"ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ" Η ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΧΤΙΚΙΟ; - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

 

"ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ" Η ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΧΤΙΚΙΟ; - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

 

 

Γράφει ο Διονύσης Κλαδάς

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

τις τελευταίες μέρες εκδηλώνεται διάχυτη οργή σε βάρος όσων φέρεται να έπραξε ο Δημήτρης Λιγνάδης με προφανή στήριξη της κυβέρνησης. Οι θέσεις μου σχετικά με τούς παιδοβιασμούς, τις τελετουργικές παιδοκτονίες και ανθρωποθυσίες είναι περισσότερο από γνωστές σε όσους παρακολουθούν αυτήν την σελίδα. Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια προβάλλω στο διαδίκτυο τις θρησκειολογικές βάσεις αυτών των φαινομένων, αποκαλύπτοντας, ότι οι συγκεκριμένες εγκληματικές πρακτικές δεν συνιστούν βίτσια μεμονομένων ατόμων, αλλά ακόμη και στην περίπτωση, που αυτές ανέρχονται στην επιφάνεια ως ατομικές πράξεις, συνιστούν δευτερογενή φαινόμενα, που διέπουν την ατομική πρακτική, κατά κανόνα λόγω της συμμετοχής αυτών των ατόμων σε οργανωμένα τελετουργικά αίματος στα πλαίσια σατανολατρικών οργανώσεων. Στην φάση τού παρελθόντος, κατά την οποία ακόμη και ανήσυχοι διαφωτιστές τού διαδικτύου αντιμετώπιζαν δημοσιεύσεις στα μαζικά μέσα με αμηχανία, όπως η εξαφάνιση περισσότερων από 500 παιδιών από το ορφανοτροφείο "Αγία Βαρβάρα", χωρίς να μπορούν να χειριστούν το ζήτημα με βάση τις συγκεκριμένες προεκτάσεις τους, τέτοιου είδους μαζικά εγκλήματα αποκάλυπταν όσα προσπαθούσα ως να αποκαλύψω και να συστηματοποιήσω θεωρητικά, ως την κατ' εξοχήν βάση τού συστήματος επιβολής, που καθημερινά μας αφαιρεί το οξυγόνο.

Τα όσα έγιναν γνωστά προς ώρας γύρω από το πρόσωπο τού Δημήτρη Λιγνάδη, διαφαίνεται, ότι αποτελούν την κορυφή μόνον ενός παγόβουνου, βάσει των αποκαλύψεων που αναμένεται να ακολουθήσουν, εφόσον πλέον τα θύματα κάποιων πρακτικών ενθαρρύνονται από τις εξελίξεις να προβούν σε δημόσιες αποκαλύψεις. Δεν αποσκοπώ σε αυτήν την ανάρτηση να υπεισέλθω στο σύνολο των ζητημάτων, που εκ των πραγμάτων οι πρόσφατες αποκαλύψεις γύρω από τον Δ.Λ. θέτουν μπροστά στην συνείδηση του κάθε έμπειρο συνωμοσιολόγο, επειδή ετοιμάζω σειρά αναρτήσεων σχετικά με αυτό το θέμα. (Σε μια βαθύτερη προσπάθεια πραγματείας σκοπεύω να προβώ, αφού όμως ολοκληρώσω την σειρά αναρτήσεων σχετικά με την Αποκάλυψη του Ιωάννου, που μια σειρά απανωτών μικροταλαιπορειών σχετικά με την υγεία μου, με εμπόδισαν το τελευταίο διάστημα να συνεχίσω). Στόχος αυτής της ανάρτησης είναι να υπογραμμίσω τον κεντρικό άξονα, που διαπερνά τις πρόσφατες εξελίξεις, ο οποίος είναι σχετικά βέβαιο, ότι θα καλυφθεί πίσω από το κύμα τής καθ' όλα δικαιολογημένης διογκούμενης οργής. Έτσι για μια ακόμη φορά, η όλη διαδικασία κινδυνεύει να θαφτεί πίσω από την εκδήλωση, αλλά και την εκφόρτιση ακολούθως, τής υπό διόγκωση συναισθηματικής έξαρσης, χωρίς να αναδειχθούν οι εν τέλει αιτίες και διαδικασίες που την διέπουν, τόσο από τις προσπάθειες συγκάλυψης των μαζικών μέσων, όσο και λόγω της έλλειψης συνωμοσιολογικής παιδείας, που χαρακτηρίζει την συντριπτική πλειοψηφία αυτών που προσπαθούν να προβούν σε ανάλογες αποκαλύψεις και να αναδείξουν το εν λόγω ζήτημα στα εναλλακτικά μέσα διαφώτισης.

Άσχετα κατά πόσο οι έρευνες και οι αποκαλύψεις που κλιμακώνονται, διεμβολίζουν τα στεγανά τού κυβερνητικού περιβάλλοντος και το σάπιο, ανθελληνικό καθεστώς των ΜΚΟ., η όλη διαδικασία υποβαθμίζεται έντονα, λόγω της βάσης, στην οποία όλα αυτά επιχειρείται να ενταχθούν , που είναι επιγραμματικά η “σεξουαλική παρενόχληση”. Με αυτό τον τρόπο, περιορίζεται η ουσία τού ζητήματος σε ατομικές κακόβουλες πρακτικές, που αφορούν ατομικά βίτσια λάγνων εργοδοτών και υπευθύνων (κυρίως στον χώρο τού “θεάματος”) που με εκβιασμούς σε βάρος υφισταμένων, ή εκμεταλλευόμενοι θολές φιλοδοξίες εφήβων για καριέρα στο θέατρο, εφαρμόζουν κατάχρηση των αρμοδιοτήτων, που τους παρέχει η θέση τους. Με αυτό τον τρόπο χειρισμού τού ζητήματος θάβεται η ουσία του, που είναι η προφανής δράση σαταναλοτρικών κυκλωμάτων, που εφαρμόζουν τελετουργικά παιδοβιασμών και ανθρωποθυσιών, τα οποία αποσκοπούν στην παραγωγή αδρενοχρώματος για ιδιωτική χρήση, αλλά κυρίως στην παροχή ενέργειας στους εκπεσόντες δαίμονες, οι οποίοι χωρίς αυτήν πάνε στο αγύριστο. Σχετικά με την λαθρομετανάστευση έχω τονίσει σε αυτήν την σελίδα, ότι ένας από τούς βασικούς λόγους (μεταξύ των άλλων αρκούντως προβεβλημένων) για τούς οποίους αυτή προωθείται, είναι η πτώση τής τιμής τού ανθρωπίνου κρέατος για τελετουργικά αίματος. Η οδός Πατησίων ήταν στο παρελθόν, που “έτυχε” να την περιδιαβώ, γεμάτη από τοιχοκολλημένες εκκλήσεις αλλοδαπών για παροχή πληροφοριών σχετικά με εξαφανίσεις φίλων, ή συγγενικών τους προσώπων.

Όσο κι αν είναι κατακριταίες οι όποιες ατομικές εγκληματικές πρακτικές σε βάρος αθώων θυμάτων και χωρίς να αποσκοπώ να αμφισβητήσω, ότι αυτές υπάρχουν κάποτε αποκλειστικά σε ατομική βάση, οφείλουμε να προχωρήσουμε με το αναλυτικό νυστέρι τής συνωμοσιολογίας στην διερεύνηση των συγκεκριμένων εγκληματικών πρακτικών που αποκαλύπτονται, εξετάζοντας κατά πόσο η ιδιότητα τού “τέρατος”, που αποδίδεται αυτήν την περίοδο στούς θύτες, συνιστά διδικασία, η οποία συντελείται στα πλαίσια διαμόρφωσης τού ατομικού ψυχισμού, ή κατά πόσο, η τερατογένεση συνιστά οργανωμένη πρακτική σατανολατρικών κυκλωμάτων, ως μακρόχρονη διαδικασία τοξικού εμφυτεύματος, που επενεργείται σε με μια μακρόχρονη πορεία με συστηματικό τρόπο, μετατρέποντας αθώους εφήβους σε τελετουργικούς κανιβάλους. Στην δεύτερη περίπτωση οι θύτες είναι και ίδιοι θύματα υφισταμένων κοινωνικών καρκινωμάτων. Αρμόζει να καταστεί κατανοητό, ότι οι συστηματικοί (τονίζω το "συστηματικοί" σε αντίθεση προς τους παρ' εκτροπής) παιδοβιασμοί δεν αποσκοπούν κυρίως στον προσπορισμό σεξουαλικής ηδονής. Πρόκειται για σαδιστικές πρακτικές, που επιδιώκουν ικανοποίηση ψυχικών συνδρόμων μέσα από το σμπαράλιασμα τής προσωπικότητος ενός νέου, τον οποίον επιχειρούν να μετατρέψουν στην συνέχεια σε σκλάβο ψυχικού καταναγκασμού. Το κύριο ερώτημα που προκύπτει, είναι από πού προέρχεται η σαδιστική πόρωση τών προβαλλόμενων ατόμων ως "τεράτων", στον βαθμό, όταν αυτή η ιδιότητα δεν αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό τής ομάδας στην οποίαν ανήκουν; (Όπως συμβαίνει π.χ. στα πλαίσια τού τζιχαντιστικού isis, ή στα πλαίσια εξουσιαστικών κυκλωμάτων τής τουρκίας).

Ο Sigmund Freud εντοπίζει, ότι όλα τα ένστικτα εδράζονται σε ένα και μοναδικό, στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αυτό εδράζεται σύμφωνα με τον ίδιο στην γενετήσια ορμή (libido) και εκδηλώνεται με δυο αντιδιαμετρικούς τρόπους. Το ένστικτο τής επιβίωσης εκδηλώνεται στην υγιή του μορφή ως “ένστικτο της ζωής” με δημιουργικές τάσεις. Η διεστραμμένη μορφή του εκδηλώνεται ως “ένστικτο τού θανάτου” με τάσεις καταστροφής και αυτοκαταστροφής. Στην ελληνική μυθολογία τα τελετουργικά κατασπάραξης του Διονύσου από τις μαινάδες χαρακτηρίζονται από τον όρο “ιερή μανία”. Μανία είναι εν τέλει η διαδικασία, όταν το άτομο δρα, ευρισκόμενο “εκτός εαυτού”. ΄Όταν δηλαδή μέσω κάποιας διαδικασίας παραμερίζεται πλήρως η προσωπικότητά του. Ποια είναι όμως η διαδικασία, που μετατρέπει το άτομο σε έρμαιο ανεξέλεγκτων ισχυρότατων μανιωδών παρορμήσεων;

Στην περίπτωση των ομαδικών τελετουργικών παρεμβαίνει οπωσδήποτε η ψυχολογία τής γκρούπας, η οποία, όπως αναλύει ο Le Bon στην “Ψυχολογία τής Μάζας” αφομοιώνει την προσωπικότητα των συμμετεχόντων στο συλλογικό μπουρμπούλι τής γκρούπας, οδηγώντας τους να αποποιούνται την προσωπική ευθύνη (Όπως ισχυρίστηκε χαρακτηριστιστικά ο υπαρχηγός τού Αδόλφου Χίτλερ στις δίκες τής Νυρεμβέργης Ρούντολφ Ες: „Ich war Soldat“, Ήμουν στρατιώτης, άρα εκτελούσα διαταγές). Εφ' όσον όμως μια συγκεκριμένη διεστραμμένη πρακτική εκδηλώνεται επίσης ατομικά, εκτός συλλογικών πλαισίων, αυτό σημαίνει, ότι αυτή έχει καταστεί επίκτητη. Ο σαδισμός, ως έκφραση μανίας αποσκοπεί συνηθέστατα να εκδηλώσει τοξική μανία στοχεύοντας στην εκτόνωση εντατικού και κατά κόρον επαναλαμβανόμενου σαδιστικού εκμαυλισμού, που έχει υποστεί ο θύτης στο παρελθόν. Στο σύνδεσμο, που καταθέτω στο τέλος της ανάρτησης περί “λυκανθρώπων”, παραθέτω τούς σαδιστικούς τρόπους, με τούς οποίους οι “ιλλουμινάτοι” τού σκότους παρασκευάζουν τα θύματά τους. Ένας κορυφαίος επιστήμων στον τομέα τής ψυχολογίας, ο Emile Que, ο οποίος δεν έχει αφήσει συγκεκριμένο συγγραφικό έργο, αλλά οι βασικές θέσεις του υπάρχουν σε παλιές κινηματογραφήσεις στο youtube, επέμενε, ότι σε κάθε σύγκρουση μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου, επιβάλλεται το ασυνείδητο. Με αυτή την αντίληψη θεράπευε τους ψυχασθενείς, έχοντας μάλιστα συγκεκριμένα αποτελέσματα, εξαπολύοντας εναντίον τους σφοδρές απειλές με φωνασκίες, στην βάση “Εάν έρθεις στην επόμενη συνεδρία και εξακολουθείς να διακατέχεσαι από νεύρωση θα σε σπάσω στο ξύλο! Τέρμα πλέον με αυτές τις άχρηστες φαντασιώσεις!". Δεν γνωρίζω κατά πόσο ο Que με την μέθοδο που εφάρμοζε θεράπευε τις αιτίες των ψυχασθενιών, ή κατά πόσο καταπίεζε μόνον την εκδήλωση των συμπτωμάτων τους. Αυτό όμως, περί τού οποίου είμαι πλήρως πεπεισμένος, έιναι ότι δυστυχώς , ο μέσος άνθρωπος πείθεται γρήγορα συνήθως στην βάση απειλών, οι οποίες κατευθύνονται και αγκυρώνονται στα ασυνείδητο, με αποτέλεσμα να αποκτούν ισχυρή δυναμική. Πριν καθιερωθεί η τηλεόραση, ως μόνιμη συσκευή επενέργειας πλύσεως εγκεφάλου σε πλαίσια μεσοπρόθεσμης επαναλαμβανόμενης εκτόξευσης υποβολών, ο τρόπος χειραγώγησης των μαζών ήσαν οι πόλεμοι. Η εμφύτευση και ανάπτυξη τής απειλής, που προέρχεται από την κατασκευή εχθρών σε αμοιβαία βάση μεταξύ των κρατών, καθήλωνε τους υπηκόους στα αβγά τους. Ως βασική μέθοδος όμως βαθιάς αλλοίωσης και μεταστροφής τής προσωπικότητος παραμένει ο εκφοβισμός και η άσκηση σαδιστικής βίας, ακόμη και στην εποχή τής τηλεόρασης. Ή ιστοσελίδα τής μυητικής οργάνωσης "Draconian Vampires" έχει εξαφανιστεί από το διαδίκτυο, από τότε που ξεκίνησαν με έμφαση οι αποκαλύψεις ενάντια στο "βαθύ κράτος". Ως ανώτερο βαθμό μύησης, πριν από αυτόν τού "ιερού προκαθημένου" ("reverent") ανέφερε αυτή η ιστοσελίδα τον βαθμό τού "ιεροεξεταστού εκδικητού" και ο νοών νοείτο. 

Η φωτογραφία στην αρχή τής ανάρτησης απεικονίζει τον Δημήτρη Λιγνάδη με συμβολισμούς, που αναφέρονται κατ' ευθείαν στο αδρενόχρωμα. Άρα οι υποψίες, ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ενέχονται διαδικασίες, που παραπέμπουν σε άλλο βάθος από ότι "η σεξουλική παρενόχληση", ή "οι κατά συρροήν γενετήσιες κακοποιήσεις", είναι περισσότερο από προφανείς. Όπως προανέφερα θα επανέλθω στην πορεία επί τού θέματος εκτενώς. Εκ προοιμίου θέλω όμως να αναφρθώ σε τρια ακόμη ζητήματα:

Στο διαδίκτυο υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές, ότι η προσωπικότητα τού Δ.Λ διαμορφώθηκε από τον πατέρα του, γνωστότατο φιλόλογο, καθηγητή θεάτρου και θετρικό κριτικό Τάσο Λιγνάδη. Γι αυτόν αναφέρει ο Δ.Λ. χαρακτηριστικά:
«Ο πατέρας μου γάμ…ε τη ζωή και την υγεία του για τον έρωτα. Αυτά τα λίγα λεπτά χαράς, όταν συναντιούνται δύο σώματα ή δύο βλέμματα μπορούν να σου γαμ…ν χρόνια ζωής. Κατά τη γνώμη μου βέβαια, δεν σ’ τα γαμ…ε. Σ’ τα γονιμοποιούν…».

Επί πλέον ο ίδιος αναφέρει, ότι ο πατέρας του διαβίωνε εκτός οικίας και δεν ενδιαφερόταν για τα παιδιά του, τα οποία "ευτυχώς" πήγαινε εκδρομές κάποιος θείος τους. Στο άρθρο τού Makeleio.gr, στο οποίο κατέθεσα το σχόλιο, το οποίον δεν δημοσιεύτηκε (ίσως λόγω έκτασης, αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει στο ελάχιστο, διότι στόχος μου ήταν η παραλαβή και ανάγνωση αυτού τού σχολίου από τούς διαχειριστές τής σελίδας, προς προβληματισμό τους) αναφέρεται σχετικά:

 "Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι γιος ενός από τους σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου, του Τάσου Λιγνάδη, φιλόλογου, συγγραφέα, λογοτέχνη, μελετητητή του αρχαίου δράματος και κριτικού θεάτρου σε μεγάλες εφημερίδες που επέδρασε στην πορεία του Εθνικού Θεάτρου ως διδάσκων και στέλεχός του επί δεκαετίες, ενώ για μεγάλα διαστήματα κατείχε και σημαντικές θέσεις στην Κρατική Τηλεόραση. Το επώνυμο «Λιγνάδης» είχε τέτοια δύναμη τις δεκαετίες του ‘60, ’70 και ’80 που άνοιγε και έκλεινε «πόρτες»". (Η υπογράμμιση είναι δική μου).

Σχετικά με τον Τάσο Λιγνάδη, ένα πατέρα, που όπως δηλώνει το παιδί του, ήταν ολοσχερώς δέσμιος τής ερωτικής του εμπάθειας, που στάθηκε καταστροφική για τον ίδιο και το περιβάλλον του, έχοντας οδηγήσει τα παιδιά του σε εγκατάληψη από την πατρική φροντίδα, έχω σιχαθεί στην κυριολεξία να ακούω σε όλα τα δυνατά και αδύνατα μαζικά μέσα επαίνους για την υποτιθέμενη αξία του ως "μέγιστου" εκπαιδευτικού και κάργα πνευματικού παράγοντα. Κατά τα έτη 1971 - 1972 είχα στο σχολείο τού Μωραίτη καθηγητή τον Τάσο Λιγνάδη. Επειδή όμως είμαι παλιός και γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα, πριν υπεισέλθω σε οτιδήποτε, δηλώνω, ότι για αυτόν τον άνθρωπο, χωρίς ομολογουμένως αυτός να έχει πράξει ουδέποτε το παραμικρό σε βάρος μου, είχα σχηματίσει μια ισχυρή αντιπάθεια, λόγω του γενικότερου στυλ του. Το λιγότερο που μπορούσε να επιτύχει ο εν λόγω εκπαιδευτικός, ήταν να να με εμπνεύσει με την παρουσία του ως νέο άνθρωπο. (Βεβαίως στην προκειμένη περίπτωση το "στραβόξυλο" μπορεί να ήμουν εγώ, όμως τράβηξα τις συνέπειες από αυτήν στενοκεφαλιά μου και εγκατέλειψα επί 48 χρόνια την χώρα, για να μην συνεβρίσκομαι με τέτοιους "ταγούς" και να μην υποκύπτω στα "αξιοκρατικά" τους οφίτσια, προτιμώντας την γερμανική βαρβατίλα). Και χωρίς να ισχυρίζομαι, ότι το "μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά", θέτω ένα απλό ερώτημα στις δεκάδες των επωνύμων, που συμμετέχουν με συστηματικό τρόπο στην διαμόρφωση τής κοινής γνώμης και πλέκουν με κάθε ευκαιρία το εγκώμιο τού Τάσου Λιγνάδη: Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος με την ιδότητητα τού γυμνασιάρχη, που θεωρείται ότι είναι μαγάλης αξίας εκπαιδευτικός και πνευματικός άνθρωπος, να βγάζει τέτοιου είδους παιδιά μέσα στην κοινωνία; Εδώ βεβαίως προβάλλεται το επιχείρημα, ότι πολύ συχνά τα παιδιά επιλέγουν εξέλιξη τελείως διαφορετική από ότι οι γονείς τους, στούς οποίους δεν αρμόζει να αποδίδεται ευθύνη γι αυτό, στην βάση, ότι αυτοί σεβάστηκαν την ελευθερία τής θελήσεως των παιδιών τους. Όμως στην προκειμένη περίπτωση διαπιστώνεται, ότι δεν πρόκειται περί ενός τυχαίου γονέως, αλλά για ένα "εξαίρετο εκπαιδευτικό", λαμπρό παιδοτρίβη, πνευματικό άνθρωπο μεγάλης εμβέλειας, που συνδιαμόρφωνε τα εκπαιδευτικά προγράμμτα τής κρατικής τηλεόρασης και που προήγε την κοινωνική παίδευση μέσω τής ενίσχυσης τής αρχαίας θεατρικής γραμματείας και της μόρφωσης των συντελεστών των θεατρικών δρόμενων. Τουτέστιν ένα υποτιθέμενο μεγάλο μάστορα στην δόμηση και διαμόρφωση τής προσωπικότητος νέων ανθρώπων. Η στενοκεφαλιά αυτών, που ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα γεγονότα πλέκουν το εγκώμιο τού Τάσου Λιγνάδη είναι κατά την γνώμη ενδεικτική τής αμορφωσιάς και τής έλλειψης ουσιαστικής παιδείας, που διέπει την ελλαδική κοινωνία, ιδιαίτερα στην περίπτωση των υποτιθέμενων "πνευματικών ταγών". Επί πλέον πρέπει να συνυπολογιστεί στα προηγούμενα, ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης πατάει επαγγελματικά με ακρίβεια επάνω στα βήματα τού πατέρα του. Και όποιος ισχυρίζεται, ότι δεν επιρρεάστηκε στην νεότητά του έντονα ατό από τον γονέα του, είναι τουλάχιστον αφελής. Όπως δηλώνει ο ίδιος, ήθελε να γίνει αρχικά μπασκετμπολίστας, πριν πέσουν επάνω του οι αρκούδες. 

Το δεύτερο δεδομένο που θέλω να εξάρω, είναι η χρονικότητα, που γίνονται οι συγκεκριμένες αποκαλύψεις. Αυτήν την περίοδο βρισκόμαστε στην κορύφωση τής καμπάνιας τής Συμμαχίας των Αντιδυνάμεων σχετικά με τους παιδοβιασμούς, την παραγωγή αδρενοχρώματος, την συστηματική τελετουργική κακοποίηση ανθρώπων στα τούνελς και τις ανθρωποθυσίες. Κατά την γνώμη μου, τις αποκαλύψεις που γίνονται, πυροδοτούν με συγκεκριμένες παρεμβάσεις αυτές οι δυνάμεις. Επιλλέγονται σάιτς, τα οποία διακρίνονται για το θάρρος και την παρρησία τους στην προβολή των ειδήσεων. Πλην όμως, τα σάιτς αυτά είναι δημοσιογραφικά και δεν διαθέτουν την αναγκαία συνωμοσιολογική επιστημονική τεχνογνωσία, ώστε να μπορούν να διεισδύσουν σε βαθύτερες αιτιάσεις. Προάγουν μεν τεράστιο έργο στην προβολή των συμπτωμάτων. Την αιτία τής κακοδαιμονίας καλούνται όμως να χειριστούν στην συνέχεια με σύστημα και υπευθυνότητα οι συνωμοσιολόγοι διαφωτιστές.

Τέλος, εάν ο Δημήτρης Λιγνάδης, το παντιόθεν βαλλόμενο αυτό "κοινωνικό τέρας", αποδειχθεί, ότι υπήρξε και ο ίδιος θύμα τοξικού εμφυτεύματος κατά την τρυφερή νεανική του ηλικία από κύκλωμα σατανολατρείας, ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΕΝΔΙΑΣΜΟ να εκδηλώσω την συμπόνοια μου και γι αυτόν. Φυσικά συμπονώ πρωτίστως τα θύματα των παιδοβιασμών και της κάθε είδους κακοποίησης. Και απαιτώ την σκληρή τιμωρία των ενόχων. Αυτό το έχω αποδείξει έμπρακτα στα πλαίσια αυτής τής σελίδας. Όμως, όσο αφορά την τιμωρία των ενόχων, απαιτώ να φθάσει η αγχόνη ως την πηγή της κακοδαιμονίας, τα κρονια ιερατεία και να μην σταματήσει στα εκτελεστικά όργανα. Αντιμάχομαι πρωτίστως τον σατανά και δευτερευόντως τα θύματά του. Εφόσον, όπως διακύρηξε ο Robert David Steele, επιδείξουν τα όργανα τού σατανά ειλικρινή μεταμέλεια και συνεργαστούν έμπρακτα με τις δυνάμεις πάταξης τού σατανισμού, από το πρόσωπό μου μπορούν να αναμένουν βοήθεια, ώστε να ξαναγίνουν ένθρωποι.

Η παρούσα έρευνα συνεχίζεται χωρίς εκπτώσεις. Κυρίες και κύριοι: Εξακολουθούν αυτοί να κινούνται καλυμμένοι ανάμεσά μας.

                                    -------------------------------------------

Στην Ανάρτηση τής ιστοσελίδας "Μακελειο" με τίτλο:

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΓΝΑΔΗ ΕΝΑ “ΤΕΡΑΣ” – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΠΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

του Δημήτρη Καλαντζή

https://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf/%ce%a0%ce%a9%ce%a3-%ce%9a%ce%91%ce%99-%ce%a0%ce%9f%ce%99%ce%9f%ce%99-%ce%95%ce%9a%ce%91%ce%9d%ce%91%ce%9d-%ce%a4%ce%9f%ce%9d-%ce%94%ce%97%ce%9c%ce%97%ce%a4%ce%a1%ce%97-%ce%9b%ce%99%ce%93%ce%9d%ce%91/  

κατάθεσα ένα σχόλιο, το οποίο αναπαράγω και εδώ:

Tο άρθρο δεν μού πρόσφερε κάτι συγκεκριμένο, που δεν γνώριζα ήδη από άλλα δημοσιεύματα (με εξαίρεση την παράθεση των κριτικών για την παράσταση τής Επιδαύρου, μέσω της οποίας καταγράφεται κάποια καλή έρευνα τού συντάκτη) ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟΝ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΟ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ. Ο συντάκτης, με την επιλογή τού συγκεκριμένου τίτλου, "πιάνει" στην κυριολεξία "τον ταύρο από τα κέρατα" και αυτό από μόνο του επαρκεί, για να τού αποδωθεί εγκάρδιος έπαινος. Πλην όμως, αφού τον πιάσει, τον αφήνει πάλι να διαφύγει. Ενώ διαφαίνεται, ότι ο συγγράψας είναι δόκιμος και οξύνους αναλυτής και ενώ εντοπίζει πολύ εύστοχα την καρδιά τού ζητήματος, εστιαζόμενος στην διαδακασία της "τερατογενέσεως", στην πορεία ανάπτυξης τού κειμένου περιορίζεται όμως σε μια (άκρως εύστοχη) καταγραφή δεδομένων, που έχουν βγεί ήδη στην επιφάνεια, χωρίς να επιχειρεί μια βαθύτερη διείσδυση στην ανάλυση του τρόπου με τον οποίον δομήθηκε η εν λόγω τερατογένεση.

Φρονώ, ότι μια προσπάθεια προσέγγισης αυτής την διαδικασίας, η οποία αναμφιβόλως προϋποθέτει μια πολύ βαθύτερη έρευνα (η διεξαγωγή τής οποίας εκτιμώ, ότι βρίσκεται μέσα στις δυνατότηττες τού συντάκτη) είναι καθοριστικής σημασίας για την ουσία τής όλης προσπάθειας, που διεξάγει με τόλμη και σύστημα ο εδώ διαδικτυακός ιστοχώρος για την εις βάθος αποκάλυψη τού βούρκου των παιδοβιασμών, για τον εξής λόγο:

Η τερατογένεση είναι μια πολύ σημαντική διαδικασία, την οποία προσεγγίζει η Συνωμοσιολογία, ως υψηλότατη Πανεπιστήμη, υπό τον όρο "λυκανθρωπισμός" (Ειρήσθω εν παρόδο, ότι το μασαναριό Ρούτγουαρ Κίπλινγκ, βραβεύτηκε για το μανιφέστο τού λυκανθρώπου "Μόγλυ" με το βραβείο νόμπελ). Εφόσον θεωρήσουμε, ότι η εν λόγω τερατογένεση συνέβη αποκλειστικά σε ατομικό επίπεδο, οδηγούμαστε σε ένα αποτέλεσμα, το οποίον περιορίζεται σε ατομικά πλαίσια. Συνιστά δηλαδή ατομική διαστροφή, που θα χαρακτηρίζαμε "ανώμαλα βίτσια ή χούγια", άσχετα με ποιον τρόπο οι εκάστοτε εξατομικευμένοι διαστραμμένοι μπορεί να συνασπίζονται από κοινού σε ομάδα αμοιβαίας στήριξης στα πλαίσια κυκλωμάτων τής εξουσίας. Σε αυτήν την περίπτωση η συγκεκριμένη εγκληματική πρακτική ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΑΤΟΜΙΚΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΑΣΗ ΣΠΕΙΡΑΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΘΕΩΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΘΥΜΑΤΩΝ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΥ.

Εφόσον όμως μια τερατογένεση προωθείται οργανωμένα και βάσει συστήματος από συγκεκριμένο μηχανισμό (ΜΥΗΤΙΚΗ "ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ") η οποία διαθέτει τρόπους, ώστε να προάγει άτομα, που φέρουν τον μυητικό βαθμό τού "ιεροεξαταστού" σε δρακονιανά, βαμπιριστικά πλαίσια, τότε δεν πρόκειται τελικά για ατομικά βίτσια ή χούγια, τα οποία προκύπτουν δευτερευόντως, αλλά για φαινόμενο με μεγάλη σημασία σε πολιτική βάση.

Με αυτά που προηγουμένως κατέθεσα, ΔΕΝ ΑΠΟΣΚΟΠΩ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΝΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΩ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΓΝΑΔΗ, ο οποίος, εφόσον η συγκεκριμένη δικαστική έρευνα βρίσκεται υπό εξέλιξη, ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΟΣ. ΟΥΤΕ ΤΑ ΓΡΑΦΘΕΝΤΑ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΓΝΑΔΗ, ΕΦΟΣΟΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΩ ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ, ΟΤΙ ΔΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ. Σε μια τέτοια περίπτωση και εφ' όσον η δικαστική διαδικασία ΔΕΝ απαλλάξει τον Δημήτρη Λιγνάδη από το κατηγορητήριο, συνεπάγεται, ότι ναι μεν ο Δ.Λ. υπήρξε ένοχος εις βάρος αναξιοπαθούντων θυμάτων, πλην όμως υπήρξε και ο ίδιος θύμα τής πρακτικής πλύσης εγκεφάλων και καταστροφής ψυχών, που επενεργεί υπερκείμενος μηχανισμός.

Με τα όσα προηγούνται, καθίσταται η άποψη κατανοητή. ότι, εφόσον η τερατογένεση δεν συνιστά αυτόβουλη επιλογή τού φερόμενου ως δράστου, αλλά αποτελεί έξωθεν επιβεβλημένο εμφύτευμα σατανολατρικού κυκλώματος, με στόχο την διεκπεραίωση εντολών των "εκπεσσόντων" (ιδέ "Αποκάλυψη τού Ιωάννου", Κεφ. ΙΒ΄, 7-9) οφείλουμε να στρέψουμε την έρευνά μας ΚΑΙ προς τις αντίστοιχες κατευθύνσεις, έκκληση την οποία απευθύνω και προς τον προικισμένο αρθρογράφο αυτού τού άρθρου.

Πέραν αυτού, ακολουθώντας την πάγια πρακτική μου, να προβάλλω αυτό που θεωρώ δίκαιο χωρίς εκπτώσεις, ασχέτως συνεπειών και ασχέτως εάν οι απόψεις μου έρχονται σε σύγκρουση προς τον ισχύοντα κοινωνικό μύθο, δεν διστάζω να δηλώσω, ότι πέραν από την αδιαπραγμάτευτη συμπαράσταση μου προς τα φερόμενα θύματα τού Δημήτρη Λιγνάδη και με πλήρη κατανόηση για την οργή, που αυτήν την στιγμή εκδηλώνεται εις βάρος του, σε περίπτωση που αποδειχθεί, ότι ισχύουν οι εικασίες, που καταθέτω στο σχόλιο, δεν παύω να συμπονώ και τον Δημήτρη Λιγνάδη, ως παρασκευασμένο θύμα σατανολατρικών κυκλωμάτων. Προσφέρομαι δε αφιλοκερδώς και ιδίοις εξόδοις να συμβάλλω εμπράκτως για την αποτοξίνωση του Δ.Λ. από το προκείμενο τοξικό εμφύτευμα διά τής αποβολής του λυκανθρωπισμού, με στόχο την επαναφορά του στην φυσιολογική κατάσταση ανθρώπου.

Ως οπαδός τής Πλατωνικής Φιλοσοφίας και υποκλεινόμενος μπροστά την Σοφία, την Διδασκαλία και την Χάρη των Μυστικών Πατέρων τής Ορθοδόξου τής τού Χριστού Εκκλησίας, πιστεύω στο Θαύμα, που μπορεί να επενεργεί η Αγάπη. Δεν ανήκω σε αυτούς, που φρονούν, ότι εάν μας ραπίσουν στην μια παρειά οφείλουμε να στρέψουμε και την άλλη. Είμαι οπαδός τού δικαιώματος τής προβολής νόμιμης, δυναμικής άμυνας με κάθε παρεχόμενο θεμιτό μέσον. Πλην όμως, ως παλαίμαχος αντισατανιστής, στοχεύω στην εξόντωση τού σατανά. Η μεγαλύτερη νίκη ενάντια στον άρχοντα τού κόσμου τούτου, δεν συνίσταται στο να εξοντώσουμε τα ενεργούμενα όργανά του, αλλά να τα οδηγήσουμε σε μετάνοια. Ακολουθώ την αρχή, που διακήρυξε ο David Robert Steele: "Reconsilate, or you gonna die, motherfuckers!". Ένας Ινδός Πατέρας διακήρυξε: "Δεν υπάρχει άγιος χωρίς παρελθόν και αμαρτωλός χωρίς μέλλον". Ο στόχος πρέπει να είναι, να εξοντώσουμε τον σατανά και να συμβάλλουμε να σωθούν οι άνθρωποι, δια τής μετανοίας, χωρίς προϋποθέσεις. Ο σατανάς χωρίς υπηρέτες πεθαίνει λόγω ελλείψεως αιμοποσίας.

Επίσης δηλώνω, ότι την έρευνα για την οποία εγκαλώ εδώ, θα διεξάγω και ο ίδιος, ως έμπειρος συνωμοσιολόγος, στην ιστοσελίδα που διαχειρίζομαι. Παρόλο που ζω επί 48 έτη εκτός Ελλάδος, είμαι παλιός και γνωρίζω από πρώτο χέρι πρόσωπα και πράγματα. Κατά τα έτη 1971 και 1972 υπήρξα μαθητής τού Τάσου Λιγνάδη στο σχολείο τού Μωραΐτη (χωρίς όμως να συμμερίζομαι στο ελάχιστο τα εγκώμια που προσάπτουν στο εν λόγω πρόσωπο με κάθε ευκαιρία σχεδόν όλοι - συμπεριλαμβανομένου και τού Στέφανου Χίου).

                                     ----------------------------------------------

Το ζήτημα του λυκανθρωπισμού είχα θέσει σε ανάρτηση εδώ στις 18 Δεκεμβρίου 2011:

ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΜΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

https://bostopel.blogspot.com/2011/12/blog-post_18.html