ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ,ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ..

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Μακεδονικό Ζήτημα…

…η μικρή "κορυφή"

του πιο μεγάλου "παγόβουνου" στον κόσμο.

Στον χαφιεδισμό και την προδοσία

των σταλινικών κομμάτων των Βαλκανίων

βρίσκεται η ουσία του "μακεδονικού" ζητήματος.

Η τελευταία ευκαιρία των σταλινικών του ΚΚΕ

να "ξεχρεώσουν" τους Έλληνες.

Τα σταλινικά "αποβράσματα" της περιοχής των Βαλκανίων και προκειμένου μετά την πτώση του "υπαρκτού" ν' αποφύγουν την τιμωρία για τα εγκλήματά τους, έδωσαν στους ισχυρούς αυτού του κόσμου ως αντιπαροχή το σημερινό "μακεδονικό" ζήτημα. Αν αυτό ισχύει, τότε ο Σόρος τι ρόλο παίζει; Αυτός απλά επιβεβαίωσε τον κανόνα, που πάντα θέλει να υπάρχουν σκουλήκια, όπου υπάρχει κοπριά. Δεν έκανε κάτι περίεργο ή πρωτότυπο. Απλά χρηματοδότησε ανθρώπους, οι οποίοι ήθελαν να χρηματοδοτηθούν. Δεν δημιούργησε νέους προδότες. Χρηματοδότησε προδότες, οι οποίοι ήδη υπήρχαν και ήταν πλέον "ορφανοί".

Βλέποντας κάποιος από απόσταση το "μακεδονικό" ζήτημα, νομίζει ότι υπάρχει κάποιο αντικειμενικό πρόβλημα, το οποίο βασανίζει κάποιον λαό, ο οποίος, αναζητώντας το δίκιο του, διαμαρτύρεται. Ο ανύποπτος θεατής, βλέποντας κάποιους να διαδηλώνουν με τόσο πάθος προς πάσα κατεύθυνση και με κάθε μέσο, νομίζει ότι τους πνίγει κάποιο δίκιο. Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Καθόλου έτσι. Αυτοί, οι οποίοι φωνάζουν, είναι συγκεκριμένοι άνθρωποι της εξουσίας και όχι απλός κόσμος. Άνθρωποι, οι οποίοι έχουν πληρωθεί, είτε σε χρήμα είτε σε "είδος".

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Θα ξεκινήσουμε από το πλέον βασικό. Πώς βρέθηκε αυτός ο "μακεδονικός" λαός στην περιοχή; Δεν αναζητούμε τις "ρίζες" του πριν από χιλιάδες χρόνια, πράγμα το οποίο φυσιολογικά θα έπρεπε να κάνουμε, λόγω του ότι το όνομα το οποίο διεκδικούν είναι μιας τέτοιας ηλικίας. Εμείς θα περιοριστούμε στα ελάχιστα, ώστε να βρούμε "ίχνη" του δίκιου τους. Θα αναζητήσουμε τις "ρίζες" του λαού αυτού σε ένα χρονικό βάθος, το οποίο είναι αστείο για έναν λαό. Ένα "βάθος", το οποίο θα μπορούσε να "παρακολουθήσει" και μια κοινή οικογένεια ανθρώπων. Μια οικογένεια ανθρώπων μπορεί ν' αποδείξει την ιστορική της ταυτότητα για τρεις γενιές "πίσω". Απλή κοινή οικογένεια μπορεί να βρει τις "ρίζες" της για έναν αιώνα ιστορικού βάθους. Αυτό το ελάχιστο "βάθος" αναζητούμε γι' αυτούς.

Υπήρχε αυτός ο λαός, για παράδειγμα, πριν από έναν αιώνα; Υπήρχε πριν από μισό αιώνα; Οι λαοί δεν "φυτρώνουν" έτσι ξαφνικά. Οι λαοί δεν είναι "σαλιγκάρια", που εμφανίζονται μετά τη "βροχή" της κάθε Νέας Τάξης. Εφόσον οι "Μακεδόνες" σήμερα διεκδικούν τη "διαφορετικότητά" τους μέσα σ' έναν χώρο όπου συνυπήρχαν γνωστοί λαοί για πολλούς αιώνες, θα υπάρχουν στοιχεία, τα οποία θα "πιστοποιούν" την ταυτότητά τους. Απλά πράγματα. Όταν Ισχυρίζεσαι ότι γεννήθηκες και μεγάλωσες σε μια γειτονιά, το αποδεικνύεις ακόμα και με στοιχεία, τα οποία δεν αφορούν τη "γεωγραφία" της. Στοιχεία, τα οποία αφορούν το σχολείο όπου πήγαινες. Στοιχεία, τα οποία αφορούν τη μαμή που σ' έφερε στον κόσμο. Δευτερεύοντα στοιχεία, τα οποία πιστοποιούν τους ισχυρισμούς σου.

Οι Έλληνες, οι Σέρβοι, οι Αλβανοί ή οι Βούλγαροι υπήρχαν επί αιώνες στην περιοχή. Απόδειξη της ύπαρξής τους υπάρχει όχι μόνον στη δική τους ιστορία, αλλά και στην κοινή ιστορία της περιοχής. Απόδειξη ύπαρξης υπάρχει όχι μόνον από τις μεταξύ τους διενέξεις ή συμμαχίες, αλλά και από τα κοινά "παθήματά" τους, λόγω της μακραίωνης συνύπαρξης. Τα κοινά "σχολεία" τους. Συνυπήρχαν επί αιώνες, γιατί όλοι αυτοί ήταν μέλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο καθένας από αυτούς πολέμησε ή συμμάχησε ή δεινοπάθησε από τους Οθωμανούς. Ο ένας γνώριζε τι έκανε ο άλλος, γιατί πάνω στη συμπεριφορά του ενός στηριζόταν πολλές φορές η συμπεριφορά του άλλου.

Αν αυτά είναι τα πρωτεύοντα, υπάρχουν και τα δευτερεύοντα. Περιφέρεσαι στη Μακεδονία και βλέπεις "ίχνη" αυτών των λαών. "Ίχνη" της ύπαρξής τους, εξαιτίας της καθημερινότητάς τους. "Ίχνη" δεν αφήνουν μόνον τα σπουδαία και τα μεγάλα. "Ίχνη" αφήνουν και τα ασήμαντα και τα μικρά. Αρκεί να περιφερθείς για λίγο μέσα στη Μακεδονία και βλέπεις μέσα από τα "μικρά" ν' ανοίγεται μπροστά σου μια ολόκληρη "βεντάλια" ιστορίας. Βλέπεις εκκλησίες, γεφύρια, σπίτια και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μπορείς να τα ξεχωρίζεις μεταξύ τους. Διαφέρει μια εκκλησία βουλγαρική από μια ελληνική και αυτό πιστοποιεί τις διαφορές μεταξύ αυτών που τις κατασκεύασαν. Όλα είναι ίδια και ταυτόχρονα όλα διαφέρουν, γιατί αυτό πάντα συμβαίνει με τη μακραίωνη συνύπαρξη ανθρώπων και λαών.

Ποιος από αυτούς τους λαούς της περιοχής "θυμάται" έναν μακεδονικό λαό; Έναν λαό, που δεινοπάθησε από τους Οθωμανούς; Έναν λαό, που, στην προσπάθειά του γι' απελευθέρωση, τους πολέμησε; Έναν λαό, που γι' αυτόν τον λόγο να συμμάχησε με έναν υπαρκτό "γείτονα"; Έναν λαό, που αναγκάστηκε να πολεμήσει με αυτόν τον "γείτονα", όταν διαπίστωσε ότι εκείνος δεν σεβόταν τις αρχικές συμφωνίες; Όλοι "θυμούνται" τη Μακεδονία, αλλά κανένας τους "Μακεδόνες". "Θυμούνται" Βούλγαρους της Μακεδονίας να συγκρούονται με Έλληνες της Μακεδονίας για την επικράτηση στην περιοχή. "Θυμούνται" Σέρβους να συγκρούονται με τους Αλβανούς για την επικράτηση σε κάποιο από τα γνωστά διαμερίσματά της. Ακόμα και τους Ρουμάνους "θυμούνται" να κάνουν το ίδιο, παρ' όλο που δεν βρίσκονται πάνω στην περιοχή της ιστορικής Μακεδονίας.

Όλοι "θυμούνται" τους "πρωταγωνιστές" και την "παράσταση" και κανένας δεν "θυμάται" τους "Μακεδόνες". Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν. Η Μακεδονία υπήρξε "θέατρο" συγκρούσεων μεταξύ εθνών για την επικράτησή τους στον συγκεκριμένο χώρο. Συγκρούστηκαν γι' αυτήν Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και Αλβανοί. Πληθυσμοί αυτών των υπαρκτών εθνών καταλάμβαναν μόνιμα τους χώρους της. Αυτοί ήταν οι "πρωταγωνιστές" σ' αυτήν την "παράσταση", η οποία έλαβε μέρος στη Μακεδονία. Στη Μακεδονία, η οποία αναγκαστικά έπαιζε τον ρόλο του "σκηνικού". Σκηνικό σημαίνει χώρος. Το σκηνικό δεν πρωταγωνιστεί το ίδιο. Το σκηνικό απλά υπάρχει. Η παράσταση παίζεται όπου δρουν οι πρωταγωνιστές και αυτό το "πακέτο" μετακινείται από σκηνικό σε σκηνικό.

Τα Βαλκάνια ήταν στο σύνολό τους ένα τέτοιο "σκηνικό", όπου οι γνωστοί βαλκάνιοι "πρωταγωνιστές" έδωσαν πλήθος "παραστάσεων". Ένας περιπλανώμενος "θίασος", ο οποίος με την αθλιότητά του μάτωσε το σύνολο του "σκηνικού". Το "μάτωσε" στο παρελθόν και εξακολουθεί να το "ματώνει", εφόσον ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να δίνει τις "παραστάσεις" του. Το πρόσφατο αιματοβαμμένο Κόσσοβο ανήκει στο ίδιο βαλκανικό "σκηνικό", όπου οι ίδιοι "πρωταγωνιστές" σημείωσαν την ίδια "επιτυχία".

Αυτοί όμως οι "πρωταγωνιστές", παρ' όλη την αθλιότητά τους, δεν παύουν να είναι "πρωταγωνιστές". Υπαρκτοί "πρωταγωνιστές". "Πρωταγωνιστές" με πλήθος "παραστάσεων", που αποδεικνύουν την ύπαρξή τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του "θεάτρου" των Βαλκανίων. Έλληνες και Βούλγαροι σημείωσαν μεγάλη "επιτυχία" στη Θράκη. Έλληνες και Αλβανοί σημείωσαν μεγάλη "επιτυχία" στην Ήπειρο. Σέρβοι και Αλβανοί σημείωσαν μεγάλη "επιτυχία" στο Κόσσοβο. Μεγάλες "επιτυχίες" σε περιφερειακά "θέατρα", εφόσον πάντα η Μακεδονία ήταν το "σαλόνι" γι' αυτούς τους "πρωταγωνιστές".

Η Μακεδονία ήταν κάτι σαν να λέμε …η "Επίδαυρος" γι' αυτόν τον αιματοβαμμένο "θίασο". Η "καταξίωση" των "πρωταγωνιστών". Σ' αυτήν έμπαιναν, όταν πλέον αισθάνονταν δυνατοί να συγκρουστούν με όλους τους "συναδέρφους" τους. Εκεί μέσα εμφανιζόταν όλος ο "θίασος" των Βαλκανίων και όχι μόνον, εφόσον οι Τούρκοι ποτέ δεν θεώρησαν ότι έφυγαν από την περιοχή. Την περιοχή-μητέρα των κεμαλικών. Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί και Ρουμάνοι. Μιλάμε για "υπερπαραγωγή". Όλοι εναντίον όλων σε μια αιματοβαμμένη "παράσταση", την οποία οι ιμπεριαλιστές θεατρικοί "παραγωγοί" τη "λάτρεψαν". Όλοι ντυμένοι με τα "καλά" τους σε μια από τις πιο αιματοβαμμένες παραστάσεις στον Πλανήτη.

Αυτοί οι "πρωταγωνιστές" ήταν υπαρκτοί από την εποχή που έγινε το πρώτο κάστινγκ της διανομής των ρόλων. Ήταν υπαρκτοί πριν την "απελευθέρωσή" τους. Ήταν υπαρκτοί με βάση τα επίσημα κι αναμφισβήτητα στοιχεία, τα οποία προέρχονται από την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μια περίοδο αξιόπιστη σ' ό,τι αφορά την καταγραφή πληθυσμιακών στοιχείων, εφόσον δεν υπήρχαν μέσα σ' αυτήν "εθνικά" θέματα, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Κάνουμε αναφορά σ' εκείνη την περίοδο, γιατί απλούστατα εκείνα τα στοιχεία ήταν αξιόπιστα. Δεν υπήρχε λόγος να μην είναι αξιόπιστα. Ήταν μια καταγραφή πληθυσμιακών στοιχείων εντός ενός ενιαίου συστήματος. Εντός ενός ενιαίου αυτοκρατορικού συστήματος, στο οποίο η έννοια "έθνος" δεν είχε ιδιαίτερη σημασία και ως εκ τούτου τα ευρήματά της ήταν "ειλικρινή". Ο καθένας δήλωνε ό,τι επιθυμούσε, εφόσον η δήλωσή του δεν σήμαινε κάτι το ιδιαίτερο, πέραν της δήλωσης της όποιας "ιδιομορφίας" του, είτε αυτή ήταν εθνική είτε γλωσσική. Στατιστική έκαναν οι αυτοκρατορικές υπηρεσίες και όχι εκκαθαρίσεις.

Από αυτό το σημείο αρχίζουν τα παράδοξα. Ποια είναι αυτά; Στον χώρο, τον οποίο καταλαμβάνει σήμερα η FYROM, όπου η βουλγαρική μειονότητα ήταν η πληθυσμιακά κυρίαρχη, ξαφνικά γίνεται ένα "θαύμα" κι αυτή εξαφανίζεται. Αυτοί, που —με βάση τα αξιόπιστα στοιχεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας— στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ήταν πληθυσμιακά κυρίαρχοι, "εξαφανίζονται" μέσα σε λίγες δεκαετίες. "Εξαφανίζεται" η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της περιοχής και στη θέση της εμφανίζεται ένας νέος λαός. Ο "μακεδονικός". Χάθηκε ως δια μαγείας ένας βετεράνος "πρωταγωνιστής" της διάσημης "παράστασης" και εμφανίστηκε ένας νέος. "Χάθηκαν" οι Βούλγαροι. Να τους "ράντιζαν" με δηλητήριο, τέτοια επιτυχία δεν θα είχαν. Δεν έμεινε ούτε ένας. Έτσι, με βάση τα επίσημα στοιχεία του κράτους των Σκοπίων, η νέα "σύνθεση" είναι η εξής πολύ περίεργη.

Σε έναν πληθυσμό, ο οποίος ανέρχεται στα 2.022.547, σαν κυρίαρχο στοιχείο εμφανίζονται οι "Σλαβομακεδόνες" με πληθυσμό 1.298.971. Ενώ οι υπόλοιπες μειονότητες ακολουθούν με φυσιολογικά ποσοστά, οι Βούλγαροι "χάθηκαν" εντελώς. Δεν υπάρχουν καθόλου Βούλγαροι. Άρα; Άρα, για να εξαφανιστεί ένας τόσο βασικός "πρωταγωνιστής", θα πρέπει ν' αναζητήσουμε τα αίτια αυτής της εξαφάνισης. Εφόσον δεν τον "εξαφάνισε" κάποιος εισβολέας με κάποια γενοκτονία ή με κάποια "ανταλλαγή" πληθυσμών, μόνον ένα ενδεχόμενο υπάρχει. Να "παραιτήθηκε" ο ίδιος από τον "ρόλο" του. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά.

Εφόσον όμως αυτός "παραιτήθηκε" και στη θέση του εμφανίστηκε ο νέος "πρωταγωνιστής", που δίνει τον "ρυθμό" στην νέα εκδοχή του "σεναρίου", αυτό σημαίνει το εξής απλό. Στη "βούληση" του παραιτηθέντα "πρωταγωνιστή" οφείλεται το πρόβλημα. Άρα; Άρα, το "μακεδονικό" ζήτημα έχει τη "ρίζα" του στο κέντρο αποφάσεων του "πρωταγωνιστή", ο οποίος οικειοθελώς εγκατέλειψε την "παράσταση". Το σύγχρονο "μακεδονικό" πρόβλημα, δηλαδή, δεν έχει τις "ρίζες" του στα κέντρα τα οποία φαινομενικά συγκρούονται μεταξύ τους. Δεν έχει τις "ρίζες" του ούτε στα Σκόπια ούτε στην Αθήνα. Οι "ρίζες" του βρίσκονται στη Σόφια.

Τι σχέση έχει το "μακεδονικό" ζήτημα με τα διεθνή δικαστήρια

για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας;

Για να καταλάβει κάποιος την ουσία μερικών πραγμάτων, θα πρέπει ν' ανατρέξει στην ιστορία. Να βρει τα πώς και τα γιατί μιας κατάστασης. Για να "παραιτηθεί" από τον ρόλο του ένας "πρωταγωνιστής", κάποιοι πρέπει να το αποφάσισαν. Κάποιοι δικοί του άνθρωποι τόσο ισχυροί, που να μπορούν με τις αποφάσεις τους να επηρεάζουν τη συλλογική συμπεριφορά ενός ολόκληρου λαού. Κάποιους ισχυρούς Βούλγαρους πρέπει να τους συνέφερε αυτή η απόφαση. Πάντα για ένα αποτέλεσμα υπάρχει και μια αιτία. Πόσο μάλλον όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο σημαντικό όσο μια τέτοια "παραίτηση". Κάποιοι στη Σόφια πήραν αυτήν τη σοβαρή απόφαση και εμείς πρέπει να βρούμε όχι μόνον ποιοι είναι, αλλά και γιατί τους συνέφερε αυτή η απόφαση. Γιατί η σύγχρονη βουλγαρική κυβέρνηση μπορεί να πήρε μια τόσο κραυγαλέα αντιβουλγαρική απόφαση;

Το σύγχρονο "μακεδονικό" ζήτημα συνδέεται άμεσα με τον Στάλιν, το Ανατολικό Μπλοκ, τον ελληνικό εμφύλιο και βέβαια με το ΚΚΕ. Γιατί; Γιατί όλοι αυτοί, που σήμερα εμφανίζονται σαν νέοι και φανατικοί "μακεδονομάχοι", είναι κατάλοιπα μιας παλαιότερης εποχής. Επικίνδυνα "κατάλοιπα", τα οποία δεν προήλθαν από "παρθενογένεση", αλλά από ξένες επεμβάσεις. Κάποιοι προσπαθούν να σώσουν όχι απλά τις καριέρες τους, αλλά τις ζωές τους, δίνοντας "αντιπαροχές" επικίνδυνες. Κάποιοι, που έπρεπε να έχουν την τύχη του Τσαουσέσκου, διασώζονται, επειδή ακριβώς είναι διατεθειμένοι να προδώσουν τις ίδιες τις πατρίδες τους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σωτήρες τους.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Θα ξεκινήσουμε από το πιο βασικό, που είναι και το θεμέλιο όλων των προβλημάτων και άρα και του "μακεδονικού". Το πιο βασικό θεμέλιο αυτής της κατάστασης είναι ο σταλινισμός και τα συμφέροντά του. Το μακεδονικό ζήτημα στη σύγχρονη εκδοχή του εμφανίστηκε με τη "γέννηση" του σταλινισμού. Η "Μακεδονία" και ο "λαός" της εφευρέθηκαν, όταν ο Στάλιν αποφάσισε να φτάσει στη Μεσόγειο. Από εκεί και πέρα το θέμα ακολουθεί τα συμφέροντα αυτών που το δημιούργησαν. Ανάλογα με τα συμφέροντα του σταλινισμού και των σταλινικών, είτε μπαίνει σε κατάσταση ύφεσης είτε σε κατάσταση έξαρσης.

Πώς λοιπόν δημιουργήθηκε; Σταλινικοί προδότες και χαφιέδες, χρηματοδοτούμενοι απευθείας από τη Μόσχα, επινόησαν το θέμα. Σε έναν προπολεμικό κόσμο εθνικών αντιπαλοτήτων δεν υπήρχε προοπτική εισόδου του Στάλιν στα Βαλκάνια. Εφόσον λοιπόν δεν τον βόλευε η κατάσταση των υπαρκτών "πρωταγωνιστών", αποφάσισε να "εφεύρει" καινούργιους. Αυτός "εφεύρε" το "μακεδονικό έθνος". Με πρόσχημα την κομμουνιστική ιδεολογία και "μοχλό" τα βουλγαρικά συμφέροντα στη περιοχή, ο Στάλιν κατόρθωσε και "μπήκε" στη Μακεδονία. "Μακεδόνες" ήταν πλέον ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα σταλινικών, το οποίο έπαιρνε σάρκα και οστά "πρωταγωνιστή", γιατί απλούστατα στηριζόταν στους Βούλγαρους της περιοχής.

Πρακτικά αυτό σημαίνει το εξής απλό. Κάποιοι Βούλγαροι παρίσταναν τους κομμουνιστές, για να "υπηρετήσουν" τα εθνικά συμφέροντα της Βουλγαρίας στην περιοχή και κάποιοι άλλοι Έλληνες πρόδιδαν τα εθνικά τους συμφέροντα, παριστάνοντας τους κομμουνιστές για το "μεροκάματο" της Μόσχας. Βούλγαροι εθνικιστές παρίσταναν τους "διεθνιστές", για να εξυπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα στην περιοχή και τοπικοί Έλληνες προδότες, οι περισσότεροι των οποίων ήταν επιφανείς ΚΚΕδες, παρίσταναν τους "διεθνιστές", ώστε να έχουν άλλοθι για την προδοσία τους και βέβαια πρόσβαση στο μοσχοβίτικο "μεροκάματο". Αυτοί ήταν οι πρώτοι "Μακεδόνες" και αυτοί έγιναν οι "πατέρες" του "μακεδονικού" λαού. Βούλγαροι εθνικιστές και ΚΚΕδες διεθνιστές σ' ότι αφορά την ελληνική περιοχή.

Το βασικό θεμέλιο δηλαδή του "ζητήματος" ήταν ο σταλινισμός και τα συμφέροντά του. Τα συμφέροντά του, τα οποία εξυπηρετήθηκαν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και άρα τη σύσταση του Ανατολικού Μπλοκ. Σ' αυτά τα συμφέροντα αναζητούμε τις απαντήσεις για τα συμβαίνοντα στη περιοχή. Όμως, συμφέροντα δεν έχει μόνον ο σταλινισμός ως "ιδεολογία", αλλά και οι σταλινικοί ως πρόσωπα. Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό το οποίο λέμε είναι πολύ σημαντικό.

Το "μακεδονικό" ζήτημα "γεννήθηκε" και υπήρξε ως τέτοιο για πάνω από μισό αιώνα, επειδή αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα του σταλινισμού. Σήμερα, που δεν υπάρχει το σταλινικό σύστημα, το "μακεδονικό" εξακολουθεί να υφίσταται ως "ζήτημα", γιατί αυτό επιβάλουν τα συμφέροντα των σταλινικών της περιοχής. Των σταλινικών, οι οποίοι θα έπρεπε προ πολλού να έχουν την τύχη των Τσαουσέσκου και δεν την έχουν, γιατί απλούστατα είναι "χρήσιμοι" για κάποιους. Σ' αυτήν τη "χρησιμότητα" αναζητούμε τη σημερινή αναζωπύρωση του "μακεδονικού" ζητήματος. Κάποια σταλινικά κτήνη προσπαθούν να σώσουν τα "τομάρια" τους και προσφέρουν το "μακεδονικό" ζήτημα ως "αντιπαροχή".

Πριν πούμε οτιδήποτε για όλους αυτούς, χρήσιμο είναι να πούμε ορισμένα πράγματα για τον ίδιο τον σταλινισμό. Ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν εφαρμόστηκε κανένας κομμουνισμός στον κόσμο. Όσο κι αν δεν συμφωνούμε με την αποτελεσματικότητα αυτής της θεωρίας, δεν "βλέπουμε" σε καμία περίπτωση την οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής της. Πουθενά στον κόσμο δεν επιχειρήθηκε η εφαρμογή του κομμουνισμού. Όπου υπήρξε εφαρμογή, υπήρξε εφαρμογή του σταλινισμού στο όνομα του κομμουνισμού. Από τη Ρωσία του Στάλιν μέχρι την Κίνα του Μάο και την Κούβα του Κάστρο, παντού εφαρμόστηκε ο σταλινισμός.

Ο σταλινισμός, ο οποίος ήδη έχει καταδικαστεί και επισήμως στην ανεπτυγμένη Δύση. Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο οι σταλινικοί αντιμετωπίζονται ως μιάσματα της δημοκρατίας. Αρκεί για κάποιον "εύελπι" νέο πολιτικό να έχει στο παρελθόν του κάποια ελάχιστη συμμετοχή σε κάποιο από τα πάλαι ποτέ ρωσοχρηματοδοτούμενα κομμουνιστικά κόμματα της χώρας του —στα κόμματα των ρωσόδουλων χαφιέδων και προδοτών των πατρίδων τους— και αυτό μπορεί να γίνει το αίτιο καταστροφής της καριέρας του. Παντού οι σταλινικοί αντιμετωπίζονται όμοια με τους Ναζί και δικαίως. Ο Χίτλερ θα ήταν ο χειρότερος άνθρωπος της ανθρώπινης ιστορίας ...αν δεν υπήρχαν οι κομμουνιστές ηγέτες. Μιλάμε για τους πραγματικούς ρέκορντμεν της αθλιότητας στην ανθρώπινη ιστορία.

Μόνον οι "συγκομιδές" του Στάλιν και του Μάο σε ανθρώπινα πτώματα αρκούν, για να κατατάξουν τον πάλαι ποτέ "υπαρκτό" στη θέση του πρωταθλητή της ανθρώπινης αθλιότητας. Όλοι μαζί οι Ταμερλάνοι της ιστορίας έχουν αφήσει πίσω τους λιγότερα θύματα από αυτά που άφησαν οι "πατερούληδες" σε καιρούς ειρήνης. Μιλάμε για τους πραγματικούς νεκρούς και δεν μιλάμε καν για τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπινων ψυχών, που βυθίστηκαν εν ζωή στην κόλαση. Από τον Στάλιν, ο οποίος μπορούσε να κατηγορήσει και να εκτελέσει για συνομωσία την πόρτα του σπιτιού του, μέχρι τον Μάο, ο οποίος κυνηγούσε τα σπουργίτια, για να λύσει το επισιτιστικό πρόβλημα της Κίνας, ένα είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των πολιτικών των σταλινικών. Ό,τι και να έκαναν, άφηνε πίσω του εκατομμύρια νεκρών.

Ακόμα και η ίδια η Ιερά Εξέταση μπορεί να θεωρηθεί ερασιτεχνικό "εγχείρημα" μπροστά στις κλίμακες που λειτουργούσαν αντίστοιχες σταλινικές "επιτροπές" με αντικείμενο την προστασία της καθαρότητας του "δόγματος". Δεκαοκτώ χρόνια πέρασαν από την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος και κάποιοι ακόμα "τρέμουν" και μόνον στο άκουσμά του. Είναι βέβαιον ότι κάποιοι δυστυχείς Ρουμάνοι εξακολουθούν να ελέγχουν καθημερινά τάφους σαν του Τσαουσέσκου, προκειμένου να είναι σίγουροι ότι δεν αναστήθηκαν οι βρικόλακες της Τρανσυλβανίας.

Ο σταλινισμός πρέπει να περάσει στην ιστορία της ανθρωπότητας ως συνώνυμο του "κατακαθισμού". Γιατί; Γιατί είναι το τελικό αποτέλεσμα της "παρεκτροπής" της εξουσίας, λόγω της κακής ποιότητας των ανθρώπων που τη διαχειρίζονται. Στην πραγματικότητα ο σταλινισμός δεν είναι αποτέλεσμα της ιδιόμορφης κομμουνιστικής ιδεολογίας ή άποψης. Όποια ιδεολογία κι αν αντιπροσώπευαν αυτής της ποιότητας άνθρωποι, σε σταλινισμό θα τη μετέτρεπαν. Απλά ο κομμουνισμός ήταν ίσως η μοναδική ιδεολογία, η οποία μπορούσε να φέρει αυτό το "κατακάθι" στην εξουσία. Ο κομμουνισμός ήταν μια "άφιλτρη" ιδεολογία, η οποία επέτρεπε σε παντελώς αστοιχείωτους ανθρώπους να "επιπλέουν" με μόνο προσόν την υπακοή. Την απόλυτη υπακοή.

Ο σταλινισμός είναι το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο προκύπτει από την κακή ποιότητα των ανθρώπων, που διαχειρίζονται την εξουσία. Ανθρώπων αστοιχείωτων, ανίκανων και άχρηστων, των οποίων η ανασφάλεια τούς κάνει φονικούς. Όταν το "κατακάθι" της ανθρώπινης κοινωνίας ανεβαίνει στην "κορυφή" της, λογικό είναι να εμφανιστούν αυτά τα φαινόμενα. Όταν ο "πάτος" της κοινωνίας αναλαμβάνει την απόλυτη εξουσία, λογικό είναι να έχουμε την παρεκτροπή.

Όταν αστοιχείωτοι, μεθύστακες, άχρηστοι, προδότες και χαφιέδες αναλαμβάνουν την απόλυτη εξουσία, υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει πρόβλημα, γιατί η εξουσία εκτός από φονική είναι και απρόβλεπτη. Στρέφεται εναντίον των πάντων. Ακόμα και εναντίον των δικών της ανθρώπων. Κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την επόμενη ημέρα. Ακόμα κι ένας πανίσχυρος παράγοντας του σταλινισμού μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στα θύματά του. Γιατί; Γιατί μπορεί ο ανασφαλής τενεκές Στάλιν να είδε στον ύπνο του ότι εκείνος ήθελε να τον ανατρέψει.

Ακόμα και ο συμβατικός φασισμός είναι καλύτερος από τον σταλινικό "κατακαθισμό". Γιατί; Γιατί έχει προσδιορισμένους τους εχθρούς του. Γνωρίζεις τα όρια ασφαλείας του και μπορείς να αισθάνεσαι ήσυχος μέσα σ' αυτά. Δική σου επιλογή είναι το πότε θα τα ξεπεράσεις και άρα θα κινδυνεύσεις. Με σταλινικούς απέναντί σου δεν μπορείς να αισθάνεσαι ποτέ ήσυχος. Δεν γνωρίζεις πότε θα κινήσεις την υποψία του "ηγέτη" και αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις σ' αυτόν τον κόσμο.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί ανάμεσα στα κράτη, που "απόλαυσαν" τον "παράδεισο" του σταλινισμού, ήταν και η Βουλγαρία. Ανάμεσα στα κράτη, που είδαν το κοινωνικό τους "κατακάθι" να ανεβαίνει στην "κορυφή" της κοινωνίας, ήταν και η Βουλγαρία. Επί μισό σχεδόν αιώνα ο βουλγαρικός λαός έφτυσε "αίμα" από αυτά τα κτήνη. Τον βασάνιζαν, τον χαφιέδιζαν, τον παρακολουθούσαν, τον περιόριζαν και βέβαια τον λεηλατούσαν. Με τις "πλάτες" του Στάλιν και των Ρώσων οι τοπικοί χαφιέδες των Βουλγάρων και προδότες του λαού τους έκαναν ό,τι έγκλημα μπορεί να φανταστεί κάποιος εναντίον του. Όλα αυτά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80. Από εκεί και πέρα τα πράγματα άλλαζαν. Ο σταλινισμός άρχισε να δείχνει σημάδια "σήψης", που ήταν σίγουρο ότι θα τον οδηγούσαν στον "θάνατο".

Μπροστά στο ενδεχόμενο της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης όλα αυτά τα κτήνη πανικοβλήθηκαν. Τα νέα, τα οποία έφταναν καθημερινά στις πολυτελείς προλεταριακές τους "ντάτσες", δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Συναγερμός σήμανε στη Σόφια. Σε όλο το Ανατολικό Μπλοκ οι λαοί έβγαιναν στους δρόμους και ζητούσαν δημοκρατία. Ζητούσαν όμως και κάτι άλλο. Ζητούσαν και την τιμωρία των φασιστών. Ζητούσαν τη σκληρή τιμωρία όλων αυτών, που τους "μάτωσαν" για περισσότερο από μισό αιώνα. Η κατάσταση ήταν τόσο εκρηκτική, που ανά πάσα στιγμή μπορούσε να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ανά πάσα στιγμή οι πάντες μπορούσαν να έχουν την τύχη του Τσαουσέσκου. Τα σταλινική κτήνη ήταν τόσο πανικοβλημένα, που, θα μπορούσαν να συνεργαστούν ακόμα και με τον διάβολο, προκειμένου να σωθούν. Εφόσον όμως ο διάβολος γνωρίζει την απελπισία κάποιου, είναι θέμα χρόνου να φανεί. Ήταν θέμα χρόνου να φανούν στην περιοχή οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Ποια ήταν η μεθόδευση που ακολουθήθηκε; Οι σταλινικοί της Βουλγαρίας ενημερώθηκαν πολύ πριν από τον βουλγαρικό λαό ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης —και άρα και των δορυφορικών της συστημάτων— είναι αναπόφευκτη. Γιατί αυτή η πληροφορία ήταν χρήσιμη; Γιατί τους απάλλασσε από το άγχος να ταυτιστούν με το "κομμουνιστικό" σύστημα, προκειμένου να σωθούν. Τους απάλλασσε από το άγχος να επιχειρήσουν μέτρα καταστολής και άρα να "υπενθυμίσουν" στον λαό τον δικό τους εγκληματικό ρόλο. Τους έδινε τη δυνατότητα ν' αποφύγουν σφάλματα, όπως αυτά του αμετανόητου Τσαουσέσκου, ο οποίος πλήρωσε με τη ζωή του την εμμονή του να υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων το σύστημά του.

Με βάση αυτήν την πληροφορία "προσαρμόστηκαν" αμέσως στην αλλαγή της κατάστασης. Τι σημαίνει προσαρμογή; Από τη στιγμή που ο "θάνατος" των Ρώσων "αφεντικών" ήταν αναπόφευκτος, τη σωτηρία τους έπρεπε να την αναζητήσουν σε νέα "αφεντικά". Αυτό δεν ήταν πρόβλημα για το "κατακάθι". Προκειμένου να μην πληρώσουν το κόστος της προηγούμενης προδοσίας τους, έκαναν αυτό το οποίο γνώριζαν να κάνουν. Ξαναπρόδωσαν τον λαό τους. Μέσα σε μια νύκτα οι φανατικοί σταλινικοί εμφανίστηκαν σαν εξίσου φανατικοί "καπιταλιστές". Πήραν τη βουλγαρική "γη και ύδωρ", που είχαν προηγουμένως παραδώσει στους Ρώσους και τα παρέδωσαν στους Αμερικανούς.

Τα πάντα έγιναν οργανωμένα και με πρόγραμμα. Έπαιρναν οι ιμπεριαλιστές ό,τι τους βόλευε για τον ιμπεριαλισμό τους και έπαιρναν και οι προδότες ό,τι χρειάζονταν για να σωθούν οι ίδιοι και να υπηρετήσουν τα νέα αφεντικά τους. Τα συμφέροντά τους ήταν απόλυτα ταυτισμένα. Τότε έγινε το μεγάλο "ξεπούλημα" της περιουσίας του βουλγαρικού λαού και η έκρηξη της διαφθοράς. Οι Αμερικανοί στην κυριολεξία άρπαξαν ό,τι είχε αξία στη Βουλγαρία. Από τις κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες ήταν ζωτικής σημασίας για τη βουλγαρική κοινωνία, μέχρι τα φιλέτα της γης. Ο βουλγαρικός λαός, ο οποίος ήταν θεόφτωχος, λόγω των ρωσικών συμφερόντων, παρέμεινε τέτοιος, λόγω των αμερικανικών συμφερόντων. Πλούσιοι και στην νέα εποχή παρέμεναν οι παλιοί χαφιέδες.

"Αντιπαροχή" για όλα αυτά ήταν οι "πλάτες" που προσέφεραν οι Αμερικανοί σε όλους αυτούς τους διεφθαρμένους. Τους υπόσχονταν πλούτο και βέβαια εξασφάλιση ασυλίας για τα προηγούμενα εγκλήματά τους. Πλήρης αμνηστία και άφθονος πλούτος. Το όνειρο του κάθε προδότη. Το απόλυτο όνειρο. Οι πλούσιοι Βούλγαροι σταλινικοί, μετατρέποντας τα κρατικά τους πόστα σε ιδιωτικά "μαγαζιά" —και βέβαια με την "εύνοια" των νέων αφεντικών τους—, έγιναν ακόμα πλουσιότεροι στο όνομα της "δημοκρατίας". Η Βουλγαρία είχε πλέον γνωρίσει τη "δημοκρατία". Τους Ρώσους χαφιέδες της KGB, που την "αλώνιζαν", τους διαδέχθηκαν Αμερικανοί της CIA.

Εξαιτίας της διαφθοράς όλοι οι σταλινικοί κομματικοί έγιναν κακοποιοί και στη συνέχεια οι επιφανέστεροι των κακοποιών έγιναν εκ νέου πολιτικοί. Το σταλινικό κόμμα έγινε μαφία και η μαφία κατέκτησε εκ νέου την εξουσία. Οι ίδιοι άνθρωποι διαδέχθηκαν τους εαυτούς τους στις ίδιες θέσεις. Οι ίδιοι πλούσιοι σταλινικοί —λόγω κόμματος— διαιώνισαν την εξουσία τους σαν πλούσιοι "δημοκράτες". Οι Αμερικανοί τα είχαν καταφέρει μια χαρά. Είχαν εγκαθιδρύσει στη Βουλγαρία την περίφημη Democracy. Αυτήν, που προσπαθούν να "πουλήσουν" και στο "αχάριστο" Ιράκ, που την αρνείται. Διάλεξαν ανάμεσα στους χειρότερους πρώην σταλινικούς τους κομματάρχες "Μητσοτάκηδες" και βουλευτές αυτών έγιναν οι επιφανέστεροι των κακοποιών. Οι Αμερικανοί ελέγχουν τους "Μητσοτάκηδες", αυτοί ελέγχουν τη Βουλή και όλοι μαζί τρώνε και πίνουν εις βάρος του κορόιδου, που είναι ο βουλγαρικός λαός.

Η αναζωπύρωση του "μακεδονικού" ζητήματος οφείλεται στα αμερικανικά συμφέροντα και άρα τα αίτιά της θα τα αναζητήσουμε στις συμπεριφορές των χαφιέδων τους στη Βουλγαρία. Των πρώην σταλινικών χαφιέδων της Μόσχας και νυν "δημοκρατών" χαφιέδων της Ουάσιγκτον. Μιλάμε καθαρά για χαφιέδες, γιατί μόνον χαφιέδες ιμπεριαλιστών μπορούσαν να πάρουν τέτοιες αποφάσεις εις βάρος του ίδιου του λαού τους. Μόνον ιμπεριαλιστές θα είχαν τη δύναμη ν' απαιτήσουν από την εξουσία ενός "πρωταγωνιστή" να δηλώσει "παραίτηση" από τον ρόλο του.

Κανένα έθνος και ποτέ δεν "πούλησε" μια εθνική του μειονότητα με τον τρόπο που την "πούλησαν" οι Βούλγαροι. Ο απόλυτος ορισμός της εσχάτης προδοσίας για την ηγεσία ενός λαού. Να παρατήσουν στην τύχη του όχι έναν άψυχο γεωγραφικό χώρο, αλλά ένα ζωντανό τμήμα του λαού τους. Να το αφήσουν "λεία" στον όποιο τυχόντα έχει συμφέροντα να εξυπηρετήσει και χρειάζεται ανθρώπινη μάζα, προκειμένου να το καταφέρει. Αυτό ακριβώς έκανε η σύγχρονη δήθεν "μετασταλινική" βουλγαρική ηγεσία. Παράτησε στην τύχη του ένα ζωντανό κύτταρο του βουλγαρικού λαού. Το παρέδωσε σε επίσης κτηνώδεις "μετασταλινικούς" "Γκρουέφσκι", για να εξυπηρετηθούν τα αμερικανικά συμφέροντα.

Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το "μακεδονικό" ζήτημα και βρίσκονται στη Σόφια και όχι στα Σκόπια. Τα Σκόπια βρίσκουν και κάνουν. Αυτοί, οι οποίοι τους επιτρέπουν να "βρίσκουν", φταίνε για όλα. Αυτοί, οι οποίοι τους παρέδωσαν ανθρώπινες ψυχές να τις διαχειρίζονται σαν "περιουσία" τους, είναι οι βασικοί εγκληματίες. Τους κύριους υπεύθυνους δηλαδή του "μακεδονικού" ζητήματος δεν τους αναζητάς ανάμεσα στους φουκαράδες Σκοπιανούς, οι οποίοι εξακολουθούν και έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές με τα ταλαιπωρημένα Zastava άλλων εποχών. Τους αναζητάς ανάμεσα στους Βούλγαρους, οι οποίοι έρχονται με τα Cayenne στα διάφορα "Παλλήνη" της Χαλκιδικής. Τους πρώην φανατικούς σταλινικούς και νυν πάμπλουτους —εξαιτίας της διαφθοράς— "γενίτσαρους" του καπιταλισμού.

Αν εξετάσει κάποιος τα βιογραφικά της πολιτικής ηγεσίας της σημερινής "δημοκρατικής" Βουλγαρίας, θα επιβεβαιώσει πλήρως αυτά τα οποία λέμε. Πρόεδρός της είναι ο γνήσιος σταλινικός και παλιό μέλος του ΚΚΒ ο Γκεόργκι Παρβάνοφ. Πρωθυπουργός της είναι ο Μπόικο Μπορίσοφ. Ένας άνθρωπος, ο οποίος αποτελεί τον ορισμό του παρακρατικού. Ένας άνθρωπος, ο οποίος διετέλεσε μέλος των μυστικών υπηρεσιών της σταλινικής Βουλγαρίας, στη συνέχεια διακρίθηκε ως "προστάτης" της νύχτας και κατέληξε Πρωθυπουργός.

Από αυτούς περιμένουν οι Βούλγαροι των Σκοπίων προστασία και "καθοδήγηση". Από αυτούς περιμένουν οι Βούλγαροι να τους σώσουν από τη συμμορία του Γκρούεφσκι. Περιμένουν να τους προστατεύσουν από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό άνθρωποι, τους οποίους μπορούν να τους εκβιάζουν μέχρι και οι κηπουροί της αμερικανικής Πρεσβείας στη Σόφια.

Ο "μακεδονικός" λαός.

Οι Βούλγαροι των Σκοπίων αυτήν τη στιγμή είναι εγκαταλειμμένοι και γι' αυτό είναι εύκολα θύματα της συμμορίας του Γκρουέφσκι. Δεν έχουν τις "πλάτες" της "μητέρας" πατρίδας, όπως έχουν οι Αλβανοί ή οι Σέρβοι της περιοχής. Οι μόνοι πολίτες των Σκοπίων, οι οποίοι επιμένουν ν' αντιδρούν στον βίαιο "εκμακεδονισμό" τους. Οι μόνοι, που προσπαθούν να προστατεύσουν τις εθνικές τους ταυτότητες. Οι μόνοι "πρωταγωνιστές", που δεν εννοούν να παραιτηθούν από τους ιστορικούς τους ρόλους.

Αντίθετα οι Βούλγαροι των Σκοπίων δείχνουν σημάδια "παραίτησης". Αφήνονται να τους χειρίζονται τα κτήνη όπως θέλουν, γιατί γνωρίζουν ότι δεν έχουν εξασφαλισμένη κανενός είδους προστασία. Γνωρίζουν ότι, όποιος από αυτούς διαμαρτυρηθεί, θα "συναντήσει" τον Δημιουργό. Το χρηματοδοτούμενο από τους Αμερικανούς παρακράτος του Γκρούεφσκι σκοτώνει χωρίς δισταγμό όποιον το ενοχλεί. Χωρίς καθοδήγηση από κάποιο "μητρικό" κέντρο, αυτό το πληθυσμιακό σύνολο λειτουργεί ως "έρμα". Δεν έχει δηλαδή ενεργό ρόλο, αλλά εξυπηρετεί τους άθλιους με την παθητική του στάση. Τους δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάζουν μια ανθρώπινη μάζα όπως τους βολεύει, γιατί απλά αυτή δεν αντιδρά στις μεθοδεύσεις.

Δεν αντιδρά αρνητικά, γιατί είναι αδύναμη να εκφράσει την άποψή της και δεν έχει λόγο να αντιδρά θετικά, γιατί απλούστατα δεν την αφορά το θέμα. Αυτό το εγκαταλελειμμένο τμήμα του βουλγαρικού λαού δεν μπορεί να δηλώσει "μακεδονικός" λαός, γιατί δεν τον αφορά αυτή η ιδιότητα. Αυτοί είναι Βούλγαροι με ειδικό πολιτισμικό και ιστορικό "φορτίο". Θεωρούν τους εαυτούς τους κατακτητές σημαντικού μέρους της Μακεδονίας και κανένας κατακτητής δεν θέλει ποτέ να τον "καταπίνει" η κατάκτησή του. Η κατάκτηση τού δίνει αξία και του εξασφαλίζει τη συσπείρωση που απαιτεί η πορεία του προς το μέλλον. Όταν ο κατακτητής γίνεται θύμα της κατάκτησής του, "εξαλείφεται" από την ιστορία και χάνεται. Αυτό το γνώριζαν οι Βούλγαροι και το σεβάστηκαν επί αιώνες. Το γνωρίζουν και οι Αλβανοί και γι' αυτό παραμένουν μόνιμα τέτοιοι, άσχετα αν βρίσκονται στο Κόσσοβο ή τη Μακεδονία.

Θα ήταν παράλογο, δηλαδή, αν οι Βούλγαροι των Σκοπίων παρατούσαν από μόνοι τους το εθνικό τους "κεφάλαιο" για μια έννοια, η οποία σημειωτέον δεν τους εξυπηρετεί και ως πρόσωπα στον χώρο όπου κατοικούν. Θα ήταν παράλογο όσο παράλογο θα ήταν να βρίσκονταν Θεσσαλονικείς, οι οποίοι θα δήλωναν "Βαρδάριοι" μόνο και μόνο επειδή μια περιοχή της Θεσσαλονίκης ονομάζεται επί πολλά χρόνια Βαρδάρης. Δεν θα το έκαναν ποτέ, γιατί η ίδια η λέξη "Βαρδάρης" είναι για τους ίδιους ακατανόητη, εφόσον δεν ανήκει στον πολιτισμικό τους πλούτο και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσαν να την κάνουν "σημαία" της ύπαρξής τους. Αυτό συμβαίνει και με τους Βούλγαρους των Σκοπίων. Δεν τους αντιπροσωπεύει μια έννοια, η οποία δεν ανήκει στο πολιτισμικό τους "φορτίο".

Εδώ ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί για την ορθότητα αυτών των οποίων λέμε; Ποιοι είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι διαδηλώνουν για τη "μακεδονικότητά" τους και δίνουν τη μαζική εικόνα που βλέπουμε; Η απάντηση είναι απλή. Στη "Μακεδονία" έχει χτιστεί μια κατάσταση μέσα στον χρόνο. Τα κοινωνικά δεδομένα της δεν είναι τα ίδια με αυτά που ίσχυαν στις αρχές του προηγούμενου αγώνα. Η γιουγκοσλαβική "θητεία" αυτής της περιοχής είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή των κοινωνικών της ισορροπιών. Στο μεταπολεμικό διάστημα, που το "μακεδονικό" ζήτημα βρισκόταν σε ύφεση —εφόσον αυτό συνέφερε τον Στάλιν—, κάποιοι "έχτιζαν" το σημερινό πρόβλημα.

Ο Στάλιν τα είχε "βρει" με τους Δυτικούς και τον χαφιέ τους τον Τίτο και δεν συνέφερε η "ένταση" στην περιοχή. Εφόσον η ισορροπία των δυνάμεων τον βόλευε, δεν είχε λόγο να ενθαρρύνει κανενός είδους αντίδραση. Αντίδραση εκ μέρους των λαών, οι οποίοι θίγονταν από τις εσωτερικές αλλαγές, εξαιτίας των αναγκών της γιουγκοσλαβικής πολιτικής και του ίδιου του Τίτου. Αντίδραση, κυρίως από την πλευρά των Βουλγάρων, οι οποίοι ήταν οι ισχυροί της περιοχής. Δεν αντιδρούσαν σε τίποτε, γιατί ο Στάλιν έλεγχε απόλυτα τη Σόφια και άρα το σύνολο των αντιδράσεων των Βουλγάρων εντός και εκτός των βουλγαρικών συνόρων.

Γιατί θα έπρεπε φυσιολογικά να υπάρξει αντίδραση εκ μέρους των Βουλγάρων των Σκοπίων απέναντι στη γιουγκοσλαβική πολιτική; Γιατί κάποιοι μετέτρεπαν την ιδιαίτερη πατρίδα τους σε ένα πολυεθνικό "καφενείο". Τότε προδόθηκαν οι Βούλγαροι των Σκοπίων για πρώτη φορά από τη σταλινική ηγεσία της Σόφιας. Δεν αφέθηκαν να αντιδράσουν στη γιουγκοσλαβική πολιτική της εποχής. Ο Τίτο στο διάστημα αυτό είχε μετατρέψει την περιοχή σε έναν πραγματικό "σκουπιδοτενεκέ" της Γιουγκοσλαβίας. Ό,τι δεν τον "βόλευε" να υπάρχει στο "σαλόνι" της Γιουγκοσλαβίας, το "έσπρωχνε" στη Μακεδονία. Γύφτοι, τσιγγάνοι, περιθωριακοί και ό,τι θεωρούσε ο Τίτο κοινωνικό "βαρίδιο", το τοποθετούσε στο μακεδονικό μέρος της γιουγκοσλαβικής επικράτειας.

Αυτό το πληθυσμιακό σύνολο είναι αυτό το οποίο επηρεάζει σήμερα τη συνολική κοινωνική εικόνα της περιοχής. "Μακεδόνες" δηλώνουν με χλιαρό πάθος όλα τα "παιδιά" του Τίτο. Οι γύφτοι από την Κροατία. Οι τσιγγάνοι από τη Βοσνία. Οι περιθωριακοί από τη Σερβία. Ό,τι "καλό" έστειλε ο Τίτο στη "Μακεδονία". Ό,τι "περίσσευε" και ήθελε να "ξεφορτωθεί", γιατί χαλούσε τη "βιτρίνα" της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας. Ένα πραγματικό κοινωνικό "αβάν-γκαρντ". Άνθρωποι κατ’ επάγγελμα και κατά συνείδηση απάτριδες, οι οποίοι, αν πληρωθούν, μπορούν να δηλώσουν οτιδήποτε και να διαδηλώσουν για οτιδήποτε. Ακόμα και εξωγήινοι.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι για λόγους συμφέροντος δήλωναν επί Τίτο …νέοι "Γιουγκοσλάβοι" της τότε νέας πολυεθνικής Γιουγκοσλαβίας, είναι οι ίδιοι που τώρα για τους ίδιους λόγους άλλαξαν τις ταυτότητές τους, εξαιτίας των νέων αφεντικών. Γνωστοί σε όλη την περιοχή για τον ρόλο τους. Για τον ρόλο, τον οποίον παίζουν συνήθως κατόπιν αμοιβής. Αρκεί κάποιος να μπορεί να τους πληρώνει και αυτοί μπορούν να υποδυθούν τον οποιονδήποτε "ρόλο". Μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε θα κάνει οικονομικά αποδοτικό τον πληθυσμιακό τους όγκο. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι, γιατί δεν παίζουν τον δικό τους φυσικό "ρόλο", αλλά παίζουν οτιδήποτε τους προσφερθεί σαν "ρόλος". Δεν εμφανίζονται δηλαδή με τα δικά τους στοιχεία, αλλά παίρνουν τα στοιχεία που συμφέρουν τους εργοδότες τους.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι πληρώνονται από τις ποδοσφαιρικές ομάδες, για να κάνουν φασαρίες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι πληρώνονται και χρησιμοποιούνται από τα συνδικάτα, για να επιβληθούν οι κυβερνητικές αντιλαϊκές πολιτικές. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι πληρώνονται από την "μακεδονική" ηγεσία, για να προκαλούν την αλβανική μειονότητα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι συνθέτουν τον υπόκοσμο της χώρας. Αυτοί πλαισιώνουν τον Γκρουέφσκι. Αυτοί του προσφέρουν ένοπλη προστασία. Οι ίδιοι εξασφαλίζουν "ασυλία" για τις εγκληματικές δραστηριότητές τους και δίνουν ως "αντιπαροχή" το "πατριωτικό" πάθος, που χρειάζεται η σκοπιανή πολιτική. Έμποροι ναρκωτικών, μαστροποί και λαθρέμποροι είναι αυτοί οι οποίοι σήμερα παριστάνουν τους "απογόνους" του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτοί με τον όγκο τους και βέβαια με τα όπλα τους δίνουν το "μακεδονικό" χρώμα στο πολυπληθές βουλγαρικό "έρμα".

Εφόσον λοιπόν βρήκαμε γιατί και πώς προέκυψε η πρώτη "ύλη", για να "κατασκευαστεί" ο "μακεδονικός" λαός, το αμέσως επόμενο πράγμα είναι να δούμε ποιοι τον "χειρίζονται" σαν τέτοιο. Το "χρώμα" δεν αρκεί, για να πάρει ταυτότητα αυτή η μάζα. Απαιτείται μια συγκεκριμένη "συνείδηση" να την εξυπηρετεί. Ποιοι λοιπόν δίνουν σ' αυτόν τον "χρωματισμένο" λαό μια συγκεκριμένη "μακεδονική" συλλογική συμπεριφορά; Ποιοι είναι αυτοί, που παριστάνουν τους "πατέρες" του λαού αυτού; Ποιοι είναι αυτοί, που δηλώνουν με αυθεντικό πάθος "Μακεδόνες"; Ποιοι είναι αυτοί, που εμφανίζονται με τόσο αυθεντικό πάθος και μίσος εναντίον των Ελλήνων; Δεν είναι δηλαδή λογικό να εμφανίζονται κάποιοι Βούλγαροι με τόσο πάθος για τη "Μακεδονία". Δεν είναι λογικό να εμφανίζονται κάποιοι γύφτοι κροατικής προέλευσης με τόσο πάθος για τον "Μέγκα Αλέξαντρο". Οι όροι δεν τους αφορούν και ως εκ τούτου δεν μπορούν να υπηρετήσουν με την απαραίτητη αυθεντικότητα τους ρόλους τους.

"Μακεδόνας" μπορεί να δηλώνει με τόσο πάθος κάποιος, ο οποίος αισθάνεται τέτοιος για κάποιους λόγους. Κάποιος, που, για παράδειγμα, γεννήθηκε στην Ελλάδα, γνωρίζει τι σημαίνει Μακεδονία, αισθάνεται ότι τον αντιπροσωπεύει αυτή η έννοια και ταυτόχρονα μισεί τους Έλληνες. Όμως, αυτά, τα οποία αναφέρουμε, είναι κριτήρια αναζήτησης προσώπων. Αναζητούμε λοιπόν μια μερίδα ανθρώπων, που για τον οποιονδήποτε λόγο βρέθηκαν στα Σκόπια και άρα εκτός του χώρου της φυσικής τους γέννησης. Υπάρχουν άνθρωποι, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και βρέθηκαν από την άλλη άκρη των συνόρων; Πού πρέπει να τους αναζητήσουμε; Ανάμεσα στους εκτοπισθέντες. Ανάμεσα σ' αυτούς, που κατά καιρούς έχει "εκτοπίσει" είτε το ελληνικό σύστημα είτε η ίδια η ελληνική κοινωνία μέσα από τις τάξεις της.

Υπήρχαν δύο ειδών εκτοπισμένοι στο Ανατολικό Μπλοκ. Οι εκτοπισμένοι από το ελληνικό κράτος εξαιτίας του εμφυλίου και οι διωγμένοι από τον ελληνικό λαό προδότες των χρόνων της κατοχής. Η αμνηστία, που έδωσε το ελληνικό κράτος σε εκτοπισθέντες αφορούσε αποκλειστικά τους πρώτους. Οι δεύτεροι, άσχετα με το πώς οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους, αντιμετωπίζονται ως προδότες, δολοφόνοι και συνεργάτες ξένων κατακτητών. Αντιμετωπίζονται όπως οι Τσάμηδες. Όπως οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τους Ναζί εις βάρος των Ελλήνων και ως εκ τούτου δεν μπαίνουν ποτέ και σε καμία περίπτωση σε καμία διαδικασία "αμνήστευσης", έτσι συμβαίνει και μ' αυτούς.

Σε μια Ελλάδα κατακτημένη συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Σε μια Μακεδονία, όπου εκτός από τους Ναζί και τους Ιταλούς υπήρχε και βουλγαρική κατοχή, αυτοί συνεργάστηκαν με τους τελευταίους και όχι μόνον. Συνεργάστηκαν όχι μόνον με ξένους, που επωφελούνταν εκείνη την εποχή, αλλά και με ξένους οι οποίοι ήθελαν να επωφεληθούν.

Αυτοί οι προδότες συνεργάτες των ξένων χωρίζονταν σε δύο βασικές κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία είναι οι φανατικοί βουλγαρίζοντες, οι οποίοι στα χρόνια της κατοχής συνεργάζονταν με τους Βούλγαρους "συγκατακτητές" στο όνομα των εθνικών βουλγαρικών συμφερόντων. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι επίσης φανατικοί σταλινικοί ΚΚΕδες, οι οποίοι —είτε εν γνώση είτε εν αγνοία του "κόμματος"— συνεργάζονταν με τον Τίτο, ο οποίος φιλοδοξούσε να επωφεληθεί από την κατάσταση στην Ελλάδα.

Οι πρώτοι έγιναν προδότες, για να προωθήσουν ακόμα περισσότερο τα ήδη υπάρχοντα ισχυρά συμφέροντα των Βουλγάρων στην περιοχή, ενώ οι δεύτεροι έγιναν προδότες, για να δημιουργήσουν τα μέχρι τότε ανύπαρκτα συμφέροντα του Τίτο στην ίδια περιοχή. Οι πρώτοι αγωνίζονταν να προσαρτήσουν ένα επιπλέον κομμάτι της Μακεδονίας στη βουλγαρική επικράτεια, ενώ οι δεύτεροι αγωνίζονταν δήθεν για την ανεξαρτησία της "Μακεδονίας", ώστε να την προσαρτήσουν στην υπό "κατασκευή" πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του Τίτο.

Όλοι αυτοί, παρ' όλο τον ανταγωνισμό τους, συντονίζονταν μεταξύ τους μέσω των σταλινικών μηχανισμών των "διεθνών". Όλοι αυτοί πήραν όπλα και με τις "πλάτες" των κατακτητών στράφηκαν εναντίον του πληθυσμού της Μακεδονίας. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους και στο όνομα των δικών του αφεντικών εγκλημάτησε εις βάρος του τοπικού πληθυσμού. Δολοφόνησαν αθώους πολίτες, λεηλάτησαν νοικοκυριά, άρπαξαν περιουσιακά στοιχεία. Όταν πλέον δεν μπορούσαν οι κατακτητές ή οι προστάτες τους να τους προστατεύσουν, εγκατέλειψαν τη χώρα αυτοβούλως, απλά για να σώσουν τα τομάρια τους.

Η φυγή τους δηλαδή από την ελληνική Μακεδονία δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας οργανωμένης από το κράτος επιχείρησης "εκκαθάρισης". Δεν υπήρχε ελεύθερο ελληνικό κράτος, όταν αυτοί έφυγαν. Υπήρχε ένα κατακτημένο από τους Ναζί κράτος, αδύναμο να δράσει προστατευτικά για τους πολίτες του και ένας ελληνικός λαός, που ήθελε να τους σφάξει, γιατί ήδη είχαν αποκαλυφθεί τα εγκλήματά τους. Τα τομάρια τους ήθελαν να σώσουν και γι' αυτό έφυγαν μόνοι τους.

Να τα σώσουν από όλες τις κοινότητες που αδίκησαν στη Μακεδονία, γιατί τις είχαν αδικήσει όλες. Ντόπιους σλαβόφωνους με ελληνική συνείδηση Έλληνες, τουρκόφωνους μικρασιάτες με ελληνική συνείδηση Έλληνες, αλβανόφωνους αρβανίτες με ελληνική συνείδηση Έλληνες και ρουμανόφωνους βλάχους με ελληνική συνείδηση Έλληνες. Αδίκησαν τους πάντες στη Μακεδονία και τους μίσησαν οι πάντες. Ως εκ τούτου η "δραπέτευσή" τους από τη Μακεδονία ήταν "σωτήρια" γι' αυτούς, εφόσον δεν είχαν να "στηριχθούν" πουθενά. Πόσο μάλιστα σε μια εποχή, στην οποία ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται η ήττα των Ναζί και άρα και των συμμάχων τους Βουλγάρων.

Αυτή η διαφαινόμενη ήττα τούς ανάγκασε να φύγουν όλους μαζί, άσχετα αν κάποιοι εξυπηρετούσαν "νικημένους" και κάποιοι άλλοι "νικητές". Η ήττα απειλούσε τους πρώτους και η ομαλότητα τους δεύτερους. Αν δεν έφευγαν εγκαίρως, κινδύνευαν να εγκλωβιστούν ανάμεσα στα θύματά τους και αυτό ήταν επικίνδυνο. Πήραν όσα κλοπιμαία μπορούσαν να κουβαλήσουν και σηκώθηκαν κι έφυγαν. Ο κύριος όγκος των βουλγαρίζοντων κατέφυγε στη Βουλγαρία, ενώ ο κύριος όγκος των εγκληματιών του Τίτο κατέφυγε στα Σκόπια. Μιλάμε λοιπόν για προδότες, οι οποίοι προσπάθησαν να επωφεληθούν εις βάρος των Ελλήνων σε μια οριακά τραγική κατάσταση γι' αυτούς. Εγκληματιών, οι οποίοι μετά τα εγκλήματά τους αναζήτησαν την ασφάλειά τους στις "αγκαλιές" των προστατών τους.

Καμία σχέση με τους εκτοπισθέντες του εμφυλίου, που ήταν σε γενικές γραμμές θύματα μιας πολιτικής κατάστασης, η οποία είχε μεθοδευτεί "έξωθεν" και "άνωθεν". Άνθρωποι δυστυχείς στην πλειοψηφία τους, που στην καλύτερη περίπτωση έπεσαν θύματα της αφέλειάς τους και στη χειρότερη έπεσαν θύματα της ιδεοληψίας τους. Άνθρωποι, οι οποίοι υπέπεσαν στο σφάλμα της αδελφοκτονίας, στο οποίο έχουν υποπέσει σχεδόν όλοι οι λαοί αυτού του κόσμου. Είναι όμως άλλο πράγμα ακόμα και να σκοτώνεις έναν αδερφό σου στο όνομα της όποιας πίστης σου και άλλο πράγμα να σκοτώνεις τον ίδιο αδερφό με εντολές ξένων στο όνομα των συμφερόντων σου.

Ο πρώτος είναι ένας φανατικός και βλάκας, ενώ ο δεύτερος είναι προδότης και καθόλου βλάκας. Ο πρώτος τυγχάνει ευνοϊκής μεταχείρισης, ενώ ο δεύτερος δεν δικαιούται καμίας μεταχείρισης, πλην της εξασφάλισης ενός ταπεινού "οικοπέδου" των δύο τετραγωνικών μέτρων. Έτσι αντιμετώπιζαν πάντα οι λαοί τους προδότες και έτσι θα τους αντιμετωπίζουν και στο μέλλον. Αυτό είναι κάτι, το οποίο δεν πρόκειται ν' αλλάξει ποτέ. Για όσο διάστημα θα υπάρχει το ανθρώπινο ον και οι κοινωνίες του, πάντα οι προδότες θ' αντιμετωπίζονται με τον ίδιο βίαιο τρόπο. Πράξη μεγαλοψυχίας είναι να επιτρέψεις στους προδότες να διαφύγουν και στη συνέχεια να μην τους καταδιώξεις εκεί όπου καταλήγουν. Μια πράξη, την οποία, για παράδειγμα, οι Εβραίοι δεν έκαναν υπέρ των εγκληματιών Ναζί και τους καταδίωξαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη.

Η "γενναιοδωρία" του ελληνικού λαού εξαντλήθηκε στο γεγονός ότι τους επέτρεψε να επιβιώσουν. Θα μπορούσαν να τους θάψουν ζωντανούς και να μην τους κατηγορήσει κανένας. Πράξη γενναιοδωρίας ήταν, που τους άφησαν να φύγουν ζωντανοί από τον χώρο όπου εγκλημάτησαν. Αυτοί οι άνθρωποι, αντί να ευχαριστούν τον Θεό και τους Έλληνες που επιβίωσαν, έρχονται σήμερα και ζητάνε τα "ρέστα". Έρχονται σήμερα και νομίζουν ότι, έχοντας τις "πλάτες" των ισχυρών, μπορούν να πάρουν την "ρεβάνς". Είναι προφανές ότι σ' αυτήν την περίπτωση έχουμε μια επιχείρηση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Κάποιοι προσπαθούν εκ νέου να εκδικηθούν κάποιους άλλους.

Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτά τα οποία θα πούμε είναι πολύ σημαντικά. Οι συγκεκριμένοι εγκληματίες έχουν διαπράξει εγκλήματα πολύ χειρότερα ακόμα και από αυτά που τους καταλογίζονται. Οι προδότες του Τίτο είναι υπεύθυνοι για πολύ χειρότερα εγκλήματα από αυτά που φαίνονται. Η προδοσία τους συνεχίστηκε και μετά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα. Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή σ' αυτά τα οποία θα πούμε. Αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από την Ελλάδα πριν την αποχώρηση των Γερμανών και άρα στο διάστημα μέχρι το 1944. Ο ελληνικός εμφύλιος άρχισε το 1946. Η δίκη της Νυρεμβέργης άρχισε το 1945. Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους;

Όλοι αυτοί οι εγκληματίες έζησαν για ένα διάστημα σχεδόν δύο χρόνων με την αβεβαιότητα της επιβίωσής τους. Για δύο χρόνια δεν γνώριζαν αν θα γλιτώσουν από την τιμωρία ή όχι. Γνώριζαν ότι στον "νέο" τότε μεταπολεμικό κόσμο δεν ήταν πλέον αρκετό που κατάφεραν και "δραπέτευσαν" από τον τόπο του εγκλήματος. Απολάμβαναν τη "φιλοξενία" του Τίτο, αλλά γνώριζαν ότι αυτό θα μπορούσε και να μην είναι αρκετό για την ασφάλειά τους. Ήταν λίγοι, αλλά τα εγκλήματά τους ήταν πολλά. Δεν τους αρκούσε η συνενοχή με τους βουλγαρίζοντες, για να εξασφαλίσουν ατιμωρησία λόγω της μαζικότητας. Δεν τους αρκούσε που το αφεντικό τους ήταν ανάμεσα στους "νικητές".

Δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα από τους βουλγαρίζοντες, επειδή θεωρητικά είχαν ακολουθήσει πιο συμφέρουσα επιλογή. Για τους βουλγαρίζοντες δεν υπήρχε καν θέμα συζήτησης. Αν η μεταπολεμική κατάσταση στην Ελλάδα κυλούσε ομαλά, θα σέρνονταν όλοι αυτοί στα διεθνή δικαστήρια. Οι Βούλγαροι ήταν ανάμεσα στους ηττημένους και άρα ήταν υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματα που διέπραξαν μαζί με τους Ναζί στη διάρκεια της κατοχής της Μακεδονίας. Μαζί μ' αυτούς όμως θα σέρνονταν και οι τιτοϊκοί "ανταγωνιστές" τους στα εγκλήματα. Τίποτε δεν μπορούσε να τους απαλλάξει από ανάλογες κατηγορίες, επειδή απλά βρίσκονταν στο πλευρό κάποιων από τους νικητές. Άλλωστε και η ίδια η Ελλάδα στο ίδιο μπλοκ των νικητών ανήκε.

Όλα αυτά τα πιθανά ενδεχόμενα τους πανικόβαλαν, γιατί άλλαζε ο κόσμος. Το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την αρχή μιας νέας παγκόσμιας κατάστασης πολύ πιο διεθνοποιημένης απ' ό,τι ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Θεσμοθετήθηκαν νέοι νόμοι διεθνούς κύρους και ισχύος και οι οποίοι δέσμευαν τα κράτη σε κάποιες ενιαίες πρακτικές. Με τους Ναζί εγκληματίες να έχουν διασκορπιστεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη και τους Εβραίους στον ρόλο των θυμάτων διωκτών, ήταν βέβαιο ότι ξεκινούσε μια άλλη "εποχή". Ήταν βέβαιο δηλαδή ότι θα ξεκινούσε μια "βιομηχανία" παραγωγής διεθνών ενταλμάτων σύλληψης εναντίον όσων κατηγορούνταν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Εδώ μπαίνει ως παράμετρος η Δίκη της Νυρεμβέργης. Η Δίκη της Νυρεμβέργης ήταν αυτή, η οποία στην πραγματικότητα έθετε τους νέους "κανόνες" σ' ό,τι αφορά το έγκλημα, το οποίο διώκεται διεθνώς. Οι παράμετροι αυτής της δίκης έγιναν διεθνείς. Αφορούσαν τέσσερις κατηγορίες εγκλημάτων, για τις οποίες δικαιολογούνταν εκδόσεις διεθνών ενταλμάτων σύλληψης. Οι παράμετροι αυτές ήταν οι εξής: α) Εγκλήματα κατά της Ειρήνης, β) Εγκλήματα πολέμου, γ) Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δ) Συνομωσία. Όσοι εμπλέκονταν σ' αυτού του είδους τα εγκλήματα, κινδύνευαν όπου κι αν βρίσκονταν. Τα κράτη υποχρεούνταν να τους εκδώσουν σε περίπτωση που υπήρχαν στοιχεία για να κατηγορηθούν. Όλα τα κράτη, ανεξαρτήτως "μπλοκ", εφόσον σ' αυτήν τη δίκη συμμετείχαν άπαντες από τους νικητές. Βρετανοί, Αμερικανοί, Γάλλοι και Ρώσοι.

Όμως, εγκληματίες, που διέπραξαν αυτού του είδους τα εγκλήματα, δεν ήταν μόνον οι Ναζί. Ήταν και οι Βούλγαροι στις χώρες όπου υπήρχε συγκατοχή. Ήταν και οι τοπικοί συνεργάτες τους. Δεν ήταν όμως μόνον αυτοί. Ήταν και οι "αυτονομιστές" συνεργάτες του Τίτο. Απλά πράγματα. Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη νομική γνώση, για να γίνουν αντιληπτά. Οι συνεργάτες των Βουλγάρων συνωμότησαν με τον εχθρό εναντίον του κατακτημένου λαού. Δολοφόνησαν και βασάνισαν πολίτες με κριτήρια τις πολιτικές, θρησκευτικές ή άλλες επιλογές τους. Άσκησαν διώξεις εναντίον πολιτών με βάση φυλετικά κριτήρια. Λεηλάτησαν ιδιωτικές περιουσίες. Το ίδιο έκαναν και οι συνεργάτες του Τίτο. Διώχθηκαν ποτέ όλοι αυτοί για τα εγκλήματα αυτά;

Οι Ναζί, για παράδειγμα, που διώχθηκαν για εγκλήματα τα οποία διέπραξαν στον ελλαδικό χώρο, διώχθηκαν, γιατί αυτό επιθυμούσαν τα θύματά τους. Οι Εβραίοι της Ελλάδας τους κυνήγησαν και τους έσυραν στα δικαστήρια. Οι Έλληνες της Μακεδονίας τι έκαναν εναντίον εκείνων που τους βασάνισαν; Ειδικά εναντίον εκείνων, που βρήκαν καταφύγιο στην τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία και σήμερα έχουν αποθρασυνθεί; Όλοι γνώριζαν πού βρίσκονταν. Βρίσκονταν στη γιουγκοσλαβική επικράτεια απομονωμένοι και αποξενωμένοι από τον τοπικό πληθυσμό. Έστω και εμμέσως ήταν συνεργάτες των Ναζί σε έναν χώρο, ο οποίος είχε υποφέρει από τους Ναζί και τους μισούσε. Ήταν προδότες του λαού τους σε έναν χώρο, ο οποίος αναζητούσε τους δικούς του προδότες για να τιμωρήσει. Ήταν βέβαιο δηλαδή ότι ήταν δυσχερής η θέση τους.

Ήταν βέβαιο ότι σε περίπτωση δίωξής τους κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να τους προστατεύσει. Ήταν οι προδότες του γειτονικού λαού και τους προδότες —ως γνωστόν— κανένας δεν τους αγαπάει. Άσχετα δηλαδή αν δήλωναν δήθεν ομοεθνείς τους, δεν είχαν συμπάθειες. Γι' αυτούς ήταν σκουπίδια, που, με πρόσχημα κάποια "ανώτερα" συμφέροντα, εξυπηρέτησαν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Το ίδιο σκουπίδια, για παράδειγμα, με κάποιους Κροάτες, οι οποίοι έδρασαν στα Σκόπια επί γερμανικής κατοχής.

Από αυτό το σημείο αρχίζουν τα περίεργα. Πόσο περίεργα; Αρκεί κάποιος να δει τα δεδομένα. Έχουμε έναν ολιγάριθμο πληθυσμό προδοτών, που αγωνιά για την επιβίωσή του. Έναν πληθυσμό προδοτών, που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να προστατευτεί από καμία ευνοϊκή διάταξη του νόμου. Έναν πληθυσμό, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκδοθεί και να δικαστεί στον χώρο όπου διέπραξε τα εγκλήματά του και άρα ανάμεσα στα θύματά του. Τι ωφελεί αυτόν τον ολιγάριθμο πληθυσμό; Να δημιουργήσει πολλούς συνενόχους, για να φαίνονται "πολλοί". Να ενταχθεί σε ευνοϊκές διατάξεις νόμων, ώστε να πάψει να υφίσταται η απειλή της ατομικής δίωξης των μελών του. Να μετατραπεί το ατομικό του έγκλημα σε συλλογικό πολιτικό έγκλημα, ώστε να υπάρχει νομική "κάλυψη".

Αντιλαμβανόμαστε ότι όλους αυτούς δεν τους συνέφερε να επιστρέψει η Ελλάδα στην ομαλότητα μετά την αποχώρηση των κατακτητών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα αναγκαζόταν το ελληνικό κράτος κάτω από την πίεση των πολιτών του να απαιτήσει την έκδοση των εγκληματιών. Τι έσωζε αυτούς τους εγκληματίες; Η ανωμαλία. Μόνον μια μεγάλη ανωμαλία τούς έσωζε. Μια ανωμαλία, η οποία θα εμπόδιζε την Ελλάδα και τους Έλληνες να διεκδικήσουν το δίκιο τους στην κρίσιμη περίοδο των διεκδικήσεων και όταν θα επανερχόταν η ομαλότητα, να υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες να το διεκδικήσουν. Τέτοια χρήσιμη "ανωμαλία" είναι ένας εμφύλιος πόλεμος, για παράδειγμα. Είναι βέβαιο, δηλαδή, ότι, όταν έπεφταν οι πρώτοι πυροβολισμοί του εμφυλίου, κάποιοι άνοιγαν σαμπάνιες στα Σκόπια.

Τώρα θα καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο που μιλάμε για περίεργα πράγματα. Ο ελληνικός εμφύλιος ξεκίνησε το 1946. Γιατί αυτό είναι σημαντικό; Γιατί ο κόσμος είχε ήδη μοιραστεί σε Ανατολικό και Δυτικό Μπλοκ από το 1945. Τα συμφέροντα του Στάλιν εξυπηρετούνταν απόλυτα από αυτό το μοίρασμα και δεν είχε λόγο να καταστρέψει μια κατάσταση που τον βόλευε, ενθαρρύνοντας την "επανάσταση" των Ελλήνων μπολσεβίκων. Για τον Στάλιν, δηλαδή, ήταν ένας περιττός και ανούσιος εμφύλιος, τον οποίον δεν είχε κανέναν λόγο να χρεωθεί ο ίδιος. Άρα; Άρα ο ελληνικός εμφύλιος είχε εξ’ αρχής προδιαγεγραμμένο το τέλος του. Εξ’ αρχής ήταν μια χαμένη υπόθεση για τους κομμουνιστές, εφόσον δεν τους εξυπηρετούσε η επιτυχής έκβασή του.

Ποιους βόλευε αυτός ο "χαμένος" εμφύλιος; Σε ποιους "χρωστούσε" ο Στάλιν και τους παραχωρούσε το ελληνικό "εργαλείο" του να τον πραγματοποιήσουν; Ποιους συνέφερε ο εμφύλιος, ο οποίος έγινε στο όνομα του Στάλιν, αλλά δεν τον εξυπηρετούσε; Τους Άγγλους συνέφερε και γι' αυτόν τον λόγο τον χρηματοδότησαν. Γι' αυτόν τον λόγο εξόπλισαν και τους "επαναστάτες". Ήθελαν να ελέγξουν πάση θυσία την Ελλάδα και αυτό θα γινόταν πολύ πιο εύκολα, αν πρώτα την ισοπέδωναν. Πιο εύκολα ελέγχεται μια χώρα μετά από την ολοκληρωτική καταστροφή ενός εμφυλίου και τα μίση που αυτού συνεπάγονται. Γνωστή αγγλική συνταγή. Πιο γνωστή και από το fish and chips. Το έκαναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, το έκαναν και στην Ελλάδα. Όλα αυτά είναι γνωστά και λίγο-πολύ τα γνωρίζουν ή απλά τα υποπτεύονται αρκετοί άνθρωποι στην Ελλάδα.

Αυτό, το οποίο δεν είναι γνωστό, είναι άλλο. Ήταν μόνον οι Άγγλοι αυτοί, οι οποίοι είχαν συμφέρον από έναν "στημένο" και εξ αρχής πουλημένο εμφύλιο; Όχι βέβαια. Ήταν και οι προδότες. Γιατί; Γιατί πάντα οι εμφύλιοι συνεπάγονται εκτοπίσεις. Συνεπάγονται μαζικές εκτοπίσεις. Πόσο μάλλον όταν αυτές γίνονται με ιδεολογικά κριτήρια και ταυτόχρονα υπάρχει μπλοκ κρατών με ιδεολογική "συγγένεια" έτοιμο και διατεθειμένο να τους "φιλοξενήσει". Υπήρχαν δηλαδή κάποιοι, οι οποίοι είχαν άμεσο όφελος όχι από τον ίδιο τον εμφύλιο, αλλά από τη διαχείριση των συνεπειών του. Των εκ των προτέρων γνωστών συνεπειών του. Κάποια "χλωρά" στα Σκόπια είχαν συμφέρον από τα "ξερά", τα οποία θα προέκυπταν από τον ελληνικό εμφύλιο. Κάποιοι "λίγοι" θα "κρύβονταν" ανάμεσα σε "πολλούς". Κάποιοι πραγματικοί εγκληματίες θα συγκαταλέγονταν ανάμεσα σε "πλανηθέντες" και θύματα εμφυλίου. Αυτοί άνοιγαν σαμπάνιες.

Ποιος πυροδότησε τον εμφύλιο; Το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ όμως ανήκε στη "Διεθνή" και οι αποφάσεις του επηρεαζόταν στον μέγιστο βαθμό από τα συμφέροντα αυτής της "Διεθνούς". Άρα; Ποιο ΚΚΕ αποφάσισε τον εμφύλιο; Το ΚΚΕ αυτών που βρίσκονταν μέσα στην Ελλάδα ή αυτών που βρίσκονταν εκτός Ελλάδας; Οι περισσότεροι από αυτούς, που βρίσκονταν στα Σκόπια και κινδύνευαν ως άτομα να κατηγορηθούν για εγκλήματα, ήταν ταυτόχρονα και στελέχη του ΚΚΕ. Σκληρά, βίαια και πανικοβλημένα στελέχη. Στην πλειοψηφία τους ήταν προστατευόμενοι του Τίτο, εφόσον για δικό του λογαριασμό λειτουργούσαν στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Άρα τι πρέπει ν' αναζητήσουμε; Τον ρόλο αυτών των στελεχών στην απόφαση του ΚΚΕ να ξεκινήσει τον εμφύλιο. Τον ρόλο του ίδιου του Τίτο στην καταστροφική για την Ελλάδα απόφαση. Ήθελε ο Τίτο τον ελληνικό εμφύλιο, παρ' όλο που γνώριζε ότι δεν υπήρχαν "ιδεολογικά" οφέλη σε έναν κόσμο, ο οποίος είχε ήδη μοιραστεί ανάμεσα σε ικανοποιημένους "συνεργάτες"; Για τον Τίτο δεν τίθεται θέμα άγνοιας. Ήταν ένας από τους μεγάλους "παίκτες" στο μοίρασμα του μεταπολεμικού κόσμου. Γνώριζε το ιδεολογικά ανώφελο μιας κομμουνιστικής "επανάστασης" στην Ελλάδα. Αν επιθυμούσε τον ελληνικό εμφύλιο, σημαίνει ότι επιθυμούσε τη διαχείριση της "κομμουνιστικής" αποτυχίας.

Είναι βέβαιο ότι επιθυμούσε την ασπίδα των χιλιάδων θυμάτων του εμφυλίου, εφόσον μ' αυτήν θα μπορούσε να προστατεύσει τους "εκλεκτούς" εγκληματίες "προστατευόμενούς" του. Γιατί αισθανόταν την ανάγκη να τους προστατεύσει; Μήπως επειδή ήταν καλός άνθρωπος; Όχι βέβαια. Με την προστασία τους εξασφάλιζε και τη δική του ασφάλεια. Γιατί, αν όλοι αυτοί πήγαιναν στα διεθνή δικαστήρια, κινδύνευε και ο ίδιος. Κινδύνευε ν' αποκαλυφθεί και ο ίδιος για τον ρόλο του. Ο Εβραίος "παρτιζάνος", ο οποίος δήθεν αγωνίστηκε για την ελευθερία των λαών, θα αποδεικνυόταν ότι ήταν υπεύθυνος για χιλιάδες εγκλήματα εναντίον ενός γειτονικού λαού. Ο αντιφασίστας "παρτιζάνος", ο οποίος λειτούργησε απόλυτα όμοια με τους Ναζί. Αυτό δεν έπρεπε να συμβεί. Δεν θα το άφηναν οι ισχυροί να συμβεί. Ο Τίτο συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους νικητές και άρα ανάμεσα σ' αυτούς που θα επιβίωναν στη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων και δεν τον συνέφερε ν' αποκαλυφθεί ο ρόλος του. Ο ρόλος του χαφιέ των Άγγλων.

Αυτός είχε το μεγάλο άγχος να σώσει τους εγκληματίες και όχι οι Βούλγαροι. Για τους Βούλγαρους και το βουλγαρικό κράτος έτσι κι αλλιώς αυτό το θέμα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Τα εγκλήματα των βουλγαρίζοντων στην Ελλάδα χρεώνονταν στην προπολεμική αστική φιλοναζιστική κυβέρνηση της Βουλγαρίας και δεν αφορούσαν τους "μπολσεβίκους", οι οποίοι θα επιβίωναν μεταπολεμικά. Ίσα-ίσα που τους έδινε επιχειρήματα, τα οποία θα "αποδείκνυαν" στους προλετάριους το πόσο μισητή και απάνθρωπη μπορεί να γίνει μια αστική ιμπεριαλιστική κυβέρνηση. Οι εγκληματίες ήταν γι' αυτούς φανατικοί "εθνικιστές" και δεν είχαν πρόβλημα να τους εκδώσουν σε όποιον ενδιαφερόταν για την έκδοσή τους. Ο μόνος, ο οποίος θα έχανε από τις δημόσιες δίκες εκείνων των εγκληματιών, ήταν ο Τίτο.

Ο Τίτο, ο οποίος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους τενεκέδες που γνώρισε η ανθρώπινη ιστορία. Ο απόλυτος ορισμός του παντελώς αγράμματου "Φαραώ". Η απόλυτη απόδειξη των όσων ισχυριστήκαμε στην αρχή του κειμένου για το τι εστί σταλινισμός. Ο σταλινισμός ήταν η μόνη ιδεολογία, που μπορούσε να φέρει αυτό το "κατακάθι" στην κορυφή της εξουσίας και αυτό το "κατακάθι" μόνον σε σταλινισμό μπορεί να μετατρέψει την ιδεολογία του, αν για τον οποιονδήποτε λόγο βρεθεί στην κορυφή. Ο "τιτοϊσμός", δηλαδή, ήταν μια μορφή σταλινισμού, ό,τι κι αν πρέσβευε την κάθε εποχή, γιατί απλά ήταν τενεκές αυτός ο οποίος τον διαχειριζόταν. Δεν μπορούσε να είναι τίποτε άλλο. Αυτός ο Εβραίος χαφιές των Άγγλων —και τενεκές ως άτομο— κινδύνευε από την αποκάλυψη των εγκλημάτων του στη Μακεδονία.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ο ελληνικός εμφύλιος βόλευε πολλούς εκτός Ελλάδας. Εξυπηρετούσε τους Άγγλους και "έσωζε" πάρα πολλούς, τους οποίους οι Άγγλοι τους ήθελαν "ομήρους" τους. Οι χιλιάδες εκτοπισμένοι, οι οποίοι θα προέκυπταν από τον "αποτυχημένο" εμφύλιο, μπορούσαν να "καλύψουν" πάρα πολλούς εγκληματίες. Το μαζικό πολιτικό έγκλημα του εμφυλίου θα κάλυπτε πολλές χιλιάδες ατομικά εγκλήματα. Η "μπουλντόζα" του εμφυλίου θα έσβηνε τα "ίχνη" των εγκληματιών. Ο Τίτο με μια τέτοια απόφασή του εξασφάλιζε τα πάντα. Θα βρισκόταν μεν ο ίδιος υπό την "ομηρία" των Άγγλων και των Ρώσων, αλλά αυτό δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα, εφόσον πάντα αυτούς εξυπηρετούσε. Τον Τίτο τον ενδιέφερε το γεγονός ότι, εξαιτίας εκείνου του εμφυλίου, εξασφάλιζε "ομήρους" και ο ίδιος.

Εξασφάλιζε τα "νώτα" του και ταυτόχρονα έβαζε στο "χέρι" όλους αυτούς τους εγκληματίες. Μπορούσε να τους εκβιάζει ανά πάσα στιγμή. Μπορούσε να τους χρησιμοποιεί όπως τον βόλευε. Αυτό και έκανε. Αυτούς, που εγκλημάτησαν στην Ελλάδα εις βάρος των συγχωριανών και των γειτόνων τους, τους έβαλε να εγκληματούν και στη νέα τους "πατρίδα". Υπό την προστασία του Τίτο όλοι αυτοί εγκλημάτησαν εκ νέου μέσα στα Σκόπια. Με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών του τιτοϊκού παρακράτους έγιναν οι πιο φοβεροί και τρομεροί χαφιέδες που γνώριζε εκείνος ο χώρος.

Γιατί είχε ανάγκη τους χαφιέδες; Γιατί ήθελε να "χτίσει" τη μεγάλη Γιουγκοσλαβία, η οποία βόλευε τόσο τον ίδιο όσο και τους εκβιαστές του. Γιατί ήθελε να ελέγχει απόλυτα έναν "ασταθή" για τη Γιουγκοσλαβία χώρο, στον οποίο πλειοψηφούσαν οι Βούλγαροι. Τον χώρο, ο οποίος προπολεμικά ονομαζόταν "Βαρντάρσκα Μπανόβινα" και ο Τίτο μόνος του και αυθαίρετα την επομένη του πολέμου τον μετονόμασε σε "Μακεδονία". Ο απόλυτος ορισμός του παραδόξου. Ένας Εβραίος, που παρίστανε τον Κροάτη και χρησιμοποιούσε τον σερβικό σωβινισμό ως εθνικό άξονα του "πολυεθνικού" κράτους του, χρησιμοποίησε Έλληνες εγκληματίες, για να ελέγχει μια επαρχία, στην οποία πλειοψηφούσαν οι Βούλγαροι. Τρομερό και μόνο να το σκεφτείς. Δύσκολο ακόμα και να το περιγράψεις.

Αυτά λοιπόν τα συμφέροντα του "ξένου" Εβραιοκροάτη στην περιοχή των Σκοπίων εξυπηρετούσαν οι "ξένοι" εγκληματίες από την Ελλάδα. Ο Εβραίος εφεύρε την νέα "Μακεδονία" και οι Έλληνες εγκληματίες ήταν οι πρώτοι και φανατικότεροι από τους νέους "Μακεδόνες". Αυθεντικοί Μακεδόνες μεν, προδότες δε. Όλοι τους φοβούνταν αυτούς τους εγκληματίες, γιατί εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του μεγάλου "αφεντικού" και όλων όσων βρισκόταν από πίσω του και ήταν πολλοί και ισχυροί. Από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο μέχρι τη Μόσχα και το Τελ Αβίβ.

Ακόμα και οι Βούλγαροι, οι οποίοι αντιπροσώπευαν μια συντριπτική πλειοψηφία, τους έτρεμαν. Η τέλεια διαχείριση των προδοτών. Τίποτε περίεργο. Ήταν μια μειονότητα, που έλεγχε μια πλειονότητα. Έκαναν αυτά τα οποία ονειρεύονταν να κάνουν και στην Ελλάδα, αν απελευθερωνόταν η "Μακεδονία" υπό την τιτοϊκή κηδεμονία. Απειλούσαν, δολοφονούσαν και έκλεβαν όποιον είχε διαφορετική "άποψη" από αυτούς. Τα "αγριόσκυλα" του Τίτο είχαν για "πλάκα" τους Βούλγαρους και τους Αλβανούς της Βαρντάρσκα. Η ειρωνεία στο σημείο αυτό είναι ότι όλοι αυτοί μέσα στη "Μακεδονία" παρίσταναν τους φανατικούς "Μακεδόνες", που μισούσαν τους Έλληνες και όλοι οι υπόλοιποι τους έβλεπαν ως Έλληνες.

Μόνον με τη γνώση όλων αυτών μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο που η βουλγαρική μειονότητα στα Σκόπια είναι σήμερα τρομοκρατημένη. Αδύναμη να αντιδράσει και ανίκανη να υπερασπιστεί την εθνική της ταυτότητα. Δεν αντιδρά, γιατί μια ασήμαντη πληθυσμιακά μειονότητα χαφιέδων "Μακεδόνων" κατορθώνει και την τρομοκρατεί. Είναι αδύνατον γι' αυτήν την κοινότητα να αντιδράσει, αν δεν εξασφαλίσει προστασία από τη Σόφια. Είναι αδύνατον ν' αντιδράσει στην υποχρεωτική και δια της βίας "μακεδονοποίησή" της χωρίς προστασία.

Όλο το παρακράτος των Σκοπίων από την εποχή του Τίτο μέχρι σήμερα ελέγχεται από τους "Μακεδόνες" εγκληματίες και χαφιέδες, οι οποίοι διέφυγαν από την Ελλάδα. Τους εγκληματίες, οι οποίοι δολοφονούσαν, βασάνιζαν και κατέστρεφαν όποιον ήθελαν στο όνομα του Τίτο και σήμερα κάνουν το ίδιο στο όνομα των αμερικανικών συμφερόντων.

Αυτό, το οποίο δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι τενεκέδες και εγκληματίες, είναι ότι ο σημερινός κόσμος είναι πολύ μικρός. Πολύ πιο μικρός ακόμα και από την Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Τότε αρκούσε η εύνοια του Τίτο, για να κάνεις οτιδήποτε εις βάρος των Γιουγκοσλάβων. Σήμερα δεν αρκεί ούτε η εύνοια των ίδιων των Αμερικανών. Μόνον "κρυμμένοι" μπορούν να επιβιώνουν και αυτό δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται. Να επιβιώνουν, όπως έκαναν μέχρι πρόσφατα, όταν και μόνον στο άκουσμα ότι κάποιος Έλληνας αναζητεί κάποιον στα Σκόπια, εξαφανίζονταν. Τότε, που έτρεμαν και μόνον στην ιδέα να έρθουν αντιμέτωποι με κάποιο από τα παιδιά των θυμάτων τους.

Όμως, από τη στιγμή που επέλεξαν να εμφανιστούν στη δημόσια θέα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν. Κινδυνεύουν από τον νόμο και σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορούν να τους προστατεύσουν ούτε οι ίδιοι οι Αμερικανοί. Γιατί; Γιατί και αυτοί οι πανίσχυροι ξένοι δεν μπορούν να παρακάμψουν τον νόμο. Δεν τους συμφέρει να τον παρακάμψουν. Για να παίξουν τα ιμπεριαλιστικά τους παιχνίδια χρησιμοποιούν και οι ίδιοι αυτόν τον νόμο. Ο νόμος είναι πιο πολύτιμος γι' αυτούς —και αφορά γενικότερα συμφέροντα— απ' όσο πολύτιμοι μπορεί να είναι οι χαφιέδες των Σκοπίων και τα συμφέροντά τους στη Μακεδονία.

Τι λέει αυτός ο νόμος και πού τους αφορά; Όλοι αυτοί δεν συμμετείχαν στον εμφύλιο και άρα δεν τους αφορούν οι αμνηστίες, τις οποίες κατά καιρούς πρόσφερε το ελληνικό κράτος στους συμμετέχοντες σ' αυτόν. Αυτοί εγκλημάτησαν ως άτομα και διέφυγαν ως άτομα ατιμώρητοι από τον τόπο στον οποίο εγκλημάτησαν. Αυτά τα εγκλήματα όμως δεν αντιμετωπίζονται ως κοινά ιδιωτικά εγκλήματα και άρα δεν μπορούν να τύχουν των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου. Τα εγκλήματα αυτά είναι προφανές ότι δεν έχουν παραγραφεί. Από τη στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη έχει νομοθετήσει εις βάρος του σταλινισμού και τον έχει τοποθετήσει στο ίδιο επίπεδο με τον ναζισμό, ευνόητα είναι μερικά πράγματα.

Με τους ίδιους νόμους και για τους ίδιους λόγους, που ακόμα και σήμερα το Ισραήλ καταδιώκει τους Ναζί, μπορεί η Ελλάδα να τους καταδιώξει όλους αυτούς. Πώς όμως θα τους καταδιώξει, όταν απαιτούνται ενοχοποιητικά στοιχεία; Πώς θα τους σύρει στα διεθνή δικαστήρια με κατηγορίες περί εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας; Εδώ είναι το όλο θέμα. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν στελέχη του ΚΚΕ. Στελέχη, τα οποία εγκλημάτησαν πριν από τον εμφύλιο και άρα στην κρίσιμη περίοδο, για την οποία δεν ισχύουν οι "απαλλακτικές" διατάξεις.

Η μεγάλη ευκαιρία του ΚΚΕ

Στο σημείο αυτό μπορεί να παίξει ρόλο το ΚΚΕ. Το απαλλαγμένο από όλες τις κατηγορίες για τον εμφύλιο —και άρα ευνοημένο από το ελληνικό κράτος— "κόμμα", που τον προκάλεσε. "Χρωστάει" το ΚΚΕ στους Έλληνες και σήμερα μπορεί να "ξεχρεώσει". Το "μακεδονικό" ζήτημα είναι μια ιστορική —και ίσως η τελευταία— ευκαιρία για το ΚΚΕ να "ξεχρεώσει" για πάντα. Έχει αμφισβητηθεί πολλές φορές ο πατριωτισμός του και σήμερα έχει τη δυνατότητα, αν όχι ν' αποδείξει το αντίθετο, τουλάχιστον να αμβλύνει προηγούμενες προδοσίες.

Με την πρόφαση της αυτοκριτικής μπορεί να κάνει δύο πολύ απλά πράγματα, τα οποία μπορούν ν' ανοίξουν τους "ασκούς" του Αιόλου τόσο για τους προδότες των Σκοπίων όσο και για τους Αμερικανούς προστάτες τους. Το μόνο, που πρέπει να κάνει, είναι ν' ανοίξει τους "φακέλους" του. Να ανοίξει τα υπόγεια του Περισσού και να δώσει στον ελληνικό λαό πρόσβαση σ' αυτά. Να τα ανοίξει, πριν κάποια νέα φυσική ή τεχνητή "πλημμύρα" εξαφανίσει όλα τα στοιχεία, που βρίσκονται μέσα σ' αυτά.

Πρώτα πρέπει ν' ανοίξει τον "φάκελο" ελληνικός εμφύλιος. Ο φάκελος του πιο άδικου, αναίτιου και "στημένου" εμφυλίου στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτός ο "φάκελος", αν ανοίξει, μπορεί ν' αποδείξει τον ρόλο του Τίτο και των εγκληματιών των Σκοπίων στην "πυροδότησή" του. Το άνοιγμα αυτού του "φακέλου" ευνόητο είναι ότι αφορά τους Έλληνες, αλλά αφορά και τους Βούλγαρους των Σκοπίων. Αφορά τους Έλληνες, εφόσον θα μάθουν ποιοι πραγματικά προκάλεσαν τον εμφύλιο και με ποιους στόχους, αλλά αφορά και τους Βούλγαρους, εφόσον αποκαλύπτει μυστικές και πολύ στενές σχέσεις μεταξύ εγκληματιών και άρα συνενόχων.

Αυτός ο "φάκελος" αφορά τον Τίτο, που "εφεύρε" τη "Μακεδονία". Μπορεί ν' αποδειχθεί η στενή σχέση του Τίτο με αυτούς τους εγκληματίες, που του επέτρεπαν να ελέγχει και να βασανίζει τον πληθυσμό αυτής της "Μακεδονίας". Η συνενοχή τους συνδέει την εγκληματική πολιτική του Βελιγραδίου με αυτούς που την εφάρμοζαν στα Σκόπια. Με δεδομένο ότι έχουν θεσπιστεί νόμοι, οι οποίοι εξισώσουν τον σταλινισμό με τον ναζισμό, τα πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν άρδην μέσα στα ίδια τα Σκόπια. Πυροδοτούνται εσωτερικές συγκρούσεις, εφόσον ανοίγει ένας "δρόμος" για τους Βούλγαρους των Σκοπίων να στραφούν εναντίον του "μακεδονικού" παρακράτους τους.

Εφόσον η "μητέρα" Βουλγαρία αδρανεί, μπορεί το ελληνικό κράτος, ως άμεσα και νόμιμα ενδιαφερόμενο, να τους στηρίξει στην προσπάθειά τους. Μπορεί να τους προσφέρει νομικά μέσα και διπλωματική βοήθεια, προκειμένου να σύρουν τους σταλινικούς του τιτοϊκού συστήματος στα διεθνή δικαστήρια. Η Ελλάδα έχει έννομο συμφέρον ως κράτος να το κάνει. Βουλγαρικής καταγωγής επιφανή στελέχη της δημοκρατίας του γειτονικού κράτους μπορούν να σύρουν το παρακράτος τους σε περιπέτειες. Στελέχη διεθνούς κύρους και μεγάλης αναγνωρισημότητας, όπως ήταν οι προηγούμενοι Πρόεδροι του κράτους της FYROM. Να "εκτεθεί" και η Βουλγαρία, ώστε ν' αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να δράσει.

Ο δεύτερος "φάκελος", που πρέπει ν' ανοίξει, είναι αυτός που αφορά τους ίδιους τους εγκληματίες ως πρόσωπα. Το ΚΚΕ γνωρίζει τα πάντα για τους πάντες στην περιοχή. Γνωρίζει ποιος εγκλημάτησε εις βάρους ποιου και πότε. Το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη και των σταλινικών συντρόφων του γνωρίζει τα πάντα και έχει στοιχεία για όλους αυτούς. Όλους αυτούς, που υπήρξαν στελέχη του και το ΚΚΕ ως γνήσιο σταλινικό κόμμα τους "φακέλωνε". Είναι γνωστό ότι τα καλύτερα φακελωμένα άτομα ενός σταλινικού κόμματος ήταν τα ίδια στελέχη του.

Τέτοια στελέχη είναι αυτοί, οι οποίοι σήμερα φωνάζουν για τη "Μακεδονία". Εγκληματίες, οι οποίοι έμειναν ατιμώρητοι και έχουν πλέον αποθρασυνθεί. Άθλιοι, οι οποίοι νομίζουν ότι μετά τον Τίτο και τον Στάλιν έχουν εξασφαλίσει ακόμα ισχυρότερες "πλάτες", εξαιτίας των Αμερικανών. Το ΚΚΕ μπορεί ν' ανοίξει τους "φακέλους" του και να τους παραδώσει στη δημοσιότητα. Να αποκαλύψει ποια στελέχη του, από αυτά που διέφυγαν πριν τον εμφύλιο, εγκλημάτησαν και εναντίον ποιων. Να μάθουν οι συγγενείς των θυμάτων τους τα ονόματά τους και να καταθέσουν μαζικές μηνύσεις και αγωγές εναντίον τους.

Αυτό μπορεί να γίνει μέσω των φακέλων του ΚΚΕ. Μπορούν να εξασφαλιστούν τα στοιχεία, τα οποία απαιτούνται, για να συρθούν όλοι αυτοί στα διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα όλων των ειδών και τύπων. Να δει η παγκόσμια κοινωνία ποιοι είναι οι αδικημένοι "Μακεδόνες", που αγωνίζονται για το "δίκιο" τους. Να δει η αμερικανική κοινωνία ποιους ταΐζει η ηγεσία της με τα χρήματα του Αμερικανού φορολογούμενου πολίτη. Να συμμετάσχει σ' αυτόν τον δικαστικό αγώνα και το ελληνικό κράτος. Να υποστηρίξει επιτέλους κι αυτό —έστω και για μία φορά— τους πολίτες του, όπως κάνει για παράδειγμα το Ισραήλ για τους δικούς του.

Όπως αντιλαμβανόμαστε μια τέτοια μεθόδευση —για λόγους στρατηγικής— ξεκινάει πάντα από τις πιο "θεαματικές" υποθέσεις. Υποθέσεις, οι οποίες, με το που θα ξεκινήσουν, θα προκαλέσουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μια τέτοια "συμφέρουσα" υπόθεση είναι η υπόθεση της ίδιας της μητέρας του Γκρουέφσκι. Της φανατικής "Μακεδόνισσας" και μητέρας του νέου "ήρωα" της "Μακεδονίας". Είναι βέβαιον ότι έχει "ψωμί" η υπόθεσή της, εφόσον, ακόμα και "μακροσκοπικά" να την εξετάσεις, υπάρχει πρόβλημα.

Πώς είναι δυνατόν μια φτωχή και κατατρεγμένη "πρόσφυγας" και ταυτόχρονα εγκαταλελειμμένη σύζυγος να έχει εξασφαλίσει στο παιδί της αυτήν την "πορεία"; Πώς σε μια χώρα θεόφτωχη, η οποία μόλις ξέφευγε από τη σοσιαλιστική της "περιπέτεια", βρέθηκαν τόσα πολλά "μέσα" από τόσο φτωχούς ανθρώπους; Σπουδές στο καλύτερο σχολείο των Σκοπίων, μεταπτυχιακά στο Λονδίνο και σε ηλικία, που ο κοινός άνθρωπος ψάχνει δουλειά για την εξασφάλιση εμπειρίας, ο Γκρουέφσκι εξασφάλισε ένα άμεσο βόλεμα σε αμερικανοβρετανικών συμφερόντων τράπεζες. Σε ηλικία 32 ετών διετέλεσε υπουργός οικονομικών και σε ηλικία 38 ετών έγινε πρωθυπουργός της χώρας.

Μιλάμε για περίεργα και αφύσικα πράγματα. Για πράγματα, τα οποία δεν εξηγούνται με την απλή λογική. Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε αυτήν τη θεαματική πορεία. Ο γιος του ίδιου του ηγέτη του ελληνικού παρακράτους δεν είχε αυτήν τη γρήγορη "επιτυχία". Άρα; Άρα, αυτή η φανατική "Μακεδόνισσα" δεν είναι μια τυχαία Σκοπιανή. Είναι βέβαιον ότι ανήκει στο παρακράτος των Σκοπίων. Αυτή η ιδιότητα τής εξασφάλισε όλα τα μέσα. Αυτή η ιδιότητα την έκανε την εκλεκτή κάποιων Αμερικανών και άλλων, προκειμένου να "κατασκευάσουν" τον ηγέτη αυτού του κράτους.

Είναι προφανές πως πρόκειται για "κατασκεύασμα". Ο Γκρουέφσκι είναι "κατασκευή" από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Μια "κατασκευή", την οποία μπορεί να παράγει μόνον το παρακράτος και ξένες μυστικές υπηρεσίες. Το σταλινικό παρακράτος και οι αγγλοσαξονικές μυστικές υπηρεσίες, είτε της Βρετανίας είτε των ΗΠΑ. Το θέμα είναι πώς, γιατί και με ποια κριτήρια επιλέχθηκε αυτός να επωφεληθεί. Πώς επιλέχθηκε η οικογένειά του ν' απολαύσει τα προνόμια αυτής της "κατασκευής". Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Στην οικογένεια της μητέρας του.

Την πορεία αυτής της γυναίκας δεν την γνωρίζει κανένας καλύτερα από το ΚΚΕ. Μόνον το ΚΚΕ μπορεί να μας προσφέρει στοιχεία γι' αυτήν. Πώς και γιατί βρέθηκε στα Σκόπια μια γυναίκα, η οποία γεννήθηκε στην Πέλλα; Εξαιτίας ποιών εγκλημάτων έφυγε η ίδια και η οικογένειά της από τη φυσική της πατρίδα; Για τι είδους εγκλήματα μέσα στα Σκόπια εισέπραξε η οικογένειά της τόσο μεγάλη "αντιπαροχή"; Αυτά τα στοιχεία αναζητούμε, προκειμένου ν' ανακαλύψουμε τα αίτια της "επιτυχίας" της. Να αντιληφθούμε το γιατί αυτή η γυναίκα έγινε ένα τόσο "εκλεκτό" μέλος του παρακράτους των Σκοπίων.

Στη ζωή της οικογένειας αυτής της γυναίκας αναζητάμε τα εγκλήματα και όχι στη ζωή του "επιφανούς" γόνου της. Να δούμε επιτέλους γιατί η ίδια μισεί τόσο πολύ τους Έλληνες και δημιούργησε αυτόν τον "γενίτσαρο". Να δούμε αν πρέπει ή δεν πρέπει αυτό το μίσος να είναι αμοιβαίο. Ας ανοίξει το ΚΚΕ τον φάκελο αυτής της γυναίκας και είναι βέβαιον ότι θα υπάρξουν αρκετοί ενδιαφερόμενοι Έλληνες να ξεκινήσουν τις νομικές διαδικασίες εναντίον της.

Ένα πράγμα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης. Το Μακεδονικό Ζήτημα δεν ανοίγει όταν το θέλουν οι Σκοπιανοί. Το Μακεδονικό Ζήτημα θ' ανοίξει πραγματικά, όταν το αποφασίσουν οι Έλληνες. Όλοι αυτοί οι αγράμματοι τενεκέδες ας γνωρίζουν ότι σε λάθος ώρα κάνουν το λάθος πράγμα και αυτό θα τους κοστίσει πανάκριβα. Σε λάθος ώρα κάποια σκουλήκια βγήκαν από τις τρύπες τους και σήκωσαν τα κεφάλια τους. Μπαίνουν ως βρομιάρηδες στα ιερά και όσια των Ελλήνων και αυτό σύντομα θα αποδειχθεί ανθυγιεινό. Αν οι Έλληνες φερθούν έξυπνα και εκμεταλλευτούν τον νόμο, όλοι αυτοί οι σταλινικοί εγκληματίες όχι το Αιγαίο δεν θα αγναντέψουν ποτέ, αλλά τυχεροί θα είναι αν παραμείνουν ελεύθεροι ν' αγναντεύουν τη θάλασσα του Μπάρεντς.

Η ώρα των αποκαλύψεων πλησιάζει.

Αυτό, που για εμάς είναι το πιο σημαντικό, είναι ότι η κατάσταση είναι πλέον οριακή για όλα τα θέματα και όχι μόνον για το "μακεδονικό". Ο κόσμος έχει γίνει πολύ μικρός, για να κρύβει μεγάλα ψέματα. Η ροή των πληροφοριών έχει γίνει πολύ μεγάλη, για να διατηρούνται τα μεγάλα μυστικά. Οι άνθρωποι επικοινωνούν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, για να επενδύουν κάποιοι φασίστες στον κρίσιμο χρόνο της άγνοιας. Η οποιαδήποτε νέα πληροφορία προκύπτει, μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Δεν υπάρχουν πλέον "τείχη" και δεν μπορούν να δημιουργηθούν εκ νέου τέτοια, προκειμένου οι λαοί να χωρίζονται σε "κοπάδια" με διαφορετικά χαρακτηριστικά. "Κοπάδια" έτοιμα να αλληλοσφαχθούν προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των φασιστών.

Είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί το μεγάλο ψέμα του κομμουνισμού. Η μεγαλύτερη αγγλική "κατασκευή" της εποχής της αποικιοκρατίας. Θα αποδειχθεί σύντομα ότι ο δήθεν "κομμουνισμός" των λαών υπήρξε η πιο αποδοτική "επένδυση" των Άγγλων. Το καλύτερα εφαρμοσμένο σχέδιο των μυστικών τους υπηρεσιών. Ο πιο φτηνός και αποδοτικός τρόπος, για να ελέγχουν τα κράτη, όταν τα όπλα τους δεν έφταναν. Είναι θέμα χρόνου ν' αποκαλυφθεί ότι οι μεγάλοι "ήρωες" και "πατερούληδες" του κομμουνισμού ήταν στο σύνολό τους έμμισθοι χαφιέδες των Άγγλων. Ονόματα ανθρώπων, τους οποίους οι λαοί λάτρευαν σαν "θεούς", για τους Άγγλους ήταν απλοί κωδικοί υπαλλήλων τους σε κάποια συρτάρια τους.

Αν οι φασίστες της Γερμανίας προσπάθησαν να ελέγξουν τον κόσμο μέσω του ναζισμού και απέτυχαν, οι φασίστες της Βρετανίας το πέτυχαν μέσω του κομμουνισμού. Από τον Στάλιν μέχρι τον Μάο και τον Τίτο, όλοι τους ήταν χαφιέδες, τους οποίους οι Άγγλοι τούς "αναγνώρισαν" σαν μεγάλους "αντιπάλους" τους και τους χρηματοδότησαν, προκειμένου να εμφανίζονται σαν τέτοιοι. Κολοσσιαία κράτη ελέγχονταν μέσω αυτών των ανθρωποειδών. Τα κόμπλεξ και η αθλιότητα των "πατερούληδων" υπέτασσαν ολόκληρους λαούς στα αγγλικά συμφέροντα. Γι' αυτόν τον λόγο χρηματοδοτήθηκαν όλοι αυτοί οι εγκληματίες και στο σύνολό τους αποδείχθηκαν "άξιοι" των μισθών τους.

Το ίδιο συνέβη και στα κράτη, στα οποία η "επανάσταση" των λαών δεν ήταν επιτυχής. Ο αγγλόπνευστος προλεταριακός "καρκίνος" δεν επέτρεπε στους Βρετανούς να ελέγχουν μόνον τα κράτη που "νοσούσαν". Τους επέτρεπε να ελέγχουν και τα υπόλοιπα κράτη. Οι πάντες ελέγχονταν μέσω των κατευθυνόμενων από το Λονδίνο "πατερούληδων" των τοπικών κομμουνιστικών "κομμάτων". Θα μπορούσε να "καλπάσει" ο ναζισμός στη Γερμανία, αν δεν απολάμβανε τις "υπηρεσίες" της Ρόζας Λούξεμπουργκ; Θα μπορούσε να επιβιώσει ο φασισμός στην Ελλάδα, αν δεν απολάμβανε τις "υπηρεσίες" του ΚΚΕ και του Ζαχαριάδη; Θα μπορούσε να βυθιστεί ολόκληρη η Λατινική Αμερική στην αθλιότητα, αν ο ιμπεριαλισμός δεν απολάμβανε τις "υπηρεσίες" του Κάστρο;

Απλά πράγματα. Δεν μπορεί να επιβιώσει ένας φανατικά αγγλόφιλος φασιστικός θρόνος στην Ελλάδα, αν δεν υπάρχει απέναντί του ένας "κατασκευασμένος" φασίστας, όπως ο Ζαχαριάδης. Δεν μπορεί να επιβιώσει ένας φανατικά αμερικανόφιλος Πινοσέτ, αν δεν υπάρχει απέναντί του ένας "κατασκευασμένος" φασίστας, όπως ο Αλιέντε. Δεν μπορούσε να επιβιώσει η φασιστική παντοκρατορία της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, αν δεν υπήρχε απέναντί τους το "κατασκευασμένο" κτήνος της Μόσχας. Δεν μπορείς να εγκλωβίσεις τους λαούς στις "αγκαλιές" των τεράτων, αν δεν έχεις εξασφαλίσει ένα άλλο τέρας να τους τρομοκρατεί.

Τόνοι χρημάτων έχουν ξοδευτεί, προκειμένου κάποια κτήνη να εμφανίζονται σαν ήρωες και αντιήρωες. "Κατασκευασμένα" κτήνη μέσα από τις τεράστιες υποδομές προπαγάνδας της Βρετανίας. Φασίστες "ήρωες" του προλεταριάτου απέναντι σε εξίσου φασίστες "ήρωες" της δημοκρατίας. "Ήρωες", οι οποίοι δίχαζαν το "κοινό" προς όφελος των μεγάλων "παραγωγών". Παντού και πάντα ακολουθήθηκε η ίδια επιτυχημένη "συνταγή". Σε όλα τα υποτιθέμενα "ανεξάρτητα" κράτη έστηναν "επαναστατικές" φάμπρικες, για να "παράγουν" ηγεσίες ανάμεσα στους χαφιέδες τους. Προκάτ "ηρωισμός", για να γοητεύονται οι λαοί και στη συνέχεια απευθείας "διορισμός" των χαφιέδων στην εξουσία.

Από τον γαλλικό "Μάη" και το ελληνικό "Πολυτεχνείο" μέχρι την πρόσφατη "πορτοκαλί" επανάσταση της Ουκρανίας, παντού έγιναν τα ίδια. Οι μυστικές υπηρεσίες των Αγγλοσαξόνων "κατασκεύαζαν" ηγεσίες με τη μέθοδο του "σωλήνα". Ζητούσαν από τους κομμουνιστές "υπαλλήλους" τους λίστες με ονόματα σταλινικών "εκλεκτών" και αυτούς "ηρωποιούσαν" πίσω από κάγκελα, τείχη και οδοφράγματα. Με αυτόν τον τρόπο μετέφεραν τη "νόσο" του σταλινισμού στη "δημοκρατία". Με αυτόν τον τρόπο μετέφεραν γνήσιους σταλινικούς στην κορυφή της εξουσίας της υποτιθέμενης "δημοκρατίας". Αυτήν τη "δημοκρατία" προσέφεραν στους λαούς, γιατί πρώτα είχαν εξασφαλίσει τον σταλινισμό των μελλοντικών ηγετών της.

Γι' αυτόν τον λόγο κάναμε ιδιαίτερη αναφορά στον σταλινισμό. Ο σταλινισμός μετατρέπει την οποιαδήποτε ιδεολογία σε φασιστική. Ο σταλινισμός ήταν ο πιο εύκολος και φτηνός τρόπος για να ελέγχονται τα κράτη. Μέσω αυτού οι Άγγλοι τοποθετούσαν στα κράτη που τους ενδιέφερε τις ηγεσίες που τους συνέφεραν. Μέσω της δήθεν απειλής του κομμουνισμού μπορούσαν και έδιναν στους λαούς τις ηγεσίες της κάκιστης ποιότητας, που τους πρόδιδαν. Μέσω του κομμουνισμού μπορούσαν να εκβιάζουν μόνιμα τους λαούς, απειλώντας τους με εμφύλιους. Μέσω του κομμουνισμού παρέδιδαν τις χώρες σε Μητσοτάκηδες και οι Μητσοτάκηδες φρόντιζαν με τη σειρά τους να χρηματοδοτούν τους "δημοκράτες" Φλωράκηδες.

Γι' αυτόν τον λόγο Άγγλοι και Αμερικανοί έφτασαν στο σημείο να μοιράζουν "δημοκρατία" με τη "σέσουλα". Από ένα σημείο κι έπειτα δεν τους συνέφερε να στηρίζουν τους προκλητικούς μονάρχες. Δεν τους συνέφερε να εκτίθενται και να στοχοποιούνται οι ίδιοι ως φασίστες. Από τη στιγμή που έκαναν τη δουλειά τους με τους σταλινικούς "δημοκράτες", δεν είχαν κανένα πρόβλημα να "εξάγουν" democracy. Γνώριζαν ότι, για όσο διάστημα υπήρχαν οι σταλινικοί κοντά και γύρω από την εξουσία, καμία Δημοκρατία και ποτέ δεν θα τους απειλούσε. Για όσο διάστημα υπήρχε ο σταλινισμός, η "δημοκρατία" θα τους εξυπηρετούσε. Για όσο διάστημα οι ιμπεριαλιστές θα "κατασκεύαζαν" τους "ήρωες" της "δημοκρατίας" ανάμεσα στους σταλινικούς Αλαβάνους και Τσίπρες, οι κατά τόπους Γιωργάκηδες και Ντορούλες θα διαδέχονταν ομαλώς τους γονείς τους.

Σήμερα, αυτό το οποίο βλέπουμε να συμβαίνει παγκοσμίως, είναι μια επανάληψη των ίδιων παλαιών και επιτυχημένων πρακτικών. Οι Αμερικανοί "κληρονόμησαν" το αγγλικό "δίκτυο" των σταλινικών χαφιέδων και προσπαθούν να επαναλάβουν την ίδια πρακτική. Χρησιμοποιούν το "τέρας" της τρομοκρατίας, για να τρομοκρατήσουν τους λαούς και τους προσφέρουν "σωτήριες" ηγεσίες μέσα από το παλαιό σταλινικό δίκτυο. Ο έντονος "φιλοαμερικανισμός" των λεηλατημένων κρατών και λαών της ανατολικής Ευρώπης σ' αυτό το "δίκτυο" οφείλεται. Οι "υπάλληλοι" των Άγγλων, που κάποτε παρίσταναν τους φανατικούς κομμουνιστές, σήμερα παριστάνουν τους επίσης φανατικούς δημοκράτες, χωρίς να χάσουν την "εργασιακή" τους σχέση με τη Δύση.

Μετανοήσαντες σταλινικοί του κομμουνισμού είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα παριστάνουν τους δημοκράτες, χωρίς να εγκαταλείπουν τον σταλινισμό τους. Πλούσιοι ήταν χάρη στον βρετανικό "κομμουνισμό" και πλούσιοι παραμένουν χάρη στην αμερικανική "δημοκρατία". Οι λαοί δεν μπορούν να αντιδράσουν, εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες που τους παρέχει η δημοκρατία, για τους ίδιους λόγους που δεν αντιδρούσαν επί κομμουνισμού. Φοβούνται, γιατί έχουν απέναντί τους τα ίδια κτήνη. Τα ίδια σταλινικά κτήνη, που μπορούν να σκοτώσουν τον οποιονδήποτε χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Για όσο διάστημα η Δύση "κατασκευάζει" "ήρωες" της Δημοκρατίας τύπου Γέλτσιν, δεν έχει λόγους ν' ανησυχεί. Είναι θέμα χρόνου να τους διαδεχθούν καγκεμπίτες Πούτιν.

Το "μακεδονικό", όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δεν εξυπηρετεί τον "αλυτρωτισμό" κανενός από τους λαούς, που εμπλέκονται άμεσα. Πληρωμένοι με δολάρια έμμισθοι πράκτορες και χαφιέδες κρύβονται πίσω από αυτό. "Αξιόπιστοι" σταλινικοί στο σύνολό τους. Το "μακεδονικό" είναι η ευκαιρία για τους Αμερικανούς να ελέγξουν εκ νέου την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Επιθυμούν να επαναφέρουν δεδομένα της προηγούμενης κατάστασης, απλά και μόνον για να μιμηθούν την "επιτυχία" της προηγούμενης αγγλικής πολιτικής. Μέσω του "μακεδονικού" οι Βρετανοί έλεγχαν για έναν περίπου αιώνα τα κράτη των Βαλκανίων και το ίδιο προσπαθούν να επαναλάβουν σήμερα οι Αμερικανοί.

Η μίμηση είναι τόσο απόλυτη, που δεν υπάρχει διαφοροποίηση ούτε καν στα ονόματα των πρωταγωνιστών. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση ούτε στο επιλεγμένο "τάιμιγκ" της μεθόδευσης. Κάποτε οι Άγγλοι κατάφεραν να "διορίσουν" στη θέση του Πρωθυπουργού τον χαφιέ Γιώργο Παπανδρέου και σήμερα οι Αμερικανοί κατάφεραν το ίδιο με τον εγγονό του Γιωργάκη Παπανδρέου. Με τη δική του "στήριξη" δημιούργησαν το "μακεδονικό", προκειμένου να ελέγξουν τον χώρο και σήμερα επιχειρούν να κάνουν το ίδιο με τη "στήριξη" του εγγονού του. Μας βύθισαν σε έναν τρομερό και αναίτιο εμφύλιο υπό την ηγεσία του και σήμερα μας απειλούν εκ νέου με τον εγγονό του. "Μάτωσαν" τον ελληνικό λαό με τα Δεκεμβριανά και σήμερα περιμένουμε νέα Δεκεμβριανά.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, η σημερινή "παράσταση" δεν είναι καινούργια. Είναι επανάληψη της παλαιάς. Όμως, αυτό το οποίο έχει αλλάξει και μπορεί ν' αποδειχθεί καθοριστικό για την εξέλιξη των πραγμάτων, είναι η ποιότητα του "κοινού", που καλείται να την παρακολουθήσει και να συμμετάσχει. Κάποτε οι Έλληνες μπορεί να ήταν αδύναμοι και ο κόσμος πολύ μεγάλος, για ν' ακούσει τις "φωνές" τους. Σήμερα οι Έλληνες είναι πολύ πιο ισχυροί και ο κόσμος γύρω τους πολύ πιο μικρός. Μπορούν πιο εύκολα και πολύ πιο γρήγορα να συνεννοηθούν με τους γείτονές τους μέσα από κανάλια επικοινωνίας, τα οποία δεν ελέγχει η εξουσία. Γείτονες, οι οποίοι έχουν υποστεί κι αυτοί αλλαγές στις αντιλήψεις τους και στις συμπεριφορές τους. Όποιος εμπλακεί στην "παράσταση", πρέπει να γνωρίζει ότι παίρνει ρίσκο. Πολύ μεγάλο ρίσκο.

Τα πράγματα δεν είναι σίγουρο ότι θα εξελιχθούν όπως μεθοδεύονται, γιατί εκτός των άλλων οι "παραγωγοί" είναι "νταντέλες". Άφραγκοι μέχρι θανάτου σε μεθοδεύσεις οι οποίες απαιτούν χρήμα με τον τόνο. Οι Αμερικανοί νομίζουν ότι, ελέγχοντας τις ηγεσίες της Ελλάδας, της FYROM και της Βουλγαρίας, θα μπορέσουν να επιβάλουν τον σχεδιασμό τους. Αγνοούν τον αστάθμητο παράγοντα, που ονομάζεται άνθρωπος και δεν είναι σίγουρο ότι πάντα θα ευθυγραμμίζεται με αυτά που του επιβάλουν. Οι λαοί σήμερα έχουν μια "αδράνεια" επικίνδυνη. Μια αδράνεια, η οποία γίνεται ακόμα χειρότερη, γιατί η παγκόσμια οικονομία έχει φτάσει σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Ένα ιδιόμορφο αδιέξοδο, το οποίο δεν ξεπερνιέται με τις συμβατικές πρακτικές των πολεμικών εντάσεων και συγκρούσεων.

Οι "κατασκευασμένοι" Γιωργάκηδες και Νικολάκηδες των Βαλκανίων δεν είναι σίγουρο ότι μπορούν να οδηγήσουν τους λαούς σε συγκρούσεις και αν το καταφέρουν δεν είναι εξασφαλισμένα τα μελλοντικά κέρδη. "Ομόλογα" χρεοκοπημένων δυνάμεων "αγοράζουν". Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για ρίσκο. Όλοι αυτοί ρισκάρουν, χωρίς εξασφαλισμένα αποτελέσματα. Αν αποτύχουν αυτοί, οι οποίοι θα επιχειρήσουν να εμπλέξουν τους λαούς σε νέες περιπέτειες, δεν έχουν επιλογές για τους εαυτούς τους. Δεν υπάρχουν ασφαλείς "αγκαλιές" να τους προστατεύσουν. Αν αποτύχουν, δεν θα τη γλιτώσουν την κρεμάλα. Δεν θα έχουν την καλή τύχη των "επενδυτών" προγόνων τους. Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση μπορεί ν' αποδειχθεί σωτήρια για τους λαούς και ολέθρια για τα κτήνη.

Κατάλαβες Γιωργάκη τι λέμε; Τι ακριβώς συζητήσατε με τον Γκρουέφσκι κεκλεισμένων των θυρών; Μήπως συγκρίνατε τα "χαρτάκια" με τις οδηγίες, που σας έδωσαν οι ΑμερΤραϊανού Παναγιώτης

Πρόεδρος του ΕΑΜ.Β’