ΓΑΙΑ…. [Αγαπάμε Εργοδότη,ακομα κι όταν και εάν διαφωνούμε...]
Τα ταξίδια στην Ελλάδα είν’ ωραία
με το βρέττας του Απόλλωνα παρέα!
Μας μιλά, μας τραγουδά η Γαία!
Yeah! Yeah! Yeah! Γαίααα!!!
υτή την ποιητική υπερπαραγωγή του γράφοντος, αναγνώστη μου, εάν είχε μελοποιηθεί, κι …αν την ήξεραν, θα την τραγουδούσε μιά παρέα, που πρόσφατα πήγε μιά εκδρομούλα.
Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, εν μέσωι κρίσης υπάρχει ακόμη κόσμος, που έχει χρήματα. Από «κάποια» χρήματα, έως πολλά χρήματα. Αυτό δε ‘ν’ κακό. Αυτό είναι καλό. Το κακό είναι πως, πολλά άτομα έχοντα χρήματα, τα ξοδεύουν σε ηλιθιότητες.
Αντιθέτως, η συγκεκριμένη παρέα αγαπάει τα ωραία καί τα υψηλά: την αρχαία Ελλάδα, τ’ αρχαιοελληνικά κείμενα, την Ιστορία, τη Μυθολογία, τους όμορφους τόπους της χώρας μας. Αποφάσισε, λοιπόν, να τα τιμήσει καί να τα χαρεί με μιά εκδρομή στη νότια Πελοπόννησο. Μυστράς, Σπάρτη, Μάνη, Μονεμβασία, Ελαφόννησος, Πύλος, καί πολλά άλλα.
Λοιπόν, κι ενώ οι γυναίκες της παρέας χάζευαν τ’ αμέτρητα οπωροφόρα καί τις αμέτρητες ελιές του κάμπου, τους ήρθε αυθόρμητα να …τα ευλογήσουν ολ’ αυτά. Γιατί; Διότι, ο καθένας μας είναι αυτό που είναι σ’ αυτή τη ζωή, αλλά είναι κι αυτό που ήταν στις προηγούμενες ζωές του. Κι οι συγκεκριμένες γυναίκες διετέλεσαν ιέρειες της Γαίας κάποτε. Όλες τους.
Μόνο που, επειδή αυτό δεν το καλοθυμούνται, δεν ευλόγησαν τα γεννήματα της Γαίας με τον τρόπο των καιρών εκείνων, αλλά με (προσ)ευχές επάνω στο τραπέζι του φαγητού.
Καί ποιός ήταν ο παλιός τρόπος; Αυτός, που υπαγορεύει το άγαλμα της Ρόδον, της αρχιέρειας της Γαίας στην Κρήτη. (Καί όχι «θεάς με φίδια», κοντόφθαλμοι!)
Γυμνά στήθη, γιά να εκπεμφθεί η αγάπη παντού γύρω (το στήθος είναι η έδρα των συναισθημάτων), φίδια στα χέρια ως απόδειξη κυριαρχίας επάνω στα ζωντανά πλάσματα της Γής, κι ο φουρόγατος στο κεφάλι γιά τον ίδιο λόγο. (Καί γιά το ότι τα αιλουροειδή είναι σύμβολο του αιθερικού επιπέδου, που άπτεται του επάνω μέρους του κεφαλιού.) Καί γυμνά πόδια (που δεν φαίνονται), γι’ άμεση επαφή με τη Γαία.
Με μία διαφορά, βέβαια: η Ρόδον πέρασε ειδική εκπαίδευση, γιά να κρατάει οχιές. Γιά τον οποιονδήποτε, το να κρατάει οχιές μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι άκρως επικίνδυνο. Καί γιά τον άνθρωπο, καί γιά …την οχιά. Η οχιά μπορεί να γυρίσει καί να τον δαγκώσει, αλλά καί μ’ αυτή τη λαβή μπορεί να σπάσει η σπονδυλική στήλη του φιδιού. (Τα φίδια τα κρατάνε αμέσως πίσω απ’ το κεφάλι τους.) Η Ρόδον έμαθε να υποτάσσει τη θέληση των ζώων στη δική της, γι’ αυτό μπορούσε να κάνει με τις οχιές καί το γατί τα …ακροβατικά του αγάλματος.
Πέρασαν καναδυό μέρες, με τις αρχοντοκυράδες μας ν’ αναρωτιούνται αν εισακούστηκαν από τη Γαία. Το βράδυ της 19ης Ιουλίου τους κίνησαν την προσοχή τα φώτα που ανέβαιναν στον Ταΰγετο. Τί ήταν αυτά; Απλούστατα, οι ισχυροί φακοί των προσκυνητών, που θ’ ανέβαιναν στην κορυφή του Ταϋγέτου, γιά να γιορτάσουν τον προφήτη Ηλία με την ανατολή του Ηλίου την επόμενη μέρα. Οι φωτεινές δέσμες των φακών γινόντουσαν αντιληπτές από χιλιόμετρα μακριά.
Σταμάτησαν, κατέβηκαν απ’ τ’ αυτοκίνητα να δουν καλύτερα καί να πάρουν φωτογραφίες… Καί τότε ακριβώς η Γαία αποκρίθηκε στις προσευχές τους! Ως οιωνό, τους έστειλε ένα φίδι. Όχι πραγματικό, αλλά αιθερικό.
Αν τελούσαν την ευλογία όπως κάποτε, θα τις πλησίαζαν πραγματικά φίδια. Όπως πχ σήμερα:
Αλλά μικρή σημασία έχει.
Το φαινόμενο κράτησε κάμποσο, ο οιωνός μεγεθύνθηκε, κι η χαρά εκτόπισε την απόλυτη ψυχραιμία. Οι νυχτερινές φωτογραφίες με τα κινητά από μόνες τους δεν είναι ό,τι καλύτερο. Αλλ’ ακόμη χειρότερα, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Η μόνη σωστή φωτογραφία του αιθερικού φιδιού είναι ετούτη εδώ:
Στην πραγματική ζωή, τέτοιο χρώμα (δηλ. μείγμα από ζωηρό «λαχανί» καί ασημί) έχει ένα είδος εγχώριου φιδιού, που νομίζω είναι οι τυφλίτες. Πραγματικά πλάσματα της Γαίας, εξαρτώμενα απόλυτα απ’ Αυτήν – αφού ούτε κάν βλέπουν!
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά τόση ώρα δεν μιλάω γιά μιά όμορφη «παραφυσική» ιστορία, που συνέβη σε μιά παρέα. Δεν μιλάω γιά ακόμη ένα από τα άπειρα περιστατικά του είδους, με τα οποία είναι γεμάτο το Διαδίκτυο. (Ο γνωστός του γνωστού που μας τα είπε με μισόλογα, κι ο ίδιος είχε ακούσει κάτι θρύλους, κάτι είδε παράξενο σ’ έναν παράξενο τόπο, πρωτόγνωρη εμπειρία ρέ παιδιά, κτλ κτλ κτλ.) Μιλάω γιά ένα τρανταχτό παράδειγμα της πάγιας θέσης μου, ότι η δύναμη βρίσκεται στο πανάρχαιο παρελθόν της Ελλάδας.
Εάν, λοιπόν, όχι μονάχα οι μετενσαρκωμένες ιέρειες της Γαίας, αλλά όλες οι σημερινές Ελληνίδες κάνανε μιά προσευχή να ευλογηθούν τα γεννήματα της Γής, θα σου πω εγώ αν θα πεινάσουμε ή όχι, κατά τους δύσκολους μήνες που έρχονται. Θα σου πω εγώ ποιός είναι ισχυρώτερος! Οι Ελληνίδες, ή οι υπηρέτες του Κρόνου; Θα σου πω εγώ ποιανού τα σχέδια γιά την Ελλάδα θα ευοδωθούν!
Καί μην ανησυχείτε γιά το τί θα πείτε, Ελληνίδες μου. Τα λόγια θα έρθουν μόνα τους.
Το αιθερικό φίδι δεν ήταν το μόνο παράξενο που περίμενε την παρέα μας. Σε κάποιο άλλο σημείο της διαδρομής, κάποια άλλη μέρα, ένα πλήθος από γεράκια καί κοράκια κάθονταν απάνω σ’ ένα συγκεκριμένο δέντρο, κι έσκουζαν. Κατάφεραν τελικά καί τράβηξαν την προσοχή των ανθρώπων αυτών. Αλλά, τί ήθελαν να δείξουν τα πουλιά – οι στην κυριολεξία «οιωνοί»;
Κατά τη γνώμη μου, κάτι που είναι θαμμένο κοντά στο δέντρο. Κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα βρέττας του Απόλλωνα.
Ένα πανάρχαιο, άτεχνο ξύλινο άγαλμα του θεού, αρκετών χιλιάδων ετών παλιό.
Θα έλεγε κανείς, έν’ αρχαίο πάνω, ένα κάτω, ποιά η σημασία του; Το πολύ-πολύ να κλείσουν (προσωρινά…) μερικά στόματα, που δεν δέχονται ότι είμαστε γηγενείς σ’ αυτόν τον τόπο. Τα στόματα μερικών γαϊδάρων (ακαδημαϊκών καί μη), που εγείρουν θέμα …ιδιοκτησίας του οικοπέδου «Ελλάς».
Κι όμως!… Όταν ξαναβγεί στην επιφάνεια το βρέττας, θα είναι το μοναδικό… προσέξτε, επαναλαμβάνω: το μοναδικό!… άγαλμα θεού ή θεάς μας, που θα κουβαλάει επάνω του την ιερή φράση, με την οποία «απέκτησε ζωή» όταν το φτιάξανε. Διότι, αναγνώστες μου, κάποτε κάνανε τέτοιες τελετουργίες στα αγάλματα, γιά να «εγκαταστήσουν» επάνω στο άγαλμα την ενέργεια του θεού ή της θεάς που απεικονίζει.
Δυστυχώς, όταν τα μεταμφιεσμένα σε «πρωτοχριστιανούς» γαμψομύτικα κρονάκια δεν άφησαν άγαλμα ακέραιο, τότε έφυγαν καί οι θείες ενέργειες. Κι όχι μόνον επί Θεοδοσίου, αλλά καί αρκετά παλιότερα. Οι Γεφυραίοι, συμμαχούντες με τη σκατόφαρα των Αλκμαιωνιδών (που δεν ήσαν Αθηναίοι, αλλά Μεσσήνιοι, δηλ. Ατλάντειας καταγωγής), που τους έκανε πλάτες, πολύ πριν σκοτώσουν τον Ίππαρχο, φρόντισαν πρώτα να τσακίσουν όλα τα (ευρισκόμενα είτε στην πόλη, είτε στην ύπαιθρο) αποτροπαϊκά αγάλματα του αιθερικού πλέγματος προστασίας της Αθήνας καί Αττικής. Καί μάλλον βάλανε άγριο χέρι καί στον «αρχαϊκό ναό» της Ακρόπολης, δηλ. το ίδιο το κέντρο του προστατευτικού αιθερικού πλέγματος – γιά να φτάσει στο σημείο ο Πεισίστρατος να θέλει να χτίσει το Εκατόμπεδον. (Μιά που ο «αρχαϊκός ναός» μάλλον καταστράφηκε σε σημείο πέραν επισκευής.)
Αργότερα, ο Μαρδόνιος έφερε τους Πέρσες επάνω στην Ακρόπολη, γιά να κάψουν καί το Εκατόμπεδον. Η δε παρέα του Αλκιβιάδη (επίσης Αλκμαιωνίδη καί προδόταρου, διότι το αίμα νερό δε γίνεται), γιά τους ίδιους λόγους τσάκισε τις Ερμές.
Όπως είδατε, τα κρονάκια ήξεραν πολύ καλά τί έκαναν. Οι δε σχετικές αναφορές (καλά υποψιάζεστε) δεν υπάρχουν σε κάποιο σωζόμενο βιβλίο (αγαπητέ Μάρκο ντεΣάντ). Γιά το τόσο σοβαρό αυτό θέμα, επομένως, μπορεί ο καθένας να πεί ότι αυτά είναι της φαντασίας μου.
Ας πεί ό,τι θέλει. Εμένα μου αρκεί το ότι έχω βρεί τις δικές μου (προς το παρόν, μη ανακοινώσιμες) αποδείξεις.
Σήμερα, τα κρονάκια κάνουν ακριβώς τα ίδια, μόνο που δεν τα παίρνετε χαμπάρι. Μπροστά στα μάτια σας είναι, αλλά …νούς ορά καί νούς ακούει. Γι’ αυτό δεν βλέπετε την όλη εικόνα.
Σήμερα, δεν πρόκειται γιά κάποιους οργισμένους γαμψομύτηδες Γεφυραίους… διότι δεν θα τη δείτε τη μυτούλα τους, εφ’ όσον τα σημερινά κρονάκια φοράνε κουκκούλες! Αλλά καίνε …ασκαρδαμυκτί όποιο νεοκλασικό βρεθεί στο διάβα τους, μπας κι εξαφανιστεί οποιαδήποτε αναφορά στην αρχαία Ελλάδα. Τα δε γραββατοφόρα κρονάκια (οι πολιτικοί, ντέ!) διαλύσανε το γεωμετρικό αιθερικό κέντρο της σημερινής Αθήνας, δηλ. το -όπως ήταν πριν 50 χρόνια- συντριβάνι της Ομόνοιας… γιά νά ‘ρθει το κάθε λαθρόσκατο να «λιάζεται» με την ησυχία του, χωρίς να ενοχλείται από ξένες προς αυτό αιθερικές επιρροές. Όπως κάποτε οι Γεφυραίοι.
Κι όπως σήμερα άλλα κρονάκια, οι Βρωμά, δεν έχουν αφήσει άγαλμα ήσυχο στην ύπαιθρο.
(Παρένθεση: Εάν πολίτες συλλάβουν κρονάκι που καταστρέφει, πρώτα ένα γερό χέρι ξύλο, καί μετά ξεκουκκούλωμα καί φωτογραφία, φωτογραφία στην ταυτότητα, αν βρεθεί, καί τέλος ξεβράκωμα καί ξανά φωτογραφία. Ευνόητο το γιατί, αυτό το τελευταίο: να φανεί η περιτομή φαρδειά-πλατειά.
Καί μετά, δημοσίευση στο Διαδίκτυο. Μπας καί σταματήσουν κάποτε. Δύναμή τους, το κρύψιμο. Δύναμή μας, το φανέρωμα.)
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τί σημαίνει να βρεθεί «ζωντανό» άγαλμα θεού πάλι στην εποχή μας!!!
Τώρα, το θέμα είναι πώς σκάβεις σε μέρος που αποτελεί ξένη ιδιοκτησία, καί μάλιστα χωρίς να σε δουν. Πιστεύω, όμως, ότι μιά προσευχή στη Γαία καί μία στον Απόλλωνα θα το λύσουν το πρόβλημα! Κι εννοείται, το βρέττας δεν θα παραδοθεί ούτε σε ΚΑΣ, ούτε σε …ΚΙΣ (μάϋ άσς).
Στα προηγούμενα υπάρχει καί μιά αστεία πλευρά. Μόνο που …απαιτείται εξήγηση, γιά το πού γελάμε! ΛΟΛ!!! :-) Λοιπόν, ξέρετε πού βρίσκεται το αστείο; Στο ότι διαβάζω συχνά-πυκνά πως «οι ξένοι» θέλουν το υπέδαφός μας, λέει. Γι’ αυτό μας εκβιάζουν να φαληρίσουμε, γιά να τους πουλήσουμε το υπέδαφος, ξαναλέει.
Αυτό, από μόνο του, δεν είν’ αστείο. Αλλά το ότι κανείς Ελληνάρας δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι «υπέδαφος» δεν σημαίνει μονάχα πετρέλαια, έ! Αυτό εμένα μου έφερε απανωτά γέλια! Ά, ρέ, «απόγονοι του Πλάτωνα», τρομάρα σας!… Που σας κάνουν πλάκα οι «Ευρωπαίοι»!… Σας είπα ότι το κωλοδάχτυλο της Αφροδίτης σημαίνει πως μας κλέψανε όλες τις αρχαίες μας γνώσεις, κι εμείς κοιμόμαστε! Δεν σας είπα; Χάειντε, ξυπνάτε τώρα!
Πώς συμβαίνει, ωρέ Ελληνάρες, κάτι βιομηχανίες καί κάτι λατομεία να σκάβουν ακριβώς δίπλα σε «περίεργους» αρχαίους τόπους…
Χώμα γιά τσιμέντο γυρεύουν, ή τίποτ’ άλλο;…
Καί πώς συνέβαινε οι Γερμανοί επί Κατοχής να τραβάνε καρφωτοί γιά «έρευνες» σε αρχαιότητες ούτε κάν καταγραμμένες, όπως πχ στον τάφο του Μιλοκέσε;
Καί πώς συμβαίνει κάτι δεκάδες χιλιάδες πτυχία της Φιλοσοφικής να μην έχουν κάν ακουστά γιά Ιστορία της Ελλάδας προ του 1000 πΧ; (Κατά συγκατάβασιν, ο Τρωϊκός το 1200 πΧ. Ο δε Ατλαντο-Ελληνικός πόλεμος καί η καταβύθιση της Ατλαντίδας δεν υπήρξαν ποτέ. Φαντασιοπληξίες ενός κάποιου Πλάτωνα. Κι όλες αυτές οι ρηχότητες επιβραβεύονται με ακαδημαϊκούς τίτλους.) Ξυπνάτε, Ελληνάρες μου!…
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω πως, η δύναμη να ξανακάνουμε …Ελλάδα τη σημερινή Ελλάδα, βρίσκεται στο απώτατο παρελθόν μας. Ήρθε, λοιπόν, ο καιρός να την ξαναπάρουμε στα χέρια μας.
Κι όταν η Ελλάδα πάρει την εκδίκησή της, η λέξη «έλεος» θα σβηστεί κι απ’ τα λεξικά! Ακούτε, κρονάκια
με το βρέττας του Απόλλωνα παρέα!
Μας μιλά, μας τραγουδά η Γαία!
Yeah! Yeah! Yeah! Γαίααα!!!
υτή την ποιητική υπερπαραγωγή του γράφοντος, αναγνώστη μου, εάν είχε μελοποιηθεί, κι …αν την ήξεραν, θα την τραγουδούσε μιά παρέα, που πρόσφατα πήγε μιά εκδρομούλα.Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, εν μέσωι κρίσης υπάρχει ακόμη κόσμος, που έχει χρήματα. Από «κάποια» χρήματα, έως πολλά χρήματα. Αυτό δε ‘ν’ κακό. Αυτό είναι καλό. Το κακό είναι πως, πολλά άτομα έχοντα χρήματα, τα ξοδεύουν σε ηλιθιότητες.
Αντιθέτως, η συγκεκριμένη παρέα αγαπάει τα ωραία καί τα υψηλά: την αρχαία Ελλάδα, τ’ αρχαιοελληνικά κείμενα, την Ιστορία, τη Μυθολογία, τους όμορφους τόπους της χώρας μας. Αποφάσισε, λοιπόν, να τα τιμήσει καί να τα χαρεί με μιά εκδρομή στη νότια Πελοπόννησο. Μυστράς, Σπάρτη, Μάνη, Μονεμβασία, Ελαφόννησος, Πύλος, καί πολλά άλλα.
Λοιπόν, κι ενώ οι γυναίκες της παρέας χάζευαν τ’ αμέτρητα οπωροφόρα καί τις αμέτρητες ελιές του κάμπου, τους ήρθε αυθόρμητα να …τα ευλογήσουν ολ’ αυτά. Γιατί; Διότι, ο καθένας μας είναι αυτό που είναι σ’ αυτή τη ζωή, αλλά είναι κι αυτό που ήταν στις προηγούμενες ζωές του. Κι οι συγκεκριμένες γυναίκες διετέλεσαν ιέρειες της Γαίας κάποτε. Όλες τους.
Μόνο που, επειδή αυτό δεν το καλοθυμούνται, δεν ευλόγησαν τα γεννήματα της Γαίας με τον τρόπο των καιρών εκείνων, αλλά με (προσ)ευχές επάνω στο τραπέζι του φαγητού.
Καί ποιός ήταν ο παλιός τρόπος; Αυτός, που υπαγορεύει το άγαλμα της Ρόδον, της αρχιέρειας της Γαίας στην Κρήτη. (Καί όχι «θεάς με φίδια», κοντόφθαλμοι!)
Γυμνά στήθη, γιά να εκπεμφθεί η αγάπη παντού γύρω (το στήθος είναι η έδρα των συναισθημάτων), φίδια στα χέρια ως απόδειξη κυριαρχίας επάνω στα ζωντανά πλάσματα της Γής, κι ο φουρόγατος στο κεφάλι γιά τον ίδιο λόγο. (Καί γιά το ότι τα αιλουροειδή είναι σύμβολο του αιθερικού επιπέδου, που άπτεται του επάνω μέρους του κεφαλιού.) Καί γυμνά πόδια (που δεν φαίνονται), γι’ άμεση επαφή με τη Γαία.
Με μία διαφορά, βέβαια: η Ρόδον πέρασε ειδική εκπαίδευση, γιά να κρατάει οχιές. Γιά τον οποιονδήποτε, το να κρατάει οχιές μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι άκρως επικίνδυνο. Καί γιά τον άνθρωπο, καί γιά …την οχιά. Η οχιά μπορεί να γυρίσει καί να τον δαγκώσει, αλλά καί μ’ αυτή τη λαβή μπορεί να σπάσει η σπονδυλική στήλη του φιδιού. (Τα φίδια τα κρατάνε αμέσως πίσω απ’ το κεφάλι τους.) Η Ρόδον έμαθε να υποτάσσει τη θέληση των ζώων στη δική της, γι’ αυτό μπορούσε να κάνει με τις οχιές καί το γατί τα …ακροβατικά του αγάλματος.
Πέρασαν καναδυό μέρες, με τις αρχοντοκυράδες μας ν’ αναρωτιούνται αν εισακούστηκαν από τη Γαία. Το βράδυ της 19ης Ιουλίου τους κίνησαν την προσοχή τα φώτα που ανέβαιναν στον Ταΰγετο. Τί ήταν αυτά; Απλούστατα, οι ισχυροί φακοί των προσκυνητών, που θ’ ανέβαιναν στην κορυφή του Ταϋγέτου, γιά να γιορτάσουν τον προφήτη Ηλία με την ανατολή του Ηλίου την επόμενη μέρα. Οι φωτεινές δέσμες των φακών γινόντουσαν αντιληπτές από χιλιόμετρα μακριά.
Σταμάτησαν, κατέβηκαν απ’ τ’ αυτοκίνητα να δουν καλύτερα καί να πάρουν φωτογραφίες… Καί τότε ακριβώς η Γαία αποκρίθηκε στις προσευχές τους! Ως οιωνό, τους έστειλε ένα φίδι. Όχι πραγματικό, αλλά αιθερικό.
Αν τελούσαν την ευλογία όπως κάποτε, θα τις πλησίαζαν πραγματικά φίδια. Όπως πχ σήμερα:
Αλλά μικρή σημασία έχει.
Το φαινόμενο κράτησε κάμποσο, ο οιωνός μεγεθύνθηκε, κι η χαρά εκτόπισε την απόλυτη ψυχραιμία. Οι νυχτερινές φωτογραφίες με τα κινητά από μόνες τους δεν είναι ό,τι καλύτερο. Αλλ’ ακόμη χειρότερα, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Η μόνη σωστή φωτογραφία του αιθερικού φιδιού είναι ετούτη εδώ:
Στην πραγματική ζωή, τέτοιο χρώμα (δηλ. μείγμα από ζωηρό «λαχανί» καί ασημί) έχει ένα είδος εγχώριου φιδιού, που νομίζω είναι οι τυφλίτες. Πραγματικά πλάσματα της Γαίας, εξαρτώμενα απόλυτα απ’ Αυτήν – αφού ούτε κάν βλέπουν!
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά τόση ώρα δεν μιλάω γιά μιά όμορφη «παραφυσική» ιστορία, που συνέβη σε μιά παρέα. Δεν μιλάω γιά ακόμη ένα από τα άπειρα περιστατικά του είδους, με τα οποία είναι γεμάτο το Διαδίκτυο. (Ο γνωστός του γνωστού που μας τα είπε με μισόλογα, κι ο ίδιος είχε ακούσει κάτι θρύλους, κάτι είδε παράξενο σ’ έναν παράξενο τόπο, πρωτόγνωρη εμπειρία ρέ παιδιά, κτλ κτλ κτλ.) Μιλάω γιά ένα τρανταχτό παράδειγμα της πάγιας θέσης μου, ότι η δύναμη βρίσκεται στο πανάρχαιο παρελθόν της Ελλάδας.
Εάν, λοιπόν, όχι μονάχα οι μετενσαρκωμένες ιέρειες της Γαίας, αλλά όλες οι σημερινές Ελληνίδες κάνανε μιά προσευχή να ευλογηθούν τα γεννήματα της Γής, θα σου πω εγώ αν θα πεινάσουμε ή όχι, κατά τους δύσκολους μήνες που έρχονται. Θα σου πω εγώ ποιός είναι ισχυρώτερος! Οι Ελληνίδες, ή οι υπηρέτες του Κρόνου; Θα σου πω εγώ ποιανού τα σχέδια γιά την Ελλάδα θα ευοδωθούν!
Καί μην ανησυχείτε γιά το τί θα πείτε, Ελληνίδες μου. Τα λόγια θα έρθουν μόνα τους.
Το αιθερικό φίδι δεν ήταν το μόνο παράξενο που περίμενε την παρέα μας. Σε κάποιο άλλο σημείο της διαδρομής, κάποια άλλη μέρα, ένα πλήθος από γεράκια καί κοράκια κάθονταν απάνω σ’ ένα συγκεκριμένο δέντρο, κι έσκουζαν. Κατάφεραν τελικά καί τράβηξαν την προσοχή των ανθρώπων αυτών. Αλλά, τί ήθελαν να δείξουν τα πουλιά – οι στην κυριολεξία «οιωνοί»;
Κατά τη γνώμη μου, κάτι που είναι θαμμένο κοντά στο δέντρο. Κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα βρέττας του Απόλλωνα.
Ένα πανάρχαιο, άτεχνο ξύλινο άγαλμα του θεού, αρκετών χιλιάδων ετών παλιό.
Θα έλεγε κανείς, έν’ αρχαίο πάνω, ένα κάτω, ποιά η σημασία του; Το πολύ-πολύ να κλείσουν (προσωρινά…) μερικά στόματα, που δεν δέχονται ότι είμαστε γηγενείς σ’ αυτόν τον τόπο. Τα στόματα μερικών γαϊδάρων (ακαδημαϊκών καί μη), που εγείρουν θέμα …ιδιοκτησίας του οικοπέδου «Ελλάς».
Κι όμως!… Όταν ξαναβγεί στην επιφάνεια το βρέττας, θα είναι το μοναδικό… προσέξτε, επαναλαμβάνω: το μοναδικό!… άγαλμα θεού ή θεάς μας, που θα κουβαλάει επάνω του την ιερή φράση, με την οποία «απέκτησε ζωή» όταν το φτιάξανε. Διότι, αναγνώστες μου, κάποτε κάνανε τέτοιες τελετουργίες στα αγάλματα, γιά να «εγκαταστήσουν» επάνω στο άγαλμα την ενέργεια του θεού ή της θεάς που απεικονίζει.
Δυστυχώς, όταν τα μεταμφιεσμένα σε «πρωτοχριστιανούς» γαμψομύτικα κρονάκια δεν άφησαν άγαλμα ακέραιο, τότε έφυγαν καί οι θείες ενέργειες. Κι όχι μόνον επί Θεοδοσίου, αλλά καί αρκετά παλιότερα. Οι Γεφυραίοι, συμμαχούντες με τη σκατόφαρα των Αλκμαιωνιδών (που δεν ήσαν Αθηναίοι, αλλά Μεσσήνιοι, δηλ. Ατλάντειας καταγωγής), που τους έκανε πλάτες, πολύ πριν σκοτώσουν τον Ίππαρχο, φρόντισαν πρώτα να τσακίσουν όλα τα (ευρισκόμενα είτε στην πόλη, είτε στην ύπαιθρο) αποτροπαϊκά αγάλματα του αιθερικού πλέγματος προστασίας της Αθήνας καί Αττικής. Καί μάλλον βάλανε άγριο χέρι καί στον «αρχαϊκό ναό» της Ακρόπολης, δηλ. το ίδιο το κέντρο του προστατευτικού αιθερικού πλέγματος – γιά να φτάσει στο σημείο ο Πεισίστρατος να θέλει να χτίσει το Εκατόμπεδον. (Μιά που ο «αρχαϊκός ναός» μάλλον καταστράφηκε σε σημείο πέραν επισκευής.)
Αργότερα, ο Μαρδόνιος έφερε τους Πέρσες επάνω στην Ακρόπολη, γιά να κάψουν καί το Εκατόμπεδον. Η δε παρέα του Αλκιβιάδη (επίσης Αλκμαιωνίδη καί προδόταρου, διότι το αίμα νερό δε γίνεται), γιά τους ίδιους λόγους τσάκισε τις Ερμές.
Όπως είδατε, τα κρονάκια ήξεραν πολύ καλά τί έκαναν. Οι δε σχετικές αναφορές (καλά υποψιάζεστε) δεν υπάρχουν σε κάποιο σωζόμενο βιβλίο (αγαπητέ Μάρκο ντεΣάντ). Γιά το τόσο σοβαρό αυτό θέμα, επομένως, μπορεί ο καθένας να πεί ότι αυτά είναι της φαντασίας μου.
Ας πεί ό,τι θέλει. Εμένα μου αρκεί το ότι έχω βρεί τις δικές μου (προς το παρόν, μη ανακοινώσιμες) αποδείξεις.
Σήμερα, τα κρονάκια κάνουν ακριβώς τα ίδια, μόνο που δεν τα παίρνετε χαμπάρι. Μπροστά στα μάτια σας είναι, αλλά …νούς ορά καί νούς ακούει. Γι’ αυτό δεν βλέπετε την όλη εικόνα.
Σήμερα, δεν πρόκειται γιά κάποιους οργισμένους γαμψομύτηδες Γεφυραίους… διότι δεν θα τη δείτε τη μυτούλα τους, εφ’ όσον τα σημερινά κρονάκια φοράνε κουκκούλες! Αλλά καίνε …ασκαρδαμυκτί όποιο νεοκλασικό βρεθεί στο διάβα τους, μπας κι εξαφανιστεί οποιαδήποτε αναφορά στην αρχαία Ελλάδα. Τα δε γραββατοφόρα κρονάκια (οι πολιτικοί, ντέ!) διαλύσανε το γεωμετρικό αιθερικό κέντρο της σημερινής Αθήνας, δηλ. το -όπως ήταν πριν 50 χρόνια- συντριβάνι της Ομόνοιας… γιά νά ‘ρθει το κάθε λαθρόσκατο να «λιάζεται» με την ησυχία του, χωρίς να ενοχλείται από ξένες προς αυτό αιθερικές επιρροές. Όπως κάποτε οι Γεφυραίοι.
Κι όπως σήμερα άλλα κρονάκια, οι Βρωμά, δεν έχουν αφήσει άγαλμα ήσυχο στην ύπαιθρο.
(Παρένθεση: Εάν πολίτες συλλάβουν κρονάκι που καταστρέφει, πρώτα ένα γερό χέρι ξύλο, καί μετά ξεκουκκούλωμα καί φωτογραφία, φωτογραφία στην ταυτότητα, αν βρεθεί, καί τέλος ξεβράκωμα καί ξανά φωτογραφία. Ευνόητο το γιατί, αυτό το τελευταίο: να φανεί η περιτομή φαρδειά-πλατειά.
Καί μετά, δημοσίευση στο Διαδίκτυο. Μπας καί σταματήσουν κάποτε. Δύναμή τους, το κρύψιμο. Δύναμή μας, το φανέρωμα.)
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τί σημαίνει να βρεθεί «ζωντανό» άγαλμα θεού πάλι στην εποχή μας!!!
Τώρα, το θέμα είναι πώς σκάβεις σε μέρος που αποτελεί ξένη ιδιοκτησία, καί μάλιστα χωρίς να σε δουν. Πιστεύω, όμως, ότι μιά προσευχή στη Γαία καί μία στον Απόλλωνα θα το λύσουν το πρόβλημα! Κι εννοείται, το βρέττας δεν θα παραδοθεί ούτε σε ΚΑΣ, ούτε σε …ΚΙΣ (μάϋ άσς).
Στα προηγούμενα υπάρχει καί μιά αστεία πλευρά. Μόνο που …απαιτείται εξήγηση, γιά το πού γελάμε! ΛΟΛ!!! :-) Λοιπόν, ξέρετε πού βρίσκεται το αστείο; Στο ότι διαβάζω συχνά-πυκνά πως «οι ξένοι» θέλουν το υπέδαφός μας, λέει. Γι’ αυτό μας εκβιάζουν να φαληρίσουμε, γιά να τους πουλήσουμε το υπέδαφος, ξαναλέει.
Αυτό, από μόνο του, δεν είν’ αστείο. Αλλά το ότι κανείς Ελληνάρας δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι «υπέδαφος» δεν σημαίνει μονάχα πετρέλαια, έ! Αυτό εμένα μου έφερε απανωτά γέλια! Ά, ρέ, «απόγονοι του Πλάτωνα», τρομάρα σας!… Που σας κάνουν πλάκα οι «Ευρωπαίοι»!… Σας είπα ότι το κωλοδάχτυλο της Αφροδίτης σημαίνει πως μας κλέψανε όλες τις αρχαίες μας γνώσεις, κι εμείς κοιμόμαστε! Δεν σας είπα; Χάειντε, ξυπνάτε τώρα!
Πώς συμβαίνει, ωρέ Ελληνάρες, κάτι βιομηχανίες καί κάτι λατομεία να σκάβουν ακριβώς δίπλα σε «περίεργους» αρχαίους τόπους…
Χώμα γιά τσιμέντο γυρεύουν, ή τίποτ’ άλλο;…
Καί πώς συνέβαινε οι Γερμανοί επί Κατοχής να τραβάνε καρφωτοί γιά «έρευνες» σε αρχαιότητες ούτε κάν καταγραμμένες, όπως πχ στον τάφο του Μιλοκέσε;
Καί πώς συμβαίνει κάτι δεκάδες χιλιάδες πτυχία της Φιλοσοφικής να μην έχουν κάν ακουστά γιά Ιστορία της Ελλάδας προ του 1000 πΧ; (Κατά συγκατάβασιν, ο Τρωϊκός το 1200 πΧ. Ο δε Ατλαντο-Ελληνικός πόλεμος καί η καταβύθιση της Ατλαντίδας δεν υπήρξαν ποτέ. Φαντασιοπληξίες ενός κάποιου Πλάτωνα. Κι όλες αυτές οι ρηχότητες επιβραβεύονται με ακαδημαϊκούς τίτλους.) Ξυπνάτε, Ελληνάρες μου!…
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω πως, η δύναμη να ξανακάνουμε …Ελλάδα τη σημερινή Ελλάδα, βρίσκεται στο απώτατο παρελθόν μας. Ήρθε, λοιπόν, ο καιρός να την ξαναπάρουμε στα χέρια μας.
Κι όταν η Ελλάδα πάρει την εκδίκησή της, η λέξη «έλεος» θα σβηστεί κι απ’ τα λεξικά! Ακούτε, κρονάκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου