ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ...ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ..

Το μεγαλύτερο έγκλημα των… «προοδευτικών»…

O Γαβρόγλου θέλει να καταργήσει, μεταξύ άλλων και τα Λατινικά!

Έχουν σχεδόν καταργήσει τα αρχαία. Όχι τώρα, εδώ και χρόνια…

Δεκαετίες συνεχίζεται πια η «προοδευτική» λαίλαπα! Να αποδομήσουν το μορφωτικό υπόβαθρο του νεοέλληνα.

Να φτιάξουν «ανδράποδα», που γνωρίζουν και χειρίζονται μερικές εκατοντάδες λέξεις μόνο, χωρίς εκφραστικές δεξιότητες, χωρίς ιστορική συνείδηση, χωρίς λογική επάρκεια αρθρωμένου λόγου, χωρίς συναισθηματικό βάθος και αισθητική καλλιέργεια…

Γιατί τέτοια «ανδράποδα» πιο εύκολα χειραγωγούνται, πιο εύκολα φανατίζονται, πιο εύκολα εκμαυλίζονται και πιο εύκολα «πουλιούνται» στο τέλος…

Ναι το προηγούμενο καθεστώς (πριν τη δεκαετία του ’80) είχε σε βάρος του αρκετές στρεβλώσεις και υπερβολές προγονοπληξίας. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, η παραδοσιακή παιδαγωγική πέτυχε και με το παραπάνω!

Από την απελευθέρωση το 1830 μέχρι τη δεκαετία του 1960, κάθε γενιά νεοελλήνων έβγαινε πιο μορφωμένη από την προηγούμενη! Και γλωσσικά και σε όλο το φάσμα των «εγκυκλίων» γνώσεων.

Ύστερα άρχισαν οι «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις»: Πρώτα κατάργησαν τους τόνους και τα πνεύματα, μετά κατάργησαν τα Αρχαία, μετά κατάργησαν τα φωνήεντα και τα σύμφωνα (μόνο φθόγγους διδάσκουν στα παιδιά), μετά κατάργησαν την ελληνική γραμματική και την υποκατέστησαν με εξαπλουστευτικές-βαρβαρικές εκδοχές (το παχύ του… παχιού), μετά επανέφεραν τα Αρχαία, αλλά πολύ κουτσουρεμένα, γιατί πια δεν μπορούσαν να τα διδάξουν!

Η κατάργηση της «Καθαρευούσης», υπονόμευσε και την διδασκαλία της Αρχαίας – τελικά και τη σωστή εκμάθηση της «Δημοτικής».

Όποιος έκανε στο σχολείο Τζάρτζανο, έμαθε Ελληνικά. Όποιος δεν έκανε Τζάρτζανο, δεν έμαθε…

Η «Καθαρεύουσα» ήταν ο απαραίτητος κρίκος συνέχειας που επέτρεπε να μαθαίνει κανείς σωστά τη ζωντανή δημοτική, επειδή ακριβώς στηριζόταν στις ρίζες της αρχαίας. Χάθηκε έτσι ο κρίκος ανάμεσά τους και κατέρρευσε και η εκμάθηση της δημοτικής, αφού τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν απευθείας αναφορά στις αρχαίες ρίζες και στη συνέχεια της γλώσσας τους.

Στις μαυρόασπρες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του ’60, εμφανίζονται «λαϊκοί τύποι» που έκαναν λάθη του τύπου: τη δεσποινίς και την οδός.

Κι ο κόσμος γέλαγε από κάτω. Η μεγάλη πλειοψηφία των τότε θεατών – σίγουρα των νεότερων – καταλάβαινε ότι οι κινηματογραφικοί ήρωες έκαναν χοντρό λάθος. Σήμερα δεν γελάει κανείς. Τέτοια λάθη κάνουν σήμερα πολλοί τηλεοπτικοί παρουσιαστές. Και διαδικτυακά sites. Και πολιτικοί ακόμα…

Ακόμα και οι «λαϊκοί τύποι» του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, σατίριζαν την επίσημη γλώσσα της εποχής εκείνης (την «καθαρεύουσα»), αλλά οι ίδιοι προσπαθούσαν να μιλήσουν σωστά Ελληνικά.

(Δέστε το Χατζηχρίστο, τον αξέχαστο «Ζήκο» στον θρυλικό «Μπακαλόγατο». Τα εκπληκτικά σολαρίσματα είναι για πολλούς σημερινούς θεατές… γλωσσικό φροντιστήριο!

Δέστε και τον «Ηλία του 16ου », πάλι με το Χατζηχρίστο. Η φοβερή σκηνή όπου βρίσκονται οι δυό τους με τον αστυνομικό διευθυντή στο Τμήμα, όπου προσπαθεί να γλιτώσει τον συλληφθέντα φίλο του – το Βέγγο – και οι διάλογοι που εκτυλίσσονται εκεί, δείχνουν ένα λαϊκό άνθρωπο, που επιβάλλεται με τη διαολιά του, αλλά και με το «λέγειν» του, σε άψογα Ελληνικά)

Τώρα οι νέοι μας έχουν πρόβλημα με τα «τριτόκλιτα» (κάνουν μούσκεμα τις καταλήξεις), με τα «δευτερόκλιτα» (μπερδεύονται με το τελικό σίγμα) με τις κλήσεις και τους χρόνους των ρημάτων - βγάζουν τη χρονική αύξηση από εκεί που χρειάζεται και τη βάζουν εκεί που ΔΕΝ χρειάζεται (στην προστακτική) – γενικά δεν υπάρχει λάθος που δεν το κάνουν!

Με δύο λόγια, οι τελευταίες δύο γενιές είναι οι μόνες από την Παλιγγενεσία όπου οι νέο-Έλληνες μιλάνε χειρότερα Ελληνικά από τους προηγούμενους!

Σε κάθε διαδοχική γενιά, ως τη δεκαετία του 70, οι σύγχρονοι έβγαιναν πιο «πεπαιδευμένοι» από τους γονείς τους. Τώρα πια οι σύγχρονοι είναι πιο «αγράμματοι» από τους προηγουμένους…

Κι ακόμα δεν αναρωτιόμαστε μήπως – μήπως, λέω – φταίνε οι αλλεπάλληλες «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις» που… «στραβώνουν» τα παιδιά μας.

Δεν είναι μόνο στη γλώσσα. Και στην Ιστορία και στη νεοελληνική λογοτεχνία έχει επικρατήσει ο απόλυτος σκοταδισμός (στο όνομα της «προοδευτικότητας»!)

Ο Σολωμός υποβαθμίστηκε, ο Κάλβος εξαφανίστηκε, ο Παλαμάς δεν υπάρχει. Και πώς να διδαχθούν τα παιδιά το «Δωδεκάλογο του Γύφτου»; Είναι πολύ non-politically correct! Να το πεις πάλι ο «Δωδεκάλογος του… Ρωμά», κανείς δεν θα καταλάβει τίποτε…

Αλλά και πέρα απ’ όλα αυτά, και στα μαθηματικά έγινε «η σφαγή των νηπίων» – κυριολεκτικά.

Αν ανοίξετε οποιαδήποτε μηχανή αναζήτησης και πληκτρολογήσετε τα «Στοιχεία» του Ευκλείδη, σε οποιαδήποτε γλώσσα, το πρώτο που θα μάθετε είναι πως πρόκειται για το πιο πολυδιαβασμένο σύγγραμμα του σύγχρονου πολιτισμού μετά από τη Βίβλο!

Πέρα από τη στέρεα βάση της μαθηματικής Παιδείας – ακόμα και για όσους δεν επιλέξουν τις φυσικές επιστήμες – είναι και θεμέλιο λογικής, και φιλοσοφίας. Ακόμα και τα σύνθετα νομικά επιχειρήματα έχουν «ευκλείδεια» (επαγωγική) θεμελίωση …

Εμείς, εδώ καταργήσαμε την Ευκλείδεια γεωμετρία από τα σχολειά μας!

Εντελώς…

Καταργήσαμε και την Τριγωνομετρία! Όλο το μεγαλείο του Πυθαγόρειου θεωρήματος περνάει σε όλες τις σύγχρονες επιστήμες μέσα από τη ημίτονα και τα συνημίτονα. Εμείς τα σβήσαμε όμως, από τα σχολικά μας προγράμματα…

Και το χειρότερο: διδάσκουμε στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου τα παιδιά μας «στροφορμή» (στη Φυσική), χωρίς να τους έχουμε διδάξει προηγουμένως τριγωνομετρία πάνω στην οποία θεμελιώνονται οι τύποι της στροφορμής και ερμηνεύεται η θεωρία της.

Τα παιδιά, δηλαδή απλώς αποστηθίζουν τύπους, τα συστατικά των οποίων προφανώς δεν καταλαβαίνουν, μόνο για μόνο για να λύνουν ασκήσεις. Όπου επίσης δεν καταλαβαίνουν, ούτε τι τους ζητείται, ούτε τι ακριβώς «βρίσκουν» αφότου εφαρμόσουν τους τύπους που απομνημόνευσαν.

Αν θέλαμε να πείσουμε τα παιδιά μας να μισήσουν τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες, δεν θα κάναμε τίποτε το διαφορετικό…

Στα ιδιωτικά φροντιστήρια, βέβαια, καλύπτονται πολλά από αυτά τα «ελλείμματα». Αλλά εκεί πληρώνουν οι γονείς…   

Η «δωρεάν παιδεία» στην Ελλάδα είναι το απόλυτο ψέμα, η απόλυτη διαστροφή: Δεν είναι ούτε «δωρεάν» (αφού τα παιδιά δεν μαθαίνουν), ούτε «Παιδεία» (αφού τα παιδιά μισούν αυτό που πρέπει να αγαπήσουν).

Η λεγόμενη «δωρεάν Παιδεία» είναι το «πρόσχημα» για να σπρώξουν τα παιδιά στην ιδιωτική παραπαιδεία. Στα φροντιστήρια. Όπου και μόνο ξεστραβώνονται.

Εκεί – και από εκεί – μαθαίνουν τα πέντε «κολλυβογράματα» που προλαβαίνουν να μάθουν. Γιατί σε δύο χρόνια πρέπει να καλύψουν τα κενά των δέκα προηγουμένων ετών, και να… ξε-μισήσουν όλα όσα είχαν μάθει να μισούν και να σιχαίνονται ως τότε…

Τώρα κατάργησε ο Γαβρόγλου και τα Λατινικά!

Μετά από όλα τα προηγούμενα, θα μου πείτε, μικρό το κακό.

Μην είστε τόσο σίγουροι…

Σας καλώ να μπείτε στο διαδίκτυο και να πληκτρολογήσετε το λήμμα:

The classical education of the Founding Fathers.

Εκεί αναφέρεται συνοπτικά η ισχυρή κλασσική (δηλαδή αρχαιοελληνική και λατινική Παιδεία) που είχαν οι «μεγάλοι πατέρες» της Αμερικανικής Δημοκρατίας.

Ο Τόμας Τζέφερσον, ο Αλέξανδρος Χάμιλτον και ο Τζών Άνταμς, υπήρξαν μαζί με τον πρώτο Πρόεδρο Ουάσιγκτων οι θεμελιωτές της Αμερικής! Της πιο ανθεκτικής δημοκρατίας που υπήρξε ποτέ…

Οι τρείς πρώτοι είχαν πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Συχνά συγκρούστηκαν. Κάποιες φορές δεν μιλιούνταν κι όλας. Αλλά είχαν κι ένα «κοινό»: Στις επιστολές που αντάλλαξαν και στο έργο τους, εν γένει, όχι μόνο τόνιζαν την αξία της κλασικής παιδείας, αλλά την επιδείκνυαν με καμάρι.

Ο Τζέφερσον ειδικά χρησιμοποιούσε μέχρις υπερβολής αρχαιοελληνικές φράσεις (σε σημείο που να διαμαρτύρεται ο Άνταμς, ο οποίος ήταν «πιο δυνατός» στο λατινικά).

Τα περιβόητα federalist papers του Χάμιλτον – τα πιο θεμελιώδη ίσως συγγράμματα Πολιτικής Επιστήμης και Πολιτικής Ιστορίας στο σύγχρονο κόσμο – είναι «ακατανόητα», ίσως και «μη προσβάσιμα», για όποιον δεν γνωρίζει αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή Ιστορία.

Ακόμα και σήμερα, η επίσημη σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, αναγράφει το λατινικό Ε pluribus unum. Δηλαδή «από τα πολλά στο Ένα».

Κατά μια εκδοχή είναι φράση από λατινική μετάφραση του προσωκρατικού Έλληνα Φιλόσοφου Ηράκλειτου. Κατά άλλη εκδοχή είναι στίχος από ποίημα του Βιργιλίου, ή από φράση του Κικέρωνα, ή από φράση του Ιερού Αυγουστίνου, που αποδίδεται στον Πυθαγόρα ή στον Παρμενίδη. Σε κάθε περίπτωση μιλάει για την ομογενοποίηση των διαφορετικών σε ένα ομοιογενές σύνολο.

Πώς λέμε «πολυπολιτισμικότητα» σήμερα; Καμία σχέση!

Το ακριβώς αντίθετο:

Γιατί η «πολύ-πολιτισμικότητα» αναπαράγει τη «διαφορετικότητα» μέσα σε κάθε κοινωνία. Ενώ η «ομογενοποίηση» (από τα πολλά στο ένα) παράγει την κοινή ταυτότητα, που είναι βάση της δημοκρατίας.

Η φράση αυτή ήταν από το 1782 το ανεπίσημο έμβλημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1956 (με την περιβόητη Resolution 396 του Αμερικανικού Κογκρέσου) το επίσημο έμβλημα των ΗΠΑ είναι πλέον In God We Trust (Πιστεύουμε στο Θεό!)

Άλλο «μυστήριο αξεδιάλυτο και σκάνδαλο ανυπόφορο» για τον κ. Γαβρόγλου κι αυτό. Πώς γίνεται η πιο σύγχρονη και πιο προοδευμένη δημοκρατία στον κόσμο να έχει ως επίσημο σύμβολό της την… Πίστη στο Θεό; Έλα μου ντέ…

Πάντως, το e pluribus unum παρέμεινε στην επίσημη σφραγίδα των ΗΠΑ.

Όλα αυτά βέβαια, κανείς στις ΗΠΑ δεν θα τα καταλάβαινε χωρίς γνώση λατινικών.

Οι νέοι Αμερικανοί δεν μαθαίνουν λατινικά στα σχολειά τους. Αλλά σιγά-σιγά τα Λατινικά (όπως και τα αρχαία Ελληνικά) εισάγονται στην βασική εκπαίδευση τουλάχιστον τον καλών ή «προτύπων» σχολείων.

Στην Ευρώπη έχουν επιστρέψει εδώ και χρόνια. Στην Ελλάδα τα είχαμε και τα διώξαμε!

Κι όσο «υπολείμματα» παρέμειναν τα διώχνουμε τώρα. Τα αντικαθιστούμε με την … Κοινωνιολογία!

Δηλαδή με ένα κορμό θεωριών, μαρξιστικής ή νέο-μαρξιστικής επιρροής.

Υπάρχουν, βέβαια, και μη μαρξιστές κοινωνιολόγοι, όπως ο Πρώσος Max Weber και ο Γάλλος Emil Durkheim, αλλά η ίδια η γνώση που συσσωρεύουν αυτές οι θεωρίες προϋποθέτει πολύ στέρεα θεμέλια γλώσσας και ιστορίας και φιλοσοφίας και ανθρωπολογίας. Χωρίς τέτοια θεμέλια είναι περισσότερο εύκολος ο «προσηλυτισμός» σε μαρξιστικά σχήματα…

Βγάζουν τα λατινικά, μειώνουν τα αρχαία ελληνικά και σακατεύουν τη μαθηματική παιδεία και την Ιστορία, για να διδάξουν… Κοινωνιολογία!

Γιατί όχι και… «Φιλοσοφία της Επιστήμης»; Τις θεωρίες του Karl Popper ή του Thomas Kuhn. Να μην ξέρουν τα παιδιά μας πώς να κλίνουν τα τριτόκλιτα, να μην καταλαβαίνουν τι σημαίνει dura lex sed lex (σκληρός νόμος, αλλά νόμος), να μην μπορούν να μελετήσουν καθόλου το Δίκαιο, να χάνονται στα ημίτονα και τα συνημίτονα, να μη «νογάνε» καθόλου ούτε από Πλάτωνα ούτε από Αριστοτέλη, να είναι άγνωστες λέξεις γι’ αυτά ο Θουκυδίδης ή ο Τάκιτος, αλλά να παίζουν το…paradigm shift στα δάχτυλα!

Είναι προφανές ότι βολεύουν «ημετέρους»! Πελατάκια….

Δεν έχουν άποψη για την Παιδεία. Ούτε τους ενδιαφέρει.

Δεν ξέρουν τι και γιατί πρέπει να διδαχθούν τα ελληνόπουλα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.

Τι ακριβώς μορφωτικές βάσεις θέτει η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο μελλοντικό πολίτη, αλλά και στον μελλοντικό επιστήμονα και στον μελλοντικό «τεχνοκράτη» ακόμα…

Δεν τους ενδιαφέρει. Ξέρουν ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που σπούδασαν «Κοινωνιολογία» τις τελευταίες δεκαετίες και είναι άνεργοι. Αυτούς «τακτοποιούν».

Φιλόλογοι δεν υπάρχουν πια και τόσοι πολλοί. Ίσως…

Πάντως κοινωνιολόγοι υπάρχουν πολύ περισσότεροι! Άσε που η «κοινωνιολογία» είναι και καλύτερη εισαγωγή στον πιο απλουστευτικό μαρξισμό.

Με τέτοια «λογική» και τέτοια κριτήρια, συνεχίζουν να διαλύουν την Παιδεία μας.

Απ’ όλα τα εγκλήματα που έκαναν οι «προοδευτικοί» στη χώρα, τα τελευταία σαράντα χρόνια, το έγκλημα στην Παιδεία είναι το χειρότερο. Και πιο δύσκολο να διορθωθεί.

Κι εδώ αντί να διορθωθεί, συνεχίζεται.

Ακούει κανείς;

Βλέπει κανείς τις γίνεται στο εξωτερικό;

Καταλαβαίνει κανείς;

Ενδιαφέρεται κανείς;

 

Θανάσης Κ.

Orthografos