ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ..

Ιστορίες παλιές και νέες.

Γράφει η   ange-ta

Η ιστορία, σε γενικές γραμμές  δεν παρουσιάζει  εκπλήξεις, παρά μονάχα ξαφνικές ανατροπές, εκεί που όλα φαίνονται να ρέουν υπό έλεγχο. Γι αυτές τις σπάνιες ανατροπές ζούμε και περιμένουμε μια καλύτερη μέρα, παρότι τα τελευταία χρόνια πάμε από το κακό στο χειρότερο.

Ακούμε εσχάτως από διάφορα στόματα ακόμα και από το στόμα του πρωθυπουργού, ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε λαός προσφύγων και μεταναστών και χρωστάμε να δεχτούμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Μάλιστα, ακόμα και οι κατ εξοχήν ενθνομηδενιστές, όπως η κ. Ρεπούση θυμήθηκαν την Σμύρνη! Οποία ύβρις για την πολύπαθη πόλη!

Η ιστορία, λοιπόν,  επαναλαμβάνεται, και καμιά φορά ως φάρσα όπως λέει και ο Μαρξ και παρότι δεν θα μπορούσα να πω  ότι η Ελλάδα του 2016 είναι η επανάληψη της Ελλάδας του 1922, εντούτοις η ομοιότητα με τρομάζει.

Ας ψάξουμε λοιπόν τις ομοιότητες και τις διαφορές, όπως στις μαγικές εικόνες των σταυρολέξων.

Τόπος: Η Εγγύς Ανατολή, τότε και σήμερα.

Και στις δύο ιστορίες οι εμπλεκόμενες δυνάμεις είναι οι ίδιες, με κάποιες παραλλαγές.

Τότε, οι Μεγάλες Δυνάμεις ήταν : Οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί και  οι κυρίαρχοι  Άγγλοι. Οι Γερμανοί έτρωγαν τις σάρκες τους μετά την ήττα τους στον  Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σήμερα, είναι οι Γάλλοι, ελεεινοί όπως και τότε,  (τότε έδωσαν πίσω από τις πλάτες των άλλων συμμάχων όπλα στον Κεμάλ, για να τον διευκολύνουν να σφάξει  τους Έλληνες. Σήμερα είναι αυτοί που βομβαρδίζουν την Συρία του Μπασάρ Αλ Ασσαντ, υπέρ των Τζιχαντιστών,  μαζί με τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ, αλλά αυτοί πρωτοστατούν) οι ΗΠΑ, ως κυρίαρχη δύναμη,  στη θέση της γηραιάς  Αλβιόνας, οι Γερμανοί ως ουραγοί προσπαθώντας να σκυλέψουν την Ελλάδα που είναι και ήταν η εύκολη λεία, η Τουρκία όπως και τότε και καινούργια η Σαουδική Αραβία.

1920, ο Κεμάλ  καταδικάζεται σε θάνατο από την επίσημη κυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο καταφέρνει να το σκάσει και να «επαναστατήσει» κατά της «δεσποτικής» εξουσίας την Υψηλής Πύλης και  να συγκεντρώσει γύρω του έναν στρατό από  υποκείμενα  κάθε καρυδιάς καρύδι, δολοφόνους, ληστές , κλέφτες, βιαστές.   Τσέτες, ήταν το όνομά τους,  που σημαίνει ληστοσυμμορίτες.

Δηλαδή, τότε  όπως και σήμερα στασιαστές είναι αυτοί που κρατούσαν τα όπλα, όχι για το συμφέρον της Πατρίδας τους, αλλά σπρωγμένοι και ποτισμένοι με αφιόνι  από την άπληστη Δύση, να σκορπίζουν θάνατο, καταστροφή, λεηλασία, μίσος, μισαλλοδοξία, μαυρίλα και συμφορά.

Τότε, ο Κεμάλ, δεν ξέρω αν ήταν αιτία η εξυπνάδα του ή η ιστορική συγκύρια, αλλά –παρότι στασιαστής - κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να τον γλύφουν όλες οι μεγάλες δυνάμεις, σε αντίθεση με την Ελλάδα που κατάφερε από συμμαχική χώρα που ήταν, που είχε εξωθηθεί από τους Αγγλογάλλους να βγει στον μεγάλο  πόλεμο, που είχε σταλεί στην Μικρασία, να βγάλει αυτή τα κάστανα από την φωτιά, κατάφερε λοιπόν, η μικρή Ελλάδα  να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος με την κατάληξη μιας εθνικής καταστροφής, από την οποία δεν θα συνέλθει ποτέ.

Η μικρή Ελλάδα, τότε όπως και  σήμερα καλείται να περιθάλψει τα θύματα της Δυτικής  διπλωματίας και της   θηριωδίας των στασιαστών! Ο φαρισαϊκός παροξυσμός ξεπερνάει κάθε όριο  και δίνει από πάνω και λεφτά στην Τουρκία, παρότι αυτή ανήκει στις χώρες που ευθύνονται για την προσφυγικές ροές, πραγματικές προσφυγικές ή κάθε λογής μεταναστευτικές τέτοιες.

Αποτέλεσμα του πολέμου τότε και σήμερα: Πρόσφυγες, πρόσφυγες, πρόσφυγες, πρόσφυγες. Η μόνη διαφορά είναι η ομογένεια των προσφύγων. Τότε  ήταν αποκλειστικά Έλληνες και Αρμένιοι.

Τότε οι πρόσφυγες ήταν καθισμένοι, σκιές και φαντάσματα στην παραλία της Σμύρνης να περιμένουν είτε να τους αποτελειώσουν οι τσέτες του Κεμάλ είτε να τους περιμαζέψουν κάποιοι.

Σήμερα οι πρόσφυγες, φεύγουν από την φρίκη ενός πολέμου, που έχουν  ξεκινήσει οι χώρες του ΝΑΤΟ με τον πρώτο λόγο αυτό των ΗΠΑ του City και των Γάλλων, χωρίς να σταθούν να πολεμήσουν στο πλευρό της Κυβέρνησης τους.

Τότε οι  πολιτισμένοι σύμμαχοι είχαν εξοπλιστεί με καυτό νερό και μόλις κάποιος έφτανε στα πλοία τους τον περιέλουζαν για να μην τσαντίσουν τον αγαπημένο τους, τον πολυαγαπημένο τους Κεμάλ. Οι Έλληνες είχαν πάρει απαγορευτική εντολή, να μην πλησιάσουν ούτε 5 μίλια γύρω από την Σμύρνη. Στο τέλος, με μήνυμα από την Αγγλία πως θα μπορούσαν με δική τους  ευθύνη, να βοηθήσουν,   ξεκίνησαν 80 πλοία από τον Πειραιά και μάζεψαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Αρμένιους στους οποίους πρόσφερε η φτωχή Ελλάδα των τριών εκατομμυρίων ότι μπορούσε να προσφέρει. Οι γαμημένοι οι σύμμαχοι, μετά από τις συγκλονιστικές  προσπάθειες του Μόργκεντάου, μας έδωσαν και ένα δάνειο, με το πολύ φιλανθρωπικό επιτόκιο των 8,7% και με πενταπλάσιο κολάτερα!  

Ποια είναι η ομοιότητα του τότε και του σήμερα; Ο Κεμάλ δεν ήταν επίσημη Κυβέρνηση, αλλά ένας ρέμπελος, όπως σήμερα οι Τζιχαντιστές είναι οι «επαναστάτες» της Συρίας!
Και για ποιο λόγο όλες οι μεγάλες δυνάμεις   υποστηρίζουν αυτούς τους ρέμπελους;  Για το πετρέλαιο, όπως τότε έτσι και σήμερα.

Και ποιος πρέπει να πληρώσει τα κερατιάτικα; Οι Έλληνες, τότε όπως και σήμερα! Και ποια χώρα είναι  η πιο φτωχή στο σημερινό πανηγύρι; Η Ελλάδα τότε και σήμερα.

Τέτοιες ομοιότητες, που να λες, δεν είμαστε φτωχοί, αλλά μας έκαναν φτωχούς για να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Να μην έχουμε πού την κεφαλή κλείνει.  Να μην σταθούμε εμπόδια στα σχέδια τους.
Κατά τα άλλα, συνωστιζόμαστε, τόσο ισχυρά που θα σκάσουμε στο τέλος. Και δεν ξέρω, αν θα σκάσουμε από ασφυξία ή από οργή.

http://ange-ta.blogspot.gr/

2018-Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;;;;

2018 – Η καταστροφή της Ελλάδας;

 

Γράφει ο ΕργΔημΕργ                 

λα, έλα, μην τσιμπάτε! Έβαλα πιασάρικο τίτλο, γιά να σας τραβήξω την προσοχή στον υπέρτατο βαθμό.
Παρένθεσις. Αυτό είναι ένα κόλπο, που είχε εφαρμόσει ο Διογένης ο Κυνικός. Μιά μέρα, άρχισε απ’ το πρωΐ να μιμείται κραυγές πουλιών: τσίου-τσίου, κοκοκό, τουΐτ-τουΐτ-τουΐτ, τσάβ-τσάβ (έτσι κάνουν οι σπουργίτες, αν απορείτε! λόλ!!!), κτλ. Περνάει έτσι κανένα δίωρο-τρίωρο με τις …άριες των πτηνών …μπάϋ Νταϊότζηνιζ δή Σύνικαλ, καί «περί αγοράν πλήθουσαν» είχε μαζευτεί γύρω του ένα τεράστιο πλήθος περιέργων. (Τον ξέραν πως είναι λίαν ιδιόρρυθμος, αλλά πάντα είχε καινούργια πράγματα να τους πεί. Έτσι, …έδωσαν σημασία.)
Οπότε, τότε σταματάει ο Διογένης ξαφνικά τα τσίου-τσίου, σηκώνεται, καί τους παίρνει όλους στο κυνηγητό με τη μαγκούρα! Ουρλιάζοντας ταυτόχρονα ότι: «- Γιά ν’ ακούσετε καμιά σοφία, δεν έρχεστε εδώ. Γιά μαλακίες, όμως, είσαστε πρώτοι καί καλύτεροι!»
Μην ανησυχείτε, όμως, διότι εγώ δεν συνηθίζω να μιμούμαι φωνές πτηνών! Λόλ!!!

Το σημερινό σημείωμα είναι μία «υποδειγματική μελέτη» (case study, που λένε κι οι νεοέλληνες – οι οποίοι δεν υπομένουν ζυγόν στον τράχηλό τους, ούτε κάν της γλώσσας των αφεντάδων τους, των άγγλων), που δείχνει επακριβώς το τί εννοώ με τη χρονική περιοδικότητα των ιστορικών φαινομένων.
Η συζήτηση ξεκίνησε από το -όπως όλα- υπέροχο τελευταίο άρθρο του Μάρκο ντεΣάντ, όπου ένας αναγνώστης με ρωτάει πώς γίνεται ν’ ανοίξουμε τα «εγκεφαλικά κουτιά» μας. Απάντησα πως αυτό μπορεί να γίνει καί χωρίς να επισυμβεί θεία επέμβαση, δηλαδή να έρθει κι «εκ των κάτω». Πώς; Αυξάνοντας την παρατηρητικότητά μας, όταν εξετάζουμε ιστορικά γεγονότα. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τα σχόλια γιά τα πολύ σημαντικά, οπότε εκθέτω τις ιδέες μου εδώ. (Άσε που τέτοιος όγκος κειμένου δε χωράει κιόλας σε σχόλια.)

Πολύ πρόχειρα, λοιπόν, θυμόμαστε κι εξετάζουμε τρείς διαδοχικές από τις πλέον πρόσφατες εθνικές καταστροφές. Αυτές είναι:

• Ο «ατυχής πόλεμος» του 1897.
• Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
• Καί ο πόλεμος που ξεκίνησε το ΚΚΕ εναντίον του (ιδιοκτησίας της αγγλίτσας) «επίσημου» κράτους μας, το 1947. (Μην πετάγεστε γιά αντιρρήσεις, γνωρίζω Ιστορία – καί το μυαλό μου ακόμη δεν σταμάτησε να δουλεύει. Θα επανέλθω γιά επεξηγήσεις.)

Τί παρατηρούμε;
Αμέσως-αμέσως, βλέπουμε πως η διαφορά μεταξύ δύο διαδοχικών εθνικών καταστροφών είναι ακριβώς 25 χρόνια. Άρα, αν θέλουμε να μαντέψουμε το μέλλον της χώρας, ξεκινάμε με μία δεδομένη καί αναμφισβήτητη αριθμητική παράμετρο.
Επομένως, η επόμενη εθνική μας καταστροφή ήρθε το 1947+25=1972; Όχι… πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας κι άλλο φαινόμενο της ιστορικής περιοδικότητας: την «κουτσή πεντάλφα». (Παράδοξο φαινόμενο, όντως, αλλά ισχύει. Το πρωτοεπεσήμανα εδώ.)  Επομένως, πάρτε έτοιμο το χρονοδιάγραμμα των εθνικών αυτών καταστροφών:

Βλέπουμε, λοιπόν, πως (σύμφωνα με το περίεργο αυτό φαινόμενο των τριών χτυπημάτων/δύο παύσεων) η επόμενη εθνική συμφορά μας περιμένει το 2022. Τότε, όμως, γιατί έγραψα στον τίτλο «2018»;
Υπομονή, ένα-ένα.

Ο λόγος που ανέφερα τη χρονολογία 2018, είναι πως, όντως, ο -με τη μία, ή την άλλη μορφή- εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Ελλήνων ξεκίνησε από το 1943, κι όχι το 1947. Τήι επισπεύσει των άγγλων… οι οποίοι έριξαν τους «συμμάχους» τους ηπαπαραίους, διότι ήξεραν από προπολεμικά πως οι τελευταίοι τους έσκαβαν τον λάκκο, καί βιαζόντουσαν να προλάβουν τις εξελίξεις.
(Τις οποίες, όμως -πχ ανεξαρτησία Ινδίας- τελικά δεν απέφυγαν. Πώς αλλοιώς θα στηνόταν η μεταπολεμική παγκόσμια δικτατορία των ηπαπάρα, αν δεν διαλυόταν η έως τότε «αυτοκρατορία» της αγγλίτσας; Ας μην ξεχνάμε πως δίπλα στον Γκάντι -μερικοί φαρμακόγλωσσοι λένε …πολύ δίπλα, όσο δεν πάει άλλο δίπλα- βρισκόταν συνεχώς ο ηπαπαραίος δημοσιογράφος -ή «δημοσιογράφος»- Γουώκερ. Ο οποίος με κάθε στραβή των ψηλομύτηδων άγγλων έστελνε έναν καταρράκτη τηλεγραφημάτων στις ηπαπάρα. Καί φρόντιζε, ώστε οι ηπαπαραίϊκες εφημερίδες της επομένης να τραβάνε ένα περιποιημένο ξέχεσμα της αγγλίτσας, παραπονιόταν-δεν παραπονιόταν η πρεσβεία της αγγλίτσας στην Ουάσινγκτων. Δήθεν στο όνομα του «ανθρωπισμού».
Μην απορείτε, δεν άλλαξαν καί πολύ αυτά στην εποχή μας.)
Επομένως, με βάση το 1943, τα δύο επόμενα «νεκρά» σημεία 25ετίας είναι το 1968 καί το 1993. Καί το επόμενο ενεργό είναι το 2018… του τίτλου του παρόντος.
Όμως, θα ισχύσει;
Όχι, ΔΕΝ θα ισχύσει. Γιά τρείς λόγους. Που δείχνουν αυτό που είπα: πως τα λαμόγια μπορεί να ξέρουν πράγματα, αλλά δεν ξέρουν το 100%. Κι ακόμη κι αν -υποτεθεί πως- το ξέρουν, όλο καί κάτι θα τους πάει στραβά την τελευταία στιγμή.

Ο πρώτος είναι πως, άπαξ καί ξεκίνησε η «κουτσή πεντάλφα» με συγκεκριμένο βήμα, δεν αλλάζει στην πορεία. (Μη με ρωτήσετε τον λόγο, διότι ούτ’ εγώ ξέρω το βαθύτερο επίπεδο αιτιών του Μάτριξ. Ακόμη βρίσκομαι στο επίπεδο των παρατηρήσεων.) 25 χρόνια θα παραμείνει. Ίσως καί να μην επιτρέπεται να έχει διαφορετικό βήμα, έξω από έναν συγκεκριμένο «κατάλογο» βημάτων. Αξίζει να πούμε πως αυτός (ο «κατάλογος» βημάτων, δηλ.), σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής παρατηρήσεις μου, περιλαμβάνει:

• τις δυνάμεις του 10,
• τις δυνάμεις του φί (ακόμη καί την -1, δηλ. το 1/φ, δηλ. το 0.618),
• τους αριθμούς 19, 25, 19.47,
• τα πολλαπλάσια του 36.
• Καί οποιαδήποτε πολλαπλάσια αυτών των αριθμών μεταξύ τους.

Φυσικά καί δεν είναι πλήρης. Πώς θα μπορούσε; Έχοντας περιορισμένο χρόνο καί περιορισμένες ικανότητες, πώς θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι ανακάλυψα τα πάντα γύρω από το θέμα αυτό; Αλλά είναι πλήρως αξιοποιήσιμος.
Όμως, προχωράμε.

Ο δεύτερος λόγος είναι πως «αυτοί» είχαν εξ αρχής στο μυαλό τους το έτος 1947 ως κομβικό. Γιατί; Διότι το 19.47 είναι ένας πασίγνωστος «υπερδιαστατικός» αριθμός. (Γιά περισσότερα, ξεκινάμε πχ από αυτήν εδώ την υποσελίδα. Το συγκεκριμένο σάϊτ έχει κι άλλες σχετικές, διαβάστε τις.) Θυμηθήτε τί έγινε τότε – εκτός απ’ το μπάμ-μπούμ στα βουνά της Ελλάδας: η περίφημη πτώση του ufo στο Ρόσγουελλ των ηπαπάρα. (Έγινε; …Ποιός να ξέρει… Μην ξεχνάτε πως παράλληλα μαίνεται κι ο πόλεμος των συμβόλων / ελέγχου των συνειδήσεων.)
Καί τί άλλο σημαντικό θα γινόταν επάνω στο υπερδιαστατικό έτος 1947;
Αυτό που έγινε τελικά το …1948.
Νομίζετε πως αστειεύομαι; Μάγκες μου, τα περί χρονικών αποστάσεων κτλ «αυτοί» τα ήξεραν άριστα από παλιότερα. Διότι… μήπως θυμάστε τί άλλο έγινε το 1897, τότε που μας την έπεσαν εμάς οι Τουρκαλάδες; Άρα, ήταν προγραμματισμένα τα βήματα 25ετίας γι’ «αυτούς». Μόνο που μου διαφεύγει τί σχετικό έγινε το 1922. (Μπορεί καί να ήταν πχ μιά μυστική συνάντηση, άρα δεν μπορούμε να ξέρουμε πολλά.)
Τώρα, βέβαια, η ίδρυση του Οξαποδουήλ άργησε έναν χρόνο, επειδή ακόμη καί τα καλύτερα σχέδια πολλές φορές δεν εφαρμόζονται ακριβώς 100% στην πράξη. Πάντως, γι’ αυτό έπρεπε να ξεκινήσει εμφύλιος εδώ στην Ελλάδα, γιά να σκάσουμε εν όψει ίδρυσης Οξαποδουήλ. Καί να μη διεκδικήσουμε (ως μία πανίσχυρη, εμπειροπόλεμη κι ενωμένη Ελλάδα) αποζημιώσεις γιά ζωές καί περιουσίες Ελλήνων της Παλαιστίνης, που έγιναν παρανάλωμα των ιδεών του κυρίου Χέρτζιλ. (Καλά, ώ ιουδαίοι… Νομίζετε πως ξεχάσαμε, κι αυτά τα χρέη σας προς εμάς γράφτηκαν στο χιόνι, έ; Πλάκα έχετε, ρέ!) Βλέπετε, επομένως, ακόμη μία φορά αυτό που ήδη ξέρετε: πως υπάρχει άμεση διαλεκτική σχέση των ιστορικών γεγονότων.

Καί η απελευθέρωση της Ινδίας έγινε το 1948. Άρα, την τέχνη την ήξεραν κι οι ηπαπαραίοι. Οπότε, διαπιστώνουμε πως άγγλοι, ιουδαίοι, ηπαπαραίοι, κοίταζαν να προλάβουν τις εξελίξεις γιά δικό τους όφελος. Τελικά, δικαιώθηκαν οι δύο τελευταίοι.
Ειρήσθω κι ότι οι ηπαπαραίοι επενέβησαν -χωρίς ουσιαστική αφορμή- στην Κούβα στις αρχές του 1898. Είπαμε, την ψάχνουν μεν τη δουλειά, αλλά δεν τα παίρνουν καλά τα γράμματα! (Χωρίς ουσιαστική αφορμή; Μμμμ… μάλλον όχι. Μάλλον έκαναν πρόβα στη μελλοντική επέκτασή τους διά της διαβόητης «πολιτικής των κανονιοφόρων».)

Ο τρίτος λόγος…
Αλλά πρώτα πρέπει να σας μιλήσω γι’ αρχαιοελληνική ποίηση!
 – Ρέ Εργοδότη, άλλα λέγαμε!
Το ξέρω, αλλά η μόρφωση πάντα αφήνει οφέλη!
Λοιπόν, η αρχαιοελληνική ποίηση θεμελιώνεται επάνω σε ρυθμικό τμήμα. Αυτό έχει ως βασικά μέτρα τρία των δύο συλλαβών (ίαμβος, τροχαίος, σπονδείος), κι άλλα τρία των τριών συλλαβών (δάκτυλος, αμφίβραχυς, ανάπαιστος). Φέρτε τώρα στο νού σας τα εξής μουσικά όργανα, γιά να καταλάβετε καλύτερα:

• Το τουμπελέκι, είναι ό,τι πρέπει γιά δάκτυλους – καί μάλιστα γρήγορους. Μπόμτιντι μπόμτιντι μπόμτιντι…
• Ο ζουρνάς κολλάει στους αμφίβραχεις: Νανίι-να νανίι-να νανίι-να… (Ο αμφίβραχυς είναι η ρυθμική βάση του κόρδακα, δηλ. του αρχαιοελληνικού τσιφτετελιού.)
• Καί τα ντράμς εκφράζουν ωραία τον ανάπαιστο: Τούμ τούμ μπάπ, τούμ τούμ μπάπ, τούμ τούμ μπάπ... (Μετά τη φράση: «We will we will rock you rock you» – ακολουθεί αργός ανάπαιστος με τα ντράμς. Καταλαβαινόμαστε, έ; )

Αυτά περί ρυθμικής αγωγής.

Όταν, τώρα, δούμε την ένταση των εθνικών καταστροφών που αναφέρονται στο παρόν, συνειδητοποιούμε πως η χειρότερη από τις τρείς υπήρξε αναμφισβήτητα η Μικρασιατική Καταστροφή. Άρα, φάγαμε τρία χτυπήματα σε -λίαν αιματηρό- αμφίβραχυ. Τ’ είν’ αυτό, τώρα; Ποιητική περιγραφή της συμφοράς; Όχι… Περιμένετε.

Παρουσιάζω πρώτα το «βελτιωμένο» διάγραμμα με τις -σαφώς ενδεικτικές, όχι απόλυτες- «εντάσεις» των καταστροφών:

Όμως, παλιάνθρωποι εξουσιαστές, αφού είχατε σκοπό την εξόντωση της Ελλάδας καί των Ελλήνων, ο «αμφίβραχυς» αυτός ήταν λάθος σας. Πολύ χοντρό. Διότι γλυτώσαμε. Κι όταν έρθ’ η δική μας ώρα, θα σας σκίσουμε τον πάτο χωρίς έλεος.
Πού κάνατε το λάθος, έ;… Θα σας πω. Νόου πρόμπλεμ. Είπαμε, είσαστε κάκιστοι μαθητές δικοί μας.
Τί λέει η πανάρχαιη λαϊκή δοξασία γιά τα «τρία κύματα»; Γιατί η έντονη θαλασσοταραχή ονομάστηκε «τρικυμία»; Διότι, λέει ο λαός, τα κύματα έρχονται κατά τριάδες – με δύο παύσεις απ’ ανάμεσα. (Σας θυμίζει κάτι αυτό το ρυθμικό σχήμα; Αλήθεια, καί τα δικηροτρίκηρα γιατί υπάρχουν μόνο στη δική μας Εκκλησία, κι όχι στους Ρώσσους ορθοδόξους; ) Καί το τρίτο κύμα είναι το ισχυρώτερο. Τέλος πάντων, κάποια βραδυά καλοκαιριού που θα σας πιάσει το …ομηρικό σας, πάρτε το ταίρι σας καί πάτε «παρά θίν’ αλός». Κι εκεί, παρατηρήστε πώς σκάνε τα κύματα στην «πολυφλοίσβοιο» ακτή. Νομίζω πως τελικά θα δικαιώσετε την πανάρχαιη λαϊκή ετυμηγορία.
Το ίδιο γίνεται καί με τους αγώνες πάλης που έχουν χτυπήματα, πχ κίκ μπόξινγκ ή καράτε. Ο έμπειρος παλαιστής δίνει πρώτα δύο απανωτά χτυπήματα (συνήθως γι’ αντιπερισπασμό), πριν εξαπολύσει το «κατεδαφιστικό» τρίτο.
Ακριβώς το ίδιο έπρεπε να κάνετε καί με την Ελλάδα, παλιοτόμαρα! Τώρα, που δεν το κάνατε, να περιμένετε το κλύσμα που σας έρχεται. Γι’ αυτό καί σας ξεφούρνισα το μυστικό δημοσίως, χωρίς να υπολογίζω ότι θα μας το εφαρμόσετε την επόμενη φορά, επειδή ξέρω τη συνέχεια του έργου.
Δεν θα υπάρξει «επόμενη φορά» γιά σας.
Κι ας κωλοτρίβεστε πάλι να βάλετε τους Τουρκαλάδες να μας ριχτούν μέχρι το 2018, όπως το 1897. (Όπου πάλι πριν τον πόλεμο κάτι Γερμανοί «ομολογιούχοι» κατηγόρησαν την Ελλάδα πως τους έφαγε λεφτά!!!!!)

