Η ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΣΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ[ΜΕΡΟΣΓ΄]

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ Σ’ ΕΝΑ ΩΡΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ


 «Είμαστε κατεστραμμένοι, αγαπητέ μου κύριε, εάν η νομοθεσία συνεχίζει να επιτρέπει να γίνεται το χρήμα μας, πολύ ή λίγο, πραγματικό ή φανταστικό, ό,τι τα χρηματικά συμφέροντα επιλέγουν να το κάνουν».
Τόμας Τζέφερσον

 «Από δω και πέρα κάθε ύφεση θα δημιουργείται επιστημονικά».
Κάρολος Α. Λίντεμπεργκ, ο Πρεσβύτερος Μέλος του Κογκρέσσου, 1923

 Στην αρχέγονη μορφή της μια Κεντρική Τράπεζα είναι ένα ιδιωτικό μονοπώ­λιο των χρημάτων ενός έθνους και η έκδοση πίστωσης υποστηρίζεται από την συνεκτική εξουσία του κράτους. Η Κεντρική Τράπεζα πρέπει να βρίσκεται άμεσα στα χέρια μας μέχρι η νέα μας τάξη να εγκαθιδρυθεί σταθερά στην κυβερνητική, επιχειρηματική, διανοητική και πολιτική σφαίρα της κοινωνίας. Αφού η τάξη μας σταθεροποιηθεί, είναι προτιμητέα μια τυπική εθνικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας με μεγάλες φανφάρες ώστε να εξοβελίσουμε κάθε υποψία πως λειτουργεί για ιδιωτικό όφελος. Φυσικά μόνο σε πιστούς πράκτορες της δυναστείας επιτρέπεται να αποκτούν υψηλές θέσεις στην τράπεζα ώστε η εξουσία μας να παραμένει ανέπαφη. Είναι προφανές πως τα ιδιωτικά μονοπώλια είναι πάντοτε οι στόχοι των δυναμικών αναμορφωτών ταραχοποιών. Μόνο οι πιο παρανοϊκοί όμως μπορούν να δουν μέσω της δημόσιας πρόσοψης ένα ιδιωτικό μονοπώλιο που είναι η εθνικοποιημένη ή η μη εθνικοποιημένη Κεντρική Τράπεζα.
Η Κεντρική Τράπεζα είναι το πρωταρχικό μονοπώλιο επί του οποίου στηρίζο­νται όλα τα μονοπώλιά μας. Η απόκρυφη γνώση της Κεντρικής Τράπεζας να δη­μιουργεί χρήμα από το τίποτε, είναι η πηγή που τροφοδοτεί την οικονομική και πολιτική μας αυτοκρατορία. Θα κάνω μια γρήγορη ανασκόπηση ορισμένων από τους τρόπους που χρησιμοποιεί η μυστική αυτή εξουσία.
Βασικά η εξουσία της Κεντρικής μας Τράπεζας ξεκινά από τον έλεγχό της στα σημεία εισόδου στην οικονομία από νέο πληθωριστικό χρήμα που δημιουργεί από το τίποτε. Ως συνήθως οι συναλλαγματικές, οι πιστωτικές επιστολές, τα ομόλογα, τα κυβερνητικά χρεόγραφα και τα άλλα εργαλεία πίστωσης αγοράζονται από την Κεντρική Τράπεζα μέσω των ειδικών προνομιούχων πωλητών ώστε να εισάγουν το νέο χρήμα που συχνά δεν είναι παρά μόνον λογιστικές εγγραφές σε κυκλο­φορία. Στους πωλητές επιτρέπουμε μεγάλα κέρδη αφού είναι η εμπροσθοφυλακή μας που λειτουργεί από τους πράκτορές μας. Η αγορά κυβερνητικών ασφαλειών ικανοποιεί την κυβέρνηση όπως η αγορά ιδιωτικών χρεών ικανοποιεί τους ιδιώτες χρεώστες. Η αγορά κυβερνητικών ασφαλειών ικανοποιεί την κυβέρνηση, όπως η αγορά ιδιωτικών χρεών ικανοποιεί τους ιδιώτες χρεώστες. Σαν αντάλλαγμα για να εξασφαλιστεί η «καλή διοίκηση», δίδονται στους πράκτορές μας διευθυντικές θέσεις και γραφεία στις εταιρείες και τις κυβερνήσεις που επωφελούνται. Ως μια εξάρτηση στο ναρκωτικό του πληθωρισμού η εύκολη πίστωση όλο και αυξάνει κι εμείς απαιτούμε όλο και περισσότερο έλεγχο από τον εξαρτώμενο κύκλο των κυβερνήσεων και των εταιρειών. Όταν τελικά η εύκολη πίστωση σταματά να «μά­χεται» τον πληθωρισμό, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις είτε πέφτουν στα χέ­ρια μας, είτε χρεοκοπούν, είτε διασώζονται με αντίμιμο τον ολοκληρωτικό έλεγ­χο.
Επίσης εμείς οι κυρίαρχοι τραπεζίτες ελέγχουμε τη ροή του χρήματος στην οικονομία μέσω της ευρείας εξουσίας της Κεντρικής Τράπεζας η οποία δίνει ά­δεια, ελέγχει και ρυθμίζει τις ιδιωτικές τράπεζες. Οι τράπεζες που δανείζουν σε συμφέροντα που βρίσκονται έξω από έναν νόμιμο περίγυρο, «ελέγχονται» από την Κεντρική Τράπεζα και ανακαλύπτεται πως είναι επικίνδυνα υπερ-εκταταμένες. Ένας απλός υπαινιγμός αφερεγγυότητας από τις σεβαστές αρχές της Κεντρικής Τράπεζας είναι αρκετός για να προκαλέσει ορισμένες ενέργειες στην ανυπάκουη τράπεζα ή τουλάχιστον να σταματήσει τους ζωτικούς διαύλους πίστωσης. Σύντομα ο τραπεζικός οίκος μαθαίνει αυτόματα να ακολουθεί τους υπαινιγμούς και τα νεύματα των πρακτόρων του πατέρα σου που βρίσκονται στην Κεντρική Τράπεζα.
Οι περίοδοι εύκολου χρήματος και στενού χρήματος που εκδίδουμε μέσω του ελέγχου μας στην Κεντρική Τράπεζα προκαλούν τις αντίστοιχες διακυμάνσεις σε όλες τις αγορές. Ο εσωτερικός μας κύκλος γνωρίζει εκ των προτέρων τις χρονικές περιόδους αυτών των κύκλων και έτσι δρέπει τα οφέλη κερδοσκοπώ­ντας σε αποθέματα, ρευστό, χρυσό, τραπεζογραμμάτια και εμπορεύματα. Τα μο­νοπωλιακά αποθέματα και οι εξαγωγές αγαθών από ένα ζωτικό πρόσθεμα στην εξουσία μας που γίνεται δυνατό από τη δύναμη της Κεντρικής Τράπεζας. Δεν επι­τρέπουμε να υπάρχει μια δίκαιη χρηματιστηριακή αγορά, δίνουμε όμως μεγάλες παραστάσεις από «σκληρές» κυβερνητικές ρυθμίσεις για να δημιουργούμε μια ψευδή αίσθηση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους μικρούς επενδυτές. Με τη βοήθεια των ρυθμιστικών μας συλλαβόγριφων και της οικονομικής μας εξουσίας είμαστε ικανοί να διατηρούμε τις συναλλαγές στα μέτρα των αναγκών του περιβάλλο­ντος μας για να χειριζόμαστε τις τιμές των μετοχών εις Βάρος των ανεξάρτητων επενδυτών. Οι προνομιούχοι ειδικοί που βρίσκονται στα χρηματιστήριά μας βοηθούνται από την προπαγάνδα του οικονομικού μας Τύπου και των χρηματιστηρια­κών οίκων και ποντάρουν διαρκώς στην αφέλεια και την απληστία για να στραγ­γίσουν τα αποθέματα των απληροφόρητων και να τα οδηγήσουν στα χρηματοκι­βώτιά μας. Το χρηματιστήριο, τα εμπορεύματα και οι ασφάλειες που τα χειρίζο­νται μέσω εμπορεύσιμων λογαριασμών οι χρηματιστηριακοί οίκοι και οι οίκοι ανταλλαγών, μας παρέχουν μια δύναμη που είναι μεγαλύτερη από τις μετοχές που κατέχουμε κι έτσι μπορούμε να χειριστούμε τις τιμές και να νικήσουμε μέσω των αντιπροσώπων μας στους αγώνες για την απόκτηση των εταιρειών.
Ελάχιστος κίνδυνος υπάρχει σ' αυτήν την λίαν επικερδή επιχείρησή μας από τις ρυθμίσεις που γίνονται υπέρ του κοινού. Οι χειρισμοί μας είναι τόσο σύνθετοι που μόνον οι πιο ευφυείς ειδικοί μπορούν να τους κατανοήσουν. Για τους περισ­σότερους οικονομολόγους, οι χρηματιστηριακές μας κινήσεις μοιάζουν να είναι προσπάθειες που βοηθούν να «σταθεροποιηθεί» η αγορά. Εμείς οι κυρίαρχοι τρα­πεζίτες, εάν είμαστε ικανοί να διατηρήσουμε την ειρήνη ανάμεσα μας, γινόμαστε όλο και πιο πλούσιοι, καθώς περνά ο καιρός χωρίς να^φήνουμε να γίνονται οι παραγωγικές προσπάθειες προς όφελος των άλλων.


ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ


«Δεν υπάρχει ούτε ένα προλεταριακό, ούτε ακόμη και κομμουνιστικό κίνημα που δεν λειτούργησε μέσα στα συμφέροντα του χρήματος και σε χρόνο που το χρήμα του επέτρεψε - και αυτό συνέβη χωρίς οι ιδε­αλιστές ανάμεσα στους ηγέτες του να έχουν και την ελάχιστη υποψία του γεγονότος αυτού».
Όσβαλτν Σπένγκλερ «Η Παρακμή της Δύσεως»

«Στο συνέδριο του SDS επίσης άνθρωποι από την διοίκηση διεθνών επιχειρήσεων ... προσπάθησαν να αγοράσουν κάποιους ριζοσπαστικούς. Αυτοί ανήκουν στους πρωτοπόρους βιομηχάνους του κόσμου και συνέρχονται για να αποφασίσουν για rnv πορεία της ζωής μας ... Μας πρόσφεραν επίσης χρήματα της Esso (Ροκφέλλερ). Θέλουν από μας να κάνουμε ριζοσπαστικές ταραχές έτσι ώστε να φαίνεται πως βρίσκονται στο κέντρο, καθώς κινούνται προς τα αριστερά».

Τζαίημς Κούνεν «Η δήλωση της φράουλας. Σημειώσεις ενός επαναστάτη του Κολλεγίου»

Ο κίνδυνος στο σύστημά μας δεν είναι ο «λαός» που μπορεί ξαφνικά να εξεγερθεί και να μας ανατρέψει. Ο «λαός» δεν έχει καμία πρωτοβουλία για τίποτα. Όλα τα επιτυχημένα κινήματα κατευθύνονται από την κορυφή κυρίως και ως συνήθως χωρίς τη γνώση του κινήματος, από ανθρώπους όπως ο πατέρας σου, με πολλά χρήματα και έξυπνα σχέδια. Ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στο ανώτερο τμήμα της μεσαίας τάξης. Οι άνθρωποι αυτοί μερικές φορές κάνουν τερά­στιες περιουσίες μέσω κάποιας ευφυούς τεχνολογικής εφεύρεσης στις επιχειρήσεις τους ή μέσω τοπικών πολιτικών που ξεφεύγουν από την επιρροή μας. Εξ αιτί­ας της άγνοιάς τους για την πραγματικότητα της εξουσίας μας οι νεόπλουτοι αυ­τοί ως συνήθως πέφτουν εύκολα στα χέρια μας. Για παράδειγμα σπάνια συνει­δητοποιούν, μέχρι που να είναι πολύ αργά, πως οι δεκάδες των δανείων που μπορεί να οφείλουν σε επιφανειακά ανεξάρτητες τράπεζες μπορούν να συνασπι­στούν ταυτόχρονα με μια απλή κίνηση της κεφαλής του πατέρα σου. Μεγαλύτε­ρος κίνδυνος παρουσιάζεται από αυτούς που οι επιχειρήσεις τους είναι τόσο επι­τυχημένες ώστε να αυτοχρηματοδοτούνται. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εχθρός των εταιρειών, ο φόρος εισοδήματος, σπάνια αυτοχρηματοδοτεί τις εταιρείες. Πιο ανησυχητικό είναι όταν οι νεόπλουτοι αυτοί αποκτούν την καλυμμένη ή την ανοι­χτή υποστήριξη και συμβουλή των μεγαλύτερων διεθνών ανταγωνιστών του πα­τέρα σου. Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο σε χώρες με μακρές δημοκρατικές παραδόσεις όπου είναι δύσκολο να εγκαθιδρύσουμε την διαιτητική μας διακυβέρ­νηση.

Η καλλίτερη λύση είναι να επιβάλλουμε υψηλούς φόρους και επιχειρηματικές ρυθμίσεις στο όνομα του κοινού καλού. Τέτοιες ρυθμίσεις μειώνουν την άνοδο του ανταγωνισμού σε επίπεδα που μπορούν να γίνουν αντικείμενο χειρισμού. Η πολιτική αυτή φυσικά στραγγαλίζει τους νεωτερισμούς και την παραγωγικότητα. Μία μείωση του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος στις χώρες υπό τον έλεγχο του πατέρα σου θα ήταν αποδεκτή για να εξασφαλιστεί η εξουσία κάτω από τη πρό­φαση της συντήρησης, της οικολογίας ή της σταθερότητας χωρίς ανάπτυξη, εκτός κι αν αυτό οδηγηθεί πολύ μακριά όσον αφορά τους διεθνείς αντιπάλους του.
Το πιο δύσκολο πρόβλημα για τον Λόρδο του χρήματος είναι ο καθορισμός του επιπέδου της κοινωνικής και οικονομικής ελευθερίας που τολμά να επιτρέψει προς όφελος της διεθνούς του εξουσίας. Μία μέθοδος είναι να διατηρεί μια βάση που θα ελέγχει προσεκτικά να δίδει σχετική ελευθερία πάνω στην οποία θα βασίσει την οικονομική και στρατιωτική του δύναμη που απαιτείται για να διατηρή­σει μια αυτοκρατορία από ολοκληρωτικές δικτατορίες στο εξωτερικό. Τα παρα­κάτω μέτρα θεωρούνται απαραίτητα από σχεδόν όλους τους Λόρδους του χρή­ματος:
 1.  Σταδιακά αυξανόμενος φόρος εισοδήματος. Ο φόρος εισοδήματος δεν μας επηρεάζει επειδή τα χρήματά μας συσσωρεύτηκαν πριν να εγκαθιδρυθεί ο φόρος και τα περισσότερα από αυτά είναι με ασφάλεια προστατευμένα σ' ένα δίκτυο από ιδρύματα που εξαιρούνται του φόρου. Το εισόδημα των ιδρυμάτων και το κεφάλαιό τους μπορεί νόμιμα να χρησιμοποιηθεί ώστε να χρηματοδοτήσει το σύνολο της κοινωνικής, οικονομικής, λογοτεχνικής ακόμη και πολιτικής προπα­γάνδας. Δεν χρειάζεται πολύ για να οδηγηθεί εύκολα σε παράνομες χρήσεις. Οι πολυέξοδες «σπουδές» που απαιτούνται από τις επωφελείς οικονομικές επιχειρή­σεις μας μπορούν να χρηματοδοτηθούν νόμιμα μέσω των ιδρυμάτων αυτών.
Για τις μεσαίες τάξεις όμως, ο φόρος εισοδήματος κάνει τη ζωή ένα ατελεί­ωτο μαγκανοπήγαδο. Ακόμη και οι πιο παραγωγικοί ανακαλύπτουν πως είναι ανίκανοι να συσσωρεύσουν ένα σημαντικό κεφάλαιο. Είναι εξαναγκασμένοι να περάσουν στις δαγκάνες του περιβάλλοντος της Κεντρικής Τράπεζας για να δε­χθούν ενέσεις πληθωριστικών πιστώσεων που έχουν το προνόμιο να δημιουργούνται από το τίποτε. Ο αυτοχρηματοδοτούμενος πλούτος του θρυλικού 19°“ αιώνος των βαρόνων του λάστιχου και των μεγιστάνων των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνος δεν είναι πλέον δυνατός. Αν και ο παππούς σου όφειλε το ξεκίνημά του σ' αυτές τις ανοιχτές συνθήκες, ήταν ανάμεσα στους πρώτους υπερ­πλούσιους που πρότειναν την ανόρθωση ενός φορολογικού τείχους που βρί­σκεται τώρα τοποθετημένο στη θέση του. Σημείωσε, σε παρακαλώ, πως στις δη­μοκρατικές χώρες απαιτείται μια αιώνια επαγρύπνηση για να προστατεύει την φορολογική μας ασπίδα από την υπονόμευση που θα διαπράξουν νομοθέτες που συνεργάζονται κρυφά και ανήκουν ως συνήθως στην καταπιεσμένη από τους φόρους ανώτερη μεσαία τάξη.

2.  Επιχειρηματικές ρυθμίσεις. Όταν κάποιος καταφέρει να περάσει τα οικο­νομικά εμπόδια και τις φορολογικές ασπίδες ίσως με τη βοήθεια ξένων, γίνεται μια ζωτικής σημασίας δεύτερη γραμμή άμυνας. Η παροχή αδειών στον κρίσιμο τομέα των μέσων ενημέρωσης έχει αποδειχθεί ως κάτι ιδιαιτέρως απαραίτητο. Αυτό κάνει την μαζική πολιτική απειλή αδύνατη. Η παρενόχληση από τους γρα­φειοκράτες που είναι εξοπλισμένοι με τις διαιτητικές και πολυάριθμες βιομηχανι­κές ρυθμίσεις ασφάλειας, αποτελεί μια νέα και αυξανόμενα αποτελεσματική τε­χνική. Οι απαιτήσεις για εγγραφές ασφάλειας «για να προστατευτεί ο μικρός επενδυτής» μπορούν να προκαλέσουν μοιραίες καθυστερήσεις στην ικανότητα του νεόπλουτου να συσσωρεύσει κεφάλαιο στην χρηματαγορά. Οι οικολογικές ρυθ­μίσεις μπορούν εύκολα να διαστραφούν ώστε να καταστραφούν τα σχέδια αυτών που θα ήθελαν να ανατρέψουν την σταθερότητα του προσεκτικά σχεδιασμένου συστήματος μας.

Οι αντιμονοπωλιακοί νόμοι όμως είναι το απόλυτο όπλο μας. Η ψευδής διδασκαλία του «γνήσιου και τέλειου» ανταγωνισμού τον οποίο επιβάλλαμε στα πανεπιστήμιά μας, αρμόζει ιδανικά για να πειστεί κάθε επιτυχημένος ανταγωνι­στής και να υποταχθεί. Αν ο ανταγωνιστής χρεώνει μικρότερη τιμή απ' ό,τι εμείς, κατηγορείται για «αθέμιτο ανταγωνισμό» που στόχο του έχει να μας οδηγήσει μακριά από το πεδίο ενός μελλοντικού ανταγωνισμού. Αν ζητά την ίδια τιμή που θέλουμε κι εμείς, κατηγορείται για μυστικές συνεννοήσεις. Εάν χρεώνει περισσότερα από εμάς προφανώς εκμεταλλεύεται την «μονοπωλιακή του εξουσία» εις βάρος του καταναλωτή. Ευτυχώς οι ρυθμίσεις των γραφειοκρατών μας είναι τόσο πολύπλοκες ώστε ακόμη και μια επιτυχημένη έκκληση στο δικαστήριο μπορεί να απαιτήσει πολλά χρόνια πριν επιβληθεί μια ρύθμιση. Τότε οι στόχοι μας συχνά επιτυγχάνονται μέσω της παρενόχλησης.

Η ποιότητα των προϊόντων, η ασφάλεια και οι ρυθμίσεις που αφορούν τον έλεγχο, είναι εξαίρετες μέθοδοι με τις οποίες μονώνουμε τις εγκαθιδρυμένες βιομηχανίες μας από έναν δυναμικό ανταγωνισμό. Εκτός του ότι αυξάνουμε το κόστος εισόδου στην επιχείρηση των αυτοκινήτων, για παράδειγμα, το κόστος της «ασφάλειας» μπορεί να μετατοπιστεί στον καταναλωτή όπως και ο καθορισμός ενός υγιούς επιπέδου οφέλους.

3.   Υποκατάστατα, τιμολόγια και εξωτερική βοήθεια. Υπάρχει μία εκμεταλ­λευτική τεχνική που είναι πολύ προφανής. Κατά καιρούς μπορούν να παραχθούν άμεσα υποκατάστατα στα προϊόντα μας που επηρεάζουν το περιβάλλον των εται­ρειών μας. Τότε κάνουμε έκκληση στις επιθυμίες των μαζών για να ηροστατευθούν οι εργασίες των επιχειρήσεών μας. Οι καθορισμένες τιμές εύκολα επιβάλ­λονται και καθοδηγούνται για την αντιμετώπιση των ξένων περιουσιών.

Η ξένη Βοήθεια και τα δάνεια που εγγυάται η κυβέρνηση (και είναι βέβαιο πως μπορούν να παραλειφθούν) καλύπτουν τέλεια το σχέδιο κάτω από τις σύγ­χρονες συνθήκες. Η ξένη βοήθεια διατηρεί την αυτοκρατορία μας από δικτάτορες που έχουμε στο εξωτερικό ενώ παρέχει εγγυημένες υψηλά επωφελείς πωλήσεις στις εταιρείες μας ηου βρίσκονται στη βάση. Η ξένη βοήθεια πρέπει πάντοτε να περιορίζεται στην αγορά αγαθών, κυρίως στρατιωτικού υλικού που μόνον ο δικός μας κύκλος επιχειρήσεων μπορεί να παρέχει. Λίγοι έχουν το θάρρος να αντιτεθούν σε μια τέτοια αλτρουιστική βοήθεια για τις «λιμοκτονούσες μάζες» του «Τρίτου Κόσμου».

4.  Συγκέντρωση της εξουσίας. Η πραγματική διαίρεση της εξουσίας ανάμε­σα στις εθνικές, πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις είναι επικίνδυνη για το σύ­στημά μας. Όταν οι τοπικοί πολιτικοί έχουν πραγματική αυτονομία, ακόμη και σε περιορισμένες σφαίρες, μπορούν να κάνουν πολλά για να βοηθήσουν τους νεό­πλουτους να προκαλέσουν την εξουσία μας. Το πρόγραμμά μας είναι να φέρου­με όλα τα επίπεδα της διακυβέρνησης υπό τον έλεγχό μας μέσω νεωτερισμών όπως η ομοσπονδιακή βοήθεια, η συμμετοχή στο εισόδημα, η υψηλή ομοσπονδια­κή φορολόγηση και η τοπική κυβέρνηση.

5.   Συμμαχία με τις κατώτερες μάζες. Για να διατηρήσουμε την πολύτιμη ρυθμιστική μας μηχανή ώστε να βρίσκεται στη θέση της κάτω από τον έλεγχό μας, πρέπει να έχουμε την υποστήριξη των μαζών των πολυάριθμων κατώτερων τάξεων ενάντια στους δυναμικούς, σπάνιους όμως αντιπάλους της μεσαίας τάξης. Η καλλίτερη μέθοδος είναι να παρέχουμε στις κατώτερες τάξεις επιχορηγήσεις σε βάρος της μεσαίας τάξης. Αυτό δημιουργεί ένα αμοιβαίο μίσος που αποτρέπει την μεσαία τάξη να κάνει μια αποτελεσματική έκκληση προς τις κατώτερες τάξεις να την υποστηρίξουν. Η κοινωνική ασφάλιση, η δωρεάν ιατρική φροντίδα, οι απο­λαβές των ανέργων και οι άμεσες κοινωνικές πληρωμές ενώ δεν μας πειράζουν άμεσα, δημιουργούν μια εξαρτώμενη τάξη της οποίας η υποστήριξη στα κρίσιμα μέτρα μας μπορεί εύκολα να αποτελέσει μέρος μιας ομάδας συμφωνιών.

Παρατηρήστε επίσης πως οι μεγαλύτερες εργατικές ενώσεις άρχισαν με την χρηματοδότηση μας και κυριαρχούνται ως τις μέρες μας από ηγέτες της επιλογής μας. Κανείς δεν μπορεί να ανέλθει ή να παραμείνει στην κορυφή μιας σκληρής και γεμάτης ανατροπές εργατικής ένωσης, χωρίς την οικονομική μας υποστήριξη. Παρά την επαναστατική τους ρητορική, οι αγορασμένοι εργατικοί ηγέτες είναι η πηγή της εξουσίας μας πάνω στη διοίκηση των εταιρειών μ' ένα διαδεδομένο σε πολλά χέρια μετοχικό κεφάλαιο. Οι εργατικές ενώσεις είναι το τελευταίο μας όπλο για την καταστροφή των, κατά τα άλλα, άτρωτων αυτοχρηματοδοτούμενων αντιπάλων μας. Επίσης η ελαστικότητα των μισθών και των τιμών που αποκτάται χωρίς την διάδοση των εργατικών ενώσεων θα αύξανε την ικανότητα της οικο­νομίας να επιβιώνει χωρίς τη Βοήθεια μας κατά τις οικονομικές κρίσεις που δη­μιουργούμε.

Ο άρτος και τα θεάματα είναι τόσο χρήσιμα για την κινητοποίηση των μαζών ενάντια στους αντιπάλους μας σήμερα, όσο ήταν και την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.


Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ


«Στα όνειρά μας έχουμε απεριόριστες πηγές και ο λαός παραδίδεται με τέλεια υποχωρητικότητα στα χέρια μας που του δίνουν σχήμα. Οι παρούσες εκπαιδευ­τικές συνελεύσεις έσβησαν από τη μνήμη μας και ανεμπόδιστοι από την παρά­δοση εργαζόμαστε και ωθούμε την καλή μας θέληση σε ένα ευγνώμων και ανταποκρινόμενο αγροτικό πλήθος ... Το έργο που θέτουμε μπροστά μας είναι ωραίο - να εκπαιδεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να τους δώσουμε μια τέλεια ιδανική ζωή. Έτσι θα οργανώσουμε τα παιδιά μας σε μικρές κοινότητες και θα τα διδάξουμε να κάνουν μ' ένα τέλειο τρόπο αυτά που οι γονείς τους κάνουν μ' ένα ατελή τρόπο, στο σπίτι, στο κατάστημα και στο αγρόκτημα».

- Ο στόχος των «φιλανθρωπιών» του Ροκφέλλερ όπως αναφέρθηκαν από αυτόν και τον Γκέϊτς στο «Occasional Letter No 1" του Γενικού Εκπαιδευτικού Συμ­βουλίου του Ροκφέλλερ.

«Ένα γενικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι απλά μια εφεύρεση ώστε να δώσει σχή­μα στους ανθρώπους ώστε ο ένας να μοιάζει ακριβώς με τον άλλον. Και καθώς το σχήμα που τους δίνει, ικανοποιεί την κυρίαρχη εξουσία στην κυβέρνηση -είτε είναι ένας μονάρχης ένα ιερατείο, μια αριστοκρατία ή η πλειοψηφία της υπάρχουσας γενιάς- αν είναι αποτελεσματικό και επιτυχές εγκαθιδρύει έναν δεσποτισμό πάνω στο νου και τον οδηγεί από φυσική τάση ενάντια στο σώμα».

Τζον Στούαρτ Μιλλ

«Συναντώ συχνά ανθρώπους κατά τα άλλα ευφυείς και μορφωμένους που είναι βέβαιοι για την ύπαρξη μίας (και όχι δύο) φιλάνθρωπης μεταφυσικής δύναμης που ονομάζουν Θεό. Από πού αντλούν την βεβαιότητα αυτή; Από την επιστήμη ή την προσωπική τους εμπειρία; Είναι προφανές πως η ελεγ­χόμενη αυτή παραφροσύνη είναι προϊόν του σφυροκοπήματος της δικής μας προπαγάνδας».

Αρμάν Κράπινγκερ Τεχνικός στην μηχανική της πλύσης εγκεφάλου

Για να διατηρήσουμε το σύστημα της εξουσίας μας είναι απαραίτητο το σύστη­μα μιας παγκόσμιας δημόσιας εκπαίδευσης. Η αναρχία της ιδιωτικής εκπαίδευσης μέσω της οποίας θα μπορούσαν να διαδοθούν κάθε είδους επικίνδυνες ιδέες δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Έτσι κάνουμε την ιδιωτική εκπαίδευση οικονομικά αδύνατη στους περισσότερους και επιτρέπεται μόνο σε λίγους, κυρίως στα παιδιά της Ελίτ, του οικονομικού μας περιβάλλοντος, με μέσα Βαρείας φορολογίας και ρυθμίσε­ων. Ο πρωταρχικός στόχος της δημόσιας εκπαίδευσης είναι να χαράξει την ιδέα πως τα κρίσιμα ιδρύματά μας και τα μονοπώλια μας ιδρύθηκαν για το κοινό καλό από δημοφιλείς εθνικούς ήρωες για να αποστομώσουν την παλαιά εξουσία των κακοποιών του μεγάλου πλούτου. Είναι κρίσιμης σημασίας να δημιουργήσουμε την εντύπωση πως αν και ο λαός έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης στο παρελθόν, σήμερα οι πλούσιοι είναι στο έλεος μιας πανίσχυρης κυβέρνησης η οποία βρίσκε­ται σταθερά στα χέρια του λαού ή των αγαθοποιών φιλελεύθερων.
Γι' αυτούς που έχουν καλύτερη εκπαίδευση και απορρίπτουν αυτή την άποψη της πραγματικότητας, προωθούμε την «φιλελεύθερη αναμορφωτική πνευματικό­τητα» η οποία υποστηρίζει πως μία νέα εποχή μεταρρυθμίσεων βρίσκεται στην πορεία για να συντρίψει για πάντα τα τελευταία ίχνη των Λόρδων του χρήματος. Φυσικά οι μεταρρυθμίσεις αφού πάρουν σχήμα σαν μια εξαναγκαστική μυριάδα ρυθμιστικών υπηρεσιών και φόρων, αποκαλύπτεται πως είναι αναποτελεσματικές στο να υποτάξουν τη δύναμή μας στη λαϊκή θέληση κι έτσι δημιουργούμε μια νέα εποχή «προοδευτικών μεταρρυθμίσεων».
Το φάσμα της Αριστερός - Δεξιάς που εμείς εφηύραμε και που η εξαναγκα­στική εκπαίδευση Βοηθά να γίνει διάσημο, είναι πολύτιμο στην εξασφάλιση ώστε αυτός ο συλλαβόγριφος να μην φύγει από τα χέρια μας. Αυτοί που Βρίσκονται στο κέντρο δεν είναι ούτε επικίνδυνοι, ούτε χρήσιμοι στην προσπάθεια αυτή. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας αδύναμος αλλά επίμονος συντηρητισμός της Δε­ξιάς για να μετριάσει και να ευνουχίσει τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.
Οι συντηρητικοί τείνουν να αντιτίθενται σε όλα τα προτερήματα της συγκεντρωτικής κυβερνητικής εξουσίας που οδηγούμε τους φιλελεύθερους να δουν ως απαραίτητα ώστε να θέσουν ολοκληρωτικό τέλος στην «μη δημοκρατική εξουσία» του χρήματος στην κοινωνία. Ο συντηρητισμός θα προωθεί μάλλον έναν «πλουραλισμό» ανταγωνιστικών συμφερόντων στα οποία το χρήμα δεν είναι παρά ένα μέσον ανταγωνισμού και δεν δημιουργεί τους κινδύνους των υπερβολών μιας μεγάλης κυβέρνησης. Όταν οι «φιλελεύθερες» μεταρρυθμίσεις δίνουν σημάδια πως υπονομεύουν τις προθέσεις μας και τελικά απειλούν να τοποθετήσουν τα ιδρύματα - κλειδιά που έχουμε στα χέρια το λαού, μπορούμε πάντα να υπολογί­σουμε στους συντηρητικούς για να υπερασπιστούν την εξουσία μας κάτω από την ψευδαίσθηση πως υπεραμύνονται των νόμιμων δικαιωμάτων των «καπιταλιστών της ελεύθερης επιχείρησης». Σε σπάνιες περιπτώσεις οι συντηρητικοί ζητούν να υποτάξουν τις επιχειρήσεις μας στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Μπορούμε όμως να υπολογίζουμε στους φιλελεύθερους αναμορφωτές που θα επιμένουν για περισσότερη ανάμειξη της κυβέρνησης καθώς θα είναι απληροφόρητοι πως αυτό επιθυμούμε κι εμείς κι έτσι στην πραγματικότητα θα ωθούν σε αυτοδιοικούμενες ρυθμίσεις.
Η Δεξιά φοβάται τόσο το όνειρο της Αριστερός για δημοκρατική συγκεντρωτικότητα και η Αριστερά έχει τέτοιο μίσος γι' αυτό που Βλέπει ως ελιτισμό της Δεξιάς και άγριο ατομισμό, ώστε υπάρχει μικρός κίνδυνος να ενώσουν ποτέ τις δυνάμεις τους για να ανατρέψουν τα μονοπώλια που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση, έστω κι αν υπονομεύουμε τα ιδανικά τόσο της Αριστερός όσο και της Δεξιάς.
Ο συγκεντρωτισμός του ελέγχου στο κράτος ή πιο πιθανόν στο εθνικό επί­πεδο βοηθά στη δημιουργία ενός κλίματος γνώμης που απαιτούμε στη δημόσια εκπαίδευση. Εάν αποτύχουμε να εξαλείψουμε τον τοπικό έλεγχο υπάρχουν και άλλες μέθοδοι το ίδιο αποτελεσματικές. Η ασύγκριτη οικονομική μας δύναμη στη βιομηχανία εκδόσεων μηορεί να παράγει μία σχετικά ομοιόμορφη επιλογή σχο­λικών βιβλίων. Επίσης μπορούν να δημιουργηθούν μοχλοί για την προώθηση παιδαγωγικών σχολών και εκπαιδευτικών μηχανών. Οι εθνικές ενώσεις διδα­σκάλων είναι επίσης μια εξαίρετη φάση εξουσίας με την οποία προωθούμε τα προγράμματα διδασκαλίας.
Με τη μεγάλη επιρροή που έχουμε στις εκδόσεις και την δημοσιότητα, είμα­στε ικανοί να κάνουμε δημοφιλείς τους θεωρητικούς της εκπαίδευσης που επιλέ­γουμε και που οι απόψεις τους είναι συμπτωματικά επωφελείς, συμβατές ή του­λάχιστον δεν βρίσκονται σε σύγκρουση με τους στόχους μας. Για τον λόγο αυτό στρατολογούμε ειλικρινείς και ενεργητικούς ακτιβιστές για να διαδώσουν τις επιθυμίες μας χωρίς να μπορούν να αποκαλύψουν τα κίνητρά μας ή ακόμα και την ύπαρξή μας. Δεν θέλουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να παράγει σκλη­ρά εργαζόμενα άτομα που στόχο τους έχουν να συγκεντρώσουν μεγάλο πλούτο και εξουσία. Έτσι αποθαρρύνουμε μια κυβέρνηση που θα αναπτύξει τις δυνάμεις των σπουδαστών στον ύψιστο βαθμό τους.
Στρέφουμε τα φώτα της δημοσιότητας στους κατωτάτου επιπέδου σπουδαστές τους οποίους ονομάζουμε «σπουδαστές με ειδικές ανάγκες» οι οποίοι απορρο­φούν μεγάλα ποσά για την συντήρησή τους ενώ οδηγούμε στη λήθη και την πε­ριφρόνηση τα ιδιοφυή παιδιά. Μια κοινωνία για να επιβιώσει στηρίζεται στο εξαι­ρετικό και στις εξαιρέσεις της. Κοινωνίες που δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο α­σθενές και το προβληματικό είναι καταδικασμένες να οπισθοδρομήσουν. Η στρατηγική αυτή είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Γι' αυτό στηλιτεύουμε την Σπαρτιατική κοινωνία για τον Καιάδα της. Αν υπήρχε σήμερα μια τέτοια κοινωνία που θεοποιεί το ισχυρό, υγιές, ευφυές και δυναμικό άτομο, τότε θα είχαμε ένα αγκάθι στα πλευρά μας. Γι' αυτό προωθούμε το ασθενές, προβληματικό, διαλυτικό και μειονεκτικό άτομο. Αυτή τη απόφαση πήρε ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Βασί­λειος ο Βουλγαροκτόνος όταν τύφλωνε τους αιχμαλώτους του κατά χιλιάδες.
 Μια κοινωνία με τόσους τυφλούς για να συνέλθει θα χρειαζόταν τουλάχιστον τρεις γενιές. Διότι για να συντηρηθεί ένας τυφλός, χρειάζονται τρεις υγιείς.
Η «φιλελεύθερη» εκπαίδευση που σχεδιάζει τη γνώση προς όφελος της, α­κόμη και η σοφιστεία και η στείρα πνευματική γυμναστική, δεν αποτελούν κίνδυνο για μας. Η επαγγελματική ή η εκπαίδευση που έχει στόχο τη σταδιοδρομία, δεν θέτει κανέναν κίνδυνο στην εξουσία μας. Η εκπαίδευση που προετοιμάζει τους σπουδαστές να αποδεχθούν μια ύπαρξη που λειτουργεί ως οδόντας τροχού στο στρατιωτικό - βιομηχανικό - κοινωνικό σύμπλεγμα ρυθμίσεων, είναι το ιδανικό που επιδιώκουμε. Η προοδευτική εκπαίδευση που τείνει προς την «κοινωνική διευ­θέτηση» παράγει επίσης την εξομοίωση που απαιτούμε από τους υπηκόους μας. Η έμφαση στα ανταγωνιστικά αθλήματα μπορεί να παράγει ένα συγκεκριμένο πο­σοστό διεστραμμένης ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στα άτομα κυρίως όμως έχει τη δύναμη να δημιουργεί ισόβιους θεατές που με ενθουσιασμό θα υποτάσσουν την ανταγωνιστικότητα τους σε ατέλειωτες ώρες κολλεγιακών και επαγγελματι­κών πρωταθλημάτων που παρακολουθούν στην τηλεόραση. Τα θαυμαστά του διαστήματος και οι δραματικές πολιτικές συγκρούσεις είναι επίσης θαυμάσιες παραπλανήσεις με τις οποίες απασχολούμε τις μάζες.
Κάθε ένας που αναζητά κοινωνικές αλλαγές θα υποκύπτει στον τομέα της εκπαίδευσης. Η στρατηγική μας είναι απλή: θα αφήνουμε να πετυχαίνουν μόνον αυτοί που η επιρροή τους να είναι συμβατή με την εξουσία μας. Ενθαρρύνουμε όλους αυτούς που αναπτύσσουν μια παθητική ή δεκτική μορφή ύπαρξης.
Δημιουργούμε μια μεγάλη λατρεία σωτηρίας μέσω της ατέλειωτης εκπαίδευ­σης, διαδίδοντας πως είναι ο «δημοκρατικός» δρόμος για την επιτυχία. Χλευά­ζουμε την επικίνδυνη προσέγγιση για την επιτυχία των παλιομοδίτικων και τραχέ­ων ατομιστών.
Θα ήθελα να σχολιάσω την χρήση της θρησκευτικής εκπαίδευσης ως όχημα κοινωνικού ελέγχου. Η θρησκεία στην εποχή της ήταν ένα σημαντικό όπλο για την δημιουργία υπηρετών, αλτρουιστών και όλων αυτών των στρατιών ανοήτων που απαρνούνται τον εαυτό τους. Δεν εγκαταλείπουμε με τη θέλησή μας αυτό το όπλο. Ο παππούς σου, για παράδειγμα, υποστήριζε τους Βαπτιστές, ενώ οι περισσότεροι τραπεζικοί καπιταλιστές στράφηκαν ολοκληρωτικά σε αστικές ιδεολογίες.
Μία τάση στην εκλογίκευση στις ανθρώπινες υποθέσεις προχωρά αργά αλ­λά αδυσώπητα και βρίσκεται πέρα από την εξουσία μας. Μόνο οι ολοκληρωτικές μας δικτατορίες μπορούν να συντρίψουν πλήρως την τάση αυτή. Στις ημιανοιχτές κοινωνίες στις οποίες Βασίζεται η χρηματική μας εξουσία, οι δυνάμεις της λογι­κής μπορούν μόνο να εμποδιστούν ή να γελοιοποιηθούν. Κάποιοι θεωρούν πως τελικά ο διαδεδομένος και εκλογικευμένος εγωισμός θα ανατρέψει την εξουσία μας. Έχω την πεποίθηση πως οι αστικές απόψεις και η καθαρή σύγχυση θα είναι επαρκείς για να διατηρήσουν την εξουσία μας στους αιώνες που θα έλθουν.


ΕΝΩΣΕΙΣ ΜΕ ΓΟΗΤΡΟ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ


«Παρατηρείται κάθε εξαναγκασμός στους συγγραφείς για να γίνουν ασφαλείς, ευγενικοί, υπάκουοι και στείροι. Για διαμαρτυρία απέρριψα την εκλογή μου στο Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων πριν από μερικά χρόνια και τώρα πρέπει να αποποιηθώ το Βραβείο Πούλιζερ».

Απτον Σενκλαίρ

 «Είναι άχρηστο να αρνηθούμε διότι είναι αδύνατο να κρύψουμε πως ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης -ολόκληρη η Ιταλία και η Γαλλία κι έ­να μεγάλο μέρος της Γερμανίας για να μην πούμε τίποτε για τις άλλες χώρες- καλύπτεται από ένα δίκτυο αυτών των μυστικών εταιρειών, όπως η επιφάνεια της γης καλύπτεται τώρα από τους σιδηρόδρομους».

Βενιαμίν Ντισραέλι (Κόμης του Μπίνκονσφιλντ) 14 Ιουλίου 1856

 Για να διατηρήσουμε και να προστατεύσουμε την κατοχή που ασκούμε πάνω στα έθνη, πρέπει να ασκήσουμε έναν καλυμμένο έλεγχο πάνω στις μεγαλύτερες ενώσεις που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και ειδικά τις διάσημες λέσχες που έλκουν τους ηγέτες σε διάφορους τομείς και κάνουν τόσα πολλά για να επηρεά­σουν την διανομή των διοικητικών θέσεων στην κυβέρνηση και στις επιχειρήσεις. Ενώσεις πρωτοπόρων λογίων, επιχειρηματιών, συγγραφέων, θρησκειολόγων, καλλιτεχνών, γραφειοκρατών, δημοσιογράφων, ιδεολόγων, εκδοτών, ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης και επαγγελματιών όπως και ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος που αντιπροσωπεύουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους καταναλωτές, τους ιδιο­κτήτες ακινήτων κ.ο.κ. πρέπει να διατηρούνται μέσα στα όρια της διακυβέρνησής μας. Από τη στιγμή που οι συνδρομές των μελών δεν επαρκούν ποτέ για να υποστηριχθούν οι φιλόδοξες δραστηριότητές τους, οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις είναι ευάλωτες στις σχεδόν απεριόριστες οικονομικές πηγές του περιβάλλοντος μας. Τα πραγματικά μας κίνητρα όμως, που είναι η διεύρυνση της πολιτικής και οικονομικής μας εξουσίας δεν πρέπει να αποκαλυφθούν στην διαδικασία αυτή. Η πολιτική μας πρέπει να εκλογικεύεται με όρους ανταγωνιστικούς με τις κυρίαρχες ιδεολογίες και ηθικές ή με τα υλικά προτερήματα των ομάδων που αναμιγνύονται. Οι ηγέτες τέτοιων ομάδων είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να αποδεχθούν τις αιτιολογή­σεις μας όταν υπάρχει και οικονομική υποστήριξη. Εξαναγκαζόμαστε σε δωροδοκία μόνον ως τελευταίο καταφύγιο και τότε μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Τα μα­κρόχρονα σχέδια μας εξυπηρετούνται καλλίτερα από μια παροδική αναβολή της τελικής νίκης της πολιτικής μας, παρά με τον κίνδυνο να εκθέσουμε την εξουσία μας προσπαθώντας να δωροδοκήσουμε. Οι αδέξιες δωροδοκίες και οι προσπά­θειες εκφοβισμού είναι χαρακτηριστικά των ανόητων νεόπλουτων αντιπάλων μας.
Εάν, για παράδειγμα, αποφασίσουμε ότι η ομοσπονδιακή και όχι η κρατική α­πόκτηση προνομίου ή άδειας σε εταιρείες θα προωθήσει τον έλεγχο μας πάνω στην οικονομία δεν θα διατάξουμε απλά τους πολιτικούς και τους ηγέτες της κοινής γνώμης να υποστηρίξουν τις επιθυμίες μας. Οι εταιρείες που δεν γεύονται τον κεντρικό έλεγχο θα είναι ύποπτες πως κάτι έχουν δρομολογήσει και μπο­ρούν να εκθέσουν το σχέδιο μας. Η στρατηγική μας έχει ως εξής:
6.  Θυσιάζουμε μια από τις λιγότερο επαρκείς ομάδες διοίκησης που έχουμε σ' ένα καλά δημοσιευμένο επιχειρηματικό σκάνδαλο ώστε να επικεντρώσουμε την προσοχή στο «διαδεδομένο πρόβλημα της επιχειρηματικής διαφθοράς υπό τις παρούσες χαλαρές ρυθμίσεις».
7.  Μέσω των καλά πληρωμένων πρακτόρων μας οδηγούμε στην δημοσιό­τητα διάσημους διανοούμενους ή ομάδες που ήδη υποστηρίζουν την ομοσπονδια­κή παροχή αδειών σαν ένα σταδιακό Βήμα προς τον σοσιαλισμό (μπορεί να βρει κανείς με επαρκή προσπάθεια προϋπάρχοντες υποστηρικτές για κάθε σχεδόν μέτρο).
8.  Αφού το θέμα παρουσιαστεί ενώπιον του κοινού προσφέρουμε προς υποστήριξη μέσω ιδρυμάτων την «αντικειμενική» μελέτη των προτάσεων για ομοσπονδιακή παροχή αδειών ώστε να συζητηθούν μ' ένα θετικό τρόπο για νομοθετική ρύθμιση. Πολύ συχνά είναι χρήσιμη επίσης η ταυτόχρονη υποστήριξη για με­λέτη από κακόφημες παράλογες ομάδες που θα αντιτεθούν στην πρόταση. Αυτό αποτρέπει τη δημιουργία μιας εκλογικευμένης αντιπολίτευσης.
9.  Όταν εμφανιστεί η δημιουργία ενός κύματος υποστήριξης παρέχουμε στις ενδιαφερόμενες οργανώσεις πίεσης με πολλά χρήματα για να λαδώσουμε τις παλάμες των πολιτικών. Η ψήφιση του νόμου για την ομοσπονδιακή παροχή α­δειών εμφανίζεται έτσι ως επιθυμία της κοινωνίας. Το τελευταίο εμπόδιο της αντίθεσης εμφανίζεται αυτόματα να είναι αντιδραστικό, προσκομματικό, κωλυσιεργό και παρανοϊκό και υπηρετεί μόνο την δυσφήμιση των αντιδράσεων.
Στο πλήρως εξελιγμένο σύστημα του τραπεζικού καπιταλισμού και του ελέγ­χου των προαγωγών η ιεραρχία των ενώσεων γοήτρου διοικείται από μια και μόνο εταιρεία γοήτρου: Το Συμβούλιο Παγκοσμίων Υποθέσεων.
Η οργάνωση αυτή είναι μια βιτρίνα για την μυστική εταιρεία της οποίας ηγεί­ται ο πατέρας σου. Η μυστική αυτή εταιρεία αποτελείται από ανθρώπους που σου δίδαξαν τα μυστικά της διοίκησης και είναι παρόντες σήμερα, αλλά και έξι ακόμη που δεν είναι παρόντες. Εσύ θα αντικαταστήσεις τον πατέρα σου. Εμείς οι δεκα­τρείς είμαστε οι σύμβουλοι του πατέρα σου και οι μόνοι έμπιστοί σου. Όλοι οι άλλοι πράκτορες παραπλανώνται όσον αφορά τους στόχους και τα κίνητρά μας. Η γνώση τους περιορίζεται στις λεπτομέρειες που απαιτούνται για τις αποστολές τους. Η ποινή της ανυπακοής είναι ο θάνατος.
Σαν παράδειγμα, θα σας υπενθυμίσω την θανατική καταδίκη και εκτέλεση του πρωθυπουργού της Ιταλίας Αλντο Μόρο από ονειροπόλους επαναστάτες που λειτούργησαν ως εκτελεστικά μας όργανα χωρίς να το γνωρίζουν, όταν ο Μόρο αρνήθηκε να υποταχθεί στις αποφάσεις της Λέσχης της Ρώμης και στις διαρκείς υπενθυμίσεις του υψηλόβαθμου στελέχους μας Χένρυ Κίσσινγκερ για «μηδενική ανάπτυξη στην οικονομία της Ιταλίας».
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην περίπτωση της εκτέλεσης του Σουηδού πρωθυπουργού Όλαφ Πάλμε που δεν υπάκουσε σε ρυθμίσεις μας για θέματα πωλήσεων όπλων σε τρίτες χώρες, ενώ διαφορετική είναι η περίπτωση της ΧριστίναςΩνάση.
Στις υποθέσεις αυτές της εκτέλεσης θανατικής καταδίκης ακολουθούμε δύο μεθόδους: α) την «σιωπηλή», κατά την οποία ο καταδικασμένος σε θάνατο οδηγείται σε θανατηφόρο ασθένεια. Μία μέθοδος της KGB ήταν η εισαγωγή μικροποσότητας ραδιενεργού υλικού στον τοίχο του υπνοδωματίου του θύματος. Σύντομα ο καρκίνος τον οδηγούσε στον τάφο. Η σιωπηλή μέθοδος μπορεί να ακολουθήσει κάθε είδους τεχνική, από την εισαγωγή μιας μολυσματικής θανατηφόρου ασθένειας στον οργανισμό του θύματος έως την χρήση μηχανισμού Σο­βιετικής εμπνεύσεως που προκαλεί καρδιακή προσβολή εξ αποστάσεως.
β) Την «θορυβώδη». Με τη μέθοδο αυτή εκτελούμε το θύμα και ταυτόχρονα είναι σαν να εκτοξεύουμε ένα πυροτέχνημα στον σκοτεινό ουρανό της κοινωνί­ας. Όλοι το βλέπουν, κανείς όμως δεν γνωρίζει τον εκτοξευτή. Με τις στρατιές των πρακτόρων μας στον Τύπο αλλά και στον κρατικό μηχανισμό, μπορούμε να αποδώσουμε ευθύνες στην ομάδα που μας αντιπολιτεύεται και θέλουμε να εξαρ­θρώσουμε. Τέτοιες θορυβώδεις εκτελέσεις είναι οι περιπτώσεις του Τζ.Φ. Κέννεντι, της Γκρέϊς Κέλλυ, της Πριγκίπισσας Νταϊάνα (την οποία ο Χένρυ Κίσσινγκερ αποκάλεσε «πολιτικά ανεξέλεγκτη» κάτι που σήμαινε την δημόσια διακήρυξη της θανατικής της ποινής), της Ίντιρα Γκάντι και του γιου της, του παραστρατιωτικού Σέρβου Αρκάν, του Αιγύπτιου Προέδρου Ανουάρ Σαντάτ.
Αν και υπεύθυνοι για την θορυβώδη εκτέλεση είμαστε εμείς, μπορούμε να αποδώσουμε την ενέργεια, σε οποιαδήποτε εχθρική ομάδα ή άτομο θέλουμε, ώστε να προκαλέσουμε τη δυσμενή στάση της κοινωνίας απέναντι τους.
Το Συμβούλιο είναι πολύτιμο για την προπαγάνδα των πολιτικών μας αποφάσεων στον κύκλο μας χωρίς την αποκάλυψη των κινήτρων και της στρατηγικής μας. Σε πολλές περιπτώσεις η πολιτική μας μπορεί να μεταδοθεί επιτυχώς στον κύκλο μας και από εκεί στα πλήθη αποκαλύπτοντάς την απλώς με τη σωστή εκλογίκευση σε μια απλή συνεδρίαση του Συμβουλίου προς παροχή έμπνευσης.
Η άτυπη εξουσία του Συμβουλίου είναι τέτοια που οι πολιτικοί μας χειρισμοί πραγματοποιούνται χωρίς την αδέξια άσκηση βίαιης εξουσίας που χωρίς εξαίρεση ενοχλεί τους ανεξάρτητους παρατηρητές της εξουσίας. Το Συμβούλιο βρίσκεται στην καρδιά αυτού που ονομάζουμε Ίδρυμα κι εμείς είμαστε στην καρδιά του Συμβουλίου.
Κατά την ίδρυση του Συμβουλίου εργαστήκαμε σκληρά για να προσελκύσου- με τους επιτυχημένους σε όλους τους τομείς με όλο το γόητρο που το χρήμα μας μπορεί να αγοράσει. Έπρεπε να εργαστούμε σκληρά για να πείσουμε τα ανε­ξάρτητα αυτοδημιούργητα μέλη του Συμβουλίου να κινηθούν αρμονικά με τους στόχους της πολιτικής μας. Είχαμε πολλές αποτυχίες. Σήμερα τα πάντα έχουν αλλάξει. Η απόκτηση του τίτλου του μέλους δεν είναι πλέον μια επιβράβευση της επιτυχίας, όσο είναι ένα προϋπόθεση για μία μεγαλύτερη επιτυχία. Μόνον οι πλέον ξεχωριστοί μπορούν να πετύχουν την εθνική υπεροχή αν δεν είναι μέλη του Συμβουλίου. Με τον τίτλο του μέλους, λαμπρές μετριότητες με τη «σωστή» συμπεριφορά επιτυγχάνουν την υπεροχή. Στην πραγματικότητα οι μετριότητες είναι πολύ πιο προσαρμοσμένες ώστε να προπαγανδίζουν την εκλογίκευση της πολιτικής μας και ελάχιστα ικανές να αντιτίθενται στα κρυφά κίνητρά μας. Μία μετριότητα που διψά για εξουσία δεν είναι δυνατόν να κρίνει με τραχύτητα τους ευεργέτες της ή να μελετήσει με επάρκεια την φύση της δομής της εξουσίας που την ανέθρεψε και φοβάται πως δεν άξιζε την επιτυχία. Η ματαιοδοξία ακόμη και των ιδεαλιστών και των στρατευμένων ανθρωπιστών, αποτρέπει να ακολουθή­σουν μια τέτοια πορεία.
Το Συμβούλιο είναι σήμερα μια γιγαντιαία υπηρεσία απασχόλησης έμπιστων ανθρώπων που είναι έτοιμοι να παπαγαλίσουν την δημόσια πολιτική μας από τις διοικητικές θέσεις της κυβέρνησης, των ιδρυμάτων, των μέσων ενημέρωσης, της βιομηχανίας, των τραπεζών και των εκδόσεων. Αν και τα μέλη του Συμβουλίου ενθαρρύνονται να έχουν άποψη και να αντιπαρατίθενται στα διάφορα θέματα για να διασκεδάζουν και να εξαπατούν το κοινό, είναι πασιφανής η αλληλεγγύη τους στην υπεράσπιση της δομής της εξουσίας, των παρακλαδιών της και των ριζών της όταν πιεστούν! Και να σκεφτεί κανείς πως οι περισσότεροι θεωρούν τους εαυτούς τους δίκαιους υπερασπιστές του κοινού καλού, ενώ απορρίπτουν τις διαδεδομένες φήμες για την δομή της εξουσίας μας ως «εξαιρετική παράνοια».
Οι κλασσικές μυστικές εταιρείες που είναι δομημένες ως κύκλοι μέσα σε κύ­κλους, δεν παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στην καπιταλιστική τραπεζική εξουσία και τη δομή της. Οι μυστικές εταιρείες με πλήθος μελών έχουν εκφυλιστεί σε δικαιολογίες της μεσαίας τάξης για να ξεφύγουν από τη σύζυγο και τα παιδιά μια φορά το μήνα ώστε να βρεθούν σε συντροφιά με άλλους άνδρες. Οι μυστικές εταιρείες ήταν ένα σημαντικό όπλο των προγόνων μας της αστικής τάξης στον αγώνα τους με την παλαιό φεουδαρχική τάξη των βασιλέων και των πριγκίπων.
Κάτω από τον παλαιού τύπου αυταρχικό δεσποτισμό, η μυστική εταιρεία ήταν ο μόνος τόπος όπου ένας ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος μπορούσε να εκφρα­στεί. Μέσω των απειλών για έκθεση, των όρκων πίστης, της εξαπάτησης, της κη­δεμονίας και των ανταμοιβών, δέναμε αυτούς τους δυσαρεστημένους ανόητους στο άρμα μιας άγριας δύναμης για την επανάστασή μας.
Η πλειονότητα των Βαθμών, οι αποκρυφιστικές ανοησίες και ο αόριστος ανθρωπισμός, έκρυβαν τους πραγματικούς στόχους των μυστικών μας εταιρειών από την πλειονότητα των μελών. Ο ρόλος των «Ιλλουμινοποιημένων» μασονι­κών στοών στις Ευρωπαϊκές επαναστάσεις ήταν αποφασιστικός στην τελική μας νίκη πάνω στην παλαιά τάξη.



ΚΑΛΥΜΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ


«Ο μανδύας κάλυψης τέτοιων φανερών επιχειρήσεων παρέχεται α­πό την ενεργό υπόθεση πως η πράξη δεν μπορεί να κρυφτεί αλλά η ερμηνεία του θεατή για τη σημασία της μπορεί να επισκιασθεί από υ­πολογισμένη παρανόηση».
Λίντον Λαρούς
 
 «Πώς μπορεί ο Μιλλ να φοβάται μήπως η ζωή πάψει να είναι ενδιαφέρουσα; Το παιχνίδι σ' αυτά τα εκατομμύρια εγκεφάλων των ανθρώπων, ώστε να τους βλέπεις αργά να ανταποκρίνονται σε αόρατα ερεθίσματα, να τους κατευθύνεις χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν -όλα αυτά, είτε είναι υψηλόφρονα, είτε ταπεινά, είναι ένα μεγάλο και ατε­λείωτο παιχνίδι σκακιού με εξαιρετική συγκίνηση».
Σίντνεϋ Γουέμπ Ιδρυτής της Εταιρείας Φάμπιαν, 1890
 
 Θεωρούμε πως στα πλήρως ανεπτυγμένα κρατικά καπιταλιστικά συστήματα είναι ζωτικής σημασίας ο πλήρης έλεγχος της συλλογής κυβερνητικών μυστικών πληροφοριών και των καλυμμένων επιχειρήσεων.
Εκτός του ότι μας παρέχει ένα πολύτιμο εργαλείο στον αγώνα μας με τις ανταγωνιστικές δυναστείες, ένας τέτοιος έλεγχος είναι σήμερα ολοκληρωτικός και απαραίτητο τμήμα των καθημερινών μας επιχειρήσεων. Οι μεγάλες κοινότη­τες των μυστικών υπηρεσιών είναι αναπόφευκτες, δεδομένου του συστήματος των κυβερνήσεων που έχουμε επιβάλλει στον κόσμο με την άνοδό μας στην εξουσία. Η εξουσία μας θα διαρκούσε πολύ λίγο εάν η επιρροή και η δύναμη αυτών των μυστικών υπηρεσιών με την σιδηρά πειθαρχία έπεφτε στα χέρια α­πλών πολιτικών, κυρίως εκείνων που βρίσκονται πέρα από τον έλεγχό μας.
Δεν επιτρέπουμε στις μυστικές υπηρεσίες να ακολουθήσουν τα «εθνικά συμφέροντα» με τον τρόπο που το κοινό αντιλαμβάνεται τους «κατασκόπους» να λειτουργούν. Οι πολιτικοί δεν επιτρέπεται να επηρεάζουν και να υπονομεύουν την εξουσία της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών της οικονομικής μας εξουσίας με μικροπρεπείς πολιτικούς αγώνες.
Δεν μπορεί να επιτραπεί καμμία εθνική επιθυμία φυλών και λαών, ούτε ιδεολογικά οράματα διανοούμενων για την ανθρωπότητα να ανατρέψουν τις μυστικές υπηρεσίες και τις καλυμμένες επιχειρήσεις. Οι εκλογικεύσεις μας, τόσο μέσα στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών, όσο και ευρύτερα στο κοινό, πρέπει να είναι ανόμοιες και ευέλικτες. Η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών όμως πρέπει να προωθεί χωρίς εξαίρεση τους αδυσώπητους στόχους που θέσαμε για την ανθρωπότητα.
Καμμία κρίση δεν είναι πιο σοβαρή για την οικονομική μας εξουσία από μια προσπάθεια ενός επικεφαλής της κυβέρνησης να αποκτήσει προσωπικό έλεγχο στις μυστικές υπηρεσίες και στις λειτουργίες τους ή να παρακάμψει τις υπάρχουσες υπηρεσίες δημιουργώντας παράλληλες. Τέτοιες πράξεις πρέπει να αντιμετω­πίζονται με αποφασιστικότητα. Πρώτη γραμμή άμυνας είναι η απομάκρυνση του πολιτικού από τη θέση του με ένα κατασκευασμένο σκάνδαλο, τολμούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε τη δολοφονία όταν είναι απαραίτητο.
Ίσως η πιο ακριβής επιτήρηση της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών να μπορεί να επιτευχθεί εάν την οραματιστούμε ως μία «εθνικοποιημένη μυστική εταιρεία». Οι προκάτοχοί μας στον αγώνα τους ενάντια στην παλαιό τάξη των βασιλέων και των πριγκίπων έπρεπε να χρηματοδοτήσουν μυστικές εταιρείες όπως οι Ιλλουμινάτι, οι Μασόνοι, η Γερμανική Ένωση, κλπ. από την τσέπη τους.
Με μεγάλα έξοδα και κίνδυνο οι μυστικές αυτές εταιρείες κατόρθωσαν να διεισδύσουν σε μεγάλα κυβερνητικά και ιδιωτικά ιδρύματα των εθνών που οι ευγενείς προκάτοχοί μας σκόπευαν να ανατρέψουν για την εξουσία του χρήματος.
 Αυτές οι γραφειοκρατικές ανατροπές είναι δαπανηρές και καταναλώνουν πολύ χρόνο. Μπορούν να θεωρηθούν πλήρεις μόνον όταν οι προαγωγές, οι αυξήσεις μισθών και οι πρόοδοι δεν βασίζονται πλέον σε στόχους της υπηρεσίας ή σε οργανωτικούς στόχους αλλά βρίσκονται στα χέρια της ομάδος που διείσδυσε και στους μυστικούς της στόχους.
Πόσο πιο εύκολο είναι για μας τους κληρονόμους ενός πλήρως ανεπτυγμέ­νου συστήματος κρατικού καπιταλισμού! Κάνοντας έκκληση στην «εθνική ασφά­λεια» είμαστε ικανοί να χρηματοδοτούμε και να ανεγείρουμε κολοσσιαίες μυστι­κές εταιρείες που δεν μπόρεσαν να φανταστούν ούτε στα πιο φιλόδοξα όνειρά τους οι προκάτοχοί μας που άνοιξαν το δρόμο. Εκτός από τα οφέλη των δημό­σιων οικονομικών που δρέπουν αυτές οι «εθνικοποιημένες μυστικές εταιρείες», αποκτούμε ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα από το γεγονός πως αυτές οι μυστι­κές επιχειρήσεις εγκρίνονται από το νόμο!
Η διατήρηση της πειθαρχίας, της πίστης και της μυστικότητας δεν είναι πλέον μόνο ένα θέμα προπαγάνδας, εκβιασμών, χειραγώγησης και εκφοβισμού. Αν και αυτά παραμένουν σημαντικά εργαλεία, κυρίως σε επείγουσες περιπτώσεις, η πειθαρχία ανάμεσα στους μυημένους (σήμερα ονομάζονται πράκτορες), μπορεί να επιτευχθεί κάνοντας έκκληση στον πατριωτισμό και μπορεί να επιβληθεί στα δικαστήρια με την κατηγορία της «παραβίασης της εθνικής ασφάλειας». Αν και η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών έχει πάρει πλέον μαζικό χαρακτήρα, λειτουρ­γεί ακόμη αυστηρά με τους μοχλούς των αρχών της καπιταλιστικής χρηματοδότη­σης. Όπως ένας λογικός καπιταλιστής ποτέ δεν κατέχει περισσότερες μετοχές σε μία εταιρεία από το ελάχιστο ποσοστό που απαιτείται για τον έλεγχό της, οι χειριστές των μυστικών υπηρεσιών τοποθετούνται μόνο σε όσες θέσεις - κλειδιά απαιτούνται για τον έλεγχο των οργανώσεων - στόχων. Στόχος μας είναι ο έλεγχος μέσω των πρακτόρων όλων των σημαντικών οργανώσεων και όχι η είσοδος ολόκληρου του πληθυσμού ως μέλη στην κοινότητα των μυστικών υπη­ρεσιών. Το οργανωσιακό σχέδιο δημιουργίας «κύκλων μέσα σε κύκλους», χαρα­κτηριστικό των κλασσικών μυστικών εταιρειών, διατηρείται και βελτιώνεται από την κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών. Η αρχή «το ένα χέρι δεν πρέπει να γνω­ρίζει τι κάνει το άλλο» είναι ουσιαστική για την επιτυχία των υπηρεσιών μας. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επιτρέπουμε στους ίδιους τους πράκτορες να γνωρίζουν τον στόχο κι όταν είναι δυνατόν, ακόμη και τους βραχυπρόθεσμους σκοπούς, τις επιδιώξεις των αποστολών τους.
Λειτουργούν κάτω από «κάλυψη» που μεταμφιέζει τους στόχους μας όχι μό­νο για το κοινό και τις ομάδες - στόχους, αλλά και για τους ίδιους τους πράκτο­ρες. Για παράδειγμα πολλοί πράκτορες λειτουργούν κάτω από «αριστερή κάλυψη» και οδηγούνται να πιστέψουν πως η υπηρεσία ή τουλάχιστον το τμήμα τους, ειλικρινά αλλά μυστικά υποκινείται από την σοσιαλιστική ιδεολογία. Έτσι καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ο απόλυτος στόχος της υπηρεσίας τους είναι να καθοδηγεί αριστερές ομάδες σε «παραγωγικές» κατευθύνσεις, αν και δεν μπορούν πάντα να δουν πως οι δικές τους επιχειρήσεις ταιριάζουν μ' αυτούς τους υποτιθέμενους στόχους.
Άλλοι πράκτορες με «αριστερή κάλυψη» και δεξιές προτιμήσεις ενθαρρύνονται να πιστεύουν πως η υπηρεσία απλά «καταγράφει» αυτούς που έχουν τάση στη βία ή τις ανατρεπτικές ομάδες ώστε να προστατεύσει το κοινό. Όταν ζητείται από τέτοιους πράκτορες να συμμετάσχουν ή ακόμη και να ηγηθούν ριζοσπαστικών δραστηριοτήτων, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ο απώτερος στόχος είναι να διεισδύσουν πλήρως και να καταστρέψουν την οργάνωση για το καλό της χώρας. Αυτή η περίπτωση είναι πολύ σπάνια. Σπαταλάμε πολύ λίγα ή σχεδόν καθόλου χρήματα για να προστατεύσουμε το «λαό» ή να παράσχουμε άμυνα στο «έθνος».
Τους πράκτορες που λειτουργούν κάτω από «δεξιά κάλυψη» τους χειριζόμα­στε με συμμετρικό τρόπο. Πράκτορες με δεξιές προκαταλήψεις ενθαρρύνονται να πιστέψουν πως η υπηρεσία έχει δεξιές πεποιθήσεις. Ζητούμε από πράκτορες με αριστερές προκαταλήψεις να λειτουργούν κάτω από δεξιό κάλυμμα ώστε να «καταγράφουν» επικίνδυνες δεξιές οργανώσεις. Οι περισσότεροι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών παραμένουν σε πλήρη άγνοια για την πλήρη εικόνα που είναι τόσο ξεκάθαρη σ' εμάς από την θεαματική πλεονεκτική θέση στην οποία βρισκόμαστε. Πολύ λίγοι έχουν αρκετές πληροφορίες για να αποδείξουν πως οι συγκεκριμένες και μερικές φορές αντιτιθέμενες αποστολές τους προωθούν τις νομικές, νομοθετικές, λειτουργικές και προπαγανδιστικές ανάγκες της εξουσίας του χρήματος. Οι περισσότεροι δεν θα τολμήσουν ποτέ. Πληρώνονται πάρα πολύ καλά για να σκεφθούν τέτοια πράγματα.

Πράκτορες με την κάλυψη του εγκληματία είναι δύο τύπων. Πρώτον υπάρχει ο ειλικρινής εγκληματίας που παίρνει το μισθό του από μια μυστική υπηρεσία. Οδηγείται να πιστέψει πως οι «νονοί» ελέγχουν την κυβερνητική υπηρεσία για δι­κούς τους στόχους. Στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι ακριβώς η αντίθετη. Η υπηρεσία ελέγχει τον εγκληματία για τά δικά της συμφέροντα. Δεύτερον είναι ο ειλικρινής κυνηγός του εγκλήματος που οδηγείται να πιστέψει πως η υπηρεσία σκοπεύει να διεισδύσει και να καταγράψει τους εγκληματίες ως προκαταρκτικό βήμα για την καταστροφή του οργανωμένου εγκλήματος. Τέτοιοι «έντιμοι» πρά­κτορες διαπράττουν πολλά εγκλήματα με τον ζήλο που έχουν να απαλλάξουν τη χώρα από το οργανωμένο έγκλημαΙ
 
Για να κατανοήσεις πώς λειτουργούμε σ' αυτόν τον προσοδοφόρο τομέα, ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στον μηχανισμό του εμπορίου ναρκωτικών. Λέμε στους αστυνομικούς και τους αξιωματούχους των τελωνείων να αφήσουν συγκε­κριμένους εγκληματίες ήσυχους, ακόμη κι όταν μεταφέρουν ύποπτα φορτία. Αυτό φαίνεται να είναι λογικό από τη στιγμή που είναι καλά γνωστό πως οι εισβολείς της μυστικής αστυνομίας στο οργανωμένο έγκλημα πρέπει να συμμετέχουν στα εγκλήματα για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των εγκληματιών.
Ποιός υπάλληλος του τελωνίου θα ήθελε να ανατρέψει ένα προσεκτικά εκτελεσμένο πρόγραμμα για να παγιδευτούν οι βασιλείς του υπόκοσμου που ασχολούνται με το εμπόριο ναρκωτικών; Ο πράκτορας όμως, όπως και ο αστυνομικός που συμμετέχει, κάνουν λάθος να πιστεύουν πως ο στόχος αυτής της επι­χείρησης που βοηθά το λαθρεμπόριο ναρκωτικών είναι να τσακίσει το οργανωμένο έγκλημα. Αν μπορούσε να δει τη συνολική εικόνα, όπως μπορούμε εμείς, θα έβλεπε πως όλο το εμπόριο ναρκωτικών διακινείται παρανόμως από ομοσπονδιακούς πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών και τη μυστική αστυνομία! Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένας τέτοιος όγκος να μεταφερθεί με ασφάλεια; Η πραγματική  παρενόχληση και οι διώξεις στρέφονται εναντίον αυτών που μπαίνουν στο χώρο μας χωρίς την έγκρισή μας.
Εδώ βρίσκεται η στρατηγική του οργανωμένου εγκλήματος: Από τη μια πλευ­ρά εγκρίνουμε νόμους για να Βεβαιώνουμε πως οι αγαπημένες διασκεδάσεις (διαστροφές) της ανθρωπότητας είναι παράνομες. Από την άλλη τροφοδοτούμε αυτές τις διαστροφές με τεράστια κερδοφόρα μονοπώλια και με πλήρη προστα­σία από τις διώξεις.
Μία νέα και αυξανόμενη μεθοδολογία της κοινότητος των μυστικών υπηρε­σιών είναι οι πράκτορες που ελέγχονται από ψυχολόγους και από τα ναρκωτικά. Αυτούς τους πράκτορες κυρίως τους ονομάζουμε πράκτορες «τροποποιημένης συμπεριφοράς» ή στην ιδιωματική γλώσσα «Ζόμπι» (νεκροζώντανοι). Τους κατασκευάζουμε με τη χρήση υπνωτικών ναρκωτικών, πλύσης εγκεφάλου , αποστέρησης αισθήσεων, εκπαίδευσης «ευαισθησίας» σε μικρές ομάδας και άλλων τεχνι­κών τροποποίησης της συμπεριφοράς ο σκοπός των οποίων βρίσκεται σε υπαινιγ­μό στην ταινία «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι». Με τις τεχνικές αυτές μπορούν να δημιουργηθούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες που να ταιριάζουν στα προφίλ δομικών αξιών που σχεδιάζουμε με υπολογιστές για να ταιριάζουν στους στόχους μας. Τέτοιες προσωπικότητες είναι αρκετά νευρωτικές και ασταθείς εξ αιτίας των ελαττωμάτων στην ήδη αναπτυσσόμενη τεχνολογία μας, είναι όμως χρήσιμες σε πολλές περιπτώσεις.
Η κυρίαρχη αρετή των Ζόμπι είναι φυσικά η πίστη. Πράκτορες που είναι υποσυνείδητα προγραμματισμένοι για την αποστολή που έχουν να φέρουν εις πέρας, δεν μπορούν να είναι συνειδητοί προδότες. Αυτό που μπορεί να κάνει ένα Ζόμπι είναι να αποκαλύψει πόσο εξαναγκασμένο και ψυχωτικό είναι όσον αφορά την υπόθεση που έχει αναλάβει. Ακόμη και σε εκπαιδευμένους ψυχολόγους παρουσιάζεται αληθοφανής ο παροιμιώδης «μοναχικός τρελός». Αν και ένα Ζόμπι μπορεί να έχει αναμνήσεις ψυχοθεραπείας σε μια κυβερνητική υπηρεσία, όταν ερωτηθεί κάτω από ύπνωση, είναι απίθανο να προκαλέσει υποψίες στο μυαλό των ψυχολόγων που εργάζονται στα δικαστήρια. Εκτός αυτού οι «μοναχικοί τρελοί» μπορούν να κλειστούν σε άσυλα ανιάτων και να γίνουν αντικείμενα ψυχοθερα­πείας! Κυρίως πρέπει τα κυβερνητικά νοσοκομεία να μην αφήνουν έναν τρελό ελεύθερο πριν να θεραπευτεί!

Μέχρι οι τεχνικές μας να τελειοποιηθούν, η χρήση των Ζόμπι πρέπει να περιοριστεί σε «εθνικά δράματα» που είναι σχεδιασμένα να δικαιολογήσουν την αυξανόμενη εξουσία των συγκεντρωτικών κυβερνήσεών μας επί της ζωής του λαού μας. Οι περισσότεροι ριζοσπαστικοί και «τρελοί» που έχουν τάσεις αυτοκτο­νίας, που τόσο μυστηριωδώς αποφεύγουν τη σύλληψη για χρόνια, είναι Ζόμπι προγραμματισμένα να τρομοκρατούν το κοινό στο όνομα κάποιας παράλογης ιδεολογίας. Μετά από επανειλημμένες δόσεις τέτοιου τρόμου, το κοινό προγραμματίζεται να αποδεχθεί με πολύ λίγες αντιρρήσεις την αναγκαιότητα ενός αστυνομικού κράτους.
Για το θέμα αυτό διαβάστε τα βιβλία «Πέρα από την Ηλεκτρονική Ταυτότητα» και το «Ηλε­κτρονικό Φακέλωμα», εκδόσεις ΔΗΛΙΟΣ.
Το Σοβιετικό εγχειρίδιο της ψυχοπολιτικής για την Πλύση εγκεφάλου θα το βρείτε ως πα­ράρτημα στο βιβλίο «Οικογένειες που Κυβερνούν τον κόσμο», εκδόσεις ΔΗΛΙΟΣ.
Σ.τ.μ. Το κέντρο της Αθήνας είναι από το 1974 πλήρως καλυμμένο από κάμερες παρακολούθησης. Παρ' όλα αυτά κανείς από τους περίφημους «γνωστούς - άγνωστους» δεν έχει συλληφθεί.
 Ο δρόμος είναι ανοιχτός για μία έρευνα που θα αφορά ένα προηγμένο πρόγραμμα τροποποίησης της συμπεριφοράς, κυρίως εις βάρος του κοινού, στο όνομα της ψυχικής υγείας, της πνευματικής υγείας και της επανορθώσεως. Τέ­τοιες έρευνες μπορούν να πραγματοποιηθούν με λίγα παράπονα στις φυλακές, στα στρατόπεδα προσφύγων, στα κέντρα αποτοξίνωσης, στα κυβερνητικά νοσο­κομεία, στα νοσοκομεία βετεράνων, ακόμη και στα δημόσια σχολεία και στα κέντρα υγείας.
Τα πνευματικά ιδρύματα, τα κέντρα χορήγησης μεθαδόνης και οι φυλακές, εί­ναι γόνιμο έδαφος για την στρατολόγηση των πνευματικά προβληματικών ή των εθισμένων στα ναρκωτικά ανθρώπων για τη μετατροπή τους σε Ζόμπι. Φυσικά, μόνο λίγοι από τους πιο έμπιστους πράκτορές μας συμμετέχουν πραγματικά στη δημιουργία Ζόμπι. Οι ευφυείς ερευνητές και πειραματιστές που πραγματοποιούν τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις, πιστεύουν πραγματικά πως οι τεχνικές τους είναι σχεδιασμένες και απευθύνονται αποκλειστικά στη βελτίωση της ανθρωπότητας.
Αναπόφευκτα ένα ποσοστό του πληθυσμού αντιδρά στην τροποποίηση της συμπεριφοράς ως μια παραβίαση στην «ιερή» ελεύθερη θέληση του ανθρώπου, ακόμη κι όταν είναι πεπεισμένος πως οι προθέσεις μας είναι αγαθές. Προσεκτικά, αφήνουμε να διαρρεύσουν κάποια σκάνδαλα για να ικανοποιήσουμε τέτοια άτο­μα και να τους πείσουμε πως τα πειράματά μας διατηρούνται μέσα στα όρια και πως οι υπερβολές έχουν σταματήσει. Τα τεχνητά μας σκάνδαλα που εκθέτουν τις υπερβολές της εξαναγκαστικής ψυχολογίας, είναι προσεκτικά σχεδιασμένα για να κάνουν τους ερευνητές να φαίνονται ανίκανοι και αδέξιοι μέχρι τού σημείου να ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν τους «ασθενείς» τους. Αυτό αποκρύπτει αποτελεσματικά τις μεγάλες προόδους που έχουμε επιτελέσει προς τον πλήρη έλεγχο της συμπεριφοράς. Μεγάλα γεγονότα θα είναι δυνατά στο μέλλον.


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ

«Η ισχύς είναι ένα πράγμα υπέροχο και χρήσιμο σε πολλές περι­πτώσεις- μπορεί κανείς να προχωρήσει πιο μακριά με ελάχιστους ισχυρούς παρά με όλο το δίκαιο».
Μακ Στίρνερ

«Κι αν ο κόσμος μου είναι ένα στρείδι, μ' ένα σπαθί θα τον ανοίξω».
Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Γιε μου, σίγουρα έχεις πολλά ερωτήματα για την στρατηγική μου, για τις επιφανειακά σπουδαιότατες οικονομικές και πολιτικές κρίσεις που κλονίζουν τις εθνικές και τις διεθνείς υποθέσεις. Εσύ κι εγώ θ' αρχίσουμε να τις επεξεργαζόμαστε  λεπτομερώς σύντομα. Σήμερα θα είμαι σύντομος. Οι περισσότερες εθνι­κές αναταραχές είναι κατασκευασμένες για να ισχυροποιήσουν τις μονοπωλια­κές μας θέσεις στην κυβέρνηση και τις επιχειρήσεις ενάντια στις συνεχείς ενο­χλήσεις των οικονομικός επαρκών αλλά πολιτικώς αφελών ανταγωνιστών μας. Παρομοίως οι περισσότερες διεθνείς κρίσεις αποτελούν ασκήσεις πιέσεως στις ταραχοποιές ακούσιες μαριονέτες - δικτάτορες στις υπανάπτυκτες χώρες. Τα γεγονότα αυτά είναι αρκετά εύκολο να τα χειριστούμε. Προσδοκώ να εναποθέσω τη διοίκηση αυτή στα χέρια σου όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Η πραγματική πρόκληση βρίσκεται στην επαφή με τους διεθνείς ομότιμούς μας. Αυτοί δημιουργούν τις πραγματικές κρίσεις αφού αποτελούν κρίσεις της δομής εξουσίας μας και όχι απλά των υπηκόων μας και των μαριονετών μας. Στο τεράστιο παιχνίδι σκακιού με τους ομότιμούς μου δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε αποδεδειγμένες τακτικές. Η κοινή τρωτότητα λοιπόν είναι το μόνο που περιορίζει τη σύγκρουση. Οι ομότιμοι' μου και εγώ εργαστήκαμε για δεκαετίες για να δομή­σουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση κι ένα τραπεζικό σύστημα κάτω από το οποίο θα μπορούσαμε όλοι να μοιραστούμε μια χιλιετία τραπεζικού καπιταλισμού χωρίς τον εφιάλτη του καταστρεπτικού πολέμου. Με την άφιξη του πυρηνικού πολέμου μια Νέα Παγκόσμια Τάξη φαινόταν ιδιαίτερα επιθυμητή. Λέω δήθεν πως έχουμε εργαστεί για την παγκόσμια κυβέρνηση επειδή κανείς από μας δεν είναι βέβαιος πως οι άλλοι θα παραδώσουν ποτέ την κυριαρχία τους στην ομάδα. Το σχέδιο που θέσαμε μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο δεν πραγματοποιήθηκε. Έτσι η ιδέα της παγκόσμιας κυβέρνησης χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να ενθουσιάσει τους διανοούμενους του κολεκτιβισμού και κατά δεύτερο λόγο για να καλυ­φθούν οι χειρισμοί κάθ' ενός τραπεζίτη καπιταλιστή για κυριαρχία επί των άλλων.
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τη μέλλουσα πορεία του τραπεζικού καπιταλισμού. Οι αυτοκρατορίες μας είναι πάρα πολύ εύθραυστες για να διακινδυνεύ­σουμε αγώνες για κυριαρχία μεταξύ μας. Η εξουσία μας θα διασκορπιστεί σε μια δεύτερη κλιμακωτή διάταξη στρατευμάτων και πλούτου κατά την διαμάχη αυτή. Παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να επιτιθέμεθα σε αντίπαλες αυτοκρατορίες με την λογική πως η επίθεση είναι η καλλίτερη άμυνα. Από την άλλη οι καθαρά πολιτικοί ηγέτες είναι αβοήθητοι μπροστά στην οικονομική μας εξουσία. Όταν ανέρχονται οι καίσαρες αυτοί είναι δικά μας κατασκευάσματα.
Ίσως το σύστημά μας να παραμένει απλά όπως είναι ασφαλές στο εθνικό επίπεδο και ενοχλητικά πλουραλιστικό στο διεθνές επίπεδο μέχρι που η λογική και ο εγωισμός να αναπτυχθούν σε τέτοιο βαθμό ανάμεσα στους πληθυσμούς μας ώστε η απόκρυφη τεχνολογία της εξουσίας του χρήματος να γίνει προφανής σε όλους όσους σκέπτονται και να οδηγήσει είτε σε μια αναρχία, είτε σε μια πιο προηγμένη μορφή εξαπάτησης.

 ΕΠΙΜΥΘΙΟ

«Τα ονόματα ορισμένων από αυτές τις τραπεζικές οικογένειες είναι γνωστά σε όλους μας και θα έπρεπε να είναι περισσότερο γνωστά. Συμπεριλαμβάνουν τους Μπάρινγκ, Λαζάρ, Ερλάγκερ, Βάρμπουργκ, Σρέντερ, Σέλινγκμαν, Σπέγερς, Μιραμπώ, Μαλέ, Φουλντ και πάνω απ' όλα τους Ρότσιλντ και τους Μόργκαν».
Δρ. Κάρολ Κίγκλεϋ «Τραγωδία και Ελπίδα»

 Κάθε ομοιότητα με τους χαρακτήρες των προσώπων που ζουν ή είναι νεκροί είναι καθαρά ουμπτωματική. Κάθε ομοιότητα της μεθοδολογίας τους με τις πραγματικά κυριαρχούσες ελίτ είναι ξεκάθαρα σκόπιμη. Η διεθνής τεχνολογία της εξουσίας των πραγματικών πολιτικο-οικονομικών κυριάρχων και η ενότητα τους βρίσκεται στη διάθεση του αναγνώστη για έλεγχο, σύμφωνα με τα εμπειρικά στοιχεία που διαθέτει.
Παρέχω μια βιβλιογραφία σχετικών ιστορικών έργων για να Βοηθήσω τον μελετηρό αναγνώστη. Δεν συμπεριλαμβάνω έργα που γράφτηκαν από κίβδηλες πλουραλιστικές θέσεις (κανείς δεν φαίνεται να θεωρεί τον πλουραλισμό σαν μια πρόταση που απαιτεί στοιχεία από τη στιγμή που έχουν πλημμυρίσει την αγορά βιβλίου). Δυστυχώς πολλά έργα ηου βρίσκονται στον κατάλογο ισχυρίζονται πως οι ιδέες και όχι οι ιδιωτικοί αγώνες για πλούτο και εξουσία κινούν την ιστορία. Αυτό σημαίνει πως θεωρούν τις ελίτ που κυβερνούν τον κόσμο να έχουν ιδεο­λογικά κίνητρα.
Έτσι βλέπουμε τους αποκλίνοντες σε δεξιές ιδεολογίες να θεωρούν πως οι τραπεζικοί καπιταλιστές όπως οι Ροκφέλλερ ή οι Ρότσιλντ να είναι «κομμουνι­στές» ή «σοσιαλιστές». Από την άλλη πλευρά βλέπουμε τους αριστερούς να ι­σχυρίζονται πως οι ίδιοι άνθρωποι επιθυμούν να επιβάλλουν έναν άγριο καπιτα­λισμό ή, αγγίζοντας περισσότερο την αλήθεια, πως είναι φανατικοί υποστηρικτές του φασισμού. Ο φαρμακερός λευκός ρατσισμός είναι μια άλλη ιδεολογία που αποδίδεται στην κυριαρχούσα τάξη από τους αριστερούς. Η γνώμη αυτή εξισορ­ροπείται από την κατηγορία της δεξιάς πως η ελίτ επιθυμεί να αναμίξει τις φυλές δημιουργώντας μιγάδες κι έτσι να υπονομεύσει τη λευκή φυλή. Ως συνήθως η ελίτ, πλήρως ελεύθερη από προκαταλήψεις υποστηρίζει και τις δύο πλευρές αυτής της σύγκρουσης για δικούς της στόχους.
Έχει γίνει ήδη ξεκάθαρο πως οι τραπεζικοί καπιταλιστές, τους οποίους ο Φερδινάνδος Λούντμπεργκ τους ονόμασε «τραπεζίτες - πολιτικούς», προσπαθούν να επεκτείνουν όσο είναι δυνατόν την εξουσία τους χωρίς να εμπλακούν με τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν τους κοινούς πολιτικούς.
Φαίνεται πως μόνον οι πιο τολμηροί τραπεζίτες - πολιτικοί επιθυμούν να αναλάβουν τους επιπλέον κινδύνους της πολιτικής ίσως μόνοι γιατί τους αρνούνται την οικογενειακή περιουσία υπέρ άλλων, πιο προνομιούχων συγγενών.
Οι κοινοί πολιτικοί χάνουν την ιδιωτική τους ζωή και έτσι και το δικαίωμα στις σεξουαλικές παρασπονδίες κι αυτό γίνεται μάλιστα στις «δημοκρατικές» χώρες. Στους περισσότερους τομείς του κόσμου η τύχη των πολιτικών είναι ακόμη χειρότερη: Καθαιρέσεις, δολοφονίες και στρατιωτικά πραξικοπήματα είναι συνήθη γεγονότα. Ενώ ο ολοκληρωτισμός της δεξιάς ή της αριστερός αφαιρεί την ασπίδα μιας ασφαλούς ιδιωτικής ιδιοκτησίας, που επιθυμούν οι τραπεζίτες πολιτικοί, η ελεύθερη οικονομία απορρίπτεται επίσης ως μια κόλαση επί της γης από τους φωτισμένους αναζητητές της εξουσίας.
Ο εγωισμός που μετριάζεται μόνον από την ίδια την πραγματικότητα και τις συνθήκες, είναι το κίνητρο που ρεαλιστικά αποδίδεται στην υγιή ελίτ. Μία ελίτ που βρίσκεται κάτω από την επίδραση πνευματικών φαντασμάτων δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Αν και η στατική κατάσταση των τραπεζιτών - πολιτικών αποτελεί έναν αυξανόμενο κίνδυνο για τα θύματά της, δεν υπάρχουν στοιχεία πως η ίδια η ελίτ Βρίσκεται σε σοβαρή κρίση. Ακόμη και ο πληθωρισμός, η πρόσφατη κρίση για τους αδύναμους, είναι απλά μια άλλη κρίση που γίνεται αντικείμενο χειρισμού με στόχο την παγίωση, την επέκταση και την ανανέωση της εξουσίας της ελίτ. Χωρίς αμφιβολία η ύφεση που αναπόφευκτα ακολουθεί επιφέρει πολύ καλλίτερα αποτελέσματα.