είναι καθαρά παραπλανητικός ο χάρτης. Η υπό βρετανική δίοικηση Παλαιστίνη το 1945 ήταν ακόμα αραιοκατοικημένη και το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών της δημόσιες εκτάσεις. Η καλλιεργήσιμη γη ήταν και παραμένει μικρό μόνο μέρος του εδάφους της περιοχής. Στον αρχικό χάρτη παρουσιάζονται ως αραβικά όλες οι άλλες περιοχές πλην των καθαρά εβραίκών. Δηλαδή, και εκεί που είναι οι Δρούζοι, οι χριστιανοί, οι περιουσίες των χριστιανικών πατριαρχείων, όλες οι δημόσιες τότε εκτάσεις, που ήταν τότε σχεδόν όλη η περιοχή δημόσια, αφού πολύ λίγο οικονομικά ανεπτυγμένη και κατοικημένη. Ο δεύτερος χάρτης παρουσιάζει το σχέδιο για δυο κράτη που πρότεινε ο ΟΗΕ και αποδέχτηκαν οι Εβραίοι ενώ οι Άραβες απέρριψαν ξεκινώντας πόλεμο για να εκδιώξουν τελείως τους Εβραίους. Ο τρίτος χάρτης είναι το αποτέλεσμα του πολέμου, στον οποίο κέρδισαν οι Εβραίοι, όντας αυτοί που δέχτηκαν επίθεση. Η λωρίδα της Γάζας στο νότο και η Δυτική όχθη του Ιορδάνη είχαν περάσει υπό τον έλεγχο της Αιγύπτου και της Ιορδανίας το 48. Θα μπορούσαν τότε αυτές οι δυο περιοχές να είχαν γίνει παλαιστινιακό κράτος. δεν το έκαναν οι Άραβες, επειδή ήθελαν με την πρώτη ευκαιρία να καταστρέψουν τελείως το Ισραήλ. Να σημειώσουμε ότι οι Ιορδανοί δεν επέτρεπαν στα πατριαρχεία να λειτουργούν τις εκκλησίες παρά μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα. Το 67 όταν κατελήφθησαν από το Ισραήλ η Δυτική Όχθη και η Γάζα επιτράπηκε κανονική λειτουργία των χριστιανικών ναών. Ο τελευταίος χάρτης του 2008 δείχνει μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης υπό ισραηλινό έλεγχο. Πράγματι, υπάρχουν περιοχές υπό έλεγχο για λόγους ασφαλείας του Ισραήλ και γιατί ακόμα υπάρχουν έποικοι. Όμως, δεν αναφέρεται ότι το 2000 οι Κλίντον και Εχούντ Μπαράκ, πρωθυπουργός του Ισραήλ, είχαν προτείνει στον Αραφάτ παλαιστινιακό κράτος στο 97% της Δυτικής όχθης και σε όλη τη Γάζα και εκείνος είχε αρνηθεί, ενώ αργότερα ξαναξεκίνησαν ταραχές από την πλευρά των Παλαιστινίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου