Παρένθετο: Ταυρίδα
αυρίδα!… Άλλως «Ταυρική». Ή «Χώρα των Ταύρων». Η σημερινή Κριμαία.
Το θέμα με τις πυραμίδες της περιοχής αυτής θα περνούσε τελείως απαρατήρητο από τον γράφοντα, αν δύο καλές φίλες του ιστολογίου (η mnk καί η Μάγια η Μέλισσα) δεν μου εφιστούσαν -με μία σειρά συνδέσμων- την προσοχή σ’ αυτό. Βλέπετε, η «εσωστρέφεια» της τέως ΕΣΣΔ έφερε το εμπόδιο της (Ρωσσικής) γλώσσας γιά τους Έλληνες. (Που «ανήκομεν εις την Δύσιν», τρομάρα μας, θέλουμε-δε θέλουμε.) Κι αυτό με τη σειρά του έφερε την αποξένωση του Έλληνα αναγνώστη από μία τεράστια βιβλιογραφία, συν -τώρα τελευταία- από έναν τεράστιο αριθμό ιστοσελίδων.
Εν πάσει περιπτώσει, κάθησα υπομονετικά καί είδα όλα τα ντοκυμανταίρ που θα σας υποδείξω. Καί δή χωρίς υποτιτλισμό, παρ’ ότι η μοναδική ρωσσική (ή μήπως ουκρανική; ) λέξη που ξέρω είναι «ιβόσκαγιε». (Ο τσοπάνος τα πρόβατα! ΛΟΛ!!! :-) )
Ξεκινάμε από αυτήν εδώ την ιστοσελίδα. Πρόκειται γιά ψιλοτσαπατσούλικη μετάφραση (από τα Αγγλικά, από το σάϊτ «Βιβλιοθήκη των Πλειάδων») από αυτόματο μεταφραστικό πρόγραμμα, που θυμίζει το παλιό αστείο γιά τα συγκεκριμένα προγράμματα: ότι μετέφρασαν από τα Ρωσσικά τη φράση: «Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής», ως: «Η βότκα ήταν εξαιρετική, αλλά το μπόρστ (δηλ. το κρέας) χάλια!»
(Εάν θέλετε να παρακάμψετε τη μετάφραση, η αρχική σελίδα εδώ.)
Την ιστοσελίδα την ίδια θα τη σχολιάσω μετά τα φιλμάκια – διότι μας δίνει περισσότερες πληροφορίες απ’ όλα τα ντοκυμανταίρ μαζί. Λοιπόν, αυτή έχει ενσωματωμένο ένα φιλμάκι, το οποίο κατά 99% είναι απόσπασμα από κάποιο μεγαλύτερο. Εν πάσει περιπτώσει, το φιλμάκι της ιστοσελίδας λίγο πριν το 13ο λεπτό μας δείχνει ένα (έστω, πρόχειρο) σχεδιάγραμμα των πυραμίδων της Ταυρίδας:
Βλέπουμε διάταξη των πυραμίδων σε ευθείες, πράγμα που μου έφερε αρκετά χαμόγελα!
Έχοντας την υποψία, τώρα, πως βρήκαμε απόσπασμα ντοκυμανταίρ, βάζουμε (με κόπυ-πέηστ, εννοείται – εκτός αν χειρίζεστε το κυριλλικό αλφάβητο) τον τίτλο του στα ψαχτήρια, ώστε να βρούμε το πλήρες. Δικαιωνόμαστε, διότι μας οδηγεί σε μία σειρά άλλων εφτά:
Τα ντοκυμανταίρ αυτά είναι επαγγελματικής ποιότητας, με καλές λήψεις, καθαρή εικόνα, όμορφες μουσικές (νομίζω οι Τού Στέπς φρόμ Χέλλ έχουν την τιμητική τους). Το περιεχόμενο, όμως, θα μπορούσε να είναι καί καλύτερο: η προσπάθεια γιά εξήγηση του τί ρόλο έπαιζαν αυτές οι κατασκευές συνολικά, απλά δεν υφίσταται. (Τέτοιες εξηγήσεις δίνει η ιστοσελίδα, την οποία αναφέρω αρχικά.) Καί, κατά τη γνώμη μου, λιγώτερο μπλά-μπλά δεν θα πείραζε.
Αφού, τώρα, πήρατε μιά γεύση από πυραμίδες της Ταυρίδας, υπάρχει καί μία μίνι-σειρά τριών ντοκυμανταίρ (που απαρτίζουν το 8ο φίλμ μιάς ντοκυμανταιρίστικης σειράς γιά τα μυστήρια της Κριμαίας), που θα τη βρήτε εδώ. (Είμαι περίεργος να μάθω αν υπάρχουν ανεβασμένα καί τα υπόλοιπα φίλμ της σειράς.)
Τα οποία, όμως, τρία φιλμάκια συνιστώ… να μη δήτε!
Γιατί; Διότι μιλάει ένας συμπαθής κουστουμάτος τύπος (συγγραφέας ξέρω ‘γώ), ο οποίος στα μουλωχτά πρέπει να είναι ελαφρώς των «υπερεσιώνε». Αυτός λέει ούλτρα ενδιαφέροντα πράγματα, πχ γιά το πως οι τέως Σοβιετικοί εκμεταλλεύτηκαν μέχρι το 1965 το δίκτυο των …ναζιστικών βάσεων υποβρυχίων, γιά το τί ακριβώς κάνει ένα υποβρύχιο (κατά τη γνώμη του ομιλούντος δεν είναι όπλο, αλλά κρυφός μεταφορέας, πχ ράβδων χρυσού – ώστε να επανέρχονται σε ισορροπία κάποια «παγκόσμια δίκτυα»), γιά το ότι πολλοί Γερμανοί αιχμάλωτοι των ναζιστικών στατευμάτων άλλαξαν όνομα κι έμειναν στην ΕΣΣΔ, όπου προσέφεραν τις επιστημονικές τους υπηρεσίες (καί σήμερα συνεχίζουν το ίδιο βιολί τα παιδιά τους καί τα εγγόνια τους), κτλ κτλ. Αλλά, όσον αφορά τις πυραμίδες της Ταυρικής, ενώ το ντοκυμανταίρ στην αρχή σε βάζει στα φυτίλια ότι οι ναζιστές λύσσαξαν ν’ αποκτήσουν πρόσβαση σ’ αυτές (κ’ ίσως σήμερα η Ρωσσία του Πούτιν γιά τον ίδιο λόγο), ο κουστουμάτος στρίβει διά του αρραβώνος. Ούτε κίχ γιά δαύτες!
Οπότε, εάν ψάχνετε τεκμηρίωση ειδικά γιά τις πυραμίδες της Κριμαίας, τα συγκεκριμένα φιλμάκια είναι χάσιμο χρόνου. Εάν ψάχνετε γιά λοιπά μυστήρια, είναι πολύ καλά.
Προσπερνάμε τα προηγούμενα φίλμς, καί συνεχίζουμε μ’ ένα άλλο σύντομο φιλμάκι, που είναι σχεδόν «όλα τα λεφτά».
Δυστυχώς, δεν υφίσταται καμμία ένδειξη τόπου προέλευσης ή ημερομηνίας, η δε εικόνα είναι κακή. Μάλλον τραβήχτηκε με αναλογική κάμερα, άρα κάπου στη δεκαετία του 1990. Δείχνει σαρκοφάγους με καλοδιατηρημένες μούμιες αρχόντων (βασιλέων; ), με πολύ όμορφα συνοδευτικά χρυσά αγάλματα, τοποθετημένα μέσα στις σαρκοφάγους ως κτερίσματα. Καναδυό εκ των οποίων το πρόσωπο θυμίζει την περίφημη Κυρία της Ελίκης. Δηλαδή, τεχνοτροπία που -με τη σειρά της- θυμίζει πολύ Ελλάδα, αλλά όχι την κλασική Ελλάδα που ξέρουμε. Ούτε την αρχαϊκή. Ούτε ακριβώς Ελλάδα. Κάτι ανάμεσα σ’ Ελλάδα καί Μεσοαμερικάνικους πολιτισμούς θυμίζει.
Μάλλον παραπέμπει πολύ πιό πίσω στον χρόνο, στην Ατλαντίδα. Όπως καί οι χρυσές ενεπίγραφες πλάκες επάνω στις μούμιες, δεν θυμίζουν γράμματα του αλφαβήτου μας.
Επειδή, τώρα, κάποια στιγμή η κάμερα πέφτει -γιά λίγο- επάνω σε μιά σειρά ασπρόμαυρες φωτογραφίες από κάτι σκατόφατσες, αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται γιά πρόχειρη κινηματογράφηση σε αστυνομικό τμήμα, καί ότι οι σαρκοφάγοι με τις μούμιες αποτελούν προϊόν λαθρανασκαφής. Κατά πάσα πιθανότητα, τις σαρκοφάγους τις βρήκανε μέσα στις πυραμίδες της Ταυρίδας. Δυστυχώς, όμως, το φίλμ, αν κι από καθαρά αρχαιολογικής πλευράς είναι το σημαντικώτερο απ’ όλα που είδα, δεν μας δίνει άλλες πληροφορίες.
Ούτε γιά την τύχη των ευρημάτων γνωρίζω έτερόν τι.
Πάμε, τώρα, στον σχολιασμό της αρχικής ιστοσελίδας μας – την οποία, πιστεύω, ήδη διαβάσατε. (Τα παρακάτω σχόλια εννοείται πως εκφράζουν καθαρά τη δική μου άποψη.)
Το εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι περνάει από Κολχίδα καί Καμμένη Πόλη!
Κι όχι μόνον. Στην ανατολική Κριμαία βρίσκεται το μέσον της, στη δε Κολχίδα χωρίζεται σε τμήματα χρυσής αναλογίας!
Υποτίθεται πως προκύπτουν από τη θεωρία περί Ηλεκτρομαγνητισμού του Μάξγουελλ. Υποτίθεται, επίσης, ότι η σημερινή θεωρία περί Ηλεκτρομαγνητισμού αποτελεί απλούστευση της αντίστοιχης του Μάξγουελλ. Την οποία απλούστευση επεχείρισε ο Όλιβερ Χηβισάϊντ, ένας πανέξυπνος (καί πολυγραφώτατος) αυτοδίδακτος φυσικός, που δεν πήγε ποτέ του στο πανεπιστήμιο. Εφ’ όσον τα «πεδία στρέψεως» -μετά την απλούστευση του Χηβισάϊντ- έμειναν «εκτός νυμφώνος», γι’ αυτό η σημερινή «δυτική» Φυσική τα θεωρεί κάτι σαν απάτη.
Υποτίθεται, ακόμη, ότι ελάχιστοι έκαναν τον κόπο να διαβάσουν σωστά τη θεωρία του Μάξγουελλ, εξ ού καί η απλούστευση του θέματος που επεχείρισε ο Χηβισάϊντ: έκανε τον ηλεκτρομαγνητισμό προσιτόν σε περισσότερους ενδιαφερόμενους. (Αλλ’ απρόθυμους να κοπιάσουν όσο έπρεπε.)
Ο Μάξγουελλ όντως είναι δυσνόητος. Αν μη τί άλλο, είναι ένας από τους ελάχιστους (μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού) φυσικούς, που εφηύραν δικά τους Μαθηματικά, γιά να διατυπώσουν σωστά όσα ήθελαν να περιγράψουν… αν αυτό σας λέει κάτι.
Τα πορίσματα της θεωρίας Μάξγουελλ, εφ’ όσον έχουν να κάνουν καί με το αιθερικό πεδίο, εξηγούν τόσο τη λειτουργία των πυραμίδων, όσο καί πχ το πώς το αιθερικό πεδίο των άστρων μπορεί να επηρεάσει τις γεννήσεις (δηλ. εξηγούν το γιατί ισχύει η Αστρολογία). Θέματα, δηλαδή, που η σημερινή Φυσική δεν δέχεται, εφ’ όσον (α) έχει απορρίψει την ύπαρξη αιθέρα, καί (β) εφ’ όσον δεν δέχεται πεδία δυνάμεων, που δεν χάνουν την έντασή τους όσο διανύουν αποστάσεις.
Ανάμεσα στους ελάχιστους, που διάβασαν «σωστά» τον Μάξγουελλ, λέγεται πως ήτανε κάποιοι φυσικοί στην τέως ΕΣΣΔ. Αυτοί δεν ενδιαφερόντουσαν τόσο γιά πυραμίδες, όσο γιά κατασκευή όπλων… εφ’ όσον υπήρχαν πεδία, που δεν χάνανε την έντασή τους μετά από κάποια απόσταση. (Άρα, με τέτοια όπλα μπορείς να στοχεύσεις όσο μακριά θέλεις!) Κι έτσι, λέγεται πως παρήγαγαν διάφορα «μυστηριώδη» πανίσχυρα όπλα. Όπως εδώ. Ή όπως ο περίφημος «τρυποκάρυδος», κάτι ανάλογο του Χάαρπ – αλλ’ απείρως ισχυρώτερο. (Εδώ, αν καί λέγεται πως δεν είχε μόνον τις δυνατότητες που αναφέρει η Γουΐκι.)
Βέβαια, το ίδιο δοκίμασαν να κάνουν καί οι «δυτικοί» φυσικοί (άσχετο αν δεν το ομολογούν δημοσίως), ειδικά όσοι δουλεύουν σε κατασκευές οπλικών συστημάτων. Δεν δέχονται ύπαρξη αιθέρα, δεν δέχονται «πεδία στρέψεως», αλλά, αν κυκλοφορεί κάπου τριγύρω ένα ανοιχτό βάζο με μέλι… Έ! Να μη βάλουν κι αυτοί το δάχτυλο μέσα; χαζοί είναι; :-)
Λεπτομέρειες γιά το θέμα δίνουν τα άρθα-«σεντόνια» του Εντερπράϊζ Μίσσιον. Αν έχετε την περιέργεια, διαβάστε τα όλα. Αξίζουν. (Αν καί θα χρειαστεί ν’ ασκηθήτε στην υπομονή!)
Μπορώ εγώ, τώρα, να παρακάμψω όλ’ αυτά τα «υποτίθεται» καί «πιθανόν», κτλ, καί να σας δώσω οριστική απάντηση γιά το τί ισχύει;
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Αν κι έχω στη βιβλιοθήκη μου το αυθεντικό σύγγραμμα του Μάξγουελλ (σε ακριβές ανάτυπο, όχι σε έκδοση της εποχής του), δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ή ν’ απορρίψω τέτοιους ισχυρισμούς. Διότι, έχοντας ήδη το επίπεδο των γνώσεων που έχω ως φυσικός, χρειάζομαι να καθήσω ν’ ασχοληθώ ακόμη δύο χρόνια αποκλειστικά με τη θεωρία Μάξγουελλ, ώστε να σας δώσω αλάνθαστη γνώμη. Πρέπει, δηλαδή, να κλειστώ σ’ ένα μελετητήριο γιά μία διετία, να ξεχάσω τον έξω κόσμο, καί οι όποιες ανάγκες μου (φαγητό κτλ) να ικανοποιούνται από έναν λόχο ικανών καί διακριτικών υπηρετών.
Ένας από τους λόγους της βραδύτητας αυτής είναι ότι πρώτα πρέπει να …ξαναγράψω το βιβλίο. Αλήθεια, πόσοι γνωρίζετε ότι ο συμβολισμός στα -πανεπιστημιακά!- βιβλία της Φυσικής σταθεροποιήθηκε μόλις τη δεκαετία του 1960, καί μονάχα κατόπιν επιμονής των μεγάλων εκδοτικών οίκων; (Διότι τα πανεπιστήμια κάναν το κορόϊδο στην απαραίτητη ομογενοποίηση του συμβολισμού της Φυσικής.) Κι εδώ μιλάμε γιά βιβλίο του 1865.
Είναι ακριβώς το ίδιο, σα να πρόκειται να διαβάσεις ένα αρχαίο χειρόγραφο: πρώτα θέλει μεταγραφή σε μορφή σύγχρονου βιβλίου, γιά να μη σου βγούν τα μάτια απ’ την προσπάθεια να το διαβάσεις. Η δε κατανόηση του κειμένου, που αποτελεί το πρώτο μέρος της κυρίως προσπάθειας, έρχεται σαφώς αφού ολοκληρωθεί το ευανάγνωστον των σελίδων. (Το δεύτερο μέρος της κυρίως προσπάθειας είναι να βγάλεις τα δικά σου πορίσματα, βασιζόμενος σ’ όσα διάβασες.)
Λοιπόν, μέχρι να σας δώσω εγώ απάντηση (που δεν το βλέπω γι’ αυτή τη ζωή! :-) ), δεχθήτε ότι τα «πεδία στρέψεως» ισχύουν. Και πως πράγματι εξηγούν όσα υποτίθεται πως εξηγούν. Οι σημερινοί Ρώσσοι φυσικοί -σε αντίθεση με τους «δυτικούς» συναδέλφους τους- τα θεωρούν αυτονόητο μέρος της επιστημονικής κουλτούρας τους. Άρα, σωστά ο Γκόχ θεωρεί αυτονόητη την ύπαρξη «πεδίων στρέψεως», εφ’ όσον στηρίζεται στους φυσικούς της χώρας του.
Αυτά, γιά τις πυραμίδες της Ταυρίδας. Η οποία Ταυρίδα:
Λοιπόν, η Ιφιγένεια αποδεικνύει ότι πράγματι υπήρχε ιερατείο από πίσω, που της έδωσε εντολή να πάει στις πυραμίδες της Ταυρίδας καί να τις επανενεργοποιήσει! Το δε όνομα «Ιφιάνασσα» (ένδοξη βασίλισσα), με το οποίο επίσης είναι γνωστή, δείχνει πως μάλλον ήταν μέλος του ιερατείου παιδιόθεν. (Το «Ιφιάνασσα» περισσότερο μοιάζει γιά ιερατικό τίτλο, παρά γιά κύριο όνομα. Όπως πχ λέμε «Υψιπύλη».)
Τώρα, η θυσία στη Χαλκίδα… Ποιά «θυσία»; Δεν ήταν δύσκολο ένα τρύκ με καπνούς κτλ που θα κάλυπτε τον βωμό – καί θα φυγάδευαν μετά την Ιφιγένεια, χωρίς να το καταλάβει κανείς.
Ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος, τελικώς, η μικρή. Η οποία Ιφιγένεια με τη σειρά της επάνω στην Ταυρίδα θυσίαζε ξένους που πλησίαζαν πολύ. Όπως ο προπάππος της, ο Οινόμαος, που είχε φτιάξει …πυραμίδα ολόκληρη με κομμένα κεφάλια.
Δεν νομίζω πως ο Οινόμαος έσφαζε ξένους, γιά να μην κατεβάσουν το βρακί της κόρης του. Έτερόν τι υπερασπιζόταν με τόσο ακραίο τρόπο, ώστε να κρατάει αλάργα τα λαμόγια: γνώσεις! Πανάρχαιες, απόκρυφες, καί πανίσχυρες. Το ίδιο καί το μαχαίρι της Ιφιγένειας, τέτοιου είδους γνώσεις υπερασπιζόταν.
Ως φαίνεται, το ιερατείο υπενθύμισε στον Αγαμέμνονα ότι κακώς ο τυχοδιώκτης παππούς του, ο Πέλοπας, έβαλε χέρι στις γνώσεις της Ιπποδάμειας. Δεν προβλεπόταν τέτοιος γαμπρός, αλλά συνέβη. Όμως, ταυτόχρονα πήρε -εκών άκων- καί την ευθύνη των γνώσεων αυτών. Συν την υποχρέωση να υπακούει το ιερατείο τυφλά, όποτε του το ζητούσαν. Καί ο Πέλοπας, καί όλοι οι απόγονοί του. Όθεν καί η Ιφιγένεια – ακόμη περισσότερο, ως ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος.
Λέγεται πως καί στην Ιωλκό λάτρευαν κατ’ εξοχήν τη θεά Άρτεμη. Λογικό. Δένει. Όλα δένουν. Αιήτης στην Κολχίδα, Ιφιγένεια στην Ταυρίδα. Πιάσαν τα αιθερικά περάσματα, καί περίμεναν.
Οι Τρώες δεν είχαν ελπίδα. Αλλά δεν το ξέρανε.
αυρίδα!… Άλλως «Ταυρική». Ή «Χώρα των Ταύρων». Η σημερινή Κριμαία.Το θέμα με τις πυραμίδες της περιοχής αυτής θα περνούσε τελείως απαρατήρητο από τον γράφοντα, αν δύο καλές φίλες του ιστολογίου (η mnk καί η Μάγια η Μέλισσα) δεν μου εφιστούσαν -με μία σειρά συνδέσμων- την προσοχή σ’ αυτό. Βλέπετε, η «εσωστρέφεια» της τέως ΕΣΣΔ έφερε το εμπόδιο της (Ρωσσικής) γλώσσας γιά τους Έλληνες. (Που «ανήκομεν εις την Δύσιν», τρομάρα μας, θέλουμε-δε θέλουμε.) Κι αυτό με τη σειρά του έφερε την αποξένωση του Έλληνα αναγνώστη από μία τεράστια βιβλιογραφία, συν -τώρα τελευταία- από έναν τεράστιο αριθμό ιστοσελίδων.
Εν πάσει περιπτώσει, κάθησα υπομονετικά καί είδα όλα τα ντοκυμανταίρ που θα σας υποδείξω. Καί δή χωρίς υποτιτλισμό, παρ’ ότι η μοναδική ρωσσική (ή μήπως ουκρανική; ) λέξη που ξέρω είναι «ιβόσκαγιε». (Ο τσοπάνος τα πρόβατα! ΛΟΛ!!! :-) )
Ξεκινάμε από αυτήν εδώ την ιστοσελίδα. Πρόκειται γιά ψιλοτσαπατσούλικη μετάφραση (από τα Αγγλικά, από το σάϊτ «Βιβλιοθήκη των Πλειάδων») από αυτόματο μεταφραστικό πρόγραμμα, που θυμίζει το παλιό αστείο γιά τα συγκεκριμένα προγράμματα: ότι μετέφρασαν από τα Ρωσσικά τη φράση: «Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής», ως: «Η βότκα ήταν εξαιρετική, αλλά το μπόρστ (δηλ. το κρέας) χάλια!»
(Εάν θέλετε να παρακάμψετε τη μετάφραση, η αρχική σελίδα εδώ.)
Την ιστοσελίδα την ίδια θα τη σχολιάσω μετά τα φιλμάκια – διότι μας δίνει περισσότερες πληροφορίες απ’ όλα τα ντοκυμανταίρ μαζί. Λοιπόν, αυτή έχει ενσωματωμένο ένα φιλμάκι, το οποίο κατά 99% είναι απόσπασμα από κάποιο μεγαλύτερο. Εν πάσει περιπτώσει, το φιλμάκι της ιστοσελίδας λίγο πριν το 13ο λεπτό μας δείχνει ένα (έστω, πρόχειρο) σχεδιάγραμμα των πυραμίδων της Ταυρίδας:
Βλέπουμε διάταξη των πυραμίδων σε ευθείες, πράγμα που μου έφερε αρκετά χαμόγελα!
Έχοντας την υποψία, τώρα, πως βρήκαμε απόσπασμα ντοκυμανταίρ, βάζουμε (με κόπυ-πέηστ, εννοείται – εκτός αν χειρίζεστε το κυριλλικό αλφάβητο) τον τίτλο του στα ψαχτήρια, ώστε να βρούμε το πλήρες. Δικαιωνόμαστε, διότι μας οδηγεί σε μία σειρά άλλων εφτά:
- Το εισαγωγικό φίλμ. (Λόγωι αρκετά μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας, μάλλον είναι ο «πιλότος» της σειράς.)
- Το πρώτο.
- Το δεύτερο.
- Το τρίτο.
- Το τέταρτο.
- Το πέμπτο.
- Καί το έκτο (τελευταίο).
Τα ντοκυμανταίρ αυτά είναι επαγγελματικής ποιότητας, με καλές λήψεις, καθαρή εικόνα, όμορφες μουσικές (νομίζω οι Τού Στέπς φρόμ Χέλλ έχουν την τιμητική τους). Το περιεχόμενο, όμως, θα μπορούσε να είναι καί καλύτερο: η προσπάθεια γιά εξήγηση του τί ρόλο έπαιζαν αυτές οι κατασκευές συνολικά, απλά δεν υφίσταται. (Τέτοιες εξηγήσεις δίνει η ιστοσελίδα, την οποία αναφέρω αρχικά.) Καί, κατά τη γνώμη μου, λιγώτερο μπλά-μπλά δεν θα πείραζε.
Αφού, τώρα, πήρατε μιά γεύση από πυραμίδες της Ταυρίδας, υπάρχει καί μία μίνι-σειρά τριών ντοκυμανταίρ (που απαρτίζουν το 8ο φίλμ μιάς ντοκυμανταιρίστικης σειράς γιά τα μυστήρια της Κριμαίας), που θα τη βρήτε εδώ. (Είμαι περίεργος να μάθω αν υπάρχουν ανεβασμένα καί τα υπόλοιπα φίλμ της σειράς.)
Τα οποία, όμως, τρία φιλμάκια συνιστώ… να μη δήτε!
Γιατί; Διότι μιλάει ένας συμπαθής κουστουμάτος τύπος (συγγραφέας ξέρω ‘γώ), ο οποίος στα μουλωχτά πρέπει να είναι ελαφρώς των «υπερεσιώνε». Αυτός λέει ούλτρα ενδιαφέροντα πράγματα, πχ γιά το πως οι τέως Σοβιετικοί εκμεταλλεύτηκαν μέχρι το 1965 το δίκτυο των …ναζιστικών βάσεων υποβρυχίων, γιά το τί ακριβώς κάνει ένα υποβρύχιο (κατά τη γνώμη του ομιλούντος δεν είναι όπλο, αλλά κρυφός μεταφορέας, πχ ράβδων χρυσού – ώστε να επανέρχονται σε ισορροπία κάποια «παγκόσμια δίκτυα»), γιά το ότι πολλοί Γερμανοί αιχμάλωτοι των ναζιστικών στατευμάτων άλλαξαν όνομα κι έμειναν στην ΕΣΣΔ, όπου προσέφεραν τις επιστημονικές τους υπηρεσίες (καί σήμερα συνεχίζουν το ίδιο βιολί τα παιδιά τους καί τα εγγόνια τους), κτλ κτλ. Αλλά, όσον αφορά τις πυραμίδες της Ταυρικής, ενώ το ντοκυμανταίρ στην αρχή σε βάζει στα φυτίλια ότι οι ναζιστές λύσσαξαν ν’ αποκτήσουν πρόσβαση σ’ αυτές (κ’ ίσως σήμερα η Ρωσσία του Πούτιν γιά τον ίδιο λόγο), ο κουστουμάτος στρίβει διά του αρραβώνος. Ούτε κίχ γιά δαύτες!
Οπότε, εάν ψάχνετε τεκμηρίωση ειδικά γιά τις πυραμίδες της Κριμαίας, τα συγκεκριμένα φιλμάκια είναι χάσιμο χρόνου. Εάν ψάχνετε γιά λοιπά μυστήρια, είναι πολύ καλά.
Προσπερνάμε τα προηγούμενα φίλμς, καί συνεχίζουμε μ’ ένα άλλο σύντομο φιλμάκι, που είναι σχεδόν «όλα τα λεφτά».
Δυστυχώς, δεν υφίσταται καμμία ένδειξη τόπου προέλευσης ή ημερομηνίας, η δε εικόνα είναι κακή. Μάλλον τραβήχτηκε με αναλογική κάμερα, άρα κάπου στη δεκαετία του 1990. Δείχνει σαρκοφάγους με καλοδιατηρημένες μούμιες αρχόντων (βασιλέων; ), με πολύ όμορφα συνοδευτικά χρυσά αγάλματα, τοποθετημένα μέσα στις σαρκοφάγους ως κτερίσματα. Καναδυό εκ των οποίων το πρόσωπο θυμίζει την περίφημη Κυρία της Ελίκης. Δηλαδή, τεχνοτροπία που -με τη σειρά της- θυμίζει πολύ Ελλάδα, αλλά όχι την κλασική Ελλάδα που ξέρουμε. Ούτε την αρχαϊκή. Ούτε ακριβώς Ελλάδα. Κάτι ανάμεσα σ’ Ελλάδα καί Μεσοαμερικάνικους πολιτισμούς θυμίζει.
Μάλλον παραπέμπει πολύ πιό πίσω στον χρόνο, στην Ατλαντίδα. Όπως καί οι χρυσές ενεπίγραφες πλάκες επάνω στις μούμιες, δεν θυμίζουν γράμματα του αλφαβήτου μας.
Επειδή, τώρα, κάποια στιγμή η κάμερα πέφτει -γιά λίγο- επάνω σε μιά σειρά ασπρόμαυρες φωτογραφίες από κάτι σκατόφατσες, αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται γιά πρόχειρη κινηματογράφηση σε αστυνομικό τμήμα, καί ότι οι σαρκοφάγοι με τις μούμιες αποτελούν προϊόν λαθρανασκαφής. Κατά πάσα πιθανότητα, τις σαρκοφάγους τις βρήκανε μέσα στις πυραμίδες της Ταυρίδας. Δυστυχώς, όμως, το φίλμ, αν κι από καθαρά αρχαιολογικής πλευράς είναι το σημαντικώτερο απ’ όλα που είδα, δεν μας δίνει άλλες πληροφορίες.
Ούτε γιά την τύχη των ευρημάτων γνωρίζω έτερόν τι.
Πάμε, τώρα, στον σχολιασμό της αρχικής ιστοσελίδας μας – την οποία, πιστεύω, ήδη διαβάσατε. (Τα παρακάτω σχόλια εννοείται πως εκφράζουν καθαρά τη δική μου άποψη.)
- Ο ισχυρισμός πως η πυραμίδα, που ανακάλυψε ο Βιτάλι Γκόχ, χτίστηκε την εποχή των δεινοσαύρων, έχει ελάχιστες πιθανότητες να είναι αληθής.
- Υπάρχει θαμμένη κάποια μούμια στο εσωτερικό της πυραμίδας;
- Είναι οι Κιμμέριοι οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής;
- Είναι οι πυραμίδες αυτές μέρος ενός παγκόσμιου συστήματος, που τροποποιούσε καί διένειμε (κάποιας μορφής) ενέργεια σ’ όλον τον πλανήτη μας;
- Μία ευθεία, που ξεκινάει από το Στόουνχετζ καί περνάει από την Κριμαία, περνάει μετά από το Θιβέτ; (Αγνοούμε τις υποθετικές «Λεμουρίες» καί τα ρέστα, που αναφέρει ο Γκόχ ως σημεία της ευθείας αυτής.)
Το εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι περνάει από Κολχίδα καί Καμμένη Πόλη!
Κι όχι μόνον. Στην ανατολική Κριμαία βρίσκεται το μέσον της, στη δε Κολχίδα χωρίζεται σε τμήματα χρυσής αναλογίας!
- Τί είναι αυτά τα «πεδία στρέψεως» (τόρσιον φίλντζ) που επικαλείται ο Γκόχ, γιά να εξηγήσει τη φυσική δράση της πυραμίδας; Ισχύουν;
Υποτίθεται πως προκύπτουν από τη θεωρία περί Ηλεκτρομαγνητισμού του Μάξγουελλ. Υποτίθεται, επίσης, ότι η σημερινή θεωρία περί Ηλεκτρομαγνητισμού αποτελεί απλούστευση της αντίστοιχης του Μάξγουελλ. Την οποία απλούστευση επεχείρισε ο Όλιβερ Χηβισάϊντ, ένας πανέξυπνος (καί πολυγραφώτατος) αυτοδίδακτος φυσικός, που δεν πήγε ποτέ του στο πανεπιστήμιο. Εφ’ όσον τα «πεδία στρέψεως» -μετά την απλούστευση του Χηβισάϊντ- έμειναν «εκτός νυμφώνος», γι’ αυτό η σημερινή «δυτική» Φυσική τα θεωρεί κάτι σαν απάτη.
Υποτίθεται, ακόμη, ότι ελάχιστοι έκαναν τον κόπο να διαβάσουν σωστά τη θεωρία του Μάξγουελλ, εξ ού καί η απλούστευση του θέματος που επεχείρισε ο Χηβισάϊντ: έκανε τον ηλεκτρομαγνητισμό προσιτόν σε περισσότερους ενδιαφερόμενους. (Αλλ’ απρόθυμους να κοπιάσουν όσο έπρεπε.)
Ο Μάξγουελλ όντως είναι δυσνόητος. Αν μη τί άλλο, είναι ένας από τους ελάχιστους (μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού) φυσικούς, που εφηύραν δικά τους Μαθηματικά, γιά να διατυπώσουν σωστά όσα ήθελαν να περιγράψουν… αν αυτό σας λέει κάτι.
Τα πορίσματα της θεωρίας Μάξγουελλ, εφ’ όσον έχουν να κάνουν καί με το αιθερικό πεδίο, εξηγούν τόσο τη λειτουργία των πυραμίδων, όσο καί πχ το πώς το αιθερικό πεδίο των άστρων μπορεί να επηρεάσει τις γεννήσεις (δηλ. εξηγούν το γιατί ισχύει η Αστρολογία). Θέματα, δηλαδή, που η σημερινή Φυσική δεν δέχεται, εφ’ όσον (α) έχει απορρίψει την ύπαρξη αιθέρα, καί (β) εφ’ όσον δεν δέχεται πεδία δυνάμεων, που δεν χάνουν την έντασή τους όσο διανύουν αποστάσεις.
Ανάμεσα στους ελάχιστους, που διάβασαν «σωστά» τον Μάξγουελλ, λέγεται πως ήτανε κάποιοι φυσικοί στην τέως ΕΣΣΔ. Αυτοί δεν ενδιαφερόντουσαν τόσο γιά πυραμίδες, όσο γιά κατασκευή όπλων… εφ’ όσον υπήρχαν πεδία, που δεν χάνανε την έντασή τους μετά από κάποια απόσταση. (Άρα, με τέτοια όπλα μπορείς να στοχεύσεις όσο μακριά θέλεις!) Κι έτσι, λέγεται πως παρήγαγαν διάφορα «μυστηριώδη» πανίσχυρα όπλα. Όπως εδώ. Ή όπως ο περίφημος «τρυποκάρυδος», κάτι ανάλογο του Χάαρπ – αλλ’ απείρως ισχυρώτερο. (Εδώ, αν καί λέγεται πως δεν είχε μόνον τις δυνατότητες που αναφέρει η Γουΐκι.)
Βέβαια, το ίδιο δοκίμασαν να κάνουν καί οι «δυτικοί» φυσικοί (άσχετο αν δεν το ομολογούν δημοσίως), ειδικά όσοι δουλεύουν σε κατασκευές οπλικών συστημάτων. Δεν δέχονται ύπαρξη αιθέρα, δεν δέχονται «πεδία στρέψεως», αλλά, αν κυκλοφορεί κάπου τριγύρω ένα ανοιχτό βάζο με μέλι… Έ! Να μη βάλουν κι αυτοί το δάχτυλο μέσα; χαζοί είναι; :-)
Λεπτομέρειες γιά το θέμα δίνουν τα άρθα-«σεντόνια» του Εντερπράϊζ Μίσσιον. Αν έχετε την περιέργεια, διαβάστε τα όλα. Αξίζουν. (Αν καί θα χρειαστεί ν’ ασκηθήτε στην υπομονή!)
Μπορώ εγώ, τώρα, να παρακάμψω όλ’ αυτά τα «υποτίθεται» καί «πιθανόν», κτλ, καί να σας δώσω οριστική απάντηση γιά το τί ισχύει;
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Αν κι έχω στη βιβλιοθήκη μου το αυθεντικό σύγγραμμα του Μάξγουελλ (σε ακριβές ανάτυπο, όχι σε έκδοση της εποχής του), δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ή ν’ απορρίψω τέτοιους ισχυρισμούς. Διότι, έχοντας ήδη το επίπεδο των γνώσεων που έχω ως φυσικός, χρειάζομαι να καθήσω ν’ ασχοληθώ ακόμη δύο χρόνια αποκλειστικά με τη θεωρία Μάξγουελλ, ώστε να σας δώσω αλάνθαστη γνώμη. Πρέπει, δηλαδή, να κλειστώ σ’ ένα μελετητήριο γιά μία διετία, να ξεχάσω τον έξω κόσμο, καί οι όποιες ανάγκες μου (φαγητό κτλ) να ικανοποιούνται από έναν λόχο ικανών καί διακριτικών υπηρετών.
Ένας από τους λόγους της βραδύτητας αυτής είναι ότι πρώτα πρέπει να …ξαναγράψω το βιβλίο. Αλήθεια, πόσοι γνωρίζετε ότι ο συμβολισμός στα -πανεπιστημιακά!- βιβλία της Φυσικής σταθεροποιήθηκε μόλις τη δεκαετία του 1960, καί μονάχα κατόπιν επιμονής των μεγάλων εκδοτικών οίκων; (Διότι τα πανεπιστήμια κάναν το κορόϊδο στην απαραίτητη ομογενοποίηση του συμβολισμού της Φυσικής.) Κι εδώ μιλάμε γιά βιβλίο του 1865.
Είναι ακριβώς το ίδιο, σα να πρόκειται να διαβάσεις ένα αρχαίο χειρόγραφο: πρώτα θέλει μεταγραφή σε μορφή σύγχρονου βιβλίου, γιά να μη σου βγούν τα μάτια απ’ την προσπάθεια να το διαβάσεις. Η δε κατανόηση του κειμένου, που αποτελεί το πρώτο μέρος της κυρίως προσπάθειας, έρχεται σαφώς αφού ολοκληρωθεί το ευανάγνωστον των σελίδων. (Το δεύτερο μέρος της κυρίως προσπάθειας είναι να βγάλεις τα δικά σου πορίσματα, βασιζόμενος σ’ όσα διάβασες.)
Λοιπόν, μέχρι να σας δώσω εγώ απάντηση (που δεν το βλέπω γι’ αυτή τη ζωή! :-) ), δεχθήτε ότι τα «πεδία στρέψεως» ισχύουν. Και πως πράγματι εξηγούν όσα υποτίθεται πως εξηγούν. Οι σημερινοί Ρώσσοι φυσικοί -σε αντίθεση με τους «δυτικούς» συναδέλφους τους- τα θεωρούν αυτονόητο μέρος της επιστημονικής κουλτούρας τους. Άρα, σωστά ο Γκόχ θεωρεί αυτονόητη την ύπαρξη «πεδίων στρέψεως», εφ’ όσον στηρίζεται στους φυσικούς της χώρας του.
- Ισχύει το ότι οι πυραμίδες μπορούν να πάρουν ενέργεια από τ’ άστρα ή τους αστερισμούς;
Αυτά, γιά τις πυραμίδες της Ταυρίδας. Η οποία Ταυρίδα:
- Καί τότε βρισκόταν στην επικαιρότητα, μόλις πριν ξεσπάσει σε πλήρη ισχύ ο Τρωϊκός Πόλεμος.
- Καί τώρα βρίσκεται στην επικαιρότητα, μόλις πριν ξεσπάσει σε πλήρη ισχύ ο Γ’ ΠΠ.
Λοιπόν, η Ιφιγένεια αποδεικνύει ότι πράγματι υπήρχε ιερατείο από πίσω, που της έδωσε εντολή να πάει στις πυραμίδες της Ταυρίδας καί να τις επανενεργοποιήσει! Το δε όνομα «Ιφιάνασσα» (ένδοξη βασίλισσα), με το οποίο επίσης είναι γνωστή, δείχνει πως μάλλον ήταν μέλος του ιερατείου παιδιόθεν. (Το «Ιφιάνασσα» περισσότερο μοιάζει γιά ιερατικό τίτλο, παρά γιά κύριο όνομα. Όπως πχ λέμε «Υψιπύλη».)
Τώρα, η θυσία στη Χαλκίδα… Ποιά «θυσία»; Δεν ήταν δύσκολο ένα τρύκ με καπνούς κτλ που θα κάλυπτε τον βωμό – καί θα φυγάδευαν μετά την Ιφιγένεια, χωρίς να το καταλάβει κανείς.
Ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος, τελικώς, η μικρή. Η οποία Ιφιγένεια με τη σειρά της επάνω στην Ταυρίδα θυσίαζε ξένους που πλησίαζαν πολύ. Όπως ο προπάππος της, ο Οινόμαος, που είχε φτιάξει …πυραμίδα ολόκληρη με κομμένα κεφάλια.
Δεν νομίζω πως ο Οινόμαος έσφαζε ξένους, γιά να μην κατεβάσουν το βρακί της κόρης του. Έτερόν τι υπερασπιζόταν με τόσο ακραίο τρόπο, ώστε να κρατάει αλάργα τα λαμόγια: γνώσεις! Πανάρχαιες, απόκρυφες, καί πανίσχυρες. Το ίδιο καί το μαχαίρι της Ιφιγένειας, τέτοιου είδους γνώσεις υπερασπιζόταν.
Ως φαίνεται, το ιερατείο υπενθύμισε στον Αγαμέμνονα ότι κακώς ο τυχοδιώκτης παππούς του, ο Πέλοπας, έβαλε χέρι στις γνώσεις της Ιπποδάμειας. Δεν προβλεπόταν τέτοιος γαμπρός, αλλά συνέβη. Όμως, ταυτόχρονα πήρε -εκών άκων- καί την ευθύνη των γνώσεων αυτών. Συν την υποχρέωση να υπακούει το ιερατείο τυφλά, όποτε του το ζητούσαν. Καί ο Πέλοπας, καί όλοι οι απόγονοί του. Όθεν καί η Ιφιγένεια – ακόμη περισσότερο, ως ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος.
Λέγεται πως καί στην Ιωλκό λάτρευαν κατ’ εξοχήν τη θεά Άρτεμη. Λογικό. Δένει. Όλα δένουν. Αιήτης στην Κολχίδα, Ιφιγένεια στην Ταυρίδα. Πιάσαν τα αιθερικά περάσματα, καί περίμεναν.
Οι Τρώες δεν είχαν ελπίδα. Αλλά δεν το ξέρανε.
(συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου