Ένας πόλεμος – μια κατεχόμενη χώρα και… ένας Σύριος

Ένας πόλεμος – μια κατεχόμενη χώρα και… ένας Σύριος

                                         

του Κωνσταντίνου Σταθόπουλου
Πόση σχέση έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Πολύ μεγάλη. Άλλωστε κάθε πόλεμος, όποια μορφή και αν έχει, έχει αντίκτυπο σε περισσότερους του ενός και πάντως όχι πάντα μόνο ενάντια όποιου ολοκληρωτικά τον υφίσταται.
Το να μιλάς ή να γράφεις για πόλεμο και κατοχή σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, σύμφωνα και με την πολύ σωστή αντίληψη φίλων, έχεις χάσει από τα αποδυτήρια. Δεν χρειάζεται να βγείς καν στο γήπεδο. Δεν χρειάζεται να γράψεις, γιατί κανείς ή σχεδόν κανείς δεν θα σε διαβάσει.
Δεν χρειάζεται να μιλήσεις διότι κανείς δεν θα σε ακούσει και αν κάποιοι το κάνουν, ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα σε πιστέψουν.
Βλέπετε ο παλιός Έλληνας έζησε μόνον πόλεμο με όπλα και βίωσε κατοχή με μπότα, τάνκς, δημόσιες σφαγές και πείνα. Άντε τώρα να του εξηγήσεις πως οι πόλεμοι και οι κατοχή που τους συνοδεύει έχουν πάρει άλλη μορφή, πολύ πιο ύπουλη και αποτελεσματική.
Ο δε νεοέλληνας, αν και βρέθηκε κατά βάση μορφωμένος, αντί να μεγαλώσει έξυπνα και μεστά από παιδεία παιδιά, μεγάλωσε χαζά παιδιά χειριστές έξυπνων κινητών.
Μία απόδειξη των ανωτέρω, είναι πως στην γειτονιά μου και ίσως όχι μόνο, θεωρούμαι ακόμη γραφικός.
Αυτό με πληγώνει βαθύτατα. Όχι το ότι θεωρούμαι γραφικός, αλλά το ότι για να εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό, εξακολουθεί και η πλειοψηφία να έχει τις ίδιες απόψεις και μάλιστα σε χειρότερη μορφή.
Νομίζει πως τα «προγράμματα» που εφαρμόζονται θα φέρουν και τις ποθητές λύσεις, πράγμα που όχι μόνο δεν το πιστεύουν αλλά το δηλώνουν ευθαρσώς οι ίδιοι που εφαρμόζουν αυτά τα «προγράμματα».
Δείτε παγκόσμια τις οικονομίες που λειτουργούν με τα δικά τους νομίσματα. Όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά και στις περίεργες και πονηρές ημέρες που διανύει η ανθρωπότητα, έχουν λόγο, είναι σχεδόν αυτεξούσιες, παίρνουν αποφάσεις, υπερασπίζονται αποφάσεις, υπερασπίζονται και είναι ανυποχώρητες όσον αφορά την εθνική τους κυριαρχία.
Σε εμάς συμβαίνει ότι ακριβώς μας έμαθαν να φοβόμαστε πως θα συμβεί σε μία έξοδο από το ευρώ και την ένωση.
Είμαστε μονίμως με το χέρι απλωμένο ως διεθνείς επαίτες, έχοντας μέσα στα κοινά κατά τα άλλα πλαίσια μας, παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία και ξεπουλήσει οτιδήποτε δημόσιο και ιδιωτικό κατάφερε να αποκτήσει ο έρμος τούτος τόπος.
Σε αυτή την φάση λοιπόν, ενώ ένα κράτος ταραξίας όπως η Τουρκία, διαπραγματεύεται -άσχετα αν θα κερδίσει ή όχι- και διαπραγματεύεται σκληρά, εμείς αγόμαστε και φερόμαστε, σύμφωνα με τα συμφέροντα άλλων παιχτών και μάλιστα στην δική μας περιοχή
Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται και ο Σύριος της επικεφαλίδας.
Ο άνθρωπος αυτός κατοικεί και εργάζεται στην Ελλάδα πάνω από 20 χρόνια.
Η αφορμή για όσα θα γράψω, είναι ένα κουτί μπισκότα. Μην γελάσετε. Ένα κουτί γεμιστά Συριακά μπισκότα.
Με αφορμή αυτά τα μπισκότα, ο Σύριος έδωσε τις απαντήσεις που αναζητά και αρνείται πεισματικά να δει κάθε Έλληνας.
Παρατήρησα στον πάγκο του καταστήματός του, ένα κουτί με μπισκότα, τα οποία αν δεν είχαν επάνω έντονα Συριακά γράμματα θα έπαιρνα όρκο, πως ήταν τα γνωστά και πάντα εισαγόμενα σε εμάς, oreo.
Στην παρατήρηση και κατόπιν ερώτησή μου, απάντησε πως αυτά παράγονται στην Συρία. Παράγονται μάλιστα την στιγμή που μιλάμε (πόλεμος) και όχι μόνον αυτό, αλλά εξάγονται κανονικά και σε πάρα πολύ χαμηλή τιμή.
Χαμογελώντας μάλιστα μου πέταξε την σπόντα, καθότι γνωστός, πως εμείς παρότι μία χώρα σε πόλεμο δεν σταματήσαμε στιγμή να παράγουμε, καθότι έχουμε το νόμισμά μας, ενώ εσείς ζείτε με δανεικά και σας απαγορεύεται να παράγετε.
Επίσης μου τόνισε πως δεν έχουν κλείσει οι τράπεζες, ενώ εσείς οι πολιτισμένοι δυτικοί, δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όπως θέλετε τα χρήματά σας, λόγω capital controls.
Συνεχίζοντας την κουβέντα, καθότι πολύ καλός γνώστης των Ελληνικών με άφησε αποσβολωμένο να τον κοιτώ, διευκρινίζοντάς μου κάτι το οποίο είναι πλέον γνωστό σε όλους, απλά λόγω ιδεοληψίας ή ντροπής αρνούμαστε να παραδεχτούμε.
Γράφω ντροπής και όχι εγωισμού, καθότι ο εγωιστής θέλει πάντα να είναι πρώτος όχι ηλίθιος.
«Εσείς οι Έλληνες είσαστε ένας πολύ φιλόξενος και έξυπνος λαός. Δεν αντιμετώπισα ποτέ μου πρόβλημα, ούτε εγώ, ούτε οι συγγενείς μου. Δεχόσαστε τους μετανάστες και τους βοηθάτε. Πως γίνεται όμως παρότι έξυπνοι να σας δουλεύουν τόσο οι πολιτικοί σας;»
«Ξέρεις» -μου λέει- «πως ελάχιστοι σε σχέση με αυτούς που φιλοξενείτε, εξαιτίας του πολέμου έχουν μεταναστεύσει;
Όλοι αυτοί δεν είναι μετανάστες.
Το ζουμί όμως βρίσκεται αλλού.
Οι αριστερές οργανώσεις στην χώρα σας μας υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες και από ότι μας λένε και μαθαίνουμε είναι οι περισσότεροι οπαδοί των ανοιχτών συνόρων.
Αν τους μιλήσεις για πατρίδα γίνονται έξαλλοι. Εμείς όμως στην Συρία διεξάγουμε πατριωτικό αγώνα. Υπερασπιζόμαστε την χώρα μας που την επιβουλεύονται.
Πως γίνεται λοιπόν να με συμπονάς σαν μετανάστη που προέρχεται από πόλεμο πατριωτικό και εσύ να είσαι ενάντια σε ότι και όποιον έχει σχέση με την πατρίδα σου;»http://www.hereticalideas.gr/2018/04/enas-polemos-mia-katexomeni-xora-kai-enas-syrios.html