ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ;;Μέρος -4

Πού βρισκόταν η Ατλαντίδα; – 4

     

Γράφει ο ΕργΔημΕργ          

α ήταν μεγάλη παράλειψη, αν δεν αναφερόμουνα καί στις άλλες «Ατλαντίδες», που κατά καιρούς βρίσκουν οι αρχαιολόγοι. Ναί, είναι αλήθεια, οι άνθρωποι βρίσκουν ανά τον πλανήτη μας διάφορες τοποθεσίες, που ταιριάζουν στην περιγραφή του Πλάτωνα – κατά το μάλλον, ή ήττον.
Βέβαια, γιά να πείς ότι ένα πραγματικό δεδομένο μπαίνει στα βιβλιογραφικά καλούπια που έχεις, πρέπει να συμφωνεί μ’ αυτά σε ποσοστό άνω του μισού καί κάτι ψιλά ακόμη. (Γιά να είμαι ακριβής, πάνω από το 67% – το οποίο κατά κάποιο τρόπο είναι το όριο της τυχαιότητας. Δηλ. κάτω απ’ αυτό δεν μπορούμε να δεχθούμε συγκεκριμένο «ποιητικό αίτιο».) Έτσι, ώστε τα υπόλοιπα «αταίριαστα» στοιχεία (μέχρι το 100%) να συμπληρώνονται μ’ εύλογες εικασίες. Πχ αλλοίωση του εδάφους λόγωι των χιλιετιών που πέρασαν, υπόθεση πως ο Πλάτων έκανε λάθος στην κλίμακα μεγέθους, ή παραποίησε τα στοιχεία επίτηδες (γιά να κόψει τη διάθεση διαφόρων πονηρών να πάνε να ξαναβρούν την άκρη με την κακία των Ατλάντων), ή χίλια δυό άλλα. Αυτού του τύπου οι φιλολογικές παύλα αρχαιολογικές συζητήσεις έχουν συμπληρώσει σε τυπωμένα χαρτιά έκταση μεγαλύτερη της ίδιας της Ατλαντίδας! Λολ!!!
Εμείς δεν θα υπεισέλθουμε ως νέοι συζητητές, διότι κάτι τέτοιο είναι άνευ νοήματος. Αλλά -παρενθετικώς- θα ρίξουμε μιά ματιά στις λοιπές «Ατλαντίδες», διότι πάλι θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Παράλληλα, θα βοηθήσουμε καί τους αρχαιολόγους να μάθουν να βλέπουν το σύνολο, κι όχι τα μεμονωμένα …εξαρτήματα. (Βλέπε περίπτωση πυραμίδων Αργολίδας.)

vi. Φήμες κι αντιγραφές

Εάν διαπιστώσουμε πως κάποιος αντιγράφει κάτι, τότε τί μπορεί να σημαίνει αυτό; (Εκτός της ειλικρινέστερης μορφής κολακείας! :-) ) Γιατί αντέγραψε το πρωτότυπο; Ειδικά αν κάποιοι -επίσης αρχαίοι- πολιτισμοί αντέγραψαν τη δομή της Ποσείδιας σε δικές τους πόλεις – ή σε άλλα κατασκευάσματα.
Στην έρευνα που κάνουμε, αποκλείουμε, βέβαια, την πνευματική αδράνεια ως αίτιο της αντιγραφής. Διότι, τί πνευματική αδράνεια να έχει κάποιος, που μπαίνει στον κόπο πχ ν’ αντιγράψει ολόκληρο τον Παρθενώνα; Τα αίτια της αντιγραφής εδώ είναι σαφώς άλλα.
Μόνο που θα μου επιτρέψετε να περιορίσω το ψάξιμο σε τρείς -από πολύ έως λίγο- γνωστές «Ατλαντίδες» του Ελλαδικού χώρου. Καί διότι δεν έχω χρόνο γιά μιά πλήρη μελέτη, καί διότι ο σκοπός της παρούσας έρευνάς μας είναι διαφορετικός. (Είναι η πιστοποίηση της ύπαρξης της πρωτότυπης Ατλαντίδας.)
Ας τις δούμε.

Θήρα
Στην πολυαγαπημένη «προϊστορική» Θήρα, τη ζημιά την έκανε ο άνθρωπος που την ανακάλυψε: ο Σπύρος Μαρινάτος. Αυτός πρωτοταύτισε τη Θήρα με την Ατλαντίδα.

Του δίνω, όμως, ελαφρυντικό καλούτσικο: η «καταβύθιση» της Στρογγύλης του 1625 πΧ ταυτίζεται με την πλατωνική αφήγηση (της καταβυθίσεως της Ατλαντίδας) σε μεγάλο βαθμό. Οι τρανταχτές ομοιότητες με το κείμενο: επρόκειτο γιά νησί, επρόκειτο γιά κοσμογονική καταστροφή, επρόκειτο γι’ ανθρώπους πλούσιους καί καλοζωϊσμένους, που μάλιστα λάτρευαν τους ίδιους θεούς με τους κλασικούς Έλληνες – γιά τους οποίους ανθρώπους δεν φαίνεται να σώθηκε καμμία γραπτή περιγραφή στα χρόνια του Πλάτωνα. Κι έτσι, υπερίσχυσε ο πειρασμός της εξίσωσης «Ατλαντίδα = Καλλίστη» (Στρογγύλη, Θήρα, Σαντορίνη).
Δε λέω, οι μαγαζάτορες της σημερινής Σαντορίνης μιά χαρά τα κονόμησαν από τα ρομαντικά ζευγαράκια με την εξίσωση αυτή. Μόνο που δεν είναι σωστή! :-)
Διότι λείπουν απ’ την εικόνα τα ψηλά βουνά στον βορρά, η μεγάλη πεδιάδα στον νότο, κι η πρωτεύουσα με τους επάλληλους κύκλους ξηράς καί θάλασσας. Εδώ, ο Μαρινάτος δεν έχει δικαιολογητικό. Διότι τη Σαντορίνη τη ζούσε κάθε μέρα. Δεν έβλεπε ότι δεν μπορούσαν να υπάρξουν τέτοια γεωγραφικά στοιχεία στο συγκεκριμένο νησί;

Σα να μην έφταναν αυτά, τη σύγχυση επέτειναν κάποια άλλα ξυπνοπούλια, που ισχυρίστηκαν (μετά τις πρώτες εμφανίσεις εργαστηριακών αποτελεσμάτων, γιά το πότε έγινε η έκρηξη) ότι ο Πλάτων θα είχε δίκιο, αν δεν έγραφε ότι η καταβύθιση της Ατλαντίδας έγινε 9,000 χρόνια πριν την εποχή του, αλλά 900. Διαφορά ένα μηδενικό στο τέλος, δηλαδή.
Ας πούμε σωστό (αν καταπιούμε τρείς αιώνες – διότι 400 πΧ + 900 = 1300 πΧ), ας πούμε ότι ο Πλάτων ήταν τόσο χαζός (ή κρυψίνους), που δεν διέκρινε (ή δεν ήθελε να διακρίνει) μιά τάξη μεγέθους διαφορά, αλλά η αιτιολόγηση του ισχυρισμού αυτού είναι απλά εξωφρενική. Ακούστε: ο Πλάτων μπέρδεψε το 900 με το 9,000, διότι οι Έλληνες, λέει, δεν γνώριζαν το μηδέν!!! (Το οποίο, ξαναλέει, το πρωτοβρήκαν οι Ινδοί, κτλ κτλ.)
Εδώ, δεν απαντάς. Ουρλιάζεις! (Κι άμα βρείς καραμπίνα γεμάτη, τη χρησιμοποιείς …δεόντως! :-) )
Ρέ ξόανα, κατ’ αρχήν πώς μπορεί κάποιος να κάνει λάθος (εσκεμμένο ή μη) σε κάτι, που …δεν το γνωρίζει – καί άρα δεν το χρησιμοποιεί; Κατά δεύτερον, οι Έλληνες μιά χαρά τό ‘ξεραν το μηδέν, αλλά στην εποχή του Πλάτωνα χρησιμοποιούσαν το «ιερατικό» αριθμητικό σύστημα. Κι έτσι, δεν τίθεται κάν θέμα αν ο Πλάτων έφαγε ένα μηδέν.
Κατά τρίτον, ο Πλάτων δεν ήταν καθόλου χαζός. Μπορούσε να διακρίνει μιά χαρά αυτό:

από αυτό:

Τέλος, ο Πλάτων δεν ήταν καθόλου χαζός. Αλλά σας το ξαναείπα αυτό, έ; Δεν πειράζει, πρέπει να το μάθουν μερικοί-μερικοί! :-)
Έτσι, εάν ο Πλάτων άλλαξε τη χρονική απόσταση κατά μία τάξη μεγέθους, είτε έλεγε αλήθεια, είτε ψέμματα, οι σύγχρονοί του (καί ειδικά το ιερατείο) θα γνώριζαν άριστα πχ τους ηγεμόνες της εποχής που αναφερόταν (καθώς καί άλλα πραγματικά στοιχεία), καί θα του ζητούσαν εξηγήσεις. Βλέπετε, στην εποχή του Πλάτωνα δεν είχε πέσει ακόμη η λογοκρισία των επομένων αιώνων… κι οι πάντες γνώριζαν απέξω κάτι τέτοιες «λεπτομέρειες». (Εδώ γνώριζαν απέξω τον Όμηρο, κι όχι μόνον, καί πιάσαν στα πράσσα κοτζάμ πρόεδρο της επιτροπής φιλολόγων γιά την καταγραφή των Επών -τον Ονομάκριτο-, που έβαλε μέσα στα Έπη δικούς του στίχους! Στον Πλάτωνα θα κολλούσανε; ) Επιτρεπόντουσαν τέτοιες γνώσεις τότε – πράγμα που οι σημερινοί «σοβαροί» ιστορικοί «ξεχνάνε».
Βέβαια, αν θέλουμε να το πάμε παραπέρα, βολεύει πολύ η θεωρία ότι ο Πλάτων επενόησε μιά φανταστική χώρα, γιά να δείξει πως πράγματι, κάποτε ίσχυαν οι (αυστηροί) νόμοι των ύστερων γραπτών του. Βολεύει πολύ τους πονηρούς η αποκοπή από τις ιστορικές ρίζες, έστω καί του απωτάτου παρελθόντος.

Αυτά γιά τη Σαντορίνη ως Ατλαντίδα. Πολύ ρομαντική θεωρία, αλλά δεν ισχύει. Όμως, οι διάφοροι «ερευνητές» -ακαδημαϊκοί καί μη- επιμένουν να διαιωνίζουν την ηλιθιότητα: «Ο Πλάτων μπέρδεψε τα μηδενικά!»
Τί να κάνουμε; Περαστικά τους!

Πέλλανα
Φαίνεται πως ο αρχαιολόγος Θ. Σπυρόπουλος (γνωστός από τις ανασκαφές στην περιοχή) ταύτισε την πάλαι ποτέ Ατλαντίδα με την Πέλλανα της Λακωνίας. (Ένθα καί το υποτιθέμενο παλάτι του Μενελάου, αν δεν κάνω λάθος.) Γιά να πάρετε μιά ιδέα του τί παίζει στα νότια της ηπειρωτικής χώρας μας (κι ευχαριστώ τον prkl γιά την υπόδειξη του 1) : σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2, σύνδεσμος 3, σύνδεσμος 4, σύνδεσμος 5.
Γνώμη μου, όμως: Εάν πράγματι βρέθηκε εκεί κάτω περιοχή με ατλάντεια/πλατωνική τοπολογία (που δεν το αποκλείω καθόλου), τότε αυτή δεν είναι η αυθεντική Ατλαντίδα. Κι επειδή πιστεύω ότι μάλλον δεν πρόκειται γιά τοπολογία παρόμοια ολόκληρης της Ατλαντίδας, αλλά μονάχα της Ποσείδιας, τότε (κατά τη γνώμη μου) πρόκειται γιά πόλη, που έχτισαν οι Άτλαντες επιδρομείς. (Καλή ώρα, όπως φτιάξανε ολόκληρη πόλη οι Αχαιοί στα παράλια της Τροίας, δίπλα στα καράβια τους.)
Βλέπετε, οι Άτλαντες δεν δώσανε μάχη με τους Έλληνες μιά κι έξω. Η κύρια μάχη, βεβαίως, δόθηκε κοντά στη λίμνη Τριτωνίδα της νότιας Λιβύης. Αλλά οι Άτλαντες χρησιμοποίησαν παράλληλα το στρατιωτικό κόλπο του Αννίβα, αυτό που σήμερα οι στρατιωτικοί αποκαλούν «λαβίδα». Δηλαδή: δύο στρατιωτικά σώματα, εξορμούντα από διαφορετικές μεριές, βάζουν στη μέση τον εχθρικό στρατό καί τον συνθλίβουν.
Σύμφωνα με τις δικές μου έρευνες, παράλληλα με τη μάχη στη Λιβύη (όπου έβαλαν κλώνους να μάχονται στην πρώτη γραμμή), οι Άτλαντες έστειλαν άλλα δύο στρατιωτικά σώματα (με τους καλύτερους πολεμιστές τους) εναντίον της κυρίως Ελλάδας. Αντικειμενικός σκοπός τους ήταν να χτυπήσουν την Αθήνα καί τη Διμένεα. Την τότε Αθήνα της Κωπαΐδας, καί τον -στο πολύ περίπου- σημερινό Βόλο. (Το θρησκευτικό καί το διοικητικό κέντρο της τότε Ελλάδας, αντίστοιχα.) Προς τον σκοπό αυτό, το πρώτο στρατιωτικό σώμα αποβιβάστηκε στη Μεσσηνία, ενώ το δεύτερο στη Ναύπακτο.

Το δεύτερο σώμα, πάλι, χωρίστηκε σε δύο κομμάτια. Το πρώτο αποκρούστηκε επιτυχώς καί διελύθη τελείως επί τόπου, ενώ το δεύτερο παρέκαμψε το πεδίο της μάχης, κι έκοψε δρόμο ανάμεσα στα βουνά, κατευθυνόμενο προς τη Διμένεα. Αυτό αποκρούστηκε επιτυχώς στην Όθρυ, κι επίσης καταστράφηκε.
Λοιπόν, πιθανώτατα είναι το πρώτο σώμα, που έφτιαξε την πόλη που βρέθηκε στην Πέλλανα, ως βάση γιά τις μετέπειτα επιδρομές τους – ή, μετά την ανακωχή. Εάν η δομή του μέρους μοιάζει με την αυθεντική Ατλαντίδα, τότε είναι ευνόητο το γιατί: απλούστατα, ήθελαν να θυμούνται την πατρίδα τους.
Τα υπολείμματα του δευτέρου σώματος, τώρα, φτιάξαν κάτι άλλο. Πολύ ταπεινότερο.

Διμήνι
Επισήμως έχει καταχωρηθεί ως νεολιθικός οικισμός, αλλά δεν είναι.

Ας δούμε, όμως, (α) αν κάνουμε λάθος, καί (β) τί είναι πραγματικά. Το Διμήνι εμβαδομετρημένο πιάνει έκταση…

…3,187.40 τετραγωνικά μέτρα. 3,200 στρογγυλά. Αν οι τοίχοι πιάνουν εμβαδό το 5% αυτού του αριθμού, τότε η καθαρή έκταση είναι 3200*0,95 = 3040 τετραγωνικά μέτρα.
Επόμενο ερώτημα, λοιπόν, πόσοι άνθρωποι χωρούσαν εκεί μέσα.
Ένας άνθρωπος όρθιος (με τα χέρια κολλημένα στο σώμα του καί λεπτούλης) καταλαμβάνει ελάχιστο χώρο 0,40 x 0,40 μέτρα τετραγωνικά. Άρα, αν το Διμήνι ήταν ορθάδικο (λολ!!!), θα χωρούσε 19,000 (δεκαεννέα χιλιάδες) ανθρώπους όρθιους. (Μη βάζω, όμως, ιδέες, γιά κανένα ρέηβ πάρτυ σ’ έναν μοναδικό αρχαιολογικό χώρο!) Αν οι άνθρωποι ήταν ξαπλωμένοι, καί υποθέτουμε νάνοι με 1.50 μέτρα ύψος, τότε θα χωρούσε 3040/(1.50×0.40) = περίπου 5,067 ξαπλωμένους ο ένας δίπλα στον άλλον.
Όμως, αφ’ ενός δεν νομίζω ότι το Διμήνι ήταν κάποιο τεμπελχανειακό ίδρυμα της αρχαιότητας, αφ’ ετέρου ο άνθρωπος χρειάζεται τον λεγόμενο «ζωτικό χώρο» του – κι όχι μονάχα την έκταση που καταλαμβάνει το σώμα του. Εάν υποθέσουμε πως κάθε άνθρωπος χρειάζεται κατ’ ελάχιστον 2.50 x 2 = 5 τετραγωνικά μέτρα, τότε στο Διμήνι ζούσαν 3040/5 = 608 άτομα – στρατιωτικώς πως. Στριμωχτά!
Επίσης, πρέπει ν’ αφαιρέσουμε ένα ποσοστό επιφάνειας γιά δρόμους καί διόδους. (Επίτηδες δεν το υπολόγισα στην αρχή των υπολογισμών.) Εάν αυτό είναι το 10%, τότε ο αριθμός των ενοίκων (θυμηθήτε: στριμωχτά) γίνεται κάπου 540. Εάν συνυπολογίσουμε ότι δεν ήταν όλοι οι χώροι κατοικίες (ήταν και φούρνοι, εργαστήρια, κτλ), καί παρατηρώντας στην αεροφωτογραφία τον ελάχιστο αριθμό κτισμάτων, τότε μία εύλογη εκτίμηση είναι το μισό του αριθμού που βρήκαμε. Δηλαδή, κάπου 250 (βαρειά 300) άτομα ήταν οι πάλαι ποτέ Διμηνιώτες όλοι μαζί.
Όντως, η θεωρία του οικισμού στέκει. Αλλά δεν στέκουν άλλα στοιχεία της «επίσημης» θεωρίας. Πχ το μη τετραγωνισμένο σχήμα του οικισμού: το υπάρχον εξωτερικό τείχος δεν προσφέρει καλύτερη προστασία, απ’ όση προσφέρει ένα τετραγωνισμένο τείχος. (Άρα, γιατί το φτιάξανε έτσι; ) Επίσης, αν μιλάμε γιά εποχή, κατά την οποία ο παγκόσμιας πληθυσμός ήταν ελάχιστος, δεν υπήρχε λόγος γιά τόσο στρίμωγμα οικιών καί ανθρώπων. Τέλος, το Διμήνι βρίσκεται μακριά από οποιοδήποτε σώμα νερού. Καί είναι γνωστό ότι κάθε κοινωνία έχει κάθε συμφέρον να βρίσκεται κοντά σε μεγάλα σώματα νερού – θάλασσες, λίμνες, ποτάμια. Ειδικά οι πανάρχαιες πρωτόγονες. (Εδώ θα κάνω λάθος, μονάχα αν η έκταση της λίμνης Κάρλας -της αρχαίας Βοιβηΐδος- έφτανε τότε μέχρι το Διμήνι.) Άρα, μάλλον δεν ήταν «κανονικός» οικισμός των εντοπίων.

Κατά τη γνώμη μου, όλα συντείνουν στο εξής:
Ότι το Διμήνι είναι ακριβώς αυτό που θα κατασκεύαζε «εκ των ενόντων» γιά να διαμένει (καί μακριά από τ’ αδιάκριτα βλέμματα του Έλληνα αφεντικού-ιδιοκτήτη της κτηνοτροφικής μονάδας) μιά παρέα Αλβανών γιδοβοσκών, αν τα Τίρανα μοιάζανε με την Ποσείδια.
Δηλαδή, ό,τι απέμεινε από το εκστρατευτικό σώμα των Ατλάντων, που τσακίστηκε στην Όθρυ, έχτισε (μετά την ανακωχή) ένα χωριουδάκι γιά να μένει. Που να μοιάζει με τη χαμένη Ποσείδια. (Καί ναί, να μένουν μαζί με γυναίκες δικές τους – διότι πολλές ακολούθησαν το εκστρατευτικό σώμα. Κατά τη γνώμη μου, απ’ αυτά ακριβώς τα άτομα κατάγεται ο Πελίας.)
Αλλά καί τ’ όνομα, τί σας λέει; «Διμήνι», δηλαδή διφέγγαρο. Σιγά να μην τιμούσε τα δυό φεγγάρια του Φαέθωνα το πρωτόγονο αυτό καί φτωχικό χωριουδάκι! Φυσικά καί πρόκειται γιά κοροϊδευτική ονομασία. Πήγαν οι Άτλαντες να κατακτήσουν τη Διμένεα, κι έφτιαξαν …τη μικρή Διμένεα. Όπως λέμε «Μπαρτσελόνα» καί «Μπαρτσελονέττα».

Δεν έχω πρόχειρη να σας δείξω τη φωτογραφία του ταυρόσχημου αγγείου, που βρέθηκε στο Διμήνι. Μπορείτε όμως να την έχετε, αν επισκεφθείτε το Διμήνι. Την έχουν τυπωμένη επάνω στο (δωρεάν) φυλλάδιο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Είναι ο ταύρος του Ποσειδώνα, με κόκκινες κυματιστές γραμμές απάνω του.

vii. Γνωστές συμβολικές Ποσείδιες

Η πρώτη είναι ο Κελτικός σταυρός.
(Επσκεφθήτε την ενδιαφέρουσα σελίδα της φωτογραφίας. Αν μη τί άλλο, έχει κι άλλα «Διμήνια» εκεί πέρα. Αξιοπρόσεκτο.)
Βρίσκεται κυρίως στα ιρλανδικά νεκροταφεία. Καθαρά δηλωτικό εθνικής καταγωγής, διότι η ομοιότητα με την τοπογραφία της Ποσείδιας βγάζει μάτια. (Κι εφ’ όσον είναι δηλωτικό εθνικής καταγωγής, είναι -κατά τη γνωμάρα των παντογνωστών εγχωρίων αντιτέτοιων-  «φασιστικό», καί λοιπές θρίχες περμνάντ.)

Η δεύτερη είναι …το μισό της αυθεντικής τοπογραφίας της Ποσείδιας! Εδώ το ολόκληρο:

Καί, ναί! Πρόκειται γιά το Ηλιακό μας Σύστημα, σχηματικά. (Οι «τροχιές» δεν είναι υπό κλίμακα.) Στη μέση ο Ήλιος (στο κεντρικό νησί υπήρχε ναός κι άγαλμα του Ποσειδώνα), καί μετά κατά σειράν Ήφαιστος, Ερμής, Αφροδίτη, Γή, Άρης, Φαέθων. Οι έξι εσώτεροι πλανήτες, στους οποίους αναπτύχθηκε ζωή.
Η εναλλαγή ξηράς-θάλασσας προφανώς δείχνει κάποια ιδιότητα «γίν-γιάνγκ», η οποία συναντάται εναλλάξ στους πλανήτες. Βέβαια, σήμερα δεν γνωρίζουμε κάτι σχετικό. Όπως δεν γνωρίζουμε το γιατί οι τρείς πρώτοι πλανήτες παρουσιάζουν ανάστροφη ιδιοπεριστροφή, όπως μας δείχνουν οι τρείς αριστερές καρυάτιδες του Ερεχθείου. (Ξέρουμε μόνον γιά την Αφροδίτη.) Όπως δεν γνωρίζουμε τίποτε γιά την πραγματική συμπεριφορά πλανητικών συστημάτων. (Βαρύτητα, αιθέρας, κβάντωση βαρυτικού πεδίου, «νέα Φυσική», κτλ.)
Λοιπόν, είδατε το ολόκληρο, πάρτε τώρα καί το μισό:

(Το μισό, μάλλον γιά οικονομία! Λολ!!!)
Κι αυτό καραμπινάτο δηλωτικό καταγωγής. Όχι, όμως, γιά όλους τους (ενιαίας θρησκείας, αλλά πολυφυλετικής προέλευσης) ιουδαίους, αλλά γιά έναν εσώτατο πυρήνα «αβρααμικών». Κι ίσως όχι ακριβώς καταγωγής, αλλά ιδεολογικής πίστης καί διαχρονικής συνέχειας σ’ αυτήν. (Εννοείται, στη λατρεία του Κρόνου, πάλαι ποτέ βασιλιά της Ατλαντίδας).
(Μόνο που αυτό, πάλι κατά τη γνώμη των πανσόφων ετικετοκολλητών αντιτέτοιων, έ, δε μπορεί να είναι φασιστικό. Μόνο των άλλων είναι τα φασιστικά. Αλοίμονο!)
(Σημείωση: Δεν υπήρχε μονάχα μία φυλή στην Ατλαντίδα – αν σας δημιουργούνται ερωτηματικά σε συσχέτιση με τον Κελτικό σταυρό.)

Αυτά, όσον αφορά τις ανά τον πλανήτη Ατλαντίδες καί Ποσείδιες. Πραγματικά αντίγραφα, ή συμβολικά. Αποτελούν απλώς αντίγραφα κι αναμνήσεις της αυθεντικής Ατλαντίδας καί της αυθεντικής Ποσείδιας. Η αυθεντική Ατλαντίδα με την αυθεντική πρωτεύουσά της εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί που σας έδειξα.

(συνεχίζεται)

ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΧΕΤΤΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΡΟΙΑ ΚΑΙ ΑΧΑΙΟΥΣ

Αναφορές των Χετταίων για Τροία και Αχαιούς

Ο κυκλοθυμικός Μαντουβάττα




Πολεμιστής των Αχιγιάβα - μεγάλη ομοιότητα
με τους Χεταίους πολεμιστές

Οι Αχαιοί/Αχιγιάβα ήταν ένας αρχαίος λαός σύμφωνα με τα έγγραφα των Χετταίων με έδρα απέναντι απο το Αιγαίο πέλαγος στην ηπειρωτική Ελλάδα, στην Ασία είχαν έντονη παρουσία απο τον 15ο αιώνα π.χ. Η πρώτη αναφορά σε έγγραφα των Χετταίων για τους Αχιγιάβα υπάρχει απο το 1450 π.χ όπου είχαν ήδη δημιουργήσει αποικία/βασίλειο με έδρα την Μίλητο/Millawata.
Η Wilusa - Βιλούσα ή Τροία αναφέρεται για πρώτη φορά σε έγγραφα των Χετταίων την εποχή του βασιλιά Τανταλίγια του 1ου, ο συγκεκριμένος βασιλιάς νίκησε μιά ομοσπονδία 22 Λουβικών κρατών στην δυτική Μικρά Ασία συμμάχους ή υποτελείς στους Αχιγιάβα  ανάμεσα τους και η Βιλούσα (1420 π.χ.)
Ο Τανταλίγια δημιούργησε το εννιαίο κράτος Ζιππάσλα γύρω απο τον ποταμό Μαίανδρο τοποθετώντας βασιλιά τον εκλεκτό του Μαντουβάτα (Madduwata) εξόριστο βασιλιά της Αλασίγια/Κύπρου μετά απο επίθεση που δέχθηκε απο τους Αχιγιάβα του βασιλιά Ατρασίγια (ταυτίζεται με τον μυθικό Ατρέα).  Όταν ο Μαντουβάττα εγκαταστάθηκε στην Ζιππάσλα δέχθηκε επίθεση απο τον βασιλιά της Αρζάβα Κουπάντα Κουρούντα (Kupanta Kurunta) σύμμαχο των Αχιγιάβα που κυρίευσε το βασίλειο του, ζήτησε βοήθεια απο τον βασιλιά Τανταλίγια ο βασιλιάς των Χετταίων νίκησε τον Κουπάντα Κουρούντα και αποκατέστησε στον θρόνο τον Μαντουβάττα. Λίγο αργότερα ο Μαντουβάττα δέχθηκε επίθεση απο τον ίδιο τον βασιλιά των Αχαιών Ατρασίγια, ο Τανταλίγια έστειλε ξανά στρατό να τον βοηθήσει δίνοντας εντολή στον στρατηγό Κισναπίλι να παραμείνει εκεί ακόμα και μετά την εκδίωξη του Ατρασίγια. Ο Μαντουβάττα εκνευρισμένος σοβαρά απο τις συνεχείς ταπεινώσεις αποφάσισε να αλλάξει τακτική, γι'αυτό όταν λίγο αργότερα δύο στρατηγοί επαναστάτησαν προσποιήθηκε αρχικά οτι θα βοηθήσει τους Χετταίους αλλά τελικά συμμάχησε με τον έναν απο τους δύο σκοτώνοντας τον στρατηγό των Χετταίων Κισναπίλι. Η καθοριστική ρήξη έγινε όταν ο Τανταλίγια του ζήτησε να καταπνίξει επανάσταση στην Χαπάλλα, ο Μαντουβάττα το έκανε αλλά στην συνέχεια υποχρέωσε τους κατοίκους να δηλώσουν υποταγή στον ίδιο και όχι στον βασιλιά των Χετταίων. Συμμάχησε στη συνέχεια με τον παλιό εχθρό του βασιλιά της Αρζάβα Κουπάντα Κουρούντα πήρε την κόρη του σύζυγο κληρονομώντας την Αρζάβα μετά τον θάνατο του πεθερού του αφού άλλαξε ριζικά στρατόπεδο και έγινε σύμμαχος του βασιλιά των Αχιγιάβα Ατρασίγια. 
Μετά τον θάνατο του Τανταλίγια του 1ου οι Χετταίοι είχαν σοβαρά προβλήματα με τις επιδρομές των ληστρικών φυλών των Κάσκα στα βόρεια του βασιλείου τους ειδικά την εποχή των διαδόχων του Αρναβάλντα του 1ου και του Τανταλίγια του 2ου, οι Κάσκα είχαν φτάσει σε σημείο να κάψουν ακόμα και την πρωτεύουσα Χατούσα.
Το βασίλειο της Αρζάβα με νέο βασιλιά τον Μαντουβάτα εκμεταλλεύτηκε την μεγάλη παρακμή των Χετταίων για να αυξηθεί σημαντικά η δική του ισχύ ειδικά με τον διάδοχο του Μαντουβάτα Ταρουνταράντου (Tarhundaradu), o oποίος επέκτεινε περισσότερο το κράτος του σε βάρος των Χετταίων ξεκινώντας η χρυσή εποχή για τους Αρζάβα. Επιστολές με τον Αιγύπτιο φαραώ Αμένοφις τον 3ο γιό του Τουθμώσις 4ου δείχνουν τις στενές επαφές και εμπορικές σχέσεις που είχε ειδικά ο Ταρουνταράντου με τον φαραώ Αμενχοτέπ που του ζητούσε συμμαχία και μιά κόρη για σύζυγο (αλληλογραφία Αμάρνα Νο31 και Νο32). Στις επιστολές φαίνεται καθαρά το μεγάλο πλήγμα που είχαν φέρει οι επιδρομές των Κάσκα εκείνη την εποχή για τους Χετταίους, συγκεκριμένα σε κάποιο σημείο ο φαραώ αναφέρεται για το κράτος των Χετταίων στον βασιλιά της Αρζάβα Ταρούντα - Ραντού (Tarhunda - Radu) σάν να είναι παρελθόν ζητώντας να στείλει και σε αυτόν μερικούς μισθοφόρους απο τους Κάσκα.
Τα επόμενα χρόνια μέχρι την άνοδο στου θρόνου των Χετταίων του Σουπιλουλιούμας κύριο χαρακτηριστικό ήταν το ισχυρό κράτος του Αρζάβα με πρωτεύουσα την Απάσα (σημερινή Έφεσο) καθώς και όλων των συμμάχων των Αχιγιάβα οι οποίοι είχαν ξεχωριστό κράτος στην Μικρά Ασία με πρωτεύουσα την Μίλητο οι Χετταίοι αντίθετα παρέμειναν στην αφάνεια. 

