ΜΗΔΕΙΑ...[ΞΑΝΑ,ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ..]

Γράφει η

Κατερίνα Γκαράνη

Βολεύει στην ιστορία το "μητροκτόνος Μήδεια". Και γιατί να μην βολεύει όταν ο μύθος προσαρμόζεται στο μικρό αμάρτημα του Ιάσονα να βάλει στην άκρη την συνείδηση και να επιλέξει αυτό που θα συμφέρει τα ατομικά του συμφέροντα. Το "μικρό αμάρτημα" (προδοσία) το μεταφράζουν ως "κέρατο" δικαιωματικό του τέλειου άντρα Ιάσονα (ανθρώπινη εξουσία).
Για αυτούς που δεν βολεύει και την ψάχνουν λίγο παραπάνω την ιστορία, μια θεά (μάγισσα) που κατέβηκε επίπεδο για να σταθεί δίπλα σε έναν ...κοινό θνητό και με την στήριξή της (τα μαγικά της) να γίνει ο τέλειος θνητός, η Μήδεια ήταν προσωποποίηση του φωτός (εγγονή του Ήλιου ούσα) και απέδωσε δικαιοσύνη για τον Έρωτα που ξεφτιλίστηκε στην άνευ βάθους ομορφιά και δήθεν αθωότητα της Γλαύκης (καθόλου τυχαίο όνομα) και του φτιαγμένου τέλειου με μαγικά τερτίπια, Ιάσονα. Καθόλου τυχαία ότι την "καθάρισε" την Γλαύκη με δώρο ένα καταπληκτικό χιτώνα στο χρώμα του ονόματός της αφού το είχε αλείψει πρώτα με το σπέρμα του κενταύρου Νέσσου. Σπέρμα με τερτίπια ήθελες, σπέρμα με τερτίπια θα λάβεις.
Και βέβαια κανένα παιδί της δεν θα σκότωνε μία θεά για να εκδικηθεί έναν φτιαχτό "ήρωα" αφού η ίδια του έδωσε το λάφυρο (χρυσόμαλλο δέρας) και έγινε αυτός που έγινε.
Η Μήδεια* "έκοψε τα δύο παιδιά" (τους όρχεις) του Ιάσονα κι έτσι δεν θα μπορούσε από εκεί και στο εξής να ξεφτιλίζει τον Έρωτα τόσο για μία πρόσκαιρη καψούρα όσο και για την ισχυροποίηση της εξουσίας του με ισχυρά συμπεθέρια.
Η Μήδεια γύρισε εκεί που άνηκε εξ αρχής. Με το άρμα του παππού της, Ήλιου, την κοπάνησε διά παντός στους αιθέρες παίρνοντας μαζί της και το Φως που δεν αξίζει να το έχουν άνθρωποι που δεν αξίζουν να ακουμπάνε τον Έρωτα.

Μήδεια: Από το ρήμα μέδω/μέδομαι. Στην ενεργητική φωνή σημαίνει άρχω-εξουσιάζω. Στην παθητική όμως φροντίζω, προνοώ, σκέπτομαι.
Κοινή ρίζα με το όνομα Μέδουσα, την οποία την "καθάρισε" την σκύλα την άσπλαχνη επίσης ένα "καλό παιδί". Ο Περσέας.

Υ.Γ  Η Μήδεια ιστορικά προϋπήρχε της πατριαρχικής κοινωνίας. Δεν είχε ανάγκη να απελευθερωθεί μία κόρη της Εκάτης από τα ανόητα πρότυπα των μετέπειτα προτύπων που έφτιαξαν τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μιλάτε για ένα πλάσμα που ήταν αδύνατον να σκλαβωθεί και βέβαια να πέσει από το σπαθί του Ιάσονα όπως λέει η μετέπειτα ιστορία. Η Μήδεια ανήκει στην κατηγορία των Ιδεών και του Μέτρου, και όχι της ανθρώπινης ηθικής.

Τι τον νόμιζαν τον Έρωτα; Σαν αυτόν που φτιάχτηκε από ανθρώπινες κοινωνίες και κάθε τόσο ερωτεύονται και ξερωτεύονται ή του κολάνε την ετικέτα κάθε φορά που απλά καψουρεύονται ή κάθε φορά που πηδάνε; Ή μήπως νομίζουν ότι ο Έρωτας είναι αυτό που νιώθεις σεξουαλικά για τον άλλον ή την άλλη; Έχουν χάσει την μπάλα και έχουν μπερδέψει την πούτσα με την βούρτσα.

Ο Έρωτας δεν είναι κινητήριος δύναμη μεταξύ δύο ανθρώπων. Είναι η κινητήρια δύναμη των πάντων. Της ίδιας της ζωής και δεν είναι ψωμοτύρι όπως τον κατάντησαν. Έχει τόσο σκληρούς κανόνες που ίσως είναι αδύνατον για ένα τόσο αδηφάγο και πονηρό είδος όπως ο άνθρωπος να σεβαστεί τους κανόνες του. Και όταν παρεκλίνεις έστω από έναν κανόνα τότε ξέχνα το Φως