Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΥΛΟΒΕΡ ΣΕ ΤΟΠΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ ΜΕΣΩ ΦΡΑΣΕΩΝ)

Γράφει ο Διονύσης Κλαδάς(Μποτίλια στο Πέλαγος)   ολο το κείμενο εδώ http://bostopel.blogspot.com/

……….Οι πινελιές μου  μέσω τού πληκτρολογίου συνιστούν αυτήν την φορά ένα χρωστικό διάλογο με ένα τοπίο μοναδικού κάλους. Τις Πρέσπες. Εκεί, που δυο θλιβερότατοι παλιάτσοι τής Ελλαδικής πολιτικής σκηνής, εξέπνευσαν εχθές τα πολιτικά λοίσθια. Συμπαρασύροντας στην άβυσσο τής πολιτικής ανυπαρξίας σύνολο το δωτό εξωστρεφές πολιτικό κατεστημένο τού ελλαδικού κρατιδίου.  Η νεκρώσιμος ακολουθία εξετελέσθει προκαταβολικώς και άκρως συνοπτικώς, χοροστατούντος τού αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, όταν αυτός εν πλήρει διαύγεια πνεύματος είχε προφητεύσει το περίφημο: "Η Μακεδονία θα γίνει ο τάφος σας".  
  Ακόμη ηχεί στα αυτιά μου σε ήχο βαρύ ο Στράτος ο παλιός άδων:
      "με βλέπει και χαμογελά
       κι αρχίζω πια να σβήνω
       μού λέει με δυνατή φωνή
       σε παίρνω δε σ' αφήνω"

  Με περισσή βιασύνη έσπαυσαν οι "εγκέφαλοι" τού "σύριζα" να στάξουν το λάβδανο τής φρούδας παρηγορίας επάνω στα οιδήματα τών μοιραίων επιλογών τους. Η διακήρυξη τού "θεωρητικού" τής ομοιγύρεως κ. Φίλη, ότι "Το Μακεδονικό είναι δευτερεύον, όλα θα κριθούν από την οικονομία", συνιστά εκτίμηση ακραίου οικονομισμού. Εάν αυτός ως ακόλουθος τής μαρξιστικής ιδεολογίας, ως ισχυρίζεται ότι είναι, είχε μελετήσει έστω τα εξώφυλλα τών μαρξιανών συγγραμάτων, θα είχε προσκρούσει επάνω στην έννοια τού λεγομένου "φετιχισμού τού εμπορεύματος". Έννοια, την οποίαν ανέλυσεν ενδελεχώς ο Καρλ Μαρξ, καίτοι δέσμιος οικονομιστικού τύπου υπερβολών και ο ίδιος. Συμφώνως προς την θεωρία τού φετιχισμού τού εμπορεύματος, ο μέσος άνθρωπος διαθέτει περιορισμένη ικανότητα να μπορεί να διακρίνει σε κάποιο εμπορεύσιμο προϊόν εργασίας κάτι περισσότερο από την χρηστική του αξία και την τιμή πώλησης, ενώ το εν λόγω προϊόν συνιστά αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγωγικών σχέσεων, οι οποίες διέπουν ένα πολύπλοκο πλέγμα σχέσεων εξουσίας, κοινωνικών δομών, ιδεολογικών συγκροτήσεων, νοοτροπίας και ψυχισμού. Αυτά που φαίνονται ως οικονομικά μεγέθη, συνιστούν μόνον την κορυφή ενός παγόβουνου πληθώρας δεδομένων, επί τού οποίου προσκρούει μοιραία και καταβυθίζεται το σκάφος τής διανοίας, όσων τα απολυτοποιούν. Η εμπορευματοποίηση τής συνειδήσεως ενός λαού συνιστά την πάγια στρατηγική τού συστήματος. Η μετατροπή τών πολιτών σε άβουλα και ασυνείδητα καταναλωτικά δίποδα, έτοιμα να εκπορνεύσουν πάσα αξία έναντι τού χρήματος και τής ηδονιστικής ευζωίας, αποσκοπεί στο να τορπιλίσει πάσα κοινωνική συνοχή, με την μετατροπή τού homo sapiens σε homo economicus. Ο άκρατος εγωισμός, στα πλαίσια μιας απόλυτης φιλαυτίας, που επιχειρεί με δόλο να επιβάλει το σύστημα, αποσκοπεί να μετατρέψει την κοινωνία σε χυλό μαζανθρώπων, που άγονται και φέρονται, ως αντικοινωνικό πριονίδι, αφού θρυμματιστεί το ξύλο τής κοινωνικής ζωής. Ο ανθρώπινος κοινωνικός ψυχισμός συγκροτείται όμως μέσα σε πορεία χιλιετιών, ενώ η επιβολή των καταναλωτικών προτύπων μετράει μόλις δεκαετίες. Και ο φετιχιστικός χειρισμός των κατανωλιτικών συνδρόμων στα πλαίσια τής κοινωνικής μηχανικής επιφυλάσσει πάντοτε απρόσμενες εκπλήξεις για τούς τεχνικούς τής εξουσίας.

   Ο εντοπισμός τού Χρήστου Γιανναρά, ότι "Η πλέον επικίνδυνη αίρεση σήμερα είναι ο καπιταλισμός", είναι ορθότατος. Κατ' ουσίαν η καταναλωτική ονείρωξη, χρησιμοποιείται ως βαριοπούλα στα χέρια τού συστήματος, ώστε να συνθλίψει τίς σημαντικότερες - κατά την κρίση τους - περιοχές τού εγκεφάλου, εκεί δηλαδή που θεωρούν, ότι εδράζεται το ήθος και η συλλογική συνείδηση τού ανθρώπου. Η δεύτερη δέχεται ένα επί πλέον σφυροκόπημα από τις στρατηγικές επιλογές τού συστήματος: Άξονας αυτών τών στρατηγικών είναι η διάσπαση τής κοινωνίας μέσω τής εμπέδωσης παραταξιακών ιδεολογιών, κομματισμού, και ομαδοποιήσεως. Η εθνική και κοινωνική συνοχή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τού συστήματος. Από την εποχή τού αρχαίου ιπποδρόμου επιλέγονται πλείστα όσα τερτίπια, που εδράζονται σε ανθρώπινα χούγια, έλλειψη ουσιαστικής μορφώσεως, εμπέδωση στερεοτύπων και στενόμυαλες σχηματοποιήσεις με στόχο τον φατριασμό και την ανάλλωση στο αλληλοοφάγωμα.   
   Η προηγούμενη διαπίστωση δεν συνεπάγεται βεβαίως, ότι όλα τα μέλη μιας κοινωνίας έχουν ενιαία συμφέροντα. Οπωσδήποτε υφίστανται αντιθέσεις στούς κόλπους τών κοινωνιών. Όταν όμως ένας εθνικός - κοινωνικός σχηματισμός βάλλεται πολύπλευρα από έξωθεν δυνάμεις, οφείλει να προσπαθεί να αμβλύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις και συγκρούσεις. Από την διαδικασία αυτή εξαιρούνται οι αχθοφόροι τού Μάτριξ, οι οποίοι ως σχετικά ολιγάριθμη μεοψηφία συνιστούν τα καρκινώματα σε μια κοινωνία. Ουδείς οργανισμός δύναται να επιβιώσει μακροπρόθεσμα, εφ' όσον τον αμφισβητούν καρκινικοί όγκοι. Βασική αρχή τής θεραπείας είναι όμως, να απομονωθούν τα σεσηπώτα τμήματα από τα μη σεσηπώτα. Άρα, μια κοινωνία χρειάζεται ένα ενεργό και αποτελεσματικό ανασοποιητικό σύστημα. Περί αυτού όμως θα γίνει αναφορά προσεχώς.

   Για ποιο λόγο όμως η οικονομιστική λογική που προβάλλεται δια στόματος Φίλη και γενικότερα η πρακτική συνθλήψεως κέντρων τού εγκεφάλου από το σύστημα δεν πρόκειται να αποτελέσει σωσίβιο στην πορεία τού άμεσαου επικείμενου κατακρημνίσματός του;

2. ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΑΓΡΙΟΧΗΝΑΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ

   Η αντίληψη, ότι οι κύριες εγκεφαλικές λειτουργίες εδράζονται πάντοτε και μόνον εντός τού εγκεφάλου είναι παρωχημένη. Πέρα από τον εγκέφαλο, κύτταρα, που επιτελούν άμεσες νοητικές λειτουργίες υπάρχουν και σε άλλα όργανα, όπως η καρδιά και τα έντερα. Η σύγχρονη έρευνα τών εγκεφαλικών διεργασιών έχει αποδείξει, ότι σημαντικά τμήματα τού εγκεφάλου έχουν ολογραφικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει, ότι κάθε συστατική μονάδα εμπεριέχει σύνολη το λειτουργική βάση τού οργάνου. Πέραν αυτού, ο εγκέφαλος είναι συνδεδεμένος με περισσότερα δίκτυα, κατ' αναλογία τής συνδέσεως ενός υπολογιστού προς το διαδίκτυο. Ο άνθρωπος διαθέτει πέριξ τού κρανίου αισθητήρια όργανα προσλήψεως, για την πρόσληψη κυμμάτων σχετικά μεγάλου μήκους, που δεν είναι σε θέση να διαπερνούν το οστούν. Για λεπτότερα κύμματα υπάρχουν όργανα προσλήψεως και επεξεργασίας ευρισκόμενα εντός τού κρανίου. Επειδή αυτά δεν είναι αμέσως ορατά, δεν καθίσταται προφανής και η λειτουργία τους στις πλείστες τών περιπτώσεων συντελείται πέραν τής συνειδητής πρακτικής. Η σύγχρονη φυσική έχει καταδείξει, ότι στην βάση τής υπάρξεως υφίσταται δίπλα στην ύλη και την ενέργεια ένα τρίτο, σημαντικότερο τών δυο άλλων δεδομένο, που είναι η πληροφορία. Αυτή εδράζεται σε συγκεκριμένα πεδία, περί των οποίων υπάρχουν από πλευράς εξελίξεως τής φυσικής επιστήμης κάποιες γενικού χαρακτήρος επιγνώσεις. Συμφώνως προς κάποιους πολύ σημαντικούς επιστήμονες, όπως ο David Bohm, υπάρχει δίπλα στην φυσική τάξη πραγμάτων η οποία εκδηλώνεται άμεσα (explicite order), μια επί πλέον τάξη, η οποία ενώ επιδρά με αποτελέσματα στην σφαίρα τής ύπαρξής μας, δεν εκδηλώνεται αμέσως, αναγόμενη σε διαστάσεις πέραν τών εὐρέως τεσσάρων γνωστών (implicite order). Εκεί ανάγεται και η έδραση τής πληροφορίας. Το ζήτημα αυτό έχει ένα σημαντικό επιστημονικό υπόβαθρο, η εμβάθυνση στο οποίο  δεν είναι τής στιγμής. Μια περεταίρω πραγματεία θα γίνει στα πλαίσια τής ανάπτυξης τών παραθέσεων "Περί Αρχαϊκής Τέχνης". Αυτό όμως που μετράει στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι: Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ. Η πληροφορία είναι δυνατόν να αποθηκεφθεί (σε σκληρούς δίσκους, εγκεφαλικά κέντρα, βιβλία, πολυμέσα κλπ.) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΕΙ. Αυτό εκφράζεται στην χριστανική πίστη από την Ευαγγελική ρήση, ότι "Το Πνεύμα πνέει όπου επιθυμεί αυτοβούλως".  Συνέπεια αυτής τής αλήθειας είναι η σοφή διαπίστωση "Δεν είναι η γνώση το Φως, αλλά το Φώς η Γνώση", η οποία παραπέμπει σε μια ζωντανή αλληλουχία των έσωθεν και έξωθεν τού ανθρώπου.  
  Χαρακτηριστική για τον τρόπο μεταβιβάσεως τής πληροφορίας είναι η κάτωθι αναφορά τού Δαρβίνου: Όταν αποβιβάστηκαν στην ακτή οι πρώτοι ισπανοί έποικοι στην Λατινική Αμερική, οι ιθαγενείς τούς αναγνώρισαν, καθώς και τις λέμβους τους, καθότι οι άνθρωποι και οι βάρκες ήταν γι αυτούς δεδομένα που γνώριζαν. Δεν μπόρεσαν όμως να αντιληφθούν τα πλοία τών ισπανών. Καθ'ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται αισθητηριακές προσλήψεις στην βάση τής σύγκρισης περιγραμμάτων με μια βιβλιοθήκη προτύπων, που έχει αποθηκευμένη. Εάν κάποια πρόσληψη δεν αντιστοιχεί σε αποθηκευμένο πρότυπο, παρακάμπτεται, βάσει τής διαδικασία πού η γνωσιολογία καλεί "ἑπιλεκτική προσληψιμότητα". Όταν έφθασε όμως ο σαμάνος τής περιοχής στην ακτή, ως εθισμένος και εξασκημένος στην πρόσληψη τού ακατανόητου και αλλόκοτου, μπόρεσε να αντιληφθεί τις καραβέλες. Αφού είδε ο σαμάνος τα πλοία, μετά μπόρεσαν να τα δουν και οι άλλοι ιθαγενείς. Ο σαμάνος αναδόμησε το συλλογικό ασυνείδητο, βάσει τής αναδιάταξης τού πεδίου πληροφορίας.
  Βάσει τής αρχής τής διατηρήσεως τής πληροφορίας πέραν τών υποκειμενικών αποθηκευτικών δεδομένων, καθίσταται σαφές, ότι δεν είναι δυνατόν να απεμπολισθεί η εθνική αυτοσυνειδησία ενός εθνικού σχηματισμού με εξουσιαστικά τεχνάσματα. Αυτή μπορεί σε κάποιον βαθμό να απωθηθεί σε βαθύτερες περιοχές τού ψυχισμού. Με αυτήν την διαδικασία όμως υφίσταται συμπίεση, τουτέστιν φορτίζεται ενεργειακώς. Συνέπεια αυτής τής στατικής ασταθούς ισορροπίας, είναι η επάνοδος τής συνειδήσεως στο ψυχικό προσκήνειο να συμβεί μέσα σε συνθήκες εκρήξεως. Στην προκειμένη περίπτωση δυο δεδομένα επιτελούν αποφασιστικό ρόλο:

1. Ο δυναμισμός τής εν λόγω συνειδήσεως, όπως αυτός ενισχύεται και ωριμάζει στην πορεία τής ιστορίας. Αυτή η ωρίμανση τού δυναμισμού δεν αποτελεί αυθόρμητη διαδικασία, δεδομένου, ότι η παρέμβαση πατριωτικών δυνάμεων συντελείται επ' αυτού με ακραιφνή συνειδητότητα, συστηματικό τρόπο, αλλά και συχνά και με πρωτοφανή μαεστρία.
2. Ο δυναμισμός τού πυροδότη, που οδηγεί στην έκρηξη. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΠΥΡΟΔΟΤΗ. Κάποιοι ευαίσθητοι άνθρωποι, διέγνωσαν εγκαίρως αυτήν την ιδιότητα τού Μακεδονικού.

  Το βαναυσότατη εφαρμογή βίας από αλλοδαπούς ανθρωποχασάπηδες της SEEBRIG, σε βάρος τών διαμαρτυρόμενων πολιτών, η οποία αγγίζει τα όρια τής εκ προ μελέτης απόπειρας μαζικής δολοφονίας εν είδη τζιχαντιστικής τρομοκρατίας, τόσο μπροστά στην Βουλή (τον υποτιθέμενο ναό τής δημοκρατίας, που στα εννέα χρόνια τής επιβολής τού μνημονείου έχει μετατραπεί σε σύμβολο εθνικής μειοδοσίας, και εξανδραποδισμού τών Ελλήνων) όσο και κατά την διάρκεια τής υπογραφής τού προσυμφώνου τής κατάπτυστης συμφωνίας στο Πισοδέρι, έρχεται σε κατά μέτωπον αναίρεση αυτού, που συμβολίζει η παραδείσια ειρήνη τού τοπίου στις Πρέσπες. Είναι εύλογο να αναρωτηθούν οι αναγιγνώσκοντες αυτό το κείμενο, σχετικά με το νόημα μιας αναφοράς στην λογική και την συμβολική διάσταση ενός τοπίου, στην φάση που διακυβεύεται η ουσία τής ύπαρξης μιας χώρας και ενός λαού. Πϊσω όμως από την σφαίρα τών φαινομένων καραδοκεί μια άλλη κεκαλυμμένη κοχλάζουσα διαστατική δεοντολογία, την οποία ο David Bohm ονόμασε "μη αμέσως εκδηλωνόμενη εμπλεκόμενη τάξη". Στην προκειμένη περίπτωση θα αποκαλούσα την έκφανσή της ως "θεία ευταξία τού τοπίου".
   Η διαισθητική πρόσληψη τών σαμάνων λαμβάνει αφετηρία από την Φύση. Οι οινοσκόποι στο παρελθόν, παρακολουθούσαν την πορεία τών πτηνών, όταν στάθμιζαν τα μελλούμενα. Και οι τυφλοί μάντεις, που έλαβαν το δώρημα να ψιλαφίζουν το ενσωματωμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν, επισκοπούσαν το σκότος. Στο βιβλίο "Το Μυστικό τού Θεραπευτού" ("Das Geheimnis des Medizinmanns", εκδόσεις Rowohlt,  1996) αναφέρει η ερευνήτρια τού σαμανιστικού φαινομένου Δρ. Johanna Wagner την χαρακτηριστική διήγηση ενός σαμάνου στην Κένυα: "Μια συμμορία ληστών έκαψε το χωριό μας και απέσπασε το βιός τών χωρικών, δολοφονώντας απρόσκοπτα πολλούς από αυτούς. Ότι αυτοί σύντομα θα πέθαιναν, κατανόησα την επόμενη ημέρα, όταν κάθησα στην ακτή. Τα καβούρια είχαν πληθείνει υπέρμετρα σε βάρος τού υπόλοιπου βιτόπου. Μετά δυο ημέρες παρατήρησα δεκάδες από αυτά να επιπλέουν νεκρά στον αφρό. Επιστρέφοντας στην καλύβα μου είδα σε κάποια απόσταση ανερχόμενο ισχυρό καπνό. Πλησιάζοντας εκεί είδα κάποιους να καίνε τα πτώματα τών ληστών".
   Αυτό, που μπορεί να εκδηλώνεται ως άκρα ειρήνη σε μια λίμνη, μπορεί να σηματοδοτεί μια τρικυμία στα πεδία πληροφορίας.

  Με αυτήν την αναφορά δεν αποσκοπώ να θέσω υπό δοκιμασία την δική μου διαίσθηση. Κάθε διαίσθητική πρόσληψη εξ άλλου δεν λειτουργεί αποκομένα από την όλη κριτική συγκρότηση τού προσλαμβάνοντος, στα πλαία ενός ξεπεράσματος τής αυταπάτης τών αισθήσεων, που η φιλοσοφία ονόμασε "σχάση υποκειμένου και αντικειμένου". Η κβαντομηχανική απέδειξε πειραματικά, βάσει τής παραδοξότητος τού φαινομένου τής "κβαντικής συζεύξεως" (ή φαινομένου Άινσταϊν., Ποντόλσκυ, Ρόζεν) ότι οι αλληλουχίες στα πλαίσια τού μικροκόσμου είναι τελείως διαφορετικές, από ότι επισκοπεί η άμεση αντιληπτική μας πρόσληψη, όταν τα στοιχεία αυτά διέρχονται από το κατώφλι τού μεσοκόσμου. Στόχος μου είναι να ψιλαφήσω επί τού προκειμένου το συλλογικό ασυνείδητο σχετικά με το υπό πραγματεία ζήτημα, όπως αυτό καταγράφηκε σχετικά με το υπό πραγματεία ζήτημα. Όπως απέδειξαν πειράματα σε μικρο/μακροεπίπεδο, ο χρόνος δεν υφίσταται ως σιδηρά πραγματικότης. Όταν είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια το βιβλίο τού Ινδού σοφού "Shri Aurobindo" "Γιόγκα τής Ολοκληρωσης" (The Integral Yoga), μού είχε προκαλέσει τεράστια απορεία ο ισχυρισμός, ότι "μια καρδιά που αγαπά μπορεί να αλλάξει ακόμη και το παρελθόν. Το κάρμα παύει να υφίσταται, όταν επισκιάζεται από την Χάρη τής Καρδιάς". Για την λογική μου, αυτό ήταν τότε τκάτι τελείως ακατανόητο, παρά την ισχυρή εντύπωση εκτίμησης, που είχε επιφέρει στην κρίση μου η προβληματική του Airobindo. Μια προβληματική, που στήριξε ο εν λόγω σοφός και σε ενδελεχή μελέτη τής αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Ερχόμενος όμως στην συνέχεια σε επαφή με τα αποτελέσματα πειραμάτων, τα οποία διεξήγαγε ο μεγάλος φυσικός επιστήμων George Archibald Wheeler με την διέλευση φωτονίων, που προήρχοντο από μακρινούς γαλαξίες μέσω φυσικών διατάξεων πολύ μακράν κείμενων από την γη, που μοιάζουν προς την πειραματική διάταξη τής λεγομένης "διπλής σχισμής", κατανόησα, ότι η συνείδηση δύναται να μορφοποιήσει διαδικασίες εκ τών υστέρων, που έλαβαν χώρα στο παρελθόν. Μια ανάλογη διαδικασία εξ άλλου, έχει δημιουργήσει σημαντική αίσθηση στα πλαίσια τού δημοσίου διαλόγου, με το "φαινόμενο Μαντέλα", οι θιασώτες τού οποίου κάνουν χρήση ως επίδοξοι μαθητευόμενοι "μάγοι" κβαντομηχανικών δεδομένων (Επί αυτού τού θέματος θα αναφερθώ διεξοδικά προσεχώς).

  Παρακολουθώντας στο διδίκτυο τις φωτογραφίες από το αλισιβερίσι τού θλιβερού θιάσου δίπλα στις Πρέσπες εντύπωση μού προκάλεσε η αγνότητα τού ύδατος τών λιμνών, η οποία ερχόταν σε άμεση αισθητική, αλλά κυρίως συμβολική ρήξη με την αλισίβα, το σταχτόνερο τής παρακείμενης "πολιτικής" μπουγάδας. Οπότε συνειρμικά μετέβην σε έτερα παραδείσια ύδατα, πλησίον τής περιοχής άλλου τριεθνούς. Πρόκειται για το Δέλτα τού ποταμού Έβρου, όπως αυτό έχει καταγραφεί στην μνήμη μου από την προβολή τής κινηματογραφικής τανίας "Όλα Είναι Δρόμος" τού Παντελή Βούλγαρη, σε αίθουσα τέχνης στο Βερολίνο, κατά το έτος 1998, στην οποία παρευρέθηκε και απάντησε σε ερωτήσεις τών θεατών ο Δημιουργός αυτής τής ταινίας. Εκτιμώ, ότι η τανία αυτή πραγματεύεται καυτά δεδομένα τής εποχής με έξοχο εκφραστικό τρόπο, που θα χαρακτήριζα ως λυρικό μα ταυτοχρόνως σκληροτράχηλο ρεαλισμό. Ιδιαίτερη εντύπωση μού προκάλεσε εκείνο το επισόδειο τής σπονδυλωτής δραματουργίας πού τιτλοφορείται "Η Τελευταία Νανόχηνα". Ομολογουμένως αισθάνθηκα την όλη αφήγηση αυτού τού επισοδείου σαν γροθιά στο στομάχι. Η σκληρότητα τών δρώμενων ερχόταν σε πλήρη ρήξη με την άκρα ηρεμία και αρμονική διάταξη τού τοπίου, που εναγκάλιζε την ροή τών γεγονότων. Ακόμη περισσότερο κραυγαλέα ήταν η αντίφαση που δημιουργούσε στην προσληπτική μου διάθεση, η απόδοση τού συγκεκριμένου ρόλου από το Θανάση Βέγγο, που έμοιαζε να αναποδογυρίζει αυτά που εγώ θεωρούσα πάγιες εκφραστικέ σταθερές τού Ελληνικού κινηματογράφου...………..