ΙΜΙΑ 1996-2016

Ίμια 1996-2016

ASSOCIATED PRESS

                             

Νίκος Γαλάρας Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την κρίση των Ιμίων (Λιμνίων) και τον θάνατο εν ώρα καθήκοντος τριών μελών των Πολεμικού Ναυτικού, του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστού Έκτορος Γιαλοψού . Το αποτέλεσμα της κρίσεως εκτός από το βάρος των νεκρών μελών των ενόπλων δυνάμεων, είναι οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», περιοχές στο Αιγαίο καθ' όλα Ελληνικής κυριαρχίας που τελούν από τότε σε κατάσταση «αμφισβητούμενης» κυριαρχίας με τη σιωπηρή αποδοχή των ελληνικών κυβερνήσεων που εμποδίζουν ιδιώτες να προσεγγίσουν στην περιοχή των Ιμίων, ενώ παρατηρείται αμέσως δυναμική αντίδραση των Τουρκικών αρχών, αν κάποιος με κάποιο τρόπο παρακάμψει τις ελληνικές αρχές και φτάσει στα Ίμια.Δεν είμαι στρατιωτικός και έτσι η άποψή μου ως προς τα στρατιωτικά της κρίσεως ελέγχεται ανεξάρτητα από το αν βασίζεται σε πηγές και μαρτυρίες στρατιωτικών. Το θέμα ήταν και είναι πρωτίστως πολιτικό.

Από τότε έχουν γραφεί πολλά, έχουν εκδοθεί βιβλία σχετικά με το διπλωματικό και στρατιωτικό παρασκήνιο, τόσο από Ελληνικές και Τουρκικές όσο και από άλλες πηγές. Σημαντικές πληροφορίες ήλθαν στο φως από την δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης «Βαριοπούλα» (Βalyoz) όπου καταγράφηκε πως τα καύσιμα για τις λέμβους των Τούρκων βατραχανθρώπων πληρώθηκαν από την πιστωτική κάρτα ενός αξιωματικού της ειδικής μονάδος βατραχανθρώπων SAT, ο οποίος τα προμηθεύθηκε επί τόπου από παραλιακό πρατήριο καυσίμων της περιοχής πριν την επιχείρηση, δείγμα της «προχειρότητος» της άλλης πλευράς. Άλλες πληροφορίες ανέφεραν προβλήματα λόγω των καιρικών συνθηκών στον Έβρο καθιστώντας αδύναμο και μη αξιοποιήσιμο το Τουρκικό αρματικό δυναμικό. Όλα αυτά ασφαλώς πρέπει να μελετηθούν εκ των υστέρων, δεν μπορούν όμως να ανατρέψουν ή να αμβλύνουν τετελεσμένα εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας γεγονότα.
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του τότε προέδρου Μπιλ Κλίντον, αυτός που τον κάλεσε για να μεσολαβήσει για την εκτόνωση της κρίσης ήταν ο Τούρκος πρόεδρος Ντεμιρέλ. Και αυτό ενεφανίσθη από την ελληνική πλευρά δια μέσου κομματικών κονδυλοφόρων ως δειλία από την Τουρκία να προχωρήσει σε πλήρη εμπλοκή. Είναι όμως έτσι, ή μήπως ο πρόεδρος Ντεμιρέλ απλώς επέλεξε να σταματήσει την κρίση όταν είχε εξασφαλίσει την διπλωματική και δυστυχώς εδαφική νίκη με την τακτική δύο βήματα εμπρός , ένα πίσω, κερδίσαμε ένα βήμα εμπρός;
Επίσης στα πλαίσια εσωτερικού πολιτικού ξεκαθαρίσματος ανεδείχθη ως «εγκέφαλος» της σύγκρουσης ο βετεράνος πολιτικός Ονούρ Οϊμέν, ο οποίος αν και είχε ξεκάθαρη πληροφόρηση για το νομικό καθεστώς των Ιμίων ως περιοχή αναμφισβήτητης ελληνικής κυριαρχίας, απέκρυψε την πληροφόρησή του από Τούρκους διπλωμάτες υπηρετούντες στην Ιταλία και δεν ανέφερε τα σχετικά στην πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ. Και αυτά αξιολογούνται, αρκετά με την Τουρκική πλευρά. Τι γίνεται όμως με την Ελληνική;
Bασικoί λόγοι της αποτυχίας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την Τουρκική επιθετικότητα ήταν η μεταπολιτευτική κομματικοποίηση των ενόπλων δυνάμεων αφενός, και αφετέρου η διαχρονική ηττοπάθεια και η χρόνια απουσία σοβαρής πολιτικής εξοπλισμών με την ισχυρή αποτροπή που θα συνεπάγετο ένα αξιόλογο εξοπλιστικό πλαίσιο με ενίσχυση της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. Το χειρότερο, η κρίση αξιοποιήθηκε ως χρυσή ευκαιρία για τα κοράκια των εξοπλισμών, ως άλλοθι για ένα πανάκριβο εξοπλιστικό με ορισμένα αμφισβητούμενης χρησιμότητος συστήματα και με κραυγαλέες αποκλείσεις εκατομμυρίων ευρώ με ανάλογες αγορές των ίδιων συστημάτων από άλλες χώρες.
Κατά δεύτερον, τεράστια ευθύνη φέρει η κυβέρνηση Σημίτη και ειδικά ο ίδιος ο κ. Σημίτης και ο κ. Πάγκαλος οι οποίοι σε συνθήκες κρίσης αντί να εφαρμόσουν τα υφιστάμενα σχέδια περί συγκέντρωσης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στο ΕΘΚΕΠΙΧ (Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων), ευρίσκοντο ο μεν κ. Πάγκαλος σε τηλεοπτική εκπομπή, ο δε κ. Σημίτης στο γραφείο του στην Βουλή αρνούμενος να δεχθεί τον διοικητή της ΕΥΠ ναύαρχο Βασιλικόπουλο ο οποίος ήθελε επειγόντως να τον πληροφορήσει για την τρέχουσα κατάσταση. Ο κ. Σημίτης ρωτούσε τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Λυμπέρη αν είναι σημαντική η ύπαρξη στρατιωτικής σημαίας στο έδαφος (είναι να απορείς με την αφασία των ανθρώπων), ο κ. Πάγκαλος το τερμάτισε με το περίφημο «να την πάρει ο άνεμος τη σημαία». Χρόνια μετά σε μία δημοσιογραφική εκπομπή είπε (ο κ. Πάγκαλος) ότι χαίρεται που δεν έκανε πόλεμο επειδή είναι υπέρ της ειρήνης και επειδή θα πέθαιναν χιλιάδες άνθρωποι. Είναι νέο δόγμα, δεν κάνουμε πόλεμο ακόμα αν μας καταλαμβάνουν εδάφη διότι θα έχουμε...απώλειες.
Πολλά τα ερωτηματικά για την τότε στρατιωτική ηγεσία που έδωσε διαταγή να υποσταλεί η ελληνική σημαία από ελληνικό κυρίαρχο έδαφος. Ως αξιωματικοί ορκίστηκαν υπακοή στο Σύνταγμα και το Σύνταγμα στο άρθρο 27 ορίζει ότι: «Χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δεν είναι δεκτή στην Ελληνική επικράτεια, ξένη, στρατιωτική δύναμη,ούτε μπορεί να διαμένει σε αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή». Ο δε Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας ορίζει στο άρθρο 96 ότι «Τιμωρείται με θάνατο ή ισόβια κάθειρξη: α) Διοικητής ή κυβερνήτης ο οποίος σε ναυμαχία υποστέλλει τη σημαία χωρίς να εξαντλήσει όλα τα μέσα άμυνας»...Δεν υπήρχαν εναλλακτικές επιλογές για την αποστολή δυνάμεων προς αναγνώριση της περιοχής των Ιμίων και επελέγη να αποσταλεί το ελικόπτερο ΠΝ21 το οποίο πετούσε χωρίς οπλισμό αυτοπροστασίας σε περιοχή με πιθανή έως βεβαία εχθρική παρουσία και μέσα σε συνθήκες κακοκαιρίας που καθιστούσε ακόμη δυσχερέστερη την αποστολή; Θα εκτελούσε ατομικώς εις της στρατιωτικής ηγεσίας την αποστολή που δέχθηκαν να εκτελέσουν οι τρεις ήρωες των Ιμίων;
Kατά δεύτερον, αληθεύει ότι υπήρχαν σχέδια επέμβασης και φύλαξης των Ιμίων από τις δυνάμεις αμφιβίων καταδρομών της ΑΣΔΕΝ που ήταν και στον χώρο ευθύνης τους; Αν υπήρχαν γιατί δεν εφαρμόσθηκαν και επελέγη η Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών; H ΜΥΚ είναι η πιο επίλεκτη μονάδα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με άλλο τρόπο; Δεν σημαίνει βέβαια ότι δε μπορούσε να εκτελέσει την αποστολή. Τι θα γινόταν επί παραδείγματι αν η στρατιωτική ηγεσία έδιδε εντολή στην ΜΥΚ προς σύλληψη μέλους ή μελών του πληρώματος της παραπλέουσας Τουρκικής φραγάτας Yavuz, μία κλασική αποστολή της ΜΥΚ; Τελικά η στρατιωτική ηγεσία διέταξε τους βατραχανθρώπους να υποστείλουν τη σημαία και πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ήσαν υποχρεωμένοι να το κάνουν διότι δεν εγνώριζαν τη μεγάλη εικόνα, δεν ήξεραν δηλαδή αν τους αποσύρουν για να πλήξουν οι φίλιες δυνάμεις με άλλα πυρά την περιοχή ή έχουν άλλο σχεδιασμό.
Ένας άλλος τέως ΓΕΕΘΑ που έγραψε και βιβλίο για τα Ελληνοτουρκικά, γράφει ως τελευταία φράση-επίλογο στο βιβλίο του «δυστυχώς έχουμε κακούς γείτονες». Άλλη μία γενίκευση που δεν λαμβάνει υπόψιν την εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας και κυρίως κάνει λάθος και συμπεριλαμβάνει στον ανθελληνισμό του τουρκικού στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου τον απλό τουρκικό λαό και τις πλείστες πληθυσμιακές μειονότητες της σημερινής Τουρκίας, οι οποίες θα εγένοντο θετικός παράγοντας βελτίωσης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, αν κάποτε στην Τουρκία ερχόταν πραγματική δημοκρατία. Αλήθεια, πόσοι άξιοι στρατιωτικοί με σοβαρές γνώσεις περί Τουρκίας εν προκειμένω, απλώς παρακάμφθηκαν από άλλους που δεν είχαν την επάρκεια αλλά είχαν κομματικές περγαμηνές;
Αφού εκφράσω την συμπάθεια και εκτίμησή μου στις οικογένειες των πεσόντων ηρώων των Ιμίων που θα ξαναζήσουν δύσκολες στιγμές κατά την διάρκεια των τελετών που ακολουθούν, θα προτείνω κάτι για το μέλλον. Να κηρυχθεί ως εθνική εορτή-αργία η 31η Ιανουαρίου για να μαθαίνουν όλα τα Ελληνόπουλα ποιοι είναι οι ήρωες και ποιοι υπέστειλαν τις σημαίες. Και αν ψάχνετε για πλακάτ με ρητά που θα στολίσουν τις σχολικές αίθουσες για την εορτή, δεν χρειάζονται πομπώδεις ηρωικές επικλήσεις και υπερβολές. Αρκεί μία φράση:
«Σηκωθείτε παιδιά, μας πήραν το νησί».http://www.huffingtonpost.gr/

ΤΗΣ ΔΗΘΕΝΙΑΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ.... Ή ΟΙ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΑΙΟΙ..

 Της δηθενιάς το κάγκελο

Γράφει ο ερωτοκριτος/erotokritos

Φαινόντουσαν από μακριά,με το αντικομφορμιστικό
τους λουκ,που αντί για Τσε,έφερνε σε...Λούκι Λουκ.
Το κόκκινο το μαντιλάκι,το
τσιγάρο που κρέμονταν κολλημένο στο κάτω χείλος,
το τζιν το τριμμένο και το γιλεκάκι πάνω απ'την πουκαμίσα.Μόνο το καουμπόικο καπέλο έλειπε και οι Ντάλτονς για να κλείσει το καρτούν.

Βέβαια,για να μαστε ειλικρινείς δεν ήταν όλοι ίδιοι,υπήρχαν κι οι διαφορετικοί,οι πιο προχώ.
Αυτοί φορούσαν ζιβάγκο κάτω απ'το γιλέκο
κι αντί του λαϊκού τσιγάρου φούμαραν την πίπα του διανοούμενου.Οι επιρροές από "Αντρέα" των 70'ς ήταν αναπόφευκτες,βρισκόμαστε στη Μεταπολίτευση,μην το ξεχνάμε.

                Επαγγελματίας διανοούμενος

Το να ανήκεις στη συγκεκριμένη κάστα των Κουλτουριαραίων,σήμαινε αυτομάτως ότι ήσουν και μέλος της Διανόησης της χώρας.
Μάλλον για να το πούμε πιο σωστά:
Αν ΔΕΝ ανήκες στην κάστα αυτή,ΔΕΝ θα μπορούσες με τίποτα να θεωρηθείς διανοούμενος,αφού φαίνεται πως η σφραγίδα ήταν μία και ήταν κλειδωμένη στα συρτάρια της Οργάνωσης.

Δύσκολα θα γινόσουν πετυχημένος συγγραφέας ,καλλιτέχνης "πΧιότητας",καθηγητής σε Παν/μιο,θα μπαινες σε κύκλους διανοουμενίστικους.Ενώ αν ήσουν στο κλαμπ,εκτός από τις παραπάνω ιδιότητες,αν ήσουν καλός και τα λεγες κι ωραία,θα χες την ευκαιρία να χωθείς και στην πολιτική.
Από την ανανεωτική Αριστερά,το φυσικό σου χώρο δηλαδή,μέχρι το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ
ή ακόμα-ακόμα και τη "δημοκρατική" ΝΔ.
Εξάλλου όπως αποδείχτηκε και στην πράξη:
Φουλάρι-γραβάτα,ένας κόμπος δρόμος.

Θολοκουλτούρα: Η επίσημη Ιδεολογία του Κράτους

Αν για κάτι πρέπει να βρίζουμε τη Μεταπολίτευση είναι αυτό και μόνο.Ούτε κρίσεις,ούτε χρέος,αυτά ήταν πολιτικές διεθνούς κλίμακας,που ελάχιστη σχέση έχουν με μας.
Αντίθετα το ότι αφέθηκε η κάστα των θολοκουλτουριάρηδων να κάνει το δογματισμό της επίσημο ιδεολογικό ρεύμα της χώρας,χρεώνεται εξ ολοκλήρου στα μεγάλα κεφάλια της Μεταπολίτευσης.

Να υπογραμμίσουμε εδώ τη λέξη "δογματισμός".
Η κάστα πορεύτηκε με το δογματισμό,όχι το δόγμα,ούτε πολύ περισσότερο τις ιδέες της.
Γιατί,οι κουλτουριαραίοι,ιδέες δεν είχαν και πολλές.Οι περισσότεροι,αν τους μελετήσεις ή καλύτερα αν τύχει και τους μιλήσεις,κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων,που διδάσκεται και σ'έναν κρετίνο όπως η προπαίδεια,έχουν πλήρη άγνοια.
Εξάλλου φαίνεται πεντακάθαρα και στις δράσεις,στα κείμενα,στην αισθητική τους.Όλα με τυφλοσούρτη,καλουπωμένη σκέψη και λύσεις πρεταπορτέ,πανάκεια για πάσα νόσο
και πάσα μαλακία,που έλεγε και το Βαγγέλιο.

Του κουλτουριάρη ο χώρος

Ο χώρος των θολοκουλτουριάρηδων ήταν σταθερά ανάμεσα στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ (απ'το οποίο φυσικά μασούλαγαν αδιάκοπα) και στην Ορθόδοξη Λενινιστική παράδοση του ΚΚΕ.
Το πρώτο δεν το ήθελαν γιατί μύριζε μικροαστίλα και μαζικότητα,το δεύτερο γιατί είχε ιδεολογία και δεν ήταν καραγκιόζ-μπερντές,όπως εκείνοι.
Ο κουλτουριάρης ήταν ΚΚΕ εσ.,μετά ΕΑΡ,στη συνέχεια Συνασπισμός,έπειτα Σύριζα 
και στο τέλος ΔΗΜΑΡ.
Η κάστα μετά το τελευταίο σχίσμα πήγε με τον Κουβέλη.
Λογικό,που αλλού θα πήγαιναν οι Ψαριανοί,οι Ρεπούσηδες κι οι Μπίστηδες;
ΔΗΜΑΡ,Κίνηση των 58,εκσυγχρονισμός κτλ
Δηθενιά να ναι κι ό,τι να ναι.
Άνθρωποι που θα θελαν να ναι γιάπηδες αλλά δεν είναι,στην ουσία φιλελέδες,που χουν μπαντιέρες τον  Εθνομηδενισμό,την αθεΐα και το ΑΝΤΙ σε ό,τι έχει να κάνει με αιτήματα
πολιτών που αποτελούν πάνω από το 0,5-1% της κοινωνίας.
Το ποσοστό δεν είναι τυχαίο,οριοθετεί τον αριθμό των 50- 100 χιλιάδων ατόμων, που πάνω
απ'αυτόν αρχίζει να...βρωμάει "μαζικότητα",την οποία απεχθάνονται όπως ο Μπίστης την αξιοπρέπεια.

Του Κουλτουριάρη η Αισθητική 
στο επόμενο ποστ μας http://erotokritosx.blogspot.gr/2014/01/blog-post_29.html

ΟΙ ΜΕΡΣΕΝΤΙΣΤΑΣ!!!!!

ΟΙ  ΜΕΡΣΕΝΤΙΣΤΑς

[Το παρακάτω κειμενάκι εγινε αιτία να "ριξουν"το μπλόγκ του Λ.ΠΑΝΟΥΣΗ..Με γειά μας και καλόν υπνο νεοέλληνες!!!

Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης

Ο βλοσυρός κύριος που βλέπετε να βγαίνει από τη μεγαλοπρεπή μερσέντες, ονομάζεται Στάθης Σχινάς και είναι ο μπαμπάς του γνωστού Ιάσονα Παπαδόπουλου-Σχινά, ήγουν του Γ.Γ. νεολαίας της ροζ συμμορίας, ο οποίος διόρισε όλο το σόι του στο δημόσιο....

Ο εν λόγω κύριος και νυν σύντροφος, ξεκίνησε την καριέρα του, ως μαοϊκός καθοδηγητής στα αμφιθέατρα της λεγόμενης γενιάς του πολυτεχνείου, συνέχισε ως δημοσιογράφος, εξελίχθηκε σε χρηματιστή [την εποχή όπου παίχτηκαν και χάθηκαν περιουσίες στο Χ.Α.Α.] και στο τέλος, προσλήφθηκε στον συριζα - επάγγελμα που απεδείχθη πιο προσοδοφόρο από κάθε άλλο.

Σήμερα, δημοσιογραφεί στον "Κόκκινο" ραδιοσταθμό του κόμματος, όπου κατακεραυνώνει τους τραπεζίτες, επειδή κατάσχουν τα σπίτια του λαού, βάσει των νόμων που ψηφίζει το κόμμα του...

Στη φιέστα για τον 1 χρόνο εξουσίας της "αριστεράς" έφτασε μετά του υιού του και της μερσέντες του και δεν παρέλειψε να ξεχέσει όσους είχαν την ατυχή έμπνευση να τον φωτογραφίσουν, χαλώντας έτσι τη φαντασιακή εικόνα [image] του "παιδιού του λαού", που χάρη σ' αυτήν, μπορεί να ζει ζωήν μεγιστάνος...          
Κατάλαβες τώρα κυρία μου;

Τι ζαπατίστας και σαντινίστας και μαοϊστας και αλεξίστας, μου λες εσύ...

Μόνο μερσεντίστας είναι οι άνθρωποι και την περνάνε μπέϊκα, εις βάτος των κορόιδων που τους πιστεύουν...   

Εδώ βλέπετε τον τέως δημοσιογραφο του Flash και της Καθημερινής, να δίδει συμβουλές στο πόπολο, πως να παίξει τα λεφτά του σε χρηματιστηριακά παράγωγα, έτσι ώστε για άλλη μια φορά 

οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι...

Τώρα που έχει τρουπώσει για τα καλά στην αριστερά, δεν του χρειάζεται να πείθει τους αφελείς, να πουλήσουν τα χωραφάκια τους, για να αγοράσουν μετοχές και ομόλογα.
Τους πείθει απλώς ότι αυτοί που τους παίρνουν και τα χωραφάκια και τα σπιτάκια, με τους φόρους,

το κάμουν για το καλό τους...

Το καίριο ερώτημα δεν είναι το αν μία δράκα καλως οργανωμένων κρατικοδίαιτων μαφιόζων, κατορθώνει να λεηλατεί τον δημόσιο πλούτο.

Πολιτικό αληταριό σαν τους συριζαίους, υπήρχε και θα συνεχίσει να υπαρχει στην ινδογρεκία.

Ας μην λησμονούμε ότι ακόμα και τοτε, που η Ελλάς είχε απελευθερωθεί κατά το 1/10 της σημερνής της έκτασης και όλος ο μωρηάς, μαζί με τη Ρουμελη, ψωμολυσούσαν, κάποιοι έτρωγαν με δέκα μασέλες.

Η ιστορία του Εβραίου Πατσίφικο, που πλούτισε εις βάρος των πεινασμένων Ελλήνων και χάρη στα κανόνια του Εγγλέζου ναυάρχου Πάρκερ, είναι αρκούντως διδακτική.

Οι προδότες και οι άρπαγες είναι συστατικό στοιχείο της νεοελληνικής ιστορίας και οι συριζαίοι δεν κάμουν άλλο τι, παρά να το επιβεβαιώνουν.

Άλλο είναι το βασικό ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί εδώ.

Πως και γιατί, ένα σεβαστό ποσοστό των ελληνόφωνων μαζών, συνεχίζει να τους στηρίζει, παρότι η καταστροφή που επιφέρουν σ' αυτόν εδώ τον αμοιρο τόπο, είναι κάτι παραπάνω από κραυγαλέα...  

Και μην μου πειτε τώρα, ότι φταίει το IQ του αλβανογραικύλου, διότι θα σας απαντήσω ότι ακόμα και οι Αλβανοί, έχουν ψυλιαστεί τι σόι καθάρματα είναι οι ροζ συμμορίτες κι όποτε μιλάνε για συριζαίους, σκάζουν στα γέλια
Και σας το λέγω αυτό από προσωπική εμπειρία, καθότι εγώ ζω στα Μικρά Τίρανα...

Όχι!
Δεν είναι ηλίθιοι όλοι οι συριζαίοι. Ειδικά οι μερσεντίστας, σαν τον πατέρα Σχινά, είναι πανέξυπνα άτομα, που μπορούν να βγάνουν από τη μύγα ξύγκι.

Άλλο πράγμα συμβαίνει με τους αφγανοραγιάδες και 'κει στοχεύουν οι ροζ μηχανικοί των ψυχών, που κουλαντρίζουν το πόπολο.
Οι κρατικοδίαιτοι και αδηφάγοι μικροαστούληδες, που απαρτίζουν το λούμπεν κοινό της αριστεράς, προβάλλουν στην αγυρτεία των ηγετών τους, τη δικιά τους ελπίδα για προσωπικό βόλεμα και κούρσεμα του κρατικού κορβανά.
Ο μέσος συριζαίος, προβάλλει στον κάθε έναν πολιτικό αλήτη, που διορίζει εντελώς κυνικά τη γάτα του στο δημόσιο, τη δικιά του ελπίδα, ότι θα πάρει σειρά και το παιδί του.
Σου λέει, θα βολέψει πρώτα τους δικούς του αλλά θα έρθει και η σειρά για να βολέψει κι εμένα...

Οι μερσεντίστας είναι σαν να λέμε, το φωτεινό παράδειγμα για τον μέσο συριζαίο.
Το δικό τους βόλεμα, τροφοδοτεί την ελπίδα για το δικό του βόλεμα.
Κι έτσι όλα πάνε καλά.

Κι όσο για το δράμα των υπόλοιπων φουκαράδων, που τους παίρνουν ακόμα και το βρακί, για να τροφοδοτήσουν τους μερσεντιστας της νομενκλαντούρας τους - τους εμπόρους, τους επαγγελματίες, τους αγροτες, τους ιδωτικούς υπαλλήλους - δεν δίνει δεκάρα ο μέσος συριζαίος.

Διότι ξέρει καλά [είπαμε, δεν είναι ηλίθιος] ότι η οικονομία μιας ΄χωρας είναι παίγνιον μηδενικής βάσεως. Δηλαδή, για να τα παίρνουν χοντρά κάποιοι, πρέπει κάποιοι άλλοι να τα χάνουν.

Όπως ακριβώς και το χρηματιστήριο, το οποίο υπηρέτησε ευσυνείδητα ο μερσεντίστας μπαμπάς του ράπερ υιού...

Για προσέξτε το σουκλαρικάκι στο αυτί του συντροφου μερσεντιστα...

Μας και ειναι διαμαντακι, σαν αυτο του Μικ Τζαγκερ;

Λεω εγω, τωρα...

 

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

   Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Από την Αρχαιότητα ο άνθρωπος πίστευε στη μαγική δύναμη ορισμένων λέξεων, στην ικανότητά τους, αν προφερθούν σωστά, με έναν ορισμένο τρόπο, να παράγουν ορισμένα απτά, αντικειμενικά αποτελέσματα, για καλό ή για κακό. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι στην εποχή του οι βραχμάνοι μπορούσαν να κάνουν τις πιο εκπληκτικές θεραπείες με την απλή χρήση ορισμένων μαγικών λέξεων. Αναφέρονται, επίσης, αρχαίοι Πέρσες ιερείς που μπορούσαν να θεραπεύσουν στη στιγμή ένα θανατηφόρο δάγκωμα φιδιού με τη βοήθεια ενός κατάλληλου λεκτικού τύπου. Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να βασκάνουν, να αρρωστήσουν ή να γητεύσουν και άλλες που μπορούν να «λύσουν τα μάγια» και να θεραπεύσουν. Υπάρχουν ειδικές λέξεις δύναμης στις οποίες υπακούουν ακόμα και τα στοιχεία της Φύσης: λέξεις που μπορούν να ξεσηκώσουν θύελλα ή καταιγίδα ή που μπορούν να τα γαληνεύσουν. Υπάρχουν λέξεις που καλούν τα αόρατα πνεύματα σε εκδήλωση και λέξεις που τα δεσμεύουν και τα ωθούν σε συγκεκριμένες πράξεις ή λέξεις που τα εξορκίζουν και τα εκβάλλουν από τους δαιμονισμένους.
Δεν αρκεί η σκέψη από μόνη της - όμως ούτε και η αφηρημένη θέληση- για την επίτευξη του επιθυμητού. Η σκέψη πρέπει να προφερθεί με λόγο, για να «σαρκωθεί», να καρποφορήσει, να τελεσφορήσει. Τελικά, η ίδια η Δημιουργία του κόσμου στις αρχαίες θεογονίες ήταν το αποτέλεσμα της εκφοράς ορισμένων μαγικών λεκτικών τύπων από τους δημιουργικούς θεούς ή «Λόγους». Για Παράδειγμα, στην αιγυπτιακή μυθολογία ο θεός Θωθ ήταν ο κατεξοχήν «κύριος των θείων λέξεων», ο γνώστης του Θείου Λόγου, «η γλώσσα και η καρδιά του θεού Ρα.. Σε κάθε μύθο στον οποίο παίζει σημαντικό ρόλο, ο Θωθ είναι αυτός που λέει τις λέξεις με τις οποίες πραγματοποιούνται οι επιθυμίες του Ρα. Ο ίδιος πρόφερε τις λέξεις που δημιούργησαν τον ουρανό και τη Γη και είπε στην Ίσιδα τις λέξεις που τη βοήθησαν να αναστήσει το σώμα του νεκρού Όσιρη, αλλά και το γιο της Ώρο, όταν τον είχε δαγκώσει ένας σκορπιός.

Το μεγαλύτερο μέρος της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας βασιζόταν στη μυστική γνώση κατάλληλων λεκτικών τύπων και ονομάτων δύναμης, ο κάτοχος των οποίων μπορούσε να πραγματοποιήσει ό,τι επιθυμούσε και να είναι κυρίαρχος τόσο σε αυτόν όσο και στον άλλον κόσμο. Ο Θωθ μπορούσε να διδάξει όχι μόνο τις λέξεις δύναμης αλλά και τον τρόπο προφοράς τους, κάτι που επιθυμούσαν ιδιαίτερα οι Αιγύπτιοι, γιατί μόνο μέσω αυτών των λέξεων μπορούσαν να βρουν το δρόμο τους στον Κάτω Κόσμο.

Η Ίσις από τη μεριά της ήταν μεγάλη γνώστρια των λέξεων δύναμης. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν μια απλή γυναίκα της Γης, η οποία, όμως, «αποστράφηκε τα εκατομμύρια των ανθρώπων και διάλεξε τα εκατομμύρια των θεών, αλλά εκτίμησε περισσότερο τα εκατομμύρια των πνευμάτων». 'Ηθελε να γίνει Κυρία της Γης και μετά, ισχυρή θεά μέσω της γνώσης του ονόματος του θεού Ρα, γι' αυτό ανάγκασε με τη μαγεία της τον παντοδύναμο θεό να της αποκαλύψει το πιο άφατο και απόκρυφο όνομά του, αυτό που κανένας θεός -ούτε ακόμα και αυτά τα ίδια τα παιδιά του - δεν γνώριζε...

Από εδώ προέρχεται η παράδοση για το άφατο, άρρητο όνομα του Θεού, μέσω του οποίου μπορούσαν κάποτε οι μύστες να παράγουν εκπληκτικά αποτελέσματα. Για τη γνώση αυτού του άρρητου ονόματος έχει κατηγορηθεί από μερικούς ο Ιησούς, ότι δηλαδή μέσω της δύναμης του ονόματος του Θεού επιτέλεσε τα θαύματά του και το οποίο υποτίθεται δεν του δόθηκε μέσα από μύηση, αλλά το έκλεψε από το άδυτο των μυστηρίων...

Αυτό είναι το «απωλεσθέν όνομα της θεότητας» , για το οποίο μιλούν οι Τέκτονες και το οποίο έχουν θέσει βασικό τους στόχο να ξαναβρούν. Είναι, επίσης, το ιερό και φοβερό Τετραγράμματον που επικαλείται με τρεμάμενα χείλη και κατεβασμένα τα μάτια μέσα στο Άγιο των Αγίων ο αρχαίος Ραβίνος, αλλά και η ιερή Τετρακτύς των Πυθαγόρειων ή ακόμη τα επτά ιερά φωνήεντα με το μυστικό τρόπο συνεκφώνησής τους, των οποίων παραφράσεις και βαρβαρισμοί έχουν φθάσει μέχρι τις μέρες μας.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ
Η δύναμη του λόγου είναι δεδομένη, το ίδιο και των γραμμάτων και του ρυθμού. Ο σωστός συνδυασμός και των τριών δημιουργεί ένα όνομα δύναμης, η κατάλληλη εκφορά του οποίου μπορεί να επιφέρει συγκεκριμένα υλικά αποτελέσματα. Αυτή είναι η Μαντρίκα Σάκτι των Ινδουιστών, η δύναμη των μάντρα, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται η δύναμη του άφατου ονόματος. Οι λέξεις δύναμης δεν ήταν παρά οι λεκτικές, δυναμικές αντιπροσωπεύσεις των ιδεών, του μυστικού Λόγου με βάση το ρυθμό και τις συλλαβές του ιερού μέτρου. Ο μετρικός λόγος παράγεται από τον αριθμό των συλλαβών από τις οποίες αποτελείται η λέξη, ενώ στο Πυθαγόρειο Σύστημα όλα τα πράγματα αντιστοιχούν σε μια ορισμένη αριθμητική αναλογία.
Οι ιερές, μαγικές λέξεις δεν είναι παρά εκφραστικά σύμβολα των πραγμάτων του αόρατου κόσμου, αρκετά ανάλογες με τις Πλατωνικές ιδέες.
Πρέπει να τονιστεί ότι οι αρχαίοι θεοί δεν ήταν «είδωλα», όπως έχουν κατηγορηθεί επανειλημμένα , αλλά απλοί ανθρωπομορφισμοί, αντιπροσωπεύσεις πραγματικών αόρατων δυνάμεων της Φύσης (ή νοουμένων). Ο θεός, στην πραγματικότητα, δεν ήταν για τον μυημένο τίποτε άλλο παρά μια μορφή, ένα μέσον, ένας φορέας που ο ίδιος δομούσε συνειδητά και μέσω του οποίου μπορούσε να εκδηλωθεί, τελικά, μια συγκεκριμένη απόκρυφη δύναμη στο υλικό επίπεδο, για να επιφέρει συγκεκριμένα και αντικειμενικά αποτελέσματα. Η επίκληση του ονόματός του δεν ήταν παρά η επίκληση της απόκρυφης δύναμης που αυτός αντιπροσωπεύει.
Συνοψίζοντας, αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι η δύναμη ενός ονόματος βρίσκεται στην απόκρυφη Ιδέα που αυτό αντιπροσωπεύει, η οποία εκφράζεται μορφικά με έναν ορισμένο τύπο γραμμάτων και συλλαβών που εμπεριέχουν ορισμένη αριθμητική αξία και μέτρο. Ο σωστός, στη συνέχεια, (ρυθμικός) τρόπος επίκλησης αυτού του ονόματος εκδηλώνει υλικά την απόκρυφη δύναμη που αυτό αντιπροσωπεύει.

Για τη δόμηση, λοιπόν ενός ονόματος δύναμης χρειάζεται να είμαστε γνώστες ενός ιερού αλφάβητου (εδώ του ελληνικού) με τις αντίστοιχες αριθμητικές αξίες των γραμμάτων του και των Ιδεών που αυτό αντιπροσωπεύει.

Επίσης, πρέπει να είμαστε γνώστες των ιερών μέτρων για τη δόμηση των αντίστοιχων συλλαβών αυτού του ονόματος. Η τελική αριθμητική αξία του ονόματος προκύπτει από τη λεγόμενη αριθμοσοφική πρόσθεση, την πρόσθεση δηλαδή της αριθμητικής αξίας όλων των γραμμάτων που το αποτελούν και της αναγωγής έτσι του ονόματος σε έναν τελικό αριθμό. Ονόματα ή λέξεις με ίδιες συνολικές αριθμητικές αξίες θεωρούνται ισοδύναμες. Ακόμα, μπορούν να προστεθούν «θεοσοφικά» όλα τα ψηφία του τελικού αριθμού, για να αναχθούν σε έναν από τους πρωταρχικούς αριθμούς 1-10. Κάθε αριθμός έχει συγκεκριμένο ιδεολογικό περιεχόμενο και ταυτίζεται έτσι με μια Ιδέα ή δύναμη, όπως και τα γράμματα από μόνα τους.

Στη μερική, εκ των πραγμάτων, παρουσίαση του θέματός μας δεν θα μιλήσουμε για την ιερή μετρική και το ρυθμό ή τον τρόπο δόνησης των ιερών ονομάτων ή λέξεων δύναμης, παρά μόνο για το αριθμητικό τους περιεχόμενο και την αντιστοιχία, παραθέτοντας τις αριθμητικές αξίες των γραμμάτων.

Η αριθμητική αξία των γραμμάτων του ελληνικού αλφάβητου έχει ως εξής:

Α=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, Ε=5, Ζ=7, Η=8, Θ=9, 1=10, Κ=20, Λ=30, Μ=40, Ν=50, Ξ=60, 0=70, Π=80, Ρ=100, Σ=200, Τ=300, Υ=400, Φ=500, Χ=600, Ψ=700, Ω=800.

Στα παραπάνω δεν αναγράφουμε το «επίσημον» που αντιστοιχεί στο 6, το «κόππα» που αντιστοιχεί στο 90 και το «σαμπί» που αντιστοιχεί στο 900.

Με βάση την αντιστοιχία αυτή των γραμμάτων και των αριθμών μπορούμε να προσδιορίσουμε την αριθμητική αξία μιας οποιασδήποτε ελληνικής λέξης, όπως π .χ. στη λέξη αγνός = 1 +3+50+70+200 = 324, αριθμός που αναγόμενος αριθμοσοφικά δίνει τον αριθμό 3+2+4 = 9. Μια άλλη λέξη ή όνομα που θα αναγόταν αριθμοσοφικά πάλι στον αριθμό 9 υποτίθεται ότι έχει κάποια σχέση ή αναλογία με τη λέξη αγνός. Αυτό είναι το αριθμοσοφικό σύστημα.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΘΕΩΝ

Σύμφωνα με το Γερμανό φιλόλογο και γλωσσολόγο Georg Curtius (1820-1885), η λέξη Όλυμπος προέρχεται από τη ρίζα -λαμπ και ερμηνεύεται ως ο ολολαμπής, ολόλαμπρος ή ολόλευκος (θεωρεί το υ αιολικό). Έτσι, οι ολύμπιοι θεοί είναι οι λαμπεροί, λάμποντες θεοί. Την ετυμολογική ρίζα της ύπατης αρχής και διάνοιας του κόσμου, Ζευς-Διός, με παραλλαγές ίσως του πρώτου γράμματος, μπορούμε να τη βρούμε σε όλους βασικά τους ύψιστους θεούς της Αρχαιότητας. Μερικοί ετυμολογούν το όνομά του σε σχέση με τη ζωή και το ερμηνεύουν σαν ο «Ζωοδότης». Άλλοι το συνδέουν με το ρήμα ζεύγνυμι και την αποκατάσταση από αυτόν της ουράνιας τάξης και αρμονίας, μετά την επανάσταση εναντίον του πατέρα του Κρόνου.

Το όνομά του θεωρείται ένα από τα κατεξοχήν ονόματα δύναμης και η σωστή προφορά του με κραδασμό, έμπνευση και συναίσθημα, μπορεί να επιφέρει συγκεκριμένα θαυμαστά αποτελέσματα. Η αριθμητική αξία του ονόματός του είναι 612 ή με αριθμοσοφική αναγωγή ο αριθμός 9. Ο Θ. Μανιάς έχει παρατηρήσει ότι 612 : 2 == 306, όπου 306 είναι η αριθμητική αξία της λέξης Γαλαξίας και υποστηρίζει με αυτό ότι ο Δίας είναι διπλάσιος του Γαλαξία κ.ο.κ. Στις άλλες πτώσεις το όνομά του δίνει τις εξής αριθμητικές αξίες: Διός = 284, Διί = 24, Δία = 15 και Ζευ = 412. Το 284 είναι επίσης η αριθμητική αξία των λέξεων Θεός, άγιος, αγαθός κτ λ.

Η άνασσα Ήρα θεωρείται ετυμολογικά ότι παράγεται με αναγραμματισμό της λέξης αήρ (κατ' άλλους από τη λέξη ερατή ή Έρα = Γη). Είναι η θεά του στοιχείου της Γης, χωρίς να είναι όμως η ίδια η Γη σαν σώμα (που είναι η Ρέα-Γαία) ή σαν δύναμη (που είναι η Δήμητρα). Είναι επίσης η θεά του Αέρα, της ατμόσφαιρας και, γενικά, ένα διάμεσο ανάμεσα στον ουράνιο κόσμο και στα γήινα πράγματα.

Μυστικιστικά αντιπροσωπεύει την ψυχή και την εκδήλωση της ζωής πάνω τη Γη. Η αριθμητική της αξία είναι 109 ή αριθμοσοφικά 10 ή ακόμα 1. Μαζί με τον Δία δίνουν το συνολικό αριθμό 721 ή αριθμοσοφικά το 10 ή το 1.

Ο σεισίχθων Ποσειδώνας παράγεται από το πότος ή πόντος ή ποταμός και είναι συνεπώς «ο θεός του υγρού στοιχείου». Κατά άλλους, το όνομά του παράγεται από το πόσις και δούναι ή ακόμα από το είδη ποιών. Αντιπροσωπεύει τη δύναμη του υγρού στοιχείου, τη ρευστότητα, την αέναη κίνηση του εκδηλωμένου κόσμου καθώς και τον κόσμο των ανθρώπινων συναισθημάτων. Η αριθμητική αξία του ονόματός του είναι 1.219 και αριθμοσοφικά είναι το 13 ή το 4.

Η γλαυκώπις Αθηνά είναι η θεά της σοφίας, της υγείας, αλλά και της κεραμικής και των άλλων οικιακών τεχνών. Είναι μια πολεμική θεά - με γνώμονα όμως το δίκιο και τη φρόνηση- και συγχρόνως φιλειρηνική (ειρηνοφόρος).

Ετυμολογείται από τη ρίζα -αιθ, από την οποία παράγεται και η λέξη αιθήρ ή από το ρήμα αθρέω-ώ (βλέπω) ή ακόμα από το στερητικό α- και το θήνη (δηλαδή η αθήλαστη). Νεώτεροι, όμως, γλωσσολόγοι θεωρούν ότι το όνομά της έχει πελασγική προέλευση και ότι σήμαινε τη θεά της κεραμικής. Όπως παρατηρεί ο Βλάσης Ρασσιάς, η επίκλησή της «εξασφαλίζει αδιαπέραστη άμυνα κατά των ψυχικών επιθέσεων και την επιστροφή τους εις το πολλαπλάσιο πίσω στην πηγή τους». Η αριθμητική της αξία ως Αθήνη είναι ο αριθμός 76 και ως Αθηνά ο αριθμός 69. Οι λέξεις Γλαυκώπις Αθήνη έχουν αριθμητική αξία 1.620, ενώ Η θεά Αθηνά = 84 =7 Χ 12.

Η Κύπρια Αφροδίτη που γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων, όπως μαρτυρεί και το όνομά της, είναι η θεά του έρωτα, της γονιμότητας, της βλάστησης, της άνθισης και της ομορφιάς. Διακρίνονται φιλοσοφικά δύο όψεις της: Η αρχαιότερη ουράνια Αφροδίτη, η θεά του νόμιμου έρωτα και του συζυγικού δεσμού και η Πάνδημη Αφροδίτη, η θεά των ελεύθερων και των αγοραίων ερώτων και η προστάτιδα των πόρνων. Παρουσιάζει και μια χθόνια πλευρά ως προστάτιδα των ψυχών των νεκρών. Η αριθμητική της αξία είναι 993 και αριθμοσοφικά ισούται με το 22 ή το 4.

Ο Απόλλωνας είναι ο μεγάλος διαφωτιστής θεός της θεραπευτικής, της μαντικής, της δημιουργικής έμπνευσης και της μουσικής. Είναι, επίσης, προστάτης της νεότητας, της υγείας και θεός αλεξίκακος ή ακόμα πολεμικός. Το όνομά του ετυμολογείται από το στερητικό α- και το πολλών, δηλαδή «ο όχι για τους πολλούς». Η αριθμητική του αξία είναι 1.061 . Ο Θ. Μανιάς παρατηρεί ότι, αν προσθέσουμε όλες τις πτώσεις της λέξης ανήρ, βρίσκουμε πάλι 1.061. Αλλά και Ιάσων = 1.061, ίσως γιατί ήταν πολύ ωραίος σαν τον Απόλλωνα...

Η θεά Άρτεμις ετυμολογείται. από το επίθετο αρτεμής (=άρτιος, σώος και αβλαβής), ίσως από το αήρ + τέμνω. Είναι η θεά της άγριας φύσης, της παρθενίας και του κυνηγιού. Όπως αναφέρει ο Βλάσης Ρασσιάς, «σε αυτήν ανήκουν, ως χθόνια και παμβασίλεια θεά, όλα τα ψυχικά κέντρα του πλανήτη Γη και αυτή αντιπροσωπεύει το πνεύμα του θεραπευτικού Σαμανισμού της μητριαρχικής εποχής με έμφαση στις ψυχικές θεραπείες». Είναι η κατεξοχήν προστάτιδα των γυναικών. Η αριθμητική της αξία είναι 656 ή θεοσοφικά 17 ή 8. Ο Θ. Μανιάς παρατηρεί ότι ο λόγος Απόλλων προς Άρτεμις = 1.061 : 656 δίνει το «Χρυσό αριθμό» Φ, με τον Απόλλωνα να αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο τμήμα της χρυσής τομής.

Ο αγγελιαφόρος των θεών Ερμής ετυμολογείται από το ρήμα είρω (αναγγέλλω), απ’ όπου ιερέας, ενώ κατά πλεονασμό του γράμματος -μ- Ερμέας και με συναίρεση Ερμής ή κατά άλλους από το έρυμα (λόγο). Είναι ο θεός της νόησης και της επικοινωνίας, αλλά και αλεξίκακος και αποτροπιαίος θεός. Του αποδίδονταν τα «ερμαία» (παντός λογής τυχαία ευρήματα), από το οποίο εξελίχθηκε και σαν «αγοραίος» και «κερδώος» θεός και προστάτης του εμπορίου. Αντιπροσωπεύει μυστικιστικά το θείο δημιουργικό Λόγο. Η αριθμητική του αξία είναι 353 ή αριθμοσοφικά 11 ή 2, που δεν ταιριάζει, όμως, σε αυτόν. Το ασυναίρετο Ερμέας έχει αριθμητική αξία 351 και αριθμοσοφική αναγωγή 9.

Ο θεός του πολέμου Άρης παράγει το όνομά του από το ρήμα αιρώ (κυριεύω, κατακτώ) η από τη λέξη αρά (βλάβη, πλήγμα). Είναι ο θεός της άγριας σύγκρουσης και βιαιότητας (ανδρόφονος, αιμοχαρής). Εκπροσωπεί το αχαλίνωτο πάθος και την άμετρη επιθετικότητα και αγριότητα, μαζί και τολμηρότητα. Η ασυγκράτητη φύση του μπορεί να μετριαστεί μόνο με την ερωτική ενέργεια ή την αγάπη της Αφροδίτης και από τη σύζευξη των δυο αυτών αντιθέτων παράγεται η Αρμονία. Η μόνη που μπορεί να τον κατανικήσει στο πεδίο της σύγκρουσης είναι η Αθηνά, η θεά της σύνεσης και της σοφίας. Η αριθμητική του αξία είναι 309 ή αριθμοσοφικά 12 ή 3.
Ο θεός Ήφαιστος ετυμολογείται κατά μερικούς από το αφή και εστία ή από το άπτω ή αϊστάω (αφιστάω, a-FIστάω= αψανίζω) ή το φάω και ίστωρ (ο μεγάλος δάσκαλος στη γνώση του φωτός) ή από το φαίστος = λάμπων με την πρόσληψη του -η-. Είναι ο θεός του στοιχείου του πυρός, η φλόγα της Δημιουργίας και ο τεχνουργός των θεών. Η αριθμητική του αξία 1.289 και αριθμοσοφικά 20 ή 2.
Η παρθένος θεά Εστία ετυμολογείται από το απαρέμφατο εστάναι (του ίστημι) η από το ρήμα εύω (ανάβω) ή ακόμα από το ουσιαστικό εσσία (ουσία). Είναι προστάτιδα των σπιτικών , αλλά και της πόλης, της οικογένειας και της ασυλίας. Το ιερό πυρ της έπρεπε να διατηρείται άσβεστο στον οίκο ή στο Πρυτανείο για να τα προστατεύει συνεχώς από κάθε κακό. Η αριθμητική αξία της είναι 516 ή 12 ή 3.
Η θεά Δήμητρα ετυμολογείται από το Δα-Μάτερ ή τη Μητέρα Γη. Δεν είναι, όμως, το σώμα της Γης που συμβολίζεται με τη θεά Ρέα, αλλά η ψυχή ή η δύναμη της Γης. Είναι επίσης η θεά της βλάστησης, της γονιμότητας και της αναπαραγωγής και με την κόρη της Περσεφόνη συμβολίζει την κυκλική εκδήλωση της ύπαρξης μέσα από τη ζωή το θάνατο και την επαναγέννηση. Η αριθμητική αξία της είναι 468 (Δημήτηρ) ή 461 (Δήμητρα).
Ο θεός Διόνυσος ετυμολογείται ως ο γιος ή ο νους του Δία. Εξωτερικά αντιπροσωπεύει το ενστικτώδες τμήμα του ανθρώπου που ξεπερνά τους συνηθισμένους κοινωνικούς περιορισμούς και εσωτερικά το θείο εκείνο σπινθήρα μέσα του που καθαγιάζει την υπόλοιπη τιτανική, ζωώδη φύση και το οποίο μπορεί να τον άγει, μέσω της μυστηριακής οδού, στη θέωση. Έχει πολλούς συμβολισμούς και αντιστοιχίες με τον Χριστό. Είναι ένας θνήσκων αλλά και ανασταινόμενος θεός, που αντιπροσωπεύει την πνευματική πορεία από το ανθρώπινο προς το θείο, αλλά και από τη μονάδα προς το πολλαπλό.
Είναι ο απελευθερωτής θεός, ο Έλληνας θεάνθρωπος. Είναι, τελικά, ο θεός που ενθρονίζεται από τον Δία σαν ο μέγιστος βασιλιάς όλων των κοσμικών θεών, σηματοδοτώντας μια νέα περίοδο για τον κόσμο. Η αριθμητική του αξία είναι 1.734 και αριθμοσοφικά 15 ή 6.
Για άλλες ενδιαφέρουσες ετυμολογικές ερμηνείες των θεϊκών αυτών ονομάτων μπορούν όσοι ενδιαφέρονται να ανατρέξουν στον Κρατύλο του Πλάτωνα. Τέλος, ας σημειώσουμε ότι υπάρχουν και άλλα εσωτερικά, απόκρυφα ονόματα των ολύμπιων θεών , γνωστά μόνο στους μυημένους. Αυτά είναι κατεξοχήν ονόματα δύναμης. Τα προηγούμενα - αν και a-priori τα θεωρήσαμε ορθά και αντικειμενικά - Είναι στην πραγματικότητα, εξωτερικά και οι αριθμητικές αξίες και οι θεοσοφικές τους αναγωγές δεν δίνουν πάντα ό, τι θα αναμέναμε από αυτά. 
Το όνομα Δίας-Ζευς έχει και μια άλλη μυστική σημασία. αφού με τη μια ιδιότητα χωρίζει και με την άλλη ενώνει. Zougla online

ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΠΕΡΙΦΗΜΑ ΣΠΑΘΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τα πλέον περίφημα σπαθιά της παγκόσμιας Ιστορίας

Διαβόητα ξίφη και οι φονικές περιπέτειές τους!

Είναι γνωστό ότι το σπαθί εμφανίζεται στην οικουμένη κατά την Εποχή του Χαλκού, καθώς ο άνθρωπος σκέφτηκε από νωρίς να χρησιμοποιήσει τα νέα μέσα για πολεμικούς σκοπούς.

Το παλιότερο χάλκινο ξίφος το έφερε πράγματι στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο σημερινό Πακιστάν, ενώ στον Μεσαίωνα τα σιδερένια και χαλύβδινα σπαθιά παράγονταν μαζικά και έφεραν τον όλεθρο στη μάχη σώμα-με-σώμα.
Πριν λοιπόν τα εξαφανίσει η εποχή της πυρίτιδας, πολέμαρχοι, βασιλιάδες και αυτοκράτορες είχαν το προσωπικό τους σπαθί, καμωμένο αναγκαστικά από τους κορυφαίους κατασκευαστές σπαθιών της οικουμένης.
Κάποια μάλιστα εξ αυτών απέκτησαν τη δική τους φήμη, έχοντας ιστορικές καταγραφές και ντοκουμέντα να προσυπογράφουν τα χρονικά τους.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από ιστορικά και τιμημένα σπαθιά που επιβίωσαν ως τις μέρες μας. Με μυθολογικά σπαθιά και λαϊκούς θρύλους δεν θα ασχοληθούμε εδώ…

Το σπαθί του Tomoyuki Yamashita

Ο στρατηγός του Αυτοκρατορικού Στρατού της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε γνωστός όταν κατέλαβε βρετανικές αποικίες, όπως τη Σιγκαπούρη, καταδικάστηκε όμως για εγκλήματα πολέμου μετά τον πόλεμο, όπως τη Σφαγή της Μανίλα και άλλες θηριωδίες. Το σπαθί του στρατηγού ήταν καμωμένο από τον περίφημο κατασκευαστή Fujiwara Kanenaga, κάπου μεταξύ 1640-1680, με τη λεπίδα να είναι η αυθεντική και τη λαβή να έχει ανασκευαστεί στις αρχές του 20ού αιώνα. Το κατάνα του Yamashita παραδόθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945 στον στρατηγό ΜακΆρθουρ, ο οποίος το εμπιστεύτηκε για φύλαξη στο Πολεμικό Μουσείο του West Point, όπου παραμένει μέχρι σήμερα…
Η σκαλιστή σπάθη του San Martin

Ο Jose de San Martín ήταν περίφημος στρατηγός της Αργεντινής και ήρωας που έζησε μεταξύ 1778-1850, ακρογωνιαίος λίθος της λατινοαμερικάνικης μάχης για ανεξαρτησία από τον ισπανικό ζυγό: κάτω από τις διαταγές του, το Περού ανεξαρτητοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1821. Ο Απελευθερωτής είχε ένα σκαλιστό σπαθί που είχε αγοράσει από το Λονδίνο, ιδανικό για μάχη σώμα με σώμα, το οποίο μετά τον θάνατό του πέρασε στον στρατηγό της Αργεντινής, Don Juan Manuel de Rosas. Το σπαθί που συνόδευσε τον San Martin στον λατινοαμερικάνικο Πόλεμο της Ανεξαρτησίας φυλάσσεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο του Μπουένος Άιρες…

Το σπαθί με τις 7 διακλαδώσεις

Η Δυναστεία των Baekje ήταν ένα αρχαίο βασίλειο στα νότια της Κορέας, που έφτασε στον 4ο αιώνα να ελέγχει όλη την κορεατική χερσόνησο και τμήματα της Κίνας. Το 372, ο βασιλιάς Geunchogo των Baekje απέτισε φόρο τιμής στον βασιλιά Jin και παρήγγειλε την κατασκευή του συγκεκριμένου ξίφους ως δώρο. Το σιδερένιο σπαθί των 74,9 εκατοστών φτιάχτηκε βέβαια για τελετουργικούς σκοπούς και όχι για μάχη, ενώ πάνω του είναι χαραγμένες προφητείες. Παραμένει σημαντικό ιστορικό κειμήλιο γιατί δείχνει ότι υπήρχαν πράγματι σχέσεις μεταξύ των βασιλείων της Ανατολικής Ασίας της εποχής. Το επετειακό ξίφος φυλάσσεται σήμερα στο Ιεροφυλάκιο Isonokami της ιαπωνικής επαρχίας Nara, αν και δεν είναι επισκέψιμο από το κοινό…
Το σπαθί του Γουίλιαμ Γουάλας

Ο ηγέτης της σκοτσέζικης αντίστασης στον βρετανικό ζυγό κατά τους Πολέμους της Ανεξαρτησίας (τέλη 13ου-αρχές 14ου αιώνα), ο σκληροτράχηλος πολεμιστής Γουίλιαμ Γουάλας δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο εθνικός ήρωας της χώρας οδήγησε τους άντρες του σε ξακουστές νίκες κατά των υπέρτερων Βρετανών, αν και πιάστηκε τελικά το 1305 από τον βασιλιά Εδουάρδο Α’ της Αγγλίας, ο οποίος τον εκτέλεσε για προδοσία. Το σπαθί του ιππότη Γουάλας, με το οποίο θριάμβευσε σε μια σειρά από μάχες, είναι ένα από τα πλέον ξακουστά του κόσμου και φυλάσσεται στο National Monument του Stirling της Σκοτίας. Το σπαθί μάλιστα υποβλήθηκε σε πάμπολλες τροποποιήσεις στα κατοπινά χρόνια, καθώς τόσο η λαβή του όσο και η θήκη ήταν διακοσμημένα με το δέρμα του βρετανού διοικητή Hugh Cressingham!

Το σπαθί του Ελ Σιντ

Ο ήρωας της Ισπανίας, γέννημα-θρέμμα του Βασιλείου της Καστίλης και αρχιστράτηγος των δυνάμεων του Αλφόνσο ΣΤ’, ήταν ένας δαιμόνιος στρατηγός και διπλωμάτης, το καλύτερο όπλο των Ισπανών στον πόλεμο κατά των Μαυριτανών. Ο δεινός ξιφομάχος Ελ Σιντ χρησιμοποίησε μπόλικα σπαθιά στη ζωή του, τα πλέον περίφημα όμως είναι τα Colada και Tizona, με το τελευταίο να είναι αυτό με το οποίο βάλθηκε να χαλάσει ο Ελ Σιντ τους Μαυριτανούς. Η λεπίδα του είναι καμωμένη από χάλυβα που μεταφέρθηκε από τη Δαμασκό και η ημερομηνία κατασκευής της, γραμμένη πάνω της, είναι το 1002. Το σπαθί εκτίθεται στο ισπανικό Museo de Burgos…

Το σπαθί του Βοναπάρτη

Ήταν το 1804 όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης στέφθηκε αυτοκράτορας της Γαλλίας και βάλθηκε να κυριεύσει την Ευρώπη, με την πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα να γίνεται μάρτυρας της κατακτητικής του μανίας. Ο άνθρωπος που έκανε τον πόλεμο τέχνη, σύμφωνα με τους στρατιωτικούς ερευνητές, διέθετε πλήθος πιστολιών και σπαθιών στο αυτοκρατορικό του οπλοστάσιο. Ένα εξ αυτών βγήκε σε δημοπρασία το καλοκαίρι του 2007 έναντι 6,4 εκατ. δολαρίων! Το σπαθί χρησιμοποιήθηκε στις μάχες του κατακτητή, φέροντας πάνω του τα σημάδια του πολέμου, και δόθηκε κατόπιν από τον Βοναπάρτη στον αδερφό του ως γαμήλιο δώρο. Το σπαθί, σε στιλ σπάθης των Μαμελούκων, πέρασε από γενιά σε γενιά και δεν βγήκε ποτέ από την οικογένεια, ενώ το 1978 ανακηρύχθηκε εθνικός θησαυρός της Γαλλίας.

Το Σπαθί του Ελέους

Ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Εξομολογητής, ένας από τους τελευταίους αγγλοσάξονες μονάρχες της Βρετανίας, βασίλεψε από το 1042-1066, ενώ αμέσως μετά τον θάνατό του οι Νορμανδοί θα επεκτείνονταν στην Αγγλία, οδηγούμενοι από τον διαβόητο Γουλιέλμο τον Κατακτητή. Το περίφημο βασιλικό Σπαθί του Ελέους με τη σπασμένη λεπίδα χρησιμοποιείται από το 1236 για τη στέψη των βρετανών μοναρχών και αποτελεί τμήμα των Κοσμημάτων του Στέμματος του Ηνωμένου Βασιλείου. Μέχρι και ο διαβόητος Όλιβερ Κρόμγουελ το σεβάστηκε και δεν το έλιωσε παρέα με τα άλλα ξακουστά ξίφη του βρετανικού θρόνου…
Zulfigar

Το αρχαίο σπαθί του μουσουλμάνου ηγέτη Αλί, ξάδελφου και γαμπρού του προφήτη Μωάμεθ, δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Ο Αλί, που βασίλεψε στο Ισλαμικό Χαλιφάτο από το 656-661, έλαβε το γιαταγάνι ως δώρο από τον Μωάμεθ, εντυπωσιασμένος καθώς ήταν ο προφήτης από τη γενναιότητα και τη δύναμη του Αλί. Το γιαταγάνι με τη σκαλισμένη λεπίδα, σύμβολο της ισλαμικής πίστης, χρησιμοποιήθηκε σε πολλές από τις ξακουστές μάχες των μουσουλμάνων, όπως στην υπεράσπιση της Μεδίνα. Το σπαθί έχει επιβιώσει ως τις μέρες μας και φυλάσσεται στη συλλογή του ιμάμη Muhammad al-Mahdi…
Honjo Masamune

Ένας από τους κορυφαίους μεταλλουργούς που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης, ο ιάπωνας κατασκευαστής κατάνα Masamune έζησε και έδρασε κάπου μεταξύ 1288-1328. Τα σπαθιά που φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης οπλουργός θεωρούνται πλέον θρυλικά, με την ανώτερη ποιότητα και την απαράμιλλη ομορφιά τους, και το πλέον διάσημο όλων είναι το Honjo Masamune. Κατασκευασμένο στην περίοδο Έντο της Ιαπωνίας, το κατάνα των σαμουράι περνούσε από σογκούν σε σογκούν για γενιές και το 1939 χαρακτηρίστηκε εθνικός θησαυρός της χώρας, παρέμεινε ωστόσο στην κατοχή του ιδιοκτήτη του. Τον Δεκέμβριο του 1945, ο τελευταίος ιδιοκτήτης του Tokugawa Iemasa το δώρισε στο αστυνομικό τμήμα της πόλης Mejiro και λίγο αργότερα η αστυνομία το έδωσε στον λοχία Coldy Bimore του αμερικανικού ιππικού. Έκτοτε το κατάνα αγνοείται και παραμένει μυστήριο πού μπορεί να βρίσκεται…

Το σπαθί του Καρλομάγνου

Ένας από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος και εκχριστιανιστής της Ευρώπης, ο πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαιοκαθολικής Αυτοκρατορίας (800 μ.Χ.) επέκτεινε το βασίλειό του σε μια αυτοκρατορία που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης. Όσο για το προσωπικό του σπαθί, το Joyeuse, υπάρχουν σήμερα δύο πιθανοί υποψήφιοι που διεκδικούν τον τίτλο του αυθεντικού! Το πρώτο είναι μια σπάθη που φυλάσσεται στο Weltliche Schatzkammer της Βιέννης, ενώ το δεύτερο φιλοξενείται στο Μουσείο του Λούβρου. Η λεπίδα του σπαθιού του Λούβρου φέρεται να έχει φτιαχτεί από το αυθεντικό ξίφος του Καρλομάγνου και χρονολογείται από την εποχή που έδρασε ο κατακτητής που ένωσε την Ευρώπη. Ο Καρλομάγνος αποκεφάλισε ουκ ολίγους εχθρούς με το Joyeuse του, όπως τον σαρακηνό διοικητή Corsuble, χρησιμοποιώντας το ταυτόχρονα και για να κάνει ιππότες τα πρωτοπαλίκαρά του
http://www.newsbeast.gr/world/arthro/707923/ta-pleon-perifima-spathia-tis-pagosmias-istorias

ΤΟΥ ΑΙΓΑΓΡΟΥ!!!![Αφιερωμένο στον Α.Κ.]

ΤΟΥ ΑΙΓΑΓΡΟΥ -Ανδρέα Εμπειρίκου

Πήδηξε ο αίγαγρος και στάθηκε σε μια ψηλή κορφή. Στητός και ρουθουνίζοντας κοιτάζει τον κάμπο και αφουγκράζεται πριν άλλο σκίρτημα σε άλλη κορφή τον πάη. Τα μάτια του λάμπουν σαν κρύσταλλα και μοιάζουν με μάτια αετού, ή ανθρώπου που μέγας οίστρος τον κατέχει. Το τρίχωμά του είναι στιλπνό και ανάμεσα στα πισινά του πόδια, πίσω και κάτω απ' το κεντρί του, το μέγα σήμαντρον της απολύτου ορθοδοξίας ταλαντευόμενον σε κάθε σάλεμά του, βαριά και μεγαλόπρεπα κουνιέται.

Κάτω εκτείνεται ο κάμπος με τα λερά μαγνάδια του και τις βαρειές καδένες.

Ο αίγαγρος κοιτάζει και αφουγκράζεται. Από τον κάμπο ανεβαίνει μία μυριόστομη κραυγή ανθρώπων πνευστιώντων.

«Αίγαγρε! Αίγαγρε! Έλα σε μας για να χαρής και να μας σώσης».

Ο αίγαγρος κοιτάζει και αφουγκράζεται. Όμως δεν νοιάζεται καθόλου για όλου του κάτω κόσμου την βοή και την αντάρα. Στέκει στητός στα πόδια του, και όλο μυρίζει τον αέρα, σηκώνοντας τα χείλη του σαν σε στιγμές οχείας.

«Αίγαγρε! Αίγαγρε! Έλα σε μας για να ευφρανθής και να μας σώσης. Θα σε λατρέψουμε ως Θεό. Θα κτίσουμε ναούς για σένα. Θάσαι ο τράγος ο χρυσός! Και ακόμη θα σου προσφέρουμε πλούσια ταγή και όλα τα πιο ακριβά μανάρια μας& Για δες!»

Και λέγοντας οι άνθρωποι του κάμπου έσπρωχναν προς το βουνό ένα κοπάδι από μικρές κατσίκες σπάνιες, από ράτσα.

Ο Αίγαγρος στέκει ακίνητος και οσμίζεται ακόμη τον αέρα. Έπειτα, ξαφνικά, υψώνει το κεφάλι του και αφήνει μέγα βέλασμα, που αντηχεί επάνω και πέρα απ' τα φαράγγια σαν γέλιο λαγαρό, και μονομιάς, με πήδημα γοργό, σαν βέλος θεόρατο ή σαν διάττων, ακόμη πιιο ψηλά πετιέται.

Γεια και χαρά σου, Αίγαγρε! Γιατί να σου φαντάξουν τα λόγια του κάμπου και οι φωνές του; Γιατί να προτιμήσης του κάμπου τα κατσίκια; Έχεις ό,τι χρειάζεσαι εδώ και για βοσκή και για οχείες και κάτι παρά πάνω, κάτι που, μα τον Θεό, δεν ήκμασε ποτέ κάτω στους κάμπους έχεις εδώ την Λευτεριά!

Τα κρύσταλλα που μαζώχθηκαν και φτιάξαν τον Κρυστάλλη, ο Διονύσιος Σολωμός ο Μουσηγέτης, ο Ανδρέας ο πρωτόκλητος και πρωτοψάλτης Κάλβος, ο Περικλής Γιαννόπουλος που ελληνικά τα ήθελε όλα κ' έκρυβε μέσα του, βαθιά, μια φλογερή ψυχή Σαβοναρόλα, ο μέγας ταγός ο Δελφικός, ο Αρχάγγελος Σικελιανός που έπλασε το Πάσχα των Ελλήνων και ανάστησε (Πάσχα και αυτό) τον Πάνα, ο  εκ του Ευξείνου ποιητής ο Βάρναλης ο Κώστας , αι βάτοι αι φλεγόμεναι, ο Νίκος Εγγονόπουλος και ο Νικήτας Ράντος, ο Οδυσσεύς Ελύτης, που την ψυχή του βάφτισε στα ιωνικά νερά του Ελληνικού Αρχιπελάγους, ο εκ Λευκάδος ποιητής, αυγερινός και αποσπερίτης, ο Νάνος Βαλαωρίτης, αυτοί και λίγοι άλλοι, αυτοί που πήραν τα βουνά, να μην τους φάη ο κάμπος, δοξολογούν τον οίστρο σου και το πυκνό σου σπέρμα, γιε του Πανός και μιας ζαρκάδας Αφροδίτης.

Γεια και χαρά σου, Αίγαγρε, που δεν αγαπάς τους κάμπους ! Τι να τους κάνης: Ο ήλιος εδώ, κάθε πρωί, σηκώνεται ανάμεσα στα κέρατά σου! Στα μάτια σου λάμπουν οι αστραπές του Ιεχωβά και ο ίμερος ο άσβηστος του Δία, κάθε φορά που σπέρνεις εδώ, στα θηλυκά σου, την ένδοξη και απέθαντη γενιά σου!

Γεια και χαρά σου, Αίγαγρε, που δεν θα πας στους κάμπους! Γεια και χαρά σου, που πατάς τα νυχοπόδαρά σου στων απορρώγων κορυφών τα πιο υψηλά Ωσαννά! 

Είπα και ελάλησα, Αίγαγρε, και αμαρτίαν ουκ έχω.

ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ![Οι πέντε βασικοί νόμοι τής ηλιθιότητας!!]

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΒΑΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΣΙΠΟΛΑ

[Απόσπασμα από αρθρο του Θ.Γεωργακόπουλου στην καθημερινη,με αφορμή τους νεαρους -το μέλλον της χώρας-που εστεκαν ωρες στην ουρα για να αγοράσουν επώνυμα παπούτσια]
  

1) Πάντοτε και αναπόφευκτα όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία. Συγκεκριμένα, ο Τσίπολα υποστηρίζει ότι ο αριθμός των ηλίθιων είναι σταθερός σε όλους τους ανθρώπινους πληθυσμούς, όσο σταθερή είναι η αναλογία αγοριών και κοριτσιών που γεννιούνται οπουδήποτε στη Γη. Το ποσοστό των οπωροπωλών που είναι ηλίθιοι είναι το ίδιο με το ποσοστό των κατόχων βραβείων Νόμπελ που είναι ηλίθιοι. Αυτό ισχύει επειδή:
2) Η πιθανότητα ένας άνθρωπος να είναι ηλίθιος είναι ανεξάρτητη κάθε άλλου χαρακτηριστικού του ανθρώπου.
3) Ένας άνθρωπος είναι ηλίθιος όταν προξενεί ζημίες σε έναν άλλο άνθρωπο, ή σε ομάδες ανθρώπων, χωρίς ο ίδιος να αποκομίζει οποιοδήποτε κέρδος, ή ακόμα και με το να ζημιώνεται σημαντικά.
4) Οι μη-ηλίθιοι πάντα υποτιμούν τη βλαπτική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη-ηλίθιοι πάντα ξεχνούν πως η συναναστροφή ή ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα πάντα αποδεικνύεται ένα δαπανηρό σφάλμα, ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή συνθηκών.
5) Ο ηλίθιος είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος ανθρώπου.Ο πιο ενδιαφέρων νόμος του Τσιπόλα είναι ο τρίτος, γιατί προσφέρει κάτι απαραίτητο σε κάθε τέτοιου είδους συζήτηση: Έναν σαφή ορισμό της ηλιθιότητας. Στην περιγραφή του, καταγράφει τέσσερις βασικές κατηγορίες ανθρώπων, ανάλογα με τις πράξεις και τα κίνητρά τους:Οι “ανήμποροι” είναι αυτοί που ενεργούν με τρόπο που κάνει καλό στους άλλους, αλλά κακό στον εαυτό τους.
Οι “έξυπνοι” είναι αυτοί που ενεργούν με τρόπο που κάνει καλό στους άλλους, αλλά καλό και στον εαυτό τους.
Οι “λωποδύτες” είναι αυτοί που κάνουν κακό στους άλλους, αλλά καλό στον εαυτό τους και, τέλος, φυσικά, αυτοί που κάνουν κακό στους άλλους, και κάνουν κακό και στον εαυτό τους, ανήκουν στη μεγαλύτερη κατηγορία: Είναι οι ηλίθιοι. Τα πιο επικίνδυνα και απιζήμια πλάσματα στη Γη.“Ένα ηλίθιο πλάσμα”, γράφει ο Τσίπολα, “θα σε παρενοχλήσει χωρίς λόγο, χωρίς σκοπό, χωρίς πλάνο ή σχέδιο, και τις πιο ακατάλληλες στιγμές, στα πιο ακατάλληλα μέρη. Δεν υπάρχει λογικός τρόπος να προβλέψει κανείς αν και πότε και με ποιον τρόπο και γιατί θα επιτεθεί ένας ηλίθιος. Όταν αντιμετωπίζεις έναν ηλίθιο, είσαι ολοκληρωτικά στο έλεός του”.Μπορείτε να τοποθετήσετε αυτές τις τέσσερις κατηγορίες σε ένα πλέγμα ως εξής: Ζωγραφίστε ένα σταυρό. Το πάνω αριστερά τεταρτημόριο είναι οι “ανήμποροι”. Το πάνω δεξιά είναι οι “έξυπνοι”. Το κάτω δεξιά είναι οι “λωποδύτες”, και το κάτω αριστερά είναι οι “ηλίθιοι”. Τα τεταρτημόρια, βεβαίως, συνορεύουν, και κοντά στα σύνορα τα όρια ανάμεσα στις κατηγορίες θολώνουν, πράγμα που αντικατοπτρίζει και την ποικιλομορφία του είδους μας και των συμπεριφορών των μελών του.Ένας μεγαλοσυνδικαλιστής, για παράδειγμα, που αγωνίζεται για τα κεκτημένα του κλάδου του εις βάρους της ευρύτερης κοινωνίας, μπορεί να τοποθετηθεί στην κατηγορία των “λωποδυτών” (η ονομασία της κατηγορίας, βεβαίως, είναι για χάριν εντυπωσιασμού, και δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι ανήκουν σε αυτή είναι κλέφτες, με τη νομική έννοια του όρου). Αλλά δεν είναι και όλοι οι συνδικαλιστές ίδιοι. Αυτοί που κατορθώνουν να προκαλούν μικρότερη φθορά στην κοινωνία, μεγιστοποιώντας ταυτόχρονα τα δικά τους οφέλη, πέφτουν πιο κοντά στο τεταρτημόριο των “έξυπνων”. Αυτοί που εξασφαλίζουν πενιχρά κέρδη για τον κλάδο τους, ενώ προκαλούν τεράστια φθορά στο σύνολο, πέφτουν πιο κοντά στο τεταρτημόριο των “ηλιθίων”. Όλες οι συμπεριφορές ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων που βλέπουμε γύρω μας καθημερινά μπορούν να τοποθετηθούν  σ’ αυτά τα τεταρτημόρια. Εσείς πού θα τοποθετούσατε τους προαναφερθέντες νεαρούς της Κηφισιάς, για παράδειγμα; Μάλλον όχι στους ηλίθιους -δεν κάνουν κακό σε κανένα, αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν τέλος πάντων το ότι ψηφίζουν (μάλλον ΣΥΡΙΖΑ). Ή πού θα τοποθετούσατε τον Πάνο Σκουρλέτη που δήλωσε ότι “οι εργαζόμενοι (στα μεταλλεία των Σκουριών) έχουν χάσει την ταξική τους συνείδηση”; Ή πού θα βάζατε τον πρωθυπουργό και την ομιλία του για τη δημόσια διοίκηση, την ημέρα που μάθαμε το διορισμό και της ξαδέρφης του στο δημόσιο; Ή πού θα τοποθετούσατε τον οικονομολόγο και πρώην Υπουργό Γιάνη Βαρουφάκη, που λίγο-πολύ δήλωσε ότι τα capital controls προκάλεσαν bank run (σα να λέμε, η βροχή προκάλεσε σύννεφα); Ή ανθρώπους από το περιβάλλον σας; Ή τους φίλους σας; Ή τον εαυτό σας;Το εύκολο συμπέρασμα ενός τέτοιου άρθρου σε μια χρεοκοπημένη χώρα θα ήταν ότι χρεοκοπούμε επειδή εδώ έχουμε πάρα πολλούς ηλίθιους. Αυτό όμως αντιβαίνει τον 1ο νόμο του Τσίπολα. Οι ηλίθιοι υπάρχουν παντού. Το ίδιο ποσοστό ηλιθίων υπάρχει στη Σουηδία, το ίδιο στη Σιγκαπούρη, το ίδιο και στην Ελλάδα. Οπότε γιατί χρεοκοπούμε εμείς και όχι αυτοί;“Σε μια χώρα που παρακμάζει”, γράφει, “το ποσοστό των ηλίθιων είναι σταθερό. Ωστόσο, στον υπόλοιπο πληθυσμό μπορεί κάποιος να παρατηρήσει αφ’ ενός ανάμεσα στους κατέχοντες την εξουσία μια υπερεκπροσώπηση “λωποδυτών” που ρέπουν προς την ηλιθιότητα, και αφ’ ετέρου, ανάμεσα στους μη-κατέχοντες εξουσία, έναν εξίσου ανησυχητικό αριθμό “ανήμπορων” ατόμων. Αυτές οι ανακατατάξεις στην αναλογία του μη-ηλίθιου πληθυσμού αναπόφευκτα μεγιστοποιούν την καταστρεπτική δύναμη των ηλιθίων, και κάνουν την παρακμή βέβαιη”.“Και”, καταλήγει, “η χώρα πάει κατά διαόλου”.

  

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ,ΙΘΑΚΗ,ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΠΑΤΡΙΔΑ!!!!

Π. Ήφαιστος, ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Τι είναι οι Θερμοπύλες, εν τέλει; Τι είναι η Ιθάκη; Τι είναι οικογένεια; Τι είναι πατρίδα;

Θερμοπύλες

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Και ο Χατζής σε μια αριστουργηματική μουσική απόδοση http://www.youtube.com/watch?v=KzFRXoovEbc&NR=1
Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης και ο μεγάλος πολιτικός φιλόσοφος-ποιητής Κωσταντίνος Καβάφης. Ο τελευταίος τα συνόψισε όλα ιδιοφυώς σε μερικές μόνο σελίδες ποιητικά γραμμένες. Την Πόλη, την Ιθάκη, την Αλεξάνδρεια και τις Θερμοπύλες. [παρατίθενται στο τέλος του παρόντος]

• Πόλη είναι η Πατρίδα,
• Η Πατρίδα προς την οποία απαιτείται να είμαστε προσανατολισμένοι στο ταξίδι των εθνών και των ανθρώπων είναι η Ιθάκη.
• Έτσι προσανατολισμένοι απαιτείται «νάχουμε στον νου μας την Ιθάκη». «Το Φθάσιμο εκεί είν’ ο προορισμός» μας.
• Μέσα στην Αλεξάνδρειά μας, όμως, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο κόσμος έξω από αυτήν είναι θανατηφόρα ανταγωνιστικός. Να μην μας παίρνει ο ύπνος. Διαφορετικά κάποια στιγμή θα την αποχαιρετίσουμε.
• Ο δε ανθρώπινος πολιτισμός και ότι πιο υψηλό αντιπροσωπεύει κορυφώνεται στις Θερμοπύλες. Εκεί όπου υπερασπιζόμαστε την πατρίδα, την οικογένεια, τον κόσμο μας και την ελευθερία μας. Κατά κάθε εισβολέα.

Τίποτα ιδεαλιστικό ή εξωπραγματικό σε όλα αυτά. Είναι ο επίγειος κόσμος  των πολλών κοινωνιών οι οποίες διαθέτουν οντολογική ετερότητα ιδιαίτερη και ιδιόμορφη, ετερογενή και ανομοιογενή. Εξ ου και η διεθνιστική εξομοίωση και εξίσωση ήταν και θα είναι πάντα μια εσχατολογική παράκρουση ή μια μεταμφίεση αξιώσεων ισχύος [ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή  πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων http://wp.me/p3OqMa-13c – http://wp.me/p3OlPy-1bH]
Τόσο απλά αυτά και τόσο ορατά, πλην μεγάλη η σύγχυση τους Νέους Χρόνους. Δράστες: Οι μοντερνιστικές ιδεολογίες και τα μεταφυσικά, εξομοιωτικά, εξισωτικά και εσχατολογικά δόγματα των ποικίλων τους εκδοχών και αποχρώσεων. Οι κράχτες πολλοί, πολλών αποχρώσεων, άλλοτε συνειδητοί άλλοτε κινούμενοι αφελώς και ανεπίγνωστα.
Τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα είναι προγραμματικά και εγγενώς αντί-πνευματικά-υλιστικά με αναπόδραστη κατάληξη τον μεταμοντέρνο μηδενισμό λίγο πολύ, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, προδιαγραφών Μαρκήσιου de Sade [βλ. Κονδύλης «Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός» Β τόμος στα περί «συνεπών υλιστών» και Π. Ήφ. «Κοσμοθεωρία των Εθνών» κεφ. 4 και 5]. Είναι επίσης προγραμματικά και εγγενώς διεθνιστικά και ως εκ τούτου κατά της έννοιας πατρίδα και υπέρ των εκάστοτε ηγεμονικών δυνάμεων.
Ηγεμονικές δυνάμεις οι οποίες διαχρονικά εφευρίσκουν ποικίλα εσχατολογικά οικουμενικίστικα δόγματα για να μεταμφιέζουν τις ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος. Πάντα βρίσκουν ανυποψίαστους αφελείς Ιθαγενείς, χρήσιμους ηλίθιους, Οδοιπόρους προς τα Σούσα ή τους αδίστακτους εγχώριους πραιτοριανούς και Εφιάλτες κάθε κοινωνίας κάθε ιστορικής περίστασης και συγκυρίας. Πάντως, είναι να τους λυπάσαι όλους αυτούς. Αλλά και να τους φοβάσαι γιατί είναι πολιτικά ανορθολογικοί και επικίνδυνοι.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ για ζητήματα που έχουν αναλυθεί εκτενώς αλλού. Λέμε μόνο ότι τα εσχατολογικά αντί-πνευματικά-υλιστικά μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα όλων των εκδοχών βρίσκονται στον αντίποδα της ανθρωποκεντρικά νοούμενης Αριστοτελικής Πολιτικής συγκρότησης.
Πολιτική νοούμενη όχι ως τυχαία «εταιρική» συνεύρεση τυχάρπαστων «ιδιωτών». Εντός της Πολιτείας τα μέλη-πολίτες είναι μέρος του δημοκρατικού σώματος με φορά κίνησης την πολιτική ελευθερία και με θέσφατο την εθνική ανεξαρτησία (στην  κλασική εποχή ονομαζόταν το «ιδεώδες της ανεξαρτησίας» και εθεωρείτο προϋπόθεση δημοκρατικής συγκρότησης και φοράς κίνησης προς την πολιτική ελευθερία).
Εντός της Πολιτείας στην βάση των πολιτικών τους παραδόσεων, της ανθρωπολογικής τους φυσιογνωμίας και των πνευματικών τους ιδιοτήτων επιδίδονται στο άθλημα του κατ’ αλήθειαν βίου. Πολιτική συγκρότηση έτσι νοούμενη είναι σύμμειξη και μέθεξη αισθητών και πνευματικών για τον προσδιορισμό του συλλογικού τρόπου ζωής, της διανεμητικής δικαιοσύνης και των πολιτικοοικονομικών και κοινωνικών ιεραρχιών.
Τίποτα γραμμικό σε όλα αυτά καθότι σε αντίθεση με τα εσχατολογικά υλιστικά μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα η Πολιτική συγκρότηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανθρώπους ζωντανούς και προικισμένους με ψυχή και πνεύμα. Όταν αυτό παραγνωριζόταν ή όταν τώρα αυτό συμβαίνει επειδή κάποιοι επιβάλλουν πολιτική συγκρότηση στην βάση του ενός ή άλλου (ιδεολογικού) δόγματος, έχουμε δεσποτεία, εθνοκαθάρσεις για να επιτευχθεί η ποθητή αμιγώς υλιστική ανθρωπολογία και γενοκτονίες.
Η σύγχρονη ιστορία είναι γεμάτη μεγάλα νεκροταφεία «συμμόρφωσης» στο εκάστοτε δόγμα. Σήμερα, βέβαια, σε πολλά κράτη συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, έχουμε έσχατη κατάντια: Οι κοινωνίες και τα μέλη τους διατάζονται και εξοντώνονται από τοκογλύφους και κερδοσκόπους που λειτουργούν ανεξάρτητα ή βρίσκονται στη υπηρεσία ηγεμονικών κρατών.
Υπό ένα γενικότερο πρίσμα, τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα των τελευταίων αιώνων για λόγους που εξηγούμαι σε άλλη περίπτωση αποπροσανατόλισαν το ταξίδι των κρατών και των ανθρώπων. Έκαναν αναρίθμητους να κινούνται όχι προς την Ιθάκη τους αλλά προς κατευθύνσεις αντίθετες και τόπους εσχατολογικά προσδιορισμένους και ανύπαρκτους.
Τα μέλη πολλών κοινωνιών πείστηκαν να ξεχάσουν ότι πολιτικά μιλώντας πέραν της Πόλης-Πατρίδας δεν έχουν κάτι άλλο. Τους έπεισαν να λησμονήσουν ότι ο κόσμος τους είναι η Πατρίδα,  οι κοσμοθεωρίες τους, η οικογένεια, οι πολιτικές τους παραδόσεις και η πολιτειακή τους συγκρότηση. Η διαδρομή των τελευταίων αιώνων καταμαρτυρεί ότι πολλοί κινήθηκαν προς κατευθύνσεις αντίθετες από τον προορισμό τους, δηλαδή την Ιθάκη-Πατρίδα.
Ακόμη χειρότερα, με στάσεις, αποφάσεις  και συμπεριφορές ποικίλων αποχρώσεων και εκδοχών τα ιδεολογικά δόγματα στην  υπηρεσία των εκάστοτε ηγεμονικών δυνάμεων εξωθούν ουκ ολίγους να λιποτακτήσουν. Να εγκαταλείψουν τις Θερμοπύλες τους.
Στις Θερμοπύλες, βασικά, των δύο πυλώνων της πολιτισμένης πολιτικής συγκρότησης, της οικογένειας και της πατρίδας. Ακριβώς, η έσχατη κατάληξη των μοντερνιστικών δογμάτων, δηλαδή ο μεταμοντερνισμός, συρρικνώνει ανθρωπολογικά τους πολίτες και τους πολιτισμούς θεσμούς, τις πολιτικές παραδόσεις, τις συλλογικά σμιλευμένες πολιτικές ηθικές και τις οικείες κοσμοθεωρίες. Αποδυναμώνει την Πολιτεία και την καθιστά έτσι αναλώσιμη και τρωτή.
Τα πιο πάνω θεωρώ ότι είναι μια περιγραφή του αυτονόητου και του πασιφανούς. Καθότι πολιτικός πολιτισμός συνεπάγεται δεσμούς.  Δεσμοί οντολογικοί οι οποίοι όσο πιο ισχυροί είναι τόσο περισσότερο ευημερούμε με ασφάλεια:

• Εντός της οικογένειας οι δεσμοί είναι εκ γενετής και πανίσχυροι.
• Εντός της πατρίδας τους δεσμούς τους σφυρηλατούμε Πολιτικά.
• Εντός της Πατρίδας, δεσμοί χαλαροί ή τραυματισμένοι λόγω ιδεολογικών διαιρέσεων και διαβρώσεων που οφείλονται σε εξωγενείς επήρειες,  προκαλούν το χείριστο των χειρίστων: τον εμφύλιο.
• Εντός της οικογένειας στάσεις και συμπεριφορές χαμηλής ανθρωπολογικής υπόστασης και ποικίλες παρεκτροπές, ανωμαλίες και απιστίες, προκαλούν διάρρηξη των οικογενειακών δεσμών.
• Η διάρρηξη αμφότερων των δεσμών είναι καταστροφική για όλους. Διάρρηξη μπορεί να παρατηρηθεί, επίσης, σε όλες τα άλλα είδη και αποχρώσεις εθνικών ομαδοποιήσεων.
• Στην οικογένεια και στην πατρίδα, όσο ισχυρότεροι είναι οι δεσμοί, τόσο περισσότερο καταστροφική είναι η διάρρηξή τους. Η κατεδάφισή τους προκαλεί ισχυρούς κραδασμούς και αναιρέσεις ή εκμηδενισμών όλων των ανθρώπινων επιτευγμάτων. Επιτευγμάτων εθνικών, οικογενειακών, ατομικών, πολιτικών, και πολιτειακών.

Ακολουθούν τα ποιήματα του Καβάφη που ανέφερα πιο πάνω. Στο τέλος παραθέτω ξανά την κορύφωση που πέτυχε στις «Θερμοπύλες». Κλασικός διαχρονικός ύμνος για τον πολιτικό πολιτισμό, τους προσανατολισμούς των ανθρώπων και των  κοινωνιών, την πολιτική ηθική και την σημασία των κοσμοθεωριών και των πολιτικών παραδόσεων. Ταυτόχρονα και μια έξοχη περιγραφή ενός κόσμου που ποτέ δεν κινούνταν γραμμικά. Μηδενική εσχατολογία. Μηδενικός ιδεαλισμός. Μηδενική πολιτική θεολογία.
Είναι το ταξίδι της Οδύσσειας προς την Πατρίδα-Ιθάκη στις Θερμοπύλες της οποίας όταν στεκόμαστε με πίστη, αφοσίωση και διάθεση αυτοθυσίας είναι ασφαλής και ευημερούσα. Και το αντίστροφο.

Η ΠΟΛΙΣ
https://www.youtube.com/watch?v=dfZGqUKuHPQ
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ιθάκη
http://www.youtube.com/watch?v=FhRSFbrS6Q0
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
http://www.youtube.com/watch?v=ltrAbo8hd2w
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
 ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
http://www.youtube.com/watch?v=KzFRXoovEbc&NR=1
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr / www.ifestos.edu.gr – info@ifestosedu.gr

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΗΤΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ...

Βιβλιοπαρουσίαση στην Έδεσσα

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Εκδόσεις «Ινφογνώμων»

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Δρα Νικολάου Ντέμου

«1071-Στρατηγικές Ήττες 

και Συρρίκνωση του Ελληνισμού»

το Σάββατο 9 Ιανουαρίου και ώρα 18:00,

στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού 

Κέντρου Δήμου Έδεσσας

(Πέρδικα 1 & Καπετάν Γαρέφη, Έδεσσα)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο συγγραφέας και οι:

Γιώργος Φίλης, διδάκτωρ Γεωπολιτικής

Σάββας Καλεντερίδης, εκδότης-συγγραφέας

Συντονίζει ο Δημήτρης Ευαγγελίδης, συγγραφέας.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τέσσερις στρατηγικές ήττες, που καθόρισαν την ιστορική πορεία του Ελληνισμού.

Τέσσερις ιστορικές ήττες, που έχουν να μας διδάξουν πολλά, ιδιαίτερα σήμερα, που Κύπρος και Ελλάδα βρίσκονται στο μέσον μιας κρίσης που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επηρεάσει την παραπέρα πορεία του Ελληνισμού.

Υπάρχει ελπίδα;

Μπορεί να ανακάμψει ο Ελληνισμός;

Μπορούν οι Έλληνες να ξαναβρούν το βηματισμό τους και να διεκδικήσουν και πάλι μια προβεβλημένη θέση στην Ιστορία;

Απαντήσεις σε όλα αυτά δίνει ο δρ. Νίκος Ντέμος, ένας Έλληνας που μεγαλούργησε στο εξωτερικό, μελέτησε σε βάθος την πορεία του Ελληνισμού στην Ιστορία και αποφάσισε να αναλύσει το κοινωνικοπολιτικό, γεωοικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον κάτω από το οποίο διεξήχθησαν τέσσερις μάχες, που είχαν δυσάρεστη κατάληξη, με τραγικές συνέπειες για τον Ελληνισμό.

Μελέτησε επίσης σε βάθος τα επιχειρησιακά δεδομένα, τον οπλισμό, το συσχετισμό δυνάμεων, τις γεωγραφικές και καιρικές συνθήκες, το ρόλο των στρατιωτικών ηγετών, που έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη της κάθε μάχης και στην κατάληξή της.

Πρόκειται για τις μάχες του Ιαρμουχά (Γιαρμούκ, 636), του Μαντζικέρτ (1071), του Μυριοκέφαλου (1176) και της άλωσης της Πόλης από τους Φράγκους (1204).

Ένα βιβλίο μελέτης, προβληματισμού αλλά και εθνικής έμπνευσης, που έρχεται σε μια περίοδο παρακμής της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Ένα βιβλίο ιστορικής και εθνικής αυτογνωσίας.

O ίδιος ο συγγραφέας λέει για το βιβλίο του:

«Το βιβλίο αναφέρεται σε τέσσερις στρατηγικές ήττες που όχι μόνο συρρίκνωσαν τον ελληνισμό αλλά και στιγμάτισαν την ελληνική ψυχή, την ψυχολογία και τη νοοτροπία μας έως σήμερα. Οι στρατιωτικές αυτές ήττες επέφεραν την γεωγραφική, οικονομική και πολιτική συρρίκνωση του ελληνισμού, την απογοήτευση, την αλλοτρίωση, την αποσύνθεση, την υποχώρηση, την υποτακτική νοοτροπία και τελικά την υποδούλωση τους έθνους.

Είμαστε όμως, είτε το θέλουμε είτε όχι και παρ' όλες τις αντιξοότητες και τις ακρότητες μας, απόγονοι ενός μεγάλου λαού, με τεράστια ιστορία, που δημιούργησε τρεις αν όχι τέσσερις παγκοσμίου φήμης και ακτινοβολίας πολιτισμούς,.

Πιστεύοντας ακράδαντα στην ακολουθία των Ελληνικών κύκλων, ακολουθώντας το κύκλο των 400 χρόνων και διανύοντας ένα νέο πολιτιστικό κύκλο, οδεύουμε προς ένα μελλοντικό Ελληνικό πολιτισμό.

Ο 9ος αιώνας είναι αναλογικά παράλληλος με τον 13ο και τον τωρινό 21ο αιώνα. Κατά τον 13ο αιώνα, και ειδικότερα το 1204, έχουμε την κατάληψη της πρωτεύουσάς μας από τους συμμάχους και ομόδοξους Λατινοφράγκους, που προσδιόρισε την επακόλουθη κατάπτωση, ξένη κατοχή, με αποκορύφωμα την υποδούλωση μας.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι καιροσκόποι και ανιστόρητοι Ευρωπαϊστές, μαζί με

τους γραικύλους παρέδωσαν τη χώρα, τον ελλαδικό και τον κυπριακό ελληνισμό στο δυτικό έλεγχο, πράξη που σε συνδυασμό με την ηθική και εθνική καταράκωση και τα σκουπιδοσήριαλ του διαχρονικού εχθρού εξ ανατολών, επέφερε την κατάπτωση, εξαθλιώνοντας τους πολίτες και εξαρθρώνοντας τον κοινωνικό μας ιστό, όπως συνέβη με τους Λατίνους εμπόρους του 13ου αιώνα.

Η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων συνδέεται με την επιτακτική ανάγκη αλλαγής και υπέρβασης τόσο της πολιτικοοικονομικής τωρινής κατάστασης της χώρας όσο και των κοινωνικών δομών, των φθαρμένων πολιτικών κομμάτων και του εν γένει διαλυμένου κρατικού μηχανισμού, που ως αποτέλεσμα έχει τη στρατιωτική αποδυνάμωση της χώρας και την καταστροφή της παιδείας.

Η μελέτη του βιβλίου αποτελεί έναν οδηγό για την ηθική και εθνική ανάταση του Ελληνισμού.»http://vivliofiloi.blogspot.gr/

ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΧΕΙΜΑΡΡΑ!

Τα Τίρανα αρπάζουν τη γη των Ελλήνων στη Χειμάρρα!

 

Με πρόσχημα την ανάπτυξη στην «Αλβανική Ριβιέρα», ο Εντι Ράμα αρπάζει τα χωράφια από τους φυσικούς ιδιοκτήτες τους και τα δίνει σε φίλους του. Εκχερσώνουν και υπεραιωνόβιους ελαιώνες
Από τον
Νίκο Σταυρουλάκη
Ο Ελληνισμός της Χειμάρρας δέχεται επίθεση! Με πρόσχημα την τουριστική ανάπτυξη της προνομιακής, λόγω φυσικής ομορφιάς, περιοχής, η κυβέρνηση του «σοσιαλιστή» πρωθυπουργού Εντι Ράμα διεκπεραιώνει μεθοδικά τα τελευταία χρόνια σχέδιο εθνοκάθαρσης των Ελλήνων και εκδίωξης από τις πατρογονικές εστίες τους. Το σχέδιο έχει ως πρώτο στάδιο την άτυπη αλλαγή χαρακτηρισμού της γης (από αγροτική σε τουριστική), την απόσπασή της από τους Ελληνες φυσικούς ιδιοκτήτες της, την απόδοσή της ακόμα και με πλαστογραφίες τίτλων σε φιλοκυβερνητικούς «επιχειρηματίες» και, σε τελική φάση, τη μετακίνηση και την εγκατάσταση πληθυσμών από άλλες περιοχές της Αλβανίας για να εξαφανιστεί το ελληνικό στοιχείο!

Για το πέρασμα στη νέα πραγματικότητα τα πάντα είναι έτοιμα. Υπάρχουν τα πρόσωπα (επιχειρηματίες με ενδιαφέρον στην περιοχή, πρωτοπαλίκαρα του εκάστοτε κυβερνήτη, βουλευτές της αλβανικής Βουλής, ακόμα και νονοί του οργανωμένου εγκλήματος), οι νόμοι (ν. 7501/19.7.1991, απόδοσης των περιουσιών στους τοπικούς πληθυσμούς μετά το καθεστώς Χότζα, με πολλές ασάφειες που περιπλέκουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς γης), η αναπτυξιακή δικαιολογία, που στην περίπτωση της Χειμάρρας είναι η τουριστική μετάλλαξη, και τα σχέδια επί του εδάφους.

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» εξασφάλισε τα μυστικά σχέδια της παραλιακής ανάπλασης του θαλάσσιου μετώπου της Χειμάρρας και παρουσιάζει ένα από αυτά, στην περιοχή Κυπαρό. Εκεί η αλβανική χωροταξική υπηρεσία (πολεοδομία) έχει ήδη ξεκινήσει την εκχέρσωση ελαιώνων με χιλιάδες υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα. Στη θέση τους προβάλλει τη δημιουργία ξενοδοχειακών μονάδων, χώρων στάθμευσης, πεζοδρόμων και οργανωμένων παραλιών στην παρθένα σήμερα τοποθεσία, που έχει χαρακτηριστεί «Αλβανική Ριβιέρα».

Προ ημερών οι μπουλντόζες του Εντι Ράμα άρχισαν το ξερίζωμα ελαιώνων από κτήματα Ελλήνων της Χειμάρρας χωρίς αποζημίωση (!) στους ιδιοκτήτες τους, ούτε καν προειδοποίηση, σε μία επιχείρηση με στοιχεία ψυχολογικού πολέμου. Στόχος, οι επιδρομικές αυτές ενέργειες να κάμψουν την όποια αντίσταση των ελληνικών οργανώσεων. Οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις» ξεκίνησαν με την κατεδάφιση τον περασμένο Αύγουστο του προσκηνηταρίου του Αγ. Αθανασίου στο χωριό Δρυμάδες, σε μια επίδειξη δύναμης του καθεστώτος.


Τις πραγματικές προθέσεις των Αρχών παραδέχτηκαν ανοιχτά σε δηλώσεις τους στην αλβανική Βουλή οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων αλβανικών κομμάτων, με τους Εντι Ράμα και Σαλί Μπερίσα να αλληλοκατηγορούνται δημοσίως για το ποιος έχει επιφέρει τη μεγαλύτερη «καταστροφή». Οπως αναφέρθηκε στα αλβανικά ΜΜΕ, η κόντρα ξέσπασε στα μέσα Δεκεμβρίου, με αφορμή δηλώσεις του Ράμα στους Αγίους Σαράντα για την «αρπαγή» παραθαλάσσιου κτήματος του Μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου από πρόσωπο βορειοαλβανικής προέλευσης.


Ο Ράμα παραδέχτηκε ανοιχτά ότι 50.000 στρέμματα γης έχουν «κλαπεί» σε Αγ. Σαράντα και Χειμάρρα. «Εχουν πάρει τα κτήματα των Χειμαρραίων με πλαστογραφίες και διαφθορά, άτομα που δεν έχουν καμία σχέση ή καταγωγή από την περιοχή. Ατομα που έφερε από τις Αλπεις ο Μπερίσα και τους έκανε ιδιοκτήτες στο Ιόνιο» είπε χαρακτηριστικά ο Αλβανός πρωθυπουργός, ρίχνοντας τις ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση.
Αντί άλλης απάντησης, ο Μπερίσα παραδέχτηκε δικό του σχέδιο αλλοίωσης των ελληνικών πληθυσμών! «Εχω δουλέψει προγραμματισμένα και στους Αγίους Σαράντα έχω κατεβάσει μόνο Λάμπηδες» ανέφερε. Ο Μπερίσα ήξερε τι έλεγε. «Λάμπηδες» είναι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Λαμπουριάς (Laberia), περιοχής ανατολικά της Χειμάρρας (πίσω από τα Ακροκεραύνια Ορη), με αισθήματα ανάλογα με τους Τσάμηδες. Συχνά γιορτάζουν τις «ιστορικές επιτυχίες» του οθωμανικού στρατού, που κατέπνιξε την επανάσταση του 1878, κατακαίοντας τα ελληνικά χωριά στη Β. Ηπειρο.

Αντιστρόφως, ο Μπερίσα κατηγόρησε τον Εντι Ράμα ότι προωθεί τους δικούς του «γενίτσαρους» στην περιοχή. Αναφέρθηκε στο ότι ο Εντι Ράμα έχει παραχωρήσει τη νομή της παραθαλάσσιας περιοχής στον βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος, σύμβουλό του και διαπλεκόμενο επιχειρηματία (με ελληνικές ρίζες), Κότσο (Κωνσταντίνο) Κοκδήμα, με το αιτιολογικό ότι «οι Κοκδημαίοι πρόγονοι του νυν βουλευτή από τη Χειμάρρα στήριξαν τα παλιότερα χρόνια την κυβέρνηση της Αυτόνομης Βορ. Ηπείρου του Γεωργίου Ζωγράφου»!

Στην ουσία, πίσω από τις αλληλοκατηγορίες και τα κροκοδείλια δάκρυα του Εντι Ράμα για την απώλεια «των στρεμμάτων των Χειμαρραίων» κρύβεται το ίδιο σχέδιο συστηματικής και προγραμματισμένης αλλοίωσης του ελληνικού πληθυσμού, καθώς ο Κότσος Κοκδήμας βρίσκεται πίσω από την «τουριστική ανάπλαση» της παραθαλάσσιας ζώνης της Χειμάρρας. Είναι γνωστό ότι όλες οι αλβανικές κυβερνήσεις έχουν επιχειρήσει να αλλοιώσουν τον ελληνικό πληθυσμό, αλλά είναι η πρώτη φορά που οι Αλβανοί ηγέτες το παραδέχτηκαν δημοσίως.
Γενίτσαροι για βρώμικη δουλειά
Ο επιχειρηματίας Κότσος Κοκδήμας (του Θοδωρή και της Ιφιγένειας) είναι «κολλητός» μυστικοσύμβουλος του πρωθυπουργού Ράμα. Κατάγεται από τη Χειμάρρα και δραστηριοποιείται σε οικοδομικές και επιχειρήσεις ξυλείας και παράλληλα στον χώρο των media, διαθέτοντας εφημερίδα («shekulli»), ραδιοσταθμό («+2») και περιοδικό («spector»). Τα προηγούμενα χρόνια αναδείχθηκε στον υπ' αριθμόν ένα επικριτή του πρώην δημάρχου Χειμάρρας και επί σειρά ετών διακεκριμένου εκπροσώπου της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας (ΕΕΜ) Βασίλη Μπολάνου γιατί δεν έπαιρνε τις «δουλειές» που ήθελε. Παρά την ελληνική καταγωγή του, φέρεται ότι τρέφει έντονα ανθελληνικά αισθήματα. Χειμαρριώτες ανέφεραν στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ότι σε πλήρη ευθυγράμμιση με τον νυν δήμαρχο Γ. Γκόρο (επίσης ελληνικής καταγωγής, που δήλωνε πριν από τις δημοτικές εκλογές ότι «οι Ελληνες της Χειμμάρας είναι μετανάστες από την Ελλάδα») διακηρύσσει ότι θα κάνει όλη τη Χειμάρρα μουσουλμανική, ενώ, όταν κάποιοι του υπενθύμιζαν ότι λόγω μειονότητας θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η Αθήνα, απαντούσε: «Η Αθήνα είμαστε εμείς!»

Οι αλβανικές κυβερνήσεις εκμεταλλεύονται διαχρονικά τις ασάφειες του νόμου 7501 που συντάχθηκε μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος Χότζα, για την απόδοση της γης στους κατοίκους ανά περιοχή. Ο βασικότερος νόμος μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας από το κράτος στους πολίτες είναι ο ν. 7501/1991, που έλαβε εξειδικεύσεις ανά τόπο (ταπί).
Με τα «αλβανικά» πρότυπα ο νόμος έδινε ιδιοκτησία αλλά όχι τίτλο. Τα προβλήματα στην εφαρμογή του ήταν πολλά, λόγω παρατυπιών, λόγω μεταβολών της γεωμορφολογίας, αλλά και επειδή η εφαρμογή του νόμου ανατέθηκε σε τοπικές επιτροπές στις οποίες συμμετείχαν άνθρωποι χωρίς ειδικές γνώσεις. Στο σαθρό αυτό καθεστώς πατούν οι αλβανικές κυβερνήσεις για να ερμηνεύουν κατά το συμφέρον τους τη χρήση γης και το ποιος την κατέχει.

Επίσης, πολλοί από τους Ελληνες της μειονότητας, ακαθοδήγητοι από το εθνικό κέντρο, αποκόπηκαν από τις περιουσίες τους και δεν γνωρίζουν πού έχουν τα χωράφια τους. Ολες αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν την κυβέρνηση να επεμβαίνει στις περιουσίες χωρίς αντίσταση.
Το σχέδιο του «στραγγαλισμού»

Τα τελευταία 25 χρόνια η πολιτική που εφαρμόζουν οι Αλβανοί είναι απλή: υφαρπάζουν τις περιουσίες από τους Βορειοηπειρώτες, προκαλώντας τους οικονομικές δυσκολίες, και τους υποχρεώνουν να αφήσουν τις πατρογονικές εστίες τους. Η περιουσία τους καταλήγει σε Αλβανούς, οι οποίοι με τη σειρά τους θα μετακομίσουν στη νέα περιουσία τους, αλλάζοντας έτσι την πληθυσμιακή σύνθεση της εκάστοτε περιοχής. Πρόκειται για αποδοτική εθνοκάθαρση μέσω οικονομικού στραγγαλισμού. Οταν ο σχεδιασμός ολοκληρωθεί, οι Ελληνες θα βρεθούν αποξενωμένοι από τον ισχυρότερο δεσμό γης. Το σλβανικό βαθύ κράτος θα έχει έτσι οριστικά απαλλαγεί από τον βραχνά της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή για πρώτη φορά από την αρχαιότητα! Θα έχει συντελεστεί με τον τρόπο αυτόν ακόμα μία καταστροφή, με το ελληνικό κράτος απλώς να παρατηρεί και εκ των υστέρων να μοιρολογεί
http://www.dimokratianews.gr/content/57603/ta-tirana-arpazoyn-ti-gi-ton-ellinon-sti-heimarra