Λοιπόν, οι λεβέντες που δεν μας χωνεύουν, αυτή τη στιγμή τρέχουν καί δε σώνουν. Παρά το ότι επιθυμούν διακαώς τον Γ’ ΠΠ, το παίζουν ψύχραιμοι καί κούλ – μέχρι να βρεθεί το κορόϊδο που θα κάνει την πρώτη κίνηση, καί θα εισπράξει το κάρμα. Γι’ αυτό καί ΗΔΗ έχουν καθυστερήσει την έναρξη του πολέμου δυό χρόνια. (Είπαμε… δυνάμεις του 10… 100 χρόνια από το 1914. Τότε έπρεπε.) Καί στο μεταξύ πνίγουν την Ελλάδα αργά-αργά καί ηδονικά, σαν πύθωνες.
Αλλ’ αυτό το ταβανοκοίταγμα μετά δήθεν αδιαφόρου σφυρίγματος των σήμερα «ισχυρών» του πλανήτη μας, δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ.
Αν σκάβουν τον τάφο της Ελλάδας γιά το 2018 (ώστε, σύμφωνα με ένα από τα σχέδιά τους, να έρθουν το 2020 οι -τότε όντως κατατρεγμένοι- «περιούσιοι» του Οξαποδουήλ να κατσικωθούν στη Θεσσαλονίκη χωρίς αντιδράσεις των ντόπιων, καί χωρίς κάν ντόπιους κατοίκους), τότε πάλι κάνουν λάθος. Είπαμε, η «πειραγμένη» κουτσή πεντάλφα δεν πιάνει. Άπαξ καί ξεκίνησε, θα παραμείνει ως έχει.
Όμως, έχουν καί σοβαρώτερο λόγο, απ’ το να βολέψουν μερικούς «περιπλανώμενους».
Ποιόν;
Να προλάβουν το «τρίτο κύμα» το δικό μας. (Καί ποιό «τρίτο κύμα»; τσουνάμι ολόκληρο είναι!)
Το ποιό;

Κάποτε, κάπου, σ’ ερώτηση καποιανού γιά το πότε θα ξαναπάρουμε τα εδάφη μας στη Μ. Ασία, απάντησα σιβυλλικά:
Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρείς καί την κακή του μέρα!
Μόνο που κανείς δεν κατάλαβε πού το πήγαινα. Κρίμα… πολύ κρίμα. Δείγμα πως κανείς δεν έβαλε σε λειτουργία το μυαλό του, ώστε να ψάξει το υποκρυπτόμενο pattern.
(Αυτό το pattern δεν το περιέγραψα μέχρις εδώ, αλλά πιστεύω το καταλάβατε. Πρόκειται γιά «τρισύλλαβο ανάπαιστο» πάλι, μόνο που στο τρίτο μέρος έχουμε αναστροφή της φοράς του χτυπήματος. Καί ναί, συμβαίνουν καί τέτοια. Γιατί; μήπως στη Μ. Ασία δεν κοντέψαμε πρώτα -πριν ηττηθούμε- να εξαφανίσουμε την Τουρκία; )
Καί δείγμα πως η Ιστορία δεν είναι πολύ δημοφιλής στους σημερινούς Έλληνες. Αφού αρκεί λιγάκι (όχι πολύ, διότι κουράζονται τα δάχτυλα των νεοελλήνων) ξεφύλλισμα, ώστε να δούμε ότι:

• Το 1822 είχαμε τη σφαγή της Χίου.
• Το 1922, τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Επιτέλους, πόση σοφία χρειάζεται, γιά να καταλάβετε ότι το 2022 χτυπάμ’ εμείς…
…καί ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ!!!

Υγ: Μας πνίγουν σαν πύθωνες… μέχρι να τους περιλάβει ο Απόλλων!
Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην Εξουσία!

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΠΥΛΗ

Μυστήρια και η Ενδεκάτη Πύλη

Θα μπορούσε να είναι σενάριο, για ταινία επιστημονικής φαντασίας και απόκρυφου μυστηρίου, ωστόσο είναι μονάχα μια προσπάθεια συνδυασμού και κατανόησης σκόρπιων στοιχείων με τη μέθοδο του Σέρλοκ Χολμς. Γιατί όπως έγραψε ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ «Η αλληλεπίδραση των ιδεών και η ανορθόδοξη χρήση των γνώσεων έχουν συχνά εξαιρετικό ενδιαφέρον…»
Οι ιδέες
Ντάαθ / Quantum fluctuations / Πύλος / NESTOR PROJECT & Νετρίνο / Υπερβαρύτητα & Θεωρία Μ / Αντιβαρύτητα / Θόλοι / Φλόγα / Π-ύλη / Frame-Dragging / Παράμετρος γάμα / Gravity Probe-B /
Ωμέγα → ∞ / …….

Η αλληλεπίδραση
Ντάαθ:
Στο καμπαλιστικό σύμβολο του Δέντρου της Ζωής συναντάμε τις δέκα Σεφιρώθ που αντιπροσωπεύουν δέκα διαφορετικές Καταστάσεις Συνείδησης για τον Μικρόκοσμο ή δέκα διαφορετικές φάσεις της Εκδήλωσης του Σύμπαντος για τον Μακρόκοσμο.
Υπάρχει όμως και μια 11η Σεφίρα το Ντάαθ, η οποία παραδοσιακά δεν σημειώνεται ποτέ πάνω στο σύμβολο του Δέντρου διότι τα χαρακτηριστικά που της αποδίδονται την κατατάσσουν σε ένα άλλο επίπεδο, αόρατη, ρευστή, μυστηριώδη.
Θεωρείται ως ο «τόπος» μετουσίωσης της Δύναμης. Σημείο αλλαγής κλειδιού, Πύλη της Γνώσης.
Είναι το σημείο αλλαγής του τρόπου Αντίληψης της Συνείδησης καθώς αυτή μεταπηδά από την Αδιαμόρφωτη Κατάσταση στο πεδίο της Μορφής που έχει επιλέξει και το αντίστροφο.
Η κοινή νοητή κορυφή των δύο αντεστραμμένων τριγωνικών πυραμίδων που διαμορφώνονται από την ένωση των πρώτων έξι Σεφιρώθ. Μια Mandorla του Μικρόκοσμου με το Μακρόκοσμο!
Η αμφίδρομη Πύλη όπου ανταμώνουν τα μονοπάτια όλων των εν δυνάμει Κόσμων ή με διαφορετική ορολογία, μία quantum fluctuation!

Quantum fluctuations: (Κβαντικές διακυμάνσεις) 

Μετά την ενοποίηση της κβαντομηχανικής με την ειδική θεωρία της σχετικότητας γνωρίζουμε ότι ο κενός χώρος δεν είναι κενός. Ο χώρος ανάμεσα στα σωματίδια της ύλης, αλλά και ανάμεσα στα άστρα, είναι γεμάτος με τεράστια ποσά διακυμαινόμενης ενέργειας. Είναι μια θάλασσα που κοχλάζει από κβαντικές διακυμάνσεις. Ένα φαινόμενο την ύπαρξη του οποίου την εισήγηση έκανε ο Νομπελίστας φυσικός Στίβεν Χόκινγκ.
Οι κβαντικές διακυμάνσεις θεωρείται ότι είναι συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα σε πολλαπλά σύμπαντα και ο ίδιος τις κατατάσσει στις σκουληκότρυπες. Στα πλαίσια της πληθωριστικής κοσμολογίας ο Alex. Vilenkin πρότεινε ότι το σύμπαν δημιουργείται με τη διάνοιξη μιας κβαντικής σήραγγας κυριολεκτικά από το τίποτα μέσα στο κάτι που ονομάζουμε σύμπαν.
«Από τις κβαντικές διακυμάνσεις ξεπηδούν κατά περιόδους ζεύγη στοιχειωδών σωματιδίων –αποκαλούνται εικονικά ή εν δυνάμει σωματίδια- τα οποία επειδή ζουν για ελάχιστα χρονικά διαστήματα δεν μας επιτρέπεται να τα μετρήσουμε άμεσα. Η παρουσία τους όμως επηρεάζει συγκεκριμένες φυσικές διαδικασίες τις οποίες μπορούμε να μετρήσουμε, διαδικασίες όπως ο ρυθμός και η ενέργεια των μεταπτώσεων σε συγκεκριμένα ενεργειακά επίπεδα στα άτομα.»
Αυτά γράφει ο Λόρενς Μ. Κράους, καθηγητής φυσικής και αστρονομίας, πρύτανης του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Case Western Reserve, στην σελίδα 81(!) του βιβλίου του «Η Φυσική του Star Trek».
Προς τι το θαυμαστικό; Ξέρετε, είναι πια κοινώς παραδεκτό, πως καμιά φορά η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία. Τσεκάροντας λοιπόν την συγκεκριμένη σελίδα του βιβλίου για να ξαναβρώ την πιο πάνω σημείωση, θυμήθηκα πως κάπου νωρίτερα είχα διαβάσει κάτι που αναφέρονταν στον αριθμό 81. Ιδού τι ακολούθησε…
Στην σελίδα 56 (5+6=11!!) του ίδιου βιβλίου, μας λέει ότι κάθε φορά που ένα σκάφος σαν το Έντερπράιζ επιταχύνει στο μισό της ταχύτητας του φωτός, θα πρέπει να καίει 81 φορές τη συνολική του μάζα σε καύσιμα υδρογόνου. Μην απορρίψετε τον συνειρμό επειδή το Έντερπράιζ είναι φανταστικό. Η συνολική μάζα του θα μπορούσε κάλλιστα να αντιστοιχεί σε ένα καθ’ όλα υπαρκτό διαστημόπλοιο.
Αυτή η επανάληψη του 81 δεν θα μου τραβούσε την προσοχή αν δεν είχα κατά νου τους στίχους από την Οδύσσεια, ραψωδία γ, του Ομήρου: Αναζητώντας πληροφορίες για το πατέρα του, φτάνει ο Τηλέ-μαχος στο λιμάνι της Πύλου όπου βρίσκει τον Νέστορα και τους Πυλιώτες να προσφέρουν μια μεγάλη θυσία από 81 ταύρους ολόμαυρους στης γης το μαυρομάλλη Σείστη, που όπως διευκρινίζεται στην Μυθολογία Κακριδή δεν είναι άλλος από τον Ποσειδώνα. Βέβαια ο Όμηρος το θέτει πιο αναλυτικά, αναφέροντας πως οι άντρες του Νέστορα είχαν χωριστεί ανά 500 σε 9 ομάδες και στην κάθε ομάδα αντιστοιχούσαν 9 ταύροι. Τι ακριβώς ήθελε άραγε να μας πει ο ποιητής αναφέροντας αναλυτικά συγκεκριμένους αριθμούς;
Όμως! Υπάρχει και η σταθερά g που αντιπροσωπεύει την επιτάχυνση της Βαρύτητας. Εκφράζει το ρυθμό αύξησης της ταχύτητας ενός σώματος όταν αυτό εκτελεί πτώση και είναι ανεξάρτητη από το βάρος, τον όγκο και το υλικό του σώματος (ή του σωματιδίου). Εξαρτάται από το υψόμετρο και το γεωγραφικό πλάτος στο οποίο μετρείται. Η τιμή του g που χρησιμοποιείται συνήθως σε υπολογισμούς είναι 9,81 m/sec2!! Κατά σύμπτωση, κάτι μου θυμίζουν όλες αυτές οι …συμπτώσεις, αλλά ας συνεχίσουμε.

Πύλος: 
Η Ομηρική Πύλος όπως σήμερα αποδέχονται οι περισσότεροι επιστήμονες βρίσκονταν στον λόφο του Επάνω Εγκλιανού της Μεσσηνίας, 17 χλμ. βόρεια από την σημερινή Πύλο. Στην περιοχή αυτή έχει ανασκαφεί ένα θαυμάσιο ανάκτορο του 13ου αιώνα π. Χ. μεγαλύτερο ακόμη και από αυτό των Μυκηνών. Στις πινακίδες με γραμμική γραφή Β που βρέθηκαν στο αρχείο του, το όνομα Πύλος (pu-ro) διαβάζεται συχνά. Η δυτική Πελοπόννησος αριθμεί πέντε διαφορετικές τοποθεσίες με αυτό το όνομα.

Στην αρχαιότητα ο Πύλος ήταν ένας άλλος τύπος της λέξης πύλη και έχει ονοματοθετήσει πολλές περιοχές, όπως Θερμοπύλες, Πύλαι Γαδειρίδες (Γιβραλτάρ) Πύλαι Κάσπιαι κλπ.
Μια πύλη λοιπόν η Πύλος και ο Νέστορας θυσίαζε στο θεό της θάλασσας 81 μαύρους ταύρους. Κατά τον Frobenius ο μαύρος ταύρος ταυτίζεται με τον κατώτερο ουρανό, δηλαδή με το θάνατο. Ήταν λοιπόν η πράξη του Νέστορα μια συμβολική κατάλυση του θανάτου ή κάτι, περισσότερο;
Όμως επίσης, στο Λεξικό των Συμβόλων διαβάζουμε μεταξύ των άλλων πως η ιδέα του ταύρου που ζωογονεί με τη δύναμη του τις μορφές όλων των σφαιρών είναι ριζωμένη σε πολλούς μύθους και πως «…η
θυσία του ταύρου συμβόλιζε τη διείσδυση στη θηλυκή αρχή από την αρσενική και του υγρού από το πύρινο των ηλιακών ακτίδων που αποτελούν την καταγωγή και την αιτία της γονιμότητας.
Ο δε Σνάιντερ μας βεβαιώνει πως όσο ο ταύρος καταλαμβάνει τη ζώνη επικοινωνίας μεταξύ των στοιχείων του νερού και της φωτιάς, συμβολίζει το πέρασμα μεταξύ ουρανού και γης…

NESTOR: 
NEutrinos from Supernovae and Tev sources Ocean Range.
Ινστιτούτο Τεχνολογιών και Ερευνών Βαθιάς Θαλάσσης και Αστροσωματιδιακής Φυσικής Νετρίνο.

Στην Πύλο της εποχής του Οδυσσέα ο βασιλιάς Νέστορας είχε το προνόμιο να χειρίζεται το πέρασμα μεταξύ ουρανού και γης. Στην εποχή της σημερινής Πύλου το ίδιο προνόμιο έχει ένα, συνώνυμο προς τιμήν του, ερευνητικό πρόγραμμα, η τελευταία εξέλιξη της αστρονομίας, που βασίζεται στην ανίχνευση σωματιδίων. Είναι το πρόγραμμα ανίχνευσης, σε ωκεάνια βάθη, της «Οδύσσειας» των νετρίνο που εκπέμπονται από Super Nova και άλλες πηγές μεγάλης ενέργειας και διεξάγεται από μια ομάδα Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων και Ελλήνων επιστημόνων.
Στην θαλάσσια περιοχή δεκαπέντε μίλια νοτιοδυτικά της Πύλου βρίσκεται το φρέαρ των Οινουσσών με βάθος έξι χιλιάδων μέτρων και είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου. Εκεί ποντίσθηκε το Μάιο του 1997 το πρώτο παγκοσμίως, υποθαλάσσιο τηλεσκόπιο νετρίνο σε βάθος 5.200 μέτρων. Ο υπερκείμενος όγκος του θαλάσσιου νερού είναι απαραίτητος ως φίλτρο για την συγκράτηση της υπόλοιπης κοσμικής ακτινοβολίας, που δυσχεραίνει την ανίχνευση τους.
Το τηλεσκόπιο του NESTOR θα έχει την δυνατότητα της έμμεσης ανίχνευσης των νετρίνο μετρώντας την ακτινοβολία Cherenkov, η οποία παράγεται από την διέλευση μιονίων μέσα από τον όγκο του νερού. Τα μιόνια είναι παράγωγα μόνο των νετρίνο σ’ αυτά τα μεγάλα βάθη, όπου εξουδετερώνεται η επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας.
Τα νετρίνο, τα πιο παράξενα ίσως από τα υποατομικά σωμάτια, δεν έχουν σχεδόν καθόλου μάζα αδρανείας, ούτε φορτίο, αλλά ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός1 και μεταφέρουν πληροφορίες από το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον του Σύμπαντος. Από τα μέχρι σήμερα δεδομένα γνωρίζουμε πως είναι μόνον αριστερόστροφα και είναι τα μόνα γνωστά σωματίδια στη φύση που έχουν μόνο ένα είδος στροφορμή.

Με άλλα λόγια, τα νετρίνο δεν έχουν ιδιότητες! Είναι στην ουσία αριστερόστροφες δίνες που μεταφέρουν πληροφορία, με αμφιλεγόμενη μάζα που πιθανόν και να ανιχνεύεται εξ αιτίας της φυγοκέντρου που αναπτύσσεται από την στροφορμή τους.
Πέρα από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα νετρίνο από την πλευρά της Φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων, τα σωμάτια αυτά έχουν επίσης μεγάλη σημασία για την αστροφυσική και την κοσμολογία, μια και μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για την εξέλιξη του σύμπαντος, από την αρχική Μεγάλη Έκρηξη έως και σήμερα. Πιστεύεται πως, κατά την διάρκεια της, για κάθε δημιουργημένο πρωτόνιο ή ηλεκτρόνιο παρήχθησαν περίπου 109 νετρίνο, τα οποία περιπλανώνται ακόμη μέσα στο Σύμπαν.
Nετρίνο που εκπέμφθηκαν από εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων (supernova) πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, φτάνουν στη γη τώρα. Tα νετρίνο αυτά μεταφέρουν το 99% της ενέργειας του αστέρα προς τα έξω και δίνουν πληροφορίες για το σύμπαν πολύ πριν την γέννηση του ανθρώπου στη γη. Εκτός αυτού, από τις αρχές της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, επικρατούσαν δύο απόψεις για το σύμπαν: Σύμφωνα με την πρώτη το σύμπαν είναι στατικό, ενώ αντίθετα η δεύτερη υποστηρίζει ότι διαστέλλεται συνεχώς, μετά από την αρχική στιγμή της δημιουργίας του από τη μεγάλη έκρηξη. H δεύτερη άποψη ενισχύθηκε από τις παρατηρήσεις του Edwin Hubble, στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, οι οποίες απέδειξαν ότι οι σχετικές αποστάσεις ανάμεσα στους γαλαξίες μεγαλώνουν. H οριστική της επικράτηση όμως σημειώθηκε το 1964, όταν οι Penzias και Wilson ανακάλυψαν το εναπομείναν αέριο φωτονίων με θερμοκρασία περίπου 3ο Kelvin, το οποίο προβλεπόταν από τη Θεωρία. H θεωρία προβλέπει επίσης μικρές διαταραχές στην ομοιογένεια του φωτονικού αερίου, που παρατηρήθηκαν το 1992 από το διαστημικό παρατηρητήριο COBE.
Oι διαταραχές αυτές σχετίζονται με την παρουσία νετρίνο σε ποσοστό 25% στην λεγόμενη “σκοτεινή ύλη” (darkmatter), η οποία πιστεύεται ότι αποτελεί το 90% περίπου της συνολικής ύλης του σύμπαντος. Αν είναι σωστή η υπόθεση αυτή, τότε πράγματι το νετρίνο είναι ένα σωμάτιο αβάσταχτα ελαφρύ. Tα ταχέως κινούμενα νετρίνο, απαρτίζουν την λεγόμενη “σχετικιστική ή θερμή σκοτεινή ύλη” (hot dark matter) ενώ βαρυόνια και πιθανώς άγνωστα σωμάτια με μεγάλη μάζα και συνεπώς μικρή ταχύτητα συνθέτουν την μη σχετικιστική ή ψυχρή σκοτεινή ύλη (cold dark matter).
Οι επιστήμονες, «μάχονται» αναζητώντας πληροφορίες που φθάνουν από μακριά, πιστεύοντας πως με αυτές θα μπορέσουν να χαρτογραφήσουν το Σύμπαν και να ανακαλύψουν αν υπάρχουν σ’ αυτό αντικείμενα πέρα από αυτά που γνωρίζουμε σήμερα. Όπως εξηγεί, ο φυσικός και τότε πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, κ. Σιώτης, «…η ενέργεια και η ύλη, η ακτινοβολία και τα σωματίδια είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπορούμε να φανταστούμε την ύλη σαν τοπική συμπύκνωση της ενέργειας και τα σωματίδια σαν τοπική συμπύκνωση της ακτινοβολίας.»
Πέντε ακριβώς χρόνια μετά την έναρξη του Σχεδίου NESTOR, και στις 20/5/2002, η Πύλος βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο με μια παράξενη είδηση, που απασχόλησε όλα τα δελτία ειδήσεων.
Σε δύο γειτονικά μεταξύ τους σπίτια της περιοχής, παρουσιάστηκαν αντιβαρυτικά φαινόμενα μπροστά στα έκπληκτα μάτια δέκα περίπου αυτόπτων μαρτύρων. Μικρά και μεγάλα αντικείμενα των σπιτιών, ανάμεσα στα οποία το τραπέζι όπου εκείνη την ώρα έτρωγαν οι ένοικοι του ενός και ένας καθρέφτης, ανυψώθηκαν, αιωρήθηκαν και μετακινήθηκαν χωρίς κανένα από αυτά να καταστραφεί ή να πάθει κάποια ζημιά. Του γεγονότος προηγήθηκε black out. Η είδηση έκανε το γύρο των καναλιών χωρίς να δοθεί φυσικά κάποια εξήγηση και ξεχάστηκε.
Όμως την επομένη του συμβάντος, στις 21/5/02, σεισμός 6 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ, ταρακούνησε την περιοχή νότια της Πελοποννήσου ενώ την ίδια ημέρα (21/5) και κατά διαβολική σύμπτωση, το γνωστό μας Σεισμίκ έκοβε βόλτες ανατολικά της Κρήτης.
Τώρα εγώ έχω μια απορία: γιατί ο Όμηρος αποκαλεί τον Ποσειδώνα «της γης μαυρομάλλη Σείστη»; (Οδύσσεια, ραψωδία γ)

Υπερβαρύτητα & Θεωρία Μ: 
Ήδη από το 1926 ο μαθηματικός Θ. Καλούζα και ο φυσικός Ο. Κλάιν συνδύασαν με τις θεωρίες τους τον ηλεκτρομαγνητισμό και την βαρύτητα σε μια ενιαία κβαντική θεωρία επεκτείνοντας την γενική σχετικότητα στις 5 διαστάσεις. Μια από τις νέες δυνάμεις που δημιουργήθηκαν από τις θεωρίες Καλούζα-Κλάιν ήταν αυτή της υπερβαρύτητας. «…οι σύγχρονοι μαθηματικοί επεξεργάζονται την υπερβαρύτητα για να δουν πως θα έμοιαζε με περισσότερες διαστάσεις. Αποδεικνύεται ότι η απλούστερη και κομψότερη περιγραφή περιλαμβάνει 11 διαστάσεις. Στις 11 διαστάσεις υπάρχει μια μοναδική θεωρία που μπορεί να είναι η αναζητούμενη υπερδύναμη. Αλλά και η θεωρία Καλούζα-Κλάιν χρειάζεται 11 ακριβώς διαστάσεις για να συμπεριλάβει όλες τις γνωστές δυνάμεις της Φύσης και τα πεδία τους, τις 4 γνωστές του χώρου και άλλες 7 συμπληρωματικές. …Σύμφωνα με αυτήν την άποψη το σύμπαν δημιουργήθηκε σε μια 11διάστατη κατάσταση στην οποία δεν υπήρχε διάκριση μεταξύ δύναμης και ύλης και ακόμα περισσότερο μεταξύ των διαφορετικών δυνάμεων. Ήταν απλώς μια καθαρή 11διάστατη ενέργεια. Καθώς αυτή η ενέργεια διασκορπίζονταν, μερικές διαστάσεις αναδιπλώθηκαν και δημιούργησαν, σαν δονούμενα κύματα μέσα τους, τις υλικές δομές που ονομάζουμε σωματίδια, τα οποία με τη σειρά τους δημιούργησαν τις δυνάμεις στη Φύση, οι οποίες εκδηλώνονται σαν παραμορφώσεις της ενυπάρχουσας γεωμετρίας.»
Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος Νέστορας «παίζει» με τις κβαντικές διακυμάνσεις εκδηλώνονται ως αποτέλεσμα παραμορφώσεις της ενυπάρχουσας γεωμετρίας, κάτι που στο επίπεδο του Γήινου υλικού Κόσμου (και όχι μόνο) μεταφράζεται ως σεισμός. Μήπως ο αρχαίος Νέστορας λαμβάνοντας υπόψη του εκείνη την παράμετρο του 9,81 τα κατάφερε καλύτερα από το σύγχρονο NESTOR που πιθανόν αγνόησε της γης το μαυρομάλλη Σείστη; Τι περισσότερο μπορεί να γνώριζε για την εμφάνιση σωματιδίων αλλά και θερμικού φάσματος από το κενό ως συνέπεια της επιτάχυνσης; (Bill Unruh 1970)
Να θυμίσω πως το 81 είναι το τετράγωνο του 9 και πως στη λατινική αρίθμηση 9=ΙΧ και αντιστρέφοντας σε ΧΙ έχουμε 11; Ω Μεγαλοδύναμε Ποσειδώνα! Τι μπλέξιμο! Και με την ευκαιρία να σημειώσουμε πως το 9 είναι ένας αριθμός παραδοσιακά συνδεδεμένος με τη Μεγάλη Θεά, (εκείνη με τα πολλά ονόματα: Ντέβι, Ινάνα, Ιστάρ, Αστάρτη, Άρτεμης,Αφροδίτη…) σαν Μητέρα (Mater) της κοσμικής διαδικασίας σε Μακροκοσμικό, αλλά και σε Μικροκοσμικό επίπεδο. (Κάμπελ / Μύθοι και Παραδόσεις σελ. …56 )

Από το 1926 έως σήμερα οι έρευνες των θεωρητικών φυσικών, περνώντας μέσα από τις δικές τους δαιδαλώδεις διαδρομές για μια θεωρία ενιαίου πεδίου, έχουν καταλήξει στην Θεωρία Μ2 η οποία, αν αποδειχθεί, φαίνεται μέχρι στιγμής η επικρατέστερη να δώσει την σφαιρικότερη απάντηση στα ερωτήματα που ταλανίζουν την φυσική επιστήμη.
Η θεωρία Μ είναι μια ενοποιημένη θεωρία χορδών η οποία προβλέπει ότι «ο Κόσμος δύναται να βρεθεί σε μεγάλη ποικιλία φάσεων. Στις φάσεις αυτές οι νόμοι της φύσης φαίνεται πως είναι διαφορετικοί. Το Σύμπαν μας βρίσκεται σε μία από αυτές.»
Ο Lee Smolin, θεωρητικός φυσικός, μας εξηγεί πως αν οι θεωρίες χορδών περιγράφουν διαφορετικές φάσεις μίας θεωρίας, τότε υπό κατάλληλες συνθήκες θα ήταν δυνατή η μετάβαση από μια φάση σε άλλη και πως υπάρχει το ενδεχόμενο διαφορετικές περιοχές του Σύμπαντος να βρίσκονται σε διαφορετικές φάσεις. Δεδομένων αυτών των δυνατοτήτων πιθανόν να υπάρχει κάποια διαδικασία που δημιουργεί πολλά Σύμπαντα. Σε αυτή την περίπτωση η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η αρχή του Κόσμου αλλά κάποια αλλαγή φάσης, που δημιούργησε μια νέα περιοχή χωροχρόνου διαφορετική από εκείνη από την οποία προήλθε. Η νέα περιοχή στη συνέχεια ψύχθηκε και διεστάλη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα μπορούσαν να έχουν συμβεί πολλές «Μεγάλες Εκρήξεις» δημιουργώντας πολλά σύμπαντα τα οποία θα έχουν διαφορετικές διαστάσεις, διαφορετική γεωμετρία (οι παράξενες γωνίες του Λάβκραφτ;) και διαφορετικά σύνολα στοιχειωδών σωματιδίων που θα αλληλεπιδρούν υπακούοντας σε διαφορετικά σύνολα νόμων.

Αντιβαρύτητα: 
Το 1996 η NASA ξεκίνησε ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα, αυτό της φυσικής των Επαναστατικών Συστημάτων Προώθησης. Σκοπός της, να μελετήσει την βαρύτητα ειδικά από την άποψη της αναζήτησης καινοτομιών για τα συστήματα προώθησης, δηλώνοντας πως δεν υπάρχει καμιά επιστήμη που να λέει ότι είναι αδύνατος ο έλεγχος της βαρύτητας!
«Πρώτα απ’ όλα γνωρίζουμε ότι η βαρύτητα και ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι συνεζευγμένα φαινόμενα. Είμαστε αρκετά ειδήμονες στον έλεγχο των ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων, έτσι μπορεί κάποιος να αναμένει ότι αυτή η σύνδεση μπορεί να μας οδηγήσει τελικά στη χρησιμοποίηση του ελέγχου μας πάνω στον ηλεκτρομαγνητισμό για να ελέγξουμε τη βαρύτητα. Η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι ένας τρόπος για να περιγράψουμε αυτές τις συνδέσεις. Ένας άλλος τρόπος είναι μέσα από νέες θεωρίες από την κβαντομηχανική που συνδέουν τη βαρύτητα και την αδράνεια με κάτι που ονομάζεται διακυμάνσεις του κενού.» !!
Αν και έχουν γίνει από πολλούς ανεξάρτητους ερευνητές επιτυχημένα πειράματα αντιβαρύτητας, αναφέρομαι στην NASA για δύο λόγους. Πρώτον για να επισημάνω την επίσημη στροφή της προς την εξωτική, όπως την αποκαλούν, τεχνολογία και δεύτερον γιατί στο συγκεκριμένο απόσπασμα του κειμένου τους μιλούν για την σύνδεση της βαρύτητας και των διακυμάνσεων του κβαντικού κενού, στις οποίες αναφερθήκαμε πιο πάνω.
Και υπενθυμίζω πως σύμφωνα με τα γενικά χαρακτηριστικά του, αυτή η «κατάσταση» που οι καμπαλιστές αποκαλούν Ντάαθ, θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε αυτό που ο Στίβεν Χόκινγκ αποκαλεί κβαντική διακύμανση. Είπαμε επίσης πως μέσα από αυτές ξεπηδούν στοιχειώδη σωματίδια και αυτό μας παραπέμπει στην προσπάθεια ανίχνευσης των νετρίνο με το Σχέδιο NESTOR που εξελίσσεται στην Πύλο.
Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις από την πλευρά των επιστημόνων για την κατανόηση της φύσης της βαρύτητας και τον χειρισμό της και μια από αυτές είναι η αναζήτηση της αρνητικής μάζας. Μια άλλη, είναι να βρεθεί κάποια πιθανή σχέση μεταξύ της βαρύτητας και της θερμότητας, και μια τρίτη, να βρεθεί η σύνδεση μεταξύ της βαρύτητας και των ζευγών των σωματιδίων. Εάν η αρνητική μάζα καθιερωθεί, θα μπορέσει γρήγορα να προσδιοριστεί ο ακριβής ρόλος που παίζουν τα υποατομικά σωματίδια. Ισχύουσες θεωρίες έχουν ενισχυθεί για να εξηγήσουν πώς οι αρνητικές μάζες θα αποκρούονταν από τις θετικές και πώς τα ζεύγη των σωματιδίων θα επιταχύνονταν, κερδίζοντας σε κινητική ενέργεια έως ότου φθάσουν στην ταχύτητα του φωτός, για να αναλάβουν στη συνέχεια το ρόλο των υψηλά ενεργειακών σωματιδίων. Αυτό ίσως μπορέσει να εξηγήσει το ρόλο του νετρίνο, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει κάποια εξήγηση της αριστερόστροφης περιστροφής που του αποδίδεται. Η περαιτέρω μελέτη των νετρίνο θα σχετίζονταν άμεσα με τα προβλήματα διατύπωσης μιας θεωρίας της βαρύτητας. Εάν, επομένως, η NASA θεωρεί την αντιβαρύτητα ως τμήμα των ερευνών της, δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με την φυσική υψηλών ενεργειών ή με τα νετρίνο. Όμως απ’ ότι φαίνεται δεν είναι μόνον η NASA που ενδιαφέρεται για τα εξωτικά νετρίνο κι έτσι φτάσαμε στα αντιβαρυτικά φαινόμενα της 20ης Μαΐου του 2002 στην Πύλο και τον σεισμό της επομένης.

Ωστόσο, εδώ και δεκαετίες ανεξάρτητοι ερευνητές και επιστήμονες (κάποιοι από αυτούς νομπελίστες) έχουν ασχοληθεί και έχουν καταφέρει να τεκμηριώσουν πειραματικά διάφορες μεθόδους αντιβαρυτικών ανυψώσεων παρέχοντας παράλληλα ενέργεια στα συστήματα χωρίς την χρήση οποιουδήποτε καυσίμου. Φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να σχολιάσω τις τύχες ορισμένων από αυτούς, αλλά και των εφαρμογών τους.
Μια από αυτές τις μεθόδους στηρίζεται στην Ηλεκτροβαρύτητα την οποία εισήγαγε ο Τόμας Τ. Μπράουν. Σύμφωνα με τον πυρηνικό επιστήμονα Bradford Shank, «οι ηλεκτροβαρυτικές επιδράσεις δεν υπακούν στις γνωστές αρχές του ηλεκτρομαγνητισμού. Η ηλεκτροβαρύτητα πρέπει να κατανοηθεί σαν ένα εντελώς νέο πεδίο επιστημονικής έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης.»
Φορτίζοντας με υψηλές τάσεις το πειραματικό σώμα (από ένα πυκνωτή έως ένα διαστημόπλοιο) παράγεται γύρω του ένα δικό του ηλεκτροβαρυτικό πεδίο το οποίο δημιουργεί μια κυματοειδή παραμόρφωση του τοπικού πεδίου βαρύτητας, με τον αρνητικό πόλο στην κορυφή του κύματος και τον θετικό πόλο στην βάση του. Στο «φρέαρ» δυναμικού βαρύτητας που δημιουργείται έτσι στην βάση είναι συγκεντρωμένα τα θετικά ιόντα (+ φορτισμένα σωματίδια, πρωτόνια) τα οποία έλκουν την ύλη. Στον «λόφο» δυναμικού βαρύτητας (κορυφή κύματος) συγκεντρώνονται τα αρνητικά ιόντα (- φορτισμένα σωματίδια, ηλεκτρόνια ) τα οποία απωθούν την ύλη. Σαν αποτέλεσμα έχουμε το πειραματικό σώμα να ωθείται «κυλώντας» προς τον θετικό πόλο, προς όποια κατεύθυνση και αν αυτός στραφεί, εκδηλώνοντας φαινόμενο αντιβαρύτητας.
Όπου υπάρχουν υψηλά ηλεκτρικά φορτία, όπως και στην προκειμένη περίπτωση, εκδηλώνεται μια ηλεκτρική κορώνα με μια χαρακτηριστική μπλε-λουλακί λάμψη η οποία σημειωτέον, έχει παρατηρηθεί επανειλημμένα γύρω από ΑΤΙΑ. Έχουμε λοιπόν «λόφους» αντιβαρύτητας που δονούνται στην συχνότητα του ιώδους. Όμως ένας λόφος μπορεί να ιδωθεί και ως θόλος. Άλλωστε και στις πειραματικές συσκευές αντιβαρύτητας οι πειραματιστές κατέληξαν πως τα πιο αποτελεσματικά ηλεκτρόδια για τους θετικούς πόλους ήταν αυτά στο σχήμα θόλων. Όπως γνωρίζουμε, μια από τις ιδιότητες των θόλων είναι να συγκεντρώνουν τις ακτινοβολίες.
Μιλώντας για «λόφους» αντιβαρύτητας που δονούνται στην συχνότητα του ιώδους –το χρώμα που συνδέεται με τα ανώτερα τσάκρα της Φώτισης- ίσως θα έπρεπε να επισημάνουμε τους παραδοσιακούς συμβολισμούς του «Βουνού» και τις προεκτάσεις του καθώς όλες σχεδόν οι πολιτιστικές παραδόσεις χρησιμοποιούν αυτό το σύμβολο. Δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να τις αναλύσουμε και αυτές αν και συνάδουν με όσα έχουμε αναφέρει έως τώρα, προσδίδοντας τους περαιτέρω τεκμηρίωση.
Και στο σημείο αυτό έρχεται να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον μας, ύστερα από την ίσως κουραστική ως εδώ πορεία μας, ένα εντυπωσιακό φαινόμενο που στάθηκε δυνατό να παρατηρηθεί από τον άνθρωπο μόλις πριν μερικά χρόνια με την βοήθεια της τεχνολογίας. Αφορά μία από τις Ιδέες που θα μας απασχολήσουν στην συνέχεια του άρθρου, βοηθώντας μας να ολοκληρώσουμε την εικόνα της αλληλεπίδρασης τους ώστε να δημιουργήσουμε εκείνο το επιστημονικής φαντασίας και απόκρυφου μυστηρίου σενάριο…

Φλόγα: 
Ας ξεκινήσουμε παραδοσιακά! Κατά τον Μπασελάρ, η Φλόγα συμβολίζει την υπερβατικότητα ενώ το Φως την επίδραση του υπερβατικού στο περιβάλλον. Στα εβραϊκά για το φως χρησιμοποιείται η λέξη luz3, όμως η ίδια λέξη σημαίνει και πόλη-κέντρο και επίσης mandorla ή μέρος εμφάνισης! Η δε Φωτιά αποτελεί την αρχετυπική εικόνα των φαινομένων αυτών καθαυτών και κατά τον Ελιάντε το να περάσεις μέσα από τη φωτιά συμβολίζει την υπέρβαση της ανθρώπινης κατάστασης. Βασική προϋπόθεση γι αυτό στους Ινδουιστές, η αφύπνιση της πύρινης Κουνταλίνη η οποία ανέρχεται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης και η οποία ταυτίζεται στον Μικρόκοσμο, με τον κορμό του Δέντρου της Ζωής. Σύμφωνα με την Μπλαβάτσκυ, για την εσωτερική διδασκαλία η Φλόγα είναι η Θεία Ουσία. Η αντανάκλαση αυτής της Μιας Φλόγας στον κόσμο της ύλης είναι το Πυρ.
Στην ελληνική μυθολογία αυτό το Θεϊκό Πυρ, αποκλειστικό προνόμιο των «θεών», χαρίζεται στους ανθρώπους από τον Προμηθέα. Ο μύθος του κοσμογονικού ρόλου του Προμηθέα έχει κατά μια εκδοχή ως πρότυπο τον έναν από τους πρώτους θεούς που ξεπήδησαν από το Χάος. Αυτοί ήταν το Έρεβος και ο Αιθέρας. Ο Αιθέρας σαν πρώτος θεός νοούνταν σαν αυθυπόστατη φωτεινή ουσία, ανεξάρτητη από τον Ήλιο. Ένα παζλ συσχετισμών σχετικά με τον Αιθέρα, συναντάμε στον Εμπεδοκλή.

Μέχρι τον 4ο π.Χ. αιώνα, αιθήρ ήταν ο βασικός όρος γι αυτό που εμείς ονομάζουμε αέρα. Όμως αυτό που ο Εμπεδοκλής και οι σύγχρονοί του κατανοούσαν με τον όρο Αιθήρ (χωρίς κατ’ ανάγκη αυτό να αποτελεί πέμπτο στοιχείο) μπορεί να μη ταυτίζεται με αυτό που κατανοούμε τώρα εμείς με τον όρο αέρα, αλλά να είχε περισσότερες ιδιότητες που παρέπεμπαν στο πρωταρχικό φωτεινό «θεϊκό» στοιχείο που ήταν ωστόσο ανεξάρτητο από τον Ήλιο.
Ίσως με τον όρο αιθήρ υποδείκνυαν γενικά την κοσμική ακτινοβολία που περιβάλλει τη Γη και που στο γυμνό μάτι είναι το ίδιο αόρατη με τις αιθέριες μάζες του οξυγόνου, του αζώτου και των λοιπών αερίων, σε αντιδιαστολή με τον όρο αήρ, που τότε υποδήλωνε την αχλύ και γενικά την υγρασία στην ατμόσφαιρα. Έτσι σε κάποια αναφορά του στα τέσσερα στοιχεία ο Εμπεδοκλής αποκαλεί τον Αιθέρα, Ουρανό.
Έχοντας αυτά κατά νου και λαμβάνοντας υπόψη μας την εσκεμμένη μέθοδο του Εμπεδοκλή να υπονοεί περισσότερα από όσα λέει δίνοντας «εικόνες» που οδηγούν σε συνειρμούς, γίνεται εύκολα κατανοητή η αναφορά «ο Τιτάν Αιθήρ, που περισφίγγει κυκλικά το σύμπαν» ως υπονοούμενο για τον κοσμογονικό ρόλο του, Τιτανικής καταγωγής, Προμηθέα και το «Θεϊκό Πυρ» που χάρισε στους ανθρώπους.
Σ’ ένα πρώτο επίπεδο ερμηνείας ήταν η κοινή φωτιά και οι τέχνες που στηρίζονται σ’ αυτήν. Σ’ ένα δεύτερο ήταν οι γνώσεις γενικότερα. Όμως κατ’ ουσία ο Προμηθέας ήταν εκείνη η καταλυτική διαδικασία που «ξεκλείδωσε» την εσωτερική Φλόγα στο ανθρώπινο γένος, που άναψε εκείνη τη σπίθα της ικανότητας της Αντίληψης. Με την επέμβαση του αποκτήθηκε η Επίγνωση της Συνείδησης, της Ύπαρξης, της Ζωής και του Θανάτου. Δημιουργήθηκε ο προμανθάνων άνθρωπος που διαχωρίστηκε έτσι από τις υπόλοιπες ζώσες Υπάρξεις και άρχισε να αναζητά την καταγωγή του. Και μεταξύ μας, ο κάθε μεταγενέστερος, «Δίας» θα θύμωνε και θα ανησυχούσε για τα …κεκτημένα του! Και θα έκανε ανά τους αιώνες -αθάνατος γαρ- τα πάντα για να αποτρέψει τον Άνθρωπο από τα σχέδια του.
Ήταν μήπως η σπίθα εκείνη, ένα υποατομικό σωματίδιο από την αναβράζουσα κβαντική θάλασσα, ένας ελλείπων κρίκος, που μέσω του καταλύτη αντέδρασε με την δομή του DNA αλλάζοντας την συνειδησιακή κατάσταση του ανθρώπινου όντος;
Πώς όμως αντιλαμβάνονται οι σύγχρονοι επιστήμονες την έννοια του αιθέρα και ποιο ρόλο του αποδίδουν; Από τον Καρτέσιο και τον Νεύτωνα μέχρι τον Μάξγουελ και τον Μίκελσον, ο αιθέρας προβλημάτιζε για την παρουσία ή απουσία του από τα πειραματικά δεδομένα, τους επιστήμονες. Όταν ο Μίκελσον απέτυχε να εντοπίσει τον αιθέρα στις μετρήσεις του ο Αϊνστάιν δεν δίστασε να τον παρακάμψει καθώς δεν τον θεωρούσε απαραίτητο στην δική του έρευνα.

Κι έπειτα εμφανίστηκε η κβαντική θεωρία κερδίζοντας έδαφος καθώς αναπτύσσονταν σε διάφορες κατευθύνσεις, δημιουργώντας νέους κλάδους ερευνών. Ακόμη και ο Αϊνστάιν αναγκάστηκε στην πορεία να παραδεχθεί πως σύμφωνα με τη γενική θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες και πως με αυτή την έννοια μπορούμε να δεχθούμε την ύπαρξη «κάποιου» αιθέρα. Και καθώς οι εξελίξεις στην έρευνα προχωρούσαν καταλήξαμε πλέον σήμερα να μιλάμε για «ένα κενό προικισμένο με μια τεράστια ποσότητα ενέργειας και γεμάτο από τις διακυμάνσεις μηδενικού σημείου στις οποίες αποδόθηκαν εκτός των άλλων και οι ιδιότητες της αδράνειας και η βαρύτητα.»
Συγχρόνως άρχισαν να αναδύονται νέες θεωρίες για τον αιθέρα οι οποίες, σημειωτέον, είναι συγχρόνως και θεωρίες ενιαίου πεδίου αφού προϋποθέτουν ως βάση για τη δημιουργία όλων των δυνάμεων τον αιθέρα. Πολλές δε από αυτές έχουν ήδη τεκμηριωθεί μαθηματικά.
Το περίεργο στην όλη ιστορία είναι πως σε καμία δεν χρησιμοποιείται ο όρος αιθέρας, αλλά διαφορετικές λέξεις που ωστόσο αποδίδουν στο εξεταζόμενο στοιχείο τις ίδιες ιδιότητες! Αλλά βέβαια το ρόδο όπως και αν το ονομάσεις…
Είδαμε λοιπόν πως η Φλόγα με όλους τους υπερβατικούς συμβολισμούς της μας οδήγησε στη θεϊκή σπίθα και στον Αιθέρα, που κάτω από μια νέα επιστημονικοφανή ορολογία συνεχίζει να βρίσκεται στο προσκήνιο κερδίζοντας συνεχώς έδαφος. Η παρουσία του είναι ίσως από εκείνες τις καταστάσεις που επειδή μας είναι εκ γενετής οικείες δεν τραβούν την προσοχή της αντίληψης μας και έτσι μοιάζει σαν να μην υπάρχουν. Ένα τέτοιο γεγονός είναι η χωροχρονική συστροφή (Frame Dragging
http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2016/03/blog-post_593.html?spref=fb
 

ΚΟΝΤΕΞ ΜΠΟΡΤΖΙΑ

Κόντεξ Μπόρτζια

 

Γράφει ο ΕργΔημΕργ          

αιρός ν’ αλλάξουμε λίγο το παιχνίδι στο παρόν μπλόγκι, καί να βάλω κι εσάς στη μπρίζα. (Καί στη μπριζόλα – ήγουν στο ψητό! ) Τί, δηλαδή; Γλυκαθήκατε, επειδή σας τα δίνω όλα έτοιμα; Σήμερα έχει άσκηση στο σπίτι. «Χόουμγουερκ!» – που λέγανε καί το 1821! Λόλ!!!
Θυμάστε που λέγαμε πως ο νικητής του γρίφου του «Έντγκέημ 1» θα κληθεί να ερμηνεύσει κάποιο χειρόγραφο των προγόνων του; Έ, ωραία, ας δούμε ποιό -μπορεί να- είναι αυτό.

Ξεκινάμε από την παρατήρηση πως αυτό δεν είναι απαραίτητα απόκρυφο. Εφ’ όσον …κρύπτεται το ίδιο (ως έχον μη αναγνώσιμο / μη αντιληπτό περιεχόμενο), δεν έχει περαιτέρω ανάγκη εγκλεισμού σε ανήλιαγα υπόγεια. Βέβαια, με τις ιδεοληψίες φανατικών δεν τα βγάζεις πέρα, αλλά δίνουμε καί μιά πιθανότητα να είναι προσβάσιμο.
Ποιοί είναι τα γνωστά χειρόγραφα των Αζτέκων; Βάζουμε στα ψαχτήρια «Aztec codices», καί τα βρίσκουμε. (Τα βιβλία στη φιλολογική έρευνα αποκαλούνται «κώδικες» – καί δή, στα Λατινικά. Codex-codices, ενικός-πληθυντικός.) Πάμε τώρα στις εικόνες των βιβλίων αυτών, καί διαπιστώνουμε πως είναι κάμποσα. Ποιό είναι αυτό που μας ενδιαφέρει;
Προσωπικά ξεχωρίζω τον «κώδικα του Βοργία». Δεν πρόκειται γιά τον πάπα, επί των ημερών του οποίου ο Κολόμβος πρωτοαπέπλευσε γιά την Αμερική, αλλά γιά κάποιον πολύ μεταγενέστερο ομοεπίθετό του, καρδινάλιο. Οι Βοργίες (ναί, η γνωστή οικογένεια με τα όργια καί τις συνομωσίες) ξεκίνησαν από τον πάπα Αλέξανδρο ΣΤ’, ο οποίος ήταν Ισπανός καί στο επίθετο λεγόταν Μπόρχα. (Πυργίσιος, δηλ. – στα βυζαντινά Ελληνικά «βουργησέος». Που σημαίνει ευγενής. Το αντίθετο ήταν το «βιλλάνος», δηλ. χωριάτης. Βέβαια, ο Αλέξανδρος ο στού στην πραγματικότητα ήταν Μπόρχα χωρίς το ρ, αλλά δεν το κάνουμε θέμα! ) Με τη διαμονή του στην Ιταλία, κι επειδή έσπειρε καί κάμποσα παιδιά, το επίθετο της οικογένειας Μπόρχα -πλέον- «ιταλοποιήθηκε», κι έγινε Μπόρτζια. Αλλά δεν είναι αυτή η οικογένεια Βοργία του κώδικα.
Υπάρχει κι άλλη οικογένεια Ιταλών -από τη Σιένα- που έβγαλε πάπες: οι Μποργκέζε. Από κάποιο παρακλάδι της οποίας πιθανώτατα βγήκε κι ο ιδιοκτήτης του κώδικα. Μπορεί καί όχι, διότι στον Μεσαίωνα «Βουργησέοι» ήσαν πολλοί. Αλλά τέλος πάντων, λεπτομέρειες.

Ο «κώδικας Βοργία» έχει 76 σελίδες. Ουκ ολίγες! (Όλες βρίσκονται φωτογραφημένες εδώ, συν μερικές μεγεθυμένες λεπτομέρειες.) Σκέτη ζωγραφική παντού, χωρίς γράμματα, άρα είναι φτιαγμένος πριν την Κονκίστα ( = κατάκτηση του Μεξικού). Η πρώτη του σελίδα…

…(αλλά καί η δεύτερη) δείχνει πως το χειρόγραφο γλύτωσε την τελευταία στιγμή από το να γίνει παρανάλωμα. Επίσης, μαθαίνουμε ότι το χειρόγραφο αυτό ήταν θαμμένο γιά κάτι αιώνες, μέχρις ότου επανακαλύφθηκε ανάμεσα στα πράγματα του μακαρίτη καρδιναλίου Στέφανο Μπόρτζια, καί σήμερα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού… στο φανερό τμήμα της!
Μαθαίνουμε ακόμη (στο ίδιο λήμμα που είδαμε, «κώδικας Βοργία») πως το χειρόγραφο αυτό αναγράφει αστρονομικές γνώσεις, Αζτέκικες γιορτές καί πανηγύρια κατά τη διάρκεια του έτους, τη σημασία των ωρών της ημέρας, την περιγραφή των εποχών βροχής καί ξηρασίας, συν μερικά ακόμη αντικείμενα ίδιας φύσεως.
Να μη σας βάζω ιδέες, αλλά κατ’ εμένα αυτό ακριβώς είναι το χειρόγραφο που ζητάμε! Γιατί; Διότι, γιά παράδειγμα, με προβληματίζει η 56η σελίδα του:

Τί είναι τα κόκκινα κυκλάκια; Δώδεκα ώρες της ημέρας καί δώδεκα της νύχτας; Ή ίσως 12 πλανήτες στο Ηλιακό μας σύστημα; Ή (ακόμη περισσότερο) οι αφηρημένες ιδέες της 12άδας καί της διπολικότητας;… (Έ, ρέ, κι είν’ αυτό που λέω!… Χαμός ανεπανάληπτος!)


Εντάξει, η κατεστημένη ακαδημαϊκή ερμηνεία έχει ήδη δοθεί, αλλά κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει καί δεύτερη. Καί τρίτη, καί… Εδώ κυκλοφορούν φήμες, πως ο δίσκος της Φαιστού έχει εφτά ερμηνείες! (Κατ’ εμένα, τρείς οπωσδήποτε. Επί δύο φορές ανάγνωσης.) Επομένως, γιατί να μην έχει περισσότερες της μίας αναγνώσεις / ερμηνείες κι αυτό το χειρόγραφο; Ποιός το αποκλείει κατηγορηματικά, ειδικά γιά τα ιερατικά κείμενα όλων των πολιτισμών;
Αυτές, λοιπόν, τις παραπανίσιες ερμηνείες εκλήθη να βγάλει στη φόρα ο φέρελπις νεαρός Αζτέκος  αστρονόμος. Μιά που μιλάμε γιά αστρονομικά, περιοδικά, καιρικά φαινόμενα, η επιλογή του τύπου αυτουνού γιά να βγάλει …τον Κετζαλκοάτλ απ’ την τρύπα, ήταν απόλυτα επιτυχής. Ως γνωστόν, οι «υπερεσίες» ουδέποτε ήσαν ηλίθιες. Ούτε το Βατικανό.

Το θέμα, όμως, είναι να κάνουμε κι εμείς παιχνίδι. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, καί τελικά κατάλαβα πως κάποια στιγμή (καί σύντομα) πρέπει να σας βάλω κι εσάς στην προσπάθεια ανοίγματος του κουτιού των γνώσεων, διότι αλλοιώς κάνω μιά τρύπα στο νερό. Σπαταλάω χρόνο καί προσπάθεια, χωρίς ταυτόχρονα να δημιουργώ κι άλλους «πολεμιστές», ενόσω η Ελλάδα πνίγεται κάθε μέρα καί μας χρειάζεται όλους.
Εντάξει, μερικά θέματα θα τα βγάλω πέρα μόνος μου, θέλω-δε θέλω. Αλλά η όποια ερευνητική φλόγα καί ικανότητα έχω, πρέπει οπωσδήποτε να μεταλαμπαδευτούν.
Πιστεύω πως ήδη έχετε μάθει αρκετά εδώ, κυρίως από μεθοδολογία σκέψης. Αλλά καιρός να πιάσετε τη λάβα με γυμνά χέρια! Ξεκινάμε, λοιπόν, με τα τυχόν κρυμμένα νοήματα του «κώδικα Βοργία». Ποιός θα τα βρεί;
Σας περιμένω!
 

ΟΙ ΔΥΟ ΓΚΑΝΤΙ...ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

Οι Δύο Γκάντι – Μύθοι και Πραγματικότητες

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

                                          Οι Δύο Γκάντι – Μύθοι και Πραγματικότητες

“…οι νεκροί έχουν έναν τρόπο να γίνονται άγιοι στα μάτια των επιζώντων…”
― Rachel Vincent, My Soul to Take

Η ταινία ξεκινάει με τη δολοφονία του Γκάντι. Ο ηλικιωμένος ηγέτης, αδύναμος και μειλίχιος, υποδέχεται θαυμαστές του για να προσευχηθούν μαζί. Ο συνοφρυωμένος και σκληρός φανατικός τον πλησιάζει και αφού του υποκλίνεται, τον πυροβολεί τρεις φορές, ανάμεσα σε ένα πλήθος που πανικοβάλλεται και τρέχει να σωθεί. Δεν μπορεί ο θεατής παρά να αισθανθεί συμπάθεια για το θύμα, αφού μην έχοντας παρακολουθήσει ακόμα τα περιστατικά της ζωής του, βλέποντας στο πρώτο πλάνο τη στυγνή, εν ψυχρώ, και αχρείαστη δολοφονία του, αδυνατεί να δεχτεί άλλη εικόνα του Γκάντι παρά, όχι μόνο του θύματος, αλλά και του ήρωα. Την ηρωοποίηση επιλέγει λοιπόν ο σκηνοθέτης, που συνεπάγεται την ωραιοποίηση των σημείων μιας ζωής σύνθετης και αντιφατικής. Σε μια άλλη σκηνή νωρίς στην ταινία, ο ήρωας δείχνεται σε σύγχυση και αδύναμος να υλοποιήσει τους στόχους του, όπου η γυναίκα του τον καθησυχάζει λέγοντάς του «είσαι απλά ένας άνθρωπος». Η ταινία όμως συνεχίζει δείχνοντάς τον να καταφέρνει να κάνει πράξη το όραμά του και ο θεατής μένει με το συμπέρασμα ότι τελικά ίσως δεν είναι «απλά ένας άνθρωπος», ίσως είναι κάτι παραπάνω. Η προσωπολατρία του Γκάντι γεννήθηκε πριν το θάνατό του, ενισχύθηκε μετά τη δολοφονία του και συντηρήθηκε από την οσκαρική ταινία του Αττένμπορο και την εισαγωγή του στην ποπ κουλτούρα της σύγχρονης εποχής. Ας δούμε λοιπόν αν το είδωλο του Γκάντι αντιστοιχεί στην πραγματικότητά του.

Ο Mohandas Karamchand Gandhi (1869-1948) και ο Ben Kingsley στην ταινία του 1982.

Το να πει κανείς ότι ο Γκάντι έδιωξε τους Άγγλους από την Ινδία προδίδει μια απλοϊκή ανάγνωση της ιστορίας. Οι Άγγλοι μετά το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάστηκαν να ξεχάσουν κάθε ελπίδα διατήρησης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και αποσύρθηκαν από κάθε γωνιά της γης όπου κρατούσαν εδάφη. Δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις αποικιοκρατικές τους περιπέτειες μετά τη νίκη του μεγάλου εχθρού, του ιμπεριαλιστικού εθνικοσοσιαλισμού της Γερμανίας. Ήδη από το τέλος του προηγούμενου Μεγάλου Πολέμου, ήταν φανερό ότι οι μέρες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ήταν μετρημένες. Το ερώτημα πλέον δεν ήταν αν, αλλά πότε, θα ερχόταν η ώρα. Ο Γκάντι είχε ταχθεί στον σκοπό της ανεξαρτησίας από τότε που αυτό έγινε φανερό, και είχε καταφέρει να εμπνεύσει τους συμπατριώτες του να αντισταθούν στον ξένο αποικιοκράτη. Είχε όμως εντοπίσει τον εχθρό όχι στους ίδιους τους Άγγλους, αλλά στον μοντερνισμό που συνόδευε την παρουσία τους στην Ινδία. Δήλωνε ότι το νέο έθνος θα έπρεπε να καταδικάσει τη βιομηχανία και την τεχνολογία, και να επανακαθορίσει την ταυτότητά του στους ρυθμούς του αργαλειού (που για δύο ώρες τη μέρα δούλευε ο ίδιος συμβολικά μέχρι το θάνατό του) και της ζωής στο χωριό.

«Η σωτηρία της Ινδίας συνίσταται στο να ξεχάσει αυτά που έμαθε τα τελευταία 50 χρόνια. Οι σιδηρόδρομοι, τηλέγραφοι, νοσοκομεία, δικηγόροι, γιατροί και όλα αυτά πρέπει να φύγουν.»

Ο Νεχρού (ο πρώτος Πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Ινδίας, κεντρική φιγούρα του κινήματος ανεξαρτητοποίησης και πηγή αντίλογου στον Γκάντι) θεωρούσε ότι αυτό ήταν ουσιωδώς λαθεμένο, όπως και αδύνατο. Θεωρούσε ότι οι απόψεις αυτές του Γκάντι φανέρωναν την αγάπη και τον θαυμασμό του για τη φτώχεια, τη δυστυχία και την ασκητική ζωή. Στο τέλος, ήταν ο Νεχρού που διαπραγματεύτηκε τους όρους της ανεξαρτησίας.

Σύμφωνα με τον Γκάντι, κάπως έτσι έπρεπε να μοιάζει το μέλλον της Ινδίας.

Ο Γκάντι δε φαίνεται να καταλάβαινε από πολιτική φιλοσοφία, ούτε τι ακριβώς συνεπάγονται όροι όπως φασισμός, καπιταλισμός, ναζισμός, μαρξισμός. Όσον αφορά το δίλλημα καπιταλισμού/κομμουνισμού, ο Γκάντι πρότεινε μια εναλλακτική λύση μεταξύ των δύο οικονομικών συστημάτων. Ένας πλούσιος θα μπορούσε να κρατήσει την περιουσία του και την ιδιοκτησία ενός εργοστασίου, αλλά θα έπρεπε να έχει συναίσθηση της κοινωνικής ευθύνης που προκύπτει από τη θέση του, και να δουλεύει δίπλα στους εργάτες που απασχολεί. Το σκεπτικό του αυτό, που αναπτύσσει με αοριστίες και ηθικολογίες, πιο πολύ θυμίζει έκθεση μαθητή γυμνασίου παρά τα φωτισμένα λόγια ενός σοφού ηγέτη. Στη δημοκρατία εντόπιζε  όντως κάποια συστημικά προβλήματα, όπως το ότι είναι τρωτή στις πιέσεις της άρχουσας τάξης που δε θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει τη βία για να προστατεύσει τα συμφέροντά της, αλλά ισοπέδωνε τον προβληματισμό του λέγοντας ότι η δημοκρατία «δεν είναι διόλου καλύτερη από τις υπόλοιπες μορφές διακυβέρνησης».

Σύμφωνα με τον Τζωρτζ Όργουελ, οι διδαχές του Γκάντι δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την δυτική αριστερή ιδεολογία, με το ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο των πάντων και με το ότι ο στόχος μας πρέπει να είναι η καλυτέρευση της ανθρώπινης κατάστασης σε αυτή τη γη, που είναι η μόνη που έχουμε. Μπορούν μόνο να έχουν νόημα αν υπάρχει θεός και αν ο υλικός κόσμος γύρω μας είναι απλά μια αυταπάτη από την οποία πρέπει να ξεφύγουμε.

Ο Γκάντι δεν μπορούσε να δει καμία εξουσιαστική πάλη, παρά υπό το πρίσμα της σχέσης εξουσίας μεταξύ Άγγλων και Ινδών. Σε άρθρο του 1940 –όπου απευθύνεται στο σύνολο των Βρετανών-, αφού καταδικάζει κάθε βιαιοπραγία και κάθε πόλεμο ως «ουσιωδώς ανήθικο» παροτρύνει τους Βρετανούς να αφήσουν τα όπλα και να επιτρέψουν στους Ναζί:

«….να καταλάβουν το όμορφό σας νησί, με τα πολλά όμορφα κτήριά σας. Θα τα δώσετε όλα αυτά, αλλά όχι τις ψυχές, ούτε το νου σας. Αν αυτοί οι κύριοι θελήσουν να καταλάβουν τα σπίτια σας, θα τα εγκαταλείψετε. Αν δεν σας αφήσουν να φύγετε ελεύθερα, θα τους επιτρέψετε να σας σφάξουν, άντρες, γυναίκες και παιδιά, αλλά θα αρνηθείτε να υποταχθείτε σε αυτούς.»

Αυτά είναι τα λόγια ενός ανθρώπου που έπαιρνε τον διαχωρισμό σώματος και ψυχής στα σοβαρά. Αυτή είναι η μίζερη επιλογή που είχε να προσφέρει ο Γκάντι στους αμυνόμενους και υπερασπιστές του ελεύθερου κόσμου Άγγλους, όχι στην περίπτωση που θα έχαναν τον αγώνα, όχι σαν μια διέξοδο για αξιοπρεπή ήττα, αλλά με την ελπίδα να τους παρασύρει σε μια θρησκοληπτική ιδεολογία που ο ίδιος ακολουθούσε επί 50 χρόνια. Η απουσία ειρωνείας όταν περιγράφει τους Ναζί με τις λέξεις «αυτοί οι κύριοι (gentlemen)» είναι ανατριχιαστική.

«Αυτή η σφαγή πρέπει να σταματήσει. Χάνετε. Αν επιμείνετε, το αποτέλεσμα θα είναι περισσότερη αιματοχυσία. Ο Χίτλερ δεν είναι κακός άνθρωπος.» απευθυνόμενος στους Άγγλους.

Δεν είναι εξάλλου οι τακτικές πασιφισμού που πίεσαν τους Άγγλους να απεμπλακούν από την αποικία τους. Το 1941 είδε τον στρατό του Χιροχίτο να φτάνει στα σύνορα της Ινδίας και μάλλον θεώρησε ότι ήταν καλή ευκαιρία να κάνει σλόγκαν τη δήλωση «Εγκαταλείψτε την Ινδία» (Quit India) στους Βρετανούς και να ανοίξει το δρόμο για να ξεκινήσει το ομώνυμο κίνημα, όχι από τον ίδιο, αλλά από το Κογκρέσο. Όταν δηλαδή οι Άγγλοι, απομονωμένοι και εγκλωβισμένοι στη χώρα τους από τους Γερμανούς, θα είχαν μεγάλη δυσκολία στο να επέμβουν στρατιωτικά στην Ινδία, με τους εχθρούς τους Ιάπωνες τόσο κοντά. Μάλλον θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτή η τακτική ήταν καν «πασιφιστική», αφού ο Γκάντι φαίνεται να ήταν διατεθειμένος να αφήσει τους Ιάπωνες να πολεμήσουν για λογαριασμό του.

Όσον αφορά την ύποπτη ιδεολογία του πασιφισμού, όταν το 1938 ρωτήθηκε για το τι έπρεπε να κάνουν οι Γερμανοί Εβραίοι για να σταματήσει το κυνήγι τους από το νέο φασιστικό καθεστώς, απάντησε ότι αυτοί θα έπρεπε να κάνουν ομαδικές αυτοκτονίες, για να κάνουν γνωστές στον κόσμο και στους Γερμανούς πολίτες τις πρακτικές βίας του Χίτλερ. Μετά τον πόλεμο, και αφού ολόκληρος ο κόσμος έγινε μάρτυρας του μεγέθους της σφαγής, ο Γκάντι δικαιολόγησε την άποψή του με το ότι η παράδοση των Εβραίων στους δολοφόνους τους τουλάχιστον θα δικαίωνε τον θάνατό τους, που έτσι κι αλλιώς επήλθε. Ο Γκάντι, αν μη τι άλλο, ήταν ειλικρινής. Γιατί αν δεν είσαι έτοιμος να αφαιρέσεις καμία ζωή, πρέπει να είσαι έτοιμος να δεις κάποιες ζωές να χάνονται με κάποιον άλλο τρόπο.

 Είναι ακόμα λάθος να θεωρούμε τον Γκάντι ως τον «πατέρα του πασιφισμού». Την έννοια αυτή την άντλησε αυτούσια από τη θρησκεία του Τζαϊνισμού, οι πρακτικοί της οποίας περπατάνε με το κεφάλι κατεβασμένο για να μην πατήσουν ούτε ένα έντομο, και δεν πλένουν τα ρούχα τους για να μην προκαλέσουν το θάνατο ούτε καν σε μικροοργανισμούς που ενδεχομένως φιλοξενούν. Οι θρησκευτικές του εμμονές όμως δεν επηρέαζαν μόνο την πολιτική του στάση, αλλά και την οπτική του για την ανθρώπινη φύση. Θεωρούσε ότι τα παιδιά γεννιούνται ηθικά και αργότερα μόνο διαφθείρονται από την κοινωνία. Στην κομμούνα του «Φάρμα Φίνιξ» (Phoenix Farm), έβαζε τα παιδιά να παίζουν μαζί αγόρια και κορίτσια (πάντα με επίβλεψη ενήλικα). Κάποτε έμαθε ότι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι έκαναν έρωτα και, αφού έβαλε να κόψουν τα μαλλιά του κοριτσιού για να «εξουδετερώσουν το φύλο της», επέβαλε νηστεία στον εαυτό του για να αποτρέψει τέτοιες συμπεριφορές. Το ζευγάρι δε συγκινήθηκε και επανέλαβε το αμάρτημα. Ο Γκάντι επιδόθηκε στην ίδια τακτική αυξάνοντας τη διάρκεια της δοκιμασίας. «Ηθικός εκβιασμός» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούσε ο ίδιος για να περιγράψει την χρήση της νηστείας ως μέσο επιρροής.

Πίστευε ότι στο γάμο οι σύζυγοι πρέπει να κάνουν σεξ αποκλειστικά και μόνο για λόγους αναπαραγωγής και στη συνέχεια να ζουν σαν αδέλφια, και αρνιόταν ότι οι γυναίκες αισθάνονται απόλαυση από την πράξη του σεξ. Επί χρόνια, και ενώ ζούσε σε μοναστήρι, απαγόρευε από τους ακολούθους του να κοιμούνται με τις συζύγους του, από τις οποίες όμως απαιτούσε να κοιμούνται δίπλα του γυμνές, ώστε να δοκιμάζει τις αντοχές του στην σεξουαλική αποχή. Το ίδιο έκανε αργότερα, προς το τέλος της ζωής του με την 17χρονη Άμπα και τη 18χρονη Μανού (ανιψιές του και οι δύο). Σε ποιον θα συγχωρούσαμε σήμερα τέτοια συμπεριφορά;

Σε διάφορες περιπτώσεις ο Γκάντι ξεκινούσε τις δηλώσεις του με τη φράση «ο θεός με προειδοποίησε ότι…» ή «ο θεός μου είπε ότι…». Για συνηθισμένους ανθρώπους τέτοιος τρόπος ομιλίας θα αντιμετωπιζόταν τουλάχιστον με καχυποψία (αρκεί να θυμηθούμε τον Τζωρτζ Μπους), και όποιον παριστάνει ότι έχει ανοιχτή γραμμή με το θεό μπορούμε εύκολα να τον χαρακτηρίσουμε παράφρονα· για τον Γκάντι όμως δεν επιφυλάσσουμε τέτοιου είδους κριτική.

Το 1934 έγινε καταστροφικός σεισμός στο Μπιχάρ, που ο Γκάντι απέδωσε στη σκληρή στάση των Ινδουιστών στους «κατώτατους». Ακόμη και οπαδοί του τον κατηγόρησαν για τη σύνδεση φυσικών φαινομένων με κοινωνικά θέματα, προωθώντας προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

 Πολλές ασάφειες και παρεξηγήσεις αφορούν και τη στάση του απέναντι στο σύστημα κοινωνικού διαχωρισμού σε κάστες. Ο Γκάντι δεν ήθελε να καταργηθεί το ρατσιστικό αυτό σύστημα, αλλά μόνο να βελτιώσει την κατάσταση των «κατώτατων» (untouchables), που αναλάμβαναν τα απεχθέστερα επαγγέλματα, από τον καθαρισμό βόθρων μέχρι τη διαχείριση πτωμάτων.

«Πιστεύω στο κοινωνικό διαχωρισμό σε κάστες (caste system), που είναι ο νόμος της ζωής. Ο νόμος της κάστας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας. Γιατί ο γιος μου πρέπει να είναι κάτι άλλο από ρακοσυλλέκτης αν είμαι κι εγώ τέτοιος; Ένας Σούντρα (κατώτερη κάστα) δεν μπορεί να λέγεται Μπράμιν (ανώτερη κάστα), ακόμα κι αν έχει όλα τα χαρακτηριστικά (qualities) ενός Μπράμιν εκ γενετής. Και είναι καλό για αυτόν να μην διεκδικεί τη θέση μιας κάστας στην οποία δεν έχει γεννηθεί. Είναι σημάδι ταπεινότητας.» 

Όταν το 1932 το Νέο Σύνταγμα πρότεινε οι κατώτατοι να έχουν δικαίωμα ψήφου για να εκπροσωπούνται από κάποιον δικό τους αντιπρόσωπο στη τοπική διοίκηση (όπως οι υπόλοιπες κάστες), ο Γκάντι ξεκίνησε νηστεία μέχρι θανάτου για να αποτρέψει κάτι τέτοιο, καθώς θα αποτελούσε εκ νέου αναγνώριση της ύπαρξής τους ως ξεχωριστής κατηγορίας πολιτών. Όλοι καταδίκασαν τη στάση του: οι οπαδοί του, η κυβέρνηση, και οι ίδιοι οι κατώτατοι, που ο Γκάντι αποκαλούσε «Παιδιά του Θεού». Δήλωνε πως μιλούσε για λογαριασμό τους, την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία των κατώτατων και ο Αμπεντκάρ, ο ηγέτης τους, ήταν ενάντιοι στη θέση του και υπέρ του δικαιώματος ψήφου, και θεωρούσαν τον όρο «Παιδιά του Θεού» πατερναλιστικό και υποτιμητικό. Ο Γκάντι όμως είχε πλέον πολύ μεγάλη επιρροή χάρη στην πρόσφατη επιτυχημένη του «Πορεία για το Αλάτι», και το Κογκρέσο της χώρας είχε επενδύσει στην εικόνα του ως ηγέτη και ως μεσσιανική φιγούρα, και έτσι κατάφερε και εκβίασε (λέξη που χρησιμοποίησε ο Αμπεντκάρ) συμβιβασμό. Έτσι, οι Ινδοί δεν θα έβγαζαν υποψήφιο ανά κάστα, αλλά συνολικά, και με ενισχυμένη αντιπροσώπευση για μια δεκαετία. Φυσικά, όπως θα ήταν αναμενόμενο, στην πράξη αυτό θα σήμαινε ότι οι ανώτερες κάστες, με μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή, θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να εκλέξουν κάποιον που θα εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα και όχι των κατώτερων.

«Ιατρικά ίσως υπάρχουν αντιρρήσεις για την αξία μιας τέτοιας διατροφής, αλλά ηθικά είμαι πεπεισμένος πως οτιδήποτε στερείς από τον εαυτό σου, είναι καλό για την ψυχή σου.» 

Σημαντική επιτυχία του Γκάντι θεωρείται το ότι ενέπνευσε το λαό της Ινδίας παροτρύνοντάς τον να ασκήσει πολιτική ανυπακοή. Ζητούσε από Ινδούς δικηγόρους, αστυνομικούς και δασκάλους να παραιτηθούν από τη δουλειά τους και από αγρότες να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους. Είχε τόση απήχηση αυτή του η εκστρατεία που οι συμπατριώτες του δεν δίσταζαν να μπουν στη φυλακή παρανομώντας για τον κοινό σκοπό. Ακόμα και χωρίς να συλληφθούν, σκαρφάλωναν στα τείχη των φυλακών και ζητούσαν να φυλακιστούν. Κάποιοι υπερενθουσιώδεις όμως υποστηρικτές του δημιούργησαν επεισόδια σε μια διαδήλωση στην πόλη Chauri Chaura το 1922, όπου σκότωσαν 22 Ινδούς αστυνομικούς φωνάζοντας «Νίκη στον Μαχάτμα Γκάντι», ο οποίος καθόλου αδικαιολόγητα αποτροπιάστηκε από το βίαιο περιστατικό που έλαβε χώρα στο όνομά του. Αντί όμως να καταδικάσει μεμονωμένα το περιστατικό, ακύρωσε εξ ολοκλήρου την εκστρατεία σε ολόκληρη τη χώρα. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι η κίνηση αυτή ήταν πολιτικά ασύνετη αλλά θρησκευτικά ορθή, ότι η βία είναι αμαρτία ενάντια στον θεό και ότι η Ινδία δεν ήταν έτοιμη για αυτοδιακυβέρνηση. Μόλις το έκανε αυτό έχασε την υποστήριξη και τον θαυμασμό του λαού αλλά και της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.

Δεν ήταν η πρώτη φορά όμως που έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό του. Το 1918 είχε ξεκινήσει μια παρόμοια εκστρατεία (Κέμπα) όπου και πάλι προωθούσε την άρνηση των χωρικών από το να πληρώσουν δυσβάσταχτους φόρους και μάλιστα κατάφερε να πετύχει συμβιβασμό με τις αρχές, ώστε οι φόροι να πληρώνονται μόνο από πλούσιους αγρότες ενώ οι φτωχοί απαλλάχθηκαν πλήρως. Ένα μήνα όμως μετά τη νίκη του, και ενώ οι Άγγλοι απαιτούσαν την εκ νέου στρατολόγηση Ινδών για να πολεμήσουν στο πλευρό τους, ο Γκάντι τάχτηκε υπέρ των Βρετανών και είπε ότι οι Ινδοί, σαν πιστοί υπήκοοι της Αγγλικής Αυτοκρατορίας, έπρεπε να βοηθήσουν τους Άγγλους στον πόλεμο, την ίδια στιγμή που Ινδοί πολιτικοί υποστήριζαν ότι δεν έπρεπε να δοθεί στους Άγγλους στρατιωτική βοήθεια, αν αυτοί δεν έδιναν την υπόσχεση ότι μετά το τέλος του πολέμου θα εξασφάλιζαν την ανεξαρτησία της χώρας.

Αλλά και παλιότερα, όταν ήταν στη Νότια Αφρική και δήλωνε ότι «η λευκή φυλή της Νότιας Αφρικής πρέπει να είναι η επικρατούσα φυλή», ο Γκάντι έγινε εθελοντής στον Πόλεμο των Μπόερ και συγκέντρωσε ακόμα 1.100 Ινδούς (που θεωρούσε «έποικους όπως οι Άγγλοι») για να πολεμήσουν ως εθελοντές στο πλευρό της Αυτοκρατορίας κατά των μαύρων ιθαγενών. Και το 1906, όταν οι Βρετανοί κήρυξαν πόλεμο στους Ζουλού, αυτός τους παρότρυνε να στρατολογήσουν και Ινδούς που ζούσαν εκεί, όπως και έκαναν. Για τους ιθαγενείς έλεγε: «η μοναδική τους φιλοδοξία είναι να συλλέξουν έναν αριθμό βοδιών για να αγοράσουν μια γυναίκα, και μετά να περάσουν τη ζωή τους στη νωθρότητα και τη γύμνια» και «ο νέγρος πρέπει να φορολογείται γιατί δεν δουλεύει αρκετά, ο Ινδός πρέπει να φορολογείται γιατί δουλεύει πάρα πολύ».

Ένας από τους βασικούς στόχους του Γκάντι ήταν η συναδέλφωση όλων των Ινδών, ανεξαρτήτου θρησκείας, και συγκεκριμένα μεταξύ Μουσουλμάνων και Ινδουιστών. Οι σχέσεις αντιπαλότητας μεταξύ των δύο θρησκειών όμως εντείνονταν όσο πλησίαζε η ώρα της ανεξαρτησίας. Οι Μουσουλμάνοι έβλεπαν με καχυποψία την αύξηση της δύναμης επιρροής των Ινδουιστών και ανησυχούσαν για τη θέση τους στο νέο έθνος. Για να πάρει ο Γκάντι τους Μουσουλμάνους με το μέρος του, υποστήριξε το 1920 να αναγνωριστεί ο Σουλτάνος της Τουρκίας σαν «Χαλίφης του Ισλάμ», ένα αίτημα κάποιων Ινδών Ισλαμιστών. Το κίνημα αυτό (Κίνημα Κιλαφάτ) θεωρούνταν ιμπεριαλιστικό, προωθούμενο από φονταμενταλιστές Μουσουλμάνους και βασισμένο σε μια παν-ισλαμική ιδέα. Η στάση αυτή του Γκάντι μάλλον ήταν άστοχη (εκτός από φαινομενικά αντίθετη στον αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα του), αφού ήδη οι Τούρκοι είχαν αποκηρύξει τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης και ακολουθούσαν τον Κεμάλ που είχε έδρα την Άγκυρα. Το 1924, το χαλιφάτο διαλύθηκε και οι Τούρκοι ανακήρυξαν δημοκρατία στη χώρα τους. Έτσι ο Γκάντι έχασε όποια στήριξη είχε κερδίσει από το Κίνημα Κιλαφάτ, αλλά και από τον ανερχόμενο αριθμό μετριοπαθών Μουσουλμάνων που επέλεξε να αγνοήσει όταν το στήριξε.

Ο Γκάντι όχι μόνο απέτυχε στις προσπάθειές του να συμφιλιώσει τις δύο θρησκευτικές ομάδες, αλλά φαίνεται ότι με την παρουσία του και το ρόλο του στα πολιτικά πράγματα κατάφερε και αποξένωσε ακόμα πιο πολύ τους Μουσουλμάνους, που έβλεπαν πλέον την νεωτεριστική Τουρκία (το πρώην χαλιφάτο) να κερδίζει έδαφος στην παγκόσμια πολιτική σκηνή με τον μεταρρυθμιστή Κεμάλ. Η Ινδία μετά την ανεξαρτησία θα είχε ανάγκη τη δυτική τεχνογνωσία και τα οφέλη τις βιομηχανοποίησης αν ήθελε να ανταποκριθεί με αξιοπρέπεια και να σταθεί στα πόδια της σε έναν κόσμο που γινόταν όλο και πιο μικρός. Στη θέση ενός μεταρρυθμιστή όμως, έβλεπαν έναν ρακένδυτο αυτόκλητο Μεσσία που αρνιόταν τον εκσυγχρονισμό. Στο πρόσωπο του Γκάντι δεν έβλεπαν τίποτα γνώριμο, αλλά αντίθετα, αναγνώριζαν κάτι αντιφατικό με τη δικιά τους ισλαμοκεντρική οπτική.

Για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες μεταξύ Μουσουλμάνων-Ινδουιστών ο Γκάντι έκανε νηστεία, τη «χειρότερη μορφή εκβιασμού», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος.

Οι εντάσεις συνεχίστηκαν, και το 1946 ξέσπασαν συγκρούσεις στην Καλκούτα, με πολλούς νεκρούς, που γρήγορα επεκτάθηκαν σε όλη την Ινδία. Ο Γκάντι συντετριμμένος και απογοητευμένος, ξεκίνησε νηστεία μέχρι θανάτου άλλη μια φορά, καλώντας όλους τους συμπολίτες του να σταματήσουν τις βιαιοπραγίες. Κάποιοι ιστορικοί λένε ότι πέτυχε να μειωθούν οι φρικαλεότητες και στα δύο στρατόπεδα των εχθροπραξιών, που όχι άδικα χαρακτηρίζονται σαν εμφύλιος πόλεμος, μέχρι που ένα χρόνο μετά, Βρετανοί, Ινδοί και Μουσουλμάνοι ηγέτες αποφάσισαν συμβιβασμό, και την ίδρυση δύο χωρών: του Πακιστάν για τους Μουσουλμάνους και της Ινδίας για τους Ινδουιστές και τους υπόλοιπους. Το ρεύμα μετανάστευσης έφερε περαιτέρω συμπλοκές και θανάτους, και ο Γκάντι ο ίδιος θεώρησε πλήρη αποτυχία τις προσπάθειές του για συμφιλίωση αλλά και για την επίτευξη ανεξαρτησίας της Ινδίας (όπως αυτός την οραματιζόταν).

Γύπες τρέφονται με θύματα των θρησκευτικών συγκρούσεων του 1946.

 Το παρακάτω είναι απόσπασμα συνέντευξης ενός θαυμαστή του Μαχάτμα, παρμένο από ένα εξωραϊστικό για τον Γκάντι βιβλίο του Βεντ Μέχτα:

«Παρά το ότι συμπαραστάθηκε, βοήθησε τους συμπατριώτες του, τους εξαθλιωμένους από την εγγλέζικη σκλαβιά, στο τέλος της ζωής του ένιωθε πως είχε αποτύχει σε όλους τους στόχους του – και, κατά μια έννοια είχε αποτύχει. Και στο να συναδελφώσει τους Ινδουιστές με τους Μουσουλμάνους, και στον αγώνα του να βελτιώσει τη ζωή των κατώτερων τάξεων, και στην προσπάθειά του να καθιερώσει αληθινή οικονομική και κοινωνική δημοκρατία. Αυτό που κατάφερε όμως, ήταν να προχωρήσει πολύ στην Γνώση του Θεού. Να πλησιάσει τον Θεό, αν θέλετε.»

κ. Πατέλ, αρχισυντάκτης της «Συνοπτικής Εργασίας» (τα άπαντα του Γκάντι)

 Φυσικά όλα αυτά τα αγνοεί ο σκηνοθέτης, ο οποίος στα γλυκανάλατα και καρτποσταλικά πλάνα του υπονοεί (αν δεν δηλώνει ρητά) ότι ο Γκάντι ήταν ο Δαβίδ που τα έβαλε μονάχος με ολόκληρη αυτοκρατορία, ο υποστηρικτής της ισότητας μεταξύ κάθε ανθρώπου, ο εφευρέτης του πασιφισμού, και ένας ταπεινός άνθρωπος με ατέλειωτη σοφία που κάθε Ινδός κρέμεται (ή θα έπρεπε να κρέμεται) από τα χείλη του. Το κάνει αυτό γιατί τον συμφέρει, γιατί είναι η εύκολη και ασφαλής οδός. Θα μπορούσε κάλλιστα να δείξει το μέγεθος της αποτυχίας του και το πλήθος των περιστάσεων που είχε άδικο. Όπως θα μπορούσε να δείξει πόσο απόλυτος ήταν στις σκέψεις του για τις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιωτικές συμπεριφορές, αλλά και πόσο έτοιμος ήταν να οδηγήσει στην αυτοθυσία τόσους πολλούς ανθρώπους στο όνομα της δικιάς του ιδέας για το τι σημαίνει αξιοπρέπεια, ταπεινοσύνη και μεταφυσική λύτρωση. Ίσως σώζεται από το γεγονός ότι η εικόνα του ειδώλου που παρουσιάζει έχει γίνει πηγή έμπνευσης ανά τον κόσμο στον αγώνα κατά της βίας και για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ακόμα κι αν αυτή είναι κάλπικη....http://eranistis.net/wordpress/