Ο λύκος, η κατσίκα και το φίδι (μια φιλοσοφικό-πολιτική προσέγγιση της επικαιρότητας )
του Σωτήρη Γλυκοφρύδη Εισαγωγή
Μπήκα ένα βράδυ στο site των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και σοκαρίστηκα, κατόπιν μεταφέρθηκα σε αναλύσεις διάφορων πηγών και όταν σήκωσα κάποια στιγμή το κεφάλι μου διαπίστωσα ότι έξω ήταν πλέον μέρα. Είχαν περάσει 9 ώρες περισυλλογής χωρίς να το καταλάβω.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν οι ώρες που είχαν περάσει, ήταν το συναίσθημα το οποίο οι ώρες αυτές μου είχαν δημιουργήσει, ένα συναίσθημα έντονης ανησυχίας μέχρι παγωνιάς. Στο νου μου εμφανίστηκε η εικόνα ενός Ασιάτη ηγέτη μιας προφητείας του Νοστράδαμου που έλεγε ότι θα αιματοκυλήσει τον κόσμο, ξεκινώντας ένα μεγάλο πόλεμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ο οποίος, άσχετα αν στο τέλος νικηθεί, θα έχει επιφέρει μια μεγάλη πηγή δεινών στην ανθρωπότητα. Δεν πιστεύω στις προφητείες, μια που ο καθείς μπορεί να τις ταιριάξει σε πλήθος περιπτώσεις των γεγονότων της ιστορίας, η μορφή όμως αυτή του Ασιάτη ηγέτη με προβλημάτισε. Δεν ήταν πάντως του Μπιν Λάντεν.
Τις επόμενες ημέρες, άρχισα να ψάχνω. Αυτά που διαπίστωσα και σε εκείνα που κατέληξα, θεώρησα χρέος μου να σας τα μεταφέρω, ευχόμενος να κάνω λάθος. Εάν όμως ένα μεγάλο μέρος από αυτά ισχύει, ο από μηχανής θεός μάλλον θα μας σώσει ή ο επαναπροσδιορισμός της πορείας μας μαζί με τον προσδιορισμό της απροσδιοριστίας....
Η αρχή
Όπως θυμάστε, όταν στην Τουρκία βγήκε πρωθυπουργός ο Ερντογάν, στις μεγάλες δυνάμεις επήλθε ανησυχία (κρατήστε το αυτό). Οι θέσεις του ήταν πολύ θρησκευτικές και εθνικιστικές. Πριν προχωρήσουμε, όμως, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο να εξετάσουμε μερικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του.
Ποιος είναι
Ο Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογ(κ)άν γεννήθηκε το 1954 στην πόλη Rize (αρχαία Ριζά ή Ρίζες - Ριζούπολη) πλησίον της Τrabron (Tραπεζούντα) και έζησε στο χωριό Potamya (δεν χρειάζεται πιστεύω μετάφραση). Στην καταγωγή του θεωρείται πως είναι Λαζός ή Κόλχος σύμφωνα τους αρχαίους Έλληνες (βλ. Ιάσωνας, Κολχίδα, Μήδεια, κ.λπ), δηλαδή Πόντο-Καυκάσιος, φυλή συγγενής με τους Αρμενιο-Γεωργιανούς. Είναι φαίνεται στη μοίρα των Ελλήνων οι σημαντικοί Τούρκοι ηγέτες να έχουν στενή σχέση μαζί τους. Οι Λαζοί, που κατασφάχτηκαν μεταξύ τους ως Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι (όπου οι περισσότεροι μουσουλμάνοι επικράτησαν), παρότι δεν είναι Τουρκική (Τουρανική - Αλταϊκή) μογγολική φυλή, αποτελούν έναν από τους πιο σκληρούς πυρήνες της συνοχής του μωσαϊκού των λαών που συνθέτουν την πάλαι ποτέ Οθωμανική αυτοκρατορία, δηλαδή, τη σημερινή Τουρκία. Γενικώς στη λαογραφία ισχύει το «αν θες να εξετάσεις ένα λαό, δες τον στους χορούς του». Ο χορός των Λαζών είναι πυρρίχιος, μικρές κινήσεις και σφιχτές, όλοι μαζί κοντά και κάποτε κρεσέντο. Και φυσικά, στη ζώνη το μαχαίρι. Γενικώς, θεωρούνται εχθροί του Ελληνισμού (αποτελεί προσβολή για ένα Πόντιο να τον πούνε Λαζό και ένα Λαζό, Πόντιο) και «αγύριστα μυαλά». ...
Ο Ταγίπ, μικρός πήγε στην Κωνσταντινούπολη, έβγαλε θρησκευτικό σχολείο, πουλώντας πορτοκαλάδες και κουλούρια για να ζήσει. Έχοντας κλίση στη μπάλα έγινε ποδοσφαιριστής, σε ομάδα που βρίσκεται στην Α΄ εθνική κατηγορία (και έχει τώρα το όνομά του), ενώ παράλληλα σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Παντρεύτηκε σε ηλικία 24 χρόνων την κατά 1 χρόνο μικρότερή του Εμινέ, η οποία από την ηλικία των 15 χρονών έχει ασπαστεί με πάθος τη μαντίλα. Ζουν ανελλιπώς μαζί και έχουν 4 παιδιά και 1 εγγόνι.
Eκλέχθηκε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης (1994) με το κόμμα της Ευημερίας του Ερμπακάν το οποίο απαγορεύτηκε ως ακραία ισλαμιστικό. Ως εκ τούτου παραιτήθηκε του αξιώματός του, μεταπηδώντας στο συναφές κόμμα της Αρετής, όπου και σε αυτό συνέβη το ίδιο. Μετά έφτιαξε δικό του συγγενέ κόμμα, της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΤΡ) με το οποίο κέρδισε τις εκλογές το 2002.
Η είσοδός του στη βουλή καθυστέρησε 1 χρόνο, διότι είχε φυλακιστεί το 1997 για ένα ποίημά του που υποκινούσε το θρησκευτικό μίσος και ως εκ τούτου η θέση του βρισκόταν εκτός συνταγματικών διατάξεων. Ο πρωθυπουργός του και σημερινός πρόεδρος τη Τουρκικής «Δημοκρατίας», Αμπντουλάχ Γκιούλ ανέλαβε προσωρινά, και τακτοποιώντας το θέμα, μετα από τις επαναληπτικές εκλογές στην επαρχία Σίιρτ, όπου ο Ερντογάν εκλέχθηκε, του παρέδωσε την εξουσία στις 14 Μαρτίου 2003. Επανεξελέγη με ενισχυμένα ποσοστά το 2007 (46%) ενώ οι επόμενες εκλογές είναι για να γίνουν το 2011.
Οι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι έχει στόφα πραγματικού ηγέτη, ενώ οι αντίπαλοί του τον θεωρούν άξεστο και αυταρχικό. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν «μουσουλμάνο καλβινιστή», προσωπικά προτιμώ το δισυπόστατο χαρακτηρισμό του «ισλαμικού κεμαλιστή», μια που τον βλέπω ότι προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ Κεμαλισμού και Ισλαμισμού, ανοίγοντας για την Τουρκία ένα τρίτο «πολιτικο-θρησκευτικό» δρόμο.
Στη φιλοσοφική του υποδομή θα τον λέγαμε «θιασώτη του οράματος», καθόσον θεωρεί ότι χωρίς το όραμα δεν μπορεί να επιβιώσει ένας λαός. πράγμα που ισχύει ιδιαίτερα για την Τουρκία η οποία είναι μια πανσπερμία φυλών με χαμηλή γνώση της πραγματικής τους ιστορίας. Φαίνεται επίσης να κατέχεται ευμενώς προς ένα ιδιαίτερο ισλαμικό κίνημα διαφωτισμού που εκπτύσσεται στο σώμα της Δύσης, του διανοητή ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Εφιστούμε την προσοχή του αναγνώστη μας πάνω στο κίνημα αυτό (1).
Τα πρώτα στοιχεία αλλαγών
Μέσα σε λίγο χρόνο απο την άνοδό του στην εξουσία, οι κλασικές φυσιογνωμίες που διαγωνιζόντουσαν για τα Δημόσια έργα της Τουρκίας άρχισαν να αλλάζουν σε ντόπιες, εις βάρος κυρίως των Εβραϊκών, που αποτελούσαν τους πιο στενούς σύμμαχους και συνεργάτες της Τουρκίας, αλλά αυτό εξισορροπούνταν από την πίτα που μεγάλωνε. Μέσα σε αυτή κυριαρχούσε η επαναφορά της υλοποίησης ενός παλαιότερου σχεδίου της Τουρκίας, της κατασκευής ενός πυρηνικού σταθμού, ιδιαίτερου πολιτικού και στρατιωτικού ενδιαφέροντος. Ο Ερντογάν επαναφέρει το θέμα, επεκτείνοντάς το, αλλά αυτό ανησυχεί τη Δύση και ειδικότερα την πλανητάρχουσα Αμερική. Οι προδιαγραφές του πρώτου αντιδραστήρα ήταν τέτοιες που επιλέγεται από τη χώρα μόνο αν υπάρχει για αυτήν, πέραν της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, απόκρυφη πρόσθετη ανάγκη εμπλουτισμού ουρανίου, στοιχείου απαραίτητου για την κατασκευή ατομικής βόμβας (2).
Οικονομικά
Με την έναρξη των καθηκόντων του ως πρωθυπουργού, η Τουρκία βρίσκεται ήδη ενταγμένη στο ΔΝΤ. Ένας ικανός Τούρκος οικονομολόγος χειρίζεται τα πράγματα κατά τέτοιο τρόπο ώστε μετά από μια περίοδο συνεχών υποτιμήσεων του νομίσματος και σκληρής εισοδηματικής πολιτικής, εμφανίζεται οικονομική ανάρρωση. Η χώρα απομπλέκεται από το ΔΝΤ χωρίς να βιάζεται (2007), παίρνοντας άριστα, παρουσιάζοντας μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης των προσδοκωμένων. Μπαίνει στους G20 και φθάνει σύντομα στη θέση 17, αρχίζοντας να διανύει εποχή παχιών αγελάδων. Καθώς έχει απελευθερωθεί η αγορά και αυξάνεται παράλληλα η κατανάλωση, επέρχεται στην οικονομία ένας νέος ορισμός, «οικονομία αλλά Τούρκα». Η Τουρκία μπαίνει γερά στον καπιταλισμό, δημιουργούνται νεα τζάκια και η Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πόλη εκατομμυριούχων, καταλαμβάνοντας σήμερα την 4η θέση διεθνώς.
Πολιτική
Παράλληλα με τα οικονομικά, ο Ερντογάν εφαρμόζει μια πολιτική που βασίζεται στο Γκιουλενικής τοποθέτησης δόγμα του υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες». Αποκαθιστά τις σχέσεις του με τους παραδοσιακούς εχθρούς του, τη Συρία και το Ιράν, ενώ παράλληλα τείνει κλάδο Ελαίας προς την Ελλάδα. Αναβαθμίζει τη σχέση του με τους υποβαθμισμένους στην Τουρκική πολιτική Άραβες, γινόμενος προστάτης των Παλαιστινίων. Πρωτοστατεί ως εκ τούτου στη βελτίωση των σχέσεων του Ισραήλ με τους γείτονές του, το οποίο όμως δεν τον βλέπει με καλό μάτι. Θα έλεγε, κάποιος, ότι ο Ερντογάν, εάν στο ξεκίνημά του αν ήταν κάπως πιο προσεκτικός, θα μπορούσε να έχει προταθεί για το Νόμπελ της Ειρήνης
Στρατιωτικές προετοιμασίες
Ένα μη ειλικρινές πρόσωπο όμως αρχίζει να δημιουργείται, από τη συμπεριφορά του προς τους Κούρδους αλλά και από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς του. Οι Κούρδοι, άλλη μια φορά γελασμένοι από υποσχέσεις του, όπως από τον εκάστοτε πολιτικό της Τουρκίας που τους τάζει για να εκλεγεί, εξεγείρονται. Ο Ερντογάν, παρότι έχει αυτοχρηστεί προστάτης των μειονοτήτων, μιλάει εδώ με άλλη γλώσσα: «Η Τουρκία είναι ένα έθνος, ένας λαός, μια σημαία. Όποιος διαφωνεί να φύγει». Οι Κούρδοι, μια παλιά φυλή, που αποτελούσε ιστορικά τη σπονδυλική στήλη του στρατού των Μήδων, αντιτίθενται. «Από πού να φύγουμε, από την πατρίδα μας»; Οι σχέσεις Τουρκίας, Κούρδων αλλά και του Ιράκ δεν φαίνεται να φτιάξουν εάν δεν δημιουργήσουν οι Κούρδοι δικό τους κράτος. Αυτό, θα συνεχίσει να αποτελεί το μεγάλο αγκάθι δίπλα στα νεφρά της Τουρκίας. Λαός που δεν ξεχνά την ιστορία του είναι ενεργός, και αυτό για την Τουρκία αποτελεί απειλή απόσχισης που μπορεί να εξελιχθεί σε ντόμινο.
Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν προσπαθεί να ισορροπήσει στο δρόμο του ισλαμικού οράματος, προσδοκώντας η Τουρκία να μείνει αρραγής και να εξελιχθεί σε ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου αλλά και στην παγκόσμια σκακιέρα. Ρίχνει, όπως είναι αναμενόμενο, βάρος στα εξοπλιστικά προγράμματα, διότι δεν υπάρχει όραμα χωρίς στρατιωτική αυτάρκεια.
Οι ξένοι οίκοι του την προσφέρουν αφειδώς όπως και τεχνογνωσία, με το αζημίωτο φυσικά, προσδοκώντας να μην είναι έξω απο την πίτα. Με την κλασική Τουρκική πολιτική «δίνω το οικόπεδο - βάζετε το εργοστάσιο - μετέχω με ποσοστό - απορροφώ τη μεγαλύτερη παραγωγή - μου μένουν στο τέλος οι εγκαταστάσεις» κατασκευάζει δικά του όπλα (3), κορβέτες stealth (4), εναέρια συστήματα εντοπισμού και προσβολής στόχου (5), πυραύλους μέσης απόστασης (6), νεα τανκ (7), επιθετικά ελικόπτερα και μετέχει σε κονσόρτσιουμ αεροπλάνων 5ης γενιάς F35 τύπου stelth, οριζόντιας και καθέτου απογείωσης - προσγείωσης (8) ενώ βάζει μπροστά την κατασκευή στρατιωτικού δορυφόρου, κατασκοπευτικού και στοχοποίησης (9). Η Τουρκία μεταμορφώνεται σε πολεμική μηχανή που παράγει και αρχίζει να εξάγει, όπου καλύτερος πελάτης του γίνονται φυσικά οι μουσουλμανικές χώρες και αυτές του τρίτου κόσμου.
Τα πυρηνικά
Οι πρώτοι που διέβλεψαν τον κίνδυνο της Τουρκίας να έχει πυρηνικά υπήρξαν οι Αμερικάνοι. Ο βουλευτής και πρώην αστροναύτης, Τζων Γκλεν, είχε καταφέρει να σταματήσει μια αναδυόμενη φάση του Τουρκικού προγράμματος και σε συνέχεια ο πρόεδρος Μπους είχε ταχθεί έντονα κατά αυτού. Οι λόγοι όμως του Μπους δεν πρέπει να ήταν μόνο ασφάλειας, στρατιωτικοί. Το γεγονός αυτό της πιθανότητας θα εμφανιστεί κατόπιν.
Όμως η Τουρκία προχωράει, συμπράττοντας συνεργασία με όμορες χώρες που ενδιαφέρονται και αυτές να τα αποκτήσουν, όπως με το Ιραν, το Πακιστάν και την Αργεντινή που έχει προβλήματα με τη Βραζιλία. Όταν όμως διορίζεται νέος αρχηγός της ΜΙΤ ένας ισλαμιστής, με ειδίκευση στα πυρηνικά, οι Εβραίοι αρχίζουν να ανησυχούν πλέον έντονα για την «αόρατη απειλή» που εξελίσσεται σε ορατή, και μετά αυτή σε Αρμαγεδδώνα.
Ο γκρίζος λύκος αρχίζει να τσακώνεται με το φοβισμένο φίδι.
Τούρκοι και Εβραίοι, παραδοσιακοί φίλοι και συνεργάτες, διαταράσσουν φανερά τις σχέσεις τους. Ο Ερντογάν συντασσόμενος με το λαϊκό αίσθημα, λόγω των βομβαρδισμών της Γάζας, τους κατακρίνει και τους κάνει πέρα. Κοινά γυμνάσια σταματούν, Μοσάν-ΜΙΤ παύουν να ακούνε με το κοινό αυτί και το Τουρκο-Ισραηλινό λόμπυ παύει να μιλάει με το ίδιο στόμα. Η κατάσταση αυτή εκτραχύνεται σε σημείο που ο ένας ηγέτης αρχίζει να μην ανέχεται μειώνοντας τον άλλο.
Μια μεγάλη κρίση στη σχέσης τους εμφανίζεται όταν Ερντογάν και Πέρες ανταλλάσσουν δημόσια πρωτοφανείς υβριστικές φράσεις στο Νταβός, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον «σφαγέα». Τη νίκη φαίνεται να την παίρνει ο Ερντογάν, γινόμενος στην επιστροφή του λαϊκός ηγέτης, ενώ ο Πέρες προσπαθεί μάταια να τα μπαλώσει. Εντός ολίγου, ακολουθεί η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τη Σουηδία, επιδεικτικά, καθόσον το Ισραήλ εκεί έχει αδύναμο λόμπυ, η οποία επεκτείνεται προς την Αμερική. Ο Ερντογάν οργίζεται, θεωρώντας το Ισραήλ «φίδι». Οι Τουρκο - Ισραηλινές σχέσεις φτάνουν σε κάκιστο σημείο. Η Αμερική, που είχε κάνει βήματα να αποστασιοποιηθεί απο τον εγκλωβισμό της από την Ισραηλινή πολιτική, βρίσκεται, θέλοντας και μη, ταγμένη ξανά μαζί της. Ο Ερντογάν ξέρει πως με αντίθετή του την Αμερική δεν θα τα βγάλει πέρα, παραταύτα προσθέτει στον υποψήφιο πυρηνικό του άξονα τη Βραζιλία, σπάζοντας τους δεσμούς του με την Αργεντινή, διότι «δεν έστησε άγαλμα του Ατατούρκ». Πάμε για παντουρκισμό; Έτσι φαίνεται. Και φθάσαμε, αφήνοντας πολλά, όπως το περιτύλιγμα του κινήματος Εργκένεγκον, στην εποχή που βρίσκονται στο δρόμο τους τα πλοία προς τη Γάζα.
Οι Παλαιστίνιοι ως μέσον και σκοπός
Η άρση του αποκλεισμού της Γάζας έχει για τους Τούρκους διπλή σημασία, ανθρωπιστική και πολιτική. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Επιδεικτική, πάλι, επίθεση των Ισραηλιτών στα διεθνή ύδατα και φόνοι Τούρκων στο πλοίο Ναβί Μαρμαρά το οποίο προηγείτο. Ο Ερντογάν επιστρέφει έξαλλος από τη Χιλή και Τούρκοι με Ισραηλινούς αλληλοκατηγορούνται ως σφαγείς και τρομοκράτες. Η Αμερική, παρά τη διεθνή κατακραυγή, τηρεί θέση Πόντιοι Πιλάτου παραπέμποντας το θέμα στις καλένδες του ΟΗΕ, ενώ η Ρωσία αναμένει…
Την επόμενη (31/5/2010) οργανώνονται μεγάλες αντιεβραϊκές διαδηλώσεις στην Τουρκία με τη φήμη ότι θα ηγηθεί νέας αποστολής ο ίδιος ο Ερντογάν. Κάποιες Κουρδικές ρουκέτες που πέφτουν την ίδια ημέρα σε βάση του Τουρκικού ναυτικού στον κόλπο της Μυρσίνας, κοντά Ακουγιού, τόπο στησίματος του πυρηνικού εργοστάσιου της Τουρκίας και σκοτώνουν Τούρκους στρατιώτες, πέρασαν στα ψιλά στον τύπο. Ο δεύτερος γύρος της αντιπαράθεσης του Ισραήλ - Τουρκίας φαίνεται να έγειρε με πύρρεια νίκη υπέρ του νέου και πιο σκληρού πρωθυπουργού του Ισραήλ, Ντετανιάχου, στις πλάτες των φτωχών έγκλειστων της Γάζας, βαμμένος, σαφώς, και με αθώων αίμα.
Ο Ερντογάν διαψεύδει ότι θα ηγηθεί νέας αποστολής ενώ ακυρώνουν παράλληλα και οι Ισραηλινοί μια αντίστοιχη σπασίματος αποκλεισμού σε κατεχόμενο από τους Τούρκους λιμάνι της Κύπρου. Παραμένει όμως στους Κύπριους ενεργής μια κοινή συμφωνία συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου με τους Ισραηλίτες επί ενός εφαπτόμενου μεταξύ τους υποθαλάσσιου οικοπέδου. Το γεγονός αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα τον Ερντογάν καθόσον Κύπρος και Ισραήλ τα έχουν βρει μεταξύ τους, επεκτείνοντας τα χωρικά τους ύδατα στα 12 ν. μίλια, αποδεχόμενοι την ΑΟΖ, επί της οποίας εφιστούμε επίσης την προσοχή στους αναγνώστες (10).
Αιγαίο, πρόκειται για το στρατηγικό ορυχείο των ορυκτών της γης;
Σε όλη αυτή τη διένεξη αναδύεται όλο και περισσότερο το θέμα του Αιγαίου. Από την εποχή της εξώριξης του πετρελαίου της Θάσου μέχρι το κοίτασμα «Λεβιάθαν» που ανακάλυψε στα παράλιά του πρόσφατα το Ισραήλ και πανηγύρισε, θέτοντάς του ένα όνομα που σημαίνει «ύλη, μορφή, εξουσία μιας εκκλησιαστικο-λαϊκής εποχής» (Χόμπς) ή σε κάτι τερατώδες κατά τον κοινό νου, προκύπτει ότι το Αιγαίο, από την τη Θράκη έως το Σινά αποτελεί ίσως το πιο ενδιαφέρον και στρατηγικής φύσεως κοίτασμα ορυκτού πλούτου της γης (11).
Η περιοχή αυτή, πριν πλημμυρίσει από το Γιβραλτάρ, ήταν μια δασώδης πεδιάδα η οποία όταν γέμισε νερά, τα δάση έγιναν υδρογονάνθρακες, πετρέλαιο και φυσικά αέρια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, η περιοχή αυτή αποτελεί μια από τις πιο σεισμογενείς του πλανήτη, καθώς συγκρούονται εκεί η Ευρασιατική και Αφρικανική πλάκα, με πλήθος ρήγματα και μεταπτώσεις, όπου η κάθε συμπίεση και εφελκυσμός αποδίδουν σπάνια μέταλλα. Χρυσός και ουράνιο στη Μακεδονία, αλλά τα σπάνια ορυκτά, το πολύ «χρυσάφι», είναι το όσμιο και ο ερυθρός υδράργυρος που χρησιμοποιούνται σε πυραύλους και στρατηγικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, 1 κιλό όσμιο στοιχίζει όσο 5 τόνοι χρυσού και 1 κιλό κόκκινου υδράργυρου αξίζει όσο 1 τόνος. Όσμιο έχει η Τουρκία όπως και ερυθρό υδράργυρο, αλλά οι ενδείξεις είναι ότι τα κύρια αποθέματα βρίσκονται στο Αιγαίο, του όσμιου περί το κεντρικό και του κόκκινου υδραργύρου κοντά στα Ίμια. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «βυθίστε το Χόρα», το οποίο έγινε Σισμίκ, κάτι πρέπει να ήξερε, όπως επίσης περισσότερα πρέπει να ξέρουν και άλλοι. Ο μόνος που δεν πρέπει να ξέρει είναι ο Ελληνικός λαός, διότι αν μάθει πού κοιμάται, θα χάσει τον ύπνο του, τόσο από τα όνειρα όσο και από τον εφιάλτη για αυτά που μπορεί να πάθει. Διότι είναι πολλές οι μέθοδοι που θα του εφαρμόσουν για την πάρτη τους οι χρυσοθήρες ενός νέου Ελ Ντοράντο (οποιαδήποτε συνάφεια της λέξης Ντόρα και της στενής σχέσης Μητσοτάκη - Μπους, ας μην παρεξηγηθεί).
Προς σύναξη των «ζώων»
Η αντιπαράθεση του γκρίζου λύκου Ερντογάν με το Ισραήλ που συμπεριφέρεται σαν αγριεμένο φίδι, συνεχίζεται με την εισδοχή στα πράγματα της Ρωσικής αρκούδας, που καλείται να κατέλθει απο τα στενά ως συνεργάτης της Τουρκίας. Ο Αμερικάνικος βούβαλος, ο οποίος διατηρεί εκεί πυρηνικά, αρχίζει πια να ρουθουνίζει. Σε όλη αυτή τη «σύναξη των ζώων», πάντα μεταφορικά, η Αίγα της μεσόγειου που τρώει φύλα και πεινά, δεν ξέρει τι να κάνει.
Το πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας το έχει πάρει «τσάμπα οικόπεδο» η Ρωσία, έχοντας αυτό μεταφερθεί από τη Σινώπη (Εύξεινος πόντος) στο Ακουγιού, (ΝΑ Αιγαίο) που βρίσκεται απέναντι της Κύπρου, κοντά στον κόλπο της Μυρσίνας. Η επιλογή της θέσης αυτής έγινε με καθαρά στρατιωτικά κριτήρια, διότι κανείς δεν θα μπορέσει να το βομβαρδίσει. Πίσω του είναι η οροσειρά του Ταύρου, φυσική φραγή για την κεντρική Τουρκία σε μια υποτιθέμενη διαρροή όπου το νέφος (και τα απόβλητα) από τον αέρα και τα ρεύματα θα κατευθυνθεί προς την ΝΑ Ελλάδα – Κύπρο – Συρία – Ιορδανία – Ισραήλ έως τα παράλια της Αιγύπτου. Το πρόβλημα είναι ότι η περιοχή αυτή είναι έντονα σεισμογενής, βρίσκεται πλησίον του ρήγματος Εcemit που έχει δώσει σεισμούς στο πρόσφατο παρελθόν της κλίμακος των 6,7 Ρίχτερ. Το στήσιμο του πυρηνικού εργοστάσιου εκεί, αποτελεί από την Τουρκία μια καθαρά τρομοκρατική και εγκληματική πράξη. Η πράσινη ανάπτυξη στο Αιγαίο καταντάει ανέκδοτο.
Το Ισραήλ προσεταιρίζεται πλέον καθαρά την Ελλάδα η οποία οικονομικά έχει εξαρθρωθεί (άραγε, η υποβάθμισή της από τους πιστοληπτικούς οργανισμούς ξεκίνησε τυχαία;). Μια λέξη να πουν οι Εβραϊκοί παράγοντες για την οικονομία ενός κράτους που κλονίζεται, το ανορθώνουν ή το καταρρίπτουν. Τα κοινά αεροπορικά γυμνάσια Ελλάδας - Ισραήλ, με σενάριο το χτύπημα πυρηνικού σταθμού, που είχαν διακοπεί με τα γεγονότα του Ναβί Μαραμαρά, ξαναρχίζουν.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός κάτω από την αφίσα του ίδιου πλοίου, υπογράφει μια τεράστια οικονομικής φύσεως συνεργασία φυσικού αερίου με τους εταίρους του, τη Ρωσία, το Ιράν και την Ιταλία, η οποία ήδη από χρόνια έχει κατέλθει ως επιχειρηματίας υπέρ της Τουρκίας στο παιχνίδι, υποστηρίζοντας σκανδαλωδώς την είσοδό της στην ΕΕ. Ο Πάπας από την άλλη μεριά, με το κόκκινο εβραϊκής καταβολής σκουφάκι του, θα προσπαθήσει να τα συμμαζέψει επισκεπτόμενος επίσημα την Κύπρο (4 Ιουνίου 2010), κάνοντας μια ομιλία με πολιτική χροιά
Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, κάτω από το πρόσχημα της οικονομικής βοήθειας, είναι σουλτανική, καταλήγοντας στο ότι έδωσε λιγότερα από όσα πήρε, αποκτώντας επίπλασμα ειρηνιστή, καθώς παράλληλα της σφίγγει τον κλοιό. Οι Τούρκοι έχουν αναβαθμίσει τη στρατιωτική τους παρουσία στην Αλβανία (12) και κάνουν έργα στρατιωτικής υποδομής στην Ίμβρο κάτω από πολιτικό μανδύα (13).
Ο Ερντογάν όμως κάνει το σφάλμα να μιλάει και να συμπεριφέρεται ως ποδοσφαιριστής με τρίπλες και όχι σαν πολιτικός, που πρέπει να δείχνει πως δεν ξέρει τρίπλες. Αυτό είναι το μεγάλο σφάλμα του μουσουλμανιστή ηγέτη, ότι υποβάθμισε το Δυτικό νου, παίζοντας πολιτική μπάλα άτσαλα. Ως εκ τούτου, η θέση του Ομπάμα και του Παπανδρέου να φορέσουν το Ισραηλινό σκουφάκι προκύπτει αναμενόμενη, όπως και ο συμβολισμός της πρώτης επίσκεψης και των δυο στην αρχή της θητείας τους, στην Τουρκία. Στρατιωτικό σκέλος της Δύσης είναι η Αμερική, οικονομικό της οι Εβραίοι, και αν μια κατσίκα είχε να διαλέξει με ποιόν θα προτιμούσε να ζήσει, υποχρεωτικά, μεταξύ του λύκου και του φιδιού, σαφώς θα διάλεγε το φίδι.
Φιλοσοφική προσέγγιση
Η φιλοσοφία, σε μια από τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της είπε ότι «άλλο το φαινόμενο και άλλο η ουσία». Το φαινόμενο παρουσιάζει κίνηση, δυναμική, η ερμηνεία του εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή και τη μεταβολή του χρόνου, ενώ το «είναι» παραμένει σταθερό για να βιώσει τον ρου της ιστορίας. Επομένως, τα πάντα είναι κίβδηλα, μια ιδεοληψία, όσο όμως κάποιος προχωρεί βαθύτερα τόσο εμφανίζεται η σταθερότητα που καταλήγει σε έναν αόρατο προφυσικό και μεταφυσικό πυρήνα, όπου ουδέν συμβαίνει και ένα μόνο είναι: Το φως, πριν ακόμα γίνει φως, τόπος - χρόνος, βούληση και λόγος, δηλαδή, πριν σκεδαστεί σε χρώματα και αποχρώσεις επιφέροντας τη φύση όλη. Όσον αφορά τον άνθρωπο, δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μοίρα του χρώματος του φωτός στο οποίο ετάχθη. Μπορεί μόνο να την υπερβεί με το πνεύμα του, αλλά όχι να ξεφύγει (14).
Το φως της Τουρκίας αποδεικνύεται ότι δεν είναι τόσο λευκό, οι ενδείξεις είναι ότι ο γκρίζος λύκος έστω κι αν άλλαξε θωριά, παραμένει, μη υπερβαίνοντας τη δομική του βάση, πάντα ένας λύκος. Θαυμάσιες οι αναλύσεις του Νταβούτογλου, για τη γεωστρατηγική ανάλυση του Αιγαίου, η φράση του όμως ότι «η Τουρκία δεν θα επιτρέψει σε κανένα να κρίνει την ιστορία της» είναι μια τρύπα στην προβιά του.
Το ενδιαφέρον του Ερντογάν για την Ελλάδα εμφανίζεται ως μια μεταστροφή της ιστορίας πάνω στο φαινόμενο του Δούρειου ίππου, με χοντροκοπιά, που πιστεύω ότι δεν θα μπορεί να γκρεμίσει τη μεγάλη πύλη. Θα ανοίξουν βέβαια κάποιες κερκόπορτες, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Μια κατεξοχήν φαινόμενη έκφανση της ζωής είναι ο Δαρβινισμός, στα ανώτερα όντα εκφράζεται ως πολιτική, ένα είδος πολιτικής στον άνθρωπο είναι η θρησκεία. Η θρησκεία, υπό το πρίσμα της Δαρβινικής σκοπιάς, είναι μια πολιτική πράξη επιβίωσης, κατά την οποία κάποιος δείχνει στους άλλους τι πιστεύει για να του συμπεριφερθούν ανάλογα και να κάνει το αντίθετο για να επικρατήσει.
Πολιτική και θρησκεία υποκρύπτουν ένα ιδιαίτερο μείγμα, εκρηκτικό, ζωώδες και ανθρώπινο συγχρόνως, το οποίο ευθύνεται, πέραν από τις όποιες αναλαμπές, για πλήθος δεινών στην ιστορία.
Αισώπειο επιμύθιο
Μια μέρα, ο λύκος και το φίδι άρχισαν να τσακώνονται στο χώρο της κατσίκας. Στη σύναξη των ζώων που επακολούθησε, άλλοι τάχθηκαν με το μέρος του λύκου, άλλοι με το φίδι. Μόνο κάποιο μυρμήγκι βροντοφώναξε:
–Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και οι βράχοι στις κατσίκες.
Έτσι πιστεύω ότι θα άρχιζε ο Αίσωπος, αν ζούσε, μεταφέροντας την επικαιρότητα σε ένα παραμύθι. Και ως Τειρεσίας, μάλλον θα συνέχιζε:
Έγινε αχός πολύς, άλλοι είπαν τον μέρμηγκα αναρχικό, άλλοι αυτονομημένο, ώσπου ένας ταύρος, μαύρος και λιγνός, είπε ήπια - γλυκά, κοιτώντας την κατσίκα, η οποία απο την πείνα της έτρωγε κλαδιά.
- Όλοι μας πρέπει να ζήσουμε, αλλά για να μη μαλώνουμε, λέω να κάνουμε την κατσίκα πρόεδρο στο συμβούλιο των ζώων.
Η πρόταση αυτή δημιούργησε αίσθηση μεγάλη.
-Δεν έχω να χάσω τίποτα, αρκεί η μοιρασιά να είναι δίκαιη, είπε η αρκούδα.
-Μα τη Νιρβάνα, συμφωνώ, ακούστηκε απο έναν ελέφαντα που ερχόταν από μακριά, ενώ συγκαταβατικά φαινόταν να κουνούσε το κεφάλι της μια πιο απόμακρη τεράστια κίτρινη χελώνα.
-Το αποδέχομαι, είπε ο γκρίζος λύκος, αρκεί να με θεωρείτε πλέον σκύλο.
-Κι εμένα να με θεωρείτε σύμβολο σοφίας, είπε το φίδι σιγανά, κοιτώντας προς τα επάνω.
Και αφού όλοι συμφωνήσανε, είπανε να κάνουνε γιορτή στο χώρο της κατσίκας.
- Σύρτε και φέρτε την, είπε ο μπούφαλος, αξίζει να αρχίσει εκείνη πρώτη το χορό…
Κι ενώ τη φέρνανε, ένα πουλί, σοφό πουλί, που ανοίγει τα φτερά του βράδυ,
πήρε την κιθάρα του και άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι της αγάπης. Ήταν, όπως φαντάζεστε ζειμπέκικο, ρυθμός 9/8, ασίκικο, αγνό.....
πηγήhttp://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/08/blog-post_2839.html
πηγήhttp://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/08/blog-post_2839.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου