ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΜΠΗΣ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

 

 Β ΜΕΡΟΣ   ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ

 

 

3. ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ - Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΥ ΧΑΟΥΣ

Όπως ισχυρίστηκα στο προηγούμενο κεφάλαιο, τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την κατάργηση τής επιβολής των εκπεσόντων:

1.                    Το διαχρονικό ξεσκέπασμά τους, μέσω τής διάδοσης των αντίστοιχων πληροφοριών μέσω και κυρίως ενός συνόλου ανθρώπων, που διαθέτει ανελλιπή ιστορική συνέχεια με διάρκεια ανάλογη αυτής των κρονίων, δηλαδή διάρκεια χιλιετιών

2.                    Την συγκρότηση σε βάση εχεμύθειας ενός πυρήνα, που εφαρμόζει σχετικά με την ύπαρξη και τις δραστηριότητές του σχολαστικά κανόνες άκρας μυστικότητος. Για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο πυρήνας, πρέπει να έχει οργανωμένη παρουσία στην διάρκεια τουλάχιστον ενάμιση αιώνα. Αντίστοιχη πυρήνες, που συσπειρώνονται παράλληλα προς αυτόν στην πορεία τού χρόνου, πρέπει να συντονίζονται με αυτόν, αποκρύπτοντας αυτήν την διαδικασία και εκφράζοντας ως περιρρέων γενικότερος χώρος αντιπαλότητα προς τον αντίστοιχο περιρρέοντα χώρο τού κεντρικού πυρήνα.

3.                    Οι συντονισμένες αυτές δυνάμεις πρέπει να προωθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και αν αναπτύσσουν επιρροή με περισσότερους μηχανισμούς άσκησης φυσικής βίας,, όπως οι στρατοί, οι μυστικές υπηρεσίες και τα σώματα ασφαλίας, κατά το δυνατόν σε περισσότερους γεωγραφικούς χώρους. Αυτή η εισχώρηση μπορεί να προβεί αποδοτική, εφόσον προωθείται κυρίως σε μηχανισμούς μεγάλων δυνάμεων, που διαθέτουν ισχυρό δυναμικό. Αυτή η διαδικασία πρέπει να αναπτύσσεται με μεγάλη προσοχή και να περιλαμβάνει κυρίως πρόσωπα, που υπέχουν αποφασιστικό ρόλο – κλειδί, πριν επεκταθούν σε κατώτερα στελέχη κατά την διάρκεια τής κατάλληλης φάσης, όταν πλησιάζουν χρονικά δυναμικές συγκρούσεις βάσει σχεδίου.

   Τον ρόλο τής οργανωμένης προπαρασκευής τού κοινωνικού παράγοντα και τής αξιοποίησης των αυθόρμητων εξάρσεων του, σκόπιμα δεν εντάσσω στις αναγκαίες προϋποθέσεις, παρά την τεράστια σημασία, που επιμερίζεται εκ των πραγμάτων σε αυτόν τον παράγοντα. Ο λόγος που τον εξετάζω μεμονωμένα, αφορά τον συγκυριακό χαρακτήρα του, σε αντίθεση με τούς τρεις προηγούμενους, οι οποίοι απαιτούν μακρόπνοες διαδικασίες και ζυμώσεις. Καλώς ή κακώς, ο πλατύς επηρεασμός τού κοινωνικού συνόλου διεξάγεται σε συντριπτικό βαθμό μέσα σε συνήθεις συνθήκες από τους κρόνιους. Αυτοί βάζουν σε σειρά το κοτέτσι, κάνοντας χρήση τής βίτσας και τού καλαμποκιού, βάσει τού εκάστοτε εξουσιαστικού αφηγήματος, το οποίον κατά καιρούς τροποποιούν και προσαρμόζουν. Στηριζόμενοι στούς νόμους τής κοινωνικής μηχανικής, ώστε ο ζελές τού πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού παραμυθιάσματος να αλλάζει συχνά χρώματα, οσμές και γεύσεις. Η σαπουνόπερα μεριμνούν να χαρακτηρίζεται από σασπένς και ιδεολογική σαντιγύ από μεταλλαγμένη σοροπάδα, ενώ οι περισσότερες σελίδες τού τσελεμεντέ περιγράφουν συνταγές για την επιτυχή χρήση τής βαζελίνης . Πάντοτε σερβίρονται ειδικές μερίδες για τούς ικανούς, δηλαδή τούς άπραγες - άρπαγες, τούς κλέφτες, τούς διεφθαρμένους και τούς μαφιόζους. Οι λαντζέρηδες βαυκαλίζονται με αισθήματα βαθιάς αυτοϊκανοποίησης, σε πλαίσια πλήρους δημοκρατίας, έχοντας όλη την άνεση να διαλέξουν από ποιον πελάτη θα φάνε τα αποφάγια, σε ποια τσέπη θα βάλουν τα χέρια τους για να σκουπίσουν τα λάδια και από ποια τουαλέτα θα διαλέξουν βούρτσα, για να βαράνε τον τέντζερη, όταν τραγουδάει ο ηγέτης. Φυσικά οι μπράβοι τού καταστήματος καθορίζουν, ποιος γελωτοποιός θα αναλάβει τον ρόλο τής αντιπολίτευσης. Και εάν ψάξει κάποιος βαθιά στο ράφι με τα καρυκεύματα, θα βρει κάποια αλατιέρα, που περιέχει ψήγματα πραγματικής καλλιτεχνικής δημιουργίας και διαφωτιστικής ενημέρωσης, ώστε να τηρούνται τα προσχήματα και να διαθέτει επίφαση το κατάστημαν. Παρ' όλα αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία αποφεύγει αυτήν την αλατιέρα, μια και το αλάτι ανεβάζει την πίεση. Με εξαίρεση βέβαια κυρίως κάποιους κουλτουριάρηδες, που νομίζουν, ότι η αλατιέρα περιέχει ζάχαρη, με αποτέλεσμα να ρίχνουν αλάτι στους μπακλαβάδες. Εννοείται λοιπόν, ότι στο ζητούμενο τής διαπαιδαγώγησης τής κοινωνίας, οι κρόνιοι διαθέτουν μονίμως και το μαχαίρι και το πεπόνι. Υποδουλώνοντας την συνείδηση τής μεγάλης πλειψηφίας στα ένστικτα, την εξουδετερώνουν. Όμως παρ' όλα αυτά, αφήνουν μια πόρτα ανοικτή, την οποία οι ίδιοι θέλοντας και μη κατασκεύασαν, που καθιστά δυνατόν να συμβεί μια μεταστροφή τής πλειοψηφίας τής κοινωνίας, και που αυτή μπορεί να οδηγήσει σε σφοδρή δυσφορία, μαζική ανυπακοή και εξεγερσιακές διαθέσεις. Πρόκειται για την περίπτωση, που πλατειά στρώματα τής κοινωνίας αισθάνονται, ότι απειλείται άμεσα η στοιχειώδης ικανοποίηση των ενστίκτων τους. Τουτέστιν, η καταναλωτική ονείρωξη, η μάσα και ως το χειρότερο όλων η ίδια η επιβίωσή τους. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, πασχίζουν τότε οι εξουσιαστές, να περάσουν προφυλακτικά στα πόδια των ελεφάντων, που έχουν ξεχυθεί στους δρόμους. Διότι, εάν τούς πατήσουν, τούς γά.....αν. 

     Αναμφιβόλως ανέκαθεν υπάρχουν αφυπνισμένοι άνθρωποι, με ευγενικές ευαισθησίες και διάθεση ετοιμότητος, που πρεσβεύουν, ότι οι κότες μπορούν να εξεγερθούν από μόνες τους, και θεωρούν δυνατόν, ότι αυτές μπορούν να πεισθούν, ότι αφού ανατραπεί ο σταυλάρχης, θα συνεχίσει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα η εισαγωγή καλαμποκιού από τις απέραντες φυτείες τής Ουγκάντα και η προμήθεια με ρολά κοτετσοσύρματος από τα υπερσύγχρονα μηχανουργία στις περιοχές Παπούα – Ζουλού. Αυτές ήταν και οι δικές μου πεποιθήσεις επί σειρά δεκαετιών, κατά τις οποίες όχι μόνον έχασα πλείστα όσα φτερά, αλλά μού τσάκισαν και τις φτερούγες. Τότε όμως διαπίστωσα, ότι μπορούσα έτσι να πετάω καλύτερα. Όχι όμως πηδώντας με άγριο κακάρισμα όπως πριν, αλλά πέφτοντας.... προς τα πάνω. Τότε ενδιαφέρθηκα να διακρίνω, από που προερχόταν αυτό το μυστικό πεδίο αντιβαρύτητας, που εκδηλωνόταν σε κάποιες περιοχές δίπλα στούς φράκτες τού κοτετσιού. Ψάχνοντας διέκρινα κάποια αετόπουλα, που προσποιούνταν ότι είναι κότες, ενώ μπορούσαν να πετούν πολύ ψηλά και τα οποία μού εξήγησαν, ότι ήταν παραμύθι το ψέμα που διέδιδε ο σταυλάρχης, ότι για να γεννήσουν αυγά οι κότες, έπρεπε να έχουν προηγουμένως σεξουαλική επαφή με τον κόκορα. Και με ξύπνησαν λέγοντας, ότι η διάδωση, πως “η γριά κότα έχει το ζουμί” δεν κολλάει πουθενά με αυτά που συμβαίνουν. 

   Τα συνεργεία προπαγάνδας των κρονίων ανέκαθεν προσπαθούν να πείσουν, ότι όσοι αναφέρονται σε ανατροπές και εξεγέρσεις είναι ψεκασμένοι, αιθεροβάμονες και υπερβολικά κοινωνικά επιζήμιοι, διότι το μόνον που απεργάζονται είναι το χάος, που μόνον ανούσιες καταστροφές και μάταια βάσανα μπορεί να επιφέρει στην κοινωνία. Ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, που ζούσε την βαρειά ονείρωξη ότι είναι μεγάλος επαναστάτης, είχε τονίσει απέναντι σε τέτοιου είδους επιχειρήματα μετά την ανατροπή τού Τσάρου τον Απρίλιο τού 1917: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τάξη από την αταξία, που επιβάλλει η δημιουργική επαναστατικότητα τών μαζών”. Κάνοντας αυτήν την δήλωση παρέβλεπε όμως κάποια στοιχειώδη δεδομένα τής τότε πραγματικότητας στην Ρωσία, σαν εμιγκρές, που ζούσε πολλά χρόνια στο εξωτερικό και ήταν τελείως ξεκομμένος από όσα συνέβαιναν μέσα σε αυτήν την χώρα. Μπορεί μεν να είχε τις τσέπες γεμάτες με τα τάληρα, που τού είχε παραχωρήσει ο γερμανός κάιζερ, μέσω τού Dr. Helphand ή Πάρβους, που εκτός από διπλός πράκτορας, τόσο του σιωνισμού (βλέπε Γουώλλ Στρητ), όσο και τού γερμανού υπουργού εξωτερικών Dr. Zimmermann, το έπαιζε και μπολσεβίκος, βάσει τής μυστικής συμφωνίας ξεπουλήματος τής Λετονίας, Εσθονίας και Λιθουνίας και μπορεί δε η εσωτερική κατάσταση στην Ρωσία να βρισκόταν μέσα σε μια τελείως ρευστή κατάσταση εξεγέρσεων, με κύρια αφορμή τις κακουχίες και την δυσφορία από την ανούσια για τον λαό διεξαγωγή τού Β΄ παγκοσμίου πολέμου, όμως ο μπάρμπας λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί για την επίτευξη των στοχεύσεών του την όλη κατάσταση.

 

 υπό κατασκευή...  http://bostopel.blogspot.com