Κατάκτηση της Αρζάβα απο τους Χετταίους



Η συνθήκη μετά την μάχη του Καντές -
αντίγραφο βρίσκεται στο κτίριο του ΟΗΕ

Η μεγάλη αλλαγή για τους Χετταίους ξεκίνησε με την άνοδο στον θρόνο του Σουπιλουλιούμας ο οποίος ήταν ένας ισχυρός μαχητικός βασιλιάς που έφερε ταχύτατη ανασυγκρότηση αλλά ο ίδιος ακόμα ασχολήθηκε αποκλειστικά με τους Αιγυπτίους και με πολέμους στην κεντρική Ασία δέν έδωσε μεγάλη σημασία στους Αχιγιάβα και τους συμμάχους τους. Ο Σουπιλουλιούμας κατάφερε να συντρίψει τους Κάσκα εξουδετερώνοντας προσωρινά τον κίνδυνο απο τις επιδρομές τους και μεταφέροντας τα όρια του βασιλείου του σε εκείνα της εποχής του προπάππου του Τανταλίγια του 1ου. Την εποχή του Σουπιλουλιούμας οι σχέσεις μεταξύ Χετταίων και Αχιγιάβα ήταν πολύ φιλικές, καταγράφεται οτι αποστολή των Αχιγιάβα έφερε αγάλματα των θεών τους (1330 π.χ.) για να θεραπεύσουν την ασθένεια του νεαρού διαδόχου Μουρσίλις. Αργότερα με τις πρώτες εκστρατείες του Σουπιλουλιούμα στα παράλια του Αιγαίου τα τελευταία του χρόνια της βασιλείας του ξεκίνησε ο ψυχρός πόλεμος, τότε επέφερε τα πρώτα σοβαρά πλήγματα για το κράτος της Αρζάβα. Ο γιός του Μουρσίλις ο 2ος πήρε στα σοβαρά την απόφαση των Αρζάβα αποφασίζοντας να διαλύσει το κράτος τους, βασιλιάς των Αρζάβα ήταν εκείνη την εποχή ο Ούχα - Ζίτι (Uhha - Ziti) εγγονός του Ταρουνταράντου ο οποίος είχε δύο γιούς μάχιμους σε ηλικία. Ο Μουρσίλις βάδισε προς την Έφεσο ο  Ούχα - Ζίτι τον υποτίμησε λόγω της ηλικίας του τότε ένα απρόσμενο γεγονός μιά ηλιακή έκλειψη ή ένας μετεωρίτης βοήθησε τον Μουρσίλι να καταλάβει εύκολα την Αρζάβα, ο Ούχα - Ζίτι είχε δραπετεύσει σε κάποιο νησί αφήνοντας στην θέση του τον γιό του Κουπούντα - Κουρούντα. Αρχαιολογικές ανασκαφές έδειξαν οτι γύρω στο 1315 π.χ. υπήρχε καταστροφή της Μιλήτου πρωτεύουσας της αποικίας των Αχιγιάβα απο εχθρικό στρατό χρονιά που συμπίπτει με την κατάκτηση όλης της περιοχής τον δέκατο χρόνο βασιλείας του Μουρσίλις 2ου. O Moυρσίλις χώρισε στα τρία το κατακτημένο βασίλειο, σε όλα τα κρατίδια ο Χετταίος βασιλιάς διόριζε τοπικό βασιλιά απο την τοπική βασιλική οικογένεια  που θα δήλωνε όρκο υποταγής σε αυτόν, τα βασίλεια ήταν:


Στα βόρεια το βασίλειο της Σέχα Ρίβερ Λάντ ή Ζαγρίας (μετέπειτα Λυδία)  με βασιλιά τον   Μανάπα - Ταρούντα. Ο Μανάπα - Ταρούντα γεννημένος γύρω στο 1330 π.χ. ήταν ο μικρότερος γιός του Μουβα - Βαλμί (Muwa - Walmis) παλιότερου βασιλιά της Σέχα Ρίβερ Λάντ, το 1323 πεθαίνει ο πατέρας του τα αδέλφια του με επικεφαλής τον μεγαλύτερο Ούρα - Ταρούντα (Ura - Tarhunda) τον εξορίζουν στην Καρία. Ο βασιλιάς των Χετταίων Αρνουβάλντα ο 2ος μεγαλύτερος αδελφός του Μουρσίλι 2ου αποφάσισε να τον προστατεύσει ζήτησε απο τους κατοίκους της Καρίας να του δώσουν άσυλο τότε οι κάτοικοι της Σέχα Ρίβερ Λάντ επαναστάτησαν αναγκάζοντας τα αδέλφια του να παραιτηθούν ώστε να επιστρέψει ο ίδιος ο Μανάπα - Ταρούντα σάν βασιλιάς. Στην επανάσταση του βασιλιά της Αρζάβα Ούχα - Ζίτι ο  Μανάπα - Ταρούντα ενώθηκε μαζί του εναντίον του Χετταίου βασιλιά αλλά ηττήθηκαν. Ο Μουρσίλις μετά την νίκη του ήταν έτοιμος να καταστρέψει το βασίλειο του, μετά απο θερμές εκκλήσεις και δηλώσεις υποταγής του Μανάπα - Ταρούντα και της μητέρας του στον Μουρσίλις του επετράπη να παραμείνει στον θρόνο της Σέχα Ρίβερ ορίζοντας διάδοχο τον γιό του Μανάπα Κουρούντα (Manapa - Kurunta).

•  Στα νότια το βασίλειο της Μίρα κατα μήκος του ποταμού Μαιάνδρου (μετέπειτα Καρία) με βασιλιά τον  Κουπούντα - Κουρούντα. Παλιότερος βασιλιάς της Μίρα ήταν ο θείος του Μασουιλούβα (Mashuiluwa) ο οποίος είχε παντρευτεί την Μουβάτι (Muwatti) κόρη του βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας χωρίς να αποκτήσουν παιδιά. Ο  Μασουιλούβα ζήτησε την άδεια απο τον βασιλιά των Χετταίων Μουρσίλι 2ο να τον διαδεχθεί ο ανιψιός του και γιός του αδελφού του Κουπούντα - Κουρούντα (Kupunta - Kurunta) κάτι που έγινε δεκτό. Ο  Μασουιλούβα επαναστάτησε εναντίον του Χετταίου βασιλιά μαζί με τον Ούχα - Ζίτι και  τον Μανάπα - Ταρούντα της Σέχα Ρίβερ Λάντ, ο Μουρσίλις ο 2ος μετά την νίκη του εκστράτευσε στην Μίρα εκθρόνισε τον  Μασουιλούβα και τοποθέτησε βασιλιά τον  διάδοχο ανιψιό του. Ο Κουπούντα - Κουρούντα εκτός απο ανιψιός του  Μασουιλούβα ήταν ανιψιός και ευνοούμενος του ίδιου του Χετταίου βασιλιά παρέμεινε βασιλιάς της Μίρα πολλά χρόνια μέχρι τον θάνατο του σε μεγάλη ηλικία. Με συνθήκη ο βασιλιάς Μουταβαλί ο 2ος ανάγκασε τον διοικητή της Βιλούσα Αλεξάντου να αναγνωρίσει τον  Κουπούντα - Κουρούντα σάν μέλος της βασιλικής οικογένειας των Χετταίων.
• Στα ανατολικά το βασίλειο της Απάλλας.
• Λίγο αργότερα στα τέλη της βασιλείας του Μουρσίλις εμφανίζεται νέο υποτελές κρατίδιο η Βιλούσα - Τροία (Wilusa) στα βόρεια της Σέχα Ρίβερ Λάντ με κυβερνήτη τον Kikkinni (Κύκνος)
• Η επιστολή Μανάπα - Ταρούντα (Manapa - Tarhunda letter)Γύρω στο 1300 π.χ. υπάρχει μερική καταστροφή της Βιλούσα απο σεισμό κάτι που φαίνεται στα αρχαιολογικά ευρήματα οπου εκείνη την ημερομηνία παρατηρείται αλλαγή στρώματος με ρωγμές στα κτίσματα. Η πόλη ξανακτίζεται μεγαλύτερη απο πρίν και τοποθετείται κυβερνήτης απο τον Χετταίο βασιλιά Μουταβαλί 2ο ο Αλαξάντου (Alakasadu) διάδοχος του Κύκνου (ταυτίζεται με τον μυθολογικό Πάρη) οι αρχαιολόγοι τοποθετούν την χρονολογία ανοικοδόμησης το 1282 π.χ. αλλά οι επιγραφές δείχνουν οτι έγινε γύρω στο 1295 π.χ. Ταυτίζεται με την τελευταία οικοδόμηση της μυθολογικής Τροίας του Ομήρου απο τον Απόλλωνα, τον Αιακό και τον Ποσειδώνα γι'αυτό ο Απόλλωνα όπως θα φανεί σε επιστολές αργότερα έχει εξέχουσα θέση στις θεότητες της πόλης. Μετά την οικοδόμιση δέχτηκε επίθεση απο τον τυχοδιώκτη Πιγιαμαράντου (Piyamaradu) για κάποιους μελετητές ίσως ήταν εγγονός του εκθρονισθέντος βασιλιά της Αρζάβα Ούχα - Ζίτι, απαιτούσε να γίνει ο ίδιος υποτελής βασιλιάς της περιοχής σάν νόμιμος κληρονόμος αλλά ο Χετταίος βασιλιάς του το αρνήθηκε γι'αυτό αποφάσισε να την διεκδικήσει με τα όπλα. 
  

  

  Πινακίδα των Χετταίων

   Η επιστολή ανακαλύφθηκε το 1980 και γράφτηκε γύρω στο 1290 - 1280 π.χ. όταν βασιλιάς των Χετταίων ήταν ο γιός του Μουρσίλις Μουταβαλίς ο 2ος και βασιλιάς της Σέχα Ρίβερ Λάντ ήταν ο Μανάπα Κουρούντα αλλά η επιστολή έχει το όνομα του προκατόχου του Μανάπα Κουρούντα τον Μανάπα - Ταρούντα. Σύμφωνα με την επιστολή η Βιλούσα δέχθηκε επίθεση απο τον Πιγιαμαράντου (Piyamaradu) σύμμαχο των Αχιγιάβα ο οποίος αμέσως μετά την Βιλούσα επιτέθηκε στο γειτονικό νησί της Λέσβου, ο διοικητής Αλεξάντρου ζήτησε την βοήθεια του Χετταίου βασιλιά ο βασιλιάς Μουταβαλίς διέταξε τον  Μανάπα Κουρούντα να τον διώξει. Ο Μανάπα Κουρούντα ηττήθηκε απο τον Πιγιαμαράντου στην συνέχεια ήρθε να τον αντιμετωπίσει ο ίδιος ο στρατός των Χετταίων που νίκησε και έδιωξε οριστικά τον Πιγιαμαράντου απο την περιοχή, ο πόλεμος φαίνεται να έληξε προσωρινά το 1272 π.χ. με την υπογραφή συνθήκης ειρήνης με την οποία ο Αλεξάντου παρέμεινε κυβερνήτης. Στην ίδια επιστολή αναφέρεται ο θεός της Βιλούσα Απόλλωνας - Apallinus όπως και το υπόγειο ρεύμα που ανακαλύφθηκε μετά τις ανασκαφές κάτω απο την πόλη, το όνομα του Πιγιαμαράντου θα φανεί αργότερα και σε άλλες επιστολές.
  
  

Η επιστολή Ταβαγκαλάβα (Tawagalawa letter)

Αγαλματίδια των Αχιγιάβα την
εποχή των Χετταίων

Η επιστολή γράφηκε το 1250 π.χ. απο έναν ανώνυμο βασιλιά των Χετταίων σε έναν ανώνυμο βασιλιά των Αχιγιάβα αλλά σύμφωνα με την ημερομηνία ο βασιλιάς των Χετταίων ήταν αναμφισβήτητα ο Χατουσίλις 3ος αδελφός του Μουταβαλή του 2ου. Στην επιστολή αυτή ο Χατουσίλις ο 3ος καλεί τον βασιλιά των Αχιγιάβα αδελφό του, αυτό σημαίνει οτι το βασίλειο των Αχιγιάβα είχε εξέχουσα θέση στον τότε γνωστό κόσμο όπως το βασίλειο των Χετταίων. Αδελφοί  την 2η χιλιετία π.χ. λέγονταν μεταξύ τους οι μεγάλοι βασιλείς  Αιγύπτου - Ασσυρίας - Βαβυλωνίας - Χετταίων  παρόλα αυτά ο Χετταίος βασιλιάς δέν λέει αδελφό τον αντίστοιχο των Ασσυρίων κάτι που σημαίνει οτι με τον βασιλιά των Αχιγιάβα είχε πολύ πιό στενές σχέσεις ίσως συγγενείς λαοί.
Η επιστολή πήρε το όνομα της απο τον Ταβαγκαλάβα αδελφό του βασιλιά των Αχιγιάβα (ταυτίζεται με τον μυθολογικό Ετεοκλή) ο οποίος ήταν διοικητής της Millawata - Μιλήτου πρωτεύουσας των αποικιών των Αχιγιάβα στην Μικρά Ασία. Αναφέρει εκτεταμένα για επιθέσεις του Πιγιαμαράντου στην Βιλούσα και σε άλλες περιοχές της επιρροής των Χετταίων ύστερα απο συμμαχία με τον ίδιο τον Ταβαγκαλάβα, ο Χατουσίλις βάδισε με στρατό κατά της Μιλήτου αναγκάζοντας τον Πιγιαμαράντου και τον Ταβαγκαλάβα να δραπετεύσουν στην Αχιγιάβα. Ο Χατουσίλις ζητά την έκδοση του Πιγιαμαράντου ώστε να λογοδοτήσει στους ίδιους τους Χετταίους για όσα έχει κάνει σε βάρος τους και οτι η παροχή ασύλου είναι σοβαρός λόγος πολέμου ανάμεσα στους δύο λαούς. Αναφέρει για την παράδοση με τις  καλές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών αλλά τονίζει οτι απαραίτητη προυπόθεση για να συνεχίσουν είναι η έκδοση του συγκεκριμένου τυχοδιώκτη. Αρχαιολογικές ανασκαφές δείχνουν οτι έγινε γύρω στο 1250 π.χ. δεύτερη καταστροφή της Μιλήτου απο εχθρικό στρατό αλλά όπως περιγράφεται απο την επιστολή πρέπει να έγινε λίγο νωρίτερα αφού η επιστολή χρονολογείται την ίδια ημερομηνία. 

H επιστολή Μιλαβάτα (Millawata letter)

Η επιστολή ήρθε στο φώς χωρίς την δεξιά της πλευρά την οποία ανακάλυψε τυχαία το 1981 ο Harry Hoffner Καθηγητής Ανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου του Σικάγου σε μιά συλλογή στο Βερολίνο, τότε μόνο μπόρεσε να αποκρυπτογραφηθεί. 
Η επιστολή γράφηκε το 1225 π.χ. απο έναν βασιλιά των Χετταίων προς τον υποτελή του κυβερνήτη της Μιλήτου της πρώην αποικίας των Αχιγιάβα, ο οποίος ήταν γιός ενός παλιότερου διοικητή της ίδιας πόλης σημαντικού εχθρού των Χετταίων του Άτπα (Atpa). Ο βασιλιάς ήταν ο Τανταλίγιας ο 4ος και λέει αναλυτικά στον παραλήπτη την παλιά έχθρα που είχε ο πατέρας του με τους Χετταίους βασιλιάδες και οτι ανατράπηκε απο τον στρατό των Χετταίων με την βοήθεια του ίδιου του γιού του του παραλήπτη της επιστολής που τον εγκατέστησαν αμέσως νέο κυβερνήτη. Ο νέος κυβερνήτης της Μιλήτου άν και γιός μεγάλου εχθρού ήταν τόσο πολύ της απόλυτης εμπιστοσύνης των Χετταίων που είχε οριστεί κυβερνήτης σε ολόκληρο το δυτικό κράτος ενώ ο βασιλιάς Τανταλίγια τον λέει γιό του ίσως λόγω κάποιου γάμου. Ο Άτπα ήταν διοικητής της Μιλήτου απο την βασιλική οικογένεια των Αχιγιάβα και γαμπρός του Πιγιαμαράντου με βάση την Μίλητο λεηλατούσε περιοχές υποτελείς στους Χετταίους όπως την Ούλτιμα, την Ατρίγια και την Βιλούσα. Στην Βιλούσα - Τροία ανέτρεψε τον νόμιμο κυβερνήτη Βαλμί (Walmu - μυθικός Λαομέδοντας) διάδοχο του Αλεκσάντου που ήταν πιστός στους Χετταίους, ο Βαλμί βρήκε αρχικά καταφύγιο στο βασίλειο της Μίρα. Σε επιστολή που βρέθηκε στην Χαττούσα ο Τανταλίγιας ο 4ος ζητούσε απο τον βασιλιά της Μίρα Ταρκονδέμο (Tarkondemos) να αποκατατήσει τον Βαλμί στην Βιλούσα, ο Ταρκονδέμος ηττήθηκε ο Βαλμί κατέφυγε αργότερα στην Μίλητο οπου είχε εγκατασταθεί κυβερνήτης ο γιός του Άτπα. Την εποχή που γράφτηκε η επιστολή ο Βαλμί βρισκόταν υπο την προστασία του παραλήπτη, ο Τανταλίγιας του ζητούσε απεγνωσμένα να τον αποκαταστήσει στην Βιλούσα το αποτέλεσμα της εκστρατείας είναι άγνωστο αλλά τα γεγονότα έχουν σχέση με τον Τρωικό πόλεμο του Ομήρου.

Το ανάγλυφο του Κάραβαν

Το ανάγλυφο του Κάραβαν στον βράχο - ο βασιλιάς της
Μίρα Ταρκασνάβα

Ο δρόμος απο την Έφεσο στις Σάρδεις ήταν το σύνορο ανάμεσα στα βασίλεια της Μίρα και της Σέχα Ρίβερ Λάντ, το 1998 βρέθηκε στο πέρασμα του Κάραβελ (Karavel) ανθρώπινη ένοπλη φιγούρα χαραγμένη σε βράχο απο τον David Hawkins. Το ανάγλυφο ήταν διαστάσεων 2,5m ύψος Χ 1,5m πλάτος αντρική μορφή με τόξο στο δεξί χέρι και δόρυ στο αριστερό, φορούσε χιτώνα και ψηλό κωνικό καπέλλο ανάμεσα στο κεφάλι και το δόρι ήταν χαραγμένες 3 γραμμές με Λουβική γραφή. Ο Ηρόδοτος είχε καταγράψει το γλυπτό αλλά επειδή στην εποχή του δέν ήταν γνωστοί οι Χετταίοι έγραψε οτι η συγκεκριμένη ανθρώπινη φιγούρα είναι ο φαραώ της Αιγύπτου Σέσωστρις (Ηρόδοτος. ΙΙ 106), μετέφρασε τις 3 γραμμές με την φράση "έχω κερδίσει την χώρα με τους δικούς μου ώμους" εννοώντας κατάκτηση της περιοχής απο τον φαραώ. Ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός όπως αποδείχθηκε έκανε σε αυτή την περίπτωση τεράστιο λάθος, η μετάφραση του David Hawkins βάση της Λουβικής γραφής των 3 γραμμών ήταν "Εγώ ο Ταρκασνάβα (Tarkasnawa) βασιλιάς της Μίρα ... γιός του Αλαντάλλι (Alantalli) βασιλιάς της γής εγγονός του ..." Το όνομα του παππού δέν διακρινόταν στην επιγραφή αλλά ήταν ο Κουπούντα - Κουρούντα που είχε τοποθετηθεί υποτελής βασιλιάς της Μίρα απο τον βασιλιά των Χετταίων Μουρσίλι τον 2ο όταν κατέκτησε την περιοχή. Το όνομα του βασιλιά της Μίρας Ταρκασνάβα έχει βρεθεί πολλές φορές εκείνη την εποχή σε επιγραφές της Χαττούσας (Bogazkoy) με το όνομα Ταρκονδέμος (Tarkondemos) σε μία απο αυτές ο Τανταλίγιας ο 4ος του ζητάει να αποκαταστήσει τον έκπτωτο Βαλμί στην Βιλούσα.

H εμπορική συνθήκη του Τανταλίγια 4ου με τους Αμουρρού

Η συνθήκη του Τανταλίγια 4ου με τον ξάδελφο
του Κουρούντα της Ταραντάσσα

Το έγγραφο χρονολογείται το 1230π.χ. την εποχή που ο βασιλιάς των Χετταίων Τανταλίγιας ο 4ος βρισκόταν σε μεγάλη συγκρουση με τους Ασσυρίους λίγο πρίν την μάχη που κατέληξε σε συντριβή απο τον βασιλιά των Ασσυρίων Τικουλτί - Νινουρτά τον 1ο. Η συνθήκη έγινε μεταξύ του Τανταλίγια  και του βασιλιά των Αμορριτών Σοσαμούβα (Shaushga-muwa) γιού του βασιλιά Μπεντεσίνα (Bentesina) αλλά και Χετταίου πρίγκηπα ίσως λόγω της μητέρας του ή κάποιου γάμου αλλά στενότατου σύμμαχου των Χετταίων. Η συνθήκη είχε σκοπό να προσφέρει ο σύμμαχος βασιλιάς των Αμορριτών Σοσαμούβα κάθε δυνατή βοήθεια στον πόλεμο του Τανταλίγιας με τους Ασσυρίους.
Στην συνθήκη απαριθμούνται αρχικά όλοι οι ισχυροί  βασιλείς της εποχής της Αιγύπτου, της Βαβυλώνας, των Ασσυρίων, των Χετταίων και των Αχιγιάβα δέν αναφέρεται ξανά το όνομα του Αχιγιάβα βασιλιά συμπεραίνεται οτι η απόκρυψη του ονόματος γινόταν σκόπιμα για να κρύψουν οι Χετταίοι τις δραστηριότητες τους στην δύση. Οι βασικές αρχές της συνθήκης ήταν η στρατιωτική βοήθεια στους Χετταίους, ο οικονομικός αποκλεισμός της Ασσυρίας, απαγόρευση των Αμορριτών εμπόρων να ταξιδεύσουν στην Ασσυρία και η σύλληψη και παράδοση στους Χετταίους των Ασσύριων εμπόρων. Το πιό αξιοσημείωτο μέρος της συνθήκης είναι η φράση που αναφέρεται σε απαγόρευση των εμπόρων απο την Αχιγιάβα να εμπορεύονται με τους Ασσυρίους στα λιμάνια της Αμουρρού. Απο το ύφος της συνθήκης φαίνεται οτι εκείνη την εποχή υπήρχε έντονη εμπορική δραστηριότητα των Αχιγιάβα σε όλη την ανατολή, ο Τανταλίγια ήθελε να την σταματήσει για να αποφύγει μεγαλύτερη ενίσχυση των Ασσυρίων.

Τί ήταν τελικά η καταστροφή της Τροίας;

Άν και οι αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν δείξει ξεκάθαρα πολιορκία και καταστροφή της πόλης απο φωτιά την περίοδο 1200 - 1180 δέν βρέθηκε πουθενά κανένα έγγραφο που να επιβεβαιώνει πολιορκία και καταστροφή της πόλης απο τους ίδιους τους Χετταίους ή απο τους Αχιγιάβα. Οι πληροφορίες που προήλθαν απο τις ανασκαφές γύρω απο την Τροία ή Βιλούσα (Wilusa) των Χετταίων είναι πολύ πλούσιες αλλά το τελικό μεγάλο αίνιγμα γύρω απο τον Όμηρο έχει παραμείνει ακόμα αναπάντητο, αναμένεται κάθε στιγμή να λυθεί αφού οι ανασκαφές πάντα συνεχίζονται με ταχύτατο βαθμό. Τα ευρήματα σταματάνε στο σημείο που ο βασιλιάς των Χετταίων Τανταλίγιας ο 4ος αγωνιούσε να αποκαταστήσει τον εξόριστο κυβερνήτη της Βιλούσας Βαλμί ύστερα απο την επιδρομή του Αχιγιάβα κυβερνήτη της Μιλήτου δέν γνωρίζουμε ούτε άν επανήλθε. Ο Όμηρος θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί πλήρως μόνο άν είχε αποδειχτεί οργανωμένη εκστρατεία των Αχιγιάβα με τον ίδιο τον βασιλιά τους και κυρίευση της πόλης κάτι αδύνατο με τα ώς τώρα δεδομένα επειδή το βασίλειο των Αχιγιάβα είχε εξασθενήσει σημαντικά εκείνη την εποχή. Οι αρχαιολόγοι έχουν διατυπώσει την περίπτωση του σεισμού κάτι που έχει απορριφθεί. Το μόνο πιθανό που απομένει είναι οτι η καταστροφή προήλθε μετά απο επιδρομή των λαών της θάλασσας θεωρία που μπορεί να σταθεί επειδή απο τις επιδρομές των λαών αυτών την ίδια εποχή είχαν καταστραφεί εκτεταμένα πολλές περιοχές όπως το κράτος των Χετταίων επί Σουπιλουλιούμας 2ου και η Ουγκαρίτ το 1200 π.χ. σύμφωνα με τις Αιγυπτιακές πηγές. Οι λαοί της θάλασσας περιείχαν πολλούς λαούς με ευρύτερη καταγωγή απο τον Ελληνικό χώρο όπως οι Φιλισταίοι, και οι Εκβές (μερικοί τους ταυτίζουν με τους Αχιγιάβα) αλλά σίγουρα δέν είχαν καμιά σχέση με το βασίλειο των Αχιγιάβα στην Μυκήνες που βρισκόταν εκείνη την εποχή σε μεγάλη παρακμή. Η ίδια η Ιλιάδα μας λέει οτι μετά τα Τρωικά δολοφονήθηκε ο Αγαμέμνονας απο την ίδια την σύζυγο του Κλυταιμνήστρα καταρρέοντας το βασίλειο του, πολλές πηγές λένε οτι η βασιλική εξουσία εκείνη την εποχή στις Μυκήνες είχε γίνει μισητή προκαλώντας επανάσταση και την ανατροπή της. Οι Δωριείς που ήρθαν λίγα χρόνια αργότερα στην Πελοπόννησο, 80 χρόνια σύμφωνα με τον Όμηρο στα Τρωικά ήταν εξόριστοι απο το βασιλικό καθεστώς των Αχιγιάβα πολλοί απο αυτούς κατέφυγαν στην Ασία έμαθαν την τέχνη του σιδήρου απο τους Χετταίους γι'αυτό οι Δωριείς υπέταξαν την Πελοπόννησο χρησιμοποιώντας όπλα απο σίδηρο. Αρχαιολογικά ευρήματα έδειξαν οτι μετά την καταστροφή του 12ου. αιώνα ολόκληρη η περιοχή κατοικήθηκε με φύλλα προερχόμενα απο τον Ελληνικό χώρο κατακτήθηκε αρχικά απο τους Φρύγες στην συνέχεια απο τους Λυδούς φύλλα με Θρακοπελασγική καταγωγή καταλαμβάνοντας την Μικρά Ασία μετά τον αφανισμό των Χετταίων. Η Λυδία για 400 χρόνια (1150 - 750 π.χ.) έως την βασιλεία του Κανδαύλη βρίσκεται υπο την διοίκηση των απογόνων του Ηρακλή, Ηρακλειδείς να υπενθυμίσουμε αναφέρονται και οι κατερχόμενοι στην Πελοπόννησο Δωριείς ενώ στα νεώτερα στρώματα της Τροίας έχει βρεθεί έντονη παρουσία Μυκηναικής κεραμεικής.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΤΡΟΙΑ - Μιά πόλη και ο μύθος της (Birgit Brandau - εκδόσεις ΚΟΝΙΔΑΡΗ)abocanto.blogspot.com

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ;Μέρος Δ

Πού βρισκόταν η Ατλαντίδα; – 3β

 

Γράφει ο ΕργΔημΕργ        

πάρχει ακόμη ένας τρόπος να επαληθεύσουμε τα περί Ατλαντίδας: οι απεικονίσεις. Είτε αυτές προέρχονται από προσπάθειες ν’ αναπαρασταθεί εικαστικώς το πλατωνικό κείμενο, είτε από αντίστοιχες ζωγραφικές αποδόσεις των εκτιμήσεων διαφόρων άλλων συγγραφέων. Είτε, τέλος, από σκίτσα που αποδίδουν τα λεγόμενα ενορατικών, όπως ο Έντγκαρ Κέησυ (εδώ κι εδώ).
Εμείς εδώ θεωρούμε καί αυτές τις πηγές ως αξιόλογες παρόχους πληροφορίας – εννοείται, με το ανάλογο «κοσκίνισμα». (Εδώ κοσκινίζουμε τις ανακοινώσεις των επιστημόνων, τα μέντιουμ θ’ αφήναμε; :-) )

v. Επαλήθευση β’ – με εικόνες

Στα νεώτερα χρόνια (από το 1850 κι εντεύθεν), με την Ατλαντίδα ασχολήθηκαν αρκετοί συγγραφείς, όπως ο Πάτροκλος Καμπανάκης κι ο Ιγνάτιος Ντόννελλυ (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2). Οι οποίοι βγάλανε καί βιβλία με απεικονίσεις. Χωρίς να εξετάσουμε εδώ την όποια ιστορική ή ρεαλιστική ακρίβεια των βιβλίων αυτών, κάνουμε μία σοβαρή ερώτηση: πώς γνωρίζανε τα (όσα νόμιζαν πως γνώριζαν) περί Ατλαντίδας;
Υπάρχουν τρείς απαντήσεις: με τη μελέτη του Πλάτωνα, με τη διαίσθηση, καί με την προσπάθεια να χαρτογραφηθεί ο βυθός του Ατλαντικού.
Όσον αφορά τις δύο πρώτες πηγές, τις έχει ήδη εξετάσει αμέτρητες φορές ένα αμέτρητο πλήθος ερευνητών. Δεν επανερχόμαστε.

Όσον αφορά την (τελικώς, επιτυχή) προσπάθεια χαρτογραφήσεως των βυθών, δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε άρχισε. Εννοώ, στους νεώτερους χρόνους. Βλέπετε, από την εποχή του Κολόμβου (αλλά καί προγενέστερα) τα ιστιοφόρα μετρούσαν τον βυθό με το ρίξιμο της βολίδας. Δηλαδή, είχαν ένα μολύβδινο βαρίδι (μολύβδινο, γιά να μη σκουριάζει) δεμένο σε -βαθμονομημένο- σχοινί, που το ρίχνανε στο νερό μέχρι να πιάσει πάτο. Όταν το βαρίδι ακουμπούσε στον πάτο της θάλασσας, φυσικά το σχοινί άρχιζε να χαλαρώνει. Τότε, κοιτούσαν τη διαβάθμιση επάνω στο σχοινί (πχ 170 μέτρα) καί τη σημείωναν επάνω στον χάρτη. (Αυτή ακριβώς τη διαδικασία εννοούσε ο Καββαδίας, με τον στίχο: «Σ’ έστειλ’ ο πρώτος τα νερά να πας γιά να γραδάρεις». Γράδο = βαθμός, διαβάθμιση.)
Μ’ αυτόν τον τρόπο έφτιαξαν ακριβέστατους χάρτες των βυθών των λιμανιών, ώστε τα πλοία να μπαίνουν στα λιμάνια από ασφαλείς διόδους, καί να μη χτυπάνε σε υφάλους. Τέτοιους χάρτες (από το 1700-τόσο) έχει ακόμη στα αρχεία του ενδόξου Πολεμικού Ναυτικού της η αγγλίτσα.
Αυτή η μέθοδος δούλεψε πολύ καλά, πλην όμως στον Ατλαντικό συνάντησε τρία προβλήματα: το ένα, πως κάθε πλοίο έπρεπε να κουβαλάει διαβαθμισμένο σχοινί εννέα χιλιομέτρων. (Μέγιστο βάθος Ατλαντικού, περίπου 8,600 μέτρα.) Το άλλο, ότι σε τέτοια βάθη υπάρχουν ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, που αλλοιώνουν τον κάθετο προσανατολισμό του σχοινιού – άρα, καί τη μέτρηση. Το τρίτο, πως με τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα ο βυθός δεν παραμένει ο ίδιος. Μέσα σ’ έναν μήνα μπορεί να έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό.
Βέβαια, αυτά τα προβλήματα δεν συναντιένται στα λιμάνια. Ή, υφίστανται σε μικρό βαθμό.
Δυστυχώς, δεν γνωρίζω (καί δεν έχω βρεί αναφορές γιά) το αν / από πότε επιχειρήθηκε βυθομέτρηση του Ατλαντικού με βολίδα. Κι αν υπάρχουν χάρτες σχετικοί. (Αν καί φαίνεται πως κάτι έγινε, ειδικά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.)

Ο επόμενος σταθμός στις βυθομετρήσεις, ήταν η πόντιση υποβρυχίων καλωδίων στον Ατλαντικό. Πρώτα τηλεγραφικών. Το πρώτο απ’ αυτά ποντίστηκε το 1866. Όπως καταλαβαίνετε, η βυθομέτρηση με βολίδα είναι αρκετά ακριβής, αλλά το καλώδιο δίνει μιά τελείως θολή εικόνα. (Διότι το καλώδιο μπορεί πχ να «γεφυρώσει» υποβρύχιο βουνό με υποβρύχιο βουνό, «εξαφανίζοντας» μία χαράδρα μεταξύ τους.)
Κάπως βελτιώνεται η εικόνα, αν ποντίσουμε πολλά καλώδια. Ή, αν χρειαστεί ν’ αντικατασταθεί κανένα. (Υπάρχουν αναφορές ότι σε καινούργιο καλώδιο χρειάστηκε μεγαλύτερο μήκος, διότι ο βυθός είχε αλλάξει -μάλλον λόγωι σεισμικής δραστηριότητας- καί δημιουργήθηκαν χάσματα.)
Πάντως, αν καί οι προσπάθειες των Καμπανάκη καί Ντόννελλυ ξεκινάνε ακριβώς την εποχή, που αρχίζει το εμπορικό ενδιαφέρον γιά τη μορφή του βυθού του Ατλαντικού, το μεγάλο άλμα στη χαρτογράφηση θαλασσίων πυθμένων έγινε λίγο μετά.

Τα υποβρύχια, ειδικά του Α’ ΠΠ, αισθάνθηκαν επιτακτική την ανάγκη να εξοπλιστούν με σόναρ. Τα αρχικά σόναρ είχαν μικρή εμβέλεια, καί δοκιμάστηκαν -ώ, ναί!- στον Ατλαντικό. Τα χρησιμοποιούσαν κυρίως γιά ν’ ανιχνεύουν άλλα πλοία ή υποβρύχια εκεί κοντά. Αργότερα, βέβαια, τα σόναρ έγιναν παντοδύναμα, κι επέτρεψαν την πλήρη χαρτογράφηση των πυθμένων των θαλασσών.
Σήμερα κυκλοφορούν έτοιμοι τέτοιοι χάρτες (κυρίως γιά στρατιωτική χρήση, γιά να μη στουκάρουν τα υποβρύχια σε υποθαλάσσια βουνά – βλέπετε, τα υποβρύχια συνεχίζουν να κατασκευάζονται χωρίς παράθυρα καί προβολείς, άρα πορεύονται «στα τυφλά» καί μόνο με βοήθεια οργάνων), καί επίσης υπάρχουν ένα σωρό άλλα όργανα βυθομετρήσεων, μη εξαιρουμένων των δορυφόρων.
Όμως, αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, με τα σημερινά όργανα κατοπτεύσεως έχουμε μεν πλήρη εικόνα του βυθού του Ατλαντικού, αλλά πολλοί ισχυρίζονται πως ξεκαθαρίστηκε πως δεν υπήρξε ποτέ Ατλαντίδα. Γιατί; Διότι «κανείς δεν είδε» κάποια βυθισμένη ήπειρο – καί δή, στον Ατλαντικό. «Φυσικά», όσοι (κυρίως χρήστες του Γκούγκλ Έρθ καί άλλων σχετικών προγραμμάτων) επιμένουν πως είδαν σχηματισμούς στον βυθό καθαρά οφειλόμενους σε ανθρώπινη έλλογη παρέμβαση, θεωρούνται γραφικοί, αφελείς, βλαμμένοι πιτσιρικάδες, άσχετοι ερασιτέχνες μή-γνώστες των …προόδων της επιστήμης (η οποία δήθεν εξηγεί τα πάντα), καί τα λοιπά παρόμοια.
Γνωστές καταστάσεις, δηλαδή.
Όπως είναι γνωστή καί η δική μας αντιμετώπιση: τους γράφουμε κανονικά τους «επιστήμονες», διότι τα μάτια μας δεν μας ξεγελάνε. Όντως, η ικανότητα των σημερινών οργάνων να διακρίνουν στον βυθό μέχρι καί τα πόμολα απ’ τις πόρτες των ναυαγίων, μας έφερε στην οθόνη του προσωπικού υπολογιστή μας πολλά «ανεξήγητα». Μόνο που κάποιος πρέπει να υπενθυμίσει στους «επιστήμονες» το αρχαίο ρητό: Κρείττον το σιγάν του λαλείν.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στις απεικονίσεις.
Μιά έρευνα στο Διαδίκτυο απέδωσε καμιά δεκαριά εικόνες από παλιά χαρακτικά καί σκίτσα, οι οποίες εικόνες κυκλοφορούν «χύμα στο κύμα». Όποιος ασχολήθηκε με την Ατλαντίδα, τις έχει στη σελίδα του. Μιά πιό προσεκτική ματιά σε μερικά μπλόγκια, έδειξε πως οι εικόνες αυτές «κατάγονται» από συγκεκριμένα βιβλία (καί λοιπά έντυπα). Λοιπόν, οι σύνδεσμοι πρώτα:

• Πρώτος, όπου όμως δεν φαίνονται οι εικόνες. (Τις είδα στο ψάξιμο γιά εικόνες στο Γκούγκλ, το οποίο παραπέμπει στη συγκεκριμένη σελίδα.)
• Δεύτερος.
• Τρίτος.
• Τέταρτος.
• Καί ο πλέον επεξηγηματικός όλων, ο πέμπτος.

Ακολουθούν οι εικόνες-«φίρμες», με χρονολογική σειρά εκδόσεως.

Η πρώτη εικόνα δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «Mundus Subterraneus» ( = υπόγειος κόσμος), έκδοση του 1665. (Μόνο μην αρχίσει κανείς κουβεντολόϊ γιά τα «τρία εξάρια», δύο φανερά / ένα κρυμμένο. Λολ!!!) Ο συγγραφέας του είναι ο Αθανάσιος Κίρχερ, ευρυμαθής ιησουΐτης ιερέας. Αλλά καί μέγας αποκρυφιστής, ιδιότητα την οποία συνήθως οι «επίσημες» βιογραφίες του την κάνουν γαργάρα. (Όπως καί την αντίστοιχη του Νεύτωνα.) Ιδού η κατά Κίρχερ Ατλαντίδα:

Αμέσως μας κάνει εντύπωση το ότι ο βορράς δείχνει προς τα κάτω. Θες επειδή τότε η χαρτογραφία δεν είχε συγκεκριμένα πρότυπα, όπως σήμερα, θες γι’ άλλους λόγους; Δεν γνωρίζουμε. Έτσι, αναστρέφουμε την εικόνα:

Μοιάζει μ’ αυτό που βρήκαμε, αλλά σε μεγέθυνση τουλάχιστον πεντέξη φορές. Επίσης, δεν σημειώνεται η θέση της Ποσείδιας.
Ο Κίρχερ, ως ιησουΐτης, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει πρόσβαση στη μυστική βιβλιοθήκη του Βατικανού. (Καί ν’ αντιγράψει παλιά χειρόγραφα.) Αλλά εμένα μου φαίνεται πως η εικόνα αυτή είναι προϊόν οραματισμού. Ο Ατλαντικός στα χρόνια του Κίρχερ είχε ήδη διαπλευστεί από τους θαλασσοπόρους του 1500, αλλά τέτοιο μέγεθος της Ατλαντίδας δεν το δικαιολογεί σε καμμία περίπτωση η τυχόν χρήση βολίδων γιά βυθομέτρηση. Καθαρός οραματισμός, επομένως.

Επιτυχία 40% έως 50%, δηλαδή καθόλου άσχημα (γιά οραματισμό).

Πάμε στην επόμενη:

Αυτός ο χάρτης είναι του 1809, καποιανού συνταγματάρχη Μπορύ Σαίν Βενσάν. Σκούρηνα την «Ατλαντίδα», γιά να τη δήτε εύκολα. (Το ομοιόχρωμο πρωτότυπο είναι πολύ κουραστικό.) Καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Άλλως τε, το γράφει: carte conjecturale – χάρτης εξ εικασίας.

Προχωράμε στην τρίτη απεικόνιση. Ο χάρτης του Ντόννελλυ, με χρονολογία 1882:

Εδώ φαίνεται καθαρά ότι έδρασαν οι βολίδες των πλοίων καί τα ποντισμένα καλώδια. Δεν εξηγείται αλλοιώς! (Αν καί, μεταξύ μας, μιά μικρή βοήθεια από μέντιουμ δεν νομίζω ότι θα την απέρριπτε! :-) ) Ο χάρτης είναι αρκετά ακριβής, μόνο που ο συγγραφέας πρόσθεσε στο έδαφος της πάλαι ποτέ Ατλαντίδας καί τη νοτιοδυτική υποθαλάσσια οροσειρά.
Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι λάθος του αυτό, αλλά παράλειψη να διευκρινήσει κάποια πράγματα. (Διότι αυτά ούτε τα γνώριζε, ούτε τα κατάλαβε, ούτε πολυσκέφτηκε πριν δημοσιεύσει.) Η εξήγηση είναι πως η νοτιοδυτική οροσειρά βυθίστηκε σε παλιότερη γεωλογική αναστάτωση, κι όχι το 9600 πΧ. Μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια ακόμη πιό πριν. Κατά τον δεύτερο, ή τρίτο Κατακλυσμό προ του Δευκαλίωνα. Το 9600 πΧ βυθίστηκε το απομένον κομμάτι του νησιού, δηλαδή η Ατλαντίδα που επισημάναμε εδώ.

Επόμενη απεικόνιση, η Ατλαντίδα σύμφωνα με τον Πάτροκλο Καμπανάκη. (Βιβλίο: «Η προ του κατακλυσμού συγκοινωνία των δύο κόσμων διά της Ατλαντίδας», έκδοση 1893. Έχει επανεκδοθεί στις μέρες μας.)

Σωστο το σχήμα σε γενικές γραμμές, αλλά λάθος προσανατολισμός καί λάθος μέγεθος. (Πολύ περίεργο, διότι ο Καμπανάκης υπήρξε αρχιτέκτων. Παναπεί, σκάμπαζε από σχέδιο.) Όπως εσφαλμένη είναι καί η θέση της Ποσείδιας.
Μου φαίνεται, κι εδώ έπεσε οραματισμός. Με τίποτε οραματιστικές «σεάνς» (που ήταν της μόδας στο τέλος του 19ου αιώνα στα σαλόνια του «καλού κόσμου»), ή τίποτε -επίσης οραματιζόμενους- θεοσοφιστές. (Κι αυτοί …της μοδός, τωι καιρώι εκείνωι.)

Προχωράμε. Η Ατλαντίδα του Πάουλ Σλήμανν, όπως παρουσιάστηκε σε άρθρο του περιοδικού «New York American» (τεύχος Οκτωβρίου 1912) του Γουΐλλιαμ Ράντολφ Χήρστ. (Ξέρετε, «Ο πολίτης Κέην» κι έτσι.)

Ο Πάουλ Σλήμανν κατά τα φαινόμενα υπήρξε ένας απατεώνας (ενδιαφέρουσα η εξιστόρηση της απάτης), πλην όμως το προοπτικό σκιτσάκι είναι σε γενικές γραμμές σωστό. Χοντρά λανθασμένο είναι το μέγεθος καί της Ατλαντίδας, καί της Ποσείδιας, ενώ η θέση της πρωτεύουσας στο περίπου είναι σωστή.
Δεν γνωρίζω πόθεν η έμπνευση του σκιτσογράφου, αλλά μάλλον είχε μάθει τους σχετικούς πλατωνικούς διαλόγους απέξω.

Ακολουθεί η Ατλαντίδα του θεοσοφιστή Σίννεττ, από το βιβλίο «Nature’s Secrets» του 1913:

Σε γενικές γραμμές, επιτυχής απεικόνιση. Λίγο καλύτερη του Κίρχερ. Κι αυτή από οραματισμό. Καθαρά.

Τέλος, η Ατλαντίδα του συγγραφέα αποκρυφιστικών βιβλίων Τζέημς Τσέρτσγουωρντ, μάλλον από το βιβλίο του «The lost Continent of Mu» (Η χαμένη ήπειρος της Μού), του 1931:

Εδώ έχουμε καθαρά το πόρισμα της φαντασίας του συγγραφέα, ούτε κάν οραματισμό. Μιά σαχλαμάρα καί μισή. Τα πάντα αλλού ‘ντ’ αλλού. Ένα ψέμμα καί μισό, αν καί το επίθετο του κυρ-συγγραφέα σημαίνει «προσανατολισμένος προς την Εκκλησία»! :-) (Μ’ αρέσει που μπήκε στον κόπο να ζωγραφίσει ο ίδιος τον χάρτη! Αλλά, το καλό ψέμμα θέλει προετοιμασία!)
Σημειώστε πως ο Τσέρτσγουωρντ ήτανε ο «εφευρέτης» καί της αντίστοιχης Ατλαντίδας του Ειρηνικού Ωκεανού, της (υποθετικής) ηπείρου Μού. Έ, εντάξει, ο μακαρίτης υπήρξε ο αντίστοιχος «εψιλονιακός» Φουκαράκης της προπολεμικής αγγλίτσας, κι έβγαλε αρκετά φράγκα. (Καί κέρδισε καί θέση στη Γουϊκιπήντια.) Αλλά, ως εδώ καί τέρμα.

Δεν παρουσιάζω άλλες εικόνες, διότι προέρχονται από νεώτερες εκδόσεις με κοπυράϊτ. Καί γιά έναν άλλο λόγο, ότι η εποχή μας (με τις τεχνολογικές της ευκολίες) επιτρέπει πολύ εύκολα στον καθένα να εκφέρει δημόσιο λόγο. Κυριολεκτικά «στον καθένα». Συνεπώς, ήδη υπάρχουν καμιά χιλιάδα γνώμες περί Ατλαντίδας, δημοσίως εκπεφρασμένες (κι αντικρουόμενες). Εγώ, όμως, δεν μπαίνω σε τέτοιες διαμάχες.
Γιά τους ίδιους λόγους απάνω-κάτω, δεν ασχολούμαι καθόλου με διάφορες (όντως πανέμορφες) τεχνητές εικόνες της βυθισμένης Ατλαντίδας (ναοί, κτλ), προερχόμενες από εκατοντάδες ώρες υπολογιστικής επεξεργασίας εικόνας η καθεμιά τους.
Συμπερασματικώς, θεωρώ ότι οι εικόνες που παρουσιάσαμε, σε γενικές γραμμές όντως επαληθεύουν τα δικά μας πορίσματα. Αν καί, γιά να είμαι ειλικρινής, η επαλήθευση αυτού του τύπου δεν μπορεί να εκληφθεί ως βασική. Ως συμπληρωματική, ναί.

Δεν μπορούμε να κλείσουμε, παραβλέποντας κάτι πραγματικά σημαντικό. Η τελευταία εικόνα του Τσέρτσγουωρντ θέτει ένα σοβαρό ερώτημα: κατά πόσο μπορούμε με την Ατλαντίδα να «μπαλώσουμε» το κενό της θεωρίας της Πανγαίας γιά τη βορειοδυτική Ευρώπη καί τη βορειοανατολική Αμερική. (Δηλ. το ότι όλες οι ξηρές της Γής κάποτε ήταν μία ξηρά ενιαία, η οποία διαχωρίστηκε. Άρα, τα σημερινά αντικρυστά κομμάτια ξηράς, δηλαδή οι ακτογραμμές τους, οφείλουν να ταιριάζουν – όπως η Νότια Αμερική με την Αφρική.)
Ούτε αυτό θα το επιχειρήσω, διότι κατά την άποψή μου η Ατλαντίδα δεν είναι το ελλείπον κομμάτι του γεωλογικού «πάζλ». Εκτός αν «τσούλησε» από βορειότερα, σε πολύ παλιότερες γεωλογικές εποχές.
Δεν έχω τέτοιες γνώσεις, αλλά νομίζω πως ούτε κάποιος άλλος τις έχει! Κομπασμός; Όχι. Απλούστατα, οι επιστήμες μας ακόμα πάνε στο νηπιαγωγείο – όπως είπαμε εδώ αμέτρητες φορές! Ώσπου να ενηλικιωθούν, λοιπόν, θα συνεχίσουμε ν’ αναρωτιόμαστε.

(συνεχίζεται)

Η ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΆΡΤΗ ΤΟΥ 1830 ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΆΡΤΗ ΤΟΥ 1830 ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ ο Dimitris Adamopoulos.........Προτού σας αναλύσω το τι λέει αστρο*χαρτο*γραφικα ο χάρτης της Ελλάδας θα πρέπει να πούμε κάποια πράγματα για την διαφορά ανάμεσα στον χάρτη ενός κράτους και στον “χάρτη” ενός Λαού η Έθνους (αν υπάρχει). Ο χάρτης του Κράτους εκφράζει τους δημιουργούς του – που μπορεί να είναι και ο Λαός/ Έθνος που “εντάσσεται” στην οντότητα Κράτος αλλά μπορεί και όχι – ενώ ο Χάρτης του Έθνους – που εκφράζει το συλλογικό ενσυνείδητο του – είναι κάτι το τελείως διαφορετικό και μπορεί να πάρει υπόσταση αστρολογικού χάρτη μόνο όταν το Έθνος ως σύνολο αποφασίσει να ορίσει την μοίρα του σε κάποια χρονική στιγμή στην Ιστορία του. Για παράδειγμα, ο χάρτης της Ελλάδας του 1830 μας λέει ότι η Χώρα είναι Υδροχόος με ωροσκόπο Παρθένο (κατά την ανάλυση μου), ενώ συνισταμένη των απόψεων των μελετητών από την σκοπιά του Έθνους μας λέει ότι η Ελλάς έχει χαρακτηριστικά Αιγόκερου και Παρθένου (χωρίς βέβαια να μας δίνουν και κάποιο χάρτη γι’ αυτό) [Rex E.Bills – The Rulership Book]. Μια άλλη οπτική του ίδιου θέματος είναι αυτή του “επιλεγμένου Χάρτη” (elected chart). Στην περίπτωση αυτή απαιτείται αστρολογική γνώση και ο χάρτης πρέπει να εκφράζει αυτό που επιθυμούν οι δημιουργοί του. Έτσι, χάρτες κρατών όπως για παράδειγμα, των ΗΠΑ, Γαλλίας, Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ, Κύπρου, Ουκρανίας και πιθανά και άλλων χωρών, είναι “επιλεγμένοι” και αυτό σημαίνει πως οι χώρες αυτές παίζουν ένα συγκεκριμένο ρόλο στα σχέδια των δημιουργών τους. Εν πάση δε περιπτώσει δεν εκφράζουν τους λαούς των!

Για επιβεβαίωση των προαναφερθέντων, θα σας πω τι λένε οι Sabian συμβολισμοί για τον Ωροσκόπο και το Μεσουράνημα του χάρτη της Ελλάδας του 1830.
Για την μοίρα του Ωροσκόπου – που συμπίπτει με τον Βόρειο Δεσμό του χάρτη της Γαλλίας του 1792 - η La Volasfera μας λέει ότι πρόκειται για “ένα μισάνθρωπο λαό με κοντόφθαλμη θεώρηση των πραγμάτων γύρω του, που θα αποξενωθεί από τους συγγενείς του και θα εκδιωχθεί από την Χώρα του” και προτείνει σαν συμβολισμό την ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ. Ο Kozminsky μας λέει ότι “πρόκειται για μια ματαιόδοξη οντότητα που χρησιμοποιεί την δύναμη που έχει αποκτήσει για σκοπούς που δεν είναι επωφελείς” και προτείνει σαν συμβολισμό την ΒΙΑ. Ο Muir τέλος μας λέει ότι πρόκειται για ένα λαό από την φύση του “μυστικιστή” που χρησιμοποιεί την γνώση του αυτή για να λυγίσει την θέληση των άλλων.
Για την μοίρα του Μεσουρανήματος ο Kozminsky μας λέει ότι η δημόσια εικόνα της Χώρας δείχνει μια οντότητα “προσκολλήσεως” που αποταμιεύει πλούτο στοχεύοντας η δυνατόν στον έλεγχο του παγκόσμιου πλούτου!
Και εγώ σας ρωτάω. Αυτή είναι η περιγραφή του Ελληνικού Λαού η μήπως περιγράφεται κάποιος άλλος “λαός” κατά την προσφιλή τακτική των συγκεκριμένων επικυρίαρχων που ασχολήθηκαν – για τους δικούς τους λόγους – με την ανασύσταση του Ελληνικού Κράτους; Και το λέω αυτό γιατί είναι γνωστό το ότι οι συγκεκριμένοι επικυρίαρχοι συστηματικά αντιστρέφουν την εικόνα ενός θέματος παρουσιάζοντας το μαύρο σαν άσπρο και αντίστροφα.
Και πάμε να δούμε τώρα τι μας λέει η αστρο*χαρτο*γραφική ανάλυση για τον χάρτη της Ελλάδας, τόσον αφορά στο γιατί ανασυστάθηκε, αλλά και ποιοι ήταν οι βασικοί παίκτες των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούσε η ανασύσταση της.
Η γραμμή του Κρόνου και του Ηλίου περνάει από το Μόναχο – πρωτεύουσα την Βαυαρίας και “έδρα” του βαθέως ευρωπαϊκού οικοδομήματος - και περνάει επίσης από την Κωνσταντινούπολη (στενά Βοσπόρου), ενώ περνάει και από την Νέα Υόρκη και φυσικά από το “κράτος” της Ουάσινγκτον. Αξίζει εδώ να σας πω το τι λέει ο Carelli για τον συμβολισμό της συγκεκριμένης μοίρας στην οποία βρίσκεται ο Ήλιος της Ελλάδας . Συμβολίζει λοιπόν κατά τον Carelli, o Ήλιος της Ελλάδας, το άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στο λιμάνι της Νέας Υόρκης –δωρεά των Γάλλων τεκτόνων στους Αμερικανούς Αδελφούς τους - και μας λέει επίσης ότι “η πραγματική ηγεσία της Χώρας ανήκει στην κατηγορία των πολιτών όλου του Κόσμου, με την ικανότητα να δημιουργεί πλούτο, χρήσιμο στους ίδιους, αλλά και τους Λαούς”, ενώ η La Volasfera μας λέει ότι η συγκεκριμένη μοίρα είναι η μοίρα της ΑΦΘΟΝΕΙΑΣ. Τέλος ο Kozminsky μας λέει ότι η συγκεκριμένη μοίρα περιγράφει κάποιον που “θα έχει πολλές δυσκολίες στην ζωή του αλλά που όμως έχει γεννηθεί με ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο που του δίνει μια αταλάντευτη πίστη στην αθανασία της Ψυχής”. Είναι η συγκεκριμένη μοίρα κατά τον Kozminsky η μοίρα της ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ.
Από την άλλη, η μοιρα του Κρόνου μας μιλάει για “μια έξουσία εκχωρούμενη στην επομενες γενιές κληρονομικώ δικαιώματι με ειδικές δεξιοτητες στην διακυβέρνηση η στην πνευματικότητα , με διαθέσιμο χρήμα η ισχυρή δύναμη για να κυβερνάει” (Carelli) και όλοι οι συγγραφείς αποδίδουν στην συγκεκριμένη μοίρα την ιδιότητα της ΥΠΕΡΟΧΗΣ . Είναι προφανές ότι ο Κρόνος εκφράζει στον χάρτη της Ελλάδας το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο, που σε κάποιους ιστορικούς χρόνους αποτελούσε την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η οποία και διαλύθηκε επισήμως με την παραίτηση του τελευταίου αυτοκράτορα Franz II - Erwählter Römischer Kaiser, το 1806, αλλά που παρασκηνιακά εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να έχει ισχυ και να διαχειρίζεται τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα από το παρασκήνιο. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι στην περίοδο της ισχύος της εκπροσωπουσε τα παπικά συμφέροντα και βρίσκονταν σε αντιπαραθεση τόσο με την Βυζαντινή όσο και με την Ρωσική Αυτοκρατορία.
Δηλαδή, η αντίθεση Κρόνου και Ήλιου στον χάρτης της Ελλάδας συμβολίζει την αντιπαλότητα ανάμεσα στο βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο και τους Πεφωτισμένους για το ποιος θα έχει τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου - αλλά και τα στενά του Χορμούζ του Περσικού Κόλπου μια και οι μεσημβρινοί Κρόνου/Μεσουράνημα και Ήλιου/Αντιμεσουράνημα περνάνε από εκεί - και έμμεσα θα κρατάει τα “κλειδιά” για το εάν οι Ρώσοι θα κατέβουν στην Μεσόγειο η όχι. Καταλάβατε την σημασία της Χώρας για τους παγκόσμιους επικυρίαρχους;
Η Σελήνη από την άλλη, προς τα Βόρεια περνάει από τα στενά ανάμεσα στην Ισλανδία και την Σκανδιναβία, από την Γροιλανδία, τα παράλια του Καναδά προς τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό και καταλήγει στην Αλάσκα απέναντι από την γραμμή του Άρη, ενώ προς τα Νότια διασχίζει την Δυτική Αφρική – δημιουργώντας μαζί με την γραμμή του Δία ένα κανάλι που από την μία περιλαμβάνει την κεντρική Αφρική και όλη την Νότια Αφρική αλλά και από την άλλη ελέγχει την θάλασσα ανάμεσα στην Αφρική και την Ανταρκτική. Η Σελήνη του ιδρυτικού χάρτη της Ελλάδας βρίσκεται σε συζυγία με την Σελήνη της Ολλανδίας, τον Ουρανό της Δανίας, τον Ωροσκόπο της Σουηδίας και κάνει αντίθεση με τον Ωροσκόπο της Ρωσίας και της Πορτογαλίας και συζυγία με τον Νότιο Δεσμό της Αυστραλίας. Κάνει επίσης συζυγία με την Σελήνη της Τουρκίας και με τον Πλούτωνα της Νότιας Αφρικής, αν και τα κράτη αυτά συστάθηκαν αργότερα, και η σύσταση τους βέβαια οφείλεται στην ίδια ρίζα. Είναι προφανές ότι η Σελήνη αυτή υποδεικνύει αποικιακά ενδιαφέροντα και υποδηλώνει τον επιδιωκόμενο έλεγχο των δρόμων μεταφορών από τις αποικίες στις μητροπόλεις, αλλά και τις βλέψεις που από τότε υπήρχαν στους φυσικούς πόρους των Πόλων.
Η γραμμή του Eρμή περνάει από το Όφενμπαχ της Γερμανίας – έδρα των Φρανκιστών – και από την Βιέννη. Η Βιέννη ήταν η έδρα του οίκου των Αψβούργων ( House of Habsburgs) – που ήλεγχε μέσα από επιμειξίες, πέρα από την αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας, το βασίλειο της Γερμανίας, την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα βασίλεια της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ουγγαρίας και της Κροατίας, της Σικελίας, της Νάπολης και της Βοημίας, αλλά και την αυτοκρατορία του Μεξικού. Υπήρξε επίσης η Βιέννη η έδρα της Στοάς της Ασιατικής Αδελφότητας (The Order of the Asiatic Brethren η και Die Ritter des Lichts) που καταργήθηκε με αυτοκρατορικό διάταγμα το 1785. Σύμφωνα με τους μελετητές του Ευρωπαϊκού Αποκρυφισμού η Ασιατική Αδελφότητα - που είχε ως Μέγα Διδάσκαλο τον ίδιο τον Πρίγκιπα της Έσσης, Κάρολο, ο οποίος και μεταξύ των άλλων ήταν και αρχιστράτηγος του Δανικού στρατού παρά την Γερμανική καταγωγή του - υπήρξε η κοινή μυστική στέγη και το μεγάλο χωνευτήρι μέσα στο οποίο ένωσαν τις δυνάμεις τους οι Ροδόσταυροι, οι Σαμπαταϊστές (η Φρανκιστές), οι Πεφωτισμένοι (Illuminatenordens στα γερμανικά, γνωστοί και ως Illuminati, μιας μυστικιστικής σέχτας, με κοσμοπολίτικες και αντικληρικές απόψεις) του Γιόχαν Άνταμ Βαϊσχάουπτ (Γερμανός φιλόσοφος, νομικός και θεολόγος, καθηγητής του Κανονικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ με Ιησουίτικη παιδεία αλλά Μαράνος στην καταγωγή). Ο Βαισχάουπτ πρέσβευε ότι “ο φωτισμός από τον ήλιο του ορθού λόγου, θα διαλύσει τα σύννεφα της δεισιδαιμονίας και της προκατάληψης. Η ανθρώπινη φύση θα καλυτερεύσει μέσα από την επανεκπαίδευση, μακριά από το κράτος και την οργανωμένη θρησκεία”. Μασόνος ο ίδιος από το 1777, προσπάθησε να εντάξει το κίνημά του στο σύστημα των Ελευθεροτεκτονισμού. Καταλυτικό ρόλο στην συνένωση αυτή φαίνεται να έπαιξε και ο πατριάρχης του οίκου των Ρότσαιλντς, Μαγερ Αμσελ Ροτσιλντ.
Η υπόγεια δράση των Πεφωτισμένων, έθετε σε αμφισβήτηση την εξουσία του Εκλέκτορα της Βαυαρίας, Κάρολου Θεόδωρου. Η αντικληρική τους δράση, τους έφερε αντιμέτωπους και με την πανίσχυρη Καθολική Εκκλησία. Έτσι, το 1784 τέθηκαν εκτός νόμου και απαγορεύτηκε η δράση τους. Ο Βαϊσχάουπτ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο και να εγκαταλείψει τη Βαυαρία. Βρήκε φιλόξενη στέγη στο Δουκάτο της Σαξωνίας-Γκότα-Άλτενμπουργκ (το σημερινό γερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας). Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στην πόλη Γκότα, γράφοντας απολογητικά βιβλία για τους Πεφωτισμένους και φιλοσοφικά δοκίμια. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1830, σε ηλικία 82 ετών. Το κίνημα των Πεφωτισμένων “εξαφανίστηκε” (;) μετά τη φυγή του Βαϊσχάουπτ από τη Βαυαρία. Στις ημέρες μας έχει αναβιώσει μέσα από τις συνωμοσιολογικές θεωρίες και τη λογοτεχνία. Όσοι τις ασπάζονται, πιστεύουν ότι οι Πεφωτισμένοι υπονομεύουν τα εθνικά κράτη για να επιβάλουν τη Νέα Παγκόσμια Τάξη.
Η γραμμή του Άρη περνάει από την Μαδρίτη – η Ισπανία ήταν τότε βασίλειο υπό την επιρροή των Αψβούργων - και τα στενά του Γιβραλτάρ αλλά συνεχίζει προς βορρά κ κυκλώνει την Ρωσία περνώντας από τα παράλια της προς τον Αρκτικό Ωκεανό και την χερσόνησο της Καμτσάκα – επιβλέπει το ένα σκέλος του Βερίγγειου Πορθμού (Baring Sea) και προς τα νότιο-δυτικά περνά από τα νησιά Φώκλαντ και ανάμεσα στην Ανταρκτική και την Παταγονία της Αργεντινής, υπό τον έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας, όπως και τα στενά του Γιβραλτάρ . Κατά την γνώμη μου ο Άρης στον χάρτη της Ελλάδας εκφράζει τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας και αυτό κάνοντας τρίγωνο με τον Κρόνο και εξάγωνο με την Ηλιο στον ιδρυτικό χάρτη της Ελλάδας λειτουργεί ως “συντονιστής” της αντιπαλότητας των Πεφωτισμένων (Ηλιος) με το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένου που εκπροσωπούσαν τότε οι Αψβούργοι (Κρόνος).
Η γραμμή του Δία περνάει από το Παρίσι – η Γαλλική Δημοκρατία ήταν το πρώτο επίτευγμα των Φρανκιστών για κατάργηση της βασιλείας και της τάξης των ευγενών και εγκαθίδρυσης κοσμικού κράτους μια και οι Ιακωβίνοι, που προκάλεσαν την Γαλλική επανάσταση, είναι παρακλάδι τους, [πρόκειται για την σατανιστική σέχτα των Ντονμέδων του Σαμπατάϊ Σεβί, σύμφωνα με τα όσα είπε ο εκλιπών πλέον Gershom Scholem, καθηγητής του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και Πρόεδρος της Ισραηλινής Ακαδημίας και φανατικός αντισιωνιστής σε μια διάλεξη του, το 1979 στο Παρίσι, την οποία και εξέδωσε σε βιβλίο αργότερα με τίτλο “Από τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμό” ].
Η γραμμή του Ουρανού περνάει επίσης από το Μόναχο – έδρα του βασιλείου της Βαυαρίας - και τα Δαρδανέλια, αλλά και από την Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ (όπου συντάχθηκε η διακήρυξη Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ).
Η γραμμή του Ποσειδώνα περνάει από το Νταβός της Ελβετίας – είναι γνωστό ότι η Ελβετία αποτέλεσε το πιλοτικό πολύ-πολιτισμικου κράτους και η ίδρυση της αποδίδεται στον Ναϊτες Ιππότες – αλλά και από το Βατικανό! Άλλωστε ο Leinbach μας λέει για τον sabian συμβολισμό της θέσης του Ποσειδώνα του χάρτη της Ελλάδας ότι “ συμβάλλει στην ανάπτυξη προτύπων για την κοινωνία του μέλλοντος …. είναι αφιερωμένος στην Ανθρωπότητα ως σύνολο και παρόλο που ασχολείται με το Χρήμα δεν ενδιαφέρεται για το κέρδος σαν αυτοσκοπό…. ασχολείται με την επιστημονική και φιλοσοφική έρευνα και είναι μύστης και εφευρέτης σε θέματα που έχουν να κάνουν με το μυστικισμό “. Και ο Weber προσθέτει για την μοίρα του Ποσειδώνα της ¨Ελλάδας “ο φιλόσοφος δάσκαλος” . Νομίζω ότι και οι δυο συγγραφείς περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Ναϊτών Ιπποτών.
Προσέξτε επίσης ότι η γραμμή του Πλούτωνα περνάει ακριβώς από την Μόσχα και όχι από την Αγία Πετρούπολη που ήταν τότε η πρωτεύουσα της Ρωσίας και αυτό έχει την “ συνομωσιολογική ” σημασία του, όσον αφορά στο ποιες δυνάμεις κρύβονται πίσω από τον Πλούτωνα του χάρτη της Ελλάδας. Μια και ο Πλούτωνας της ¨Ελλάδας βρίσκεται στον Κριό και στον 7ο οίκο του χάρτη της (σύμφωνα με την ανάλυση μου όσον αφορά στον Ωροσκόπο της Χώρας) ο Πλούτωνας αυτός περιγράφει μια “ μια μυστική εξουσία με θρησκευτικό υπόβαθρο και στρατιωτική δομή και τεράστιο ιδιωτικό πλούτο” πιθανά “εκ του διαστήματος προερχόμενη” (Michael Munkasey – Midpoints Unleashing the power of the Planets) που φαίνεται να τα έχει καλά [εξάγωνο] με τον Ουρανό του χάρτη της Ελλάδας [Βαυαρούς –άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος βασιλεύς της Ελλάδας ήταν Βαυαρός], αλλά δεν τα έχει καθόλου καλά [τετράγωνο] με τον Δία [Γαλλία – δημιούργημα των Ιακωβίνων που ήταν παρακλάδι των Φρανκιστών ].
O Rudhyar μας λέει ότι η συγκεκριμένη μοίρα (του Πλούτωνα) εκφράζει μια οντότητα “με την ικανότητα να εκφράζεται ταυτόχρονα σε δύο (Kοσμικές ) διαστάσεις” , η La Volasfera μας προειδοποιεί ότι πρόκειται για μια “ πανούργα οντότητα με εξαιρετική αμυντική ικανότητα που μπορεί να εξελίξει την άμυνα αυτή σε καθολική επίθεση”.
Με έχει προβληματίσει το τι εκφράζει ο Πλούτωνας της Ελλάδας. Τα δεδομένα είναι ότι (α) στον χάρτη της Ρωσίας του 1721 (22/10 στις 12:00μμ στην Αγία Πετρούπολη – χάρτη που χρησιμοποιούν γνωστοί Ρώσοι αστρολόγοι), το Μεσουράνημα είναι στο 3ο του Σκορπιού, (β) ο Νότιος Δεσμός του πατριάρχη των Ροτσιλντ, Μάγιερ, είναι ακριβώς στο 3ο του Σκορπιού [ημερ. γέννησης 23/2/1744, 7:45μμ, Φρανκφούρτη], το δε παράξενο είναι ότι η ερμηνεία αυτής της σχέσης είναι ότι “η οντότητα στην οποία ανήκει το Μεσουράνημα (Ρωσία) αισθάνεται υποχρεωμένη να συνδράμει την οντότητα στην οποία ανήκει ο Νότιος Δεσμός (οικογένεια Ροτσιλντς) να πετύχει στις επιδιώξεις της και να αποκτήσει αυτοσεβασμό” , ενώ στην πολιτική “καλά θα κάνουν να μην ανταγωνίζονται” (γ) ο αυτοκρατορικός οίκος της Ρωσίας έλκει την καταγωγή του από τον οίκο των Schleswig- Holstein- Gottorp, παρακλάδι του οίκου Oldenburg που τροφοδότησε με βασιλείς και αυτοκράτορες όλη την Ευρώπη και παρόλο που η έδρα του ήταν αρχικά στην Γερμανία, εν τούτοις από το 1448μ.Χ βασιλεύει στην Δανία [10/9/1448 ΝS , 10:00 πμ, Κοπεγχάγη – το δε ενδιαφέρον με τον χάρτη της Δανίας είναι ότι ο Ποσειδώνας του είναι σε συζυγία με τον Ωροσκόπο του χάρτη της Ελλάδας και ο Ωροσκόπος του χάρτη της Δανίας σε συζυγία με το Μεσουράνημα της Ρωσίας]. Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το ότι για πολλούς μελετητές, οι βασιλικοί οίκοι της Δανίας αλλά και άλλων χωρών του βορρά δημιουργήθηκαν από μέλη της χαμένης φυλής του Δαν [παράδειγμα wwwbritish-israel.ca/Dan.htm - The Tribe of Dan are the Danes (Denmark) and the Irish]….αλλά θα πρέπει να φιλτράρουμε αυτές τις πληροφορίες και να τις βάζουμε στην σωστή τους διάσταση. (δ) είναι γνωστή η ιστορία του ποιοι ήταν πίσω από την Οκτωβριανή επανάσταση ως εκτελεστικά όργανα και γενικότερα πίσω από την προσπάθεια αποκαθήλωσης του αυτοκρατορικού οίκου των Ρομανώφ (Χαζάροι) και είναι επίσης γνωστό ότι η έδρα τους ήταν η Μόσχα [παράδειγμα wwwtomatobubblecom/rothschild_romanov.html] (ε) H γραμμή του Πλούτωνα περνάει επίσης από την συνομοσιολογική Τακλά Μακάν – κατά κάποιους μελετητές έδρα της Λευκής Αδελφότητας - την περιφέρεια Γιουνάν της σημερινής Κίνας και από την Νότιο-ανατολική Ασία με τις δύο τελευταίες περιοχές να αποτελούν το λίκνο των Ιώνων και των Πελασγών προτού εκδιωχθούν από τους Κινέζους και μετοικίσουν στην Ελλάδα και στην σημερινή Μικρά Ασία.
Τέλος η γραμμή ΒΔ/ΝΔ και η γραμμή της Αφροδίτης περνάν από μια σειρά από πόλεις της Ολλανδίας και της Γερμανίας – όπως το Ρότερνταμ, η Λειψία, η Δρέσδη – που χαρακτηρίζονταν από ισχυρή παρουσία του χαζαρικής προέλευσης εβραϊκού στοιχείου με αποφασιστική συμβολή στο διεθνές εμπόριο και στην τραπεζική δραστηριότητα, αλλά και ταυτόχρονα έπαιζαν κ εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο στις διεθνείς γραμμές μεταφορών - από την Νότια Ουκρανία (Κριμαία) και συγκεκριμένα από την Οδησσό και από το Μπακού (κοιτάσματα πετρελαίου γνωστά στην εποχή ) – περιοχές που ανήκαν στην Χαζαρική Αυτοκρατορία πριν αυτή καταλυθεί από τους Ρώσους το 1060 μ. Χ.- για να καταλήξουν μέσα από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν στην καρδιά της Ινδίας που τότε ήταν το “διαμάντι” στο στέμμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Μέχρις εδώ είδαμε ποιοι “ κρύβονται ” πίσω από τον ιδρυτικό χάρτη της Χώρας και είδαμε επίσης ότι τα κίνητρα τους είναι φιλοσοφικά/θρησκευτικά αλλά και γεοστρατηγικά / γεοοικονομικά. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την αστρο*χαρτο*γραφική ανάλυση του χάρτη της λήξασας την 21/12/2012 μ.Χ. Ημερομηνίας των Mayas (Σχήμα Ζ) που περιγράφει την εξουσιαστική Ιστορία της Ανθρωπότητας από τότε μέχρι την ημερομηνία του νέου κύκλου.
Συγκεκριμένα, μας μιλάει αφενός για την διάδοση μιας ιεραρχικής μονοθεϊστικής θρησκείας στην Ανθρωπότητα και αφετέρου για την διασπορά των Χαζάρων και των Ισραηλιτών στον Κόσμο με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία μέσα από τον έλεγχο της θρησκείας, του τραπεζικού συστήματος και του εμπορίου. Ετσι, θα δούμε ότι η περιοχή της (σημερινής) ερήμου Τακλά Μακάν περικλείεται από τους μεσημβρινούς Κρόνου/MC, σε συζυγία με τον μεσημβρινό Σελήνη/IC και από τον μεσημβρινό Δια/ ΙC ενώ τέμνεται από την γραμμή Ποσειδώνα/Asc.
Η ερμηνεία του σχηματισμού αυτού του χάρτη της προηγούμενης Ημερομηνίας των Μάγιας είναι ότι μιλάμε για μια περιοχή του πλανήτη που “κυβερνιότανε από μια διεφθαρμένη κάστα ιερέων η και μια θρησκεία, ιεραρχικής δομής, που επέβαλε συγκεκριμένους κανόνες άσκησης κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής που εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητες των κυβερνώντων και που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί μια φυσική καταστροφή τεραστίων διαστάσεων παρά μόνο μέσα στα πλαίσια των κανόνων της θρησκείας (μοιρολατρία)”. Να σας θυμίσω επίσης ότι τόσον ο Διόνυσος στους μυθολογικούς χρόνους, όσον και ο Μέγας Αλέξανδρος περί το 326 π.Χ. εκστράτευσαν κατά της περιοχής αυτής (εναντίον ποίων emoticon wink, ενώ από τις αρχαιολογικές ανασκαφές αποκαλύπτεται η ύπαρξη ταφικού Ελληνικού στοιχείου στην περιοχή [http//olympia.gr/2010/08/30/ Τακλά Μακάν οι αναζητήσεις του Μεγάλου στρατηλάτη Μακεδόνα Αλέξανδρου].
Στην συνέχεια βλέπουμε ότι οι μεσημβρινοί Μεσουράνημα/Ήλιος και Αντιμεσουράνημα/Ουρανός και Αντιμεσουράνημα/Πλούτωνας περνάν από την περιοχή που εποίκησαν οι Χαζάροι και οι Βαβυλώνιοι, ενώ η γραμμή Άρη/ Ωροσκόπου τέμνει τις προαναφερθείσες γραμμές μεσημβρινών στην περιοχή των Χαζάρων. Ο σχηματισμός αυτός διαβάζει “μια εξουσία που επανδρώνεται από ανάξιες ηγεσίες που έχουν χάσει την δημοφιλία τους – επειδή βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από αυτό της Ανθρωπότητας – και που χρησιμοποιούσε την εξαγωγή τρομοκρατίας και πολιτικής θεωρίας ως αυτοσκοπό ύπαρξης ισχυριζόμενη ότι το δικαίωμα εφαρμογής της πολιτικής αυτής έχει δοθεί από οντότητες που προέρχονται από το Διάστημα και η οποία εξουσία, υποχρεώνεται τελικά να μεταναστεύσει τον λαό της έπειτα από μια μεγάλη καταστροφή που προήλθε από μια καλό-οργανωμένη και αποτελεσματική πολεμική μηχανή(;), επειδή έκανε κακή χρήση της δύναμης που είχε στην διάθεση της”. Βλέπουμε επίσης ότι οι μεσημβρινοί Μεσουράνημα/Ερμή και Μεσουράνημα/Αφροδίτη περνάνε από την περιοχή των Φοινίκων και των Ισραηλιτών όπου τέμνονται από τις γραμμές Ωροσκόπος/Ερμής και Ωροσκόπος/Αφροδίτη και αυτό διαβάζει ότι στην περιοχή αυτή “θα αναπτυχθεί η οργανωμένη κοινωνία, το εμπόριο και η τραπεζική και κυρίως η χρήση της διπλωματίας ως μέσου επίλυσης των διακρατικών διαφορών “. O συνδυασμός όλων των παραπάνω μας μιλάει για ένα εγχείρημα εξουσίας πάνω στην Ανθρωπότητα, την περίοδο ισχύος του κύκλου των Μαγιας που ξεκίνησε το 3113 π.Χ υπό την καθοδήγηση των Χαζάρων που βασίζεται στον έλεγχο του χρήματος και της εμπορικής δραστηριότητας με διασπορά των λαών που συμμετέχουν (Χαζάροι, Ισραηλίτες) σε όλο τον Κόσμο και με συνδετικό στοιχείο την Θρησκεία.
Ξαναγυρνώντας στην αστρο*χαρτο*γραφική ανάλυση του χάρτη της Ελλάδας, προσέξτε επίσης ότι (σχημα 1) για την ώρα που έχω καταλήξει για τον ιδρυτικό χάρτη της Ελλάδας, η γραμμή του Ωροσκόπου εφάπτεται της Κριμαίας και γενικά των βόρειο-ανατολικών παραλίων της Μαύρης Θάλασσας, ενώ η ακμή του 12ου οίκου περνάει ακριβώς από την Αθήνα! Δηλαδή οι χώρες που περιλαμβάνονταν στο τόξο που δημιουργεί η γραμμή του Ωροσκόπου και η γραμμή του 12ου οίκου και βρίσκονται ανάμεσα στους μεσημβρινούς Αντι-μεσουράνημα/Δίας και Αντι-μεσουράνημα/Ποσειδώνας (Χερσόνησος του Αίμου), ήταν στο στόχαστρο των τότε παγκοσμιοποιητών ως χώρες υπό κατοχή /φυλακισμένες, όχι μόνο γιατί εμπλέκονταν στους δρόμους μεταφορών της εποχής και αποτελούσαν ανάχωμα στην κάθοδο της Ρωσίας προς Νότο, αλλά και ως εργαστήρι πολιτικού και θρησκευτικού πειραματισμού προκειμένου να λάβουν (οι επικυρίαρχοι) υπόψη τους τα συμπεράσματα στα παγκόσμια σχέδια τους.
Τα σχηματα Ν – αφορά στον αστρο*γραφικό χάρτη της Ελλάδας, και Χ – αφορά στον αστρο*γραφικό χάρτη της τρέχουσας Ημερομηνίας των Μαγιας. Με την αστρο*γραφική μεθοδολογία, οι χάρτες αυτοί περιγράφουν το γεωστρατηγικό σκηνικό στο οποίο εμπλέκονται και που δεν είναι του παρόντος στην λεπτομέρεια. Απλά θα σημειώσω ότι στα σχήματα εμφανίζονται σχεδόν ταυτόσημες, αλλά με διαφορετική αιτιολόγηση σε κάποιες περιπτώσεις, οι περιοχές ενδιαφέροντος και χοντρικά αυτές είναι οι διάδρομοι που οδηγούν στην Αρκτική και στην Ανταρκτική, η περιχαράκωση της μέσης Αφρικής κ ο έλεγχος της ναυσιπλοΐας από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό κ τανάπαλιν καθώς και η πρόσβαση από τον Ατλαντικό στον Ινδικό Ωκεανό.
Το σχημα Γ περιλαμβάνει τον αστρο*γραφικο χάρτη της τρέχουσας Ημερομηνίας των Μάγιας και αυτόν της Κίνας, ενώ δείχνει και την πιθανότητα παγκόσμιας πολεμικής αντιπαράθεσης στις διάφορες περιοχές του Κόσμου. Κατ’ αρχή θα παρατηρήσουμε ότι οι μεσημβρινοί Πλούτωνα/MC – ξαφνική ολική καταστροφή εξ αιτίας της κακιάς χρήσης δύναμης - και Ποσειδώνα/IC - επιχειρήσεις συγκαλυμμένης διείσδυσης - της τρέχουσας Ημερομηνίας των Μάγιας και της Κίνας ταυτίζονται, ενώ στο ίδιο σχήμα Γ περιλαμβάνεται κ ο παγκόσμιος χάρτης πιθανότητας παγκόσμιας εμπόλεμης αναμέτρησης (υπολογισμένος με ειδικό αστρολογικό νευρωνικό πρόγραμμα μοντελοποίησης). Παρατηρείστε επίσης ότι όλη η δυτική Βόρεια Αμερική ανήκει στην κατηγορία της βεβαίας αντιπαράθεσης, όπως και οι θαλάσσιοι δρόμοι που οδηγούν στην Αρκτική και στην Ανταρκτική, ενώ υψηλό ποσοστό επίσης έχει η Αφρική. Και αυτό είναι λογικό γιατί ο διαγκωνισμός γίνεται για το ποιος θα εκμεταλλευτεί τους πόρους.
Αν θελήσουμε να δούμε το πώς θα διαμορφωθεί το παγκόσμιο πολίτικο-οικονομικό και θρησκευτικό-φιλοσοφικό σκηνικό με βάση τον χάρτη της τρέχουσας Ημερομηνίας των Μάγια, τότε θα δούμε ότι ,
a. Ο Κόσμος θα κυβερνάται (σημείο 1 του χάρτη Χ) στον άξονα Κομπεγχάγης /Μονάχου/Ρώμης [ Μεσουράνημα/Ήλιος = διαμόρφωση παγκόσμιας πολιτικής και προγραμμάτων τέμνεται στο ύψος της Κοπεγχάγης από την γραμμή Ωροσκόπου/Ουρανού [= Απρόσμενες αλλαγές εξ αιτίας ξαφνικών γεγονότων καταστρέφουν τα σχέδια] και στο ύψος της Ρώμης από την γραμμή Ωροσκοπου/Σελήνης [= τα λαϊκά στρώματα επηρεάζουν τον καθορισμό προτεραιοτήτων για λόγους άμεσων αναγκών επιβίωσης]. Είναι προφανές ότι το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο θα έχει τον πρώτο λόγο στην διαμόρφωση πολιτικών παγκόσμιας εμβέλειας πλην όμως οι λαοί της Ευρώπης θα υποχρεώνουν την παγκόσμια ηγεσία να αναπροσαρμόζει τα σχέδια της (προφανώς για παγκόσμια κυριαρχία)
b. Από την Μόσχα (σημείο 2 του χάρτη Χ) περνάνε ο μεσημβρινός Μεσουράνημα/Άρης και τέμνεται από τις γραμμές Ωροσκόπου/Δια και Αντι-ωροσκόπου/Αφροδίτης. Και αυτό σημαίνει ότι αφενός η Ρωσία θα αναπτύσσει πολεμική δύναμη για να διατηρεί τα κεκτημένα της και μάλιστα θα προχωρήσει στην αξιοποίηση φυσικών πηγών ενέργειας για τις ανάγκες της, αλλά και αφ’ ετέρου σε ένα ανοιχτό Κόσμο σαν και αυτό που θα διαμορφωθεί στην διάρκεια ισχύος της τρέχουσας ημερομηνίας των Μάγιας, θα απαιτηθεί από την πλευρά της Ηγεσίας της να θωρακίσει το πιστωτικό και θρησκευτικό σύστημα της Χώρας από “επιθέσεις” ακόμα και με ειδικές νομοθεσίες, ενώ δεν αποκλείεται η Εκκλησία να παίξει σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα στην Χώρα πολύ πιο σημαντικό από τον σημερινό.
c. Από το Πεκίνο (σημείο 3 του χάρτη Χ) περνάει ο μεσημβρινός Μεσουράνημα/Σελήνη και τέμνεται από την γραμμή Αντι-Ωροσκόπος/Άρης. Και αυτό σημαίνει ότι αφενός η Κίνα θα έχει προβλήματα με τις μειονότητες της τα οποία και θα πρέπει να επιλύει με συγκαταβατικό τρόπο που όμως με την σειρά του θα της δημιουργεί προβλήματα επάρκειας κάλυψης σιτιστηκών αναγκών του πληθυσμού της που σε συνδυασμό με φυσικές καταστροφές αλλά και με πλημμελώς προετοιμασμένη πολεμική μηχανή δεν θα επιτρέπουν στην χώρα να παίξει τον ρόλο στα παγκόσμια πράγματα που προδιαγράφουν τα μεγέθη της.
d. Από το Δελχί (σημείο 5 του χάρτη Χ) περνάει ο μεσημβρινός Μεσουράνημα/Ποσειδώνας κ τέμνεται από την γραμμή Αντί-ωροσκόπος/Ερμής. Και αυτό ερμηνεύεται ότι η ηγεσία της Χώρα θα θελήσει να υλοποιήσει τα οράματα της για το μέλλον σε ένα καθεστώς απομόνωσης από τον υπόλοιπο Κόσμο, χωρίς όμως να έχει πρακτικά αποτελέσματα
e. Από την Ουάσινγκτον (σημείο 4 του χάρτη Χ) περνάει ο μεσημβρινός Αντί-μεσουράνημα/Ουρανός και τέμνεται από την γραμμή Ωροσκόπος/Ερμής. Και αυτό σημαίνει ότι η Χώρα θα είναι απομονωμένη από φίλους κ συμμάχους κ θα προσπαθεί να οργανώσει τα του οίκου της μέσα σε ένα καθεστώς αντιπαλότητας ανάμεσα στην Κυβέρνηση κ τον επιχειρηματικό κόσμο που με την σειρά της και σε κύκλους, η αντιπαλότητα αυτή, θα οδηγεί σε επαναστατικά κινήματα που θα στοχεύουν στην αλλαγή της μεθόδευσης της εφαρμογής των πολιτικών, αλλά και σε ένα φυσικό περιβάλλον που θα πλήττεται από ακραία καιρικά φαινόμενα
f. Και για να μην αφήσουμε απέξω την Ελλάδα – μια και ο μεσημβρινός Μεσουράνημα/Πλούτωνας είναι μέσα στα όρια ανοχής να αγγίξει την Αθήνα- το σκηνικό λέει ότι οι κάτοικοι της Χώρας ναι μεν θα διαθέτουν ένα καλό επίπεδο ζωής και την διάθεση να προχωρήσει η Χώρα τους και για το καλό τους αλλά και για το γενικότερο καλό, αλλά πάντα θα έχουν την τάση να αντιπαρατίθενται με τους γύρω τους που, σε συνδυασμό με γεγονότα εξαπάτησης και υποσχέσεων από τους ισχυρούς που δεν τηρούνται ,καθώς επίσης και με γεωλογικά φαινόμενα που επηρεάζουν την ζωή και την οικονομία της Χώρας, διαμορφώνουν συνθήκες συνεχούς πάλης για επιβίωση με μια ισχυρή δόση να ζουν σε ένα ουτοπικό Κόσμο [ Αντί-μεσουράνημα συζυγία απλανή Alhena, τρίγωνο Κρόνος , Μεσουράνημα συζυγία Πλούτωνα, απλανή Facies, τετράγωνο Ουρανό, Ωροσκόπος συζυγία Σελήνη και ημι-τετράγωνο Ποσειδώνα]
Επομένως και για την διάρκεια του χάρτη της Ημερομηνίας των Μάγιας, το διπολικό σύστημα Ευρώπης , Ρωσίας θα κυριαρχεί στον Κόσμο, με την Κίνα και την Ινδία να έχουν προβλήματα στρατηγικού προσανατολισμού ανάλογου με τα πληθυσμιακά τους μεγέθη και με τις ΗΠΑ (ή ότι θα έχει απομείνει από αυτές) απορροφημένες στα εσωτερικά τους προβλήματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η Ελλάδα ανασυστάθηκε ως Κράτος, στα πλαίσια των γεο-στρατηγικών και γεο-οικονομικών σχεδιασμών της Εποχής, με σκοπό να εξασφαλιστούν οι δρόμοι που συνδέουν τις αποικίες με τις μητροπόλεις (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία ), αλλά και να μην επιτραπεί στην Ρωσία να κατέβει στην Μεσόγειο και μέσω αυτής να έχει πρόσβαση στους πόρους της Αφρικής. Για τον σκοπό αυτό η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπρεπε να διασπασθεί ώστε το Αιγαίο να μην είναι μια οθωμανική λίμνη, αλλά ούτε και η Ελλάδα να είναι ελεύθερο κράτος (12ος = φυλακή). Στην διαδικασία αυτή αντιπαρατέθηκαν κατά την γνώμη μου έξι ομάδες ενδιαφέροντος. Οι Πεφωτισμένοι, οι Ροτσιλντς, το βαθύ ευρωπαϊκή κατεστημένο, οι Ναϊτες Ιππότες και το Βατικανό και πιθανά η Λευκή Αδελφότητα.
Η θέση αυτή των επικυρίαρχων για τον ρόλο της Ελλάδας – προτεκτοράτο - επιβεβαιώνεται και στο βιβλίο του J.Marriott “The Eastern Question”, όπου αναφέρεται μια χαρακτηριστική συνομιλία που έγινε το 1853 ανάμεσα στον Τσάρο Νικόλαο τον 1ο και τον Άγγλο Πρέσβη Sir Hamilton Seymour και που αφορούσε στον ρόλο της Ελλάδας στην παγκόσμια στρατηγική σκακιέρα, όπως τον έβλεπε ο Άγγλο- σαξονικός Άξονας της Εποχής. Συγκεκριμένα η τοποθέτηση του Άγγλου πρέσβη ήταν ότι “ποτέ δε θα επιτρέψουμε η Ελλάδα να γίνει μεγάλη δύναμη”. Κάτι ανάλογο είχε πει και ο πρέσβης του Ενωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα sir Edmund Lyons το 1845 “Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα δεν είναι δυνατό να υπάρξει και συνεπώς πρέπει να είναι κάτω από την Ρωσική η την Αγγλική κυριαρχία και επειδή αποκλείεται η Pωσική, πρέπει να είναι η Αγγλική”.
Για να γίνει κατανοητή η σημασία της Ελλάδας και στον σημερινό Κόσμο αρκεί να σας αναφέρω ότι ο γεοστρατηγικός αναλυτής και πανεπιστημιακός δάσκαλος Σπαϊκμαν – στου οποίου την θεωρία έχει χτισθεί το δόγμα της Δύσης περί νέκρωσης της Ρωσικής ισχύος – δίδασκε στους φοιτητές του ότι δόγμα της περικύκλωσης της Ρωσίας (δόγμα Μπρεζίνσκι), έχει δυο αδύνατα σημεία που πρέπει να προστατευτούν. Ο έλεγχος των Δαρδανελίων και του Αιγαίου – ώστε να αποτραπεί η κάθοδος της Ρωσίας στην Μεσόγειο και κατά συνέπεια και στην Αφρική - και ο έλεγχος του Αφγανιστάν και του νοτιοδυτικού Πακιστάν (επαρχίες Chagal, Kalat, Makran) – ώστε να αποτραπεί η κάθοδος των Ρώσων και να ελέγξουν τα στενά του Περσικού Κόλπου.(Σχημα 5)
To δόγμα αυτό, η Ελλάδα το βίωσε διαχρονικά και εξακολουθεί να το βιώνει και σήμερα και δυστυχώς και στο μέλλον, ενώ η φαινομενικά – γιατί η πραγματική είναι πάντα η ίδια - κυρίαρχη δύναμη πιθανά θα διαφοροποιείται από καιρού είς καιρόν. Όχι όμως εις το διηνεκές μια και από την αστρο*χαρτο*γραφική ανάλυση προκύπτει ότι η πραγματική εξουσία του πλανήτη στα επόμενα 5000 χρόνια που διαρκεί ο μεγάκυκλος των Μάγιας, θα είναι οι Ρώσοι και στην ορολογία το Σπαϊκμαν η HEARTLAND.
Eνα άλλο στοιχείο που μας δίνει η αστρο*χαρτο*γραφική ανάλυση – πέρα από το ποια η ποιες μεγάλες δυνάμεις θα επικρατήσουν στις επομενες χιλιετίες και ασφαλως για την παρακμή αυτών που κυριάρχησαν στον Πλανήτη τα προηγουμενα 5,000 χρόνια – έχει να κάνει και με τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της γωνιάς αυτου του Κόσμου που λέγεται Ελλάς. Και αυτό ανεξάρτητα από τον σημερινό χάρτη της Χώρας. Και αυτό που μας λέει είναι ότι θα είναι μια περιοχή του Κόσμου ευαίσθητη σε γεωλογικά φαινόμενα μεγάλης κλίμακας, οι κάτοικοι της θα είναι ικανοί κ θα περνάνε καλά, αλλά δεν θα έχουν και της καλύτερες των σχέσεων με τους γύρω τους (Έθνος Ανάδελφο γαρ). Και πάντως αναβίωση ενός ηγετικού ρόλου στην Ανθρωπότητα δεν μου προκύπτει.
Σε ένα υποθετικό σενάριο του “δεν πάει άλλο” με τον συνασπισμό που είναι ενταγμένη σήμερα η Χώρα μας, η επιλογή είναι σαφής. BRICS. Και αυτό ανεξάρτητα της μεσομακροπρόθεσης προσάρτησης (Ρωσία η Κίνα) μια και κάποια στιγμή τα συμφέροντα των δύο αυτών υπερδυνάμεων θα χωρίσουν. Στην κατεύθυνση αυτή θα σημειώσω πώς το Πεκίνο είναι εκτός της εικόνας του από πού περνάνε οι γραμμές των πλανητών του αστρο*χαρτο*γραφήματος του χάρτη της Ελλάδας του 1830. Και αυτό ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει μια βραχυπρόθεσμη ευκαιρία για την Χώρα μας να διαφοροποιήσει το elected του Χάρτη της, με την έννοια ότι η ανάπτυξη στενών σχέσεων με την Κίνα θα μπορούσε να απαλύνει το καρμικό “κεφαλοκλειδωμα” που μας έχουν επιβάλλει αυτοί που αποφάσισαν να επανιδρυθεί η Χώρα για τους δικούς τους λόγους. Και αυτό το θεωρώ εξαιρετικά πιθανό να υλοποιηθεί στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Όμως μακροπρόθεσμα ο δυνατός παίκτης θα εξακολουθήσει να είναι η Ρωσία! Ο κατάλληλος χειρισμός θα πρέπει να απασχολήσει την επόμενη γενιά πολιτικών της Χώρας.

+2

Μου αρέσει!Σχολιάστε