Επιστροφή στο 2007. Στην απαρχή του κύκλου εσωτερικής κατάρρευσης.
Επιστροφή στο 2007. Οι πυρκαγιές, συμβολικά, μας επαναφέρουν στην απαρχή του κύκλου εσωτερικής κατάρρευσης, αστάθειας ή/και αποσταθεροποίησης, ο οποίος ξεκίνησε πριν από το 2010 και την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ και στον «ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης». Εν έτει 2015, οκτώ χρόνια μετά από τις πυρκαγιές του 2007, η χώρα είναι πιο φτωχή υλικά, ηθικά και πνευματικά, πιο γερασμένη, καθημαγμένη, με την νέα γενιά να μεταναστεύει, τεράστια ανεργία και ακόμα μεγαλύτερη υπογεννητικότητα.
Τότε ο κομματικός σεκταρισμός και κεντροαριστερός/δεξιός «παραταξιασμός» επικράτησε επί οποιασδήποτε ευρύτερης αίσθησης εθνικού ή/και δημοσίου συμφέροντος και ασφάλειας. Ο δημόσιος λόγος και η «κοινή γνώμη» κατακλύστηκε από ειρωνείες, χαβαλέ, γελάκια, αστειάκια, εξυπναδες και χλευασμούς. Όπως τότε, έτσι και τώρα οι οπαδοί των σεκτών-κομμάτων και του υπαρκτού αριστερο/δεξιού «παραταξιασμού» (οποίος αγγίζει τα όρια ενός εθνοφυλετικού τριμπαλισμού) κανένα ευρύτερο αισθητήριο δεν δείχνουν να διαθέτουν. Κανένα ένστικτο συλλογικής, κοινωνικής και εθνικής συσπείρωσης και αυτοσυντήρησης.
Ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα πεπραγμένα του πολιτικού συστήματος που κατάφερε να διαλύσει στην Ελλάδα σε διάστημα 15 ετών:
.Μας διανοίγεται έτσι μια σειρά γεγονότων. Οι εσωκομματικές εκλογές στο Πα.Σο.Κ και στη Ν.Δ και η εκλογή των Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία των κομμάτων τους αντίστοιχα, η κρίση των Ιμίων, η υπόθεση Οτζαλάν, το χρηματιστηριακό κραχ του 1999, η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του €υρώ (με τον γνωστό τρόπο), η ανάληψη και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, το Κυπριακό (σχέδιο Ανάν και η απόρριψη του)... η οικονομική απογραφή, η αλλαγή ηγεσίας στο Πα.Σο.K, οι υποθέσεις της Μονής Βατοπεδίου, των δομημένων ομολόγων, Ζαχόπουλου και της απαγωγής Πακιστανών, η υπόθεση των υποκλοπών και της παρακολούθησης του τότε Πρωθυπουργού, οι μεγάλες πυρκαγιές του 2007 στις οποίες έχασαν τη ζωή τους 63 άνθρωποι (και οι οποίες εμπεριείχαν υψηλό συμβολισμό σε κοινωνικό και εθνικό επίπεδο), το σκάνδαλο της Siemens (η οποία Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες), η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια τον Δεκέμβριο του 2008 και τα μετέπειτα γεγονότα, οι πυρκαγιές στην Αθήνα το 2009 (όπου κάηκαν συνολικά 210.000 στρέμματα), η αιφνιδιαστική κήρυξη (με Διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας) της λήξης των εργασιών της Β' Συνόδου της ΙΒ' Βουλευτικής Περιόδου, η προκήρυξη -πρόωρων- εκλογών, η αναθεώρηση του ελλείμματος και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης από την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Παπανδρέου, η πυρπόληση της συναγωγής των Χανίων και οι βανδαλισμοί σε εβραϊκά νεκροταφεία και συναγωγές, η προαναγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος (μέσω θυελλωδών αντιδράσεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας), η αποπομπή Παπανδρέου και η σύσταση κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο δίχως τη διενέργεια εθνικών εκλογών και με αντιδράσεις από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (σε αυτό το χρονικό σημείο έχουμε ουσιαστικά μεταβίβαση εξουσιών -όχι μονάχα στην Ελλάδα- από τη νομοθετική προς την εκτελεστική εξουσία, η οποία αποκτά υπερεξουσίες' επίσης σε ολόκληρη αυτή την περίοδο η Ελλάδα και η ελληνική κοινωνία ως τέτοια, δέχεται ξεκάθαρες και ρητές «ρατσιστικές» επιθέσεις από το εξωτερικό, οι οποίες ενισχύονται και από το εσωτερικό της χώρας - ο «ρατσισμός» έδρασε παράλληλα με αισθήματα ενοχοποίησης και αυτοϋποτίμησης). (30 Δεκ 2013)
Και πόσα ακόμα έχω ξεχάσει: νόμος περί ευθύνης υπουργών, C4I κ.λπ. Όλα τα προηγούμενα μέχρι το 2012. Από το 2012 έως τις τελευταίες εκλογές μπορείτε να προσθέσετε ότι επιθυμείτε: απώλεια εκ μέρους του πολιτικού συστήματος και πρωτίστως της κυβέρνησης του ελέγχου των δρώντων υποκειμένων εντός του κράτους, τρομοκρατική επίθεση στην οικία του Γερμανού πρέσβη στο Χαλάνδρι, μετακίνηση των αντιπαραθέσεων σε οριακά σημεία και θεωρίες περί «συνταγματικών τόξων» και «δύο άκρων», δολοφονία Φύσσα από μέλος της Χ.Α, απαγγελίες κατηγοριών σε βουλευτές -μέλη της Χ.Α-, δολοφονία των μελών της Χ.Α, Φουντούλη και Καπελώνη και ανάληψη ευθύνης από την τρομοκρατική οργάνωση «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες», αμυντικά σχέδια της χώρας σε ιδιωτική οικία!, υπόθεση Φαλτσιάνι, δηλαδή λίστα Λαγκάρντ κ.λπ. Οχετός.
Το πολιτικό σύστημα πολλοί το υποτιμούν αλλά είναι αισθητήρας και δείκτης της εσωτερικής κατάστασης και πορείας της χώρας. Από το 2007 έχουμε να δούμε κυβέρνηση να ολοκληρώνει θητεία (αποτέλεσμα της συσσώρευσης σκανδάλων και της μη κάθαρσης της περιόδου 1999-2007). Όλα τα γεγονότα που περιγράφονται φανερώνουν την ενοχή, την ανευθυνότητα και την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και των φυσικών του εκπροσώπων. Είναι ζωτική ανάγκη για το πολιτικό σύστημα συνεχώς και κατ' εξακολούθηση να αποκρύπτει και να μετακυλίει τις ευθύνες και τις ήττες του στους πολίτες προκειμένου να τους παγιδεύει και να τους καταστήσει συνένοχους.
Η πλήρης ανεπάρκεια και ανικανότητα θωράκισης και σταθεροποίησης της χώρας δεν ξαφνιάζει. Όταν δεν αναπτύσσεις μια συνεκτική εσωτερική δομή και ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, όταν το εσωτερικό σου γίνεται ατροφικό, χάνει την συνοχή του και οδηγείται σε μαρασμό, όταν δεν ελέγχεις στο ελάχιστο το -άμεσο περιφερειακό- περιβάλλον σου παρεμβαίνοντας σε αυτό, καταλήγεις να σε διαπερνούν ροές -σαν σουρωτήρι- και να σε ελέγχουν εξωθεσμικοί και εξωσυστημικοί παράγοντες που μπορούν να σε αποσταθεροποιήσουν ανά πάσα στιγμή (μάλλον οι μόνοι σταθεροί άξονες του κράτους όλα αυτά τα χρόνια είναι το Πυροσβεστικό και το Λιμενικό Σώμα). Με απλά λόγια γίνεσαι έρμαιο και ανοχύρωτη χώρα.
Η Ελλάδα είναι μια ανοχύρωτη χώρα πολύ πριν από το 2010. Η Ήττα, πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη, είχε προαναγγελθεί. Οι τυφλοί βλέπουν μονάχα την οικονομική της διάσταση. Η Ήττα, όμως, είναι συνολική και ολοκληρωτική.
Υπήρξαν άραγε συμπεράσματα από όλα τα προηγούμενα; Αναπτύχθηκε κάποιος ευρύτερος προβληματισμός; Η «ελληνική διανόηση» με τι ασχολήθηκε; Τα πολιτικά κόμματα; Τι διδαχθήκατε, τι διδαχθήκαμε από όλα αυτά; Να σας πω: «Πρώτη φορά αριστερά», «πάση θυσία στο €uro», «δραχμοσυμμορίτες», «ραντεβού στα γουναράδικα», «προδοσίες». Δείγματα όλα μιας κοινωνίας που έχει χάσει κάθε προσανατολισμό, συνοχή και ένστικτο αυτοσυντήρησης, που παραληρεί κατακερματισμένη τρώγοντας τις σάρκες της, ευρισκόμενη μεταξύ συνθηκών αναρχίας, κατάρρευσης και αποκτήνωσης. Με έναν λαό ο οποίος αφέθηκε γυμνός, δίχως καμία θεσμική προστασία και επάρκεια, ο οποίος ζει σε συνθήκες πλύσης εγκεφάλου, μαζικής προπαγάνδας, ασύμμετρου και ψυχολογικού πολέμου: έξωεθνικοί, εξωθεσμικοί, μηντιακοί εκβιασμοί και απειλές έσωθεν, έξωθεν και άνωθεν, κοινωνικό-οικονομικός πόλεμος με μοχλό την φορολαίλαπα, τεχνητοί διπολισμοί και αλλοίωση ταυτοτήτων, λυσσαλέος πολιτισμικός πόλεμος (ο οποίος ενδύεται διάφορες ιδεολογικές προβιές), χειραγωγήσεις και υφαρπαγές ψήφου υπό καταστάσεις πνιγμού ρευστότητας και δημιουργίας τεχνητού πανικού, εσωτερική υπονόμευση, περιφερειακοί πόλεμοι και εθνοκρατικές καταρρεύσεις, μεταναστευτικές και προσφυγικές εισροές με παράλληλες εκροές νέων ανθρώπων και κεφαλαίων, κατηγορίες πως «μαζί τα έφαγε», πως είναι «μικροαστός» και «κοπρολαός», πως δεν είναι αρκετά «ευρωπαίος». Και όλα τα προηγούμενα δίχως να αναφερθώ στον έξωθεν ρατσισμό -κυρίως- του 2010 ή σε έναν υφέρπον, σε ορισμένες περιπτώσεις, λούμπεν και περιθωριακό -θέλω να- πιστεύω, μισελληνισμό, ο οποίος κατοικοεδρεύει και ανθεί σε πεπαλαιωμένους σάπιους αποικιοκρατικούς κύκλους, που προσπαθούν να μας μεταβάλλουν σε μετανεωτερικούς επαρχιώτες δουλοπάροικους υπο-ευρωπαϊκής στάθμης. Η υπερχρέωση ως «βοήθεια» με την παράλληλη αλλοίωση και τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος, η ηθική και οικονομική καταστροφή, η τιμωρία και ο εξευτελισμός της Ελλάδας ως επίσημη ευρωπαϊκή πολιτική, συμβολίζει την πολιτισμική μετάλλαξη της «Ευρώπης», αλλά γι' αυτά θα γράψω άλλη στιγμή. Απίστευτα πράγματα. Ο ελλαδοευρωπαϊστικός, ψευδοεκσυγχρονιστικός, οικονομιστικός λόγος και ο λόγος της μεταεθνικότητας, δηλαδή της μεταδημοκρατίας και της μετακυριαρχίας (αργά το θυμήθηκαν), υπό την συνοδεία ενός κομματικοκρατικού, μηντιακού και κρατικοεπιχειρηματικού συμπλέγματος το οποίο αποτελεί τον πυρήνα του δορυφορικού απο-ελληνοποιημένου κρατιδίου, συνέβαλλαν ενεργά στο να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Συνέβαλλαν στην πολιτική και πολιτιστική υποβάθμιση, στην οικονομική και δημογραφική απίσχναση και στη διαμόρφωση μιας κατάστασης όπου ηγεμονεύουν οι κομματοκρατικοί, παραταξιακοί, δημοσιογραφικοί και πνευματικοί γενίτσαροι.
Την συνειδητοποίηση της σταδιακής και διαρκούς εσωτερικής κατάρρευσης και του πλήρους εκβαρβαρισμού την εμποδίζουν -πέρα από όλα τα προηγούμενα- η ψυχολογία του στρουθοκαμηλισμού, τα εκβιαστικά διλήμματα, οι απόψεις περί του «επόμενου βήματος» (τα προηγούμενα;), η λογική του μικρότερου κακού, δηλαδή η μετατροπή μας σε ανδρείκελα-ρομπότ δίχως συνείδηση, ταυτότητα και ιστορικότητα, παρελθόν και μέλλον. Οι -ανύπαρκτες- «μεταρρυθμίσεις» και το γάντζωμα από «το νόμισμα» όχι απλά δεν σβήνουν όλα τα προηγούμενα και δεν σώζουν την παρτίδα (δεν έγραψα πατρίδα, παρτίδα έγραψα) την τελευταία στιγμή, αλλά είναι ακριβώς η απόδειξη της μη αναστρέψιμης πορείας στην οποία έχουμε περιέλθει. Εικόνα ενός πιθανού μέλλοντος:
Κοινωνικός κατακερματισμός, πολιτική «βαλκανοποίηση», μεταεθνική χυλοποίηση, οικειοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομική απίσχανση, απονομιμοποίηση κυβερνήσεων, αποδόμηση εθνικών πολιτικών συστημάτων, πολτοποίηση εθνοκρατικών κοινωνικών σχηματισμών και μετατροπή τους σε εδαφικούς τέτοιους. (6/6/2015)Οι πυρκαγιές του 2015, ας γίνουν η αφορμή για να προβληματιστούμε για τα γεγονότα που μεσολάβησαν από το 2007 έως σήμερα.
Η μνήμη, η αυτοκριτική και η αυτογνωσία είναι απαραίτητες συνθήκες για την ύπαρξη κάθε ανθρώπινης κοινωνίας. Η μνήμη εξανθρωπίζει. Όσοι από εμάς είχαμε την εμπειρία να περπατήσουμε τα καμένα στην Πελοπόννησο και στην αρχαία Ολυμπία αποκτήσαμε μια διαφορετικής υφής, ποιότητας και ευαισθησίας συλλογική, εθνική, κοινωνική και τοπική ταυτότητα, συνείδηση και μνήμη.http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/
Τότε ο κομματικός σεκταρισμός και κεντροαριστερός/δεξιός «παραταξιασμός» επικράτησε επί οποιασδήποτε ευρύτερης αίσθησης εθνικού ή/και δημοσίου συμφέροντος και ασφάλειας. Ο δημόσιος λόγος και η «κοινή γνώμη» κατακλύστηκε από ειρωνείες, χαβαλέ, γελάκια, αστειάκια, εξυπναδες και χλευασμούς. Όπως τότε, έτσι και τώρα οι οπαδοί των σεκτών-κομμάτων και του υπαρκτού αριστερο/δεξιού «παραταξιασμού» (οποίος αγγίζει τα όρια ενός εθνοφυλετικού τριμπαλισμού) κανένα ευρύτερο αισθητήριο δεν δείχνουν να διαθέτουν. Κανένα ένστικτο συλλογικής, κοινωνικής και εθνικής συσπείρωσης και αυτοσυντήρησης.
Ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα πεπραγμένα του πολιτικού συστήματος που κατάφερε να διαλύσει στην Ελλάδα σε διάστημα 15 ετών:
.Μας διανοίγεται έτσι μια σειρά γεγονότων. Οι εσωκομματικές εκλογές στο Πα.Σο.Κ και στη Ν.Δ και η εκλογή των Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία των κομμάτων τους αντίστοιχα, η κρίση των Ιμίων, η υπόθεση Οτζαλάν, το χρηματιστηριακό κραχ του 1999, η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του €υρώ (με τον γνωστό τρόπο), η ανάληψη και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, το Κυπριακό (σχέδιο Ανάν και η απόρριψη του)... η οικονομική απογραφή, η αλλαγή ηγεσίας στο Πα.Σο.K, οι υποθέσεις της Μονής Βατοπεδίου, των δομημένων ομολόγων, Ζαχόπουλου και της απαγωγής Πακιστανών, η υπόθεση των υποκλοπών και της παρακολούθησης του τότε Πρωθυπουργού, οι μεγάλες πυρκαγιές του 2007 στις οποίες έχασαν τη ζωή τους 63 άνθρωποι (και οι οποίες εμπεριείχαν υψηλό συμβολισμό σε κοινωνικό και εθνικό επίπεδο), το σκάνδαλο της Siemens (η οποία Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες), η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια τον Δεκέμβριο του 2008 και τα μετέπειτα γεγονότα, οι πυρκαγιές στην Αθήνα το 2009 (όπου κάηκαν συνολικά 210.000 στρέμματα), η αιφνιδιαστική κήρυξη (με Διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας) της λήξης των εργασιών της Β' Συνόδου της ΙΒ' Βουλευτικής Περιόδου, η προκήρυξη -πρόωρων- εκλογών, η αναθεώρηση του ελλείμματος και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης από την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Παπανδρέου, η πυρπόληση της συναγωγής των Χανίων και οι βανδαλισμοί σε εβραϊκά νεκροταφεία και συναγωγές, η προαναγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος (μέσω θυελλωδών αντιδράσεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας), η αποπομπή Παπανδρέου και η σύσταση κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο δίχως τη διενέργεια εθνικών εκλογών και με αντιδράσεις από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (σε αυτό το χρονικό σημείο έχουμε ουσιαστικά μεταβίβαση εξουσιών -όχι μονάχα στην Ελλάδα- από τη νομοθετική προς την εκτελεστική εξουσία, η οποία αποκτά υπερεξουσίες' επίσης σε ολόκληρη αυτή την περίοδο η Ελλάδα και η ελληνική κοινωνία ως τέτοια, δέχεται ξεκάθαρες και ρητές «ρατσιστικές» επιθέσεις από το εξωτερικό, οι οποίες ενισχύονται και από το εσωτερικό της χώρας - ο «ρατσισμός» έδρασε παράλληλα με αισθήματα ενοχοποίησης και αυτοϋποτίμησης). (30 Δεκ 2013)
Και πόσα ακόμα έχω ξεχάσει: νόμος περί ευθύνης υπουργών, C4I κ.λπ. Όλα τα προηγούμενα μέχρι το 2012. Από το 2012 έως τις τελευταίες εκλογές μπορείτε να προσθέσετε ότι επιθυμείτε: απώλεια εκ μέρους του πολιτικού συστήματος και πρωτίστως της κυβέρνησης του ελέγχου των δρώντων υποκειμένων εντός του κράτους, τρομοκρατική επίθεση στην οικία του Γερμανού πρέσβη στο Χαλάνδρι, μετακίνηση των αντιπαραθέσεων σε οριακά σημεία και θεωρίες περί «συνταγματικών τόξων» και «δύο άκρων», δολοφονία Φύσσα από μέλος της Χ.Α, απαγγελίες κατηγοριών σε βουλευτές -μέλη της Χ.Α-, δολοφονία των μελών της Χ.Α, Φουντούλη και Καπελώνη και ανάληψη ευθύνης από την τρομοκρατική οργάνωση «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες», αμυντικά σχέδια της χώρας σε ιδιωτική οικία!, υπόθεση Φαλτσιάνι, δηλαδή λίστα Λαγκάρντ κ.λπ. Οχετός.
Το πολιτικό σύστημα πολλοί το υποτιμούν αλλά είναι αισθητήρας και δείκτης της εσωτερικής κατάστασης και πορείας της χώρας. Από το 2007 έχουμε να δούμε κυβέρνηση να ολοκληρώνει θητεία (αποτέλεσμα της συσσώρευσης σκανδάλων και της μη κάθαρσης της περιόδου 1999-2007). Όλα τα γεγονότα που περιγράφονται φανερώνουν την ενοχή, την ανευθυνότητα και την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και των φυσικών του εκπροσώπων. Είναι ζωτική ανάγκη για το πολιτικό σύστημα συνεχώς και κατ' εξακολούθηση να αποκρύπτει και να μετακυλίει τις ευθύνες και τις ήττες του στους πολίτες προκειμένου να τους παγιδεύει και να τους καταστήσει συνένοχους.
Η πλήρης ανεπάρκεια και ανικανότητα θωράκισης και σταθεροποίησης της χώρας δεν ξαφνιάζει. Όταν δεν αναπτύσσεις μια συνεκτική εσωτερική δομή και ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, όταν το εσωτερικό σου γίνεται ατροφικό, χάνει την συνοχή του και οδηγείται σε μαρασμό, όταν δεν ελέγχεις στο ελάχιστο το -άμεσο περιφερειακό- περιβάλλον σου παρεμβαίνοντας σε αυτό, καταλήγεις να σε διαπερνούν ροές -σαν σουρωτήρι- και να σε ελέγχουν εξωθεσμικοί και εξωσυστημικοί παράγοντες που μπορούν να σε αποσταθεροποιήσουν ανά πάσα στιγμή (μάλλον οι μόνοι σταθεροί άξονες του κράτους όλα αυτά τα χρόνια είναι το Πυροσβεστικό και το Λιμενικό Σώμα). Με απλά λόγια γίνεσαι έρμαιο και ανοχύρωτη χώρα.
Η Ελλάδα είναι μια ανοχύρωτη χώρα πολύ πριν από το 2010. Η Ήττα, πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη, είχε προαναγγελθεί. Οι τυφλοί βλέπουν μονάχα την οικονομική της διάσταση. Η Ήττα, όμως, είναι συνολική και ολοκληρωτική.
Υπήρξαν άραγε συμπεράσματα από όλα τα προηγούμενα; Αναπτύχθηκε κάποιος ευρύτερος προβληματισμός; Η «ελληνική διανόηση» με τι ασχολήθηκε; Τα πολιτικά κόμματα; Τι διδαχθήκατε, τι διδαχθήκαμε από όλα αυτά; Να σας πω: «Πρώτη φορά αριστερά», «πάση θυσία στο €uro», «δραχμοσυμμορίτες», «ραντεβού στα γουναράδικα», «προδοσίες». Δείγματα όλα μιας κοινωνίας που έχει χάσει κάθε προσανατολισμό, συνοχή και ένστικτο αυτοσυντήρησης, που παραληρεί κατακερματισμένη τρώγοντας τις σάρκες της, ευρισκόμενη μεταξύ συνθηκών αναρχίας, κατάρρευσης και αποκτήνωσης. Με έναν λαό ο οποίος αφέθηκε γυμνός, δίχως καμία θεσμική προστασία και επάρκεια, ο οποίος ζει σε συνθήκες πλύσης εγκεφάλου, μαζικής προπαγάνδας, ασύμμετρου και ψυχολογικού πολέμου: έξωεθνικοί, εξωθεσμικοί, μηντιακοί εκβιασμοί και απειλές έσωθεν, έξωθεν και άνωθεν, κοινωνικό-οικονομικός πόλεμος με μοχλό την φορολαίλαπα, τεχνητοί διπολισμοί και αλλοίωση ταυτοτήτων, λυσσαλέος πολιτισμικός πόλεμος (ο οποίος ενδύεται διάφορες ιδεολογικές προβιές), χειραγωγήσεις και υφαρπαγές ψήφου υπό καταστάσεις πνιγμού ρευστότητας και δημιουργίας τεχνητού πανικού, εσωτερική υπονόμευση, περιφερειακοί πόλεμοι και εθνοκρατικές καταρρεύσεις, μεταναστευτικές και προσφυγικές εισροές με παράλληλες εκροές νέων ανθρώπων και κεφαλαίων, κατηγορίες πως «μαζί τα έφαγε», πως είναι «μικροαστός» και «κοπρολαός», πως δεν είναι αρκετά «ευρωπαίος». Και όλα τα προηγούμενα δίχως να αναφερθώ στον έξωθεν ρατσισμό -κυρίως- του 2010 ή σε έναν υφέρπον, σε ορισμένες περιπτώσεις, λούμπεν και περιθωριακό -θέλω να- πιστεύω, μισελληνισμό, ο οποίος κατοικοεδρεύει και ανθεί σε πεπαλαιωμένους σάπιους αποικιοκρατικούς κύκλους, που προσπαθούν να μας μεταβάλλουν σε μετανεωτερικούς επαρχιώτες δουλοπάροικους υπο-ευρωπαϊκής στάθμης. Η υπερχρέωση ως «βοήθεια» με την παράλληλη αλλοίωση και τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος, η ηθική και οικονομική καταστροφή, η τιμωρία και ο εξευτελισμός της Ελλάδας ως επίσημη ευρωπαϊκή πολιτική, συμβολίζει την πολιτισμική μετάλλαξη της «Ευρώπης», αλλά γι' αυτά θα γράψω άλλη στιγμή. Απίστευτα πράγματα. Ο ελλαδοευρωπαϊστικός, ψευδοεκσυγχρονιστικός, οικονομιστικός λόγος και ο λόγος της μεταεθνικότητας, δηλαδή της μεταδημοκρατίας και της μετακυριαρχίας (αργά το θυμήθηκαν), υπό την συνοδεία ενός κομματικοκρατικού, μηντιακού και κρατικοεπιχειρηματικού συμπλέγματος το οποίο αποτελεί τον πυρήνα του δορυφορικού απο-ελληνοποιημένου κρατιδίου, συνέβαλλαν ενεργά στο να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Συνέβαλλαν στην πολιτική και πολιτιστική υποβάθμιση, στην οικονομική και δημογραφική απίσχναση και στη διαμόρφωση μιας κατάστασης όπου ηγεμονεύουν οι κομματοκρατικοί, παραταξιακοί, δημοσιογραφικοί και πνευματικοί γενίτσαροι.
Την συνειδητοποίηση της σταδιακής και διαρκούς εσωτερικής κατάρρευσης και του πλήρους εκβαρβαρισμού την εμποδίζουν -πέρα από όλα τα προηγούμενα- η ψυχολογία του στρουθοκαμηλισμού, τα εκβιαστικά διλήμματα, οι απόψεις περί του «επόμενου βήματος» (τα προηγούμενα;), η λογική του μικρότερου κακού, δηλαδή η μετατροπή μας σε ανδρείκελα-ρομπότ δίχως συνείδηση, ταυτότητα και ιστορικότητα, παρελθόν και μέλλον. Οι -ανύπαρκτες- «μεταρρυθμίσεις» και το γάντζωμα από «το νόμισμα» όχι απλά δεν σβήνουν όλα τα προηγούμενα και δεν σώζουν την παρτίδα (δεν έγραψα πατρίδα, παρτίδα έγραψα) την τελευταία στιγμή, αλλά είναι ακριβώς η απόδειξη της μη αναστρέψιμης πορείας στην οποία έχουμε περιέλθει. Εικόνα ενός πιθανού μέλλοντος:
Κοινωνικός κατακερματισμός, πολιτική «βαλκανοποίηση», μεταεθνική χυλοποίηση, οικειοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομική απίσχανση, απονομιμοποίηση κυβερνήσεων, αποδόμηση εθνικών πολιτικών συστημάτων, πολτοποίηση εθνοκρατικών κοινωνικών σχηματισμών και μετατροπή τους σε εδαφικούς τέτοιους. (6/6/2015)Οι πυρκαγιές του 2015, ας γίνουν η αφορμή για να προβληματιστούμε για τα γεγονότα που μεσολάβησαν από το 2007 έως σήμερα.
Η μνήμη, η αυτοκριτική και η αυτογνωσία είναι απαραίτητες συνθήκες για την ύπαρξη κάθε ανθρώπινης κοινωνίας. Η μνήμη εξανθρωπίζει. Όσοι από εμάς είχαμε την εμπειρία να περπατήσουμε τα καμένα στην Πελοπόννησο και στην αρχαία Ολυμπία αποκτήσαμε μια διαφορετικής υφής, ποιότητας και ευαισθησίας συλλογική, εθνική, κοινωνική και τοπική ταυτότητα, συνείδηση και μνήμη.http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου