Τώρα τελευταία,η μνήμη μου ταξιδεύει συνέχεια από το 2010 περίπου μέχρι σήμερα και ξανά.Τα συμπεράσματα για το τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια,αλλάζουν ως προς κάποιες λεπτομέρειες που προστίθενται,σαν τα τελευταία κομμάτια ενός παζλ.
Αυτό που κυριαρχεί στην σκέψη μου,είναι η αποδοχή και ενσωμάτωση της ήττας ως ενός λογικού αποτελέσματος τόσο σαν συλλογικό συνειδητό,όσο και σαν ενσυναίσθηση.Τα στερεότυπα έχουν αλλάξει,οι κώδικες το ίδιο,οι σταθερές έγιναν μεταβλητές.Και το κυριότερο,έγινε μια συστηματική-θεωρώ από την εποχή Σημίτη και έπειτα-απόπειρα βίαιου ξεριζώματος, της ιστορικής μνήμης,τωνπαραδόσεωνκαι όλα όσων κουβαλάει αυτός ο λαός στο διάβα του ανά τους αιώνες.
Έτσι ο μέσος πολίτης,βομβαρδίστηκε με συνεχή προπαγάνδα σχετικά με την καταγωγή του,την θρησκεία του,την ιστορική εθνοτική συνέχειά του.Η σύγχιση του μέσου ανθρώπου,είναι ο προθάλαμος εισαγωγής στο εργαστήριο μετατροπής του,στον μετανεωτερικό μαζάνθρωπο,χωρίς ιστορία,χωρίς δεσμούς με το παρελθόν,χωρίς ξεκάθαρο μέλλον,παρά μόνο ένα παρόν,ευμετάβλητο και ασταθές.
Στην χώρα αυτή επομένως,όσο και αν κάποιοι θα το θεωρήσουν συνωμοσιολογία,αληθεύει ότι άρχισε το πείραμα της μετάλλαξης.Η νωθρότητα και η ελευθεριότητα της μεταπολιτευσης.μετατράπηκε σε πολύ λίγα χρόνια σε έναν πανικό,σχετικό ακόμα και την επιβίωση.
Έτσι,μεταβλήθηκε η έννοια της κανονικότητας,όπου τα πάντα στρέφονται και τα πάντα καθορίζονται,από την περιστρεφόμενη φωτεινή μπάλα,των υπερεθνικών θεσμών,που πήραν και με την βούλα τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας.Το ομιχλώδες τοπίο γύρω από τους θεσμούς,έκανε τον νεοέλληνα,φοβικό,ανασφαλή και φυσικά πιο δύσπιστο από ποτέ.'Οταν μάλιστα,αυτοί στους οποίους στρέφεται για βοηθεια,είναι είτε ακραίες,είτε ιδεοληπτικές γκρούπες,τότε το φαινόμενο της περιχαράκωσης γύρω από το άτομό του και την οικογένειά του ολοκληρώνεται.Ο απόλυτος θρίαμβος του Θατσερικού μοντέλου.Το τέλος των κοινωνιών.Και ακόμα περισσότερο,η κοινωνική απαξία,όταν η σύγχρονη ορθοπολιτική διαννόηση,προτάσει το ατομικό δικαίωμα,πάνω από συνολικά δικαιώματα,κατακτημένα με μακροχρόνιους αγώνες και πολύ αίμα,
Όμως......Ακόμα και μετά από τόσα δεινά,ακόμα και στην κατάσταση του μετατραυματικού σοκ η της ριζωμένης κατάθλιψης, η συλλογική μνήμη ξυπνά,''η ατέλειωτη λιακάδα ενός υπέροχου μυαλού''(εξαιρετική ταινία με τον Τζιμ Κάρευ) του κάτοικου αυτής της ιστορικά και πολιτιστικά λαμπρής χώρας,αναδεικνύεται και εκείνο τα αρχετυπικό,αταβιστικό αίσθημα ελευθερίας ξαναβγαίνει στην επιφάνεια.
Δεν είναι ένα όνομα μιας ιστορικής περιοχής,δεν είναι καν απλά εθνικό θέμα.Δεν είναι τα προαπαιτούμενα του θανάτου,δεν είναι καν ο οικονομισμός που επιδιώκουν.Είναι το σύνολο,όλων αυτών που μας στερούν το οξυγόνο.Είναι εκείνη η αντίδραση,ως ανακλαστικό στην αρχή και συνειδητά κατόπιν,που ουδείς περιμένει από πτωχευμένους λαούς που,ξαφνικά ανακάλυψαν κάτι πολύ μεγαλύτερο από την πενία τους:ένα πολιτισμό,με αξίες πανανθρώπινες,ξεχασμένες μέσα σε μπαούλα γεμάτα ναφθαλίνη,που όταν ξαναβγούν στην επιφάνεια,κονιορτοποιούν τις σύγχρονες,mede in Taiwn,δυτικού τύπου αξίες που πουλάνε στα lidl.
Είναι το γραμμένο στο γεννετικό κώδικα ΟΧΙ.
Μπροστά μας,μια νέα ευκαιρία ξεπήδησε.Ας μην την χάσουμε,δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε ξανά και άλλες.
Δεν είναι απλά η Μακεδονία,είναι η επιβίωση Αυτού του λαού σε Αυτήν την πατρίδα.
Αυτό που κυριαρχεί στην σκέψη μου,είναι η αποδοχή και ενσωμάτωση της ήττας ως ενός λογικού αποτελέσματος τόσο σαν συλλογικό συνειδητό,όσο και σαν ενσυναίσθηση.Τα στερεότυπα έχουν αλλάξει,οι κώδικες το ίδιο,οι σταθερές έγιναν μεταβλητές.Και το κυριότερο,έγινε μια συστηματική-θεωρώ από την εποχή Σημίτη και έπειτα-απόπειρα βίαιου ξεριζώματος, της ιστορικής μνήμης,τωνπαραδόσεωνκαι όλα όσων κουβαλάει αυτός ο λαός στο διάβα του ανά τους αιώνες.
Έτσι ο μέσος πολίτης,βομβαρδίστηκε με συνεχή προπαγάνδα σχετικά με την καταγωγή του,την θρησκεία του,την ιστορική εθνοτική συνέχειά του.Η σύγχιση του μέσου ανθρώπου,είναι ο προθάλαμος εισαγωγής στο εργαστήριο μετατροπής του,στον μετανεωτερικό μαζάνθρωπο,χωρίς ιστορία,χωρίς δεσμούς με το παρελθόν,χωρίς ξεκάθαρο μέλλον,παρά μόνο ένα παρόν,ευμετάβλητο και ασταθές.
Στην χώρα αυτή επομένως,όσο και αν κάποιοι θα το θεωρήσουν συνωμοσιολογία,αληθεύει ότι άρχισε το πείραμα της μετάλλαξης.Η νωθρότητα και η ελευθεριότητα της μεταπολιτευσης.μετατράπηκε σε πολύ λίγα χρόνια σε έναν πανικό,σχετικό ακόμα και την επιβίωση.
Έτσι,μεταβλήθηκε η έννοια της κανονικότητας,όπου τα πάντα στρέφονται και τα πάντα καθορίζονται,από την περιστρεφόμενη φωτεινή μπάλα,των υπερεθνικών θεσμών,που πήραν και με την βούλα τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας.Το ομιχλώδες τοπίο γύρω από τους θεσμούς,έκανε τον νεοέλληνα,φοβικό,ανασφαλή και φυσικά πιο δύσπιστο από ποτέ.'Οταν μάλιστα,αυτοί στους οποίους στρέφεται για βοηθεια,είναι είτε ακραίες,είτε ιδεοληπτικές γκρούπες,τότε το φαινόμενο της περιχαράκωσης γύρω από το άτομό του και την οικογένειά του ολοκληρώνεται.Ο απόλυτος θρίαμβος του Θατσερικού μοντέλου.Το τέλος των κοινωνιών.Και ακόμα περισσότερο,η κοινωνική απαξία,όταν η σύγχρονη ορθοπολιτική διαννόηση,προτάσει το ατομικό δικαίωμα,πάνω από συνολικά δικαιώματα,κατακτημένα με μακροχρόνιους αγώνες και πολύ αίμα,
Όμως......Ακόμα και μετά από τόσα δεινά,ακόμα και στην κατάσταση του μετατραυματικού σοκ η της ριζωμένης κατάθλιψης, η συλλογική μνήμη ξυπνά,''η ατέλειωτη λιακάδα ενός υπέροχου μυαλού''(εξαιρετική ταινία με τον Τζιμ Κάρευ) του κάτοικου αυτής της ιστορικά και πολιτιστικά λαμπρής χώρας,αναδεικνύεται και εκείνο τα αρχετυπικό,αταβιστικό αίσθημα ελευθερίας ξαναβγαίνει στην επιφάνεια.
Δεν είναι ένα όνομα μιας ιστορικής περιοχής,δεν είναι καν απλά εθνικό θέμα.Δεν είναι τα προαπαιτούμενα του θανάτου,δεν είναι καν ο οικονομισμός που επιδιώκουν.Είναι το σύνολο,όλων αυτών που μας στερούν το οξυγόνο.Είναι εκείνη η αντίδραση,ως ανακλαστικό στην αρχή και συνειδητά κατόπιν,που ουδείς περιμένει από πτωχευμένους λαούς που,ξαφνικά ανακάλυψαν κάτι πολύ μεγαλύτερο από την πενία τους:ένα πολιτισμό,με αξίες πανανθρώπινες,ξεχασμένες μέσα σε μπαούλα γεμάτα ναφθαλίνη,που όταν ξαναβγούν στην επιφάνεια,κονιορτοποιούν τις σύγχρονες,mede in Taiwn,δυτικού τύπου αξίες που πουλάνε στα lidl.
Είναι το γραμμένο στο γεννετικό κώδικα ΟΧΙ.
Μπροστά μας,μια νέα ευκαιρία ξεπήδησε.Ας μην την χάσουμε,δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε ξανά και άλλες.
Δεν είναι απλά η Μακεδονία,είναι η επιβίωση Αυτού του λαού σε Αυτήν την πατρίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου