(προηγούμενο)

. . . . . . . . . . .

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, να δείς που όντως μερικοί (κατά Δύση μεριά) κάτι ξέρουν – κι εννοώ, σε συνειδητό επίπεδο, όχι ενστικτωδώς.

Λοιπόν, ένας άλλος δρόμος γιά παρακάμψουμε οι Έλληνες το θανατηφόρο εμπόδιο του 40ου παραλλήλου καί να πάμε Άγκυρα, είναι από νότο· από Κύπρο! Γι’ αυτό ακριβώς βάλανε «τάπα» (στους Έλληνες) στην Κύπρο από βόρεια με το ψευδοκράτος… γι’ αυτό ακριβώς (παρά την κατάρρευση της «αυτοκρατορίας», εξακολουθεί να) υπάρχει εκεί η βάση της αγγλίτσας στο Ακρωτήρι, ως νταβατζής των καταστάσεων. Γι’ αυτό ακριβώς είναι αυτή μία απ’ τις ελάχιστες μή ηπαπαραίϊκες βάσεις, που είναι συνδεδεμένη με το σύστημα Έσελον.

Εντάξει, εντάξει! Καί γιά το υπέδαφος της περιοχής (σε ξηρά καί θάλασσα) γνωρίζω, καί γιά την προστασία του Οξαποδουήλ γνωρίζω, καί γιά το ότι η Κύπρος θα είναι καταφύγιο των ιουδαίων (ένα από τα τρία σχεδιασθέντα – τα άλλα δύο είναι η «Ματσεντονίγια» μαζί με τη δική μας Μακεδονία, κι η Ουκρανία, γιά την οποία γίνεται κι η όλη φασαρία στις μέρες μας), άμα κάνουν κανα ντού όλοι μαζί οι Άραβες καί τους πετάξουν στη θάλασσα, καί γιά τον έλεγχο του άκρως στρατηγικής σημασίας γεωπολιτικού διαδρόμου Εύξεινος / Στενά / ανατολικό Αιγαίο με Κρήτη / Μέση Ανατολή, καί γιά το ότι εκεί παρακάτω κατοικούσαν Φοίνικες (άρα, κάποια στιγμή ίσως γίνει προσπάθεια αναβίωσης κάποιου νοητικού ή/καί πραγματικού ιστορικού σχήματος – βλέπε γεωγραφική κατανομή στα «κράκ» των σταυροφόρων), κτλ κτλ κτλ. Όμως, επαναλαμβάνω πως εδώ, στο ταπεινό μας ιστολόγιο, βλέπουμε τα πράγματα (καί) με διαφορετική ματιά.

Συνεχίζουμε.

. . . . . . . . . . .

v. Γεωλογικές εποχές – πολιτισμοί

Η Ουκρανία θεωρείται (κι όχι άδικα) ο σιτοβολώνας της Ευρώπης. Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Βλέπετε, τις αμέσως προηγούμενες πρό Χριστού χιλετίες, η Ευρώπη είχε περάσει από μεσοπαγετώνεια περίοδο. Δηλαδή, από έναν παράλληλο καί πάνω (κάπου τον 45ο), είχε («αιώνια») χιόνια… τα οποία υποχώρησαν σιγά-σιγά, υποχώρησε το κρύο, κι έγιναν αυτές οι περιοχές κατοικήσιμες. Αυτό εμμέσως μας το λέει η Μυθολογία μας, διότι πχ ο Δαναός ήρθε στην Ελλάδα από Αίγυπτο.

Συνεπώς, κάποια εποχή ούτε να κατοικηθεί μπορούσε η περιοχή της Ουκρανίας, ούτε να καλλιεργηθεί σιτάρι εκεί! Συνεπώς x 2, πρέπει να κατοικήθηκε κάπου το 2500 με 2200 πΧ – παρεκτός, ίσως, από πολύ παλιότερες, πανάρχαιες εποχές, όπου το κλίμα ήταν αλλοιώς.

Την πληροφορία γιά το 2500 πΧ την αποκόμισα από έναν συνομιλητή του μακαρίτη στρατηγού Αϋφαντή, διατροφολόγο στο επάγγελμα. Ο οποίος είπε ότι έγιναν βιολογικές έρευνες στο dna του σιταριού, καί με τη βοήθεια αυτών κατέληξαν οι επιστήμονες στη χρονολογία αυτή. Καί ο οποίος επίσης επεσήμανε ότι, χωρίς σιτάρι, δεν μπορούσε να σταθεί κατοίκηση του χώρου, πολλώι δέ μάλλον δημιουργία πολιτισμού. (Δεν μπορώ να βρώ το σχετικό βίντεο τώρα, καί δυστυχώς δεν θυμάμαι ούτε το ονοματεπώνυμο του ομιλήσαντος.)

Δυστυχώς, όμως, οι ιστορικές αναφορές που έχουμε γιά τους αρχαίους λαούς, που κατοικούσαν εκεί, είναι -θα έλεγα- ανεπαρκείς καί ασαφείς. Σκύθες, Σαρμάτες… Ήταν παλαιοί συγγενείς μας αυτοί (δηλαδή, Πελασγοί) ; δεν ήταν; Τρέχα γύρευε. (Ξέρουμε πχ ότι οι Αρμένηδες είναι απόγονοι παλαιών Θεσσαλών, δηλαδή Μινύων, αλλ’ αυτοί δεν ζούν στην Ουκρανία.)

Δεν μπορώ να σας διαφωτίσω γιά τους αρχαίους λαούς της Ουκρανίας, ούτε γιά τους όποιους πολιτισμούς ανέπτυξαν. Χρειάζεται πολύ εκτεταμένη έρευνα από καριερίστες ιστορικούς, καί δή από χώρες με διαθέσιμη αρκετή πληροφορία στις βιβλιοθήκες τους.

Ακόμη καί γιά τους Χαζάρους έχουμε κάποια άγνοια, αλλά περί αυτών παρακάτω.

. . . . . . . . . . .

v. Χάζαροι

Πολύ καυτό θέμα!… Είναι ακριβώς η αιτία, γιά την οποία γίνεται όλος ο καυγάς στις μέρες μας.

Βλέπετε, η Ουκρανία είναι η ιστορική κοιτίδα των Χαζάρων, καί οι Χάζαροι είναι ιουδαίοι. Χάζαροι, δέ, αναμεμειγμένοι μερικές φορές με Σκύθες καί Σαρμάτες, είναι οι περισσότεροι ιουδαίοι της Δύσης σήμερα. Αυτοί που κάνουν κουμάντο, δηλαδή.

Κάποιες πληροφορίες περί Χαζάρων βρίσκουμε στο πολύ γνωστό βιβλίο του (εξ αυτών) Άρθουρ Καίσλερ, «Η 13η φυλή». «Eπισήμως» όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται γιά Τουρκικό φύλο που ήρθε από πιό ανατολικά, καί το οποίο εξιουδαΐστηκε κάπου τον 8ο μΧ αιώνα… διότι, λέει, ο αρχηγός τους αισθανόταν ότι η επικράτειά τους στριμωχνόταν καί από τους χριστιανούς Βυζαντινούς, καί από τους (τότε ανερχόμενους με την πρώτη τους ορμή) μωαμεθανούς – Πέρσες, καί λοιπούς. Οπότε, ρώτησε τί κοινό έχουν αυτές οι θρησκείες, του απάντησαν ότι έχουν καί οι δυο τους ίδιες ρίζες στην «ΠΔ», άρα έδωσε εντολή σ’ όλο τον λαό του να ασπαστεί τον ιουδαϊσμό καί να περιτμηθούν οι άρρενες.

Έτσι, οι ιστορικοί κι οι ιστοριοδίφες συμφωνούν (ομοφώνως…) ότι οι Χάζαροι δεν ανήκουν στον πρωταρχικό πυρήνα των «δώδεκα» φυλών του ιουδαϊσμού της «ΠΔ», άρα δεν είναι «γνήσιοι» ιουδαίοι. (Εξ ού καί ο τίτλος του Καίσλερ: 13η φυλή.)

Αυτά, «επισήμως».

Σωστά;

Άμ, δέ!!!

Σας είπα, ότι εδώ βλέπουμε με άλλα μάτια.

. . . . . . . . . . .

Τί λέει, λοιπόν, η Ιστορία;

Λέει ότι ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ κατέκτησε τα Ιεροσόλυμα κι έσυρε αιχμαλώτους τους ιουδαίους στην πρωτεύουσά του, τη Βαβυλώνα. Αυτή η ιστορική περίοδος ονομάζεται «Βαβυλώνειος αιχμαλωσία». Ωστόσο, περίπου μισό αιώνα μετά, θες ότι στο μεταξύ πέθανε ο Ναβουχοδονόσωρ, θες ότι παράλληλα άλλαξαν οι πολιτικές αντιλήψεις, οι ιουδαίοι απελευθερώθηκαν κι επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα – μαζί με τα κάποτε πλιατσικολογημένα ιερά σκεύη του ναού τους.

. . . . . . . . . . .

Σημειώστε ότι στα Ιερά Σόλυμα διέμεναν οι δύο (απώτερης Ελληνικής καταγωγής) φυλές των Κρονίων Πελασγών, η του Βενιαμίν καί η του Ιούδα! (Οι λοιπές 10 -Αιγύπτιοι κρυπτοάτλαντες, καί λοιποί- είχαν το βασίλειό τους παραπάνω. Πιό βορειοανατολικά.) Θεωρητικώς δύο, διότι οι Βενιαμίτες δεν υπήρχαν πλέον στην εποχή της Βαβυλωνείου αιχμαλωσίας. Είχαν τσακωθεί ενόπλως με τους Λευΐτες γιά τον χειρισμό της «κιβωτού της Διαθήκης», νίκησαν, αλλά βρήκαν τα γυναικόπαιδά τους σφαγμένα, κι έφυγαν …γιά Ελλάδα. Στην Αρκαδία! Στους Πελασγούς συγγενείς τους. Όπου, όμως, το ιερατείο τους συνέχισε τις ανθρωποθυσίες (είναι ακριβώς αυτές, που οι αρχαιολόγοι βρήκαν λείψανά τους στο Λύκαιον όρος – κι απορούν, πώς καί γινόταν ανθρωποθυσίες μέχρι καί στους ιστορικούς χρόνους της Ελλάδας), μέχρις ότου οι λοιποί Αρκάδες τους πέταξαν έξω με τις κλωτσιές… καί τράβηξαν βόρεια, στην Ευρώπη.

Στους χριστιανικούς αιώνες, πλέον, τους ξαναβρίσκουμε στη Γαλλία, μέσα στα διάφορα μεταναστευτικά κύματα των Φράγκων… τους οποίους οι λοιποί (εκχριστιανισθέντες) Γάλλοι αποκαλούσαν ειρωνικώς «εβραίους»… μαντέψτε γιατί! (Διότι τα θρησκευτικά τους πιστεύω έμειναν απαράλλαχτα! Νά γιατί.)

. . . . . . . . . . .

Επανερχόμαστε, όμως, στους ιουδαίους. Αυτούς, οι Βαβυλώνειοι τους απελευθέρωσαν καί τους άφησαν να γυρίσουν πίσω.

Όλους;

Όχι όλους.

«Βαβυλώνα», δεν είπαμε;

Μερικούς, δηλαδή το σκληροπυρηνικό καί αμετανόητο ιερατείο τους, μαζί με τους εντόπιους Χαλδαίους μάγους (που, προφανώς, τους είχαν ζαλίσει τον έρωτα των Βαβυλωνείων), τους πέταξαν στα όρη της Μηδίας, όπου «εχάθησαν» – λέει η εξιστόρηση.

Σιγά μην εχάθησαν!!!!!

Γιάααα ρίξτε μιά ματιά στον χάρτη, καί τα λέμε αν «εχάθησαν». Κατ’ αρχήν, ρίξτε μιά ματιά στο κράτος των Μήδων, την ίδια εποχή. Καί μετά, στο αμέσως παρακάτω σχήμα:

Στην εικόνα βλέπετε (στο πολύ περίπου) τα βασίλεια των Μήδων καί των Χαζάρων. Οπότε, τί καταλαβαίνουμε; Καταλαβαίνουμε ότι οι μάγκες καθόλου δεν «εχάθησαν». Αλλά το πήραν ποδαράτα, φτάσανε στη σημερινή Ουκρανία, δηλαδή σε μέρος όπου καί σχετικά καλό κλίμα είχε (μακριά απ’ τ’ άγρια βουνά Μηδίας καί Αρμενίας), καί μακριά απ’ τους εχθρούς ήταν.

[…Κ’ ίσως σχεδίαζαν μελλοντική κυκλωτική κίνηση κατά της Ελλάδας… Γιατί, λέτε, ο Μ. Αλέξανδρος επί 4 χρόνια πρίν την κυρίως εκστρατεία του είχε τελείως χαθεί με τα στρατεύματά του εκτός Ελλάδος, στον βορρά; Τί ακριβώς έκανε εκεί;

Τέλος πάντων, άλλη ιστορία αυτή.]

Όπου, λοιπόν, οι σκληροπυρηνικοί Κρόνιοι, μαζί με τους Χαλδαίους μάγους, πούλησαν πολιτισμό στους -όντως τουρκογενείς- Χαζάρους, κι έγιναν το ιερατείο τους.

Δηλαδή, οι Χάζαροι έγιναν ιουδαίοι (αρκετούς αιώνες) πρό Χριστού, κι όχι τον 8ο αιώνα μΧ. Άσχετο τί ισχυρίζονται οι ίδιοι. (Καί ναί, γνωρίζω τί λέει η Ιστορία γιά τις χρονικώς πρώτες μετακινήσεις των τουρκογενών φυλών προς τα δυτικά – ότι δηλαδή έγιναν κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, κι όχι πιό πρίν.)

. . . . . . . . . . .

Ένα ακόμη στοιχείο, που συνηγορεί υπέρ της απόψεώς μου, είναι το δέντρο των πρωτοπλάστων, η μηλιά.

Η μηλιά ήταν γνωστή στην Ελλάδα (καί πιθανώτατα στην ευρύτερη Μ. Ανατολή) τουλάχιστον από την εποχή λίγο πρό του Τρωϊκού (βλέπε «μήλον της Έριδος»), αλλά η πατρίδα (δηλαδή η προέλευση) του φυτού είναι περίπου αυτή η γεωγραφική περιοχή:

(Κοιτάξτε κι εδώ, τί λέει.)

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τί εννοεί ο Πατροκοσμάς, όταν λέει ότι οι Τούρκοι θα κυνηγηθούν μέχρι την «κόκκινη μηλιά»! Ήξερε ο άγιος, τί έλεγε. Οι σημερινοί προφητοερευνητές είναι, που αγνοούν!

Εν πάσει περιπτώσει, πάμε τώρα στην ΠΔ καί στο μήλο των πρωτοπλάστων.

Ή, μάλλον, πρίν πάμε, μιά «εκ των ούκ άνευ» παρένθεση.

. . . . . . . . . . .

Πάγια αρχή του γράφοντος είναι πως η ΠΔ είναι ένα σύνολο βιβλίων, που γράφτηκαν στο ποδάρι. Ίσως γράφτηκαν κατά παραγγελία κάποιου Πτολεμαίου, ίσως όχι· πάντως, είναι προχειροδουλειά.

Γιατί;

Έφτσε, λοιπόν, η ώρα να σας γράψω το επιχείρημά μου.

Γιά τον εξής απλούστατο λόγο: ότι όλες, μά όλες οι θρησκείες είναι παραμύθια με δράκο – δηλαδή, έχουν καί τον «κακό». Αλλοιώς, ποιό το νόημα να προσκυνάς συνεχώς έναν θεό, ο οποίος μερικές φορές παίρνει κι ανάποδες καί ξεσπάει στην καμπούρα σου; Κανένα! Γιατί να υπάρχει ο «καλός», που κάθε φορά θα σε γλυτώνει (έστω καί με μερικές φάπες στο σβέρκο σου), όταν δεν υπάρχει ο «κακός»; Θα πλήρωνε ποτέ κανένας «προστασία» στη Μαφία, αν οι ίδιοι οι μπράβοι της Μαφίας δεν του κάνανε το μαγαζί θερινό;

Τηλεγραφικώς πως, τώρα, ο συνήθης δράκος των θρησκειών είναι …οι εξής δύο: ο θάνατος, κι ο οξαποδώ.

Οι θρησκείες, με τον μεν πρώτον κοιτάζουν να σε συμφιλιώσουν (σχετικώς…), καί τον δεύτερον τον καταριούνται «24/7», που λένε κι οι αγγλόφωνοι.

Όμως, η ΠΔ στερείται παντελώς αυτού του απλούστατου θρησκευτικού θεμελίου: η ΠΔ είναι παραμύθι χωρίς δράκο!!!! Όλες κι όλες, υπάρχουν μονάχα τρείς (αριθμός: 3) αναφορές «δράκου» σ’ όλο αυτό το πακέτο, κι αυτές ξεκάρφωτες. Αν θυμάμαι καλά, κάπου υπάρχει ένας σατανάς, κάπου αλλού ένας διάβολος, καί κάπου αλλού ένας «εκπεσών». Αυτά, καί τέλος. Άρα, σκορδαλιά χωρίς σκόρδο η δουλειά!

[Καί μή με ξαναρωτήσει κανένας μαλάκας -όπως παλιότερα πήγε κάποιος να μου πουλήσει μυαλό-, αν ξόδεψα τον πολύτιμο χρόνο μου, ψάχνοντάς την όλη! Υπάρχουν καί τα κείμενα σε .pdf καί τα ηλεκτρονικά ψαχτήρια, ξέρετε. Στον 21ο μΧ αιώνα ζούμε, ξέρετε.]

Κάθησαν, λοιπόν, οι εβδομήκοντα (δύο) «ιεροί» γραφιάδες, κι έγραψαν στον πάπυρο ό,τι κατέβασε η γκλάβα τους εκείνη τη στιγμή. Κι αυτό, το έβαλε στο δόγμα με το στανιό ο «μέγας» Θεοδόσιος.

. . . . . . . . . . .

[…Είναι καί το πονηρόν του πράγματος, που τονίζει ο μέγας Μάρκο ντέ Σάντ: ότι η παράδοση του ιερατείου των ιουδαίων, τουλάχιστον στα υψηλά κλιμάκια, πάντα ήταν προφορική. Γιατί; Διότι τα γραπτά μένουν. Στα λόγια, όμως, κανεί δεν μπορεί να σε στριμώξει, διότι πάντα μπορείς να ισχυριστείς ότι ποτέ δεν είπες τέτοια πράγματα!

Εξ ού καί η απουσία βιβλίων. Εξ ού καί η προχειρογραφή «ιερών» βιβλίων στο ποδάρι, επειδή στα Ελληνιστικα χρόνια τα βιβλία έγιναν μόδα! Εξηγείται το φαινόμενο.

Αλλά, βέβαια, στο πρόχειρο -καί με παράλληλο γράψιμο πολλών γραφιάδων, προφανώς γιά να προλάβουν προθεσμίες- είναι λιγάκι δύσκολος ο συντονισμός όλων, ώστε όλοι να γράφουν -σχεδόν- τα ίδια πράγματα, με συνέπεια, συνοχή, καί συμφωνία της αφήγησης από την αρχή μέχρι το τέλος. Όθεν καί το «τσουβαληδόν» ύφος καί περιεχόμενο της ΠΔ.

Βέβαια, ουδέν κακόν, κτλ: το χύμα της ΠΔ είναι ο παράδεισος των ιστορικών! Κι ευτυχώς.]

. . . . . . . . . . .

Φαίνεται, όμως, ότι οι πάλαι ποτέ σκληροπυρηνικοί Κρόνιοι (μαζί με τους Χαλδαίους) είχαν ξανακατεβεί κάτω στα Ελληνιστικά χρόνια, καί καπέλλωσαν την προχειροδουλειά με τις δικές τους αντιλήψεις.

Γιατί το λέω αυτό;

Επειδή το «καθ’ ημάς» φρούτο των πρωτοπλάστων είναι το σύκο. Αυτό ακριβώς αναφέρει (πάλι πολύτιμη πηγή πληροφοριών!) ο Πατροκοσμάς!

[Το σύκο συμβολίζει το γυναικείο αιδοίο, έννοια που έχει διασωθεί στους σημερινούς Ιταλούς: όταν αποκαλούν μία γυναίκα «φίκα» ή «φικόνα», εννοούν κατά κυριολεξία το δικό μας «μ@υνάρα»!]

Συνεπώς, αποκτάει καθαρή έννοια η πράξη του Χριστού, που καταράστηκε τη συκιά να ξεραθεί: καταράστηκε συμβολικώς το «δέντρο της γνώσεως», δηλαδή την πηγή της δυστυχίας των ανθρώπων! Αν το δείς αυτό το ευαγγελικό απόσπασμα έτσι, ως έχει, δεν βγάζει νόημα. Αλλά, όταν γνωρίζεις τον συμβολισμό της συκιάς, βγάζει. (Γι αυτό καί κρεμάστηκε από μιά συκιά ο Ιούδας. Κατά κάποιο τρόπο καταράστηκε κι αυτός τη συκιά, ως αιτία της δυστυχίας του.)

Η συκιά, λοιπόν, είναι αυτοφυές δέντρο στην Ευρώπη. Άρα, το «δέντρο της γνώσεως» ως μηλιά (καί ναί, γνωρίζω γιά την πεντάλφα του περικαρπίου του μήλου, άρα… κτλ κτλ) δείχνει επιρροή (καί παραδόσεις) ανθρώπων που ήρθαν από βόρεια. Από την περιοχή της Κασπίας! Από την περιοχή της πατρίδας της μηλιάς!

Ποιοί άλλοι μπορεί να ήταν αυτοί, παρά το μέχρι τότε υπεραπόκρυφο ιουδαϊκό ιερατείο των προχριστιανικών Χαζάρων;

. . . . . . . . . . .

Οι Χάζαροι, λοιπόν, γιά κάμποσους αιώνες τα πήγαν καλά. Μά, πολύ καλά! Πλούτισαν απ’ το εμπόριο, κι η χάρη τους έφτασε -κρατηθήτε!- μέχρι τη Σκανδιναυΐα! Ναί, καλά διαβάσατε! Έχει βρεθεί εκεί πάνω τάφος πλουσίου Χαζάρου εμπόρου, αν καί (απ’ όσα γνωρίζω) οι αρχαιολόγοι ακόμη δεν έχουν αποφανθεί τελεσιδίκως ότι πρόκειται γιά τέτοιο άτομο. (Πάντως, ντόπιος Σκανδιναυός δεν είναι.)

Τα πήγαιναν καλά, μέχρι που -προφανώς- τους πήρε χαμπάρι τί κουμάσια είναι ένα παρακλάδι των Βίκινγκς, οι σημερινοί Ρώσσοι!… καί τους πήρε στο κυνήγι! Έτσι ακριβώς έφτασαν οι Ρώσσοι μέχρι την Κασπία, καί κάνανε πρώτη πρωτεύουσά τους το Κίεβο. Αφού, εννοείται, πρώτα διαλύσανε το κράτος των Χαζάρων, κι αυτοί σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Κυρίως στη δυτική Ευρώπη, όπου έφτασαν (τους τελευταίους αιώνες μέχρι τα χρόνια μας) να κάνουν κουμάντο.

Καταλάβατε τώρα γιατί γίνεται της κακομοίρας αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία; Καταλάβατε τώρα ποιοί θέλουν εκδίκηση καί γιατί;

Εκτός απ’ αυτά, πρέπει να καταλάβετε ακόμη δύο πράγματα:

  • Ότι οι Ρώσσοι, παρά τα φοβερά όπλα τους, παίζουν κι αυτοί τα ρέστα τους, ως έθνος. Όπως κι εμείς.
  • Διότι οι Ρώσσοι αυτή τη στιγμή έχουν στην ηγεσία τους «εισοδιστές»… όπως κι εμείς. (Ακόμη κι ο Λαβρώφ -ειπώθηκε πως- έχει πατέρα ιουδαίο, ο δέ Σοϊγκού είναι Τουρκομάνος. Κι άσε τον Πούτιν!…) Πράγμα που δυσκολεύει την κατάσταση.

Παρά ταύτα, μακάρι να επικρατήσει το δίκαιο, γιά όλη την ανθρωπότητα! Δεν έχω να πώ τίποτε άλλο.

. . . . . . . . . . .

Ως υστερόγραφο στην ενότητα: η πρόσφατη ρήση του Λαβρώφ (δηλαδή, ότι κι ο Χίτλερ ήταν ιουδαίος), επομένως, αποκτά άλλο νόημα, αν ο πατέρας του είναι πράγματι ιουδαίος. Είναι σαν μιά έκκληση στον παγκόσμιο ιουδαϊσμό να μην υποστηρίζει μονομερώς τους Χαζάρους καί τον Ζελένσκυ. Είναι σα να τους λέει: «- Κόφτε το, ρέ μαλάκες, αφού όλοι το ίδιο είμαστε – καί το ξέρουμε, καί το ξέρετε!»

Κατά τ’ άλλα, είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι ο λαός μας εξακολουθεί να έχει μνήμη χρυσόψαρου. Διαβάζω στα ιντερνέτια …»ιερή» αγανάκτηση (κυρίως από «μπροοδευτικούς»), που ειπώθηκαν τέτοια πράγματα (ότι, δηλαδή, ο Χίτλερ ήταν ιουδαίος). Κι όμως! Αφ’ ενός, σχεδόν ολόκληρη η ηγεσία του Ράϊχ ήταν τέτοια, αφ’ ετέρου μόλις πρό ολίγων ετών έγινε τέστ dna σε συγγενείς του Χίτλερ (καί τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν), το οποίο έδειξε καταγωγή από ιουδαίους της Β. Αφρικής.

Μπορεί η καταγωγή του Χίτλερ ως μπάσταρδο καποιανού Ρότσιλντ ν’ αμφισβητείται, αλλά οι ανιστόρητοι να πάνε να διαβάσουν γιά τους Καρχηδόνιους καί τους Φατιμίδες. (Καρχηδόνιοι ιουδαίοι του κερατά ήταν αυτοί οι τελευταίοι, που έγιναν -δήθεν μωαμεθανοί!- χαλίφηδες στην Αίγυπτο. Έμ;! «Έπρεπε» η Αίγυπτος να ξεχάσει τη φοβερή Ελληνιστική της παράδοση!… Δεν τους πέρασε, όμως, κι ευτυχώς.)

«Γενιά του Διαδικτύου», σου λέει μετά!… Ποιοί, μωρέ; Αυτοί που ξεχνάνε το τί γράφτηκε μόλις χθές; ή αυτοί, που βαρυούνται να κουνήσουν λιγάκι το ποντίκι τους, παρεκτός κι αν είναι να δούνε καμιά γυμνή γυναίκα;

Λυπηρό, πολύ λυπηρό. Ά, ρέ, Παλιούρας που χρειάζεται!… Πρέπει, όμως, να τον κλωνοποιήσω· δεν επαρκεί ένας. 🙂

(Κι όσο γιά τις γυμνές όμορφες, θα έλεγα πως καλύτερο είναι να τις βλέπει ένας άντρας διά ζώσης. Αλλά, ποιός να επιδιώξει κάτι τέτοιο;… Αυτοί οι ισχυρογνώμονες ξερόλες τεμπέληδες; Θλιβερή κατάντια, λέμε.)

(συνεχίζεται)