ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ....

Γράφει η Βασιλεία Δερουκάκη
Απόφοιτος Α.Σ.Κ.Τ.
Υποψήφια διδάκτωρ Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ.
           
             Η τέχνη της διαλεκτικής έχει ιδρυθεί από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι ετίμησαν όσο κανείς άλλος τον Λόγο, του οποίου η διαλεκτική είναι το ευγενές γέννημα.
Γιά τον Λόγο μίλησε πρώτος τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος, και στην συνέχεια μίλησε τον 1ο αι. μ.Χ. πάλι στην Έφεσο, ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.
Στην περικοπή 2 ο Ηράκλειτος λέγει: «διὸ δεῖ ἕπεσθαι τῷ ξυνῷ· τοῦ λόγου δ’ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν»....
Νεοελληνική απόδοση: "Διά τοῦτο δέον νὰ ἀκολουθεῖται τὸ κοινὸν. Ἀν καὶ ὁ λόγος εἶναι τὸ κοινὸν, ζοῦν οἱ πολλοὶ σὰν νὰ ἔχουν ἀτομικῶς τὴν φρόνησιν».

Προϋποθέσεις για την άσκηση της διαλεκτικής είναι ο έρως προς την αλήθεια και η δυνατότητα εξόδου από τα στενά όρια της ατομικότητας και της ιδίας γνώμης. Οι διαλεγόμενοι ανταλλάσσουν λογικά επιχειρήματα ώστε να συναναβούν διά της διανοίας στον τόπο της αλήθειας, τον νοητόν, ο οποίος είναι τόπος κοινής μετοχής. Ο τόπος του Λόγου είναι κοινός, σε αντίθεση με τον τόπο του αλόγου, ο οποίος είναι τόπος υποκειμενικής δόξας, ιδίας γνώμης, καθαρά ατομικός.
Ο Ηράκλειτος τονίζει πως οι περισσότεροι θεωρούν την ιδία γνώμη ως τον τόπον κοινής μετοχής και όντως αλήθειας. Τοιούτως, δεν διαλέγονται, αλλά προσπαθούν να επιβάλλουν στον συζητητή τους την ιδία αυτών γνώμη, έχοντας ως ως στόχο, όχι την εύρεση της αλήθειας, ούτε την επικοινωνία, αλλά την φιλαυτία. Η μη άσκηση της διαλεκτικής χαρακτηρίζει τους βαρβάρους, οι οποίοι κατά τους αρχαίους Έλληνες είναι οι αρνητές του Λόγου.------
        *Στην ερώτησή μας,εάν η αποφατική φιλοσοφικοθεολογική Ελληνική σκέψη,εχει υιοθετηθεί από την κουλτούρα του Βουδισμού-Ζέν,η κυρία Δερουκάκη,μάς απαντά

---------H αποφατική θεολογία ανατείνεται στα υπέρλογα και υπερνοητά του Θεού. Ο Βουδισμός και το Ζεν ,εστιάζονται στο ενδεές του Λόγου.Ο Χριστός είπε πως ουδείς δύναται να μεταβεί στον Πατέρα ει μη δια του Υιού. Εκείνοι παρακάμπτουν τον Υιό και Λόγο. Γι αυτό ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης λέγει πως ο θεολογικός αποφατισμός νοείται καθ' υπεροχήν των λογικών ουσιών και όχι κατά στέρησιν (όπως επιχειρεί ο Βουδισμός).Ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης ονομάζει λογικές ουσίες τον νοητό κόσμο όπου βρίσκονται τα ιδεατα αρχέτυπα τα οποια συνδέονται με τον Θείο Λόγο, τον μεσάζοντα της δημιουργίας. Ο θεολογικος αποφατισμός αναφερεται στα υπερβατικα του Θεού, τα υπερχειλίζοντα του νοητού κοσμου, τα οποια δεν μπορούν να εκφρασθουν, ούτε με λόγια ούτε με εικόνες. Είναι βίωμα των αγίων. Όμως η ανάταση γίνεται δια του νοητού κόσμου. Διαβάστε το "Περί Μυστικής Θεολογίας" του Διονυσίου ΑρεοπαγίτουΓι' αυτό ο Βουδισμός από πολλούς μελετητές του χαρακτηρίζεται αθεϊστικός. Καταργεί πρόσωπο, υπόσταση και αυτοσυνείδηση. Τότε τι μένει;Και η αγάπη προϋποθέτει κοινωνία προσώπων, όχι διάλυση των προσώπων εντός ενός πλάσματος ομογενοποίησης και απροσωπίας.