ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ..Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Sotiris Kazakis

 

Ένας σύγχρονος διωγμός

Ολοφάνερα διανύουμε εποχή αμφισβήτησης του Θεού και των Θρησκειών. Είναι ευδιάκριτη στον Δυτικό Κόσμο (στον οποίο ανήκουμε και εμείς!) και σχεδόν αόρατη στον Ανατολικό.
Ο Άνθρωπος έχει προοδεύσει πολύ και νιώθει ότι η «Ανώτερη Δύναμη» του είναι άχρηστη είτε σαν κλειδί για την ερμηνεία του Κόσμου, είτε σαν απαντοχή και παρηγοριά! Απορρίπτει οποιαδήποτε άλλη ζωή πλην της παρούσας άρα απορρίπτει κάθε σωτηριολογία και κάθε πίστη. Είμαστε αυτό που ζούμε εδώ... και τώρα.
Ζητάει διαζύγιο με την θεσμική Εκκλησία, θέλει το επικρατούν δόγμα και εν γένει η θρησκευτική γνώση να διδάσκεται αυστηρά εγκυκλοπαιδικά, ή ακόμη και να μην διδάσκεται, διότι δεν …χρειάζεται, είναι …περιττή!
Θεός είναι πλέον ο λεγόμενος Ορθός Λόγος, η Ύλη, ο ίδιος ο Άνθρωπος! Ένα συν ένα κάνουν δύο! Όλα τα άλλα είναι κολοκύθια!

Όλα αυτά είναι συζητήσιμα. Αλλά δεν θέλω να τα συζητήσω αυτή την στιγμή. Το θέμα μου είναι η δημόσια σπίλωση, η σκύλευση, η γελοιοποίηση ορισμένων γνωστών ασκητών – μυστικιστών είτε από τους φανατικούς οπαδούς τους είτε από τους «ορθολογιστές» πολεμίους τους.
Ανακατεύουν όλοι, τους σεβάσμιους αυτούς γέροντες, ζώντες ή τεθνεώτες, στις αντιπαραθέσεις τους, και τους κακοποιούν τους κουρελιάζουν! Αναφέρονται θαυματουργές παντόφλες, προφητείες με δράκους, φτηνοθαύματα και άλλα μαγικά που ευτελίζουν τελικά το έργο και την μνήμη τους! Αυτό είναι κατάντια!
Εάν κάποιος καραγκιόζης απ’ αυτούς που διατείνονται το ένα ή το άλλο, είχε νιώσει πράγματι την χάρη κάποιου θαύματος κοντά σε κάποιον γέροντα, θα φύλαγε την εξαίσια εμπειρία του σαν εφτασφράγιστο φυλαχτό και δεν θα την έριχνε αφρόνως στα σκυλιά! Γιατί το θαύμα είναι υπερβατική αίσθηση και όχι υλικό κόλπο! Δεν ξέρω αν περιγράφεται!
Εν πάση περιπτώσει αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους βέβηλους. Να πω την αλήθεια μου δεν με ενδιαφέρει να συνετισθεί κανείς! Ενοχλούμαι όμως γιατί από προχθές μέσα στην χαβούζα του διαδικτύου σκυλεύεται ο σεπτός Γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (η σκήτη του ήταν στα απόκρημνα Καυσοκαλύβια του Άθω) γιατί ο διαστημικός βλάκας που μας προέκυψε, αναφέρθηκε δεισιδαιμονικά στον Γέροντα και τον εξευτέλισε!
Μάγκες ο Πορφύριος εγκατέλειψε τα εγκόσμια, κατέφυγε στην σκληρή ερημία της πνευματικής εν Χριστώ άσκησης, απέσταξε κάποια σοφία που θέλησε να την μοιρασθεί μαζί μας, πιθανότατα συνδέθηκε με υπερφυείς δράσεις και όταν ήλθε η ώρα μετέστη ήσυχα από τον κόσμο μας προς την αιώνια ανατολή. Η ζωή του και η πνευματική του παρακαταθήκη δεν αφορά κανέναν – πλην εκείνων που καίγονται από τις ίδιες ανησυχίες και φλέγονται από την ίδια πίστη.
Όσοι βλάκες τον μεταχειρίζονται, τον εμπορεύονται φθηνά. Κι όσοι τσιμπούν και παίζουν σε αυτό το παιχνίδι, συμπράττουν άθελά τους στην απαξίωση της πνευματικής προσπάθειας, του μυστικισμού, του εσωτερισμού. Νισάφι πιά!...
https://www.facebook.com/sotiris.kazakis

ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Panos Pikramenos

 

ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Όποιος εκτιμά ότι ο Ταγίπ αυτή την εποχή επιδιώκει σύρραξη και κατακτήσεις στην Ελλάδα είναι μακριά νυχτωμένος.
Ο πρώην μικροπωλητής στο γήπεδο της Γαλατά Σεράι, απεδείχθη χαρισματικός πολιτικός.
Παρέσυρε τον εκ γενεών αστό και ακαδημαϊκό Παυλόπουλο σε «πόλεμο» δηλώσεων και βγήκε κι από πάνω!
Για να βάλει τον Καμμένο έναντι του Γιλντιρίμ, δεν νομίζω να προσπάθησε πολύ. Τον Τσαβούσογλου vs ελληνικών ΜΜΕ , μια χαρά δουλειά βρήκαμε ένθεν κακείθεν του Αιγαίου. Για τους ακροδεξιούς δεν το συζητάμε, όπως εκτιμά κι ένας φίλος άριστος γνώστης των ελληνοτουρκικών.
Εννοείται ότι ο ακήρυκτος αυτός πόλεμος δηλώσεων διεξήχθη σε παραληρηματικό τόνο και οι προκλήσεις είναι χαμηλής μέχρι μεσαίας έντασης. Όμως η επικοινωνιακή νίκη ανήκει στον πονηρό ανατολίτη, καθώς το έδαφος είναι πρόσφορο πλέον για πρόωρες εκλογές στην γείτονα, εν όψει μάλιστα οικονομικής κρίσης…
Και αφού το κατόρθωσε αυτό, προς ΑΠΟΦΥΓΗΝ Π ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ, μας δήλωσε και το πόσο «πολύτιμη είναι η ειρήνη με την Ελλάδα»…
ΩΣΤΟΣΟ, μη βιαστούμε να πάρουμε και στα σοβαρά ότι η χιλιόχρονη ελληνοτουρκική φιλία και ειρήνη έχει πλέον επιτευχθεί…
ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ «ΤΡΕΜΕΙ» ΜΙΑ ΣΥΡΡΑΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
• Βεβαίως η τουρκική πολεμική μηχανή «μετράει» συνεχώς τα όριά της έναντι της αντίστοιχης ελληνικής (με παραβιάσεις, απειλές, ομηρείες κλπ)
• Βεβαίως, κατά πάγια τακτική, ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΕΣΑ
• Γνωρίζει όμως άριστα, ότι έχει μπει ήδη σε τροχιά «μαύρου προβάτου» για την Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ
• Και ΑΝ, υποθετικώς πάντα, ένα «θερμό» επεισόδιο, παρά την ΙΩΒΕΙΑ υπομονή της ελληνικής πλευράς, ξεπεράσει τα όρια, και εξελιχθεί σε σύρραξη; Και αν, ενδεχομένως, όπως ίσως εκτιμούν τα επιτελεία της Άγκυρας, αυτό γίνει με υποκίνηση του αμερικανικού παράγοντα; ( γιατί και το πρόσφατο πραξικόπημα εκεί το αποδίδουν);
• Βεβαίως γνωρίζουν στη γείτονα, ότι παρά την οικονομική κρίση η ελληνική πολεμική μηχανή, που είναι δυσανάλογη του μεγέθους της χώρας μας, μπορεί να γίνει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ, ανεξαρτήτως της συνολικής έκβασης ενός πολέμου. ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΕΙΡΗ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, που ίσως να αντιδράσει ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ και «άτσαλα».
• ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ στο εσωτερικό της Τουρκίας; Ο Στρατός που κατά βάθος, παρά τις εκκαθαρίσεις, παραμένει κεμαλικός τι ρόλο ίσως να παίξει; ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ, έναντι, ίσως, και της ίδιας της υπόστασης του τουρκικού κράτους;
ΥΓ. ΠΑΝΤΩΣ, πιστεύω ακράδαντα, ότι δεν πρέπει να βιαστούμε να αποδώσουμε την κρίση των σχέσεων Δύσης - Τουρκίας στο πρόσωπο του Ερντογάν. Πρόκειται για «δομική» κρίση, που εντάσσεται στην γενικότερη πολιτικοποίηση του Ισλάμ, στην αντίδραση κατά της Παγκοσμιοποίησης, και μάλλον ήταν αναπόφευκτη.
Ο δε υπερεξοπλισμός της, κάποια στιγμή θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ειδικά στην Αν. Μεσόγειο των υδρογονανθράκων….https://www.facebook.com/panos.pikramenos?

 

Η ΚΡΙΣΗ ΠΕΡΑΣΕ,ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ...

Η κρίση πέρασε, εμπρός για την επόμενη

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς στη Συρία, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έγινε κάτι το ανήκουστο. Για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ (και οι κολαούζοι Αγγλογάλλοι), έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τους Ρώσους (φυσικά και τους Σύριους) ότι δεν θα κάνουν άλλες επιθέσεις. Ένας βομβαρδισμός ήταν μόνο, είπαν, και δεν θα επαναληφθεί. Τέρμα.

Διαβεβαιώσεις, στην ουσία απολογίες, δεν δίνουν οι νικητές αλλά οι ηττημένοι. Μετά από αυτό αποτελεί παραπλάνηση το να ασχολείται κανείς με το πόσες βόμβες έπεσαν, τι στόχους χτύπησαν, ή ποιος εμφανίζεται ως περιστερά στην Ουάσιγκτον. Η ουσία: Η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας ήρθε πιο κοντά, μετά την αδυναμία της Δύσης να επιβάλλει τη θέλησή της στη Ρωσία για το Συριακό. Το καθεστώς των δυο Μεγάλων Δυνάμεων, ο Πούτιν και ο Τραμπ κέρδισαν πόντους. Τα υπόλοιπα στο μέλλον.

***

Το αποφασιστικό και πρωτοφανές γεγονός είναι ότι, χωρίς κανείς να το συνειδητοποιήσει, ανατράπηκαν οι συσχετισμοί ισχύος μεταξύ της Ρωσίας και των Δυτικών «παρτενέρ», όπως εξακολουθεί ο Πούτιν να αποκαλεί τις δυτικές ισχυρές χώρες. Ανατράπηκαν σε όφελος της Ρωσίας. Κανείς δεν το επισημαίνει για ευνόητους λόγους. Η Δύση αποπνέει ακόμα τόση ισχύ ώστε μπορεί μια ήττα να θεωρηθεί σύμπτωση, κάτι το τυχαίο και περαστικό. Η Δύση παραμένει πολύ ισχυρή, ακόμα, ώστε να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να την περιγελάσει.

Η Ρωσία έως τώρα ήταν ισχυρή αλλά δεύτερης τάξης δύναμη. Το επιβεβαίωνε η ίδια με τη στάση της. Επί Πούτιν δεν ολοκληρώθηκε καμία νίκη σε καμία σύγκρουση. Ούτε στην Ουκρανία, για παράδειγμα, όπου απέφυγε να καταλάβει τη Μαριούπολη ενώ την είχε του χεριού του, ούτε στη Γεωργία παρότι είχε διαλύσει τον στρατό του Σακασβίλι, ανόητου, προκλητικού και απροκάλυπτα πράκτορα των αμερικανών. Οι Άγγλοι απευθύνονταν περιφρονητικά στη Ρωσία. Ο υποψήφιος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο δήλωσε, μόλις προχθές, στην επιτροπή της Γερουσίας που εξετάζει την υποψηφιότητά του: Η Ρωσία είναι ισχυρή αλλά δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, όπως η Αμερική.

Όλα αυτά άλλαξαν μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο. Οι Δυτικοί, μετά από προσβολές και ιταμή συμπεριφορά, ήρθαν σε παρασκηνιακή συμφωνία με τη Ρωσία να κάνουν μερικούς ανώδυνους βομβαρδισμούς για να περισώσουν το γόητρό τους, τουλάχιστον για όσους παρακολουθούν μόνο τα κατεστημένα και κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Πρώτον, οι βομβαρδισμοί αποκρούστηκαν από τα πεπαλαιωμένα οπλικά συστήματα της Συρίας, δεύτερον, κράτησαν μόλις μια ωρίτσα και τρίτον, δεν επηρέασαν στο παραμικρό τους συσχετισμούς επί του πεδίου.

Ο συμβιβασμός έγινε λίγο πριν το Σαββατοκύριακο, όταν ο Ρώσος εκπρόσωπος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απευθυνόμενος στην Αμερικανίδα ομόλογό του είπε: «Σας εκλιπαρώ, μην προχωρήσετε σε βομβαρδισμούς». Εκλιπαρεί κάποιος μόνο αν έχει ηττηθεί και ζητάει έλεος. Ο Ρώσος εκπρόσωπος εκλιπαρούσε να μην βομβαρδίσουν οι Αμερικάνοι επειδή ο Πούτιν θα απαντούσε με πυρηνικά, όπως το είχε δηλώσει. Οι Αμερικάνοι τον πίστεψαν. Και έκαναν πίσω.

Οι ΗΠΑ θα κάνουν ότι μπορούν για να συγκαλύψουν την ήττα, αλλά ξέρουν ότι κινδυνεύουν να εκτεθούν αν παρατραβήξουν το σκοινί. Το γνώρισμα μιας χώρας που θέλει να τη θεωρούν Μεγάλη Δύναμη δεν είναι τα όπλα που διαθέτει. Είναι ότι φίλοι και εχθροί ξέρουν πως όσα λέει τα εννοεί, έχει τα εργαλεία για να τα κάνει πράξη και είναι αποφασισμένη και μπορεί να τα εφαρμόσει. Το «εκλιπαρώ» του Ρώσου αξιωματούχου ήταν ταυτόχρονα παράκληση, απειλή και προειδοποίηση ότι ο Πούτιν είναι αποφασισμένος και θα προχωρήσει σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Επαναλήφθηκε, ας πούμε, η «κρίση της Κούβας» το 1961, όταν ο Χρουστσώφ υποχώρησε και διέταξε να γυρίσουν πίσω τα ρώσικα πλοία που πήγαιναν στην Κούβα του Κάστρο να εγκαταστήσουν πυραύλους. Αυτή τη φορά έκαναν πίσω οι Αμερικάνοι.

Η Δύση, μετά τους βομβαρδισμούς, επιχείρησε να εμφανίσει το στρατόπεδό της ενωμένο, αλλά η Γερμανία είχε ήδη χαλάσει την εικόνα. Διαφώνησε με τους βομβαρδισμούς και απείχε. Εμφανίστηκε όταν όλα είχαν τελειώσει για να δοθεί η ψευδαίσθηση της ενότητας και να αρπάξει ότι μπορεί από τα ηττημένα αφεντικά της, τις ΗΠΑ. Η Ιταλία έμεινε εκτός και πριν και μετά. Το Δυτικό στρατόπεδο σε κατάσταση διάλυσης.

Το πώς θα χειριστεί ο Πούτιν το νέο «στάτους» της χώρας του, θα το δούμε. Διαθέτει μια πρωτοφανή λαϊκή στήριξη, έχει βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν έχει «σπάσει αυγά» στους εσωτερικούς συσχετισμούς, ως τώρα. Υπάρχουν δυνάμεις στη Ρωσία που ίσως θεωρήσουν μοναδική την ευκαιρία να γίνει τώρα συμβιβασμός με τη Δύση, από θέση σχετικής ισχύος. Είναι η πιο αδύναμη εκδοχή των μελλοντικών εξελίξεων αλλά δεν αποκλείεται. Πάντως, η εποχή Πούτιν έφθασε σε μια κορύφωση. Ή θα προχωρήσει σε υψηλότερες κορυφές ή θα κατρακυλήσει. Αναμένονται διακυμάνσεις και ανακατατάξεις π.χ. στη θέση του πρωθυπουργού και όχι μόνο.

***

Οι αυτοκρατορίες φθείρονταν αργά και εκ των έσω έως τώρα. Αλλά η εποχή μας, κρύβει εκπλήξεις. Το πειραματόζωο Ομπάμα απέτυχε, αλλά η νίκη του Τραμπ άφησε άφωνους τους κάτοχους της παγκόσμιας εξουσίας. Κανείς από αυτούς δεν είχε καταλάβει ότι η φτωχή λευκή, μαύρη και ισπανόφωνη Αμερική, όλο το καζάνι, έβραζε. Η εκλογή του Τραμπ υποδηλώνει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ.

Κάτι πολύ προχωρημένα σάπιο που έχει αρχίσει να μυρίζει άσχημα.

Πηγή: e-dromos.gr

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΛ...

Η τελευταία ευκαιρία της Μεράλ

 

ΕργΔημΕργ          

πως ακριβώς οι αρχαίοι ημών παρουσιάζανε κωμωδία μετά την τραγική τριλογία, ώστε να ξαλλεγράρει το φιλοθεάμον κοινόν απ’ το κλάμμα που έριχνε με τα παθήματα του Ορέστη καί του Οιδίποδα, έτσι καί η αφεντιά μου σκέφτηκα να παρουσιάσω ένα κωμικό αρθράκι. Θέμα; Οι πωλητικοί της τουρκίτσας!
Νά, πάρε γιά παράδειγμα αυτόν τον Μπαχτσελή. Λέει εκεί τα δικά του, αλλά δεν βρέθηκε κανένας να του πεί: «- Γέρο, ό,τι κάνατε καί κάνετε εις βάρος της Ελλάδας, το κάνατε καί το κάνετε με ξένες πλάτες! Άντε στα Καπή τώρα, να σ’ αλλάξουν πάνα ακράτειας!» Ή εκείνον τον Γιλντιρίμ (σημαίνει «κεραυνός») – να του πούν ότι αν αυτός είναι κεραυνός, οι Έλληνες είμαστε αλεξικέραυνα!
Έλα, όμως, που το άρθρο μου βγήκε σοβαρό… Δώστε βάση.

α. Τα προεκλογικά καί τ’ ανθρωπολογικά της τουρκίτσας
Στην -προεκλογική- τουρκίτσα, όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι έχουν έναν κοινό παρονομαστή στο εκλογικό τους πρόγραμμα: Graecia delenda est! Η Ελλάδα καταστρεπτέα εστί. (‘Ντάξ’, δεν το λένε έτσι. Λένε διάφορα «Γιουνανιστάν’ ντά!», καί τέτοια. Αλλά το νόημα είναι το ίδιο.) Έφαγαν κόλλημα, σαν τον Κάτωνα με την Καρχηδόνα. Κι επειδή όλοι καταλαβαίνουμε πως μπήκαμε σε φάση «τελικής ευθείας», καταλαβαίνουμε επίσης ότι, όποιος καί να βγεί, δεν θα διστάσει να (προσπαθήσει να) υλοποιήσει αυτή τη συγκεκριμένη προεκλογική υπόσχεση. Όπου καί κορυφώνονται τα διάφορα που λέγαν οι τουρκαλάδες κατά καιρούς, ότι: «- Αυτά» (τα Ελληνικά εδάφη, δηλαδή) «είναι δικά μας!» Ή τα διάφορα άλλα κεχαριτωμένα που λέγανε (στα σοβαρά τους), πχ ότι ο Όμηρος είναι …Τούρκος, με πραγματικό όνομα «Ομέρ Ογλού Μεχμέτ»! (Τον Αγαμέμνονα, πώς τον ξεχάσατε, ωρέ; Αφού είναι …αγάς Μέμνων! Lol!!!)
Όμως, κι ενώ τα σκεφτόμουνα αυτά καί γελούσα, εκεί ακριβώς μου ήρθε η επιφοίτηση.

Παρά το ότι γνωρίζω πάρα πολλά γιά τον οικουμενικό Ελληνισμό που σήμερα βρίσκεται σε αδράνεια ύπνου, δηλαδή γιά τους όπου Γής Ελληνογενείς, ωστόσο στην υπεράσπιση της πατρίδας μου από χαρακτήρα τηρώ το δόγμα των καουμπόηδων: πρώτα πυροβολώ, καί μετά κάνω ερωτήσεις. Μ’ άλλα λόγια, αν μου επιτεθεί «Τούρκος», δεν θα κοιτάξω πρώτα ούτε αν είναι Ελληνογενής, ούτε αν είναι κρυπτοχριστιανός. Θα τη φάει στο δόξα πατρί, κι ας πρόσεχε. Ας λιποτακτούσε, πρίν συναντηθούμε! Επίσης, σε καμμία περίπτωση δεν υποστηρίζω «συνομοσπονδία» με την τουρκίτσα, ή διάφορα άλλα παρεμφερή «ειρηνιστικά» καί φαναριώτικα ξερατά.
Τί υποστηρίζω – ειδικά γιά όσους «τούρκους» λέει ο Πατροκοσμάς πως θα επιζήσουν των επερχομένων γεγονότων καί θα βαφτιστούν; Θα σας πω παρακάτω.
Παρ’ όλ’ αυτά, τώρα που δεν φτάσαμε ακόμη στο τέρμα, πρέπει να πούμε δυό λόγια περί «Τούρκων».
Λοιπόν, στη σημερινή τουρκίτσα, εκτός απ’ τους αυθεντικούς Μογγολογενείς τουρκαλάδες, τις άλλες εθνότητες (Αρμένηδες, Κούρδους, ακόμη καί Σεφαραδίτες ιουδαίους), καί τα υβρίδια (παιδιά μεικτών γάμων), υπάρχει ένα τεράστιο στρώμα ανθρώπων καθαρής Ελληνικής καταγωγής. Το οποίο, γιά την ακρίβεια, διαιρείται σε υποστρώματα:

• Τους Πελασγούς, οι οποίοι -ξεκινώντας από το 3,500 πΧ με «επίσημη» χρονολόγηση των αρχαιολόγων- κατά κύματα έφυγαν απ’ την Ελλάδα (το πρώτο κύμα εκδιώχθηκε), καί πήγαν απέναντι, στη Μ. Ασία / Ιωνία.
• Τους Έλληνες, που επίσης κατά κύματα αποίκισαν τα εδάφη της σημερινής τουρκίτσας – σε μεταγενέστερους αιώνες.
• Τους Έλληνες των Ελληνιστικών καί Ρωμαϊκών χρόνων, που επίσης διάλεξαν γιά μόνιμη εγκατάσταση το έδαφος της Μ. Ασίας.
• Τους Έλληνες, που έκαναν το ίδιο επί Βυζαντίου. Αυτοί, μαζί με τους προηγούμενους, αποτελούν το σύνολο των Ελλήνων που κατακτήθηκαν κι εξισλαμίστηκαν βιαίως από τις ορδές του Μεχμέτ Β’ «Πορθητή».
• Τους Έλληνες, που απήχθησαν μετά το 1500 ως γενίτσαροι καί μεγάλωσαν εκεί.

Μέχρι σήμερα, το κομμάτι αυτών των Ελλήνων με φανερή εθνική καί θρησκευτική ταυτότητα, είναι γνωστό ως «Ρούμ Ορτοντόξ». Το υπόλοιπο (μέγιστου ποσοστού) κομμάτι παραμένει «μασκαρεμένο» υπό την υπηκοότητα του «Τούρκου» (καί θρήσκευμα εκκοσμικευμένον μωαμεθανισμό).
Όλα καλά, λοιπόν; Τηρούμε βάσιμες ελπίδες ότι μιά μέρα όλοι αυτοί «θα ξαναγυρίσουν στην αγκαλιά της Μητέρας» μπλά-μπλά-μπλά…;
Δυστυχώς, όχι.
Γιατί;

Απ’ όλες τις εθνότητες της σημερινής τουρκίτσας, είναι γνωστό πως μας μισούν έως θανάτου οι εξής:

• Οι αυθεντικοί τουρκαλάδες (πράσινα μάτια / εξογκωμένα ζυγωματικά), οι οποίοι μάλιστα τυγχάνουν Παντουρανιστές (ξέρετε, η νεομυθολογία τους με τους «Γκρίζους Λύκους», τα υψίπεδα Αλτάϊ, τα τρία μισοφέγγαρα, καί τα ρέστα).
• Οι ιουδαίοι.
• Οι Κούρδοι, διότι τυγχάνουν τυχάρπαστοι, παραδόπιστοι, καί κατσαπλιάδες – κι εφ’ όσον η δική τους επιβίωση περνάει απ’ το πτώμα της Ελλάδας, δεν το συζητάνε τί θα επιλέξουν καί τί θα πράξουν. (Τό ‘χουν αποδείξει το 1920-22.)
• Καί… οι Πελασγογενείς!!!

Ναί ναί ναί!!!!!
Γιατί, όμως, ειδικά αυτοί; Εφ’ όσον μάλιστα είναι αίμα μας; Δεν ήσαν αυθεντικοί Έλληνες οι Πελασγοί; Ήσαν, αλλά…

β. Οι Πελασγοί
Οι Πελασγοί όντως ήταν οι πρόγονοι αυτών που ονομάζουμε «Έλληνες». Οι πρόγονοί μας! Αυθεντικοί Έλληνες κι οι ίδιοι, βεβαίως-βεβαίως. Πλην όμως, αντιπροσωπεύουν ένα παλιότερο εξελικτικό στάδιο της Φυλής μας, από το οποίο αρκετοί τους αρνήθηκαν ν’ αποκολληθούν.
Μετά τη βύθιση της Ατλαντίδας καί τον Κατακλυσμό, κατά τη διάρκεια των «σκοτεινών» αυτών χιλιετιών συνέβησαν πολλά. Μετά από κάποια περίοδο ηρεμίας, οι απόγονοι των Ατλάντων άρχισαν πάλι να επιτίθενται εναντίον της ηπειρωτικής Ελλάδας· κυρίως από ανατολικά καί νότια, αυτή τη φορά. Έκαναν καταστρεπτικές επιδρομές, έσφαξαν κόσμο, αιχμαλώτισαν… κι όσους Πελασγούς άφησαν να επιζήσουν, τους προσηλύτισαν με το ζόρι στη θρησκεία του Κρόνου. (Ο μέγιστος θεός των Ατλάντων, κάποτε.) Αυτή η αλλαξοθρησκεία, όμως, δεν ήταν κάτι το ανώδυνο· διότι οι ιερείς του Κρόνου τελούσαν -καί τελούν μέχρι σήμερα- ανθρωποθυσίες.
Δεν έγιναν, βέβαια, όλοι οι Πελασγοί Κρονολάτρες. Αρκετοί παρέμειναν πιστοί του Διός (κι απ’ αυτούς προερχόμαστε, οι Έλληνες). Όπως δεν υποδουλώθηκαν όλοι τους, αρκετοί παρέμειναν ελεύθεροι – κι έκαναν καί αντάρτικο. Αυτοί οι τελευταίοι είδαν τα τρισβάρβαρα Κρόνια έθιμα, αηδίασαν, καί τελικά πέταξαν τους ομοφύλους τους του Κρόνου έξω απ’ την Ελλάδα. Οριστικά έξω.
Οι -κατά πλειοψηφίαν- Κρόνιοι Πελασγοί, λοιπόν, σπάρθηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα – κι ακόμη σήμερα βρίσκουμε ίχνη τους, κάτω από ψευδεπίγραφες ή παραπλανητικές εθνικές ταυτότητες. «Γερμανοί» (της Πρωσσίας), ιουδαίοι (φυλές Βενιαμίν -δεν υπάρχει σήμερα- καί Ιούδα), «Τούρκοι», Ρωμαίοι (ο αρχικός πυρήνας της Ρώμης, με Ετρούσκους καί Σαββίνους), καί ούτω καθ’ εξής. Στην αρχαιότητα, βέβαια, τα πράγματα ήταν πιό ξεκάθαρα, ειδικά κάπου στο 2,200-2,100 πΧ (εποχή Μίνωα μέχρι Τρωϊκό Πόλεμο) όλοι ήξεραν πως εδώ έχει Έλληνες, κι εκεί Πελασγούς. Εννοείται όμαιμον καί ομόγλωσσον, αν κι όχι ομόθρησκον. Με τα Τρωϊκά, δέ, επιχειρήθηκε ένα λίαν ύποπτης σκοπιμότητας εθνοξεκαθάρισμα των Πελασγών της Ιωνίας… με αρχηγό των Ελλήνων τον καρα-Πελασγό (με ολίγον από Φοίνικα) …αγά Μέμνονα!!!
[Ειρήσθω ότι καί τότε οι πρόγονοι ήταν χάειντε γιούργια. Τους έπεισε ο πονηρός Αγαμέμνων να εκστρατεύσουν μαζί του, κι ούτε κάθησαν να σκεφτούν τί συμφέρον είχαν οι ίδιοι από τέτοια εκστρατεία. Μόνον ένας Αχιλλέας ήξερε απ’ την αρχή ότι η δουλειά είναι φιάσκο.
Τουλάχιστον παρηγοριέμαστε πως είμαστε γνήσιοι απόγονοί τους, διότι διαπράττουμε τις ίδιες μαλακίες! Lol!!!]
Υπ’ αυτό το πρίσμα, λοιπόν, ο (αρκετά μορφωμένος) Μωάμεθ ο Πορθητής απάντησε στους Δυτικούς (καί τους άφησε κάγκελο, διότι τον είχαν υποτιμήσει) ότι με την άλωση της Πόλης «…- Πήραμε εκδίκηση γιά την Τροία!»!!!
Ωστόσο, στους σημερινούς Πελασγογενείς της Ιωνίας δεν αρκεί η εκδίκηση του Μεχμέτ του Β’. Θέλουν ν’ ανταποδώσουν μέσα στο έδαφος της Ελλάδας! (Ίσως κατακτώντας το …Άργος, γι’ αυτό έφτασε η τούρκικη φρεγάτα μέχρι τον ισθμό της Κορίνθου!    ) Εξ ού καί το άχτι που μας έχουν.

Το τί ακριβώς έγινε από το 9,600 πΧ μέχρι καί τον πρώτο Ελληνικό αποικισμό της Ιωνίας του 10ου-9ου αιώνα πΧ, είναι μεγάλη ιστορία – γιά την οποία δεν θα βρήτε πληροφορίες  πουθενά. («- Κι εσύ πώς την ξέρεις, ρέ Εργοδότη;» Με έρευνα καί εξ αναγωγής από γνωστές καταστάσεις. Έτσι την ξέρω.) Φυσικά, δεν θα την αναπτύξουμε εδώ, αλλά ελπίζω πως μέσες-άκρες σας έδωσα να καταλάβετε την εικόνα. Έτσι, όταν κάποιοι «Τούρκοι» επαναλαμβάνουν τον γνωστό …χαβά, ότι «- Αυτά ήταν δικά μας!» (κι εμείς γελάμε), πιστεύω πως δεν αναφέρονται στην Τουρκοκρατία. Αλλά, ενστικτωδώς, στην πάλαι ποτέ πατρίδα τους, ως Πελασγοί.
Αυτό κατάλαβα αυτές τις μέρες, κι έπαψα να γελάω. Επίσης, αποκτούν άλλη ερμηνεία πλέον οι ισχυρισμοί του τύπου: «Ο Όμηρος ήταν δικός μας!», με τους οποίους επίσης έπαψα να γελάω. Απλούστατα, διότι δεν αναφέρονται σε καμιά τουρκίτσα πρασινομάτηδων μεμέτηδων, αλλά στο πάλαι Πελασγικό παρελθόν αυτών που τα εκστομίζουν κάτι τέτοια. Δεν είναι μόνο το αίμα, που δεν γίνεται νερό, αλλά καί το ψυχικό αίμα, που επίσης δεν γίνεται ψυχικό νερό.
Δυστυχώς, ο τυχών επερχόμενος Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος θα μας βγεί ακόμη ένας εμφύλιος…

γ. Μεράλ Ακσενέρ
Οι πολιτικές διεργασίες της σημερινής τουρκίτσας είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο παρακολουθώ στις ειδήσεις (κι επεξεργάζομαι νοητικώς), αλλά στο οποίο δεν θα επεκταθώ. Τηλεγραφικώς πως, ως κυματοθραύστης στην παντοδυναμία του Ρετζεπίκα ξεπετάχτηκε -σχεδόν από το πουθενά- μιά γυναίκα, η Μεράλ Ακσενέρ (υποφερτό βιογραφικό εδώ – δεν λέει τίποτε γιά οικογενειακή κατάσταση), ενώ οι υπόλοιποι υποψήφιοι εμφανίζονται κάπως μουδιασμένοι καί υποτονικοί. Μάλιστα, η Δικαιοσύνη της τουρκίτσας της έκανε πλάτες της κυρίας Ακσενέρ, διότι κανονικά δεν έπρεπε να συμμετάσχει στις εκλογές λόγωι τυπικών διαδικαστικών κωλυμάτων. Είναι, δηλαδή, σαν κάποιοι να της άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο, καί να τη σπρώχνουν «με χίλια». (Αν καί το να σπρώχνεις μιά γυναίκα δεν είναι καί τόσο ευγενικό! Lol!!!)
Δεν ξέρω (καί δεν με νοιάζει προς το παρόν) ποιός την προωθεί (καί με τί αντάλλαγμα), δεν ξέρω γιατί οι αντίπαλοί της (πλην Ρετζεπίκα) δεν εμφανίζονται τόσο δυνατοί (καί με τί αντάλλαγμα), αλλά εν πάσει περιπτώσει, η Ακσενέρ τράβηξε την προσοχή μου. Μάλιστα την πάω κι ως γυναίκα (γούστα είν’ αυτά! lol!!!), παρά την ηλικία της! (Τί γάϊδαρος που είμαι, ώρες-ώρες! Ξανά lol!!!) Λοιπόν, η κυρία είναι καθαρή Πελασγίνα! Γι’ αυτό κι έφυγε απ’ το κόμμα του Μπαχτσελή, διότι δεν την εκφράζει· αυτός προωθεί την παν-Τουρανική ατζέντα, με την οποία οι Πελασγοί δεν έχουν καμμία σχέση. (Το κοινό μίσος κατά των Ελλήνων είναι ευκαιριακός παράγων συμπλεύσεως, όχι μόνιμος.)
Τα ενδιαφέροντα, όμως, αρχίζουν από το βιογραφικό της. Σπούδασε Αρχαιολογία (ώπα! το πρώτο ενδιαφέρον…), μετά ανακατεύτηκε με την πολιτική καί διετέλεσε υπουργός· από την οποία θέση δοκίμασε να «περάσει πλυντήριο» τις ατασθαλίες κάποιων συγκυβερνώντων της. Έχει γεννηθεί (18 Ιουλίου) πολύ κοντά στην «πύλη» Καρκίνου-Λέοντα, καί αυτή τη στιγμή είναι 61.8 ετών! Τυγχάνει, δέ, πιστή μωαμεθανή. (Σωστά! Τί άλλο θα ήταν, παρά προσκολλημένη στον Κρόνο; )
Οι γονείς της (συνεχίζει το βιογραφικό) είναι «Τούρκοι» από Θεσσαλονίκη, απ’ όπου έφυγαν με την ανταλλαγή πληθυσμών, το 1923. Η ίδια γεννήθηκε στο Ιζμίτ, την πάλαι Νικομήδεια.
Από Θεσσαλονίκη;! Σοβαρά; Εδώ, λοιπόν, ξαναχτύπησε η διαίσθησή μου!…
Στη Θεσσαλονίκη ζούσαν Τούρκοι είτε από την Οθωμανική κατάκτηση της πόλης (1432), είτε από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) καί μετά. Αυτοί οι τελευταίοι (στην πλειοψηφία τους) πούλησαν τις περιουσίες τους κι ανέβηκαν επάνω, στη Μακεδονία. (Μέχρις ότου έφυγαν όλοι τους το 1923.) Ελάχιστοι πήγαν αλλού, πχ στην ίδια την τουρκίτσα. Πιστεύω ότι οι πρόγονοι της Ακσενέρ καταγόντουσαν απ’ τους «Τούρκους» της Θεσσαλίας, άρα προκύπτει ένα αποτύπωμα ψυχικής διαδρομής επάνω σε καθαρά Πελασγικούς τόπους!!! Η Ήπειρος καί η Θεσσαλία είναι οι κοιτίδες των βορείων Πελασγών, η δέ Νικομήδεια πάλι βρίσκεται σε Πελασγικό τόπο, την αρχαία Μυσία! Στά δέ νοτιοδυτικά σύνορα της Μυσίας βρισκόταν η Τρωάδα.

δ. Ξαναγυρνάμε… κι εμείς, καί οι καταστάσεις
Αυτά σκεφτόμουνα, παρατηρώντας τις φωτογραφίες της κυρίας Μεράλ. Αλλά πάλι είδα με καθυστέρηση κάτι, που είχα μπροστά στα μάτια μου! Εφ’ όσον όλα τα πρόσωπα, όλοι οι πρωταγωνιστές κι όλες οι πρωταγωνίστριες τόσο του Αργοναυτικού, όσο καί του Τρωϊκού Κύκλου ξαναζούμε σήμερα… ξαναβρεθήκαμε εδώ, στη σημερινή Ελλάδα, υπακούοντας τους κανόνες της Μοίρας…
…τότε γιατί να μην ξαναβρέθηκαν κι όλα τα πρόσωπα των Τρώων «από ‘κεί»; (Δηλ. στην τουρκίτσα.)
Πράγμα το οποίο διαπίστωσα πως ισχύει. Αλλά, δυστυχώς, αυτό σημαίνει πως ο νέος εμφύλιος είναι -σχεδόν- αναπόφευκτος. Αν μή τί άλλο, οι Πελασγοί έχουν στην ψυχή τους το δυσαναπλήρωτο κενό του να πάρουν εκδίκηση.
Όμως, όσο κι αν ξυνίζει σε μερικά ερπετά, το μέλλον της Ελλάδας δεν το ορίζουν μονάχα κάποια βλαμμένα χαζαράκια μονοψήφιου δείκτη νοημοσύνης. Το ορίζει καί η επιτροπή της Αισυμνητείας! (Εντάξει, όχι κατ’ αποκλειστικότητα σήμερα. Αλλά κάποια μέρα, θα μας βλέπουν όλοι καί θα τρέμουν.) Από τη θέση, λοιπόν, αυτή, έχω να πω μερικά πραγματάκια – με πλήρη συνείδηση του τί κάνω, καί της ευθύνης που συνεπάγεται αυτό.

Κατ’ αρχήν, να ευχηθώ καλή επιτυχία στην κυρία Ακσενέρ – καί το εννοώ! Γιατί; Διότι… Πλάκα δεν έχει; Στις εκλογές της τουρκίτσας, οι κύριοι αντίπαλοι είναι ένας Έλληνας καί μία Ελληνίδα! Αλλά ο Ρετζεπίκας δεν χαμπαρίζει. Ξεροκέφαλος! Όθεν, μας έμεινε η κυρία Ακσενέρ, μπας καί συνεννοηθούμε.
Καταλαβαίνω από πολιτική. Καταλαβαίνω ότι προεκλογικά ένας πολιτικός μπορεί να τάξει τον ουρανό με τ’ άστρα, αλλά μετά τις εκλογές να δώσει στους ψηφοφόρους του τ’ @@ του. Οπότε, τώρα μπορεί να λέει ό,τι της κατέβει, αλλά της απευθύνω έκκληση μετεκλογικώς να ΜΗΝ ξεκινήσει πόλεμο κατά της Ελλάδας. Όχι επειδή φοβόμαστε, αλλά επειδή ένα λάθος χιλιετιών πρέπει να το αποκαταστήσουμε. Όχι να το κάνουμε χειρότερο με άλλο λάθος. Με πόλεμο, θα χάσουμε μέν εμείς πολλές ψυχές, αλλά οι Πελασγοί θα καταστραφούν. Είναι νομοτέλεια. Καί το θέμα είναι να ΜΗΝ καταστραφεί κανένας Ελληνογενής πληθυσμός. Τί είπαμε εδώ πέρα κατ’ επανάληψη; Δεν είπαμε ότι πρέπει να γυρίσουμε σε αρχαιο-Ελληνικές πάλαι καταστάσεις, μπας καί σιάξουν τα πράγματα γιά τους Έλληνες, την Ελλάδα, όλον τον κόσμο;
Η ευκαιρία γιά να συνέλθουμε, γιά να βρούμε τον εαυτό μας, καί οι Έλληνες καί οι Πελασγοί, είναι μοναδική. ΔΕΝ πρέπει να την αφήσουμε να φύγει.
Τί άλλο ζητάω να πράξει η κυρία Ακσενέρ;
Να ομοσπονδοποιήσει την τουρκίτσα, ώστε να φτιάξει ένα τμήμα στα δυτικά αμιγώς Πελασγοκεντρικό. Στο οποίο αργότερα θα προσκολληθούν καί τα Πελασγογενή-Ελληνογενή ενδότερα (πχ η Καππαδοκία του Αγίου Παϊσίου). Αλλά το πρώτο τμήμα θα χαράξει τον δρόμο. Με το κομμάτι αυτό αργότερα θα ενωθούμε, αν καί η ένωση δεν θα επέλθει μέσα σε μιά μέρα. Θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια, ίσως μία ή δύο γενιές. Προσέξτε, δεν μιλάω γιά συνομοσπονδίες καί λοιπές αγγλιτσοκίνητες καί μασωνοκίνητες φαναριώτικες μαλακίες. Μιλάω γιά ένωση σ’ ένα ενιαίο κράτος (όχι ομόσπονδο) αμιγώς Ελληνικών περιοχών. Αυτό. Κι αφού θα έχει προηγηθεί η κατάλληλη προεργασία, βεβαίως.
Αλήθεια, κι εμείς τί πρέπει να πράξουμε, γιά να υποδεχθούμε μιά μέρα αυτούς τους ανθρώπους πίσω στην αγκαλιά της προαιώνιας Ελλάδας; Συνοπτικώς, τα εξής – καί πάντα με γνώμονα τις πάλαι αρχαιο-Ελληνικές καταστάσεις:

• Ξεκαθάρισμα της Ορθοδοξίας από οποιοδήποτε ιουδαϊκό στοιχείο. Τί, δηλαδή; θα διώξουμε τον μωαμεθανισμό από τους Ελληνογενείς, γιά να τους βάλουμε καπέλλο θρησκεία Αβράμηδων, γοριλλανθρώπων Ησαύ, καί λοιπών περιτετμημένων; Αυτό νομίζετε;
• Ξεκαθάρισμα των δικών μας σάπιων.
• Ξεκαθάρισμα κάθε ξενόφερτου καί διαβρωτικού πολιτισμικού στοιχείου.
• Επανενεργοποίηση των αρχαίων τόπων, τόσο στην ηπειρωτική καί νησιωτική Ελλάδα, όσο καί απέναντι.

Αυτά, γι’ αρχή. Καί καλό είναι ν’ αρχίσουμε προεργασία από τώρα.

Αρχόντισσα Ανδρομάχη, τα σέβη μου.

 

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΚΣΕΝΕΡ!!!ΤΙ ΑΓΝΟΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!

      Έρχεται η Ακσενέρ! – Τι αγνοούν οι Έλληνες σχετικά με την Τουρκία, τον Ατατούρκ, τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τους ισλαμιστές, τους κεμαλιστές και τους παντουρανιστές

  ΓΡΑΦΕΙ Ο .greeksoftheorient ...........Εδώ θα παρουσιάσω κάπως πιο συστηματικά και συνοπτικά τα όσα γίνονται στην Τουρκία και δεν λέγονται καθόλου ή περιγράφονται λάθος στην Ελλάδα με σκοπό να εμπεδωθεί στον μέσο Έλληνα μια απόλυτη άγνοια της Τουρκίας. Το άθλιο κι ανίκανο νεοελληνικό κατεστημένο νομίζει ότι έτσι είναι καλύτερα για την μακροημέρευση του ίδιου, αλλά οι ξένοι διπλωμάτες (Αμερικανοί, Γάλλοι κι Άγγλοι) που το παρωθούν σε μια τέτοια πολιτική έχουν άλλους στόχους και ξέρουν ότι όσο περισσότερο ο μέσος Έλληνας αγνοεί την Τουρκία και δεν καταλαβαίνει τον μέσο Τούρκο, τόσο πιο κοντά βαδίζει η Ελλάδα στην καταστροφή που της έχουν ετοιμάσει.

Βασικά Σημεία που καθορίζουν την σημερινή Τουρκία

1. Καθοριστικό σημείο για την νεώτερη Τουρκία που αγνοείται στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι μετά τον θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (1938) όλοι σχεδόν εμφανίστηκαν ως κεμαλικοί ή κεμαλιστές. Αυτό έγινε επειδή όποιος εμφανιζόταν αντίθετος θα εξαφανιζόταν από τους στρατιωτικούς – θεματούλακες της κληρονομιάς του Ατατούρκ. Έτσι όμως, και με την πάροδο του χρόνου, όλα θα μπορούσαν να παρουσιασθούν ως ‘κεμαλικά’, κι η θεωρητική καθαρότητα την οποία είχε επιδιώξει ο Ατατούρκ να μετατραπεί σε μια αναίσχυντη θολούρα. Έτσι, και μόνον μετά τον θάνατο του Ατατούρκ, αρχίζει να ακούγεται ο όρος ‘κεμαλισμός’ – κάτι το ανήκουστο όσο εκείνος εξουσίαζε την Τουρκία (1919-1938).

2. Αυτό ήδη οδηγεί σε μια τραγική παρερμηνεία κι ιστορική παραχάραξη. Κατ’ ουσίαν δεν υπάρχει ‘κεμαλισμός’ διότι ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν συνέθεσε ούτε εφάρμοσε καμμιά θεωρία ή πολιτική ιδεολογία. Πολύ περισσότερο, ο Ατατούρκ εμπράκτως κι επί σχεδόν 20 χρόνια απέρριψε κάθε ιδεολογία, κάθε θεωρία, κάθε θεωρητικολογία ως επικίνδυνη για την χώρα. Στην κάθε περίσταση και συγκυρία, ο Ατατούρκ στη διάρκεια της εξουσίας του, όπου δεν θα μπορούσε κανένας να διανοηθεί να ιδρύσει άλλο κόμμα (άλλωστε το ‘κόμμα’ του Ερντογάν ήταν το εθνικό κίνημα), εφάρμοσε ό,τι ήταν πρακτικώς σωστό. Κι αυτό δεν απαιτεί μια ιδεολογία ή θεωρία αλλά ικανότητα να βλέπει κάποιος καθαρά, ενώ αντίθετα όλες οι ιδεολογίες και θεωρίες είναι από μόνες του μια προσπάθεια να θολωθεί η αλήθεια.

Ο Ατατούρκ δεν συνέθεσε, ούτε εφάρμοσε καμμιά ιδεολογία. Οι κεμαλιστές τον επικαλούνται αλλά ό,τι κάνουν εκείνος θα απέρριπτε.

3. Εφόσον οι πρώϊμοι ‘κεμαλιστές’ πήραν ένα κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό χρώμα, έγινε σαφές ότι πρακτικά μιλώντας ο οποιοσδήποτε, εμφανιζόμενος ως ‘κεμαλιστής’, θα μπορούσε να προσδώσει στον κεμαλισμό όποιο άλλο χρώμα ήθελε: συντηρητικό, φιλελεύθερο, μαρξιστικό, εθνικιστικό, ή ακόμη κι ισλαμιστικό. Κι έτσι έγινε.

4. Έτσι άρχισαν να διαδίδονται ψευτο-δικαιολογίες των πολιτικών πρακτικών με παραχαρακτική αναφορά πάντοτε στον Ατατούρκ! Κάποιοι πρότειναν κρατικοποιήσεις, επειδή κι ο Ατατούρκ είχε κάνει κραικοποιήσεις. Αυτό όμως ήταν ψέμμα γιατί ο Ατατούρκ είχε κρατικοποιήσει εταιρείες για να τις εξυγιάνει και να τις επιστρέψει στον ιδιωτικό τομέα.

5. Οι στρατιωτικοί παρουσιάσθηκαν πάντοτε ως θεματοφύλακες της κληρονομιάς του Ατατούρκ κι ήθελαν όντως να είναι έτσι αλλά δεν τα κατάφερναν πάντοτε. Αιτία ήταν τα ψέμματα κι οι ψευτο-δικαιολογίες των πολιτικών για μερικές από τις επιλογές τους που ήταν ολότελα εναντίον των επιλογών και της πρακτικής του Ατατούρκ. Έτσι εμφανίστηκε ο πολυκομματισμός μετά τον Β’ ΠΠ – κάτι το άχρηστο, καταστροφικό, διαιρετικό, κι αδιανόητο στα χρόνια του Κεμάλ.

6. Το κράτος που έστησε ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ένα σύγχρονο κράτος, πολύ πιο μπροστά από την τότε Ελλάδα. Ήταν αναμφίβολα ένα κράτος που εκσυγχρονιζόταν σε όλα και δεν υστερούσε σε τίποτα από τα σύγχρονα κράτη της δεκαετίας του 1920 και 1930, αλλά δεν ήταν ούτε κι επεδίωκε να γίνει ένα κράτος ‘δυτικό’. Ούτε κι ο Ατατούρκ ήταν δυτικόφιλος, εκδυτικιστής ή εκδυτικισμένος.

7. Αν όμως κάποιος προσέξει τις λεπτομέρειες στα συντάγματα της Τουρκίας και στις αναθεωρήσεις τους, παρατηρεί ότι κάθε τόσο κάτι λίγες λέξεις βγαίνουν και μερικές άλλες μπαίνουν. Εδώ μπορεί να πάρει κάποιος μια μικρή γεύση:  https://en.wikipedia.org/wiki/Kemalism#Analysis

8. Τα παραπάνω σημαίνουν ότι ήδη σε χρονιές όπως το 1960 ή το 1980, με ή χωρίς πραξικοπήματα, με κεντροαριστερούς ή με συντηρητικούς, η Τουρκία, παρά την εκπεφρασμένη θέληση των στρατιωτικών να διατηρήσουν στη χώρα αναλλοίωτη την πρακτική εξουσίας του Κεμάλ Ατατούρκ, βρισκόταν ήδη αρκετά μακριά από τις επιλογές του θεμελιωτή της.

9. Ο κύριος λόγος της απομάκρυνσης αυτής ήταν η συνεργασία Τούρκων πολιτικών (κι από την πλευρά των συντηρητικών κι από την πλευρά των κεντροαριστερών) με δυτικές χώρες (Αμερική, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, και ΝΑΤΟ) οι οποίες σταδιακά τους μετέτρεψαν σε δούρειο ίππο και τους έσυραν σε ολοένα περισσότερο αντι-ατατουρκιστές πρακτικές.

10. Ό,τι πολλοί δεν καταλαβαίνουν αναφορικά με την Τουρκία είναι ότι δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ισλαμιστής για να είναι εναντίον της πρακτικής Ατατούρκ. Κι οι φιλοδυτικοί είναι εναντίον της γραμμής Ατατούρκ, κι οι εκδυτικιστές, κι οι κεντροαριστεροί, κι οι φιλελεύθεροι, κι οι παντουρανιστές.

11. Από την δεκαετία του 1980, η Τουρκία μολύνθηκε από τη σιωνιστική διείσδυση που πήρε τη μορφή της χειραγώγησης ενός αμόρφωτου και αφελή ιεροκήρυκα ονόματι Φετουλλάχ Γκιουλέν. Αυτό το ασήμαντο και περιθωριακό υποκείμενο ξαφνικά περιτριγυρίστηκε από πλήθος δημοσιογράφων, ελευθέρων επαγγελματιών κι επιχειρηματιών που ήταν έτοιμοι να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές του, να οργανώσουν κοινωνικά δίκτυα, να τον καλέσουν για ομιλίες, και να του δημοσιεύσουν τα επιεικώς παιδαριώδη βιβλία. Ο Φετουλάχ Γκιουλέν υποστηρίχθηκε από όλα τα πρόσωπα της τουρκικής πολιτικής ζωής που είχαν κάποια σχέση με τη σιωνιστική χολέρα – είτε το Ισραήλ και τη Μοσάντ, είτε το σιωνιστικό λόμπι στις ΗΠΑ και την ΣΙΑ: Μπουλέντ Ετσεβίτ, Τουργκούτ Οζάλ, Τανσού Τσιλέρ. Ο Φετουλάχ Γκιουλέν επειδή δεν μπορούσε να κάνει αλλοιώς αποδέχθηκε το λαϊκό, άθρησκο κράτος του Ατατούρκ που ο ίδιος τόσο παθολογικά μισούσε, και έδωσε έμφαση στην ανοχή, την αλληλοβοήθεια, ΄και τον εξισλαμισμό μερικών κοινωνικών αγαθών αποδεκτών από το κράτος του Ατατούρκ και το μετέπειτα ‘κεμαλικό κατεστημένο’.  Εμφανιζόμενος να υποστηρίζει ‘κεμαλικά’ ιδεώδη, αφέθηκε να δράσει κι, υπό το προσωπείο ενός παράξενου και πρωτότυπου ισλαμιστή που υποστηρίζει το κεμαλικό κατεστημένο και δικαιώνει το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980, θεωρήθηκε ακίνδυνος από τους στρατιωτικούς. Έτσι, η οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν διαβρώθηκε από σιωνιστές, Ντονμέδες κι όργανα της Μοσάντ σε βαθμό που αν ποτέ κυβερνούσε, το Ισραήλ θα εξουσίαζε την Τουρκία.

12. Χαρακτηριστικά, ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας καθ. Νετσμετίν Ερμπακάν ούτε καν καταδέχθηκε να συναντήσει ποτέ τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο αποκάλεσε ‘όργανο των Αμερικανών’ – γιατί αν θα αποκαλούσε ‘όργανο των σιωνιστών και των Ισραηλινών’ θα έδινε στους αφελείς στρατιωτικούς εντύπωση ακραίου ισλαμιστή. Στη διάρκεια του 1990 είχαν ξοδευτεί πολλά δισεκατομμύρια για να στηθεί ο γελοίος αυτός δούρειος ίππος του σιωνισμού, να πλαισιωθεί με τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες, σχολεία και πανεπιστήμια. Και με σιωνιστική καθοδήγηση, μυστικά μέλη της οργάνωσης προωθούνταν σε όλο το τουρκικό κράτος. Είχε έτσι καταβληθεί τεράστια προσπάθεια να καταδειχθεί στον μέσο Τούρκο ότι το μόνο επιτρεπτό (ως ανεκτικό προς την παράδοση του Ατατούρκ) ισλαμικό κοινωνικό δίκτυο ήταν αυτό του Φετουλάχ Γκιουλέν. Εννοείται ότι αυτό ήταν ψέμμα κι εξαπάτηση.

13. Όταν οι ‘κεμαλιστές’ κι οι στρατιωτικοί κατάλαβαν ότι το Ισραήλ δεν ήταν μια φιλική χώρα αλλά ο χειρότερος εχθρός της Τουρκίας, τότε κινήθηκαν διαδικασίες για να δολοφονηθεί η κεφαλή του αιρετικού και δηλητηριώδους χταποδιού. Οι σιωνιστές πράκτορες που λειτουργούσαν μέσα στο δίκτυο Γκιουλέν το άκουσαν πρώτοι κι εργάστηκαν πυρετωδώς ώστε να του εξασφαλίσουν σωτηρία στις ΗΠΑ το 1999. Έκτοτε, την υπεράσπιση του δικτύου του στην Τουρκία ανέλαβαν εργολαβικά όλοι οι σιωνιστές Αμερικανοί ψευτο-πρεσβευτές στην Άγκυρα (‘ψευτο-πρεσβευτές’ επειδή ουσιαστικά είναι δουλικά ενός άλλου κράτους, δηλαδή του Ισραήλ). Και φυσικά ο αχρείος πράκτορας Γκιουλέν δεν έκανε καμμιά δήλωση όταν οι στρατιωτικοί επέβαλαν τη διάλυση των ισλαμικών κομμάτων του Νετσμετίν Ερμπακάν το 1998 και το 2001 – κάτι το πολύ ‘λογικό’ εφόσον ο Ερμπακάν ήταν κορυφαίος κι ικανός πολιτικός έντονα εχθρικός προς το σατανο-κράτος Ισραήλ. Ούτε κι έχει ποτέ του συναντηθεί ο Γκιουλέν στην Αμερική ή πουθενά αλλού με κάποιον άλλο ηγέτη ισλαμικού κινήματος.

14. Τα παραπάνω δείχνουν ότι υπήρχε πάντοτε μια πολυδιάσπαση στον περιθωριακό χώρο των ισλαμιστών της Τουρκίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλοι τους ήταν άσχετοι και διαφορετικοί από είτε τους ουαχαμπιστές της Σαουδικής Αραβίας είτε το ‘πολιτικό ισλάμ’, το οποίο παρασκευάστηκε από τους Γάλλους και τους Άγγλους αποικιοκράτες και προβλήθηκε πάνω στους μουσουλμάνους αρχικά της αποικίας ‘Αίγυπτος’ κι ύστερα όλου του κόσμου.

Το τουρκικό Ισλάμ είχε διάφορα παρακλάδια τα οποία προέκυψαν σε διαφορετικές εποχές μετά την κατάργηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Χαλιφάτου. Αλλά είναι όλα τους άσχετα από τους σαλαφιστές (αυτός είναι ο όρος που οι ουαχαμπιστές προκρίνουν δι’ εαυτούς) κι από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (που είναι η κυριώτερη οργάνωση του πολιτικού ισλάμ).

Έτσι, ούτε ο Φετουλάχ Γκιουλέν, ούτε ο Ερμπακάν, ούτε ο Ερντογάν ανήκουν στους παραπάνω κύκλους κι οργανώσεις – κι επιπλέον είναι αντίθετοι προς αυτές. Τυχόν συνεργασίες έγιναν αλλά συνεργασίες έγιναν και μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν, ή Στάλιν και Τσώρτσιλ. Μάλιστα, όταν κυβερνούσαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο (2011-2013), είχαν εμφανιστεί πολλές προστριβές στο προσκήνιο διότι ο Ερντογάν είχε μιλήσει θετικά για το λαϊκό, άθρησκο (secular / laic) κράτος που είναι κόκκινο πανί για τους καννίβαλους του φανατισμού του πολιτικού ισλάμ.

15. Πολλά στελέχη του Ερντογάν ανήκαν στην οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν κι όταν εκλέχτηκαν βουλευτές ή διορίσθηκαν υπουργοί, έδειξαν νομιμοφροσύνη στους σιωνιστές Αμερικανούς κι Ισραηλινούς κυρίους τους, κοροϊδεύοντας τον Ερντογάν και προωθώντας έντονα αντι-κεμαλική ατζέεντα – δεδομένου ότι το κράτος και προπάντων οι πρακτικές του Κεμάλ Ατατούρκ ήταν κόκκινο πανί για τους σιωνιστές και τους ψευτομασώνους που έχουν επικρατήσει σε Ευρώπη κι Αμερική.

16. Καθώς ο ίδιος ο Ερντογάν ήταν ένας ανίσχυρος πολιτικός το 2002-003, συνέφερε στους σιωνιστές που επεδίωκαν μια ασαφή κατάσταση στην Τουρκία, ούτως ώστε να επιβάλουν την ατζέντα τους χωρίς να τους μυριστεί κανείς. Οπότε, δεν πρέπει να αποδίδονται στον Ερντογάν όλες οι αντι-κεμαλικές απόπειρες των στελεχών του, ούτε βέβαια και να εκλαμβάνεται η πολιτική ιδεολογία του ταυτόσημη με την του Φετουλάχ Γκιουλέν. Ο ίδιος ο πρώην αρχηγός του, ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός Νετσμετίν Ερμπακάν, είχε πολύ μέτρια ιδέα για τον Ερντογάν.

17. Η θεωρία ενός ‘μεγάλου’ πολιτικού, ενός ‘πανίσχυρου’ άνδρα, ενός ‘δικτάτορα’ ή ενός ‘σουλτάνου’ είναι παρασκεύασμα των διεθνών σιωνιστικών ΜΜΕ. Σε τι τους χρησιμεύει; Πάντα χρησιμεύει να παρουσιάζεις τον αδύναμο ως ισχυρό! Έτσι λειτουργούν διεθνώς τα ΜΜΕ – όχι μόνον για τον Ερντογάν αλλά για όλους όσοι τους είναι χρήσιμοι.

18. Γύρω στο 2005-2007 είχε δημιουργηθεί στην Τουρκία μία εκρηκτική κατάσταση. Οι γκιουλενιστές είχαν διηθηθεί σε όλα τα κόμματα: στο κόμμα του Ερντογάν, στην κεμαλική αντιπολίτευση, στο εθνικιστικό κόμμα, στα αριστερά κόμματα των Ζαζά και των Κουρμάντζι (που οι δυτικοί αποικιοκράτες και σιωνιστές αποκαλούν με ένα όνομα ‘Κούρδους’, ενώ είναι δυο διαφορετικά έθνη). Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική πολιτική ζωή είχε κατατεμαχιστεί και στο κάθε κόμμα υπήρχαν αυθεντικοί υποστηρικτές της πολιτικής ιδεολογίας και σκιεροί εχθροί που στην κρίσιμη στιγμή δεν θα έκαναν όπως επέβαλε το πολιτικό τους πιστεύω αλλά ανάλογα με το τι εντολή θα έπαιρνε από το κέντρο εξουσίας που υπηρετούσαν.

19. Όταν οι γκιουλενικοί είχαν πια προσποριστεί αρκετή εξουσία επί Ερντογάν, άρχισαν να στρέφονται εναντίον των ‘κεμαλιστών’. Όλες οι σκευωρίες για τις οποίες κατηγορούσαν τους κεμαλιστές, ότι τάχα δηλαδή είχαν συγκροτήσει μυστικές οργανώσεις όπως η δήθεν Εργκενεκόν, ήταν αδύνατο να στηθούν χωρίς να έχουν πρώτα συγκεντρώσει ένα τεράστιο υλικό, έπειτα παραδώσει αυτό σε μια οργάνωση που είχε την τεχνογνωσία να μετατρέψει την αλήθεια σε ψέμμα (προφανώς η Μοσάντ κι η ΣΙΑ), και στο τέλος παρουσιάσει οι ίδιοι ως τάχα πρόβλημα.

20. Τα προβλήματα μεταξύ Ερντογάν και Φετουλάχ Γκιουλέν άρχισαν όταν διεθνείς αρθρογράφοι, όπως ο Έλληνας ανατολιστής ιστορικός Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης, δημοσίευαν κείμενα που έδειχναν πόσο επικίνδυνος για τον ίδιο τον Ερντογάν ήταν ο ίδιος ο Γκιουλέν. Ο κ. Μεγαλομμάτης άρχισε πολύ νωρίς, ήδη το 2007! Σε άρθρο υπαινίχθηκε ότι ο Ερντογάν θα μπορούσε να την πάθει όπως ο πρώην πρόεδρος Μπάνι Σαντρ από τον Χομεϊνί στο Ιράν:

Erdogan: Turkey’s Bani Sadr in a Sinister ‘Second Republic’? – by Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis https://www.academia.edu/25610626/Erdogan_Turkeys_Bani_Sadr_in_a_Sinister_Second_Republic_-_by_Prof._Muhammad_Shamsaddin_Megalommatis

Έπειτα, το 2010, σε ένα άρθρο του σε δύο συνέχειες, ο κ. Μεγαλομμάτης ζήτησε την φυσική εξόντωση του Φετουλάχ Γκιουλέν:

21. Η σύγκρουση Ερντογάν και Φετουλάχ Γκιουλέν μπορεί να διαιρεθεί σε δύο περιόδους: από το 2012 μέχρι το πραξικόπημα (2016), κι από τότε μέχρι σήμερα. Παρά τις πρωτοφανείς εκκαθαρίσεις, υπάρχουν ακόμη ‘σταγονίδια’ γκιουλενικών στην διοίκηση, στον στρατό και στην πολιτική. Και ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου της κεμαλικής αντιπολίτευσης, και ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί των εθνικιστών, και ο Ερντογάν θέλουν να απαλλαγούν από τους γκιουλενικούς. Αλλά η Μεράλ Ακσενέρ είναι περιτριγυρισμένη από γκιουλενικούς. Είναι το τελευταίο χαρτί του Φετουλάχ Γκιουλέν, των Αμερικανών, των σιωνιστών και του Ισραήλ στην Τουρκία. Ο Κιλιτσντάρογλου μπορεί να μην θέλει γκιουλενικούς στο κόμμα του αλλά θέλει να πετάξει έξω τον Ερντογάν. Γι’ αυτό – πρωτοφανής ιστορία – συγκατατέθηκε στο να πάνε 15 βουλευτές του στο νεοπαγές κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ, να του δώσουν ένσημα ‘ατατουρκισμού’!

Έντονα ‘ατατουρκιστικών’ αποχρώσεων και το προεκλογικό σποτ της Μεράλ Ακ-σενέρ:

https://ok.ru/video/690619026029

https://vk.com/video434648441_456239573

Geliyor Akşener Haziran 2018 Seçim Marşı – Μεράλ Ακσενέρ: προεκλογικό σποτ Ιούνιος 2018 (ελληνική μετάφραση)

“Έρχεται” (!) αλλά …. “στον δρόμο του Ατατούρκ” (ATATÜRK yolunda)!

Μμμ!Εμένα μου λες; Θα παίρνει στροφές μέσα στον τάφο του ο Μουσταφά Κεμάλ!     https://greeksoftheorient.wordpress.com/author/greeksoftheorient/

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΡΑΖ[ΜΕΡΟΣ Δ΄]

Παραλειπόμενα στην πτώση του Μιράζ – 4

     

ΕργΔημΕργ 

        ς αφήσουμε τώρα το μεμονωμένο περιστατικό του Μιράζ, κι ας πάμε στον συνολικό πίνακα πτώσεων των πολεμικών αεροσκαφών μας (όπως τον δίνει ο ίδιος ο Ελληνικός Στρατός -ευχαριστούμε τον Παλαιό γιά την υπόδειξη!-, καί τον επαναλαμβάνει ο Γιώργος Αδαλής). Με βάση αυτόν, θα σχεδιάσουμε κάποια γραφήματα· ώστε αφ’ ενός να εξάγουμε τυχόν αξιοπρόσεκτα στατιστικά συμπεράσματα, αφ’ ετέρου (αν είμαστε τυχεροί) να διακρίνουμε τυχόν “κορυφές του παγόβουνου” γιά κρυφά αίτια των πτώσεων – όπερ καί το σπουδαιότερο.

Βέβαια, στην στατιστική αναγκαστικά τσουβάλιασα τις πτώσεις απ’ όλες τις αιτίες (ανθρώπινο λάθος, αστοχία υλικού, κατάρριψη, κτλ), καθώς καί κάθε τύπο αεροσκάφους. Αλλά (α) αυτό ακριβώς σημαίνει στατιστική: μαζική μελέτη περιπτώσεων κι όχι εξατομικευμένη, καί (β) δεν γινόταν αλλοιώς. Δεν έχω πρόσβαση στα επίσημα πορίσματα των πτώσεων· αλλά καί νά ‘χα, τί να πιστέψει κανείς απ’ αυτά;

Φυσικά, δεν ξεχνάμε ούτε τον μεταφυσικό παράγοντα.
Μονάχα δυό λόγια γι’ αυτόν τον τελευταίο, πρίν προχωρήσουμε: έμαθα πως δεν άλλαξαν οι αεροδιάδρομοι από τα πολεμικά μας αεροδρόμια μέχρι τα σημεία συμπλοκών με τους τουρκαλάδες στο ανατολικό Αιγαίο. Άρα:

• Είτε κανένας κερατάς δεν έβαλε τους πιλότους μας να πετάνε πάνω από “υπερφυσικά” ενεργειακά σημεία του ευρύτερου Ελληνικού χώρου. (Κι επομένως “αυτοί” δεν τα ξέρουν – κι ευτυχώς.)
• Είτε πετάνε μέν πάνω από τέτοια, αλλ’ αυτά δεν έχουν ακόμη επαν-ενεργοποιηθεί (ξανά, από τότε που ήταν ενεργοποιημένα σε κάποιο Ελληνικό παρελθόν).
• Είτε πετάνε μέν πάνω από τέτοια, αυτά έχουν επανενεργοποιηθεί (ή δεν διέκοψαν ποτέ την ενεργοποίησή τους), αλλ’ αναγνωρίζουν τους “δικούς τους” ανθρώπους (δηλ. τους Έλληνες), καί δεν αντιδρούν. (Αντιθέτως: βλέπε φήμες πως, όταν οι τουρκαλάδες πιλότοι πάνε να πετάξουν πάνω απ’ το Μανταμάδο, τελικά κόβουν λάσπη!)

Όπως καί νά ‘χει το πράγμα, σχεδόν ακυρώνεται η υποψία μου γιά πτήσεις πάνω από ενεργειακά σημεία, καί πάμε παρακάτω. (Γράφω “σχεδόν”, διότι κρατάω μιά πισινή.)

μ. Πρόχειρη στατιστική των πώσεων
Ομολογώ πως δεν έκανα καί καμιά τρομερή δουλειά, αλλά απλώς ήθελα να δείξω το πώς θα ξεκινήσει καί πώς περίπου θα πορευτεί η όποια έρευνα. Φυσικά, αν ήθελα, θα έφτιαχνα του κόσμου τις κατανομές, με κάθε πιθανή κι απίθανη παράμετρο… καί το άρθρο θα τραβούσε γιά κανένα τρίμηνο ακόμη. (Μπορεί καί παραπάνω.) Όμως, μας περιμένουν κι άλλα θέματα· αντιθέτως, η επικαιρότητα που πρέπει να τη σχολιάσουμε, δεν θα μας περιμένει!
Όθεν η περιορισμένη προσφορά μου.
Στα παρακάτω, χρησιμοποίησα μόνο τον πίνακα των πτώσεων γιά την ΠΑ. Όχι τα άλλα δύο μικρά πινακάκια.

i. Κατανομή στον χώρο
Οι πτώσεις, τοποθετημένες στον χάρτη της Ελλάδας, δίνουν περίπου αυτή την εικόνα:

(Κλίκ επάνω της, γιά να τη δήτε στο κανονικό μέγεθος. Έχω να πω ότι το Γκούγκλ Έρθ μαλακίζεται.)
Σημειώστε πως: (α) τις πολλαπλές πτώσεις στην ίδια περιοχή δεν τις επεσήμανα με πολλαπλές κουκκίδες (διότι δεν χωρούσαν), (β) δεν πέρασα στον χάρτη τις αόριστες αναφορές (πχ “δυτικά του Άη-Στράτη”), (γ) δεν διέκρινα θανατηφόρες πτώσεις από αναίμακτες. (Θα έπρεπε, αλλά δεν το έκανα.) Ωστόσο, η γενική εικόνα είναι ευδιάκριτη.
Τί ψάχνουμε, όμως, με την χωρική κατανομή; Χμμμ… σημεία συσσωρεύσεως (άσχετο αν από κάτω έχει ενεργειακό εστιακό σημείο ή όχι), καί πιθανές γραμμές λέϋ. (Όχι, δεν μας φεύγει το κόλλημα γιά αναζήτηση του υπερφυσικού!)
Τί βλέπουμε τελικά; Μερικά σημεία συσσωρεύσεως περιστατικών (βόρεια Αττική, Άραξος-Ανδραβίδα, Άθως), συν μερικές ευθείες. Μία, από Κομοτηνή μέχρι Αθήνα. Δεύτερη, Γρεβενά-Εύβοια-Άνδρος. Τρίτη (περίπου) Αγρίνιο-Όθρυς- Ζαγορά Πηλίου. Καί μία “καραμπινάτη” τέταρτη, από Κεφαλλονιά μέχρι Κρήτη μέσωι δυτικής Ελλάδας. Αυτή η τέταρτη “περπατάει” πάνω από μία υποβρύχια οροσειρά.
Δεν γνωρίζω τί συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε, ειδικά  γιά την τέταρτη ευθεία. Δυστυχώς, δεν θυμάμαι καί πολλά περιστατικά της Μυθολογίας μας ν’ αναφέρονται στις περιοχές της, ώστε ν’ αρχίσει η γκλάβα μου να στροφάρει (που λέει κι ο Μιμάκος). Οδυσσέας, Νέστορας, Τηλέμαχος, Καλυδώνιος κάπρος, Μελέαγρος, Οινόμαος καί Πέλοπας… Τί άλλο; Κι από “υπερφυσικά” περιστατικά, εκεί είναι που δεν ανακαλώ τίποτε απ’ τη μνήμη μου. Πάντως, δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια, η δέ έρευνα είναι ανοιχτή.

ii. Κατανομή στον χρόνο – ετήσιος κύκλος
Τοποθέτησα τις πτώσεις στον κύκλο του έτους, δηλαδή ανά μήνα καί ημέρα – αδιάφορο ποιά χρονιά. Οι κουκκίδες με μαύρο είναι οι θανατηφόρες πτώσεις. (Κλίκ γιά μεγέθυνση.)

Τί περίμενα να δώ; σημεία συσσωρεύσεως καί σχήματα. Δεν σας κρύβω ότι περίμενα τα τυχόντα σημεία συσσωρεύσεως να βρίσκονται σε κορυφές πεντάλφας. Ωστόσο, δεν βλέπω να προκύπτει κάτι τέτοιο από το διάγραμμα. (Εκτός αν έχω τόση πολλή στραβωμάρα!    ) Γιά ό,τι άλλο πιθανόν προκύπτει (πχ άλλα κανονικά πολύγωνα), κρίνετε μόνοι σας.

iii. Κατανομή στον χρόνο – γραμμικώς
Η αλήθεια είναι πως έπρεπε να πάω συμβατικά, δηλαδή να τοποθετήσω τις πτώσεις σε χρονογραμμή, καί να μελετήσω τις σχέσεις των χρονικών διαφορών μεταξύ των διαδοχικών πτώσεων. Ίσως έτσι ανακάλυπτα κάποιο κρυμμένο νοητικό σχήμα.
Δεν έκανα αυτή την έρευνα – την οποία αφήνω γιά όποιον προαιρείται. (Άλλως τε, δεν έχω χρόνο να τα προλάβω όλα. Τά ‘χουμε πεί, μην επαναλαμβάνομαι.) Ωστόσο, έκανα κάτι άλλο, σαφώς ανορθόδοξο – γιά όποιον δεν το έχει υποψιαστεί μέχρι τώρα (διότι εγώ το έχω ξαναδουλέψει) : τοποθέτησα τις πτώσεις σε χρονογραμμή, παράλληλα με τις καθημερινές αστρονομικές μετρήσεις του αριθμού των ηλιακών κηλίδων!
Γιατί;
Διότι άλλες έρευνές μου με βεβαίωσαν ότι ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων είναι “κλειδί”.
Αν αυτό δεν το κατανοείτε, θα σας απογοητεύσω λίγο· δεν είναι μυστικό, αλλά δεν σκοπεύω να το αναλύσω τώρα. Κάθε πράγμα στον καιρό του! Εσείς, όμως, απλά θυμηθήτε τη μυθολογική τριάδα: Ήλιος / Δαίδαλος / Ίκαρος. Αρχίζετε να μπαίνετε στο νόημα; Αρχίζετε να βλέπετε τον σχετικό μύθο καί κάπως αλλοιώς; Ναί; Πολύ ευχάριστο αυτό!

Τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων τον βρίσκουμε ξεκινώντας από ετούτην εδώ την ιστοσελίδα (επίσημα πράγματα, δεν ταΐζουμε σανό τους αναγνώστες μας! lol!!!), καί επιλέγουμε το αρχείο σκέτου κειμένου που τις έχει ανά ημερομηνία, σε τούτη τη σελίδα: πρόκειται γιά το πάνω αριστερά γκρίζο κουτάκι. Οδηγίες γιά να επεξεργαστούμε το αρχείο με λογιστικό φύλλο (καί γιά όποιον ενδιαφέρεται) :

• (α) Το κατεβάζουμε στον σκληρό μας δίσκο.
• (β) Το ανοίγουμε με επεξεργαστή κειμένου (όχι με κειμενογράφο τύπου Word).
• (γ) Το πλακώνουμε στη λειτουργία “εύρεση-αλλαγή” των δύο κενών με ένα, έως ότου δεν υπάρχει άλλο διπλό κενό.

Τα πολλαπλά κενά τα έβαλαν οι δημιουργοί του αρχείου (εφ’ όσον είναι στη μορφή .txt) γιά να φέρουν τους αριθμούς σωστά σε στήλες· αλλά το λογιστικό φύλλο, αν δεί πολλαπλά κενά, θα τοποθετήσει τους αριθμούς μετά από άλλες τόσες στήλες δικές του. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα θα βγεί λίγο αλαλούμ, καί θα υποχρεωθούμε να συμμαζεύουμε με το χέρι τους αριθμούς που θα ξεφύγουν αρκετές στήλες παραπέρα, να τους βάλουμε στην πρέπουσα στήλη. Οπότε, κι επειδή είναι τεράστιος ο αριθμός των παρατηρήσεων, γαϊδουροδένουμε γιά να μή γαϊδουρογυρεύουμε! Lol!!!
Περιττό να πω ότι, όταν ανοίξουμε το διορθωμένο αρχείο κειμένου με το λογιστικό φύλλο, θα ορίσουμε διαχωριστικό στηλών (delimiter) το κενό. Καί όλα καλά!
Επίσης, θα δήτε πως μία στήλη είναι ο ημερήσιος αριθμός των ηλιακών κηλίδων, μία άλλη παραπέρα είναι ο αριθμός αστρονομικών παρατηρήσεων ανά ημέρα, κι ακόμη μία ο “εξ αναγωγής” ημερήσιος αριθμός κηλίδων. (Αυτή χρειάζεται, επειδή μερικές κηλίδες αλληλοκαλύπτονται. Οπότε τον αριθμό τους τον διορθώνει το κομπιούτερ που σκανάρει την εικόνα απ’ το τηλεσκόπιο – μία δουλειά, που παλιότερα οι αστρονόμοι την έκαναν με το χέρι επάνω στις φωτογραφίες.) Αυτές τις τελευταίες στήλες αγνοήστε τις ή καταργήστε τις. Δεν φαίνεται να παίζουν κάποιον σημαντικό ρόλο σ’ αυτό που θέλουμε να δούμε.
Τέλος, θα προσέξετε πως η ημερομηνία δίνεται σε τρίστηλο, καί με τον Ιαπωνικό τρόπο: έτος-μήνας-ημέρα. (Γιατί; γιά να βοηθάει την σωστή αυτόματη κατάταξη στους υπολογιστές. Αν βάλουμε την ημέρα πρώτα, η εντολή γιά κατάταξη θα βγάλει τις πρωτομηνιές μαζεμένες επάνω-επάνω, όπερ λάθος.) Άμα έχετε υπομονή να δώσετε συνάρτηση να ενώνει τα τρία αλφαριθμητικά σε ένα ημερομηνίας, καί τις τρείς πρώτες στήλες να τις κάνετε μία… χαλάλι σας! Εγώ, πάντως, την ημερομηνία την άφησα έτσι. Δεν μ’ εμπόδισε σε κάτι.

Το λογιστικό φύλλο όντως φτιάχνει αυτομάτως διαγράμματα· αλλά, εφ’ όσον μιλάμε γιά μεγάλο αριθμό ημερών, αυτά θα βγούν τεράστια. Αντ’ αυτού, πήρα μόνον τις ημερομηνίες με πτώση αεροσκάφους, καί τις έβαλα μαζί με τον αντίστοιχο αριθμό ηλιακών κηλίδων. Επίσης, σημείωσα αν μία πτώση ήταν θανατηφόρα (αδιάφορο με πόσα θύματα), ή όχι. Ο άσσος σημαίνει θάνατο, το μηδέν όχι θάνατο.
Ο πίνακας που προκύπτει, είναι αυτός (σε πλήρες μέγεθος) :

Υποθέτω, όμως, πως μάλλον δεν διακρίνουμε καί πολλά περισσότερα, απ’ όσα διαβάζουμε στον πίνακα. Έτσι δεν είναι; Οπότε καταφεύγουμε στο αντίστοιχο διάγραμμα (κλίκ γιά πλήρες μέγεθος) :

Στο κάτω μέρος αναγράφεται απλά ο αύξων αριθμός του περιστατικού (καί όσο προχωράμε χρονικώς), σύμφωνα με τον πίνακα των πτώσεων, στον οποίο παραπέμπουμε στην αρχή του παρόντος κειμένου. Οι μπλέ γραμμές του ιστογράμματος δείχνουν τον αριθμό ηλιακών κηλίδων γιά την αντίστοιχη μέρα κάθε πτώσης, ενώ τα μαύρα κουτάκια σημαίνουν θανατηφόρα πτώση.
Φυσικά, όπως είναι φτιαγμένο το διάγραμμα, οι χρονικές αποστάσεις ανάμεσα σε κάθε περιστατικό δεν σημειώθηκαν καί δεν φαίνονται. Όμως, εύκολα παρατηρούμε -σε πρώτη εκτίμηση- συσσώρευση πτώσεων είτε σε μέγιστα, είτε σε ελάχιστα ηλιακών κηλίδων.
Αυτό, βέβαια, μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε 100% (ή να το απορρίψουμε επίσης με βεβαιότητα), αν πάμε στο πλήρες διάγραμμα αριθμού ηλιακών κηλίδων. (Δεν το έκανα.) Όμως, σας προειδοποιώ: αφ’ ενός βγαίνει τεράστιο, οπότε καλύτερα να σπάσετε τον χρόνο σε έτη, ή πενταετίες πχ. Κι αφ’ ετέρου, οι παλιότεροι υπολογιστές, ή όσοι δεν έχουν πολλή μνήμη ram, θα γονατίσουν. Θα κάνετε καφέ καί τσιγάρο, κι ο ματρακάς σας ακόμη θα δουλεύει το διάγραμμα! Οπότε, καλύτερα να επιχειρήσετε τέτοια δουλειά μονάχα όσοι ξέρετε καλά τί κάνετε, κι έχετε καί εξοπλισμό της προκοπής.

Σ’ αυτό το σημείο, όμως, έβγαλα λαγό!
Εκείνο, που ίσως δεν φαίνεται αμέσως (θέλει εξασκημένο μάτι), είναι πως εμφανίζεται ένας -ας τον ονομάσουμε- “νόμος δυαδικής πολικότητας”: οι περισσότερες ακολουθίες θανατηφόρων καί μή πτώσεων έχουν ως ζευγάρι την αντίστοιχή τους ακολουθία αντεστραμμένη!!!!! Σα να βλέπεις μιά ασπρόμαυρη φωτογραφία, καί παραδίπλα το αρνητικό της!
Μερικές φορές, πάλι, η συμμετρία δεν είναι αναστροφής, αλλά κατοπτρική. Σα να γυρίζει τα μπρός πίσω (καί τ’ αριστερά δεξιά). Καί μερικές, ακόμη, αναστροφική ταυτόχρονα με κατοπτρική. (Πχ στις “κουτσές πεντάλφες” – δες παρακάτω.)
Προσέξτε:

• Στην αρχή, 0-1-0-1 (διπλή μικρή ακολουθία). Αλλά καί αμέσως μετά, 1-0-1-0! (Παράδειγμα ακολουθίας μέσα σε ακολουθία, όπως τα κουτιά της σκακιέρας.)
• Πιό μετά, 3 μηδενικά ακολουθούμενα από 3 άσσους.
• Έχουμε καί διπλή διαδοχική επανάληψη της περίφημης “κουτσής πεντάλφας”, από το 22 μέχρι το 31! (1-1-0-0-0 x 2 φορές.) Καθώς καί το κατοπτρικό συν αρνητικό της (1-1-1-0-0) μία φορά καθαρά, καί στο καπάκι (σχεδόν) δεύτερη, από το 37 μέχρι το 46. (Οι δύο πιλότοι του περιστατικού 46 -F5B, αεροδρόμιο Μίκρας, 05 Ιουλίου 1999- φαίνεται καθαρά από το pattern πως δεν έπρεπε να πεθάνουν. Συμπαντικό σφάλμα; ή, τί; )
• Στο τέλος, το: 1-1-0-1-1, ακολουθούμενο από 0-0-1-0-0. Εκπληκτικό;!

Η γενική εικόνα δείχνει σαφώς συμμετρία, καί δή επαναλαμβανόμενη, άρα κάποιο κρυμμένο αίτιο, πέραν οποιασδήποτε λογικής αμφιβολίας. (Η σύμπτωση εδώ αποκλείεται διά ροπάλου. Μόνον άσχετος περί τις θετικές επιστήμες δεν θα διέκρινε «περιοδικό πίνακα» στο διάγραμμα.)
Σαν κάποιος να παίζει μιά μακάβρια “μουσική” με ανθρώπινες ζωές! Σαν οι πιλότοι μας να τραβάνε ένα μακροκοσμικό κβαντικό πιθανοτικό χαρτί, από κάποια αιθερική τράπουλα με μόνο δύο φιγούρες… κι αυτό να γίνεται μπροστά από έναν συμπαντικό καθρέφτη!
Σαν ένα δυαδικό μακροκοσμικό dna, σαν ένα είδος σημάτων Μόρς…

Εντάξει, θα σταματήσω το κείμενο επάνω στην κορύφωσή του, επάνω στο καλύτερο, αλλά…
…Δεν ξέρω τί να πω. Ειλικρινά, είναι από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου, που έχω μείνει τελείως άφωνος! Αλλά, όποιος έχει λέγειν τι, τυγχάνει παραπάνω από καλόδεχτος. Όπως καλόδεχτη θα είναι καί η όποια συνέχεια της μικρής μας έρευνας από τον κάθε ενδιαφερόμενο.
Εγώ απλά κλείνω με την ευχή καί την ελπίδα να μην ξαναέχουμε πιά νεκρούς πιλότους! Ποτέ!

ΤΕΛΟΣ (οριστικό)

Υγ 1: Γιά τα όποια νοητικά σχήματα ενυπάρχουν στις ακολουθίες θανατηφόρων καί μή πτώσεων, θα έλεγα -σε πρώτη εκτίμηση- ότι αυτά είναι αποτέλεσμα ας πούμε κάποιου Μάτριξ – αν καί προσωπικώς δεν πείθομαι απόλυτα περί αυτού. Αλλά, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ καί ποιό αίτιο τα παράγει. Νά ‘χει, άρα γε, ο Ήλιος (αφού είναι η πηγή της ζωής στη Γή) κάποιες άλλες κρυφές ιδιότητες – καί δή, μετρήσιμες; Μπορεί, αλλά δυστυχώς είναι πέρα απ’ τις τωρινές μου δυνατότητες να τις ανακαλύψω. Αν ήμουν επικεφαλής ερευνητικής ομάδας, θα της έδινα τις σωστές κατευθύνσεις πού να ψάξει. Αλλά δεν είμαι.
Επειδή, τώρα, υπάρχουν καί πτώσεις εξαναγκασμένες (πχ από ηλεκτρονικό πόλεμο), άσχετο αν τις αντιλαμβανόμαστε εμείς ως τέτοιες, υπάρχει μία ελάχιστη πιθανότητα (όλα τα βάζουμε με το μυαλό μας…) τα patterns των θανατηφόρων / μή θανατηφόρων πτώσεων να τα ορίζουν “αυτοί”. Σ’ αυτή την περίπτωση, (α) το ήξερα ότι πρόκειται γιά παρανοϊκούς, αλλά θ’ αποδειχθούν παρανοϊκοί επί 1000, καί (β) εάν σε αρκετές περιπτώσεις έρευνας δεν μπορώ να καταλάβω τί κρύβεται, εδώ δεν μπορώ επί 1000. Διότι…
…Τί νόημα έχει να παίζεις με “on-off” σε ανθρώπινες ζωές, ακόμη κι αν διαθέτεις τη δύναμη προς τούτο;
Υγ 2: Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες απόλυτα σχετικές έρευνες, πχ η αστρολογική καί η αστρονομική. Μπορούμε να εξετάσουμε πολλές παραμέτρους γιά κάθε πτώση, όπως γωνίες άστρων, ή αζιμούθια πλανητών αναφορικά με το επίπεδο της εκλειπτικής.
Όποιος ενδιαφέρεται να τα ψάξει αυτά, δεν χρειάζεται τη δική μου άδεια να ξεκινήσει.
Υγ 3: Θ’ άξιζε να επεκτείνουμε την έρευνα σ’ όλους τους πεσόντες αεροπόρους μας. Από το 1912 κι εντεύθεν. Καί να διεξάγουμε παράλληλη έρευνα γιά τις πτώσεις της πολιτικής αεροπορίας.
Υγ 4: Τί θα γίνει επιτέλους με τη μετονομασία της Σχολής “Ικάρων”; Κόκκαλα έχει αυτό το προεδρικό διάταγμα; Ρέ κυρ-Παναή; Κάνε εσύ το καλό, καί μήν αργείς! Τζάμπα είναι, στο κάτω-κάτω. Θα κοστίσει μόνο το χαρτί του ΦΕΚ που θα τυπωθεί. (Άντε, καί η αλλαγή ταμπέλας στη Σχολή.)
 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ,ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ...

Παγκοσμιοποίηση, λαϊκισμός και Αριστερά

Του Κάρλο Φορμέντι

Η εκλογή του Μακρόν στη Γαλλία, και η επάνοδος της Μεγάλης Συμμαχίας CDU-SPD στη Γερμανία, δημιούργησαν στις φιλελεύθερες ελίτ την ψευδαίσθηση πως το κύμα του λαϊκισμού εκτονώθηκε πλέον. Αλλά το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών αποδεικνύει πως το κύμα παραμένει και απειλεί να συμπαρασύρει τα παλιά κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, καθώς και τους θεσμούς της Ε.Ε. Το άθροισμα των ψήφων του Κινήματος 5 Αστέρων και της Λέγκας, ξεπέρασε το 50%, αποκαλύπτοντας πως οι μισοί Ιταλοί ψηφοφόροι είναι ευρωσκεπτικιστές και δεν πιστεύουν στα αφηγήματα περί τέλους της κρίσης και πλεονεκτημάτων της παγκοσμιοποίησης.
Τέσσερα ερωτήματα
Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε:

• 1) Ποιες είναι οι κοινωνικές ρίζες του λαϊκισμού,
• 2) Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα ρεύματα που κινούνται στο εσωτερικό του,
• 3) Για ποιο λόγο ο κόσμος αδιαφορεί παντελώς για τα κόμματα της Αριστεράς,
• 4) Γιατί (προς το παρόν) το κατεστημένο φαίνεται ότι αντέχει και τι θα συμβεί όταν αυτό δεν θα τα καταφέρνει πλέον.
• Ο θρίαμβος της Λέγκας στον ιταλικό Βορρά, οφείλεται στο ότι οι ψήφοι των παραγωγικών μεσαίων στρωμάτων αθροίστηκαν με τις ψήφους των αγανακτισμένων, χάρη σε μια πολιτική ατζέντα που υποσχόταν λιγότερους φόρους και μεγαλύτερο έλεγχο των μεταναστευτικών ροών. Ο μεγάλος αριθμός ψήφων που πήρε το Κίνημα 5 Αστέρων στον ιταλικό Νότο προέρχεται τόσο από όσους πλήττονται, ιδιαίτερα εκεί, από τη φτώχεια και την ανεργία, όσο και από τα φτωχοποιημένα μεσαία στρώματα, δηλαδή από όλους όσοι γοητεύτηκαν από τις υποσχέσεις για το «επίδομα ιθαγένειας» (σ.μ.: ποσό εισοδήματος που θα καταβάλλεται από τον δημόσιο τομέα για κάθε ενήλικο κάτοικο, ανεξάρτητα από το αν είναι φτωχός ή πλούσιος, που ζει μόνος ή με άλλους, θέλει να εργαστεί ή όχι και ως εκ τούτου ορίζεται ως ένα καθολικό εργαλείο). Η αποτυχία της επικοινωνιακής καμπάνιας που προσπάθησε να αναχαιτίσει τον λαϊκισμό, ήταν αποτέλεσμα της δραματικής επιδείνωσης των συνθηκών ζωής και εργασίας πολλών εκατομμυρίων πολιτών που χτυπήθηκαν από την κρίση και από τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης.
  Ανεργία, προσωρινή απασχόληση, υποβαθμισμένες παραγκουπόλεις όπου στοιβάζονται φτωχοί λευκοί και μετανάστες, περιγράφουν το κατάλληλο υπόβαθρο για το αίτημα προστασίας από την κατάρρευση της αγοράς και την υποβάθμιση των αστικών περιοχών.
  Οι λαϊκισμοί της Δεξιάς και της Αριστεράς απαντούν σε αυτό το αίτημα, με τον δικό του τρόπο ο καθένας: και οι δύο μιλούν για σύγκρουση λαού και ελίτ, και οι δύο ισχυρίζονται πως θέλουν να προστατέψουν τον λαό από εξωτερικές επεμβάσεις (εξού και ο ευρωσκεπτικισμός), και οι δύο καμαρώνουν για τους χαρισματικούς ηγέτες τους. Αλλά, ενώ ο πρώτος υπόσχεται προστασία από τις μεταναστευτικές ροές και την ασυδοσία του κράτους (φόρους, γραφειοκρατία, σπατάλες κ.λπ.), ο δεύτερος θέλει να αντισταθεί στην κινητικότητα κεφαλαίων και εμπορευμάτων, στηρίζει τον ενεργητικό ρόλο του κράτους στην οικονομία και επαναπροτείνει την πάλη των τάξεων, με τη νέα μορφή που λαμβάνει ως αγώνας των αποπάνω με τους αποκάτω.

Η αποτυχία της Αριστεράς

Για να δούμε τώρα και την αποτυχία της Αριστεράς: κάποιοι μιλούν για την ανικανότητα της να αναλύει την πραγματικότητα. Κάποιοι λένε πως η Αριστερά πληρώνει τη διολίσθηση της προς το «πολιτικά ορθό» και την εγκατάλειψη της ηθικής της ισότητας. Άλλοι την κατηγορούν επειδή είχε την ψευδαίσθηση πως θα μπορούσε να συνδυάσει την αγορά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Όμως, όλες αυτές οι προσεγγίσεις έχουν ένα κοινό μειονέκτημα: παραβλέπουν το ότι η Αριστερά δεν εκπροσωπεί πια τον λαό, γιατί αυτός δεν είναι ο δικός της λαός. Ήδη από τη δεκαετία του 1980, διαφοροποιήθηκε η κοινωνική ομάδα αναφοράς της. Από τις κατώτερες τάξεις μετατοπίστηκε στα μορφωμένα και ευημερούντα μεσαία στρώματα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Αριστεράς, που παλιότερα ήταν η υπεράσπιση των ασθενέστερων, σήμερα ταυτίζεται με την ιδεολογία του «πολιτικά ορθού»: τα δικαιώματα της κοινότητας LGBT, τους γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων, τις ποσοστώσεις των γυναικών, την προστασία των μειοψηφιών, την ανοχή στη διαφορετικότητα, το άνοιγμα στις μεταναστευτικές ροές (οι μετανάστες είναι πλέον τα μοναδικά ασθενή υποκείμενα με τα οποία η αριστερά ασχολείται).
Έτσι η αντίθεση Αριστερά / Δεξιά, παραχωρεί τη θέση της στην αντίθεση ανοιχτότητα / εσωστρέφεια. Σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι τάσσονται υπέρ της άνευ όρων ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων, μοιράζονται την κοσμοπολίτικη ηθική των «πολιτών του κόσμου» που ζητά την κατάργηση των εθνικών συνόρων θεωρώντας την σαν μεγάλη πρόοδο, υποβαθμίζουν τις ανάγκες του λαού που αντιστέκεται στα «πλεονεκτήματα» της παγκοσμιοποίησης. Για τούτο αγωνίζονται ενωμένοι προκειμένου να αναχαιτίσουν την πλημμυρίδα του λαϊκισμού. Για τον λόγο αυτό στην Ιταλία προσδοκούσαν σε μια ψήφο που θα νομιμοποιούσε την ιερά συμμαχία ανάμεσα στον Ρέντσι και τον Μπερλουσκόνι. Για τούτο θα κάνουν τα πάντα ώστε να εμποδίσουν τους λαϊκιστές να κυβερνήσουν.
Αντισυστημικές εναλλακτικές;

Ας δούμε και το τελευταίο ερώτημα. Το καταστημένο αντέχει χάρη σε μια σειρά «τεχνικών» παραγόντων: εκλογικούς νόμους, κοινοβουλευτικές και προεδρικές αλχημείες, εκτός φυσικά από τους οικονομικούς και θεσμικούς όρους που υπαγορεύουν οι αγορές και οι διεθνείς οργανισμοί. Τι θα συμβεί εάν όλα αυτά αποδειχτούν ανεπαρκή; Αν βρισκόμουν στην Ισπανία ή τη Γαλλία, θα έλεγα πως εξαρτάται από το ποια από τις δύο τάσεις του λαϊκισμού θα επικρατήσει, όμως εδώ, στην Ιταλία, η μικρή ανάπτυξη του Κινήματος 5 Αστέρων δεν αφήνει χώρο για ψευδαισθήσεις. Με την προϋπόθεση πως θα καταφέρει να ξεπεράσει τα εμπόδια που ορθώνονται στην πορεία του προς την εξουσία, αμέσως μόλις του το επιτρέψουν οι αγορές και η Ευρώπη, θα κατεβάσει τα παντελόνια πιο γρήγορα κι από τον Τσίπρα.
Θα ανοίξει έτσι νέο πεδίο για αντισυστημικές εναλλακτικές; Μάλλον δύσκολο, αφού οι εκλογές δεν κατέδειξαν μόνο την κατάρρευση του Δημοκρατικού Κόμματος-PD, αλλά και την τραγική υποχώρηση των σχηματισμών της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Οι «Ελεύθεροι και Ίσοι» περιορίστηκαν στο 3% επειδή οι εκλογείς τους αντιμετώπισαν σαν κλώνο του PD, από το οποίο αποχωρίστηκαν μόνο για λόγους συσχετισμών. Αλλά και το μίζερο 1% του «Εξουσία στον Λαό» (Potere al Popolo) ήταν αναμενόμενο. Υποχωρώντας στις εκλογικές σειρήνες, η «Πλατφόρμα Eurostop» (η μόνη αληθινή καινοτομία στο πανόραμα της ιταλικής αριστεράς), διάλεξε να συμμετάσχει σε έναν ακόμη εκλογικό συνασπισμό νεοκομμουνιστικών μικρών κομμάτων, θυσιάζοντας έτσι τις εθνικολαϊκές της τάσεις σε ένα πλαίσιο «διεθνιστικό» που αρνείται να δεχτεί την αναγκαιότητα ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας σαν αναγκαία προϋπόθεση ενίσχυσης του συσχετισμού δύναμης υπέρ των υποτελών τάξεων. Το σφάλμα αυτό κάνει πιο μακρύ και δύσκολο τον δρόμο προς την οικοδόμηση πειστικής εναλλακτικής πολιτικής (και μη παθητικά μειοψηφικής), προς το φιλελεύθερο καθεστώς.

Πηγή: e-dromos.gr