ήμερα, βέβαια, τα -σιγαρέττα- Γκωλουάζ («οι» Γκωλουάζ, ορθότερον – παναπεί οι γυναίκες της Γαλατίας, στον πληθυντικό) παράγονται μόνο στην Πολωνία, αλλά κάνουμε πως δεν το βλέπουμε! 
Εν πάσει περιπτώσει, πολύς ο λόγος τώρα τελευταία ότι θα πάρουμε, λέει, απ’ τη Γαλλία κάτι πολεμικά αεροπλάνα «Ραφάλ», ξαναλέει.

Τά ‘χω πάρει άγρια στο κρανίο, μ’ αυτή την ιστορία… Όπου καί να γυρίσω τα σοφά μάτια μου, πέφτω απάνω σε σχετική ειδησεογραφία παύλα σαχλή προφητολογία (εφ’ όσον αναφέρεται στον μέλλοντα), καί μου έχουν πρηστεί οι γεννητικοί αδένες. Κι αναρωτιέμαι: μά, καλά! Τόοοοσο πολύ είναι εκτός πραγματικότητας, αυτοί που τα γράφουν αυτά;
Πάρτε, τώρα, ανάλυση του …υψηλού επιπέδου όλων αυτών των δημοσιευμάτων… καί ΜΗΝ ανεβαίνετε κι εσείς τόσο ψηλά! 

Μαλακίας το ανάγνωσμα, πρόσχωμεν!
i. Άντρα θέλω, τώρα τονε θέλω!
Κατ’ αρχήν, δεν έχει καμμία σημασία (γιά κανέναν) αν εμάς μας έχει πιάσει κωλοπιλάλα με τα καμώματα του Ερντογάν, καί θυμηθήκαμε ότι πρέπει να ενισχύσουμε την άμυνά μας με επείγουσα προμήθεια οπλικών συστημάτων, κατά προτίμηση νέων. Τα πολεμικά αεροπλάνα δεν είναι παιδικά παιχνίδια, να πας στο παιχνιδάδικο να τ’ αγοράσεις καί να τα πας σπίτι, ώστε να μη σε ζαλίζει ο μπόμπιρας με τις τσιρίδες του.
Ένα πολεμικό αεροπλάνο συνοδεύεται κι απο προικιά, δηλαδή: οπλικά συστήματα, βλήματα, καί παρελκόμενα – όπως ανταλλακτικά καί τόρνους. Χωρίς αυτά όλα, απλά κόβει βόλτες στον αέρα όπως οι μύγες… καί καταρρίπτεται όπως αυτές! lol!!! Πάντως, μιά κι ο λόγος γιά τόρνους, κοιτάχτε μιά λεπτομέρεια: όταν αγοράζουμε Αμερικάνικα οπλικά συστήματα, πρέπει να έχουμε τόρνους με διαβάθμιση ίντσας, διότι οι ηπαπάρα είναι η μόνη χώρα πλέον, που ακολουθεί μετρήσεις μήκους σε ίντσες. (Αν κι έχει επιβάλλει παγκοσμίως τη μέτρηση σε ίντσες στα ηλεκτρονικά – πλακέτες κι εξαρτήματα!) Όταν, πάλι, αγοράζουμε οπλικά συστήματα από άλλες χώρες, πρέπει να έχουμε τόρνους με διαβάθμιση εκατοστού… κι ας ελπίσουμε πως δεν θα ξοδευτούμε καί γι’ αυτούς με τα Ραφάλ, διότι ήδη έχουμε τέτοιους απ’ τα Μιράζ. (Πρέπει νά ‘χουμε ήδη, δηλαδή. Δεν το ξέρω, δεν είμαι μέσα στις αεροπορικές μονάδες, αλλά δεν γίνεται καί διαφορετικά.)
Λοιπόν, αφού θ’ αγοράσουμε (υποτίθεται) καμιά εικοσαριά Ραφάλ, τότε πρέπει να τους φτιάξουμε καί χώρους γιά στέγαση, συν χώρους γιά τα προικιά τους. Που σημαίνει οπωσδήποτε μιά άλφα διαδικασία με μπετά καί σίδερα (καί μεταλλικές ραφιέρες, συν κατσαβίδια καί μπουλονόκλειδα κτλ), που θα φάει κάποιον χρόνο.
Βάλε, τώρα, καί το ότι χρειάζεται υπογραφή διακρατικής σύμβασης γιά την απόκτηση των αεροπλάνων, συν εκπαίδευση των πιλότων μας, συν μεταφορά όλων αυτών των πραγμάτων απ’ τα Παρίσια στην Ελλάδα… το ελάχιστο χρονικό διάστημα να υλοποιηθούν αυτά είναι -κατ’ εκτίμηση- δεκαοχτώ μήνες. Οπότε, είτε τραβάμε ζόρια εμείς απ’ τον Ερντογάν, είτε όχι, ΔΕΝ θα έχουμε Ραφάλ πρίν περάσει ενάμισυς χρόνος, ακόμη κι αν γκαζώσουμε…
…στον οποίο ενάμισυ χρόνο, ποιός ζή, ποιός πεθαίνει!
Άρα, αυτή η δουλειά έπρεπε νά ‘χει γίνει εδώ καί μιά πενταετία τουλάχιστον, γιά νά ‘χουμε τώρα να λέμε πως κάτι έχουμε από Ραφάλ σήμερα… ή λίαν προσεχώς.

Προσωπικώς, θα ξανασχοληθώ με τα Ραφάλ (αν με φέρει ο δρόμος του ιστολογίου, εννοείται), μονάχα όταν θα δω να πετάνε με τα Ελληνικά εθνόσημα καί μ’ Έλληνες πιλότους. Ως τότε, άει παρατάτε με στρατιωτικές δημοσιογραφάρες καί στρατιωτικοί αναλυταράδες ομού!

ii. Τα στρατιωτικής θεματολογίας sites πρέπει να κλείσουν!
Αυτά τα sites κάθε μέρα «πρέπει» να γεμίσουν σελίδες επί σελίδων… αλλά με τί; όθεν, κάποια στιγμή νομοτελειακώς θα φτάσουν στο σημείο να γεμίζουν με μαλακίες. Ακόμη κι ο Πλάτων να έγραφε άρθρα, αν ήταν υποχρεωμένος κάθε μέρα να βρίσκει θέματα με το στανιό, τη σάχλα δεν θα τη γλύτωνε. Κάποια στιγμή θά ‘πεφτε στον λάκκο με τα σκατά (της ανοησίας), καί θα γινόταν περίγελως. Πώς να το κάνουμε; ΔΕΝ μπορούν να βρεθούν φρέσκα στρατιωτικά θέματα κάθε μέρα, ώστε να ικανοποιηθούν οι αναγνώστες τους!
Κι ύστερα, υπάρχει το ερώτημα: πώς συντηρούνται αυτά τα sites κι οι γραφιάδες τους από λεφτά; Έ; Διότι ερασιτέχνες ΔΕΝ είναι. Άρα;…
Άρα, όπως καταλαβαίνετε, τίθενται κάποια θεματάκια ηθικής τάξεως εδώ. Μ’ άλλα λόγια, ποιός πληρώνει, καί γιά ποιόν σκοπό! Παναπεί, που το πάει ο χρηματοδότης με το λίαν ευαίσθητο θέμα της εθνικής άμυνας! Απάντηση δεν περιμένω, αλλά δεν είμαι καί ηλίθιος.

Μπερδεγουέη, ο περίφημος ελιγμός της φρεγάτας μας «Λήμνος», που εμβόλισε το «Κεμάλ Ρεΐς», ΔΕΝ ήταν όπισθεν ολοταχώς, κι αμέσως μετά πρόσω ολοταχώς. Ήταν αυτά, ΣΥΝ το τιμόνι όλο αριστερά – καί κρατημένο όλο αριστερά καί κατά τη φάση του πρόσω ολοταχώς.
Αν δεν έγινε έτσι, τότε ο (μάλλον τυχερός) καπετάνιος της «Λήμνος», κάν Χιώτης, να μάθει από Βολιώτη (διότι, όσο ζής, μαθαίνεις). Αν έγινε έτσι, τότε οι στρατιωτικοί γραφιάδες να μην ξαναγράψετε μισά κι ανέσωστα, άρες-μάρες-κουκουνάρες. Να μάθετε εσείς πεντέξη πράγματα παραπάνω! Χάειντε!

iii. Παραμύθια μπατίρηδων
Η όλη φάση με τα Ραφάλ θυμίζει τον Καραγκιόζη, που ονειρεύεται σπίτια καί παλάτια (με τραπέζια γεμάτα πιάτα με φαγητό). Έτσι ακριβώς φέρεται καί το γκουβέρνο… αλλά με μία διαφορά: τα παραμύθια αυτά δεν τα λέει στον εαυτό του, αλλά στους ιθαγενείς που το ψήφισαν. (Κι όχι μόνον, διότι υπάρχουν κι άλλοι μυαλοφυγόδικοι, μή ψηφοφόροι του, που όμως ψήφισαν άλλους παρεμφερείς.)
Η όλη φάση, λοιπόν, δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά μία ακόμη καλοστημένη «μηχανή» δημοσίων σχέσεων του γκουβέρνου. Όπως «η αποφασιστική στάση της χώρας μας στον Έβρο» τον περασμένο Μάρτιο (κι από τότε, μπαίνουν ελεύθερα στη χώρα απ’ το ποτάμι σωρηδόν λάθρο / απαγορευμένα φυτοφάρμακα / ναρκωτικά…), συν «τα μέτρα υπέρ της υγείας μας» με τις μάσκες καί τις λοιπές αηδίες (τα οποία πρώτοι καί καλύτεροι ΔΕΝ τα τηρούν οι γκουβερνικοί).
«- Γιατί, ρέ Εργοδότη;»
Καλά, ρέ σείς!… Πρίν πάρουν (υποτίθεται) απόφαση να δώσουν τόσα λεφτά γιά τα Ραφάλ, την Τρόϊκα τη ρωτήσανε;
Δεν το ξέρετε τί δεσμεύσεις έχουν υπογραφεί με τα Μνημόνια; Καί καλά, αυτοί οι βολευτάδες που υπέγραψαν τα Μνημόνια χωρίς να τα διαβάσουν, δεν είναι κι οι πρώτες νοημοσύνες του πλανήτη. Αλλά εσείς, δεν ξέρετε τί παίζεται με το εθνικό εισόδημα; Έχει βουΐξει το Διαδίκτυο εδώ καί χρόνια, δεν διαβάζετε τίποτε σχετικό;
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ξοδέψουμε, αν δεν πάρουμε έγκριση απ’ την Τρόϊκα, ακόμη κι ένα ευρώ, ακόμη καί γιά την εθνική άμυνα!!! Φερμπόττεν! Πώς το λένε;! Οπότε, όχι Ραφάλ δεν μπορούμε ν’ αγοράσουμε, αλλά ούτε καί πλαστικά μοντέλα Ραφάλ σε κλίμακα 1 προς 72!

iv. Άγνοια Ιστορίας
Κι όμως… υπάρχει τρόπος ν’ αποκτήσουμε Ραφάλ, χωρίς να ρωτήσουμε την Τρόϊκα!
Πώς;
Μου κάνει τρομερά άσχημη εντύπωση, που οι περισσότεροι απ’ όσους το παίζουν «ειδικοί» κι «αναλυτές» δεν ξέρουν Ιστορία σχετική με τη θεματολογία τους. (Αλλά γιατί να μου κάνει εντύπωση; κακώς κι εμένα. Αφού στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.) Λοιπόν, δεν είδα πουθενά γραμμένο ότι τα Ραφάλ πρέπει να τα πάρουμε τζάμπα… αυτά, κι άλλα τόσα!!!
Γιατί;
Διότι η Γαλλία μας χρωστάει αεροπλάνα από την άνοιξη του 1940!!!
Είδε τότε ο Μεταξάς τη θύελλα που ερχόταν, παράγγειλε κατεπειγόντως πολεμικά αεροπλάνα από Γαλλία (διότι οι Άγγλοι προφασίστηκαν ότι τα δικά τους δεν φτάνουν ούτε γι’ αυτούς, καί δεν μας έδωσαν – οι δέ Γερμανοί αρνήθηκαν κατ’ ευθείαν)… αλλά, ώσπου νά ‘ρθουν τα Γαλλικά μαχητικά, η Γαλλία κατελήφθη απ’ τους Γερμανούς! Ωστόσο, τα αεροπλάνα αυτά ήταν ήδη πληρωμένα!!!
Μεταπολεμικώς, όμως, η Γαλλία έκανε την πάπια! Τόσο γιά τ’ αεροπλάνα, όσο καί γιά να επιστρέψει τα λεφτά. Βέβαια, την πάπια γιά το θέμα (όπως καί γιά τις πολεμικές αποζημιώσεις Γερμανών ΚΑΙ Βουλγάρων) την κάνουν τόσες δεκαετίες πρώτοι καί καλύτεροι οι ημέτεροι πωλητικοί, δεν φταίνε στο εκατό τοις εκατό οι Γάλλοι. Αλλά να δώ, τώρα που τό ‘γραψα, αν θα το θυμηθεί κανένας το περιστατικό, κι αν θα το θέσει υπ’ όψιν του Μανωλάκη του Μακρόν!
(«- Τα τέτοια σου θα δείς, ρέ Εργοδότη!»
Το ξέρω, ρέ! Μή μου το θυμίζετε!    )

Συμπερασματικώς
Ραφάλ, ΔΕΝ.
Καί δεν ξανασχολούμαι.