Φέρτε μαχαίρι να σφαγώ,γκρεμο να παω να πέσω
πουναι ποτάμι ν αθολό,νά πάω ν αποσώσω....
Μάνα αμα σφαγείς εσύ,θα σφάζονται οι μανάδες
Μάνα μου αν πνιγείς εσυ,θά πνίγονται οι θλιμμένοι
πάρε μάνα υπομονή,νά παίρνει ο κόσμος ολος.....
-------
Ο Πρώτος Θρήνος κάτω απ΄τον Σταυρό – Ο Θρήνος της Μάννας
Ένας ξερός κρότος και όλα ξαφνικά σίγησαν. Όλα κινούνται αργά και βουβά. Αστράφτει και λούζει στο φως αιχμές, όπλα, δάκρυα, πληγές, ιδρώτα, αίματα. Μετά αστροπελέκια, βροντές, κύματα. Η Μαρία κάτω στις λάσπες, αλλοιωμένη από τον πόνο, με τα χέρια ανοιχτά, απορούντα, πίνει φαρμάκι από το ίδιο κύπελλο του Δοκιμαστή Αγγέλου. Μόνη της μέσα στον αιμοδιψή όχλο περιμένει τον άψυχο Γιό της. Την σορό του. Να τον αγκαλιάσει και να ουρλιάξει προς τα πάνω. Να σκίσει με τα νύχια το στήθος της.
Ω γλυκύ μου Έαρ…που έδυ σου το κάλος? Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, κι είχες τις χάρες όλες…Βασίλεψες αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση…κι ο ήλιος κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει χάσει…γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες μέσα στις φλέβες μου είσαι… γιέ μου στις φλέβες ολουνών έμπα βαθιά και ζήσε…
Η Ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου