Δύο μυκηναϊκοί τάφοι στην αρχαία Ιωλκό
ικρή συμβολή σήμερα στις προσπάθειες της Αρχαιολογίας. Καί αφού έκρινα ότι οι αναγνώστες μου εδώ επέδειξαν πιό σωστό αισθητήριο – ώστε να δημοσιοποιήσω τα αποτελέσματα της μικρής μου έρευνας.
Στον Βόλο, αλλά καί στην ευρύτερη περιφέρειά του (Διμήνι), έχουν βρεθεί καμιά πεντάδα μυκηναϊκοί τάφοι. Από την εποχή της Ιωλκού, εννοείται – αλλά καί κάποιους αιώνες μεταγενέστεροι. Ο πιό εντυπωσιακός απ’ όλους ήταν αυτός που βρέθηκε κατά τη διάνοιξη της περιφερειακής οδού το 2004, διότι βρέθηκε ασύλητος. Βρέθηκαν όλα τα κτερίσματα απείραχτα, συν το πολύτιμο γιά μελέτες σκελετικό υλικό. Εμείς σήμερα θα δούμε με τον δικό μου τρόπο αυτόν, κι ακόμη έναν.
α. Ο μυκηναϊκός τάφος στον περιφερειακό
Υπάρχει πολύ υλικό να διαβάσετε, τόσο συστημικό, όσο καί «ανορθόδοξο». Υπάρχουν ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής που ανακαλύφθηκε, αλλά καί μεταγενεστέρων ετών (πχ εδώ), υπάρχει -γιά μιά διαφορετική ματιά- καί το περίφημο σχετικό άρθρο του Ίωνα Μάγγου, το οποίο αναπαρήγαγαν αρκετά ιστολόγια. (Πχ εδώ – δυστυχώς, δεν μπορώ να εντοπίσω το πρωτότυπο.)
Συνοπτικώς: το σκαπτικό μηχάνημα που άνοιγε τον δρόμο (ως απαραίτητο έργο γιά τους «Ολυμπιακούς Αγώνες 2004», τρομάρα μας), έπεσε πάνω στην πέτρα της κορυφής του τάφου, δυσκολεύτηκε να την μετακινήσει… καί μετά ανέλαβαν οι αρχαιολόγοι. Ο τάφος ήταν θαμμένος από τα χώματα αιώνων, ώστε η κορυφή του βρισκόταν στο σημερινό επίπεδο του εδάφους – καί λίγο παρακάτω. Μέσα βρέθηκαν τέσσερεις σκελετοί ενηλίκων καί τρείς παιδιών, επάνω στο ένα πλαϊνό της πόρτας εισόδου βρέθηκαν επτά χαρακτήρες της Γραμμικής Β’ (εικάζεται τα αρχικά των ονομάτων των νεκρών), καί τα κτερίσματα ήταν χρυσά, από χρυσό της Κολχίδας (σημερινή Γεωργία στον Εύξεινο Πόντο). Η πιστοποίηση του χρυσού έγινε σε εργαστήριο, μόνο που άργησε λιγάκι, διότι οι Γεωργιανοί είχαν απλωμένον τον τραχανά (πόλεμο με Ρωσσία το 2008). Τέλος πάντων, τέλος καλό, όλα καλά.
Με λίγο διάβασμα, θα μπορέσετε να βρήτε αρκετές λεπτομέρειες. Μόνο προσοχή, διότι έχουν γραφεί κι αρκετές ανιστόρητες ανοησίες («τάφος του Ιάσονα καί της Μήδειας», κτλ.)
Ο τάφος βρίσκεται σε μιά περιοχή, που πριν τη διάνοιξη του δρόμου είχε μπαξέδες με καλλιέργειες (λάχανα, κτλ). Όχι κατοικίες. Σήμερα η περιοχή είναι ακριβώς η ίδια, καί δυστυχώς η είσοδος του τάφου είναι μπαγλαρωμένη με λαμαρινοκατασκευή, της οποίας η πόρτα βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο. Μέσα στα λάχανα, δηλαδή! Ο ίδιος ο τάφος εξακολουθεί να είναι κάτω από το χώμα, καί ένα μέτρο από πάνω του έχει σηκωθεί μεταλλική γεφυροκατασκευή, γιά να περνάνε τα οχήματα που διασχίζουν τον περιφερειακό.
Ο γράφων το έπαιξε λίγο κομμάντο γιά να βρεί πληροφορίες (κατεβαίνεις απότομα από χώματα, από το ένα άκρο της γέφυρας – δεν έχει σκαλιά καί τέτοιες χλίδες), αλλά αυτό που ήθελε το πήρε.
Κατ’ αρχήν, το ψευτορωμαίϊκο ακόμη μία φορά θέλει ένα πολύ γερό σκατόξυλο. Παράτησε στο έλεος του Θεού ένα σημαντικώτατο εύρημα, καί …φυσικά ούτε κουβέντα γιά βιολογική εξέταση στους σκελετούς καί αναπλάσεις προσώπων. (Αυτές γίνονται καί με πρόγραμμα υπολογιστή, ξέρετε. Όχι αναγκαστικά με πηλό, ώστε να βγάλουν οι επιτήδειοι ένα σκασμό λεφτά, όπως έγινε με το Γεφυράκι τη «Μύρτιδα».) Μόνο να διορίζουν ζουμπουρλές γκόμενες ως «γραμματείς» (προφανώς στα καθήκοντα μιάς τέτοιας γραμματέως συμπεριλαμβάνονται κι οι …καπνοσύριγγες) -καί τους συγχωριανούς τους στα μουσεία- ξέρουν οι εκάστοτε υπουργοί πολιτισμού.
(– Πώς είπες, ρέ Εργοδότη; «Πολιτισμού»;
Ρέ παιδιά, αφού το ξέρετε! Πότε-πότε λέω καί καμιά μαλακία, να περάσ’ η ώρα! Μή δίνετε σημασία σε κάτι τέτοια, καί χαλιέστε. «Πολιτισμού» ήθελε το Ντοβλέτι, «Πολιτισμού» αποκτήσαμε, άφεριμ!)
Επίσης, ένα ψιλομπερντάχι το χρειάζονται κι οι αρχαιολόγοι. Τί παναπεί «χαρακτήρες της Γραμμικής Β’ «, ρέ λεβέντες, έτσι γενικώς καί αορίστως; Η Γραμμική Β’ έχει διαβαστεί από το 1952, ξέρετε. Λοιπόν; Ποιοί χαρακτήρες είναι; Καί γιατί, αν πρόκειται να κάνετε δημοσίευση, κωλοβαράτε εδώ καί 12 χρόνια; Να σιτέψουν οι χαρακτήρες περιμένετε;
Παρένθεση: οι χαρακτήρες αυτοί μπορεί να είναι τα αρχικά των ονομάτων των νεκρών, όπως υπετέθη αρχικώς, μπορεί όμως καί να είναι κάποια ακροστοιχίδα επιτύμβιου ύμνου, γνωστού τότε καί αδόμενου σ’ όλες τις κηδείες.
Ακριβώς στο σημείο αυτό αρχίζει η δική μου έρευνα. Δημιουργούνται πολλά σοβαρά ερωτήματα, τα οποία θα τα πάρουμε σιγά-σιγά, ώστε να βρούμε κάποια άκρη.
Πάμε να τα δούμε.
1. Οι ταφές ήταν σύγχρονες, ή διαδοχικές;
Κατά τη γνώμη μου, σύγχρονες. Τα επτά αυτά άτομα πέθαναν όλα μαζί. Άλλως τε, δεν νομίζω ότι βρέθηκαν ίχνη επανάχρησης του υλικού κλεισίματος της πόρτας του τάφου.
2. Θανατηφόρα ασθένεια, ή δολοφονία;
Ασθένεια σαφώς όχι, διότι το κάθε άτομο θα πέθαινε ανάλογα με τη βιολογική αντοχή του. Δεν θα πέθαιναν ταυτόχρονα.
3. Δολοφονία, τότε;
Χμμμ… Παίζεται. Εδώ, πάλι, έχουμε δύο εκδοχές: ή ο τάφος να είναι προγενέστερος του Ιάσονα, ή μεταγενέστερος. (Διότι σύγχρονος ΔΕΝ είναι. Θα δήτε παρακάτω το γιατί – ο Ιάσων ήταν θαμμένος αλλού.) Ας δούμε τί μπορεί να ισχύει, καί τί συμπεραίνουμε σε κάθε περίπτωση.
(α) Εάν είναι μεταγενέστερος, είμαστε τελείως στο σκοτάδι. Πέφτουμε στις εποχές (2000 πΧ – 800 πΧ), από τις οποίες δεν σώζεται ούτε ένα όνομα ηγεμόνα. («Κάποιοι» έκαναν πολύ καλή δουλειά, εξαφανίζοντας αρχεία καί ληξιαρχεία. Όπως έκαψαν τα ληξιαρχεία επί Κατοχής – καί λίγο μετά.) Οι γνωστοί ήρωες (Ηρακλής, Ιάσων, καί λοιποί) καί οι βίοι τους γλύτωσαν τη λήθη, επειδή προφανώς τραγουδήθηκαν σε μείζονα ή ελάσσονα Έπη. Αλλά οι υπόλοιποι…
Το μόνο σίγουρο είναι πως ούτε ο Ιάσων άφησε απογόνους στην Ιωλκό, ούτε ο Πηλέας. Ο μεν πρώτος άφησε δύο παιδιά (με την Υψιπύλη) στη Λήμνο, τον Εύνηο καί τον Θόα, εκ των οποίων ο Εύνηος ανεδείχθη σε ήρωα του Τρωϊκού – χώρια που τα κονόμαγε καί με το εμπόριο κρασιού στους Αχαιούς. (Νομίζω μετά έγινε καί βασιλιάς της Λήμνου.) Στη δε Κόρινθο, αν έκανε παιδιά με τη Μήδεια (προσωπική γνώμη πως όχι), τα σκότωσαν οι εξοργισμένοι Κορίνθιοι. (Κι όχι η μάνα τους, κυρ-Ευριπίδη μας. Αυτές τις χοντράδες έγραψες, γι’αυτό κι έχασες το πρώτο βραβείο.) Ο δε Πηλέας είχε ως διάδοχο τον Αχιλλέα (δεν είχε άλλα παιδιά), ο οποίος σκοτώθηκε από τον Πάρη. Ο δε γυιός του Αχιλλέα δεν ήρθε ως βασιλιάς στην Ιωλκό.
Οπότε, ως μεταγενέστεροι βασιλιάδες της Ιωλκού μας μένουν: είτε απόγονοι από τα σόγια του Ιάσονα από πλάγια γραμμή (πχ από τον θείο του τον Φέρητα), είτε απόγονοι του σφετεριστή Πελία. (Καί μόνον από πλάγια συγγενική γραμμή κι αυτουνού, διότι οι απόγονοι της κόρης του της Άλκηστης έγιναν βασιλιάδες στο Βελεστίνο. Στις Φερές. Ο γυιός του, πάλι, κι η νύφη του σκοτώθηκαν από τον Πηλέα, οι δε τρείς κόρες του, που τον δολοφόνησαν, σίγουρα έμειναν γεροντοκόρες. Διότι, αναγνώσθα μου, ποιοί συνετοί άντρες θα τα παντρευόντουσαν αυτά τα ζώα; Έ; )
Γύρευε, λοιπόν, τί συνέβη, ποιά διαπάλη γιά την εξουσία, που οδήγησε σε μαζική δολοφονία – αν έγινε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, δεν έχουμε βάσιμα στοιχεία να γνωρίζουμε.
(β) Εάν, τώρα, ο τάφος είναι προγενέστερος του Ιάσονα, μία τέτοια δολοφονία σημαίνει πάρα πολλά! Σημαίνει ότι ο Πελίας ήταν κάθαρμα τρίς χειρότερο, απ’ όσο αφήνει να εννοηθεί η Μυθολογία. Σημαίνει επίσης, ότι από πίσω του είχε μιά στρατιά συνεργατών γιά μιά άριστα οργανωμένη συνομωσία.
4. Τί έγινε, όμως, τελικά;
Προσωπική μου γνώμη, ατύχημα. Ομαδική θανατηφόρα δηλητηρίαση σε κάποια γιορτή, από πλακούντα με μουχλιασμένο σιτάρι. (Οι πλακούντες ήταν κάτι σαν τα κόλλυβα τα σημερινά.)
Γι’ αυτό επεσήμανα καί την ανάγκη βιολογικής εξέτασης των σκελετικών υπολειμμάτων, καί αναπλάσεων των προσώπων. Η διαπίστωση πως πρόκειται γιά συγγενείς εξ αίματος, ενισχύει την πιθανότητα δηλητηριάσεως από χαλασμένα τρόφιμα. Αντίθετα, η διαπίστωση πως αυτοί ήσαν συγγενείς εξ αγχιστείας (νύφες, γαμπροί) ενισχύει την πιθανότητα συνομωτικής δολοφονίας – με έπαθλο τον θρόνο. Μην ξεχνάτε ακόμη πως τα ιχνοστοιχεία που αφήνουν τα δηλητήρια είναι απολύτως ανιχνεύσιμα από τα σημερινά εργαστήρια. Ακόμη καί τα υπολείμματα της ερυσίβης θα φανούν καθαρά.
5. Καί σε ποιά εποχή τοποθετείς χρονικά τον τάφο;
Συμφωνώ απόλυτα με τη ραδιοχρονολόγηση, που έβγαλε 15ο αιώνα πΧ. Ο τάφος είναι του 1535 πΧ. (Αυτό το ξέρω καθαρά από διαίσθηση. Δεν είναι επιστημονικό στοιχείο μεν, αλλά εκμεταλλευτήτε το οι μελετώντες.) Καθαρά μεταγενέστερος του Ιάσονα κατά 500 χρόνια περίπου.
Δεν τελειώσαμε, όμως, εδώ.
Ιδού καί τ’ αποτελέσματα της επιδρομής μου στην ανεξερεύνητη χώρα των λαχάνων:
Αυτά είναι τα σημερινά χάλια του τάφου. Πιστεύω διακρίνετε καθαρά την γεφυροκατασκευή, συν τη λαμαρινοεπικάλυψη του διαδρόμου της εισόδου (κόκκινες λαμαρίνες). Τώρα, ο διάδρομος εισόδου μπορεί μεν να είναι σκεπασμένος, αλλά ευτυχώς οι λαμαρινάδες ευθυγράμμισαν απόλυτα τα φύλλα της λαμαρίνας με τον άξονά του. Κι έτσι…
Το κινητό, συν το πρόγραμμα GeoCam, έκαναν το θαυματάκι τους. Όπως βλέπουμε προς τον τάφο, είμαστε στις 58 μοίρες δεξιοστρόφως από βορράν. Άρα, ο νεκρός «βλέπει» τον ουρανό -μέσα από την ταφική πύλη- στις 58 μοίρες δεξιοστρόφως από νότον.
Τί βρίσκεται εκεί;
Η δύση του Ηλίου στο χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου), γιά το γεωγραφικό πλάτος της Ιωλκού. Αυτή γίνεται κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο, διότι τα ηλιοστάσια καί οι ισημερίες (καί ανατολές, δύσεις, μεσουρανήματα) παραμένουν σταθερά ανά τους αιώνες. (Εντάξει, το «φόντο» του ουρανού από πίσω αλλάζει. Άλλη ιστορία αυτή, όμως.)
Το βρήκαμε, λοιπόν… (Οι σημειούμενες 240 μοίρες είναι 60 δεξιοστρόφως από νότο. Ο νότος είναι στις 180.) Αλλά τί μπορεί να σημαίνει αυτό συμβολικά;
Η στιγμή που δύει ο Ήλιος στο χειμερινό ηλιοστάσιο, είναι η στιγμή που το άστρο της ημέρας έχει τον ελάχιστο φωτισμό, καί δη κατά την ημέρα του έτους με την ελάχιστη διάρκεια. Κατά τη γνώμη μου, αυτό σημαίνει ζωή με δυστυχισμένη κατάληξη.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θρήνησαν οι Ιωλκαίοι τα λαοφιλή άτομα του βασιλικού τους οίκου, που είχαν τόσο τραγική κατάληξη.
β. Ο τάφος του Ιάσονα
Ετούτος εδώ είναι ένας τάφος πασίγνωστος… άγνωστος. Τα υπολείμματά του βρίσκονται σε κοινή θέα εδώ καί πάρα πολλά χρόνια, αιώνες ίσως – αλλά ο «ένοικός» του δεν είχε ταυτιστεί ποτέ μέχρι τώρα. Σήμερα τα υπολείμματα του τάφου βρίσκονται στην αυλή του ναού των Αγίων Αναργύρων. (Η συνοικία αυτή επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν «Καπακλί».)
Ο κόκκινος κύκλος δείχνει τα όρια του τάφου, ο οποίος σκεπάζεται από δέντρα – γι’ αυτό δεν φαίνεται από ψηλά. (Αν πάτε, να έχετε μαζί σας το φλόμπερ. Διότι στα δέντρα κοιμούνται κάτι βρωμοπούλια που κουτσουλάνε. Ευτυχώς, είχα μωρομάντηλα μαζί μου, διότι τα ηλίθια αυτά πτηνά με «τίμησαν». Την επόμενη φορά, όμως, καλύτερα να βρουν άλλο δέντρο, διότι θα τα κάνω στα κάρβουνα. Δεν έχω ξαναφάει καρακάξα τηγανητή, αλλά γιά το κάθε τί υπάρχει η πρώτη φορά.)
Εκεί μέσα, το 1905 βρέθηκε η εικόνα των Αγίων Αναργύρων καί βγήκε αγίασμα – που βγαίνει μέχρι σήμερα. Ο τάφος, εκεί ακριβώς που ο κύλινδρος των θεμελίων του πάει να γίνει κώνος, είναι χτισμένος (συμπληρωμένος) κυλινδρικώς γύρω-γύρω με πέτρες, που ανεβαίνουν ως τη σημερινή επιφάνεια του εδάφους. Δείγμα ότι κάποτε προεξείχε καί φαινόταν καθαρά από μακριά.
Ά! Υποθέτω ότι προσέξατε το κρυμμένο «υπερδιαστατικό» 19.5 στη χρονολογία, έ; (Την επισήμανση έκανε πρώτος ο Ρίτσαρντ Χόγκλαντ γιά το έτος ενάρξεως των Στυροφοριών, το 1095.)
Κι ο ίδιος ο ναός είναι ενδιαφέρων… Ο διαμήκης άξονάς του «δείχνει» σε γωνία, όπου ποτέ δεν θ’ ανατείλει ο Ήλιος. Ο οποίος Ήλιος στο βορειότερο σημείο ανατολής του (τη μέρα του θερινού ηλιοστασίου) φτάνει τις 58 μοίρες δεξιοστρόφως από βορράν. Όχι τις 48 του ναού.
(Μη δίνετε σημασία στις μικρές αποκλίσεις. Ψιλοασταθές χέρι γάρ. Επίσης, το GeoCam δίνει ακριβώς τις μοίρες αριθμητικά, άσχετο αν στη φωτογραφία αποτυπώνει διάγραμμα στο περίπου. Εδώ φαίνονται 50 μοίρες, αλλά η πραγματική ένδειξη ήταν 48.)
Το τί μπορεί να σημαίνει αυτή η γωνία, όμως, ας το αφήσουμε προς το παρόν. Πάει πολύ μακριά η βαλίτσα. Απλώς, στα πλαίσια της υπό εκπόνηση (καί κατά φαντασίαν) διδακτορικής μου διατριβής, με τίτλο «Ναοί καί Αστρονομία», έμαθα να κοιτάζω προσανατολισμούς. (Καί να προσπαθώ να τους ερμηνεύσω.)
(Μη χαίρεστε, οι κακεντρεχείς, καί μή σπεύδετε να κλέψετε τον τίτλο γιά κανένα διδακτορικό του κώλου! Εγώ δεν ξεκίνησα ακόμη τη συγγραφή, επειδή γνωρίζω άριστα πού πάω να μπλέξω! Λόλ!!! Το θέμα δεν καλύπτεται με διδακτορικά καί τέτοια. Βγαίνει βιβλίο αναφοράς -σαν το «Χρυσό κλαδί» του Φρέηζερ, ας πούμε-, με κανα διχίλιαρο σελίδες. Τουλάχιστον.
Τώρα, μετά απ’ αυτές τις πληροφορίες, άμα εξακολουθείτε να το παίζετε μάγκες, κι άμα σας βαστάει… ξεκινήστε το, καί χαλάλι.)
Βέβαια, ο συνδυασμός του 1905 με το 19.5, συν ο Ιάσων-ιατρός με τους ιατρούς Αγίους Αναργύρους, είναι ισχνότατες ενδείξεις περί του πάλαι ποτέ «ενοίκου» του τάφου. Επιβεβαιώνουν, ίσως, το φυλετικό ασυνείδητο, αλλά τίποτε πέραν αυτού.
Όμως, ο προσανατολισμός της πόρτας του τάφου μας λέει τα πάντα! (Ή σχεδόν.)
Αυτός έδειχνε το γαλαξιακό κέντρο, δηλαδή τα Ηλύσια Πεδία, κάπου το 2100 πΧ. Σαφέστατο δείγμα ότι στον τάφο κηδεύτηκε ήρωας. Καί… δεν είχε πολλούς τέτοιους τότε η Ιωλκός!!!
Πού το ξέρω;
Απλούστατα. Ό,τι βρίσκεται στον ουρανό στις 33 μοίρες δεξιοστρόφως από νότο (213 από βορρά, που δείχνει η φωτογραφία), γυρίζει προς τ’ αριστερά με ρυθμό μία μοίρα ανά 72 χρόνια, λόγωι της μεταπτώσεως του άξονα της Γής. Από το 2100 πΧ περίπου μέχρι σήμερα έχουν περάσει 4100 χρόνια. Διά του 72, μας κάνει 57 μοίρες στροφή από τότε.
Μιά ματιά, λοιπόν, στο Στελλάριουμ (πολλές ματιές, γιά την ακρίβεια, διότι έλεγξα καί ισημερίες, καί ηλιοστάσια), μας δείχνει ότι…
…Τα μεσάνυχτα του θερινού ηλιοστασίου στην εποχή μας, το γαλαξιακό κέντρο φαίνεται περίπου στις 213-57 = 154 μοίρες δεξιοστρόφως από βορράν. Η εικόνα του Στελλάριουμ δείχνει κάπου 158 μοίρες μεν, αλλά ο ρυθμός στροφής «72 μοίρες τον χρόνο» ούτε ακριβώς σταθερός είναι, ούτε ακριβής. Ένας χοντρικός μέσος όρος είναι, να δούμε πού πατάμε.
Διάνα, λοιπόν!!! Θερινό ηλιοστάσιο συν Ηλύσια Πεδία, δείχνουν καθαρά ήρωα.
Καί δεν είναι μόνον αυτά τα στοιχεία. Μερικοί «τριγωνισμοί» που έκανα, έβγαλαν κατακάθαρα τους αριθμούς 1 καί φ^2. Η Γή καί ο -δύο τροχιές πιό πέρα- Φαέθων… Που συμβολικώς σημαίνει ότι ο νεκρός υπήρξε γνήσιος Έλληνας, με απώτατη καταγωγή από τους προγόνους μας του Φαέθωνα.
Ιάσων, καί μόνον Ιάσων.
Υγ: Ευνόητο είναι πως δεν δίνω έτοιμες τις πληροφορίες των σημείων τριγωνισμού, ως βορά σε ανθέλληνες καί λαμόγια. Αρκετά φάγανε καί καταστρέψανε, καί οι μεν καί τα δέ.
ικρή συμβολή σήμερα στις προσπάθειες της Αρχαιολογίας. Καί αφού έκρινα ότι οι αναγνώστες μου εδώ επέδειξαν πιό σωστό αισθητήριο – ώστε να δημοσιοποιήσω τα αποτελέσματα της μικρής μου έρευνας.Στον Βόλο, αλλά καί στην ευρύτερη περιφέρειά του (Διμήνι), έχουν βρεθεί καμιά πεντάδα μυκηναϊκοί τάφοι. Από την εποχή της Ιωλκού, εννοείται – αλλά καί κάποιους αιώνες μεταγενέστεροι. Ο πιό εντυπωσιακός απ’ όλους ήταν αυτός που βρέθηκε κατά τη διάνοιξη της περιφερειακής οδού το 2004, διότι βρέθηκε ασύλητος. Βρέθηκαν όλα τα κτερίσματα απείραχτα, συν το πολύτιμο γιά μελέτες σκελετικό υλικό. Εμείς σήμερα θα δούμε με τον δικό μου τρόπο αυτόν, κι ακόμη έναν.
α. Ο μυκηναϊκός τάφος στον περιφερειακό
Υπάρχει πολύ υλικό να διαβάσετε, τόσο συστημικό, όσο καί «ανορθόδοξο». Υπάρχουν ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής που ανακαλύφθηκε, αλλά καί μεταγενεστέρων ετών (πχ εδώ), υπάρχει -γιά μιά διαφορετική ματιά- καί το περίφημο σχετικό άρθρο του Ίωνα Μάγγου, το οποίο αναπαρήγαγαν αρκετά ιστολόγια. (Πχ εδώ – δυστυχώς, δεν μπορώ να εντοπίσω το πρωτότυπο.)
Συνοπτικώς: το σκαπτικό μηχάνημα που άνοιγε τον δρόμο (ως απαραίτητο έργο γιά τους «Ολυμπιακούς Αγώνες 2004», τρομάρα μας), έπεσε πάνω στην πέτρα της κορυφής του τάφου, δυσκολεύτηκε να την μετακινήσει… καί μετά ανέλαβαν οι αρχαιολόγοι. Ο τάφος ήταν θαμμένος από τα χώματα αιώνων, ώστε η κορυφή του βρισκόταν στο σημερινό επίπεδο του εδάφους – καί λίγο παρακάτω. Μέσα βρέθηκαν τέσσερεις σκελετοί ενηλίκων καί τρείς παιδιών, επάνω στο ένα πλαϊνό της πόρτας εισόδου βρέθηκαν επτά χαρακτήρες της Γραμμικής Β’ (εικάζεται τα αρχικά των ονομάτων των νεκρών), καί τα κτερίσματα ήταν χρυσά, από χρυσό της Κολχίδας (σημερινή Γεωργία στον Εύξεινο Πόντο). Η πιστοποίηση του χρυσού έγινε σε εργαστήριο, μόνο που άργησε λιγάκι, διότι οι Γεωργιανοί είχαν απλωμένον τον τραχανά (πόλεμο με Ρωσσία το 2008). Τέλος πάντων, τέλος καλό, όλα καλά.
Με λίγο διάβασμα, θα μπορέσετε να βρήτε αρκετές λεπτομέρειες. Μόνο προσοχή, διότι έχουν γραφεί κι αρκετές ανιστόρητες ανοησίες («τάφος του Ιάσονα καί της Μήδειας», κτλ.)
Ο τάφος βρίσκεται σε μιά περιοχή, που πριν τη διάνοιξη του δρόμου είχε μπαξέδες με καλλιέργειες (λάχανα, κτλ). Όχι κατοικίες. Σήμερα η περιοχή είναι ακριβώς η ίδια, καί δυστυχώς η είσοδος του τάφου είναι μπαγλαρωμένη με λαμαρινοκατασκευή, της οποίας η πόρτα βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο. Μέσα στα λάχανα, δηλαδή! Ο ίδιος ο τάφος εξακολουθεί να είναι κάτω από το χώμα, καί ένα μέτρο από πάνω του έχει σηκωθεί μεταλλική γεφυροκατασκευή, γιά να περνάνε τα οχήματα που διασχίζουν τον περιφερειακό.
Ο γράφων το έπαιξε λίγο κομμάντο γιά να βρεί πληροφορίες (κατεβαίνεις απότομα από χώματα, από το ένα άκρο της γέφυρας – δεν έχει σκαλιά καί τέτοιες χλίδες), αλλά αυτό που ήθελε το πήρε.
Κατ’ αρχήν, το ψευτορωμαίϊκο ακόμη μία φορά θέλει ένα πολύ γερό σκατόξυλο. Παράτησε στο έλεος του Θεού ένα σημαντικώτατο εύρημα, καί …φυσικά ούτε κουβέντα γιά βιολογική εξέταση στους σκελετούς καί αναπλάσεις προσώπων. (Αυτές γίνονται καί με πρόγραμμα υπολογιστή, ξέρετε. Όχι αναγκαστικά με πηλό, ώστε να βγάλουν οι επιτήδειοι ένα σκασμό λεφτά, όπως έγινε με το Γεφυράκι τη «Μύρτιδα».) Μόνο να διορίζουν ζουμπουρλές γκόμενες ως «γραμματείς» (προφανώς στα καθήκοντα μιάς τέτοιας γραμματέως συμπεριλαμβάνονται κι οι …καπνοσύριγγες) -καί τους συγχωριανούς τους στα μουσεία- ξέρουν οι εκάστοτε υπουργοί πολιτισμού.
(– Πώς είπες, ρέ Εργοδότη; «Πολιτισμού»;
Ρέ παιδιά, αφού το ξέρετε! Πότε-πότε λέω καί καμιά μαλακία, να περάσ’ η ώρα! Μή δίνετε σημασία σε κάτι τέτοια, καί χαλιέστε. «Πολιτισμού» ήθελε το Ντοβλέτι, «Πολιτισμού» αποκτήσαμε, άφεριμ!)
Επίσης, ένα ψιλομπερντάχι το χρειάζονται κι οι αρχαιολόγοι. Τί παναπεί «χαρακτήρες της Γραμμικής Β’ «, ρέ λεβέντες, έτσι γενικώς καί αορίστως; Η Γραμμική Β’ έχει διαβαστεί από το 1952, ξέρετε. Λοιπόν; Ποιοί χαρακτήρες είναι; Καί γιατί, αν πρόκειται να κάνετε δημοσίευση, κωλοβαράτε εδώ καί 12 χρόνια; Να σιτέψουν οι χαρακτήρες περιμένετε;
Παρένθεση: οι χαρακτήρες αυτοί μπορεί να είναι τα αρχικά των ονομάτων των νεκρών, όπως υπετέθη αρχικώς, μπορεί όμως καί να είναι κάποια ακροστοιχίδα επιτύμβιου ύμνου, γνωστού τότε καί αδόμενου σ’ όλες τις κηδείες.
Ακριβώς στο σημείο αυτό αρχίζει η δική μου έρευνα. Δημιουργούνται πολλά σοβαρά ερωτήματα, τα οποία θα τα πάρουμε σιγά-σιγά, ώστε να βρούμε κάποια άκρη.
Πάμε να τα δούμε.
1. Οι ταφές ήταν σύγχρονες, ή διαδοχικές;
Κατά τη γνώμη μου, σύγχρονες. Τα επτά αυτά άτομα πέθαναν όλα μαζί. Άλλως τε, δεν νομίζω ότι βρέθηκαν ίχνη επανάχρησης του υλικού κλεισίματος της πόρτας του τάφου.
2. Θανατηφόρα ασθένεια, ή δολοφονία;
Ασθένεια σαφώς όχι, διότι το κάθε άτομο θα πέθαινε ανάλογα με τη βιολογική αντοχή του. Δεν θα πέθαιναν ταυτόχρονα.
3. Δολοφονία, τότε;
Χμμμ… Παίζεται. Εδώ, πάλι, έχουμε δύο εκδοχές: ή ο τάφος να είναι προγενέστερος του Ιάσονα, ή μεταγενέστερος. (Διότι σύγχρονος ΔΕΝ είναι. Θα δήτε παρακάτω το γιατί – ο Ιάσων ήταν θαμμένος αλλού.) Ας δούμε τί μπορεί να ισχύει, καί τί συμπεραίνουμε σε κάθε περίπτωση.
(α) Εάν είναι μεταγενέστερος, είμαστε τελείως στο σκοτάδι. Πέφτουμε στις εποχές (2000 πΧ – 800 πΧ), από τις οποίες δεν σώζεται ούτε ένα όνομα ηγεμόνα. («Κάποιοι» έκαναν πολύ καλή δουλειά, εξαφανίζοντας αρχεία καί ληξιαρχεία. Όπως έκαψαν τα ληξιαρχεία επί Κατοχής – καί λίγο μετά.) Οι γνωστοί ήρωες (Ηρακλής, Ιάσων, καί λοιποί) καί οι βίοι τους γλύτωσαν τη λήθη, επειδή προφανώς τραγουδήθηκαν σε μείζονα ή ελάσσονα Έπη. Αλλά οι υπόλοιποι…
Το μόνο σίγουρο είναι πως ούτε ο Ιάσων άφησε απογόνους στην Ιωλκό, ούτε ο Πηλέας. Ο μεν πρώτος άφησε δύο παιδιά (με την Υψιπύλη) στη Λήμνο, τον Εύνηο καί τον Θόα, εκ των οποίων ο Εύνηος ανεδείχθη σε ήρωα του Τρωϊκού – χώρια που τα κονόμαγε καί με το εμπόριο κρασιού στους Αχαιούς. (Νομίζω μετά έγινε καί βασιλιάς της Λήμνου.) Στη δε Κόρινθο, αν έκανε παιδιά με τη Μήδεια (προσωπική γνώμη πως όχι), τα σκότωσαν οι εξοργισμένοι Κορίνθιοι. (Κι όχι η μάνα τους, κυρ-Ευριπίδη μας. Αυτές τις χοντράδες έγραψες, γι’αυτό κι έχασες το πρώτο βραβείο.) Ο δε Πηλέας είχε ως διάδοχο τον Αχιλλέα (δεν είχε άλλα παιδιά), ο οποίος σκοτώθηκε από τον Πάρη. Ο δε γυιός του Αχιλλέα δεν ήρθε ως βασιλιάς στην Ιωλκό.
Οπότε, ως μεταγενέστεροι βασιλιάδες της Ιωλκού μας μένουν: είτε απόγονοι από τα σόγια του Ιάσονα από πλάγια γραμμή (πχ από τον θείο του τον Φέρητα), είτε απόγονοι του σφετεριστή Πελία. (Καί μόνον από πλάγια συγγενική γραμμή κι αυτουνού, διότι οι απόγονοι της κόρης του της Άλκηστης έγιναν βασιλιάδες στο Βελεστίνο. Στις Φερές. Ο γυιός του, πάλι, κι η νύφη του σκοτώθηκαν από τον Πηλέα, οι δε τρείς κόρες του, που τον δολοφόνησαν, σίγουρα έμειναν γεροντοκόρες. Διότι, αναγνώσθα μου, ποιοί συνετοί άντρες θα τα παντρευόντουσαν αυτά τα ζώα; Έ; )
Γύρευε, λοιπόν, τί συνέβη, ποιά διαπάλη γιά την εξουσία, που οδήγησε σε μαζική δολοφονία – αν έγινε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, δεν έχουμε βάσιμα στοιχεία να γνωρίζουμε.
(β) Εάν, τώρα, ο τάφος είναι προγενέστερος του Ιάσονα, μία τέτοια δολοφονία σημαίνει πάρα πολλά! Σημαίνει ότι ο Πελίας ήταν κάθαρμα τρίς χειρότερο, απ’ όσο αφήνει να εννοηθεί η Μυθολογία. Σημαίνει επίσης, ότι από πίσω του είχε μιά στρατιά συνεργατών γιά μιά άριστα οργανωμένη συνομωσία.
4. Τί έγινε, όμως, τελικά;
Προσωπική μου γνώμη, ατύχημα. Ομαδική θανατηφόρα δηλητηρίαση σε κάποια γιορτή, από πλακούντα με μουχλιασμένο σιτάρι. (Οι πλακούντες ήταν κάτι σαν τα κόλλυβα τα σημερινά.)
Γι’ αυτό επεσήμανα καί την ανάγκη βιολογικής εξέτασης των σκελετικών υπολειμμάτων, καί αναπλάσεων των προσώπων. Η διαπίστωση πως πρόκειται γιά συγγενείς εξ αίματος, ενισχύει την πιθανότητα δηλητηριάσεως από χαλασμένα τρόφιμα. Αντίθετα, η διαπίστωση πως αυτοί ήσαν συγγενείς εξ αγχιστείας (νύφες, γαμπροί) ενισχύει την πιθανότητα συνομωτικής δολοφονίας – με έπαθλο τον θρόνο. Μην ξεχνάτε ακόμη πως τα ιχνοστοιχεία που αφήνουν τα δηλητήρια είναι απολύτως ανιχνεύσιμα από τα σημερινά εργαστήρια. Ακόμη καί τα υπολείμματα της ερυσίβης θα φανούν καθαρά.
5. Καί σε ποιά εποχή τοποθετείς χρονικά τον τάφο;
Συμφωνώ απόλυτα με τη ραδιοχρονολόγηση, που έβγαλε 15ο αιώνα πΧ. Ο τάφος είναι του 1535 πΧ. (Αυτό το ξέρω καθαρά από διαίσθηση. Δεν είναι επιστημονικό στοιχείο μεν, αλλά εκμεταλλευτήτε το οι μελετώντες.) Καθαρά μεταγενέστερος του Ιάσονα κατά 500 χρόνια περίπου.
Δεν τελειώσαμε, όμως, εδώ.
Ιδού καί τ’ αποτελέσματα της επιδρομής μου στην ανεξερεύνητη χώρα των λαχάνων:
Αυτά είναι τα σημερινά χάλια του τάφου. Πιστεύω διακρίνετε καθαρά την γεφυροκατασκευή, συν τη λαμαρινοεπικάλυψη του διαδρόμου της εισόδου (κόκκινες λαμαρίνες). Τώρα, ο διάδρομος εισόδου μπορεί μεν να είναι σκεπασμένος, αλλά ευτυχώς οι λαμαρινάδες ευθυγράμμισαν απόλυτα τα φύλλα της λαμαρίνας με τον άξονά του. Κι έτσι…
Το κινητό, συν το πρόγραμμα GeoCam, έκαναν το θαυματάκι τους. Όπως βλέπουμε προς τον τάφο, είμαστε στις 58 μοίρες δεξιοστρόφως από βορράν. Άρα, ο νεκρός «βλέπει» τον ουρανό -μέσα από την ταφική πύλη- στις 58 μοίρες δεξιοστρόφως από νότον.
Τί βρίσκεται εκεί;
Η δύση του Ηλίου στο χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου), γιά το γεωγραφικό πλάτος της Ιωλκού. Αυτή γίνεται κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο, διότι τα ηλιοστάσια καί οι ισημερίες (καί ανατολές, δύσεις, μεσουρανήματα) παραμένουν σταθερά ανά τους αιώνες. (Εντάξει, το «φόντο» του ουρανού από πίσω αλλάζει. Άλλη ιστορία αυτή, όμως.)
Το βρήκαμε, λοιπόν… (Οι σημειούμενες 240 μοίρες είναι 60 δεξιοστρόφως από νότο. Ο νότος είναι στις 180.) Αλλά τί μπορεί να σημαίνει αυτό συμβολικά;
Η στιγμή που δύει ο Ήλιος στο χειμερινό ηλιοστάσιο, είναι η στιγμή που το άστρο της ημέρας έχει τον ελάχιστο φωτισμό, καί δη κατά την ημέρα του έτους με την ελάχιστη διάρκεια. Κατά τη γνώμη μου, αυτό σημαίνει ζωή με δυστυχισμένη κατάληξη.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θρήνησαν οι Ιωλκαίοι τα λαοφιλή άτομα του βασιλικού τους οίκου, που είχαν τόσο τραγική κατάληξη.
β. Ο τάφος του Ιάσονα
Ετούτος εδώ είναι ένας τάφος πασίγνωστος… άγνωστος. Τα υπολείμματά του βρίσκονται σε κοινή θέα εδώ καί πάρα πολλά χρόνια, αιώνες ίσως – αλλά ο «ένοικός» του δεν είχε ταυτιστεί ποτέ μέχρι τώρα. Σήμερα τα υπολείμματα του τάφου βρίσκονται στην αυλή του ναού των Αγίων Αναργύρων. (Η συνοικία αυτή επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν «Καπακλί».)
Ο κόκκινος κύκλος δείχνει τα όρια του τάφου, ο οποίος σκεπάζεται από δέντρα – γι’ αυτό δεν φαίνεται από ψηλά. (Αν πάτε, να έχετε μαζί σας το φλόμπερ. Διότι στα δέντρα κοιμούνται κάτι βρωμοπούλια που κουτσουλάνε. Ευτυχώς, είχα μωρομάντηλα μαζί μου, διότι τα ηλίθια αυτά πτηνά με «τίμησαν». Την επόμενη φορά, όμως, καλύτερα να βρουν άλλο δέντρο, διότι θα τα κάνω στα κάρβουνα. Δεν έχω ξαναφάει καρακάξα τηγανητή, αλλά γιά το κάθε τί υπάρχει η πρώτη φορά.)
Εκεί μέσα, το 1905 βρέθηκε η εικόνα των Αγίων Αναργύρων καί βγήκε αγίασμα – που βγαίνει μέχρι σήμερα. Ο τάφος, εκεί ακριβώς που ο κύλινδρος των θεμελίων του πάει να γίνει κώνος, είναι χτισμένος (συμπληρωμένος) κυλινδρικώς γύρω-γύρω με πέτρες, που ανεβαίνουν ως τη σημερινή επιφάνεια του εδάφους. Δείγμα ότι κάποτε προεξείχε καί φαινόταν καθαρά από μακριά.
Ά! Υποθέτω ότι προσέξατε το κρυμμένο «υπερδιαστατικό» 19.5 στη χρονολογία, έ; (Την επισήμανση έκανε πρώτος ο Ρίτσαρντ Χόγκλαντ γιά το έτος ενάρξεως των Στυροφοριών, το 1095.)
Κι ο ίδιος ο ναός είναι ενδιαφέρων… Ο διαμήκης άξονάς του «δείχνει» σε γωνία, όπου ποτέ δεν θ’ ανατείλει ο Ήλιος. Ο οποίος Ήλιος στο βορειότερο σημείο ανατολής του (τη μέρα του θερινού ηλιοστασίου) φτάνει τις 58 μοίρες δεξιοστρόφως από βορράν. Όχι τις 48 του ναού.
(Μη δίνετε σημασία στις μικρές αποκλίσεις. Ψιλοασταθές χέρι γάρ. Επίσης, το GeoCam δίνει ακριβώς τις μοίρες αριθμητικά, άσχετο αν στη φωτογραφία αποτυπώνει διάγραμμα στο περίπου. Εδώ φαίνονται 50 μοίρες, αλλά η πραγματική ένδειξη ήταν 48.)
Το τί μπορεί να σημαίνει αυτή η γωνία, όμως, ας το αφήσουμε προς το παρόν. Πάει πολύ μακριά η βαλίτσα. Απλώς, στα πλαίσια της υπό εκπόνηση (καί κατά φαντασίαν) διδακτορικής μου διατριβής, με τίτλο «Ναοί καί Αστρονομία», έμαθα να κοιτάζω προσανατολισμούς. (Καί να προσπαθώ να τους ερμηνεύσω.)
(Μη χαίρεστε, οι κακεντρεχείς, καί μή σπεύδετε να κλέψετε τον τίτλο γιά κανένα διδακτορικό του κώλου! Εγώ δεν ξεκίνησα ακόμη τη συγγραφή, επειδή γνωρίζω άριστα πού πάω να μπλέξω! Λόλ!!! Το θέμα δεν καλύπτεται με διδακτορικά καί τέτοια. Βγαίνει βιβλίο αναφοράς -σαν το «Χρυσό κλαδί» του Φρέηζερ, ας πούμε-, με κανα διχίλιαρο σελίδες. Τουλάχιστον.
Τώρα, μετά απ’ αυτές τις πληροφορίες, άμα εξακολουθείτε να το παίζετε μάγκες, κι άμα σας βαστάει… ξεκινήστε το, καί χαλάλι.)
Βέβαια, ο συνδυασμός του 1905 με το 19.5, συν ο Ιάσων-ιατρός με τους ιατρούς Αγίους Αναργύρους, είναι ισχνότατες ενδείξεις περί του πάλαι ποτέ «ενοίκου» του τάφου. Επιβεβαιώνουν, ίσως, το φυλετικό ασυνείδητο, αλλά τίποτε πέραν αυτού.
Όμως, ο προσανατολισμός της πόρτας του τάφου μας λέει τα πάντα! (Ή σχεδόν.)
Αυτός έδειχνε το γαλαξιακό κέντρο, δηλαδή τα Ηλύσια Πεδία, κάπου το 2100 πΧ. Σαφέστατο δείγμα ότι στον τάφο κηδεύτηκε ήρωας. Καί… δεν είχε πολλούς τέτοιους τότε η Ιωλκός!!!
Πού το ξέρω;
Απλούστατα. Ό,τι βρίσκεται στον ουρανό στις 33 μοίρες δεξιοστρόφως από νότο (213 από βορρά, που δείχνει η φωτογραφία), γυρίζει προς τ’ αριστερά με ρυθμό μία μοίρα ανά 72 χρόνια, λόγωι της μεταπτώσεως του άξονα της Γής. Από το 2100 πΧ περίπου μέχρι σήμερα έχουν περάσει 4100 χρόνια. Διά του 72, μας κάνει 57 μοίρες στροφή από τότε.
Μιά ματιά, λοιπόν, στο Στελλάριουμ (πολλές ματιές, γιά την ακρίβεια, διότι έλεγξα καί ισημερίες, καί ηλιοστάσια), μας δείχνει ότι…
…Τα μεσάνυχτα του θερινού ηλιοστασίου στην εποχή μας, το γαλαξιακό κέντρο φαίνεται περίπου στις 213-57 = 154 μοίρες δεξιοστρόφως από βορράν. Η εικόνα του Στελλάριουμ δείχνει κάπου 158 μοίρες μεν, αλλά ο ρυθμός στροφής «72 μοίρες τον χρόνο» ούτε ακριβώς σταθερός είναι, ούτε ακριβής. Ένας χοντρικός μέσος όρος είναι, να δούμε πού πατάμε.
Διάνα, λοιπόν!!! Θερινό ηλιοστάσιο συν Ηλύσια Πεδία, δείχνουν καθαρά ήρωα.
Καί δεν είναι μόνον αυτά τα στοιχεία. Μερικοί «τριγωνισμοί» που έκανα, έβγαλαν κατακάθαρα τους αριθμούς 1 καί φ^2. Η Γή καί ο -δύο τροχιές πιό πέρα- Φαέθων… Που συμβολικώς σημαίνει ότι ο νεκρός υπήρξε γνήσιος Έλληνας, με απώτατη καταγωγή από τους προγόνους μας του Φαέθωνα.
Ιάσων, καί μόνον Ιάσων.
Υγ: Ευνόητο είναι πως δεν δίνω έτοιμες τις πληροφορίες των σημείων τριγωνισμού, ως βορά σε ανθέλληνες καί λαμόγια. Αρκετά φάγανε καί καταστρέψανε, καί οι μεν καί τα δέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου