Στη διάρκεια της ιστορίας της η νήσος Zmeinyj (δηλαδή νήσος των Φιδιών) είχε πολλά ονόματα: Λευκή (δηλαδή άσπρη) στα αρχαία ελληνικά ή νήσος του Αχιλλέα ή νήσος των Μακάρων (Ευλογημένων). Στα ιταλικά λεγόταν Filoxia, στα νέα ελληνικά Φιδονήσι, στα τουρκικά Yilan Adasi και στα ρουμανικά Serpilor. Η Λευκή είναι το μοναδικό νησί στη Μαύρη θάλασσα το οποίο προέκυψε από την ανύψωση των πλακών εξαιτίας τεκτονικής δράσης. Πρόκειται για ένα γυμνό βράχο υπόλευκου χρώματος (αυτός είναι και ο λόγος που ονομάζεται Λευκή) και δεν έχει μόνιμους κατοίκους. Σήμερα η μοναδική κατασκευή σε αυτό είναι ένας φάρος. Η περιφέρεια του νησιού είναι περίπου 2 χλμ.Για το νησί μίλησαν ο ποιητής Αλκαίος που αποκαλεί τον Αχιλλέα «'Αρχοντα του Πόντου», ο Φλάβιος Αρριανός, "Περίπλους Ευξείνου Πόντου" (μέσα 2ου αι. μ.Χ.) σύμφωνα με τον οποίο ο Αχιλλέας εμφανίζεται στα όνειρα των ναυτικών και τους υποδεικνύει το καλύτερο σημείο για να αγκυροβολήσουν.
Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως κάθε βράδυ ο Αχιλλέας και η Ελένη γιορτάζουν εκεί και τραγουδούν τον έρωτά τους και απαγγέλλουν τα έπη του Ομήρου. Ο Φιλόστρατος επίσης αναφέρει ότι υπήρχαν τα αγάλματα του Αχιλλέα και της Ελένης στο ναό
Στην Αρχαιότητα ήταν γνωστό κέντρο λατρείας του Αχιλλέα. Σύμφωνα με το μύθο, μετά το θάνατο του ήρωα στην Τροία η μητέρα του Θέτιδα μετέφερε το σώμα του από τη νεκρική πυρά στο νησί.1 Ο ποιητής Αλκαίος συνδέει άμεσα τον Αχιλλέα με τη Σκυθία και τον αποκαλεί άρχοντα του Πόντου.2 Οι βόρειες ακτές της Μαύρης θάλασσας εξερευνήθηκαν κατά τον αποικισμό της από ελληνικούς πληθυσμούς και η νήσος Λευκή βρισκόταν στο δρόμο για τις μακρινές αυτές περιοχές. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ονομαζόταν νήσος των Μακάρων, των οποίων ο Αχιλλέας θεωρούνταν αρχηγός. Αρχικά το νησί ανήκε στην Ολβία, η οποία έλεγχε και μεριμνούσε για το ιερό του προστάτη της πόλης Αχιλλέα. Από τα τέλη του 1ου αι. μ.Χ., όμως, ο έλεγχος της Λευκής πέρασε στις ελληνικές πόλεις της ρωμαϊκής επαρχίας της Κάτω Μοισίας.
Η πλέον λεπτομερής περιγραφή της Αχιλλείου νήσου ανήκει στον πολιτικό και συγγραφέα Φλάβιο Αρριανό, ο οποίος στο έργο του Περίπλους Ευξείνου Πόντου (μέσα 2ου αι. μ.Χ.) παρέχει πολλές πληροφορίες σχετικά με τις ακτές της Μαύρης θάλασσας.3 Ο Αρριανός καθορίζει την τοποθεσία της νήσου απέναντι από το δέλτα του ποταμού Ίστρου (ψιλόν στόμα) και παραδίδει ένα μύθο, σύμφωνα με τον οποίο η Θέτιδα δημιούργησε το νησί για να ζήσει εκεί ο γιος της. Σημειώνει επίσης ότι δεν κατοικείται από ανθρώπους, αλλά ότι υπάρχει εκεί ναός του Αχιλλέα με ένα αρχαίο ξύλινο λατρευτικό ξόανο4 και ένα μαντείο. Στο ναό υπάρχουν πολλά αναθήματα –ανοιχτά αγγεία, δαχτυλίδια και πολύτιμοι λίθοι–, καθώς και ελληνικές και λατινικές επιγραφές που εξυμνούν τον Αχιλλέα και, σε μερικές περιπτώσεις, τον Πάτροκλο.5 Στο νησί υπάρχουν λίγα κατσίκια, αφιερωμένα στον Αχιλλέα, και πολλά πτηνά.6 Κατά τον Αρριανό, ο Αχιλλέας εμφανίζεται στα όνειρα των ναυτικών και τους υποδεικνύει το καλύτερο σημείο για να αγκυροβολήσουν. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρεται σε μαρτυρίες είτε ανθρώπων που έφτασαν στο νησί είτε εκείνων που υπήρξαν αυτήκοοι μάρτυρες αυτών των ιστοριών.
Ο Φιλόστρατος7 αναφέρει πως οι ναυτικοί μπορούν μεν να αράξουν στο νησί, αλλά όχι να οικοδομήσουν ούτε καν να διανυκτερεύσουν, γιατί πιστεύουν ότι ο Αχιλλέας και η Ελένη8 κάθε βράδυ γιορτάζουν εκεί, τραγουδούν τον αμοιβαίο έρωτά τους και απαγγέλλουν τα ομηρικά έπη.
Συνεπώς, στη Λευκή ο Αχιλλέας δεν είναι απλώς ο θεός των νεκρών, αλλά και θεραπευτής, προστάτης των ναυτικών, φύλακας της πόλης και των συνόρων της και μάντης. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν και επιβεβαιώνονται από τις γραπτές πηγές και τις τοπικές επιγραφές.
Οι αρχαιολογικές έρευνες στη Λευκή ξεκίνησαν στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα και αποκάλυψαν τα λείψανα ενός κτηρίου που πιθανώς αποτελούσε το ναό του Αχιλλέα. Η αρχική έρευνα διενεργήθηκε το 1823 από τον πλωτάρχη του ρωσικού ναυτικού N.D. Kritskij για λογαριασμό της Ακαδημίας των Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης. Δυστυχώς, το 1837 χτίστηκε στο νησί ένας φάρος και το δομικό υλικό από τον υποτιθέμενο ναό του Αχιλλέα χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του. Έκτοτε αρκετοί αρχαιολόγοι ερεύνησαν το νησί. Πρόκειται για τους N.N. Murzakevich (1841), N.V. Pjatysheva (1964) και S.A. Bulatovich (1968). Το Αρχαιολογικό Μουσείο Οδησσού (Ουκρανία) διενεργεί συστηματικές ανασκαφές στη Λευκή από το 1988, υπό την επίβλεψη των S.B. Ohotnikov και A.S. Ostroverhov. Το υποθαλάσσιο τμήμα των ακτών του νησιού, το οποίο ερευνήθηκε από τους αρχαιολόγους τα τελευταία χρόνια, έφερε στο φως πολλά εισηγμένα αντικείμενα.
Ως αποτέλεσμα σήμερα σώζονται πολλές επιγραφές, ενεπίγραφο μέρος των μαρμάρινων τοίχων του ναού του Αχιλλέα, ποικίλα αναθήματα στον ήρωα, αρκετά νομίσματα από όλο τον αρχαίο κόσμο, κοσμήματα αφιερωμένα στον Αχιλλέα, άγκυρες και πλήθος οστράκων διάφορων αγγείων. Οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι ο ναός ήταν ιωνικού ρυθμού. Σύμφωνα με την κάτοψη και την περιγραφή του Kritskij, οι διαστάσεις του ήταν 29,87 х 29,87 μ. και ο προσανατολισμός του ανατολικός. Για κάποια τμήματα του αρχιτεκτονικού του διάκοσμου είχε χρησιμοποιηθεί παριανό μάρμαρο, ενώ κάποια άλλα είχαν κατασκευαστεί από πηλό. Επίσης βρέθηκαν δύο λίθινες ενεπίγραφες βάσεις.
Τα πρωιμότερα κεραμικά ευρήματα χρονολογούνται στα τέλη του 7ου με αρχές του 6ου αι. π.Χ. Η χρηστική κεραμική απουσιάζει σχεδόν παντελώς. Επικρατεί η διακοσμημένη τελετουργικού χαρακτήρα κεραμική προερχόμενη από διάφορα κέντρα παραγωγής. Το μεγάλο ποσοστό νομισμάτων από όλο τον κατοικημένο αρχαίο κόσμο, το οποίο μάλιστα χρονολογείται σε διάφορες ιστορικές περιόδους από τον 5ο αι. π.Χ. κ.ε., αποτελεί επιπλέον τεκμήριο της δημοτικότητας της λατρείας του Αχιλλέα στη νήσο Λευκή.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;ΧΜΜ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ Ο κ.ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ ΣΕ ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ..
[ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΡΟΥΜΑΝΙΑ διεκδικούν το νησί και έχουν προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης . Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί το 2009
Ας δούμε όμως τη σύγχρονη ιστορία :
Το 1877, μετά το ρωσο-τουρκικό πόλεμο, η Ρωσία έδωσε τη Ρουμανία τον έλεγχο της «Λευκής» και της Δοβρουτσάς, ως αποζημίωση για τη Ρωσική προσάρτηση της Βεσσαραβίας (από τη Ρουμανία ).
Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) δίνει τη Βεσσαραβία στην ΕΣΣΔ, αλλά δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στη νήσο Λευκή.
Το 1948, οι Σοβιετικοί αναγκάζουν τη Ρουμανία (που καταλαμβάνεται από τα σοβιετικά στρατεύματα) να αποδεχθεί την παραχώρηση της «Λευκής» στην ΕΣΣΔ.
Το ίδιο έτος, το 1948, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ εγκαθιστά στο νησί ραντάρ και φτιάχνει μια εντυπωσιακή στρατιωτική βάση για τον έλεγχο της θαλάσσιας και εναέριας κυκλοφορίας
Μετά το 1991, ανέλαβε τον έλεγχο του νησιού η Ουκρανία , παρόλο που η Ρουμανία με συνέπεια υποστήριξε ότι θα πρέπει να περιλαμβάνονται στο έδαφός της. Σύμφωνα με τη ρουμανική πλευρά, στις συνθήκες ειρήνης του 1918 και 1920 μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η νήσος είχε θεωρηθεί τμήμα της Ρουμανίας, και ότι δεν αναφέρεται στην Συνθήκη του 1947 περί αλλαγής συνόρων μεταξύ της Ρουμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης.
Σήμερα η στρατιωτική βάση της Ουκρανίας στο νησί ελέγχει την εναέρια κυκλοφορία και καλύπτει ολόκληρη την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου έως τις ακτές της Λιβύης. Μία φρεγάτα, ένα περιπολικό πλοίο και ένα ή δύο υποβρύχια παρέχουν την προστασία της στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται στο νησί.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2004, η ρουμανική πλευρά έφερε την υπόθεση κατά της Ουκρανίας στο Διεθνές Δικαστήριο στο πλαίσιο διαφοράς σχετικά με τα θαλάσσια όρια μεταξύ των δύο κρατών στην Εύξεινου Πόντου, υποστηρίζοντας ότι το νησί δεν έχει κοινωνικο-οικονομική σημασία . Η απόφαση αναμένεται να ληφθεί το 2009. Το θέμα είναι ότι το Διεθνές Δικαστήριο θα αποφασίσει μάλλον με βάση του αν η ΛΕΥΚΗ είναι βραχονησίδα ή νησί. Αν θεωρηθεί βραχονησίδα, τότε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα θαλάσσια όρια μεταξύ της Ρουμανίας και της Ουκρανίας πρέπει να ορισθούν χωρίς να ληφθεί υπόψη η Λευκή. Αν η «ΛΕΥΚΗ» είναι ένα νησί, θα θεωρηθεί ως υφαλοκρηπίδας της Ουκρανίας , οπότε και περνάει στην επικράτεια της.
Οι Ρουμάνοι υποστηρίζουν ότι ότι οι Ουκρανοί ανέπτυξαν και εγκατέστησαν κατοίκους στη ΛΕΥΚΗ για να της προσδώσουν το χαρακτήρα νησιού κι ότι αυτό αποτελεί παραβίαση της ρουμανικής-ουκρανικής συνθήκης του 1997, η οποία όριζε ότι το νησί θα πρέπει να παραμένει ακατοίκητο.
Σημειωτέον ότι η υπόθεση έχει και ελληνικό ενδιαφέρον, μιας και αν θεωρηθεί βραχονησίδα…… αν θεωρηθεί νησί ………. Σημειωτέον ότι στην αρχαιότητα οι ναυτικοί άφηναν στο νησί προς τιμήν του Αχιλλέα κατσίκια…….αν σας λέει τίποτα …αυτό. Σημειωτέον ότι η Ουκρανία που αυτή τη στιγμή κατέχει το νησί , θεωρεί ως χωρικά της ύδατα τα ….. 12 κι όχι τα 6 μίλλια …. Σημειωτέον ότι…….πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της περιοχής . Δεν είναι τυχαίο ότι η Μεγάλη Βρεταννία υποστηρίζει την Ουκρανία , αν αναλογιστούμε ότι BP και Royal Dutch / Shell υπέγραψαν συμβάσεις με την Ουκρανία.
Μήπως για να μην έχουν πρόβλημα οι Ουκρανορουμάνοι , λέω μήπως, θα μπορούσαν οι αξιότιμοι Δικαστές της Χάγης να αποκαταστήσουν μια ιστορική αδικία χιλιάδων ετών και….. να επιδικάσουν το νησί στην Ελλάδα; Έτσι κι αλλιώς ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ήταν και ΕΝΑΙ ΠΟΝΤΑΡΧΗΣ (άλλοι έχουν μικρότερα αξιώματα, βλέπε Πλανητάρχης).
Έτσι κι αλλιώς ο Αχιλλέας ήταν Έλλην και τα μήλα της Έριδος ελληνικά ήταν . Κύριοι δικαστές , μπορεί να είμαι Έλλην, ανορθόγραφος δεν είμαι… και δεν κάνω λάθος όταν γράφω «μήλα».
Στρατής Γιαννίκος]
ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΓΙΑΝΝΙΚΟ ΜΑΣ..ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΛΩΝΟΥΝ;;ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΚΙ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ..ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΤΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ...;;ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕς ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΜΟΝΟΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΜΑΣ.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου