Τα αποκαλούμενα Κείμενα των Σαρκοφάγων είναι ένας σύγχρονος όρος για το σώμα νεκρικών κειμένων ή μαγικών νεκρικών επωδών που χρησιμοποιούνταν για την καθοδήγηση των νεκρών στον άλλο κόσμο. Ως γραμματειακό είδος προέκυψαν εν μέρει από τα Κείμενα των Πυραμίδων στο πλαίσιο του μερικού εκδημοκρατισμού της αιγυπτιακής θρησκείας κατά την Πρώτη Ενδιάμεση Περίοδο, από το 2200 Π.Κ.Ε. έως και το Μέσο Βασίλειο. Οι προστατευτικές επωδοί, οι επικλήσεις, οι μύθοι και οι χάρτες του επέκεινα γράφονταν μέσα στις σαρκοφάγους και τους τάφους εκείνων που διέθεταν την οικονομική ευχέρεια μιας τέτοιας ταφής, χωρίς η θεϊκή καθοδήγηση να είναι αποκλειστικό προνόμιο των Φαραώ. Το συγκεκριμένο coprus περιλαμβάνει πολυάριθμα κείμενα που ενσωματώθηκαν στο ύστερο σώμα κειμένων της ταφικής λογοτεχνίας, γνωστό ως Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών[Με τον όρο Κείμενα των Πυραμίδων εννοούνται επικήδειες επιγραφές που γράφτηκαν στους τοίχους των πρώιμων αρχαίων αιγυπτιακών πυραμίδων της νεκρόπολης της Σαχάρα (Σακκάρα). Θεωρούνται ουσιαστικά τα αρχαιότερα γνωστά ιερά κείμενα.
Τα κείμενα πυραμίδων προκάλεσαν αρκετό προβληματισμό σχετικά με την προέλευσή τους, επειδή προέκυψαν ως πλήρως ανεπτυγμένη συλλογή νεκρικών κειμένων, χωρίς οποιοδήποτε προηγούμενο στο αρχαιολογικό αρχείο.
Τα κείμενα των πυραμίδων αποτελούνται από περίπου 759 επωδούς. Η έκφραση επωδός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους ψαλμούς που συνθέτουν αυτά τα κείμενα επειδή είναι πιθανό ότι ψάλλονταν από τους ιερείς κατά τη διάρκεια βασιλικών νεκρικών τελετουργικών. Οι επωδοί ποικίλλουν αρκετά ως προς το μήκος τους και χωρίζονται συχνά μεταξύ τους με δείκτες στο ιερογλυφικό κείμενο.
Το κύριο θέμα στα κείμενα πυραμίδων είναι η ανάσταση και η ανάληψη του φαραώ στον μεταθανάτιο κόσμο, γεγονός που περιγράφουν με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους. Σε ορισμένα από τα κείμενα, ο βασιλιάς επιβιβάζεται στην ηλιακή βάρκα και περνά μέσα από διαφορετικές περιοχές στον ουρανό, αντιμετωπίζοντας πολλούς Θεούς. Σε άλλα κείμενα ο φαραώ προσεγγίζει τον ουρανό ως γεράκι ή χήνα. Σε άλλες περιπτώσεις ανεβαίνει την κλίμακα προς το ουράνιο στερέωμα. Σε όλα τα κείμενα παρατηρείται η έμφαση στην αιώνια ύπαρξη του βασιλιά και ο ουρανός το βασίλειο του ηλιακού θεού Ρα ως κατοικία της μεταθανάτιας ζωής.
Ένα άλλο στοιχείο που προκύπτει από τα κείμενα είναι οι προσφορές βρώσης και πόσης, που μας επιτρέπουν να διαμορφώνουμε άποψη για την ποικιλία των εδεσμάτων που προσφέρονταν στους βασιλείς και των συστατικών τους
Για τις ιδέες της ψυχής, της Κρίσης, του Κάτω Κόσμου, της μετά θάνατο ζωής και του σεξ ως αμαρτωλού, ευθύνεται η ακούσια (παρανόηση) και εκούσια (παραποίηση) κακοποίηση των κειμένων.
Υπάρχει ένα εδάφιο το οποίο εμφανίζεται συχνά στα κείμενα και είναι το καταλληλότερο για να παρουσιαστεί η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί από την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου, όταν τα κείμενα ακόμα αντιγράφονταν από τους αρχαίους γραφείς.
Βασική ευχή του κρινόμενου ήταν να βρεθεί αγνός και να του δοθεί άδεια να πάει να ζήσει στο Neter-khert (θεών τόπος) όπου βρίσκονταν οι αγνοί, οι οποίοι, εν αντιθέσει προς τους μη-αγνούς, ζούσαν μια ζωή φυσιολογική.
Ευχόταν λοιπόν να πάρει την έγκριση και να βρεθεί εκεί για να είναι δυνατός εκεί (να μην φοβάται τους δυνατούς) να είναι αγνός (στους αγνούς δινόταν ένα χωραφάκι και ένα σπίτι) για να οργώνει, να σπέρνει, να θερίζει, να τρώει και να πίνει και να κάνει έρωτα όπως κάνουν όλοι πάνω στη γη.
Σημείωση: Το τμήμα του κειμένου που βρίσκεται μέσα στις αγκύλες έχει παραληφθεί στον πάπυρο του Any και το συμπληρώνει εδώ ο Wallis Budge από τον πάπυρο του Nebseni (o Any και ο Nebseni είναι τα ονόματα των νεκρών για τους οποίους γράφτηκαν οι εν λόγω πάπυροι).
Πρόκειται για εσκεμμένη παράλειψη, όπως διαπιστώνεται από ανάλογες περιπτώσεις που απαντώνται στα κείμενα των σαρκοφάγων.
Στην επωδό 464, π.χ., όπου βρίσκεται το παραπάνω εδάφιο, ο μεταφραστής μας πληροφορεί ότι σε δυο αντίγραφα της επωδού έχει προστεθεί αρνητικό μόριο πριν από το ρήμα «κάνω έρωτα / συνουσιάζομαι» μετατρέποντας έτσι το κείμενο σε: «τρώω εκεί, πίνω, οργώνω, θερίζω εκεί, δεν συνουσιάζομαι εκεί.», ενώ σε ένα άλλο αντίγραφο παρουσιάζεται συγχρόνως και με άρνηση και χωρίς άρνηση πράγμα που, όπως λέει, δεν έχει νόημα. Τέλος, τρία αντίγραφα έχουν το ρήμα σωστά, χωρίς αρνητικό μόριο.
Το κείμενο αυτό, με διάφορες μορφές, είναι πασίγνωστο έτσι ώστε η παραποίησή του αποτελεί ανοησία. Όμως, για τον αρχαίο γραφέα ενώ δεν φαίνεται να έμοιαζε περίεργο το ότι κάποιος θα πάει στον τόπο όπου ζουν οι θεοί για να τρώει και να πίνει, το να κάνει έρωτα εκεί έμοιαζε αδιανόητο. Από την αρνητική εξομολόγηση ήταν γνωστό ότι ο κρινόμενος έπρεπε να πει «Δεν έχω κάνει έρωτα». Πως λοιπόν αφού το σεξ απαγορευόταν και εκτός τόπου θεών ο θρασύτατος αυτός φώναζε ότι θα πάει στον χώρο των θεών για να επιδοθεί σε ακολασίες; Και έτσι διόρθωναν το κείμενο.
Η τελευταία γραμμή στο ιερογλυφικό κείμενο: «όπως κάνουν όλοι πάνω στη γη» δεν είναι δυνατό να παραποιηθεί στην λέξη προς λέξη μετάφραση, αλλά δεν υπάρχουν λέξη προς λέξη μεταφράσεις των κειμένων (εκτός από αυτήν της Βίβλου των Νεκρών την οποία εξέδωσε ο W. Budge το 1895 και η οποία δεν έχει πάψει να επανεκδίδεται).
Έτσι η απόδοση του W.Budge είναι στην μεν λέξη προς λέξη μετάφραση “as they are done all upon earth”, στην δε νοηματική απόδοση “even as they are done upon earth”. Θεωρεί ότι γίνεται αναφορά στις πράξεις και όχι στα πράττοντα άτομα διότι κατά την εποχή του δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι irt nb «όλα τα μάτια» σήμαινε όλοι οι άνθρωποι.
O Raymond Faulkner όμως, ο οποίος το γνώριζε, μεταφράζει ως εξής: and doing everything that used to be done on earth by Any (και να κάνει, ο Any, όσα συνήθιζε να κάνει στη γη). Μεταφέρει δηλαδή τον Any και το Neter-khert δια της βίας στον ανύπαρκτο Κάτω Κόσμο.
Με την καταστροφική αυτή νοοτροπία είναι μεταφρασμένα τα ταφικά κείμενα!
πηγή http://www.sitemaker.gr/legendarygods/page
Πυραμίδες της νεκρόπολης της Σακκάρα
Τα κείμενα των πυραμίδων είναι γραμμένα στους τοίχους δέκα πυραμίδων της νεκρόπολης της Σακκάρα. Αυτές οι πυραμίδες χρονολογούνται από την πέμπτη, έκτη και όγδοη δυναστεία του Παλαιού βασιλείου (2705-2213 Π.Κ.Ε./π.Χ.). Το κύριο τμήμα αυτής της τεράστιας συλλογής κειμένων βρίσκεται στις πυραμίδες των Φαραώ της πέμπτης και έκτης δυναστείας, δηλαδή του Ούνας (Unas), του τελευταίου φαραώ της πέμπτης δυναστείας, του διαδόχου του Τέτι (Teti), πρώτου φαραώ της έκτης δυναστείας και των διαδόχων του Τέτι Πέπι Α’, Μερενρέ και Πέπι Β’. Ένα μικρό σώμα κειμένων βρίσκεται επίσης στις πυραμίδες που ανήκουν στις τρεις βασίλισσες του Πέπι Β’, την Ουτζεμπτέν, την Νέιτ και την Άπουϊτ. Το τρίτο, επίσης μικρό σώμα κειμένων βρίσκεται στην πυραμίδα του Αμπ της όγδοης δυναστείας. Τον Μάρτιο του 2000 ακοινώθηκε η ανακάλυψη και μιας δέκατης πυραμίδας με ανάλογα κείμενα, στο 8ο Διεθνές συνέδριο Αιγυπτιολογίας στο Κάιρο, από τον διευθυντή Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων Δρ. Gaballah και τον διευθυντή της ανασκαφής, καθ. Jean Leclant.Τα κείμενα πυραμίδων προκάλεσαν αρκετό προβληματισμό σχετικά με την προέλευσή τους, επειδή προέκυψαν ως πλήρως ανεπτυγμένη συλλογή νεκρικών κειμένων, χωρίς οποιοδήποτε προηγούμενο στο αρχαιολογικό αρχείο.
Τα κείμενα των πυραμίδων αποτελούνται από περίπου 759 επωδούς. Η έκφραση επωδός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους ψαλμούς που συνθέτουν αυτά τα κείμενα επειδή είναι πιθανό ότι ψάλλονταν από τους ιερείς κατά τη διάρκεια βασιλικών νεκρικών τελετουργικών. Οι επωδοί ποικίλλουν αρκετά ως προς το μήκος τους και χωρίζονται συχνά μεταξύ τους με δείκτες στο ιερογλυφικό κείμενο.
Το κύριο θέμα στα κείμενα πυραμίδων είναι η ανάσταση και η ανάληψη του φαραώ στον μεταθανάτιο κόσμο, γεγονός που περιγράφουν με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους. Σε ορισμένα από τα κείμενα, ο βασιλιάς επιβιβάζεται στην ηλιακή βάρκα και περνά μέσα από διαφορετικές περιοχές στον ουρανό, αντιμετωπίζοντας πολλούς Θεούς. Σε άλλα κείμενα ο φαραώ προσεγγίζει τον ουρανό ως γεράκι ή χήνα. Σε άλλες περιπτώσεις ανεβαίνει την κλίμακα προς το ουράνιο στερέωμα. Σε όλα τα κείμενα παρατηρείται η έμφαση στην αιώνια ύπαρξη του βασιλιά και ο ουρανός το βασίλειο του ηλιακού θεού Ρα ως κατοικία της μεταθανάτιας ζωής.
Ένα άλλο στοιχείο που προκύπτει από τα κείμενα είναι οι προσφορές βρώσης και πόσης, που μας επιτρέπουν να διαμορφώνουμε άποψη για την ποικιλία των εδεσμάτων που προσφέρονταν στους βασιλείς και των συστατικών τους
Καί φυσικά ο Δημήτρης Τριμιτζόπουλος εχει τήν αλλη αποψη τήν οποία δέν μπορω νά αγνοήσω
[Αιγυπτιακά Ταφικά Κείμενα
Τα κείμενα αυτά είναι γραμμένα μέσα σε πυραμίδες (2400 – 2200 π.Χ.) πάνω σε ξύλινα φέρετρα (2000 – 1800 π.Χ.) καθώς και σε πάπυρους που τοποθετήθηκαν μαζί με τον νεκρό σε τάφους (1600- 1100 π.Χ.).
Για τους αιγυπτιολόγους την «Βίβλο των νεκρών» αποτελούν μόνο τα κείμενα των παπύρων αλλά όλα τα κείμενα είναι ίδια και ασχολούνται με το ίδιο θέμα: την Κρίση των ανθρώπων από τους θεούς.
Πρόκειται για κείμενα εξαιρετικά τραχιά και εντελώς ασυμβίβαστα με την τρέχουσα νοοτροπία:
Τα κείμενα των πυραμίδων γράφτηκαν για τους ισόθεους Φαραώ και παρότι είναι τα αρχαιότερα είναι και τα πιο ήπια διότι έγινε προσπάθεια από τους ιερείς να μην δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι και ο Φαραώ υφίσταται την Κρίση σαν ένας κοινός άνθρωπος.
Κατά τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια φαινομενική αναστροφή στην φυσική εξέλιξη της θεολογικής σκέψης διότι ο ουράνιος τόπος κατοικίας των θεών, τον οποίο βρίσκουμε στα παλαιότερα κείμενα, παρουσιάζεται ως τόπος γήινος στα νεώτερα. Αυτό είναι προφανές ότι συμβαίνει επειδή τα νεώτερα κείμενα είναι αντίγραφα των αρχικών κειμένων και όχι των αναθεωρημένων κειμένων των πυραμίδων. Είναι δε άγνωστο πότε καταγράφηκαν τα αρχικά κείμενα (ο αρχαιότερος πάπυρος που διαθέτουμε, γραμμένος σε ιερατική γραφή, είναι κατά 100 περίπου χρόνια αρχαιότερος των κειμένων των πυραμίδων).
Για όσα πρωτόγνωρα και περίεργα συναντούμε στα κείμενα δεν παρέχεται καμιά εξήγηση από τους μεταφραστές. Έχουν φροντίσει να ξεκαθαρίσουν την θέση τους πληροφορώντας μας ότι τα κείμενα είναι μαγικά ξόρκια και σαν τέτοια βέβαια θεωρούνται ανάξια ανάλυσης και μελέτης. Μας πληροφορούν, π.χ., ότι ένας από τους πάπυρους που η οικογένεια του νεκρού αγόρασε για να συνοδεύσει τον άνθρωπό τους στον Κάτω Κόσμο, περιέχει ένα κείμενο όπου ο νεκρός παρουσιάζεται να προσεύχεται ζητώντας σύντομα να τον συναντήσει η οικογένειά του εκεί που πάει. Δεν βρίσκουν δηλαδή τίποτα το περίεργο στο γεγονός ότι εκείνοι που αγόρασαν τον πάπυρο επέλεξαν μια προσευχή που ζητάει τον δικό τους πρόωρο θάνατο
Γεγονός είναι ότι οι περίφημες ρουμπρίκες (τμήματα του κειμένου γραμμένα με κόκκινο μελάνι) αποτελούν πράγματι μαγικές ασυναρτησίες. Όμως οι ρουμπρίκες αυτές είναι προσθήκες του ιερατείου με οδηγίες για τον τρόπο και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την απαγγελία των κειμένων. Παράδειγμα: Στο τέλος του κειμένου του μύθου της ‘Καταστροφής του Ανθρώπινου Γένους’ οι συμβουλές των ιερέων προς εκείνον που θα απαγγείλει τους στίχους είναι ότι: «θα πρέπει να αλειφτεί με λάδι και με παχιά κρέμα, να έχει και στα δυο χέρια εξευμενιστικές προσφορές θυμιάματος, πίσω από τα αυτιά του θα υπάρχει καθαρό νίτρο, θα έχει εξαγνιστεί με νερό από πλημμύρα του Νείλου, θα φοράει διπλό χιτώνα και σαντάλια από άσπρο δέρμα και θα έχει πάνω στη γλώσσα του, ζωγραφισμένη με πράσινη ώχρα, την θεά του Μαάτ.»
Από την άλλη όμως υπάρχει και το πάθος των Αιγυπτίων για τα λόγια των προγόνων. Μερικά κείμενα κλείνουν με έναν κολοφώνα ο οποίος πληροφορεί τον αναγνώστη ότι το κείμενο αποτελεί πιστό αντίγραφο παλαιότερου κειμένου. Τα κείμενα δηλαδή καταγράφηκαν από τους ιερείς αλλά δεν αποτελούν δικές τους εμπνεύσεις. Για τον λόγο αυτόν η μεταχείριση που τους επιφύλαξαν οι μεταφραστές είναι μεν άδικη και ανεπίτρεπτη για επιστήμονες διεθνούς φήμης και αναγνώρισης, αλλά και κάπως δικαιολογημένη, αν κρίνετε με γνώμονα την δικής σας αντίδραση στην αγανακτισμένη φωνή του ανθρώπου που δηλώνει ότι αρνείται να φάει τις ακαθαρσίες που βγαίνουν από τον πισινό του θεού του!!
Οι μεταφράσεις των κειμένων παρουσιάζουν τις εξής, μοναδικές στην διεθνή παράδοση, ιδιαιτερότητες:
1. Τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν είναι οι θεοί, οι εχθροί των θεών, οι νεκροί και οι άνθρωποι.
2. Ενώ τα κείμενα κυριαρχούνται από την παρουσία των θεών, οι Γίγαντες (οι πρόγονοι, οι γεννήτορες των θεών) απουσιάζουν παντελώς.
3. Οι νεκροί δεν είναι ούτε ψυχές ούτε πτώματα. Είναι άνθρωποι που λειτουργούν κανονικά σαν ζωντανοί μόνο που ονομάζονται «νεκροί».
Αν ο όρος νεκροί αντικατασταθεί από τον όρο Γίγαντες οι ιδιαιτερότητες παύουν να υφίστανται και η αιγυπτιακή παράδοση εναρμονίζεται απόλυτα με τις υπόλοιπες. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί και το γεγονός ότι οι Γίγαντες ουσιαστικά ονομάζονται «νεκροί» και στην Παλαιά Διαθήκη διότι η ονομασία τους, Nephilim, προέρχεται από την ρίζα Νaphal που σημαίνει πέφτω. Από το πέφτω με ένα απλό πέσιμο μέχρι πέφτω στην μάχη ή πέφτω στα χέρια κάποιου ή πέφτω από το χέρι κάποιου. Nephilim δηλαδή σημαίνει πεσόντες, συμπέρασμα το οποίο επιβεβαιώνεται από την απόδοση που επέλεξαν να κάνουν οι 70 σε ένα εδάφιο από το βιβλίο του Ιεζεκιήλ: ...και εκοιμήθησαν μετά των γιγάντων των πεπτοκότων απ' αιώνος. (Ιεζ 32:27)
Οι Γίγαντες είναι πεσόντες από αρχαιοτάτων χρόνων, οι Γίγαντες είναι νεκροί!
Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι αυτοί οι περίφημοι «νεκροί» (mut) των ταφικών κειμένων είναι ταυτόχρονα και εχθροί των θεών διότι είναι οι συνωμότες αντάρτες που εξεγέρθηκαν κατά των θεών. Οι δε Γίγαντες είναι οι κατ’ εξοχήν θεομάχοι.
Την Κρίση την υφίστανται οι mut, οι οποίοι όταν κατορθώσουν να την περάσουν με επιτυχία παύουν να θεωρούνται mut, ανακηρύσσονται σε akh (akh=αγνός) και επιβιώνουν. Οσοι είναι αποδεδειγμένα πλέον mut εξοντώνονται.
Αρκετές φορές αναφέρεται η Αμέντα ή Αμεντέτ (η Δύση) ως τόπος όπου λαμβάνει χώρα η Κρίση. Υπάρχει λοιπόν ένα εδάφιο το οποίο λέει, εν είδη ευχής, ότι ο κρινόμενος δεν θα βρεθεί mut στην Αμέντα αλλά akh.
Το ιερογλυφικό κείμενο γράφει επί λέξει:
όχι mut [στην] Αμέντα, akh σ’ αυτήν.
Wallis Budge: [he is] Not dead in Amenta, [he is] a glorious being in it.
Raymond Faulkner: Not dying in the West, but becoming a spirit in it.
Ο κρινόμενος δηλαδή, ο οποίος είναι φανερό ότι έφτασε μέχρι την Αμέντα ζωντανός, περνάει την Κρίση με επιτυχία και, χωρίς να πεθάνει, γίνεται πνεύμα, άυλη δοξασμένη ύπαρξη.
Το κεφάλαιο 125 της Βίβλου των νεκρών είναι γνωστό ως «Αρνητική εξομολόγηση» επειδή σ’ αυτό αναφέρονται όλα όσα ο κρινόμενος δηλώνει ότι δεν είναι (στις παλαιότερες εποχές) και ότι δεν έκανε (σε νεώτερες εποχές).
Τα όσα δεν έκανε, τα αμαρτήματα δηλαδή στα οποία δεν υπέπεσε, αποτελούν νεώτερες προσθήκες, βρίσκονται σε συμφωνία με την σύγχρονη νοοτροπία και έτσι δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περίεργες αναφορές που εστιάζονται στο τι ο κρινόμενος δεν είναι διότι με αυτές γίνεται φανερό ότι δηλώνει πως δεν είναι ένας από εκείνους που οι θεοί σιχαίνονται. Ιδιαίτερα δε ότι δεν είναι φτιαγμένος όπως ένας από εκείνους που οι θεοί σιχαίνονται.
Απαραίτητη ήταν η δήλωση:
Δεν υπάρχει asfet στο σώμα μου!
Υποθέστε ότι γνωρίζετε όλες τις λέξεις στην παραπάνω πρόταση και σας είναι άγνωστη μόνο η asfet. Οι επιλογές που έχετε για την πιθανή απόδοσή της είναι:
Ασχήμια, βρωμιά, πληγή, ασθένεια, καθώς ασφαλώς και: μαύρη επιδερμίδα (ή λευκή), σχιστά μάτια (ή γαλάζια) και τέλος πάντων κάποια ιδιότητα που το σώμα διαθέτει και η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ελάττωμα από τους Κριτές.
Ως ελάττωμα απέδωσε την asfet ο Wallis Budge στο βιβλίο που εξέδωσε το 1895 αλλά αυτή η ερμηνεία δεν διατηρήθηκε. Σήμερα οι μεταφραστές προτιμούν αδικοπραγία διότι το σωματικό ελάττωμα ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου τον ένα μετά τον άλλον και γκρεμίζεται τελικά το ιδεαλιστικό οικοδόμημα το κατασκευασμένο από πνεύματα, ψυχές, νεκρούς και Κρίση μετά θάνατο.
Μία άλλη βασική προϋπόθεση για την ευνοϊκή κατάληξη της Κρίσης είναι ο κρινόμενος να μην έχει κάνει έρωτα πριν από την Κρίση του. Δεν έκανα έρωτα, δηλώνει. Επειδή όμως και σε αυτή την περίπτωση η δικαιολογία περί ανόητων μαγικών ξορκιών δεν αρκεί, οι μεν μοντέρνοι μεταφραστές αλλάζουν το ρήμα από “make love” σε “fornicate,” για να υπάρχει και πάλι αμάρτημα, οι δε αρχαίοι αναθεωρητές πρόσθεταν δηλώσεις του είδους «δεν έκανα έρωτα με γυναίκα άντρα άλλου» (μόνον οι άντρες υφίσταντο την Κρίση. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί χωριστά), «δεν έκανα έρωτα με αγόρι» ή «δεν έκανα έρωτα με τον εαυτό μου».
Τα παραπάνω είναι παράλογα και αν τα κείμενα ήταν πράγματι μαγικά ξόρκια θα περίμενε κανείς να συναντά συνεχώς τέτοιου είδους παραλογισμούς αλλά ασύνδετους μεταξύ τους. Αντιθέτως, όσο προχωράει η μελέτη η σύνδεση μεταξύ των παράλογων αναφορών σχηματίζει μια ιστορία με λογική ακολουθία. Ο έρωτας πριν από την Κρίση, λόγου χάρη, απαγορεύεται ώστε να μην πολλαπλασιάζονται όσοι δεν διαθέτουν εγκεκριμένη σωματική διάπλαση (η απαίτηση για παρθενία των Μητέρων).
Η Κρίση σκοπό είχε να αναδείξει τους μη ελαττωματικούς οι οποίοι υπήρχαν μέσα στο υπό Κρίση πλήθος, στο πλήθος των ελαττωματικών.
Όσοι αποδείχτηκαν μη ελαττωματικοί θεωρήθηκε ότι τα ελαττώματα αφαιρέθηκαν από το σώμα τους:
Με σέβας προς εσάς, κύριοι του Μαάτ,
κριτές που βρίσκεστε πίσω από τον Όσιρη,
που κόβετε τα ελαττώματα (asfet),
που είσθε στην ακολουθία της θεάς Hetep-sekhius.
Αφήστε να έρθω σε σας.
Απομακρύνατε όλα τα ελαττώματα που υπάρχουν σε μένα.
Με την αφαίρεση αυτών των σωματικών γνωρισμάτων ο κρινόμενος κέρδιζε την επιβίωση, την ζωή. Όταν οι θεοί μεταλλάχθηκαν σε άυλα όντα και η Κρίση μεταφέρθηκε στον Κάτω Κόσμο για να ξεδιαλέγει ψυχές, η αποκοπή των επικίνδυνων σωματικών γνωρισμάτων χάριζε πλέον την αθανασία. Είναι γνωστή η περίπτωση του Αχιλλέα καθώς και εκείνη του μικρού Δημοφώντα, τον οποίο η θεά Δήμητρα έβαζε κάθε βράδυ πάνω από την φωτιά για να κάψει και να εξαφανίσει από το σώμα του τα θανατηφόρα ελαττώματα.
Μια παρόμοια ιστορία λέγεται και για την Ίσιδα.
Κλείνοντας, θα πρέπει να αναφερθούμε και στο πάθος των Αιγυπτίων να ταριχεύουν τον νεκρό.
Ταριχεύοντάς τον, τον προμήθευαν με το απαραίτητο σώμα για να εμφανιστεί ενώπιον του θεού-Κριτή. Τα κείμενα δεν επιτρέπουν την παραμικρή αμφιβολία: αντικείμενο της Κρίσης ήταν το σώμα.
Για τις ιδέες της ψυχής, της Κρίσης, του Κάτω Κόσμου, της μετά θάνατο ζωής και του σεξ ως αμαρτωλού, ευθύνεται η ακούσια (παρανόηση) και εκούσια (παραποίηση) κακοποίηση των κειμένων.Υπάρχει ένα εδάφιο το οποίο εμφανίζεται συχνά στα κείμενα και είναι το καταλληλότερο για να παρουσιαστεί η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί από την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου, όταν τα κείμενα ακόμα αντιγράφονταν από τους αρχαίους γραφείς.
Βασική ευχή του κρινόμενου ήταν να βρεθεί αγνός και να του δοθεί άδεια να πάει να ζήσει στο Neter-khert (θεών τόπος) όπου βρίσκονταν οι αγνοί, οι οποίοι, εν αντιθέσει προς τους μη-αγνούς, ζούσαν μια ζωή φυσιολογική.
Ευχόταν λοιπόν να πάρει την έγκριση και να βρεθεί εκεί για να είναι δυνατός εκεί (να μην φοβάται τους δυνατούς) να είναι αγνός (στους αγνούς δινόταν ένα χωραφάκι και ένα σπίτι) για να οργώνει, να σπέρνει, να θερίζει, να τρώει και να πίνει και να κάνει έρωτα όπως κάνουν όλοι πάνω στη γη.
Σημείωση: Το τμήμα του κειμένου που βρίσκεται μέσα στις αγκύλες έχει παραληφθεί στον πάπυρο του Any και το συμπληρώνει εδώ ο Wallis Budge από τον πάπυρο του Nebseni (o Any και ο Nebseni είναι τα ονόματα των νεκρών για τους οποίους γράφτηκαν οι εν λόγω πάπυροι).
Πρόκειται για εσκεμμένη παράλειψη, όπως διαπιστώνεται από ανάλογες περιπτώσεις που απαντώνται στα κείμενα των σαρκοφάγων.
Στην επωδό 464, π.χ., όπου βρίσκεται το παραπάνω εδάφιο, ο μεταφραστής μας πληροφορεί ότι σε δυο αντίγραφα της επωδού έχει προστεθεί αρνητικό μόριο πριν από το ρήμα «κάνω έρωτα / συνουσιάζομαι» μετατρέποντας έτσι το κείμενο σε: «τρώω εκεί, πίνω, οργώνω, θερίζω εκεί, δεν συνουσιάζομαι εκεί.», ενώ σε ένα άλλο αντίγραφο παρουσιάζεται συγχρόνως και με άρνηση και χωρίς άρνηση πράγμα που, όπως λέει, δεν έχει νόημα. Τέλος, τρία αντίγραφα έχουν το ρήμα σωστά, χωρίς αρνητικό μόριο.
Το κείμενο αυτό, με διάφορες μορφές, είναι πασίγνωστο έτσι ώστε η παραποίησή του αποτελεί ανοησία. Όμως, για τον αρχαίο γραφέα ενώ δεν φαίνεται να έμοιαζε περίεργο το ότι κάποιος θα πάει στον τόπο όπου ζουν οι θεοί για να τρώει και να πίνει, το να κάνει έρωτα εκεί έμοιαζε αδιανόητο. Από την αρνητική εξομολόγηση ήταν γνωστό ότι ο κρινόμενος έπρεπε να πει «Δεν έχω κάνει έρωτα». Πως λοιπόν αφού το σεξ απαγορευόταν και εκτός τόπου θεών ο θρασύτατος αυτός φώναζε ότι θα πάει στον χώρο των θεών για να επιδοθεί σε ακολασίες; Και έτσι διόρθωναν το κείμενο.
Η τελευταία γραμμή στο ιερογλυφικό κείμενο: «όπως κάνουν όλοι πάνω στη γη» δεν είναι δυνατό να παραποιηθεί στην λέξη προς λέξη μετάφραση, αλλά δεν υπάρχουν λέξη προς λέξη μεταφράσεις των κειμένων (εκτός από αυτήν της Βίβλου των Νεκρών την οποία εξέδωσε ο W. Budge το 1895 και η οποία δεν έχει πάψει να επανεκδίδεται).
Έτσι η απόδοση του W.Budge είναι στην μεν λέξη προς λέξη μετάφραση “as they are done all upon earth”, στην δε νοηματική απόδοση “even as they are done upon earth”. Θεωρεί ότι γίνεται αναφορά στις πράξεις και όχι στα πράττοντα άτομα διότι κατά την εποχή του δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι irt nb «όλα τα μάτια» σήμαινε όλοι οι άνθρωποι.
O Raymond Faulkner όμως, ο οποίος το γνώριζε, μεταφράζει ως εξής: and doing everything that used to be done on earth by Any (και να κάνει, ο Any, όσα συνήθιζε να κάνει στη γη). Μεταφέρει δηλαδή τον Any και το Neter-khert δια της βίας στον ανύπαρκτο Κάτω Κόσμο.
Με την καταστροφική αυτή νοοτροπία είναι μεταφρασμένα τα ταφικά κείμενα!
Ο όρος mwt (νεκρός;)
Εάν η ιερογλυφική λέξη mwt (προφορά mut), η οποία για δυο σχεδόν αιώνες μεταφράζεται ως «νεκρός», παραμείνει αμετάφραστη στις αποδόσεις των ταφικών κειμένων, θα αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε όσα πιστεύουμε για την αιγυπτιακή θεολογία και κατ’ επέκταση για την θεολογία των δυο τελευταίων χιλιετιών καθώς και για το τμήμα εκείνο της φιλοσοφίας που άπτεται της θεολογίας.
Στα αρχαιότερα κείμενα της ιερογλυφικής, τα γραμμένα στην πυραμίδα του Φαραώ Ουνάς (περίπου 2400 π.χ.) η λέξη εμφανίζεται δυο φορές. Μια στην πρόταση «Ο Όσιρης θα σε προστατεύσει από τον θυμό κάθε νεκρού» (Ρήση 93) και μια στην πρόταση «Δεν υπάρχει ζων κατήγορος κατά του Ουνάς, δεν υπάρχει νεκρός κατήγορος κατά του Ουνάς»(Ρήση 270)
«Ζων» δεν σημαίνει μόνο ζωντανός, ο όρος αυτός αποτελεί ονομασία των αριστοκρατών και των θεών, δεν πρόκειται δηλαδή για σχήμα λόγου όπως: «δεν σε κατηγορούν ούτε ζωντανοί ούτε νεκροί”.
H λέξη mt (το μεσαίο γράμμα w ποτέ σχεδόν δεν γράφεται) δεν εμφανίζεται στα κείμενα που γράφτηκαν στην πυραμίδα του Teti, του Φαραώ που ακολούθησε. Στην πυραμίδα του επομένου Φαραώ, του Pepi, απαντάται η πρόταση «οι νεκροί ενώπιόν σου πέφτουν με το πρόσωπο στο χώμα».
Υπάρχουν πάμπολλα σχετικά παραδείγματα αλλά δεν έχει νόημα να παρατεθούν. Εκείνος που δεν διακρίνει τον παραλογισμό μιας πρότασης που αναφέρεται σε νεκρούς οι οποίοι προσκυνάνε ακουμπώντας το μέτωπό τους στο χώμα, δεν θα τον δει ούτε στις προτάσεις που τους φέρουν τους νεκρούς να μιλούν, να τρέχουν, να κάνουν έρωτα και να συμπεριφέρονται γενικά σαν ζωντανοί.
H μελέτη της λέξης mt, η οποία ακολουθεί, δεν απαιτεί κανενός είδους γνώσεις για να γίνει κατανοητή. Στηρίζεται στην ανάλυση του προσδιοριστικού συμβόλου της λέξης για την αναγνώριση του οποίου δεν απαιτούνται γνώσεις ιερογλυφικής.
Εάν η ιερογλυφική λέξη mwt (προφορά mut), η οποία για δυο σχεδόν αιώνες μεταφράζεται ως «νεκρός», παραμείνει αμετάφραστη στις αποδόσεις των ταφικών κειμένων, θα αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε όσα πιστεύουμε για την αιγυπτιακή θεολογία και κατ’ επέκταση για την θεολογία των δυο τελευταίων χιλιετιών καθώς και για το τμήμα εκείνο της φιλοσοφίας που άπτεται της θεολογίας.
Στα αρχαιότερα κείμενα της ιερογλυφικής, τα γραμμένα στην πυραμίδα του Φαραώ Ουνάς (περίπου 2400 π.χ.) η λέξη εμφανίζεται δυο φορές. Μια στην πρόταση «Ο Όσιρης θα σε προστατεύσει από τον θυμό κάθε νεκρού» (Ρήση 93) και μια στην πρόταση «Δεν υπάρχει ζων κατήγορος κατά του Ουνάς, δεν υπάρχει νεκρός κατήγορος κατά του Ουνάς»(Ρήση 270)
«Ζων» δεν σημαίνει μόνο ζωντανός, ο όρος αυτός αποτελεί ονομασία των αριστοκρατών και των θεών, δεν πρόκειται δηλαδή για σχήμα λόγου όπως: «δεν σε κατηγορούν ούτε ζωντανοί ούτε νεκροί”.
H λέξη mt (το μεσαίο γράμμα w ποτέ σχεδόν δεν γράφεται) δεν εμφανίζεται στα κείμενα που γράφτηκαν στην πυραμίδα του Teti, του Φαραώ που ακολούθησε. Στην πυραμίδα του επομένου Φαραώ, του Pepi, απαντάται η πρόταση «οι νεκροί ενώπιόν σου πέφτουν με το πρόσωπο στο χώμα».
Υπάρχουν πάμπολλα σχετικά παραδείγματα αλλά δεν έχει νόημα να παρατεθούν. Εκείνος που δεν διακρίνει τον παραλογισμό μιας πρότασης που αναφέρεται σε νεκρούς οι οποίοι προσκυνάνε ακουμπώντας το μέτωπό τους στο χώμα, δεν θα τον δει ούτε στις προτάσεις που τους φέρουν τους νεκρούς να μιλούν, να τρέχουν, να κάνουν έρωτα και να συμπεριφέρονται γενικά σαν ζωντανοί.
H μελέτη της λέξης mt, η οποία ακολουθεί, δεν απαιτεί κανενός είδους γνώσεις για να γίνει κατανοητή. Στηρίζεται στην ανάλυση του προσδιοριστικού συμβόλου της λέξης για την αναγνώριση του οποίου δεν απαιτούνται γνώσεις ιερογλυφικής.
Το εικονόγραμμα της οριζοντιωμένης μούμιας χρησιμοποιείται για να προσδιορίζει, εκτός των λέξεων θάνατος και πτώμα, λέξεις που σχετίζονται μόνο με άνθρωπο που κείτεται στο κρεβάτι, όπως διανυκτέρευση και άρρωστος. Αντίθετα το σύμβολο των mt έχει πολύ ευρύτερη χρήση:
πηγή http://www.sitemaker.gr/legendarygods/page
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου