ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΦΥΛΕΣ

ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΦΥΛΕΣ

 
Η πιο επίμονη και κοινή παράδοσις εις τους μύθους και θρύλους όλων των λαών της γης είναι ο αιώνιος συμπαντικός πόλεμος των δυνάμεων του φωτός και της τάξεως εναντίον των

δυνάμεων του σκότους και του χάους. Ο διαρκής αυτός πόλεμος διεξάγεται και επί της χθονός μας, όπου οι αποκαλούμενοι ουράνιοι θεοί ή άγγελοι, φωτεινά όντα εκπληκτικής σοφίας, αγαθότητος και κάλλους, πολεμούν διαρκώς τα σκοτεινά όντα του υποχθονίου κόσμου, τα οποία είναι φρικτά ως προς την μορφή και τις συνήθειες.Παρατίθενται κατωτέρω μερικά όλως ενδεικτικά αποσπάσματα εκ των αναρίθμητων μύθων που υπάρχουν, και κυρίως από την Ελληνική Γραμματεία, εις τα οποία αναφέρεται η φρικτή φύσις των υποχθονίων όντων και η διαρκής σύγκρουσίς τους με τις δυνάμεις του φωτός.

«Και εκράτησε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, ός εστί Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών την οικουμένην, και έδησεν αυτόν χίλια έτη και έβαλεν αυτόν εις την άβυσσον και έκλεισε και εσφράγισεν επάνω αυτού…» (Αποκάλυψις Ιωάννου, 20,2-3)..

Δράκους όμως ονομάζουν και οι Κινέζοι την υποχθόνια φυλή των Λουνγκ Γουάνγκ . Στην Ιαπωνία υπάρχουν οι υπόγειοι ερπετοειδή δαίμονες . Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν τον Θεό τσακάλι , τον Ανούβις του κάτω κόσμου και τον ερπετοειδή δράκο Απόφις. Στην Αμερική, πολλές ινδιάνικες φυλές υποστηρίζουν ότι προήρθαν από το βασίλειο του κάτω κόσμου.Οι Απάτσι π.χ. πιστεύουν ότι βγήκαν από έναν υπόγειο λαβύρινθο , μέσα από διαδοχικά επίπεδα σπηλαίων που κατοικείται από ανθρωποειδή και δαίμονες. Οι Αζτέκοι επίσης αναφέρουν πώς ήταν απόγονοι των Ατλάντων που διασώθηκαν από τον καταποντισμό της ηπείρου των και που για εκατοντάδες χρόνια έζησαν στον υπόγειο κόσμο των σπηλαίων με τις επτά χρυσές πόλεις και μετά κατάφεραν να ξαναέρθουν στην επιφάνεια του πλανήτη. 

Παρομοίως και οι Μάγιας , όχι μόνο πίστευαν ότι προήρθαν από τους υπόγειους διασωθέντες άτλαντες, αλλά και ο θεός τους Ιτζάμνα είχε την μορφή σαύρας και δράκου.Αλλά και στις σκανδιναβικές χώρες, όπως και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν μύθοι που παραπέμπουν σε υποχθόνιες φυλές παράξενων όντων, όπως με νάνους και καλικάτζαρους , με δράκους και δαίμονες, με νεραϊδικά , που ζουν στον σκοτεινό κάτω κόσμο και έχουν τις εισόδους των για την επιφάνεια συνήθως σε λίμνες και ποτάμια. Τα όντα αυτά είτε φυλάνε θησαυρούς, είτε παρενοχλούν ανθρώπους, είναι πολλές οι αναφορές για βλάβες ή ακόμα και θανάτους που προκαλούν με την εμφάνισή τους στον κόσμο μας.Στα μοναστήρια του Θιβέτ, πολλοί μοναχοί μιλάνε για τους Ζώντες Θεούς , και γνωρίζουν πολλά για αυτούς. Λένε ότι οι γνώσεις τους αυτές προέρχονται από κάποιες πήλινες πινακίδες 20000 ετών . Αυτές περιγράφουν ένα λαό που ζούσε σε μια μεγάλη χώρα στο μέσω του ωκεανού και ήταν αυτοί που έχτισαν και τις πυραμίδες .

Όταν η χώρα τους εξαφανίσθηκε κάτω από τα νερά ένας αρχηγός οδήγησε πολλούς από αυτούς ίσως τους εκλεκτούς , μέσα από τις στοές κάτω από την γή στην υπόγεια Agharta . Εκεί , στην πρωτεύουσα αυτής , την Shamballah, γνώρισαν τον βασιλιά του κόσμου. Στην Agharta λένε ότι ζούν οι ''ευλογημένοι'' και τον θεωρούν ότι είναι ο τόπος του παραδείσου. Σε αυτές τις πινακίδες του Θιβέτ, [το Θιβέτ ,η Θήβα της Ελλάδος που έκτισε ο Κάδμος, και η Θήβα της Αιγύπτου , υπονοούν μια εσωτερική κρυφή γνώση σύνδεσης}, υπάρχουν περιγραφές αυτού του λαού, που διέθετε ιπτάμενες μηχανές που σφύριζαν μέσα στα σύννεφα και που τώρα βρίσκονται στην Agharta.Οι Ζώντες αυτοί ''Θεοί'' , αποτελούν ένα ιερατείο από 72 αθάνατους , η προέλευση των οποίων είναι απευθείας από το αίμα των Δέκα Βασιλέων της Ατλαντίδος. ΅Όταν ο Ποσειδώνας κατοίκησε στον χώρο που διαμόρφωσε σε χώρα, τήν τεχνική νήσο της οποίας έδωσε το όνομά του, την Ποσειδώνια , την μετονομαζόμενη αργότερα Ατλαντίδα, έλαβε σύζυγο του την θνητή Κλειτώ από την οποία απέκτησε δέκα υιούς. Αυτοί ήταν , ο Άτλας, ο Εύμηλος, ο Αμφήρης , ο Ευαίμων, ο Μνησεύς, ο Αυτόχθων, ο Ελάσιππος, ο Μήστωρ, ο Αζάης, και ο Διαπρεπής. Από αυτούς ξεκίνησε το γένος των Ατλάντων οι οποίοι είχαν μέσα στο κύτταρό τους και στοιχεία «Θεϊκά» τα οποία με το πέρασμα των γενεών εκφυλίσθηκαν με αποτέλεσμα την χρήση της γνώσης για δύναμη και εξουσία μόνο.Οι δέκα βασιλείς, αποτελούν τις δέκα δυναστείες που ελέγχουν τον κόσμο μας , και που παίρνουν τις εντολές από το Λευκό Αδελφάτο των υποχθονίων. Η αθανασία των 72 έχει να κάνει με την σχετικότητα του χρόνου τους σε αντιπαράθεση με την δική μας. Στο Θιβέτ υπάρχει η πίστη ότι οι Θεοί που κατοικούν στο όρος Μερού της Κεντρικής Ασίας, είναι αθάνατοι γιατί μια μέρα τους αντιστοιχεί σε 100 δικά μας χρόνια. Ενώ των δέκα επιχθονίων έχει σχέση με το αίμα και την δια αυτού διαιώνισή τους. 

Ο μυθογράφος Απολλόδωρος αναφέρει τους πανισχύρους Γίγαντες (=γηγενείς), φοβερά υποχθόνια όντα που ανεδύθησαν εκ της γής και τα οποία πολέμησαν και νίκησαν με μεγάλη δύσκολία οι Ολύμπιοι θεοί, εις παναρχαία μυθική εποχή…
Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι, αμέσως μετά την Γιγαντομαχία, οι Ολύμπιοι θεοί αντιμετώπισαν και νίκησαν με ακόμη μεγαλύτερη δυκολία τον φοβερό Τυφώνα ή Τυφωέα (=καπνώδη, σκοτεινό), ένα όν ασυλλήπτου δυνάμεως και φρίκης που ανεδύθη εκ της γής εις την περιοχή της Κιλικίας (ΝΑ. Μικρά Ασία)…
 Την Τυφωνομαχία περιγράφει με παρόμοιο τρόπο και το Χιττιτικό έπος «Άσμα του Κουμαρμπί», όπου αναφερεται ότι, ο Τεσούμπ που ήταν ο αρχηγός των δώδεκα θεών και ο θεός των καιρικών φαινομένων, δηλαδή ο Ζεύς, νίκησε τον τερατώδη Ουλικούμι, ο οποίος απεπειράθη να ανατρέψη τους θεούς.Επίσης, ο Τυφών αναφέρεται και εις την Αιγυπτιακή μυθολογία, ως ο σκοτεινός θεός Σέθ που δολοφόνησε με την βοήθεια 72 συνομωτών τον θεό Όσιρι, δηλαδή τον Σείριο Διόνυσο. Το όνομα Σέθ εκ παραφθοράς έγινε Σέτ και έπειτα ο Σεϊτάν-Σατανάς της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπου αποκαλείται επίσης δράκων και αρχαίος όφις (Αποκάλυψις Ιωάννου, 20,2-3)…

Ο Ησίοδος περιγράφει και άλλο ένα φρικτό υποχθόνιο όν, την φοβερή Έχιδνα (=οχιά), περιορισθείσα υπό των Ολυμπίων θεών εις τον υποχθόνιο κόσμο: «…Και αυτή (η Κητώ με τον Φόρκυ) γέννησε εις κοίλο σπήλαιο άλλο παράδοξο τέρας, που δεν μοιάζει καθόλου με τους θνητούς ανθρώπους, ούτε με τους αθανάτους θεούς, την θεία και κρατερόφρονα Έχιδνα, που είναι κατά το ήμισυ ωραιομάγουλη νύμφη με ζωηρό βλέμμα και κατά το άλλο ήμισυ πελώριος όφις, δεινός και μέγας, κατάστικτος και σαρκοβόρος, εις τα βάθη της ιεράς γαίας.Εκεί δέ είναι το σπήλαιό της, κάτω από κοίλη πέτρα μακρυά από τους αθανάτους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους.Εκεί λοιπόν της όρισαν οι θεοί, να έχη τα περίφημα δώματά της. Και αυτή περιορίσθηκε εις τους Αρίμους, υπό την χθόνα, η δεινή Έχιδνα, η αθάνατη και αιωνίως αγέραστη νύμφη.Λέγουν ότι, ο δεινός, υβριστής και άνομος Τυφών έσμιξε με αγάπη με την έχουσα ζωηρό βλέμμα κόρη. Και αφού αυτή κυοφόρησεμ γέννησε κρατερόφρονα τέκνα…Η «συμβατική» ιστορία δεν μπορεί να εξηγήση δια ποιο λόγο, αμέσως μετά την υποταγή των Περσών ο Μέγας Αλέξανδρος εξεστράτευσε εις τις Ινδίες, αντί να στραφή κατά της Καρχηδόνος και της Ρώμης, αλλά τα ανωτέρω απαοσπάσματα δίνουν μία πλήρη εξήγηση: Η Ινδική εκστρατεία του Αλεξάνδρου είχε ως κύριο στόχο την φυλάκιση των ρυπαρών υποχθονίων όντων των Ινδιών. Δια την φυλάκιση των ρυπαρών, υποχθονίων εθνών, ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε κάποια απόκρυφη Ελληνική τεχνολογία, όπως συνάγεται σαφώς εκ της ανωτέρω αναφοράς του Ψευδοκαλλισθένους ότι, περιέχρισε τις «χάλκινες πύλες» με ένα άφθαρτο από πύρ και σίδηρο υλικό τον
«ασίκητο»

                            .

                                        Λευκή Πυραμίδα 

 Ο Βυζαντινός θεολόγος του 8ου αιώνος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφέρει την κοινή δοξασία την εποχής του ότι, κάποιοι δράκοντες μπορούν να μεταμορφώνονται εις ανθρώπους: «…Αναπλάθουν και δράκοντες, μεταμορφωμένους εις μορφές ανθρώπων και ότι, άλλοτε γίνονται μικροί όφεις, άλλοτε δε λίαν μέγιστοι, με υπερβολικό όγκο και μέγεθος σώματος, άλλοτε δέ, όπως ειπώθηκε, ότι γίνονται άνθρωποι και συναναστρέφονται ανθρώπους, έρχονται και αρπάζουν γυναίκες και συνουσιάζονται με αυτές…» (Περί δρακόντων και στριγγών)…

Κατά πολλές μαρτυρίες, οι ερπετοειδείς διακρίνονται εις τρείς βασικούς τύπους:
α.ΓΚΡΙΖΟΙ: Έχουν ανθρωποειδές σχήμα, χαμηλό ύψος από 1,3 έως 1,5 μέτρα, μεγάλη κεφαλή και μεγάλους οφθαλμούς. Αποτελούν την κατωτέρα και υπηρετική τάξη των ερπετοειδών και είναι οι συχνότερα εμφανιζόμενοι εξ αυτών. Ταυτίζονται με τα μοχθηρά, νανοειδή ξωτικά των λαϊκών θρύλων, τα οποία εις τις Νεοελληνικές παραδόσεις είναι γνωστά ως καλλικάντζαροι.
β.ΣΑΥΡΟΕΙΔΕΙΣ: Έχουν ανθρωποειδές σχήμα, ύψος από 1,8 έως 3 μέτρα, μυώδες σώμα, ουρά και φολιδωτό δέρμα. Αποτελούν την μεσαία τάξη των ερπετοειδών και αναφέρονται συχνά εις τους λαϊκούς θρύλους ως νοήμονα, ερπετοειδή όντα.
γ.ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ: Μοιάζουν γενικά με τους σαυροειδείς, αλλά έχουν μεγαλύτερο ύψος από 2,3 έως 4 μέτρα, πιο μυώδες σώμα, κέρατα και μεμβρανοειδείς πτέρυγες Αποτελούν την ανωτάτη τάξη των ερπετοειδών και ταυτίζονται με τους νοήμονες δράκοντες των λαϊκών θρύλων και τους δαίμονες των χριστιανικών παραδόσεων.

Οι ερπετοειδείς είναι εγκατεστημένοι κυρίως εις υπόγειες και υποθαλάσσιες βάσεις, από όπου εξέρχονται και τα υπερεξελιγμένα σκάφη τους, που είναι γνωστά ως U.F.O. (Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα) και U.S.O. (Αγνώστου Ταυτότητος Υποβρύχια Αντικείμενα).

επιμέλεια 7spy