Του ΘΩΜΑ ΜΑΣΤΑΚΟΥΡΗ.
Για αιώνες όλοι στην Ινδία μιλούσαν ψυθιριστά και με δέος για μα μυστική λατρεία , που προκαλούσε τον τρόμο και τον πανικό ακόμα και στο άκουσμα του ονοματος της. Ήταν η αίρεση των πιστών τίγρεων , των πιστών της Κάλι-Μα, της Μαύρης Θεάς.
Στη δύση έγιναν γνωστοί ως Θάγκς , απο την Ινδική λέξη Θάγκνα , η οποία μεταφράζεται κυριολεκτικά σαν αυτός που εξαπατά και αυτή με τη σειρά της προέρχεται απο τη σανσκριτική λέξη σταγκάτα , που σημαίνει αυτός που κρύβει. Στην άγγλικη γλώσσα η λέκη αυτή έφτασε να σημαίνει μπράβο και δολοφόνο , αν και οι Ινδοί Θάγκς ήταν κάτι πολύ πιο μυστικό και σκοτεινό.
Ο Μύθος
Σύμφωνα με την ινδική παράδοση, κάποτε εμφανίστηκε στην πλάση ένας τρομερός δαίμονας, ο Νταρούκα Ντανέβα που σκορπούσε τον όλεθρο σε θεούς και ανθρώπους. Οι πιο ισχυροί θεοί του
πολέμου και της ανδρείας προσπάθησαν να νικήσουν το δαίμονα , αλλά δεν τα κατάφεραν. Τελικά , στράφηκαν απελπισμένοι προς τον Ναβαγιάνα Ντεβ , το πιο σοφό ον του σύμπαντος.
Ο Σίβα , ο καταστροφέας - του κακού και της άγνοιας κυρίως - πήρε το θέμα τόσο κατάκαρδα , ώστε μια μεγάλη ποσότητα , μαύρου , φαρμακερού θυμού ανέβλυσε απο το λαιμό του. Η θεά Παρβάτι, βλέποντας τη θλίψη του συζήγου της , αποφάσισε να κάνει κάτι για να τον βοηθήσει. Πήρε το μαύρο δηλητήριο απο το λαιμό του κι εφτιαξε ένα καινούριο τρομερό σώμα. Η Κάλι, η θεά του θανάτου και της καταστροφής , είχε μόλις γεννηθεί.
Οι θεοί πισωπάτησαν με δέος μπροστά στο θανατηφόρο βλέμμα της μαύρης θεάς. Σύμφωνα με την ινδική παράδοση όλοι οι θεοί υποκλίθηκαν μπροστά στη Κάλι για να της δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Οι άρχοντες των δαιμόνων έκαναν πολεμικό συμβούλιο , αναζητώντας τρόπους για να αντιμετωπισουν το νέο τους αντίπαλο. Τελικά στραφηκαν προς τον Ναβαγιάνα Ντεβ, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος να δίνει απάντηση σε όποια έρωτηση του έθεταν, αν και πάντα οι απαντήσεις αυτές ήταν δίκοπο μαχαίρι. Η πρώτη του απάντηση στους θεούς είχε απαλλάξει τον κόσμο απο το δαίμονα Νταρούκα, μα είχε προκαλέσει τη γέννηση της Κάλι. Η απάντηση του στους δαίμονες , έφερε στον κόσμο τους Θάγκς ...
Ακολουθώντας τη συμβουλή του Ναβαγιάνα Ντεβ, οι άρχοντες των δαιμόνων έκαναν τρομερά ξόρκια, που δεν είχαν ειπωθεί ποτέ απο τη χαραυγή του κόσμου κι ένωσαν όλους τους υπήκοους τους σε ένα μοναδικό , πελώριο δαίμονα με κεφάλι ταύρου , που τον ονόμασαν Χαχισάλ. Γεμάτος αυτοπεποίθηση , ο Χαχισαλ πήγε να βρεί την Κάλι για να πολεμήσει μαζί της. Η Κάλι έφτυσε κάτω περιφρονητικά , κι ύστερα έκοψε και το δικό του κεφάλι με ένα ανάστροφο χτύπημα του σπαθιού της.
Αλλά αυτή τη φορά , τα πράγματα δεν τελείωσαν εκεί. Απο κάθε σταγόνα αίματος του Χαχισάλ, ξεπήδησε ένας καινούριος τρομερός δαίμονας , κι όλοι μαζί ρίχτηκαν στην Κάλι. Εκείνη άρχισε να πολεμάει μανιασμένα , χτυπώντας δεξιά κι αριστερά και σκορπίζοντς κεφάλια , χέρια και πόδια όμως το μόνο που κατάφερνε ήταν να πολλαπλασιάζει τους δαίμονες , αφού κάθε σταγόνα αίματος δημιουργούσε και έναν καινούριο.
Προσπαθώντας να βρει καποιο τρόπο για να εξοντώσει τους δαίμονες , χωρίς να δημιουργήσει περισσότερους, η Κάλι τελικά σκέφτηκε ένα τέχνασμα. Βγάζοντς έναν φοβερό βρυχηθμό που έκανε για μια στιγμή τους δαίμονες να δειλιάσουν , η Κάλι κάλεσε μέσα απο τη ζούγκα εννιά πελωριους τίγρεις που παρατάχθηκαν σε κύκλο γύρω της.
Πετώντας τα όπλα κάτω , η Κάλι ξερίζωσε τρείς τρίχες απο τα μαλλιά της και μέσα σε μία στιγμή τις ύφανε σε ένα γερό σκοινί. Ύστερα , φτύνοντας στο χώμα , έφτιαξε πηλό και με αστραπιαία ταχύτητα έπλασε μ αυτόν έναν πήλινο άνθρωπο , με τη βοήθεια του οποίου δίδαξε στις συγκεκριμένες τίγρεις, τη θάγκι, τη τέχνη του στραγγαλισμού , την τέχνη του να σκοτώνεις χωρίς την αιματοχυσία...
Ύστερα , περπατώντας στο εσωτερικό του κύκλου , απο αριστερά προς τα δεξιά , χάρισε σε κάθε τίγρη τη δύναμη να στέκεται στα πισινά της πόδια και να χρησιμοποιεί τα μπροστινά σαν χέρια. Οι εννιά τίγρεις έγιναν οι πρώτοι εννιά Θάγκς , που με την καινούρια τέχνη τους , στραγγάλισαν όλους τους δαίμονες , εξοντώνοντας τους χωρίς να χύσουν σταγόνα απο το αίμα τους.
Σήμερα η πόλη της Καλκούτα θυμίζει έστω και υποσυνείδητα , τη φοβερή θεά σ όλο το κόσμο. Το όνομα της είναι η εξευρωπαϊσμένη ονομασία του Κάλι-γκάτα και της δόθηκε εξαιτίας του περίφημου ναού που υπάρχει στη περιοχή προς τιμήν της Θεάς Κάλι.
Η ιεραρχία των Θάγκς
Η εκπαίδευση
Οι περισσότεροι νεόφυτοι Θάγκς ήταν παιδιά που οι πατεράδες τους είχαν πέσει θύματα των στραγγαλιστών. Κάποια οικογένεια αυτών των ιερών δολοφόνων υιοθετούσε το αγόρι , το οποίο συνήθως ήταν μικρότερο απο πέντε ετών και το μυούσε στη μυστική λατρεία της. Όταν γινόταν έξι χρονών του χάριζαν μία μινιατούρα αξία, του ιερού συμβόλου των Θάγκς , που αντιπροσώπευε ένα απο τα όπλα της Θεάς Κάλι καθώς και τα γαμψά νύχια της.
Μεγαλώνοντας ο μικρός μάθαινε τα μυστικά σημάδια και τις χειρονομίες μέσα απο τις οποίες θα μπορούσε να αναγνωρίσει τους άλλους Θάγκς. Στα εννιά του χρόνια, σε μία ειδική τελετή, θα δοκίμαζε την ιερή ζάχαρη γκούρ, η οποία τον οδηγούσε σε μία διαφορετική κατάσταση συνείδησης και θα τον έριχνε σε θρησκευτική έκσταση. Έτσι θα αφιέρωνε το σώμα και τη ψυχή του στην Κάλι-Μα, την Τρομερή Μητέρα.
Κάθε φθινόπωρο , συνήθως σε κάποιο ναό της Κάλι , γινόταν η ετήσια σύναξη των Θάγκς κι εκεί ο νεαρός υποψήφιος δολοφόνος γνώριζε για πρώτη φορά τους ομόδοξους του απο τα άλλα χωριά. Στη σύναξη οι Θάγκς δεν πήγαιναν μονάχα για να τιμήσουν τη θεά τους, αλλά και για να σχεδιάσουν τις στρατηγικές τους για τον επόμενο χρόνο, χωρίζοντας τα εδάφη της κάθε φατριάς και μαθαίνοντας πληροφορίες απο τους πάλας, τους κατασκόπους της μυστικής αυτής λατρείας.
Ενώ οι γκουρού των διαφόρων ομάδων έπαιρναν τις στρατηγικές αποφάσεις τους , οι πχανσιγκάρς , οι εκτελεστές , αντάλλασαν τεχνικές στραγγαλισμού με τους συναδέρφους τους. Τελικά, μετά απο τις θυσίες μαύρων προβάτων και τις προσφορές λουλουδιών και γλυκών , η κάθε συμμορία έπαιρνε το δρόμο της και ξεκινούσε το κυνήγι των θυμάτων της.
Είναι αξιοσημείωτο πως όταν ξανάρχιζαν οι ζέστες οι Θάγκς επέστρεφαν στη καθημερινή τους ζωή σαν αγρότες , μικροέμποροι ή ιερείς και κανείς δε θα καταλάβαινε ότι πίσω απο τον συνηθισμένο εκείνο άνθρωπο κρύβεται ένας ικανότατος "ιερός" εκτελεστής.
Βέβαια , αν το κυνήγι ήταν πετυχημένο και οι Θάγκς σπάνια γύριζαν πίσω με άδεια χέρια, το χρυσάφι, το ασήμι και τα εμπορεύματα των θυμάτων θα τους πρόσφεραν μία άνετα ζωή χωρίς πολλή δουλειά μέχρι τουλάχιστον την επόμενη περίοδο κυνηγιού.
Η μέθοδος του κυνηγιού
Οι Θάγκς πίστευαν πω το κάθε θύμα έπρεπε να εκτελεστεί μέσα απο μία αυστηρά τελετουργική διαδικασία , ώστε να ικανοποιήσει πραγματικά τη θεά και να φέρει την ευλογία της. Κάθε φορά που η νύχτα έβρισκε συμμορία στο ύπαιθρο, ο αρχηγός της διάβαζε τους οιωνούς ώστε να καθορίσει αν η περιοχή ήταν κατάλληλη για κυνήγι.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα για τους Θάγκς ήταν τα σημεία όπου θα μπορούσαν να θάψουν τα θύματα τους. Κάποια άλλα εξειδικευμένα μέλη της ομάδας , οι πλοσάτι , στέλνοντας να σκάψουν εκ των προτέρων τους τάφους. Η λέξη πλοσάτι σημαίνει κυριολεκτικά 'αυτοί που καίνε τους νεκρούς' και προέρχεται απο το γεγονός οτι πολλές συμμορίες Θάγκς έκαιγαν τα πτώματα των θυμάτων τους πριν τα θάψουν ώστε να μην αναγνωριστούν αργότερα.
Ακόμα και το σκάψιμο απαιτούσε αυστηρή τελετουργία. Η ιερή αξίνα να περάσει εφτά φορές μέσα απο τη φωτιά με τη ταυτόχρονη επανάληψη μιας ιερής επωδού-μαντρα-. Αν η αξίνα του επικαφαλής των πλοσάτι έπεφτε ή έσπαγε στη διάρκεια του σκαψίματος , αυτό ήταν για τους Θάγκς ένας κακός οιωνός , ώστε όχι μόνο ο κάτοχος της έπρεπε να πεθάνει αμέσως για να εξιλεωθεί η θεα!!! αλλά και η συμμορία διαλυόταν αμέσως μόλις επέστρεφαν στις ασχολίες τους .
Οι πραγματικοί Θάγκς , διότι υπήρχαν και πολλοί ληστές που διέπρατταν παρόμοιες ληστείες μετά φόνου χωρίς τελετουργικό , δεν σκότωναν ποτέ γυναίκες μιας και είχαν το ίδιο φύλλο με τη θεά τους , περιπλανώμενους αγίους (σίντας) και άτομα κάποιων συγκεκριμένων επαγγελμάτων , όπως τους μουσικούς και τους ποιητές.
Μετά τη δολοφονία και την εξαφάνιση του πτώματος , η συμμορία ράντιζε με ιερό νερό τον τάφο, έτρωγε ιερή ζάχαρη και ύστερα ξεκινούσε για το επόμενο κυνήγι.
Η λατρεία της Κάλι και ο πόλεμος των Θάγκς.
Είναι δύσκολο για έναν Ευρωπαίο να κατανοήσει τη λατρεία των Ινδών για την Κάλι, μια σκοτεινή θεότητα του Θανάτου και της καταστροφής. Ωστόσο η Κάλι, με τις διάφορες μορφές της λατρεύεται απο όλους σχεδόν τους Ινδουϊστες. Ίσως να είναι ένα απομεινάρι της παλιάς θρησκείας των ντόπιων, πριν απο την κατάκτηση τους απο τους Άριους. Θα μπορούσαμε ίσως να βρούμε κάποια αντίστοιχα στην σκανδιναβική Χελ , την κέλτικη Μορίγκου και την αιγυπτιακή Μαύρη Ίσιδα, μόνο που σ αυτές τις περιπτώσεις οι θεές αυτές προκαλούσαν μόνο φόβο και λατρευόταν απο ελάχιστες, περιθωριακές ομάδες γηγενών πληθυσμών.
Παρόλο που ανθρωποθυσίες γίνονταν προς τιμήν της ακόμα και μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, οι περισσότεροι Ινδοί τη λατρεύουν αναίμακτα, με απλές προσφορές καρπών και λουλουδιών.
Η πρώτη αναπαράσταση της Κάλι βρίσκεται πάνω σε ένα σφραγιδόλιθο , που βρέθηκε στην κοιλάδα του Ινδού γύρω στο 1000π.Χ. και τη δείχνει να στέκεται κάτω απο μία συκιά , περιμένοντας τη θυσία ενός προβάτου που ένας πιστός έχει φέρει προς τιμην της.Μέσα στις αυστηρά διαχωρισμένες κάστες τη ινδικής κοινωνίας , η λατρεία της Κάλι φαίνεται πως ρίζωσε ανάμεσα στους παρίες , αυτούς που πο υπόλοιποι θεωρούσαν μιαρούς και ανάξιους λόγου. Κατά πάσα πιθανότητα , μέσα σ αυτές τις εξαθλιωμένες μάζες δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η μυστική λατρεία των Θάγκς , η οποία αργότερα εξαπλώθηκε σε όλες τις κάστες .
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί πως ακόμα και οι ίδιοι οι Ινδοί , συνήθιζαν να αποκαλούν Θάγκς όχι μόνο τους αφιερωμένους λάτρεις αυτής της αίρεσης αλλά και κάθε είδους ληστή , ο οποίος έστηνε ενέδρα σε ανύψιαστα θύματα κυρίως στους έρημους δρόμους της απέραντης ερήμου.
Εξάλλου , οι ίδιοι οι Θαγκς δεν αποκαλούσαν έτσι τους εαυτούς τους , αλλά Πιστές Τίγρεις . Η ύπαρξη συμμοριών Θάγκς αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτό κείμενο το 1290 μ.Χ. αλλά η ιστορία τους σίγουρα είναι πολύ πιο παλιά , όπως και η λατρεία της Θεας Κάλι. Υπάρχει μάλιστα και ένα ανάγλυφο του 8ου αιώνα, στο Χιντεραμπαντ της κεντρικής Ινδίας , το οποίο πολλοί υποστηρίζουν πως απεικονίζει τελετουργίες των Θάγκς .
Το τέλος
Η μεγάλη συστηματική προσπάθεια για εξάλειψη των Θάγκς ξεκίνησε απο τους Βρεττανούς κατακτητές της Ινδίας το 19ο αιώνα , αν και κάποιες σποραδικές απόπειρες χωρίς ιδιαίτερα αποτέλεσμα , είχαν γίνει και απο κάποιους τοπικούς άρχοντες. Οι αποτυχίες των μαχαραγιάδων οφειλόταν σε πολλές αιτίες, αλλά οι κυριότερες είναι πως οι Θάγκς φρόντιζαν να μην αφήνουν ποτέ πίσω τους αυτόπτες μάρτυρες, εξαφάνιζαν με ειδικές μεθόδους τα θύματα τους καθώς και φαίνεται να είχαν την ανοχή του λαού , ο οποίος θεωρούσε τις δολοφονίες αυτές ιερές! Σύμφωνα με υπολογισμούς , στη διάρκεια της μακρόχρονης δράσης τους, οι Θάγκς θα πρέπει να δολοφόνησαν πάνω απο ένα εκατομμύριο ανθρώπους ( σκεφτείτε τη δύναμη της Κάλι μετά απο τέτοια τροφή ανα τους αιώνες
http://www.brainchange.gr/#!sacred-murders-of-kali/ibjvz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου