Marxbrüder και Freifechter. Η ιστορία και η αντιπαλότητα των Συντεχνιών.

Του Παναγιώτη Κλώνου, μέλους της Ακαδημίας Ιστορικών Ευρωπαϊκών Πολεμικών Τεχνών ‘Λέοντες’ και των Ελλήνων Ελεύθερων Ξιφομάχων (Meyer’s Freifechter Guild).

Marxbrüder και Freifechter. Η ιστορία και η αντιπαλότητα των Συντεχνιών.

Είναι γεγονός ότι, από τον καιρό του Μεσαίωνα είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται Συντεχνίες (αγγλικά:Guild, γερμανικά:Gesellschaft) διαφόρων επαγγελμάτων στην Ευρώπη. Ο σκοπός της ίδρυσης και της λειτουργίας μιας Συντεχνίας ήταν, η οργάνωση και η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των συναδέλφων με σκοπό την οικονομική και την κοινωνική πρόοδο, αλλά και την ατομική τους ασφάλεια. Υπήρχαν Συντεχνίες που αφορούσαν όλα τα επαγγέλματα, π.χ. εμπόρων, βιοτεχνών, ναυτικών κλπ. Συνεπώς, υπήρχαν και Συντεχνίες ξιφομάχων κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα και ήταν αυτές των Marxbrüder και των Freifechter. Ήταν δύο Συντεχνίες, που φημίζονταν για την αντιπαλότητα που είχαν.

Η Συντεχνία των Marxbrüder – το πλήρες όνομα της Συντεχνίας είναι Gemeine Bruderschaft unserer lieben Frauen der reinen Jungfrau Mariens und des heiligen und gewaltsamen Himmelsfürsten Sankt Marxen (Η Αδελφότητα της αγαπημένης γυναικός, της αγνής Παρθένου Μαρίας και του ισχυρού δούκα των Ουρανών, Αγίου Μάρκου) είχε προκύψει από μια Συντεχνία γουναράδων(Kürschner). Ο προστάτης Άγιος των γουναράδων ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ενώ στην περίπτωση των Marxbrüder είναι ο Ευαγγελιστής Μάρκος, εξ ου και ο λέων στον θυρεό της Συντεχνίας. Ιδρύθηκε τον 15ο αιώνα, αλλά δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία. Υπάρχει μια γραπτή αναφορά για την Αδελφότητα το 1474 και είναι γνωστό ότι ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φρειδερίκος ο 3ος τους αναγνώρισε επίσημα το 1487 ως Συντεχνία, δίνοντάς τους το αξίωμα να διδάσκουν την τέχνη των όπλων και να απονέμουν τον τίτλο του Δασκάλου του μακριού σπαθιού (Meister des langen Schwerts). Επιπλέον, η έδρα των Marxbrüder βρισκόταν στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, όπου εκεί διεξάγονταν οι ετήσιες συναντήσεις τους για να εκλέξουν τον Αρχηγό (Hauptmann) της Συντεχνίας.

Ο θυρεός του Marxbruder Oneferus Sockh. Σύμβολο της αδελφότητας αυτής ήταν ο Λέοντας( 1561 μΧ)

Στο βιβλίο “Teutscher Nation Herligkeit: Ein außführliche beschreibung des gegenwärtigen Standts Germaniae” (1609) του Matthias Quad von Kinckelbach διαβάζουμε το εξής:

‘’Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσω ότι, στην εμποροπανήγυρη της Φρανκφούρτης οι δάσκαλοι ξιφασκίας της Φρανκφούρτης έχουν το δικαίωμα να ορίσουν νέους δασκάλους και να τους δώσουν τον αντίστοιχο τίτλο. Συνεπώς, οι Ρωμαίοι Βασιλείς έδωσαν στους δασκάλους της Φρανκφούρτης μια σημαντική δυνατότητα, ώστε να μην πάρει ή διεκδικήσει κανείς τον τίτλο του ελεύθερου ξιφομάχου(!) (Freifechter – ελεύθερος ξιφομάχος) σε κάποια άλλη περιοχή, παρά μόνο στη Φρανκφούρτη.’’

Αξίζει να σημειωθεί ότι, η Αδελφότητα του Αγίου Μάρκου είχε εξαιρετικά σημαντικές προσωπικότητες οπλομάχων. Ο πρώτος δάσκαλος της Αδελφότητας ήταν ο Nicklaus Bruckner από τη Νυρεμβέργη, που έλαβε τον τίτλο του Δασκάλου (Fechtmeister) το 1478. Επίσης, υπήρχαν ανάμεσά τους και οπλοδιδάσκαλοι, όπως ο Hans Talhoffer, o Peter Falkner, o Antonius Rast και o Christoff Rösener. Κάποιοι εξ αυτών είχαν υπάρξει και Αρχηγοί (Hauptmann) της Συντεχνίας των Marxbrüder. Οι εν λόγω οπλοδιδάσκαλοι προσέφεραν με τα συγγράμματά τους μια τεράστια ύλη που αφορά διάφορα όπλα της εποχής, π.χ. longsword, dussack, messer κ.ά. Επιπλέον, η Συντεχνία των Marxbrüder αποτελούνταν από ανθρώπους που είχαν σημαντικές κοινωνικές θέσεις, π.χ. δικαστικοί σύμβουλοι, μισθοφόροι, αριστοκράτες κλπ. Ένα παράδειγμα εξαιρετικού πολεμιστή από τους Marxbrüder είναι ο Αυστριακός Onophrius Sockh, ένας βετεράνος πολέμου που πολέμησε τους υποστηρικτές του Μαρτίνου Λούθηρου, τους υποστηρικτές του Michael Gaismair στον ‘’Πόλεμο των χωρικών’’ και εναντίον των Οθωμανών του σουλτάνου Σουλεϊμάν στη Βιέννη.

Η διαδοχή των Αρχηγών (Hauptmann) της Συντεχνίας των Marxbrüder.

· 1488 Konrad Gerhart

· 1490 Hans Leuzenberger

· 1492 Peter Weißkirch
(Φρανκφούρτη)

· 1494 Wiegand von Herborn
(Herborn)

· 1496 Sebald Schildknecht

· 1498 Peter Schweizer (Βέρνη)

· 1500 Hans Hartmann

· 1502 Peter Falkner

· 1504 Peter Falkner

· 1506 Peter Falkner

· 1508 Hans Hartmann

· 1510 Konrad Lindner

· 1512 Konrad Lindner

· 1514 Konrad Lindner

· 1516 Konrad Lindner

· 1518 Heinrich Frank

· 1520 Heinrich Frank

· 1522 Anton Rasch
(Νυρεμβέργη)

· 1524 Heinrich Persig

· 1530 Lucas Braun
(Φρανκφούρτη)

· 1532 Lucas Braun
(Φρανκφούρτη)

· 1534 Lucas Braun
(Φρανκφούρτη)

· 1536 Blasius Felten
(Ravensburg)

· 1539 Blasius Felten
(Ravensburg)

· 1540 Blasius Felten
(Ravensburg)

· 1542 Hans Kaub (Φρανκφούρτη)

· 1544 Hans Kaub (Φρανκφούρτη)

· 1548 Hans Kaub (Φρανκφούρτη)

· 1548 Martin Jürgen Taschner
(Φρανκφούρτη)

· 1549 Hans Kaub (Φρανκφούρτη)

· 1563 Niklaus Bierbach
(Φρανκφούρτη)

· 1566 Jörg Hangersdorfer

· 1671 Martin Kästen

· 1682, 1697 Johann Becker
(Αμβούργο/Βρότσλαβ)

Ο θυρεός του Οίκου του Μεκλεμβουργου ( πρίγκιπες των Οβοτριτων) με τον Γρύπα. 8ος μΧ αιώνας

Ulrich ο 3ος Δούκας του Μεκλεμβουργου ( 1527-1603 μΧ )

Η Συντεχνία των Freifechter ή Federfechter – το πλήρες όνομα της Συτεχνίας είναι Freifechter von der Feder zum Greifenfels (Οι Ελεύθεροι Ξιφομάχοι του φτερού τoυ Γρύπα ) ιδρύθηκε το 1570 στο Μεκλεμβούργο της Γερμανίας, όπου δημιούργησαν το οικόσημό τους για να ανεξαρτητοποιηθούν από τους Marxbrüder. Επίσης, ο θυρεός τους έχει έναν σπαθοφόρο γρύπα, τον οποίο υιοθέτησαν με την άδεια του Δούκα του Μεκλεμβούργου, Ulrich του 3ου και ο προστάτης Άγιος της Συντεχνίας τους ήταν ο Άγιος Βίτος.

Ο θυρεός του Δάσκαλου των Όπλων των Freifechter, Michael Hundt (1611 μΧ )

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Matthias Quad von Kinckelbach που αναφέραμε προηγουμένως, η λέξη Freifechter πρέπει να ήταν μία από τις βαθμίδες της Συντεχνίας του Αγίου Μάρκου. Συνεπώς, οι Freifechter πριν αποφασίσουν να ιδρύσουν τη δική τους Συντεχνία συνυπήρχαν με τους Marxbrüder, οι οποίοι είχαν το μονοπώλιο ως προς την πιστοποίηση των εκπαιδευτών ξιφασκίας και υπήρχε έντονη αντιπαλότητα ανάμεσά τους.

Το πορτρέτο του Mattheus Wirtig Von Hamburg με τον Γρύπα των Federfechter στο θυρεό του.

Ο θυρεός του Δάσκαλου των Freifechter , Mattheus Wirtig Von Hamburg.

Είναι γεγονός ότι, οι Freifechter ήταν εξαιρετικοί ξιφομάχοι – οπλομάχοι και προέρχονταν από διαφορετικά επαγγέλματα, π.χ. έμποροι, τεχνίτες, σωματοφύλακες, μισθοφόροι, αλλά και συγγραφείς. Πολλοί από αυτούς είχαν ταξιδέψει σε όλη την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά και σε άλλες περιοχές, αναπτύσσοντας επαφές με άλλους δασκάλους, ιππότες και μισθοφόρους για να εμπλουτίσουν τις οπλομαχητικές τους γνώσεις.

Ο θυρεός των Federfechter από το διάταγμα του Ροδόλφου του 2ου το 1607μΧ

Ο Αυτοκράτορας της Αγίας Γερμανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ροδόλφος ο 2ος

Επιπλέον, αυτοαποκαλούνταν ‘Μαθητές’ και υπήρχαν πολλοί Freifechter που ήταν οπλοδιδάσκαλοι και είχαν γράψει εγχειρίδια οπλομαχίας, αποδεικνύοντας το ταλέντο τους τόσο στην Ιπποτική τέχνη του ξίφους όσο και στα γράμματα. Οι Freifechter που υπήρξαν οπλοδιδάσκαλοι και υπάρχουν πληροφορίες για αυτούς είναι οι εξής:

· Joachim Meyer (μαχαιροποιός)

· Andre Paurnfeind (σωματοφύλακας)

· Jacob Sudor von Baden

· Lienhart Sollinger

· Theodori Verolini

· Sebastian Heußler (αυτοαποκαλούνταν Kriegsmann-πολεμιστής και Freifechter)

· Hans Wilhelm Schöffer von Dietz
(ευγενής)

· Jean Daniel L’ Ange

· Michael Hundt

· Matthaeus Wirtig Von Hamburg

Το βιβλίο του Joachim Meyer, Gründtliche Beschreibung der Kunst des Fechtens (1570) (Η πλήρης περιγραφή της Τέχνης της Ξιφασκίας) είναι ένα από τα πιο γνωστά εγχειρίδια οπλομαχίας, που περιλαμβάνει ύλη για 5 όπλα (longsword, dussack, rapier, dagger και κοντάρι).

Για να γίνει κανείς Ελεύθερος Ξιφομάχος έπρεπε να περάσει τον διαγωνισμό στο μακρύ σπαθί που γινόταν κάθε χρόνο στη Φρανκφούρτη από τους Marxbrüder. Σύμφωνα με το Codex I 625 (1491) μαθαίνουμε ότι:

‘’ Από τις Αρχές των Ελεύθερων ξιφομάχων. Από εδώ και πέρα, ένας Ελεύθερος ξιφομάχος θα μπορεί να πιστοποιήσει έναν Ελεύθερο ξιφομάχο. Έτσι θα μπορεί να ιδρύσει σχολή, όμως για να γίνει αυτό πρέπει να περάσει τη δοκιμασία. Επίσης πρέπει να περιμένουμε να έχει την ελεύθερη βούληση που έχουν όλοι οι Ελεύθεροι ξιφομάχοι, είτε θέλει να γίνει πιστοποιημένος δάσκαλος του μακριού σπαθιού ή όχι.’’

Συνεπώς, οι Ελεύθεροι Ξιφομάχοι ήταν κατώτεροι από τους Marxbrüder ως προς την ιεραρχία, αλλά πιστοποιούνταν από αυτούς και περνούσαν την ίδια δοκιμασία. Όταν οι Ελεύθεροι Ξιφομάχοι αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιηθούν από την Αδελφότητα του Αγίου Μάρκου το 1570 στο Μεκλεμβούργο, προκάλεσαν την έντονη δυσαρέσκεια των Marxbrüder, διότι μόνο αυτοί είχαν Βασιλική αναγνώριση. Παρά το γεγονός ότι ο πρίγκηπας της Αυτοκρατορίας υποστήριζε τους Freifechter, δεν απέκτησαν αμέσως τη Βασιλική αναγνώριση. Επιπλέον, μέχρι να αναγνωριστούν επίσημα ως Συντεχνία υπήρχαν δυσκολίες, επειδή ήταν κατώτεροι από τους Marxbrüder, δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε ότι η λέξη Freifechter σήμαινε ‘’υποψήφιος δάσκαλος’’. Για αυτό το λόγο, εάν σε μια πόλη που υπάρχουν ξιφομάχοι Freifechter και βρεθεί ανάμεσά τους κάποιος Marxbruder, τότε ο Freifechter που τους εκπαίδευε έπρεπε να δώσει τη θέση του.

Το διάταγμα της αναγνώρισης των Federfechter ως Συντεχνία από τον Ροδόλφο τον 2ο το 1607 στην Τσεχία.

Στις 7 Μαρτίου του 1607 ο Βασιλιάς Ροδόλφος ο 2ος τους αναγνώρισε επίσημα ως Συντεχνία οπλομάχων με έναν επίσημο θυρεό και όρισε ως έδρα τους την Πράγα της Τσεχίας. Παρόλα αυτά οι δυσκολίες που υπήρχαν πριν την αναγνώρισή τους συνεχίστηκαν, διότι παρά την αναγνώρισή τους από τον Ροδόλφο τον 2ο θεωρούνταν κατώτεροι από τους Marxbrüder (!) Διαβάζουμε σε ένα άρθρο των Freifechter που είχε γραφτεί το 1610 το εξής:

‘’ Όταν ένας δάσκαλος του μακριού σπαθιού έρθει στη πόλη, και υπάρχει σχολή Ελευθέρου ξιφομάχου εκεί, πρέπει ο δάσκαλος των Ελεύθερων ξιφομάχων να παραχωρήσει τη θέση του στο νεοφερμένο (τον Marxbruder)’’.

Επίσης,

‘’ Όταν ένας δάσκαλος του μακριού σπαθιού ή αλλιώς Ελεύθερος ξιφομάχος, προτείνει κάποιον για να γίνει δάσκαλος, τότε πρέπει μέσα σε 2 χρόνια ή το αργότερο 3 χρόνια να παρουσιαστεί στη Πράγα και να γίνει δάσκαλος του μακριού σπαθιού. Όταν ένας δάσκαλος του μακριού σπαθιού έρθει στη πόλη, η ζει εκεί, και παρατηρήσει ότι εκεί υπάρχει σχολή άτεχνων ξιφομάχων (Winkelfechter), που παίρνουν τη τέχνη της οπλομαχίας πολύ ελαφριά και ο υπεύθυνος δεν δουλεύει σωστά για να γίνει δάσκαλος, τότε ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να αναγκάσει τον υπεύθυνο να γίνει Ελεύθερος ξιφομάχος πρώτα και μετά από 3 χρόνια να ταξιδέψει στη Πράγα και να τεθεί στη δοκιμασία για να γίνει δάσκαλος του μακριού σπαθιού’’.

Τουρνουά Fechtchule , Γερμανία 1585μ.Χ

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι, για να γίνει κάποιος δάσκαλος (Meister) έπρεπε πρώτα να γίνει (Freifechter) Ελεύθερος Ξιφομάχος ώστε να γνωρίζει σωστά την Τέχνη του μακριού σπαθιού. Οι Ελεύθεροι Ξιφομάχοι είχαν διαμορφώσει μια φιλοσοφία σε ό,τι αφορά την τέχνη της ξιφασκίας. Πίστευαν στην ελευθερία της βούλησης, μέσω της οποίας το ελεύθερο πνεύμα του ξιφομάχου συναντά τα ιπποτικά ιδεώδη και δίνει ως καρπό την ευγενική καρδιά. Συνεπώς, η φιλοσοφία των Ελεύθερων Ξιφομάχων είναι ότι ο οπλομάχος πρέπει να είναι ‘’Ελεύθερος, ιπποτικός και ευγενής’’.

Σε αυτό το σημείο θα δούμε κάποιες χρήσιμες λέξεις που είναι οι εξής:

· Oberhauptmann = Γενικός αρχηγός

· Hauptmann = Τοπικός αρχηγός

· Unterhauptmann = Υπαρχηγός

· Fechtmeister = Δάσκαλος ξιφασκίας

· Fechter = Έμπειρος ξιφομάχος

· Erzfechter = Το ανώτατο επίπεδο
του δασκάλου

· Federfechter = Ξιφομάχος του
φτερούύ (σ.σ longsword τύπου
federschwertt)

· Freyfechter = Ξιφομάχος που
διευθύνει σχολή και έχει προνόμια

· Klopffechter = Επαρχιώτης
πολεμιστής

· Meisterfechter = Δάσκαλος
ξιφασκίας

· Mitfechter = Συμμαθητής ξιφομάχος

· Schwertfechter = Μονομάχος

· Vorfechter = Εκπαιδευόμενος
μονομάχος

· Widerfechter = Αντίπαλος

· Maister des Langen Schwerdts =
Δάσκαλος του μακριού σπαθιού

Κάποιες σημαντικές προσωπικότητες της Συντεχνίας των Freifechter

· Lorenz Springinke (Hauptmann,
Βρότσλαβ 1608)

· Jiří Štěpán (Oberhauptmann, Πράγα
1608)

· Kašpar Tauber (Hauptmann, Πράγα
1610)

· Jindřich Ufer (Hauptmann, Δρέσδη
1629)

· Martin Fierez (Oberhauptmann,
Πράγα 1629)

· Martin Tietz (Oberhauptmann, Πράγα
1630)

· Michal Teube (Oberhauptmann, Πράγα
1660)

· Jakub Jan Schedl (von Greifenfels)
(Oberhauptman, Πράγα 1680-1698)

· Jan Jiří Walter (Unterhauptmann
Βιέννη 1688-1696, Augsburg 1689)

· Jan Jakub Frankl (Unterhauptmann,
Αμβούργο 1688)

· Martin Kumer (Unterhauptmann,
Αμβούργο 1688)

· Kristián Schultz ( Maister des
Langen Schwerdts, Αμβούργο 1688)

· Jáchym Rönckendörpf (Maister des
Langen Schwerdts Αμβούργο,
Γκντανσκ 1688)

· Bernard Hartz (Maister des Langen
Schwerdts, Βρότσλαβ 1688)

· Adam Antonín Kobrich z
Greifenfelsu (Fechtmeister 1688,
Μόναχο 1689, Augsburg 1692)

· Mikuláš Mair (Fechter, Γκντανσκ
1689)

· Tomáš Föderl (Fechtmeister,
Augsburg 1689)

· Jan Stiftner (Unterhauptmann,
Πράγα 1689)

· Jan Schültz von Greifenfels
(Maister des Langen Schwerdts,
Βρότσλαβ 1690)

· Jan Jiří Kälterborn von
Greifenfelsu (Fechtmeister,
Βρότσλαβ 1695)

· Daniel Heusel (Fechter, Βρότσλαβ
1698)

· Konrád Escher von Greifenfels
(Fechtmeister, Βιέννη 1697)

· Johannes Schütz von Greifenfels
(Unterhauptmann, Augsburg 1698)

· Jakub Josef Schedel
(Oberhauptmann, 1725)

Οι Marxbrüder είχαν χάσει το μονοπώλιο της πιστοποίησης δασκάλων ξιφασκίας μετά τη Βασιλική αναγνώριση των Freifechter από τον Ροδόλφο τον 2ο το 1607. Παρόλα αυτά, οι σφοδρές αντιπαλότητες που είχαν μεταξύ τους μπορεί να είχαν εξομαλυνθεί, αλλά συνεχίστηκαν τόσο σε λεκτικό όσο και σε μαχητικό επίπεδο. Όσον αφορά το λεκτικό επίπεδο, έπαιζε σημαντικό ρόλο η ποίηση και στις μέρες μας σώζονται αρκετά ποιήματα και στίχοι από το βιβλίο Sechs Fechtschulen (d.i. Schau- und Preisfechten) der Marxbrüder und Federfechter aus den Jahren 1573 bis 1614; Nürnberger Fechtschulreime v.J. 1579 und Rösener’s Gedicht: Ehrentitel und Lobspruch der Fechtkunst v.J. 1589 : eine Vorarbeit zu einer Geschichte der Marxbrüder und Federfechter (1870) του Karl Wassmannsdorff. Επιπλέον, το μαχητικό επίπεδο αφορούσε τα τουρνουά Fechschule που διεξάγονταν στις σχολές ξιφασκίας ή στις ξιφασκιακές πίστες (Fechtboden) σε πλατείες ανά τη Γερμανία, την Πολωνία και την Τσεχία. Σε αυτές τις εκδηλώσεις υπήρχαν τραυματισμοί, αλλά και περιπτώσεις όπου υπήρχαν γίνει δολοφονίες.

Αξίζει να αναφερθεί ότι, ως προς την ποίηση πολλοί ξιφομάχοι των δύο Συντεχνιών, που προέρχονταν από διαφορετικά επαγγέλματα έγραφαν ποιήματα για να υπερασπιστούν τη Συντεχνία τους. Μερικά παραδείγματα από τους Freifechter είναι ο Gregorius Veer (βιβλιοδέτης), ο Augustin Staidt (μαχαιροποιός) και ο Wilhelm Aichler (υποδυματοποιός). Από τους Marxbrüder μπορούμε να αναφέρουμε ξιφομάχους, όπως είναι ο Georg Grumpach (γουναράς), ο Steffan Christan (κατασκευαστής κηροπηγίων) και ο Christoff Jung (γουναράς).

Σε αυτό το σημείο θα αναφέρουμε κάποιες ποιητικές αναφορές που δείχνουν αυτή την αντιπαλότητα.

– To 1599 o Freifechter Georg Oswald Gernreich από την Νυρεμβέργη είχε γράψει ένα ποίημα που έλεγε: ‘’Ο Θεός και όλοι οι Μαθητές είναι φίλοι ενώ αυτοί της Αδελφότητας του Αγίου Μάρκου και όλοι οι Γουναράδες, είναι εχθροί.’’ Ο εν λόγω ξιφομάχος τιμωρήθηκε μετά από τη διαμαρτυρία των Marxbrüder στις Αρχές.

– Ένα ποίημα ενός άγνωστου Marxbruder λέει:

‘’ Είμαι ένας ορκισμένος Marxbruder και αυτό εξοργίζει τους Federfechter. Μετά σκεφτόμουν τι αξίζει το φτερό μιας χήνας (σ.σ το δίχειρο σπαθί federschwert); Κανείς δεν θα μου έδινε ούτε μισό ποτήρι κρασί. Γιατί να τιμήσω αυτά τα φτερά της χήνας ενώ η ασπίδα και το κράνος μού αρέσουν περισσότερο; Εμείς, οι Marxbrüder που έχουμε Βασιλική αναγνώριση αγωνιζόμαστε για αυτή την Ιπποτική Τέχνη. Διότι τα φτερά της χήνας και η πένα δεν χρησιμεύουν στα νυχτερινά παιχνίδια. Και ακούστε επίσης ότι το λεπτό φύλλο χαρτί και το μαύρο μελάνι πρέπει να βρίσκονται μόνο για το scriptorium (αντιγραφείο)’’.

Επιπλέον, έχουμε άλλα δύο ποιήματα που το ένα αφορά τους Freifechter ή Federfechter και το άλλο τους Marxbrüder, που είναι τα εξής:

‘’Εμείς οι Federfechter είμαστε εδώ

Και όντας τολμηροί προχωρούμε μπροστά.

Τα όπλα είναι μαχαίρια και ξίφη (rapier)

Χρειαζόμαστε Dussacks και κοντάρια

Και με αυτά θα σπρώχνουμε, θα τρυπάμε και θα χτυπάμε

Ακόμα μπορούμε να σας ξαναπετύχουμε (χτυπήσουμε) πολύ σύντομα’’

Και

‘’Όλοι εδώ βλέπετε ότι εμείς οι Marxbrüder στεκόμαστε στη θέση μας

Και προχωράμε προς τον αντίπαλο.

Βλέπουμε τον εχθρό μας και περιμένουμε.

Σας ρίχνουμε ένα (χτύπημα) στο κεφάλι σας

Και αντιμετωπίζουμε γενναία όλα τα χτυπήματά σας.

Δεν μας φοβίζουν ούτε τα χτυπήματα ούτε τα τρυπήματά σας’’.

Από την άλλη, έχουμε τους αγώνες στις αίθουσες ξιφασκίας και τα τουρνουά Fechtschule που διεξάγονταν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Αυτές οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνταν σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας.

Όσον αφορά τους κανόνες, μπορείτε να διαβάσετε ένα παράδειγμα εδώ:

Οι κανόνες της ξιφασκίας στη παλιά πόλη της Πράγας, 1597μΧ

Όπως προαναφέραμε, υπήρχαν τραυματισμοί σε αυτές τις εκδηλώσεις ανάμεσα στους Marxbrüder και τους Freifechter. Υπάρχουν ορισμένα σχετικά παραδείγματα από καταστάσεις που συνέβησαν και είναι οι εξής:

– 1567. Ο Elias, γιός κατασκευαστή τσαντών πέθανε έχοντας δύο πληγές μετά από έναν ξιφασκιακό αγώνα ενάντια σε έναν Πολωνό ξιφομάχο στις 15 Ιουνίου.

– 1586. Στη Βρότσλαβ ένας γουναράς Marxbruder ήταν ιδιοκτήτης μιας σχολής ξιφασκίας. Αυτός ο γουναράς ήταν πιο γρήγορος από έναν ράπτη που ήταν Freifechter και μετά την προπόνηση ο ράπτης προκάλεσε τον γουναρά στο Nicktlsgassen. Διαπληκτίστηκαν μεταξύ τους με αποτέλεσμα ο ράπτης να τραυματιστεί σοβαρά και υπέκυψε στα τραύματά του. Ο γουναράς διέφυγε.

– 1586. Ένας γουναράς Freifechter τραυμάτισε έναν ενδυματοποιό (όχι σε σχολή ξιφασκίας) που πέθανε τις επόμενες μέρες. Ο δολοφόνος διέφυγε.

– 1592. Στις 19 Απριλίου οι Marxbrüder είχαν μια δύσκολη μέρα στη σχολή ξιφασκίας που στεγαζόταν στην ταβέρνα “Grünen Baum’’. Όλοι οι ξιφομάχοι τους είχαν ματώσει με αποτέλεσμα να βγουν νικητές οι Freifechter.

– 1715. Στις 14 Απριλίου ένας γουναράς μαχαίρωσε μέχρι θανάτου έναν μαθητή σε μια σχολή ξιφασκίας για άγνωστο λόγο. Όπως είχε γίνει και με έναν υποδηματοποιό που μαχαίρωσε στο μάτι έναν γουναρά και τον σκότωσε.

Παρά το γεγονός ότι οι μόνες επίσημες Συντεχνίες ξιφομάχων ήταν οι Marxbrüder και οι Freifechter, υπήρχαν και άλλες ομάδες ξιφομάχων που προσπαθούσαν να αναγνωριστούν αλλά δεν τα κατάφεραν και διαλύθηκαν. Αρχικά ήταν οι Lucasbrüder (Αδελφότητα του Αγίου Λουκά), για τους οποίους γνωρίζουμε ότι από αυτούς προέρχονταν οι λεγόμενοι Klopffechter (μονομάχοι). Η λέξη klopf (χτύπημα) υποδηλώνει ότι ήταν αφιλότιμοι μαχητές που ξιφομαχούσαν πολύ δυνατά και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν οι ‘’χούλιγκανς’’ της εποχής. Για αυτό το λόγο, ουδέποτε απέκτησαν Βασιλική αναγνώριση.

Μια άλλη ομάδα ξιφομάχων ήταν οι Winkelfechter (άτεχνοι ξιφομάχοι του αγκώνα), που εκπαιδεύονταν στην ξιφασκία με λάθος τρόπο και είχαν προσπαθήσει να φτιάξουν μια Συντεχνία που θα αποτελούνταν από Προτεστάντες ξιφομάχους, αλλά απέτυχαν επειδή η λέξη Winkelfechter ήταν υποτιμητική για έναν ξιφομάχο και αποδοκιμάζονταν τόσο από τους Marxbrüder όσο και από τους Freifechter (σ.σ Ο Ελεύθερος Ξιφομάχος Joachim Meyer ήταν Προτεστάντης).

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για τους Winkelfechter εδώ:

Ποιοί ήταν οι Ξιφομάχοι του αγκώνα;

Τέλος, διαπιστώνουμε ότι όταν παύει να υπάρχει το μονοπώλιο σε έναν τομέα, τότε ξεκινούν οι αντιπαλότητες, αλλά πάντα υπάρχει τρόπος να βρεθούν λύσεις για να εξομαλυνθεί αυτή η κατάσταση. Αυτό που καταλαβαίνουμε για τους Freifechter είναι ότι, είχαν ήδη αποδείξει την αξία τους ως ξιφομάχοι, ενώ ανήκαν στην Αδελφότητα του Αγίου Μάρκου και δικαιώθηκαν το 1607, παρόλο που προσπάθησαν να ανεξαρτητοποιηθούν το 1570. Ήταν άτομα που προέρχονταν από διάφορα επαγγέλματα και υπήρχαν ανάμεσά τους άνθρωποι των γραμμάτων, αποδεικνύοντας την ποιότητα των ατόμων που στελέχωναν μια Συντεχνία οπλομάχων, η οποία υποστήριζε την ελεύθερη βούληση και το ιπποτικό πνεύμα και όχι τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα των Marxbrüder.

Πηγές:

– Michael Chidester – http://www.wiktenauer.com

– Maurer, K. (2010). Who were the Freifechter?

– Maurer, K. (2009). Insights into the fechtschulen of the marxbruder and federfechter guilds.

– Meyer pilgrimage part 1, Strasbourg, Hroarr

– Mike Loades – Swords and Swordsmen (2010), ISBN: 9781848841338

– Egerton Castle – Schools and_Masters_of_Fence (1892)

– John Ebers – The new and complete dictionary of the German and English languages (1798)

– Christoph Ernst Steinbach – Vollständiges Deutsches Wörter-Buch Vel Lexicon Germanico-Latinum: A – L, Τόμος 1 (1734)

– Anton Kohutocic – Letters of Federfechters in Prague City Archives : 1607-1725

– Sbírka papírových listin – I. oddělení, σελίδα 12 , Τσεχία, 160

– Jens P. Kleinau – Chronicle of Fencing Guilds in Breslau, Wrocław

– Jens P. Kleinau – The Marxbrüder captains from the Cod.I.6.2o.5 and other sources (2011)

– Jens P. Kleinau – Onophrius Sockh, a Marxbruder and veteran of war of Vienna (2013) https://freifechterguildhellas.wordpress.com