ΦΡΑΓΚΟΙ....ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΤΗς ΙΣΤΟΡΙΑΣ[Μέρος Β΄]

Η ίδρυση της Φραγκομασονίας

Φράγκος (franc) σημαίνει ελεύθερος επειδή οι νομάδες Φράγκοι κατακτητές των Γαλατών που ίδρυσαν την τάξη των ευγενών είχαν όλα τα δικαιώματα και ήσαν μόνον αυτοί ελεύθεροι μέχρι την επανάσταση του 1789.

Η βαρβαρότης του εμφυλίου πολέμου των θρησκειών έφερε στο προσκήνιο τον αντικληρικαλισμό, δηλαδή την απέχθεια για τον θεσμό της Εκκλησίας που εβαρύνετο με ακατανόμαστα εγκλήματα σε όλην την διάρκεια της φραγκικής εξουσίας από τον Καρλομάγνο μέχρι την Γαλλική Επανάσταση. Ο αντικληρικαλισμός είναι καθαρά δυτικό φαινόμενο. Η Ενδιάμεση Περιοχή και η Ορθόδοξη Εκκλησία τον εγνώρισε π.χ. όπως με τον Αδαμάντιο Κοραή— μόνον στον ΙΘ' αιώνα λόγω της εκδυτικοποιήσεως της Ανατολής. Όλα τα αντικληρικά επιχειρήματα που εκτοξεύουμε σήμερα στην Ελλάδα προέρχονται από μία δυτική εικόνα της Εκκλησίας, ως και από την δυτικοποίηση των Ορθοδόξων ιεραρχών.

Ο αντικληρικαλισμός έφερε στην Δύση την αποκαλούμενη ελεύθερη σκέψη που ενισχύθηκε από το φαινόμενο της μασονίας, ή πιο σωστά της φραγκομασονίας (francmasonnerie, που μεταφράζομε εσφαλμένως ελευθεροτεκτονισμό, freemasonry).

Η φραγκομασονία για να κατανοηθή πλήρως πρέπει να τοποθετηθή στο δυτικό της φραγκικό πλαίσιο με το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Η φραγκομασονία λοιπόν, υπήρξε μία πολύ θετική απελευθέρωση από τον καθολικο-προτεσταντικό φανατισμό, πλην όμως επειδή ήταν φραγκικής επινοήσεως δεν ήτο δυνατόν να ξεφύγη από το δυτικό φανατικό πνεύμα και κατέληξε στην σημερινή φιλελεύθερη δημοκρατία, όπου απαγορεύεται να μην δηλώνης δημοκράτης με κίνδυνο να πυρποληθής σε νέες νύκτες τού Αγίου Βαρθολομαίου στο Ιράκ η να βρεθής στα κάτεργα τού Γκουαντανάμο, ή να εκδιωχθής από καθηγητής Πανεπιστημίου όπως εγώ στην Γαλλία, επειδή υπεστήριξα τον Μάη τού 68, ή να κατασκοπεύεσαι από τους φοιτητές σου σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Οττάβας, οι όποιοι πουλάνε στις καναδικές αρχές τις σημειώσεις τους έναντι εκατό δολαρίων για να αποδείξουν ότι ο Κιτσίκης τους διδάσκει ότι η ιταλική Αναγέννηση υπήρξε καρκίνος για όλον τον πλανήτη... Ο αντικληρικαλισμός είναι βασικό στοιχείο της γαλλικής φραγκομασονίας από το 1789 μέχρι σήμερα και έφθασε στο υψηλότερο του σημείο το 1905, όταν «το μεγάλο έργο της μασονίας προ εκατό ετών υπήρξε η επιβολή στην Γαλλία τού νόμου του χωρισμού Εκκλησίας—Κράτους», κατά δήλωση στην εφημερίδα Le Monde της 6ης Σεπτεμβρίου 2005, τού Alain Bauer, μεγάλου διδασκάλου τού Grand Orient της Γαλλίας.

Ως αντίδραση λοιπόν στις θηριωδίες της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που είχε ήδη από την εποχή του Καρλομάγνου περιπέσει σε ακραία φαινόμενα σατανισμού (και η λέξη αυτή όσο και να φαίνεται υπερβολική είναι θεολογικά εξακριβωμένη), ο φραγκομασονισμός ηνδρώθη αρχικώς ως προτεσταντικό φαινόμενο γαλλικής προελεύσεως σε αγγλοσαξωνικό αντιπαπικό περιβάλλον στον ΙΗ' αιώνα, στον αιώνα τού Διαφωτισμού. Αυτό συνέβη επειδή κατόπιν των φοβερών διώξεων στην Γαλλία μετά την ακύρωση του Εδίκτου της Νάντης, στις 18 Οκτωβρίου 1685 από τον Λουδοβίκο ΙΔ', οι Γάλλοι Διαμαρτυρόμενοι, οι όποιοι μέχρι τότε εκαλύπτοντο από το έδικτο αυτό, υπεχρεώθησαν να μεταναστεύσουν μαζικά εκτός Γαλλίας (κάπου 300.000 άτομα) στην Ελβετία, Γερμανία, Αγγλία και στις αγγλικές κτήσεις.

Έτσι ο Γάλλος διαμαρτυρόμενος Jean Thiophile Disaguliers, το θέρος τού 1717, στο Λονδίνο, ίδρυσε την Μεγάλη Στοά τού Λονδίνου που εδημοσίευσε υπό την υπογραφή τού James Anderson το βιβλίο Constitutions, το όποιο περιείχε τους βασικούς κανονισμούς της φραγκομασονίας.

Έκτοτε, η φραγκομασονία χωρίς να εμφανίζεται ούτε ως θρησκεία, ούτε ως μυστική επαναστατική οργάνωση και δραστηριοποιημένη πάντα στους κόλπους των τάξεων εξουσίας, αλλά με εξάπλωση πρώτα στην Γαλλία και μετά σε όλην την Ευρώπη, έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην εδραίωση των αστικών αξιών ιδιοκτησίας και ατομισμού, που κατέληξαν στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 και στις επακόλουθες επαναστάσεις στην Ευρώπη τού ΙΘ' αιώνος: των Καρμπονάρι στην Ιταλία, της Φιλικής Εταιρείας στην Ελλάδα και των Δεκεμβριστών στην Ρωσία.

Οι Εβραίοι, ως βασικός παράγων της ανόδου τού καπιταλισμού στην δυτική Ευρώπη και ως θύματα της φραγκικής φεουδαρχίας και των καθολικοπροτεσταντικών εκκλησιών, ενεγράφησαν μαζικά στις φραγκομασονικές στοές και για πρώτη φορά στην ιστορία τους, μέσω της αμερικανικής επαναστάσεως τού 1776 και της γαλλικής τού 1789, απέκτησαν την ισότητα στην αστική κοινωνία.

Από την Αγγλία η φραγκομασονία εισήχθη στην Γαλλία ήδη το 1725-1726. Στην επανάσταση τού 1789 η μασονική Grand Orient (Μεγάλη Ανατολή) de France είχε 60 στοές στο Παρίσι, 448 στοές στην επαρχία, 40 στοές στις γαλλικές αποικίες, 19 στο εξωτερικό και 68 στον γαλλικό στρατό. Το σύνολο αυτών των στοών συμπεριελάμβανε 70 χιλιάδες μέλη.

Οι λιμπερτίνοι, οι βολταιριανοί, οι οπαδοί τού ρασιοναλισμού, οι αντίπαλοι τού καθολικισμού, μέσω των στοών επολλαπλασιάζοντο όχι μόνον στην αστική τάξη άλλα και στον ανώτερο κλήρο των ρωμαιοκαθολικών επισκόπων (πολλοί εξ αυτών εδήλωναν ανοικτά ότι ήσαν καρδινάλιοι μεν, αλλά άθεοι!) και στην άρχουσα τάξη των ευγενών, ετοιμάζοντας έτσι το κλίμα ρασιοναλιστικού φανατισμού της Γαλλικής Επαναστάσεως. Αυτός ο φανατισμός άφησε εκατόμβες και αμέτρητες καταστροφές εκκλησιών και μοναστηριών, επηρέασε μέσω δυτικοποιήσεως, στον ΙΘ' αιώνα, τον μαρξισμό λενινισμό και επανέλαβε τα φοβερά αντικληρικά εγκλήματα το 1917 με την μπολσεβικική επανάσταση.

Η φανατική υφή και νοοτροπία των Φράγκων και τού σημερινού τους συστήματος που ονομάζουν δημοκρατία (ή πιο σωστά κοινοβουλευτική δικτατορία) εξεφράσθη εντυπωσιακά από τον Ρουσσώ στον ΙΗ' αιώνα όταν έγραψε αυτό το καταπληκτικό: ότι πρέπει να υποχρεώνης τον πολίτη να είναι ελεύθερος (le forcer ύ etre libre)!

Όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, ενεφανίσθησαν οι εξής μασόνοι εγκληματίες που οι γαλλικές στοές περιγράφουν ως «άτομα εμπνευσμένα από το πλέον ευγενές αίσθημα ανθρωπισμού», δηλαδή οι Marat, Babeuf, Lafayette, Mirabeau, Danton, Couthon, Romme, Desmoulins. Όλη η ρασιοναλιστική ελίτ της Γαλλικής Επαναστάσεως υπήρξε μέλος των στοών Στην Αγγλία και στην Αμερική όπου ο καπιταλισμός εθριάμβευσε ολοκληρωτικά, η φραγκομασονία εγινε επισήμως το ίδιο το κατεστημένο και συνεπώς ουδείς λόγος υπήρχε να παραμείνουν κρυφές οι στοές. Αντίθετα, στην Ελλάδα το πνεύμα της συνωμοσιολογίας τις έχει κατατάξει στον χώρο τού απαγορευμένου.

Εάν δε σήμερα ο αριθμός των δυτικοφρόνων που ανήκουν στην φραγκομασονία έχει σαφώς περιορισθή, αυτό οφείλεται στην παρακμή του θεσμού και την αντικατάστασή του με άλλες δυτικο-φιλελεύθερες εταιρείες της ιδίας φιλοσοφίας, όπως η Skull and Bones ή η Μπίλντερμπεργκ που ομοίως με την μασονία, στο όνομα της φραγκικής δημοκρατίας είναι υπεύθυνες για τις ακατανόμαστες «φιλελεύθερες» θηριωδίες, με τελευταίο παράδειγμα την κατοχή του Ιράκ που στηρίζει φυσικά και η ελληνική δημοκρατία.
 θ) Η ενδο-δυτική αντιπαράθεση παπισμού-μασονισμού

Ο φεουδαρχικός φανατισμός των σταυροφοριών, της Ιεράς Εξετάσεως, τού λουθηριανού προτεσταντικού φανατισμού, τού πολέμου των θρησκειών από την μία, και του δημοκρατικού αστικού φανατισμού τού μετα-επαναστατικοϋ καπιταλισμού και σοσιαλισμού από την άλλη, εξεφράσθη στον ΙΘ' ευρωπαϊκό αιώνα με χαρακτηριστικό τρόπο, από τον Λαμμεναί, τους Καρμπονάρι και την ελληνική Φιλική Εταιρεία. Ως δυτικά ρεύματα δεν ηδυνήθησαν να ξεφύγουν από την δυτική λογική ότι αλήθεια είναι αυτό που εσύ πιστεύεις.

Το 1806 λοιπόν, φωτισμένοι άνθρωποι ίδρυσαν την μυστική εταιρεία των καρμπονάρι στην Νάπολι της Ιταλίας για να δράσουν δυναμικά και με τα όπλα και να επιβάλουν τα φιλελεύθερα ιδανικά τους. Εχρησιμοποίησαν την μασονική τελετουργία για να οργανώσουν στους κόλπους των Ιταλών στρατιωτικών. Ο τρόπος δράσεως ήταν το προνουντσιαμιέντο, η υπονόμευση της ηγεσίας τού στρατού και το προπαγανδιστικό ψεύδος κατά του αντιπάλου. Τα ιδανικά τους θα επιβληθούν στην Γαλλία κατόπιν της επαναστάσεως του 1830 και στην Ιταλία μετά την επανάσταση του 1848 και την δράση του Μαζζίνι.

Η Φιλική Εταιρεία ομοίως θα βασισθή στο προπαγανδιστικό ψεύδος και θα οικοδομήση τον φραγκικό μύθο τού κρυφού σχολειού και τού αντιτουρκικού μένους με αποτέλεσμα την άνδρωση του φανατικού εθνικισμού που στο όνομα των αρχών της Γαλλικής Επαναστάσεως θα διαμελίση τα Βαλκάνια.

Ο χώρος του σοσιαλισμού θα δώση στο προπαγανδιστικό ψεύδος τεράστιες διαστάσεις με την οργάνωση τού ρωσικού συστήματος της αντζιτπρόπ (agitationpropagande) του Λένιν, ενώ στο Παρίσι και το Λονδίνο το κυβερνητικό προπαγανδιστικό ψεύδος του 1917-1918 θα θέση τις βάσεις του προπαγανδιστικού μηχανισμού τού Goebbels στο Τρίτο Ράιχ.

Τα βιβλία της Ιστορίας γραμμένα πλέον σε αυτό το πνεύμα της σπίλωσε ως του εχθρού με απίθανες κατασκευές εκ του μηδενός, υπέσκαψαν την εμπιστοσύνη τού κοινού στην ιστορική επιστήμη.

O σημερινός φραγκικός γίγας δεν επιδέχεται οιασδήποτε βελτιώσεως. Επιφέρει το τέλος του, προωθώντας το τέλος του κόσμου. Μέχρι που να επέλθη το μοιραίον, μερικοί σοφοί ανά τον κόσμο αποχωρούν στα υψώματα για να στοχασθούν για την τύχη του πλανήτου μας και να σφραγίσουν σε απόμερες σπηλιές της γνώσεως μαρτυρίες για την μετακατακλυσμιακή εποχή.

Οι σχέσεις Γαλατών και Ελλήνων

Οι σχέσεις Γαλατών και Ελλήνων ανεπτύχθησαν αρχικώς μέσω της ελληνικής αποικίας της Μασσαλίας, η οποία είχε ιδρυθή από τους Φωκαείς της Μικράς Ασίας το 600 π.Χ. Μασσαλία, Ρώμη, Αθήνα, Σπάρτη, αυτές ήσαν οι πλέον γνωστές πόλεις της ελληνικής Μεσογείου. Μέχρι το 300 μ.Χ., η γλώσσα της Μασσαλίας ήταν η Ελληνική αλλά ωμιλείτο και η Κελτική. Ο Έλλην Μασσαλιώτης θαλασσοπόρος Πυθέας ανεχώρησε το 340-330 π.Χ., διήλθε από τις Ηρακλείους Στήλες (το σημερινό Γιβραλτάρ) και πλέοντας μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας έφθασε μέχρι την Βόρειο Θάλασσα, ίσως και μέχρι την Ισλανδία, εις αναζήτησιν της μυθικής Θούλης των υπερβορείων, επάνω στην οποία οικοδομήθη ο ρομαντισμός τού Γ΄ Ράιχ. Η Μασσαλία ήταν ο τερματικός σταθμός των Γαλατών, από την σημερινή Γερμανία τού Ρήνου και του Δουνάβεως, μέσω του Ροδανού ποταμού. Ο άξων αυτός εχρησιμοποιείτο για να εξαπλωθή η ελληνική επιρροή μέχρι την Γερμανία. Οι Γαλάτες μισθοφόροι τού Μακεδονικού βασιλείου του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου μετέδωσαν επίσης στην περιοχή τού Δουνάβεως τα ελληνικά νομίσματα. Σημαντικό βήμα στον εξελληνισμό των Γαλατών υπήρξε η αποδοχή τού ελληνικού αλφαβήτου για την καταγραφή της γλώσσας τους. Η κοιλάδα τού Ροδανού είναι γεμάτη από γαλατικές εγγραφές σε ελληνικό αλφάβητο. (Βλ. πίνακα των ελληνικών ριζών στις γαλατικές λέξεις, «Τ. Μ.» τεύχ. 141).

Στον Γ' αιώνα π.Χ. Γαλάτες εγκατεστάθησαν στην Μικρά Ασία και μετωνομάσθησαν Γαλλογραικοί. Επήραν δε μέρος σε όλες τις διαμάχες των τοπικών βασιλείων μέχρι που επί Αυγούστου, το 25 π.Χ. η χώρα τους μετετράπη σε ρωμαϊκή επαρχία.

Οι Γαλάτες ή Κέλτες αν και Ινδοευρωπαίοι, δεν ανήκαν στις γερμανικές φυλές σαν τους Φράγκους (Εδώ γίνεται διαφοροποίησις μεταξύ των Germains/ Germanic, δηλαδή των Γερμανικών φυλών και των Allemands/ German, δηλαδή των σημερινών Γερμανών). Οι Φράγκοι και η τεράστια επίδρασή τους επί της Δύσης

Oι Φράγκοι είναι Γερμανικός λαός προερχόμενος από τις χώρες της Βαλτικής. Στην γνωστή ιστορία πρωτοεμφανίστηκαν τον 3ο αιώνα, όταν οι Ρωμαίοι τους απώθησαν στη δεξιά όχθη του Ρήνου (254 μ.Χ.). Αποτελούσαν έναν νεοσύστατο στρατιωτικό συνασπισμό που προέκυψε από τη συνένωση των υπολειμμάτων αρχαιοτέρων γερμανικών φυλών. Οι Φράγκοι ήταν υψηλόσωμοι, με ανοιχτό χρώμα δέρματος και ξανθά μαλλιά. Φορούσαν βράκες από λινό ύφασμα ή δέρμα ζώου και άφηναν ακάλυπτο το πάνω μέρος τού σώματός τους. Χρησιμοποιούσαν πολύ πρωτόγονα μέσα για την καλλιέργεια της γης και θεωρούσαν πολύ φυσιολογικό το να προβαίνουν σε λεηλασίες. Ταυτόχρονα είχαν εξελιχθεί σε πολύ επιδέξιους τεχνίτες μετάλλων.

Σύντομα ξεχώρισαν δύο μεγάλα σύνολα, οι Σάλιοι Φράγκοι και οι Ριπουάριοι Φράγκοι. Οι Ριπουάριοι εγκαταστάθηκαν κυρίως στη σημερινή Φλάνδρα. Οι Σάλιοι Φράγκοι είδαν να αναγνωρίζεται από τον Ιουλιανό η εγκατάστασή τους στην Τοξανδρία το 358 μ.Χ. Ήδη από το τέλος τού 3ου αιώνα ορισμένοι Φράγκοι κατατάσσονταν ατομικά ως βοηθητικοί στον ρωμαϊκό στρατό.

Ο Μεροβίγγειος Χιλδερίκος Α', βασιλιάς των Σαλίων, εξακολούθησε να παραμένει υποτακτικός των Ρωμαίων οι όποιοι κατείχαν την περιοχή του Παρισιού. Ωστόσο, ο Κλόβις Α', γιος του Χιλδερίκου, νίκησε τους Ρωμαίους απαιτώντας έτσι πλήρη ανεξαρτησία.

Οι Φράγκοι, τον 5ο - 6ο αιώνα έχουν ήδη κατακτήσει την ρωμαϊκή Γαλατία και το 732 θα σταματήσουν τους μουσουλμάνους στο Πουατιέ, αποσοβώντας τον εξισλαμισμό της Δύσης. Ωστόσο, σήμερα ονομάζουμε Φράγκους όλους τους Δυτικούς (όπως μόνο oι Έλληνες καθιέρωσαν), ασχέτως φυλής. Αυτό γιατί οι βάρβαροι Φράγκοι τού Κλοβίς ουσιαστικά διεμόρφωσαν την Δύση, επέβαλαν την νοοτροπία τους επί όλης της Δυτικής Ευρώπης, κατόπιν αυτού στην Αμερική και μέσω του ιμπεριαλισμού, η φραγκοποίηση κατέλαβε όλον τον πλανήτη! Έτσι ο Κοραής δεν είναι μόνον φραγκοφορεμένος άλλα και φραγκευμένος. Πορτογάλλοι, Ισπανοί, Ολλανδοί είναι μέρος της Φραγκιάς όπως σωστά οι κάτοικοι της Ενδιάμεσης Περιοχής τους αποκαλούν από την εποχή τού Καρλομάγνου.

Τα όσα αρνητικά γράφονται σε αυτό το άρθρο για τους Φράγκους, όπως δήποτε δεν σκοπεύουν να αναιρέσουν τα πασίγνωστα και μεγάλα σύγχρονα γαλλικά επιτεύγματα, σε όλους τους τομείς. Οι σύγχρονοι Γάλλοι είναι φυσικά Φράγκοι, άλλα ο γαλλικός εθνικισμός στον ΙΘ' αιώνα θέλοντας όπως όλοι οι εθνικισμοί να εξηγήσει ότι από καταβολής κόσμου ο ίδιος λαός εκατοίκει το Hexagone (το «Εξάγωνο» όπως αρέσκονται οι Γάλλοι να αποκαλούν το έδαφός τους λόγω της ομοιότητος με το γεωμετρικό αυτό σχήμα) έπλασε τον μύθο τού «οι προγονοί μας οι Γαλάτες», που επήρε και χιουμοριστική, πάντα προπαγανδιστική μορφή, με τον περίφημο Αστερίξ
πηγή www.oodegr.com