολουθο είναι, το πλέον φιλικό κλιματικά μεν, αλλά άκρως εχθρικό γεωπολιτικά δε, περιβάλλον της Αιγιακής κοιτίδας του Ελληνισμού, να κρατήσει δυστυχώς σε κατασταση μαρασμού το ελληνικό γένος.
Διότι τα βιοκλιματικά κριτήρια που ήταν μείζονος σημασίας για την εξέλιξη πολιτισμού στην πρώιμη περίοδο της ανθρωπότητας, ξεπεράστηκαν από τα γεωστρατηγικά κριτήρια στην ώριμη περίοδο του ανθρωπίνου είδους, το οποίο σχημάτισε πολυάριθμες εθνοτικές ομάδες των οποίων οι δυνατότητες ξεπερνούν τα κλιματικά εμπόδια, και καθορίζουν την ύπαρξη και τον πολιτισμό τους πλέον βάσει του ζωτικού τους χώρου.
Οι αιώνες κατοχής και γενοκτονικών πιέσεων προς το Ελληνικό Γένος, αλλοτρίωσαν την πρωταρχική φιλοσοφική του φύση περι του ζην ελληνικώς, εισάγοντας μεθόδους προσιδιάζουσες στις ψυχοσυνθεσεις των λαών που μας καταδυνάστευσαν, διότι ετέθη το υπέρτατο δίλημμα της προσομοιώσεως ή του αφανισμού.
Επακόλουθο λοιπόν για την αργότερα αποκαλούμενη ελεύθερη Ελλάδα, η ακούσια υιοθέτηση των χειροτέρων τάσεων εκ των δύο πλευρών του Κόσμου, σε αυτό που ο Κονδύλης περιγράφει θεσφατικά ως πατριαρχική δομή σχέσεων εργασίας και αργότερα πολιτικής (βλ. Εισαγωγή βιβλίου "Παρακμή αστικού πολιτισμού" εκδ. Θεμέλιο).
Αδυνατώ να προβλέψω, ειδικά με τις σύγχρονες φιλοσοφικές και κοινωνικές προκλήσεις και τον αναπόφευκτο υλιστικό εκφυλισμό του πνεύματος, αν μπορεί να επιστρέψει το ελληνικό ζην στην σύγχρονη ελληνική οντότητα και να την μετατρέψει ξανά από εθνοπολιτισμικό παρία σε πολιτισμική αυθυπαρξία. Όμως όσο βιώνουμε την παρούσα πραγματικότητα, πρέπει να αντιληφθούμε, (αν επιθυμούμε αρχικώς να επιζήσουμε), σε τι περιβάλλον διαβιούμε και ποιές είναι οι ισορροπίες του.
Το ποια είναι η επιλεγόμενη "Δύση", δηλαδή ο Ευρωατλαντικός συνασπισμός που σχηματίστηκε στις αρχές της μεταπολεμικής περιόδου αλλά μας αποκαλύφθηκε πολιτισμικά μετά τον Μάιο του 1968, το έχω περιγράψει επιγραμματικώς στο παρελθόν. Αντιστοίχως, γνωρίζουμε πως η Ανατολή διασπάται σύμφωνα με την θεωρία του Χαντιγκτον μεταξύ Ορθοδόξου και Ισλαμικού τόξου.
Όσο η Δύση συμπιέζει το Ορθόδοξο τόξο, αυτό μετατοπίζεται προς την Άπω Ανατολή οικονομικοπολιτικά. Και ενώ η Δύση ασκεί μια διαφορετική μεν αλλά ισοδύναμη επεκτατική πολιτική στο Ισλαμικό τόξο, με προγεφύρωμα το Ισραήλ, εν τούτοις, λόγω πολιτικής του βαθέος κράτους που διοικεί την Δύση ως υπερκρατικό κέντρο αποφάσεων αφήνει τον Ισλαμικό κόσμο να διεισδύει στον Δυτικό κόσμο.
Αυτή η μετατόπιση των δύο πόλων, Ανατολής και Δύσεως, με προελαση της Δύσεως προς ανατολάς και ταυτόχρονα η επιμειξία Δύσεως και Ισλαμικού κόσμου, πρόκειται να οδηγήσει σε οριστικό βιολογικό τέλος την επαπειλούμενη ως είδος ελληνική οντότητα.
Ωσάν Δελφικό απόφθεγμα, η φράση "το Έθνος παράγει Πολιτισμό" -και όχι το ανάποδο-, μας υπενθυμίζει πως καίτοι ο ελληνικός πολιτισμός αυτή τη στιγμή είναι σχεδόν νεκρός, ωστόσο το ελληνικό Έθνος, ακόμη, παρά την φθορά του, υπάρχει• έστω και τρεμοσβήνον, και είναι ικανό, αν επιβιώσει και ενδυναμωθεί, να αναπτύξει εκ νέου τον δικό του σύγχρονο πολιτισμό.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν τις ως άνω δομές του εγγύς Κόσμου μας, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η Οικουμένη (οικονομικά και παραγωγικά), διαπιστώνουμε πως είναι αναγκαίο να επιτευχθεί η διατήρηση των ισορροπιών μεταξύ των δύο πόλων. Εν προκειμένω, ο Ανατολικός πόλος εκφραζομενος απο το Ορθόδοξο τόξο, εφόσον βρίσκεται στα όρια συμπιέσεώς του, κινδυνεύοντας από στρατηγικό ρουα ματ στην παράταξη οπλισμού της Δύσεως, διεξάγει έναν πόλεμο προληπτικό προσπαθώντας να εξασφαλίσει τα όρια του ζωτικού του χώρου.
Είναι άραγε ο πόλεμος αυτός πράγματι κατά της Δύσεως; φαινομενικά ναι. Είναι κατά των επιδιώξεών της. Όμως σε επίπεδα ισορροπιών, ο πόλεμος αυτός γίνεται εντός του Ορθοδόξου τόξου. Είναι ένας πόλεμος μεταξύ της ίδιας "ομάδας". Ο μεγάλος φορέας του Ορθοδόξου τόξου το Ρωσσικό Κράτος, έχει ήδη απωλέσει σημαντική δύναμη, καθώς αναλώνεται η μαχητικότητά του εντός της ευρείας περιφέρειάς του.
Αναλογικά θα ήταν σαν να βλέπουμε την Αμερική να διεξάγει πόλεμο κατά της Αγγλίας αν η δεύτερη σκεφτόταν να προσχωρήσει στον Ανατολικό πόλο. Ή να βομβαρδίζει το Μεξικό για να μην τοποθετήσει ρωσσικούς πυρηνικους πυραύλους στα σύνορά τους. Θα ήταν κέρδος για την Αμερική το να καθυποταξει την θέλησή της Αγγλίας; Ή να βομβαρδίσει προληπτικά το Μεξικό; Θα ήταν κέρδος ένας τέτοιος πόλεμος με τις αντίστοιχες συνέπειές του;
Αυτό αντιμετωπίζει το Ορθόδοξο τόξο το οποίο σημειωτέον, αν στερηθεί του ελαχίστου εναπομείναντος ζωτικου του χώρου επί Ευρωπαϊκού εδάφους, θα αναγκαστεί να καταφύγει στον Ασιατικό παράγοντα συμπιλώντας ένα μόρφωμα ανώτερο σε ισχύ μεν αλλά εντελώς ξένο προς τον χαρακτήρα της καθ' ημάς Ανατολής είτε του Ορθοδόξου είτε του Ισλαμικού τόξου.
Οι δε συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες αλλά πιθανώς ολέθριες καθώς θα υπάρξει απόπειρα επιστροφής και επανεπέκτασης προς τα δυτικά της Ευρώπης με κοσμοκαταστροφικές συγκρούσεις. Η Ελλάς ως τότε θα έχει αφομοιωθει πλήρως από τον δυτικό πόλο, τόσο πολιτισμικά (κάτι που ήδη σήμερα τείνει να ολοκληρωθεί) όσο και εθνογραφικά.
Το γεωγραφικό εύρος και η αφθονία πόρων και παραγωγικών δυνάμεων στην περίπτωση του Ανατολικού συνονθυλεύματος, Ορθοδόξου και Σινικού τόξου, θα δώσει το στρατηγικό βάθος αλλά και τα μέσα για την άνεση διεξαγωγής καθολικού πολέμου με την Δύση.
Μετά από 75 χρόνια από τον τελευταίο μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο, η ανθρωπότητα δείχνει έτοιμη να επιστρέψει στην ένοπλη γενικευμένη σύγκρουση καθώς οι μικρότεροι περιφεριακοί και οικονομικοί πόλεμοι περιόρισαν μεν τα μικρά εθνικά κράτη με τις ελάσσονες φιλοδοξίες και ανάγκες τους και δημιούργησαν μεγάλους συνδυασμούς με βλέψεις αυτοκρατορικές.
Η Δύση θεωρώντας πως κατέχει ακόμα τα πρωτεία, επιχειρεί να αφομοιώσει τις "χαλαρές" περιοχές του Ορθοδόξου τόξου επεκτείνοντας την ισχύ της. Η δική μας θέση (πρέπει να) βρίσκεται μεταξύ των δύο πόλων, με την μέγιστη πιθανή ουδετερότητα, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε να αλλοιωνόμαστε εθνοπολιτισμικά και να αναπτύξουμε σταδιακά την δική μας σφαίρα επιρροής.
Όσο για τον ενδεχόμενο καθολικό πόλεμο, αυτός κατά την γνώμη μου αν συμβεί, θα καταστρέψει εντελώς τον παλαιό κόσμο όπως τον γνωρίζουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου