ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ.....

*Λεω να συνεχίσουμε με θεία Ευτέρπη,γιά να αποφορτιστούμε λιγάκι...αν και μάλλον θα κινηθούμε κάπου ανάμεσα σέ "θεία νοσταλγία"καί "καλημέρα θλίψη"...….

Γράφει η Η ΘΕΙΑ ΕΥΤΕΡΠΗ
Όταν είμαστε πιτσιρικάδες δεν είχαμε ούτε iphone ούτε laptop......
Παίζαμε όλη την μέρα κρυφτό,κυνηγητό,ποδόσφαιρο στις αλάνες και κάναμε ποδήλατο....
Δεν είχαμε facebook αλλά είχαμε τους φίλους μας στην γειτονιά που αρκετοί απο εμάς τους έχουμε φίλους μέχρις τα τώρα και είμαστε τυχεροί γι' αυτό!
Πηγαίναμε στο σπίτι όταν έπεφτε το σούρουπο,...
η μάνα μας δεν μας έπαιρνε τηλέφωνο στο κινητό εδώ καλά-καλά δεν είχαμε τηλέφωνο στο σπίτι
παρά έβγαινε στο κατώφλι και έβγαζε μια φωνή
Χαρούληηηηηη βράδιασε μαζέψου......
Δεν υπήρχε dettol αλλά εμείς παίζαμε στις λάσπες και τα γόνατά μας ήταν γεμάτα από τα αίματα...
Διαβάζαμε κλασσικά εικονογραφημένα και διασκεδάζαμε με τον Τομ και Τζέρι τον Μίκι και τον Ντόναλντ και όχι με τα ξέκωλα και τους μαλάκες των πρωινάδικων....
Με δυσκολία την έβγαζε η Ελληνική οικογένεια τότε αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν έπαθε ποτέ κανείς τους κατάθλιψη....
Ίσως γιατί πίστευαν στην οικογένεια,
ίσως γιατί πίστευαν στην Πατρίδα τους,
ίσως γιατί πίστευαν στον Θεό....
Χαρούμενη και σε εμάς ήταν η παιδική μας ηλικία!
Ίσως γιατί ακούσαμε όμορφα παραμύθια στην ποδιά της γιαγιάς μας,
ίσως γιατί μας έμαθαν οι γονείς μας να δουλεύουμε
και να έχουμε αρχές στην ζωή μας,
ίσως γιατί οι δάσκαλοί μας μας έμαθαν πραγματικά γράμματα,
ίσως πάλι γιατί είχαμε την τύχη να παίξουμε στις αλάνες
και να πιούμε νερό από το λάστιχο.....
Ίσως για αυτό επιβιώσαμε και είμαστε ευτυχισμένοι για αυτό.
Μάθαμε να μήν ξεχνάμε ότι είμαστε μουσαφίρηδες σ΄αυτήν την όμορφη μικρή ζωή και πρέπει κάθε μέρα που ξημερώνει να είμαστε ευγνώμονες για αυτό και να χαμογελάμε έχει μεγάλη αξία!

---ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ
Τελικά όλα μοιάζουν σαν παραμύθι η είναι παραμύθι......
Είμαστε ένας λαός που από μικρά παιδιά μας έλεγαν παραμύθια για να κοιμηθούμε,
θαρρείς και τίποτα δεν άλλαξε από τότε....
Τώρα που μεγαλώσαμε πάλι παραμύθια μας λένε για να κοιμηθούμε,...

η διαφορά του τότε ήταν πως τα παραμύθια της γιαγιάς ήταν για τον ύπνο της νύχτας,
τώρα τα παραμύθια που ακούμε είναι για έναν συνεχόμενο ύπνο...
Τότε όταν ξυπνάγαμε το πρωί μικροί και μεγάλοι πηγαίναμε στα σχολειά μας η στις δουλειές μας και ρουφάγαμε με όρεξη και με πάθος την ζωή,
ίσως ήταν γιατί είχαμε μέλλον,
ίσως πάλι γιατί πιστεύαμε στο μέλλον...
Σήμερα ξυπνάμε το πρωί και με δόσεις παίρνουμε την χαρά,την ελπίδα,την δουλειά,την αγάπη,τον έρωτα,τις σχέσεις.....
Σήμερα οι δόσεις είναι επίτηδες μικρές ίσα-ίσα για να νομίζεις ότι ζεις,
ίσα-ίσα για να δουν σαν πειραματόζωο πως θα αντιδράσει ο οργανισμός σου όταν σου δώσουν την μεγάλη δόση.....
Είπα δόση και θυμήθηκα τους δοσατζήδες που πέρναγαν από την γειτονιά μου πουλώντας την πραμάτεια τους,
είδη προικός δηλαδή και όλα με δόσεις....
Κι έβγαιναν οι γειτόνισσες απ' τα σπίτια για να αγοράσουν,ρόμπες,νυχτικά,τσιτάκια,φούστες-μπλούζες,σεντόνια,μαξιλαροθήκες και κουρτίνες,όλα με δόσεις....
Φράσεις του δοσατζή μέχρι και τα σήμερα είναι επίκαιρες.....
Είναι από καλό ύφασμα η φούστα κυρ.Αντώνη?
Καλή είναι κυρά Ρούλα,
για μεσ'το σπίτι!
Θα μαζέψει η ζακέτα με το πλύσιμο κυρ.Αντώνη?
Μη φοβάσαι Καλλιόπη,
είναι πλύνε-βάλε!
Από τότε άλλαξαν πολλά κι εκείνοι οι συμπαθείς δοσατζήδες χάθηκαν......
Οι ζωές έγιναν όμως πλύνε-βάλε πρόχειρες δηλαδή....
και τα υπόλοιπα είναι μόνο για μεσ' το σπίτι μιας και οι έξοδοι μας περιορίστηκαν στο ελάχιστο.....
Μόνο οι δοσατζήδες άλλαξαν και την θέση των συμπαθών Πασπάτη-Καλαφάτη πήραν οι Τράπεζες,τα φάντς,οι πολυεθνικές,οι κυβερνήσεις οι ντόπιες και οι ξένες και τα συμφέροντα.....
Μας τα πήραν όλα στην Πατρίδα,δημόσια περιουσία,ιδιωτική περιουσία μας χρέωσαν μέχρι το λαιμό και μας δίνουν μικρές δόσεις όσο για να ψευτοζούμε
αλλά μας ζητούν τα χρέη μας τοις μετρητοίς
Καλημέρες πολλές να έχετε κι αυτές πιστέψτε με δεν είναι με δόσεις....