Ο ΙΑΣΟΝΑΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ

Ο Ιάσονας μετά τα Αργοναυτικά


Ο Ιάσονας και ο Πελίας - απο αρχαίο αγγείο

Ο Ιάσονας επέστρεψε στην Ιωλκό φέρνοντας στον θείο του βασιλιά Πελία το θρυλικό χρυσόμαλλο δέρας για να του παραδώσει την βασιλεία όπως του υποσχέθηκε οι παραδόσεις διχάζονται, η επικρατέστερη λέει οτι ο Ιάσονας ανέλαβε την βασιλεία αλλά ήταν πολύ κουρασμένος και αποσύρθηκε, ο πρώτος γιός που απέκτησε με την Μήδεια ήταν ο Μήδος.  Μιά παράδοση λέει οτι ο Ιάσονας ήθελε να σκοτώσει τον Πελία για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του η Μήδεια όταν έμαθε τις προθέσεις του συζύγου της επινόησε ένα σατανικό σχέδιο : έσφαξε μπροστά στις κόρες του Πελία ένα κριάρι, το κομμάτιασε, και ύστερα απο μάγια έβγαλε απο την κατσαρόλα ένα ζωντανό αρνάκι με αυτόν τον τρόπο έπεισε τις κόρες του Πελία να σφάξουν τον πατέρα τους για να γίνει νέος. Οι αφελείς κόρες του Πελία έκαναν το ίδιο στον πατέρα τους τον έσφαξαν, τον μαγείρεψαν αλλά αυτός δέν ξαναζωντάνεψε, ο Άκαστος γιός του Πελία πήρε τον θρόνο εξορίζοντας τον Ιάσονα και την Μήδεια στην Κόρινθο.


Ο Ιάσονας δαμάζει τον ταύρο με την βοήθεια της Μήδειας

Στην Κόρινθο ο Ιάσονας και η Μήδεια έζησαν αφανώς άλλα 10 χρόνια περίπου απέκτησαν και άλλα παιδιά αλλά στην συνέχεια ο Ιάσονας αδιαφορώντας για την Μήδεια ερωτεύθηκε την Γλαύκη μικρότερη κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα. Η Μήδεια αντέδρασε σκληρά γνώριζε οτι άν την εγκατέλειπε ο Ιάσονας θα έμενε έκθετη δέν θα μπορούσε να σταθεί πουθενά, δέν θα μπορούσε να πάει ούτε στον πατέρα της στην Κολχίδα επειδή την αναζητούσε να την σκοτώσει για να την τιμωρήσει για τον φόνο του Αψύρτου προσπάθησε αρχικά με ικεσίες να πείσει τον Ιάσονα να παραμείνει πιστός στον γάμο τους. Όταν αποδείχθηκαν μάταιες ενώ ο Ιάσονας ήταν έτοιμος να ξαναπαντρευτεί την Γλαύκη έστειλε στην νύφη γαμήλιο δώρο έναν μαγικό χιτώνα τον οποίο όταν τον φόρεσε πήρε φωτιά και κάηκε ζωντανή, την ίδια ώρα σκότωσε δύο απο τα παιδιά της με τον Ιάσωνα αυτό έκανε το όνομα της στην ιστορία συνώνυμο με αυτό της μητέρας που σκοτώνει τα παιδιά της. Ο Ιάσονας οργίστηκε άσχημα αλλά ο παππούς της Μήδειας ο θεός Ήλιος την πήρε μαζί του στους ουρανούς με ένα μαγικό άρμα, απο τότε η Μήδεια οριστικά εξαφανίστηκε. Στην Ιωλκό εν τω μεταξύ βασίλευε ο Άκαστος γιός του Πελία ξάδελφος του Ιάσονα ο οποίος είχε εξορίσει τον Ιάσονα και την Μήδεια απο την πόλη λόγω του θανάτου του πατέρα του, ο Άκαστος φιλοξένησε τον Πηλέα απο την Φθία πατέρα του Τρωικού Αχιλλέα που κατέφυγε στην Θεσσαλική πόλη μετά απο τον εξ'αμελείας φόνο του πεθερού του στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου.


Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας

Τον Πηλέα ερωτεύθηκε σφοδρά η σύζυγος του Άκαστου Αστυδάμεια αλλά ο φιλοξενούμενος απέρριψε τον έρωτα της, η Αστυδάμεια για να εκδικηθεί τον Πηλέα τον κατηγόρησε στον σύζυγο της οτι αποπειράθηκε να την βιάσει. Ο Άκαστος επειδή ως φιλοξενούμενο δέν ήθελε να τον σκοτώσει ο ίδιος τον άφησε άοπλο στα βουνά για να τον κατασπαράξουν τα θηρία αλλά ο Πηλέας τελικά σώθηκε μετά απο επέμβαση του κένταυρου Χείρωνα, στην συνέχεια συμμαχώντας με τον εξόριστο Ιάσονα μετά τις περιπέτειες του με την Μήδεια και τους Διόσκορους σκότωσε τον Άκαστο και διαμέλισε την Αστυδάμεια. Η τύχη του Ιάσονα αμφισβητείται στην συνέχεια σύμφωνα με μερικές πηγές ο Ιάσονας επανήλθε στον θρόνο της Ιωλκού παραμένοντας βασιλιάς ώς το τέλος της ζωής του, σύμφωνα με άλλες πηγές η Ιωλκός καταστράφηκε απο τον Πελία και τον Ιάσονα χωρίς να υπάρξει επόμενος βασιλιάς.
Η Ιωλκός βρισκόταν στην περιοχή του σύγχρονου οικισμού του Διμινί 2 Κm δυτικά του Βόλου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν δείγματα οικισμού στην περιοχή απο το 7000 π.χ. το 1886 οι αρχαιολόγοι Lolling και Wolters ανακάλυψαν Μυκηναικό τάφο απο την 2η χιλιετία π.χ. το Λαμιόσπιτο στο Καζανάκι Βόλου (περιφερειακή Οδό) απο τον 15ο αιώνα π.χ. τότε που κτίσθηκε η πόλη με τα Μυκηναικά ανάκτορα.  Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν την πενταετία 1901 - 1905 απο τους αρχαιολόγους Βαλέριο Στάη και Χρήστο Τούντα ανακάλυψαν οικισμό με οχυρωμένη ακρόπολη έδρα βασιλείου, κατοικίες και τάφους, ο οικισμός άκμασε μεταξύ 15ου - 12ου αιώνα π.χ. Τα σύγχρονα χρόνια οι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 1977 απο τον σπουδαίο αρχαιολόγο Γιώργο Χουρμουζιάδη, το 2001 οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φώς το μεγάλο ανακτορικό συγκρότημα της πόλης (15ος - 12ος αιώνας π.χ.) μέσα σε αυτό βρέθηκαν εγχάρακτα όστρακα με επιγραφές της Γραμμικής Β' της γνωστής γραφής στον Ελληνικό χώρο της Μυκηναϊκής περιόδου την 2η χιλιετία π.χ.. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων ήταν ο μεγαλοπρεπής ναός της Ιωλκείας Αρτέμιδος με τα υλικά του χτίστηκαν αργότερα χριστιανικοί ναοί, νοτιότερα στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου υπήρχε ο αρχαίος οικισμός Παγασαί το λιμάνι της Ιωλκού οπου ο Ιάσονας ναυπήγησε την  Αργώ σαλπάροντας με τους άντρες του για την Κολχίδα. 


Η Ιωλκός φαίνεται να είχε καταστραφεί απο φωτιά γύρω στο 1200 π.χ. έναν αιώνα περίπου μετά την εποχή του Ιάσονα (13ος - 14ος αιώνας π.χ.) αλλά εξακολουθούσε να κατοικείται την κλασσική περίοδο ώς τον 2ο αιώνα π.χ. τα νεώτερα χρόνια οι κάτοικοι μετακινήθηκαν στην γειτονική Δημητριάδα. Ο Ιάσονας είναι ο σημαντικότερος βασιλιάς της εποχής των Αιολέων στην Θεσσαλία άν λάβουμε υπόψη μας οτι ο πατέρας του Αίσονας ήταν γιός του Κρηθέα και αυτός με την σειρά του ήταν γιός του ίδιου του γενάρχη Αίολου. Οι ανασκαφές έδειξαν οτι οι κάτοικοι της πόλης την 2η - 3η χιλιετία π.χ. ήταν Μινύες, σύμφωνα με ιστορικές πηγές ήταν η κοιτίδα των Μινύων πρίν εγκατασταθούν στον Ορχομενό Βοιωτίας και η ιδιαίτερη πατρίδα του ίδιου του γενάρχη τους Μινύα. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος λέει οτι ο γενάρχης Μινύας καταγόταν απο την Ιωλκό της Θεσσαλίας "την γαρ Ιωλκόν Μινύαι ώκουν, ώς φησι Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις", ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αντίστοιχα λέει την Ιωλκό πόλη των Μινύων "Μινύα πόλις Θετταλίας, ή πρότερον Αλμωνίας".http://abocanto.blogspot.gr/