Η πέτρα του Ιάσονα – 4
επερχόμενος Γ’ ΠΠ δεν είναι κάτι, που υπάρχει μονάχα στο δικό μου το κεφάλι. Είναι ήδη προσχεδιασμένος εδώ καί δεκαετίες από τους τωρινούς ισχυρούς του πλανήτη μας.
Θα μου πεις: τον περιμένω, επειδή έχω διαβάσει τα μυστικά τους σχέδια; ή επειδή μιλάνε πχ οι προορατικοί γέροντες μοναχοί γι’ αυτόν; Όχι, καί όχι. Πέρα από την (αμφισβητούμενη) επιστολή του Άλμπερτ Πάϊκ, στην οποία αναγράφεται η αναγκαιότητα γιά τρείς ΠΠ, μπορεί κάποιος να πει ότι δεν δέχεται ούτε τους γέροντες, επειδή δεν πιστεύει. Άρα, δεν μπορώ να στηριχτώ σ’ αυτά.
Ο λόγος που περιμένω προσωπικά τον Γ’ ΠΠ είναι άλλος: ότι έχω πλήρη ιστορική επίγνωση των αιτίων των δύο προηγουμένων! Κι εδώ δεν χωράει αμφισβήτηση ουδεμία. Τα ιστορικά γεγονότα, είναι ιστορικά γεγονότα.
Ο Κάϊζερ, όμως, ήταν περήφανος από αυτιά. Όχι μόνον δεν άκουσε τον Μπίσμαρκ, αλλά απαίτησε (κι έλαβε) την παραίτησή του. Ο μέγας εκείνος Φιλέλλην αποτραβήχτηκε στο αγρόκτημά του, καί πέθανε από τη λύπη του λίγο μετά. Βέβαια, τ’ αποτελέσματα του Α’ ΠΠ τα γνωρίζουμε.
Εννοείται, μαζί με την απλοϊκή «οικονομίστικη» εξήγηση της τετραετούς ανθρωποσφαγής του 1914-18, υπήρξαν παράλληλα κι άλλα γεγονότα, ως επί το πλείστον συνομωτικά. Να, οι μπολσεβίκοι του Λένιν βρήκαν ευκαιρία μέσα στην αναμπουμπούλα κι έφτιαξαν καθεστώς, οι δε αποικίες της αγγλίτσας άρχισαν να σκέπτονται να σηκώσουν κεφάλι.
Η Γερμανία όντως έφαγε μεγάλο κλύσμα με τη συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919, να πληρώσει τ’ άντερά της σε αποζημιώσεις. Καί όντως την έπιασε το εκδικητικό, ο ρεβανσισμός. Αλλά, δέκα χρόνια μετά, οι νικητές της έσβησαν τα χρέη, λόγωι του «Κράχ» του 1929. (Που έκανε λίγο χρόνο, μέχρι οι άσχημες συνέπειές του να μεταφερθούν στην Ευρώπη. Διεθνοποιημένη η Οικονομία, γάρ – από τότε.) Η «κακομοίρα» η Γερμανία, έ, δεν ήταν «ανθρωπιστικό» να πληρώνει, τη στιγμή που καί οι ίδιες οι ηπαπάρα είχαν πρόβλημα!!!
Ά, να μην το ξεχάσω: ο πρώτος μεταπολεμικός πρωθυπουργός της Γερμανίας, κάποιος Έμπερτ, είχε δώσει εντολή -το 1919- στους γερμανόμπατσους να πυροβολάνε εν ψυχρώι τον κόσμο, που διαδήλωνε ανά την Γερμανία γιά ένα πιάτο φαγητό. Αν σας θυμίζει κάποιον Έβερτ, που πυροβολούσε -το 1944- εν ψυχρώι διαδηλωτές από την ταράτσα της Βουλής στο Σύνταγμα, καλώς θυμάστε. Τώρα, η τυχόν συγγενική σχέση τους… ή μπορεί καί «περιούσιο» αίμα μέσα τους… Δεν γνωρίζω συγκεκριμένα. Ψάξτε κι εσείς τίποτε!
(Σημειώστε, ότι τα αίσχη της εναντίον μας του Α’ ΠΠ η Γερμανία ακόμη μας τα χρωστάει. Τί έκανε; Όχι μόνο κατασκοπεία εις βάρος μας μέσα απ’ το γερμανόφιλο παλάτι, αλλά καί μπούκαρε εν ψυχρώι με τα φιλαράκια της τους Βουλγάρους -ενώ δεν ήμασταν εμπόλεμοι μεταξύ μας- κι αιχμαλώτισε ολόκληρο το Δ’ Σώμα Στρατού. Καί μονάχα τα τότε εγκλήματα των «συμβούλων» της -τύπου Λίμαν φον Σάντερς– στην Τουρκία εναντίον του Ελληνισμού, ως απάντηση σηκώνουν ολοκληρωτική γενοκτονία αυτού του κοπρολαού από μέρους μας. Αφού μετατρέψουμε τους Γερμανούς σε «νομιστεράκια», μετά να τους πυροβολάμε γιά πλάκα – κι όταν κουραζόμαστε, να πηγαίνουμε γιά καφέ.
Όχι, θα τους χαριστώ τους χιμπατζήδες! Που τους «χρωστάμε» κι από πάνω!
Τώρα, θα μου πεις ότι ο Παυσανίας αρνήθηκε να κόψει το κεφάλι του νεκρού Μαρδόνιου, αν καί ο Ξέρξης αποκεφάλισε τον νεκρό Λεωνίδα, διότι αυτά τα κάνουν οι βάρβαροι κι όχι οι Έλληνες. Αλλά… ξέρω ‘γώ, βρε αδερφέ; Τον άχρηστο τον Παυσανία ν’ ακούσω; )
Παρά το «φιλειρηνικό» χάρισμα των πολεμικών αποζημιώσεων εκ μέρους των νικητών του Α’ ΠΠ, η Γερμανία μετά το 1937-38 πάλι είχε τεράστια χρέη! Επομένως, ευσταθεί απόλυτα αυτό που διάβασα κάπου, ότι ο Β’ ΠΠ θα ξεκινούσε οπωσδήποτε – καί το αργότερο μέχρι το 1943. Γιατί; Διότι αυτό υπαγορεύανε οι καμπύλες των οικονομικών μεγεθών της τότε Γερμανίας. Ίσως εξηγεί καί το γιατί ο (καί τέκτων) υπουργός Οικονομικών του Γ’ Ράϊχ, ο δόκτωρ Σάχ, παραγκωνίστηκε μετά την έναρξη του πολέμου.
Τα αποτελέσματα του Β’ ΠΠ ήσαν πως όλος ο κόσμος πλέον βασιζότανε: (α) σε φωτοτυπίες του χαρτονομίσματος των ηπαπάρα (ήθελε-δεν ήθελε), καί (β) στο πετρέλαιο (πάλι ήθελε-δεν ήθελε). Με τις γνωστές γεωστρατηγικές συνέπειες, που μας βασανίζουν μέχρι σήμερα. (Γιά παράδειγμα, προ του πολέμου οι -πρωτοπόροι «οικολόγοι»; – ναζί, επειδή ήξεραν πως δεν έχουν αρκετές πηγές ενέργειας, είχαν φτιάξει κάτι πανέμορφα ιστιοφόρα – σαν αυτό. Μετά τον πόλεμο, όμως, τέτοιες ιδέες καπούτ. Ηπαπαραίϊκη διαταγή, καί τα ιστιοφόρα δεμένα!)
Συν ακόμη ένα αποτέλεσμα, το Οξαποδουήλ.
Όθεν, έχουμε ακριβώς τα ίδια γιά τον επερχόμενο Γ’ ΠΠ.
Τηλεκατευθυνόμενη παγκόσμια «οικονομική κρίση» (σαν του 1929), κάποιοι «μπαμπούλες τρομοκράτες» σηκώνουν κεφάλι (Ρωσσία καί μούσλιμζ τζιχάντια), καί τέλος η …ανιδιοτελής επιθυμία των ηπαπάρα να «σώσουν» τον πλανήτη! Η έκρηξη του Γ’ ΠΠ εδώ καί μιά δεκαετία είναι απλά θέμα χρόνου.
Με τη διαφορά πως, πρώτον, αυτές οι «ανιδιοτέλειες» έπιασαν τις ηπαπάρα προκαταβολικά – ενώ στους δύο προηγούμενους ΠΠ …άργησαν κάπως. (Όπως αργεί κι ο Ράν-Τάν-Πλάν.) Τρία -καί πλέον- χρόνια καθυστέρηση στον πρώτο ΠΠ, δυόμιση στον δεύτερο… έ, είναι μία πρόοδος! :-) Καί δεύτερον, πως τον ρόλο του κακού δεν τον αναθέτουν τώρα στο ντόμπερμαν, τη Γερμανία. Τον ανέλαβαν οι ίδιες.
Έχουμε κι ακόμη μία ισχυρή ένδειξη, ότι ο Γ’ ΠΠ επίκειται: είναι πως ήδη ξεκίνησαν τα πρακτόρικα (κοιμιστικά των άλλων) «επιχειρήματα», περί ΜΗ αναγκαιότητας / ΜΗ έλευσης του Γ’ ΠΠ. Καί στο Διαδίκτυο, καί σε ζωντανές συζητήσεις, καί αλλού. Δείγμα ότι οι λεβέντες επαναλαμβάνουν το πανάρχαιο κόλπο: έβαλαν μπρος τη μηχανή τη προπαγάνδας, πολύ πριν τον πρώτο πυροβολισμό.
Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί στο Διαδίκτυο. Όποιος τολμήσει να το γράψει, θα φάει το κράξιμο (ου μην καί το ξύλο) της αρκούδας. Σίγουρα θα τον ρωτήσουν γιατί οι ιουδαίοι, οι Γερμανοί, οι ηπαπαραίοι (ή σε ατομικό επίπεδο ο ΓΑΠ, ο Πάγκαλος, καί λοιποί) κάνουν όσα κάνουν ενδεχομένως επί αιώνες, χωρίς άσχημες συνέπειες εις βάρος τους. Καί σίγουρα θα τον ρωτήσουν ποιός ειν’ αυτός, που αυτοδιορίστηκε τροχονόμος του κάρμα.
Ερωτήματα, βεβαίως-βεβαίως, που δεν έχουν απαντήσεις μέσα στο πλαίσιο της ηλίθιας νεοεποχίτικης θεωρίας της νεοεποχίτικης «αγάπης» καί της νεοεποχίτικης «καλωσύνης». Στο κάτω-κάτω, μονάχα οι νεκροί δεν κάνουν σφάλματα… καί δεν αποκτούν κακό κάρμα! Αλλά ποιός γουστάρει τη γαλήνη των νεκροταφείων; (Άμα βρεθεί κανένας νεοεποχίτης να γουστάρει, να πάρω την καραμπίνα να τον …βοηθήσω λίγο! ΛΟΛ!!!)
Καί, βεβαίως-βεβαίως, αυτός ο επιβαλλόμενος ηλίθιος μεταφυσικός φόβος είναι απλά μια χειροπέδη, που φυλακίζει εμάς κι αφήνει όλα τα βρωμοπιθήκια του πλανήτη ν’ αλωνίζουν ανενόχλητα. Σαν τους Φοίνικες, που κάποτε λέγανε ότι στον Ατλαντικό έχει τέρατα, γιά ν’ αποτρέψουν άλλους ναυτικούς να πάνε προς τα εκεί.
Στο κάτω-κάτω, εμείς οι Έλληνες έχουμε τη δική μας θεωρία γιά τον Συμπαντικό Νόμο της Ανταπόδωσης… αν σας λένε τίποτε οι λέξεις «ύβρις» καί «Νέμεσις». Δεν περιμέναμε τον οποιονδήποτε Άγγλο μασώνο συνταγματάρχη του Πυροβολικού να πάει στις Ινδίες, να καταλάβει τις Βέδδες όπως τις κατάλαβε, καί να πουλάει μετά σοφία ανά τας Ευρώπας με τ’ αναμασήματά του.
Στο Διαδίκτυο δεν βρήκα τέτοιες απόψεις, αλλά τις άκουσα με τ’ αυτιά μου από άτομα εντελώς άσχετα μεταξύ τους. Σαφές δείγμα πως πρέπει να ψάξω το κρυμμένο κέντρο προπαγάνδας πίσω τους.
Αλλά το δεύτερο «επιχείρημα» του είδους, αρχίζει δειλά-δειλά να εμφανίζεται όλο καί συχνότερα στο Διαδίκτυο – κυρίως σε σχόλια «ανωνύμων»:
Έχω να πω το εξής: Ότι, ενώ άπαντες παραδέχονται πως τα Ευαγγέλια υπήρξαν η χαρά του κόπυ-πέηστ (καί των παρεμβολών, καί των αλλοιώσεων, καί της λογοκρισίας κάθε είδους – απλά μας μένει απ’ αυτά μιά γενική καί αρκετά αόριστη αφήγηση της ζωής του Χριστού), ενώ δηλαδή όλοι ψάχνουν ατέλειες καί ψέμματα μέσα στα Ευαγγέλια (γιά να τα καταγγείλουν ως ανυπόστατα κείμενα), αντιθέτως πρέπει ντέ καί καλά τη ρήση περί δεξιού καί αριστερού μάγουλου να τη δεχθούμε ως γνήσια, καί όχι ως παρεμβολή κάποιου πονηρού στο κείμενο. Πώς, όμως, ρέ πρακτόρια; Όπως τη δέχτηκαν ως γνήσια καί οι έμποροι απόξω απ’ τον ναό του Κρόνου; Έτσι; Μ’ αυτόν τον τρόπο;
Διότι, αυτοί οι τελευταίοι, το βρωμόξυλο πού ‘φαγαν απ’ τον Χριστό, ακόμη το θυμούνται!
Τώρα, αν το προειρηθέν Θείον Βρωμόξυλον εξακολουθούν μερικοί-μερικοί να το θεωρούν …αγάπη,… ‘Ντάξ’! Τί να πω! Περαστικά τους! (Αν καί δεν το βλέπω. :-) )
Το «επιχείρημα» αυτό, περί «αντιχριστιανικότητας», έχει κι έναν κρυφό στόχο: τους -επίσης ορθοδόξους- Ρώσσους. Βέβαια, αυτοί ούτε διαβάζουν δικά μας ιστολόγια, ούτε (έχοντες προ πολλού καταστρώσει τα δικά τους στρατηγικά σχέδια) χαμπαριάζουν από προπαγάνδες. Πλην όμως, υπάρχει μία μικρή πιθανότητα, αυτό το «επιχείρημα» να πιάσει ως ιός σε μερικούς δικούς μας, καί μετά να μεταδοθεί καί στους ομοδόξους, όταν συνευρισκόμαστε σε κοινά προσκυνήματα (πχ Άγιο Όρος) καί κουβεντιάζουμε.
Τα πρακτόρια ποτέ δεν υποτιμούν κάποια παράμετρο ή/καί συνέπεια των ενεργειών τους, όσο μικρή κι απίθανη κι αν φαντάζει.
επερχόμενος Γ’ ΠΠ δεν είναι κάτι, που υπάρχει μονάχα στο δικό μου το κεφάλι. Είναι ήδη προσχεδιασμένος εδώ καί δεκαετίες από τους τωρινούς ισχυρούς του πλανήτη μας.Θα μου πεις: τον περιμένω, επειδή έχω διαβάσει τα μυστικά τους σχέδια; ή επειδή μιλάνε πχ οι προορατικοί γέροντες μοναχοί γι’ αυτόν; Όχι, καί όχι. Πέρα από την (αμφισβητούμενη) επιστολή του Άλμπερτ Πάϊκ, στην οποία αναγράφεται η αναγκαιότητα γιά τρείς ΠΠ, μπορεί κάποιος να πει ότι δεν δέχεται ούτε τους γέροντες, επειδή δεν πιστεύει. Άρα, δεν μπορώ να στηριχτώ σ’ αυτά.
Ο λόγος που περιμένω προσωπικά τον Γ’ ΠΠ είναι άλλος: ότι έχω πλήρη ιστορική επίγνωση των αιτίων των δύο προηγουμένων! Κι εδώ δεν χωράει αμφισβήτηση ουδεμία. Τα ιστορικά γεγονότα, είναι ιστορικά γεγονότα.
- Γιά τον Α’ ΠΠ, η «επίσημη» (αν καί απλοϊκή) εξήγηση είναι πως η Γερμανία ήθελε να μπεί κι αυτή στο παιχνίδι των αποικιών. (Μαζί με -στην κυριολεξία!- Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους.)
Ο Κάϊζερ, όμως, ήταν περήφανος από αυτιά. Όχι μόνον δεν άκουσε τον Μπίσμαρκ, αλλά απαίτησε (κι έλαβε) την παραίτησή του. Ο μέγας εκείνος Φιλέλλην αποτραβήχτηκε στο αγρόκτημά του, καί πέθανε από τη λύπη του λίγο μετά. Βέβαια, τ’ αποτελέσματα του Α’ ΠΠ τα γνωρίζουμε.
Εννοείται, μαζί με την απλοϊκή «οικονομίστικη» εξήγηση της τετραετούς ανθρωποσφαγής του 1914-18, υπήρξαν παράλληλα κι άλλα γεγονότα, ως επί το πλείστον συνομωτικά. Να, οι μπολσεβίκοι του Λένιν βρήκαν ευκαιρία μέσα στην αναμπουμπούλα κι έφτιαξαν καθεστώς, οι δε αποικίες της αγγλίτσας άρχισαν να σκέπτονται να σηκώσουν κεφάλι.
- Γιά τον Β’ ΠΠ, η «επίσημη» αιτιολογία είναι πως η Γερμανία ήθελε να εκδικηθεί την ήττα της του Α’ ΠΠ.
Η Γερμανία όντως έφαγε μεγάλο κλύσμα με τη συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919, να πληρώσει τ’ άντερά της σε αποζημιώσεις. Καί όντως την έπιασε το εκδικητικό, ο ρεβανσισμός. Αλλά, δέκα χρόνια μετά, οι νικητές της έσβησαν τα χρέη, λόγωι του «Κράχ» του 1929. (Που έκανε λίγο χρόνο, μέχρι οι άσχημες συνέπειές του να μεταφερθούν στην Ευρώπη. Διεθνοποιημένη η Οικονομία, γάρ – από τότε.) Η «κακομοίρα» η Γερμανία, έ, δεν ήταν «ανθρωπιστικό» να πληρώνει, τη στιγμή που καί οι ίδιες οι ηπαπάρα είχαν πρόβλημα!!!
Ά, να μην το ξεχάσω: ο πρώτος μεταπολεμικός πρωθυπουργός της Γερμανίας, κάποιος Έμπερτ, είχε δώσει εντολή -το 1919- στους γερμανόμπατσους να πυροβολάνε εν ψυχρώι τον κόσμο, που διαδήλωνε ανά την Γερμανία γιά ένα πιάτο φαγητό. Αν σας θυμίζει κάποιον Έβερτ, που πυροβολούσε -το 1944- εν ψυχρώι διαδηλωτές από την ταράτσα της Βουλής στο Σύνταγμα, καλώς θυμάστε. Τώρα, η τυχόν συγγενική σχέση τους… ή μπορεί καί «περιούσιο» αίμα μέσα τους… Δεν γνωρίζω συγκεκριμένα. Ψάξτε κι εσείς τίποτε!
(Σημειώστε, ότι τα αίσχη της εναντίον μας του Α’ ΠΠ η Γερμανία ακόμη μας τα χρωστάει. Τί έκανε; Όχι μόνο κατασκοπεία εις βάρος μας μέσα απ’ το γερμανόφιλο παλάτι, αλλά καί μπούκαρε εν ψυχρώι με τα φιλαράκια της τους Βουλγάρους -ενώ δεν ήμασταν εμπόλεμοι μεταξύ μας- κι αιχμαλώτισε ολόκληρο το Δ’ Σώμα Στρατού. Καί μονάχα τα τότε εγκλήματα των «συμβούλων» της -τύπου Λίμαν φον Σάντερς– στην Τουρκία εναντίον του Ελληνισμού, ως απάντηση σηκώνουν ολοκληρωτική γενοκτονία αυτού του κοπρολαού από μέρους μας. Αφού μετατρέψουμε τους Γερμανούς σε «νομιστεράκια», μετά να τους πυροβολάμε γιά πλάκα – κι όταν κουραζόμαστε, να πηγαίνουμε γιά καφέ.
Όχι, θα τους χαριστώ τους χιμπατζήδες! Που τους «χρωστάμε» κι από πάνω!
Τώρα, θα μου πεις ότι ο Παυσανίας αρνήθηκε να κόψει το κεφάλι του νεκρού Μαρδόνιου, αν καί ο Ξέρξης αποκεφάλισε τον νεκρό Λεωνίδα, διότι αυτά τα κάνουν οι βάρβαροι κι όχι οι Έλληνες. Αλλά… ξέρω ‘γώ, βρε αδερφέ; Τον άχρηστο τον Παυσανία ν’ ακούσω; )
Παρά το «φιλειρηνικό» χάρισμα των πολεμικών αποζημιώσεων εκ μέρους των νικητών του Α’ ΠΠ, η Γερμανία μετά το 1937-38 πάλι είχε τεράστια χρέη! Επομένως, ευσταθεί απόλυτα αυτό που διάβασα κάπου, ότι ο Β’ ΠΠ θα ξεκινούσε οπωσδήποτε – καί το αργότερο μέχρι το 1943. Γιατί; Διότι αυτό υπαγορεύανε οι καμπύλες των οικονομικών μεγεθών της τότε Γερμανίας. Ίσως εξηγεί καί το γιατί ο (καί τέκτων) υπουργός Οικονομικών του Γ’ Ράϊχ, ο δόκτωρ Σάχ, παραγκωνίστηκε μετά την έναρξη του πολέμου.
Τα αποτελέσματα του Β’ ΠΠ ήσαν πως όλος ο κόσμος πλέον βασιζότανε: (α) σε φωτοτυπίες του χαρτονομίσματος των ηπαπάρα (ήθελε-δεν ήθελε), καί (β) στο πετρέλαιο (πάλι ήθελε-δεν ήθελε). Με τις γνωστές γεωστρατηγικές συνέπειες, που μας βασανίζουν μέχρι σήμερα. (Γιά παράδειγμα, προ του πολέμου οι -πρωτοπόροι «οικολόγοι»; – ναζί, επειδή ήξεραν πως δεν έχουν αρκετές πηγές ενέργειας, είχαν φτιάξει κάτι πανέμορφα ιστιοφόρα – σαν αυτό. Μετά τον πόλεμο, όμως, τέτοιες ιδέες καπούτ. Ηπαπαραίϊκη διαταγή, καί τα ιστιοφόρα δεμένα!)
Συν ακόμη ένα αποτέλεσμα, το Οξαποδουήλ.
Όθεν, έχουμε ακριβώς τα ίδια γιά τον επερχόμενο Γ’ ΠΠ.
Τηλεκατευθυνόμενη παγκόσμια «οικονομική κρίση» (σαν του 1929), κάποιοι «μπαμπούλες τρομοκράτες» σηκώνουν κεφάλι (Ρωσσία καί μούσλιμζ τζιχάντια), καί τέλος η …ανιδιοτελής επιθυμία των ηπαπάρα να «σώσουν» τον πλανήτη! Η έκρηξη του Γ’ ΠΠ εδώ καί μιά δεκαετία είναι απλά θέμα χρόνου.
Με τη διαφορά πως, πρώτον, αυτές οι «ανιδιοτέλειες» έπιασαν τις ηπαπάρα προκαταβολικά – ενώ στους δύο προηγούμενους ΠΠ …άργησαν κάπως. (Όπως αργεί κι ο Ράν-Τάν-Πλάν.) Τρία -καί πλέον- χρόνια καθυστέρηση στον πρώτο ΠΠ, δυόμιση στον δεύτερο… έ, είναι μία πρόοδος! :-) Καί δεύτερον, πως τον ρόλο του κακού δεν τον αναθέτουν τώρα στο ντόμπερμαν, τη Γερμανία. Τον ανέλαβαν οι ίδιες.
Έχουμε κι ακόμη μία ισχυρή ένδειξη, ότι ο Γ’ ΠΠ επίκειται: είναι πως ήδη ξεκίνησαν τα πρακτόρικα (κοιμιστικά των άλλων) «επιχειρήματα», περί ΜΗ αναγκαιότητας / ΜΗ έλευσης του Γ’ ΠΠ. Καί στο Διαδίκτυο, καί σε ζωντανές συζητήσεις, καί αλλού. Δείγμα ότι οι λεβέντες επαναλαμβάνουν το πανάρχαιο κόλπο: έβαλαν μπρος τη μηχανή τη προπαγάνδας, πολύ πριν τον πρώτο πυροβολισμό.
- Το πρώτο «επιχείρημα» αυτού του είδους είναι πως, αν πέσεις στο επίπεδο των κακών, «αποκτάς κακό κάρμα».
Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί στο Διαδίκτυο. Όποιος τολμήσει να το γράψει, θα φάει το κράξιμο (ου μην καί το ξύλο) της αρκούδας. Σίγουρα θα τον ρωτήσουν γιατί οι ιουδαίοι, οι Γερμανοί, οι ηπαπαραίοι (ή σε ατομικό επίπεδο ο ΓΑΠ, ο Πάγκαλος, καί λοιποί) κάνουν όσα κάνουν ενδεχομένως επί αιώνες, χωρίς άσχημες συνέπειες εις βάρος τους. Καί σίγουρα θα τον ρωτήσουν ποιός ειν’ αυτός, που αυτοδιορίστηκε τροχονόμος του κάρμα.
Ερωτήματα, βεβαίως-βεβαίως, που δεν έχουν απαντήσεις μέσα στο πλαίσιο της ηλίθιας νεοεποχίτικης θεωρίας της νεοεποχίτικης «αγάπης» καί της νεοεποχίτικης «καλωσύνης». Στο κάτω-κάτω, μονάχα οι νεκροί δεν κάνουν σφάλματα… καί δεν αποκτούν κακό κάρμα! Αλλά ποιός γουστάρει τη γαλήνη των νεκροταφείων; (Άμα βρεθεί κανένας νεοεποχίτης να γουστάρει, να πάρω την καραμπίνα να τον …βοηθήσω λίγο! ΛΟΛ!!!)
Καί, βεβαίως-βεβαίως, αυτός ο επιβαλλόμενος ηλίθιος μεταφυσικός φόβος είναι απλά μια χειροπέδη, που φυλακίζει εμάς κι αφήνει όλα τα βρωμοπιθήκια του πλανήτη ν’ αλωνίζουν ανενόχλητα. Σαν τους Φοίνικες, που κάποτε λέγανε ότι στον Ατλαντικό έχει τέρατα, γιά ν’ αποτρέψουν άλλους ναυτικούς να πάνε προς τα εκεί.
Στο κάτω-κάτω, εμείς οι Έλληνες έχουμε τη δική μας θεωρία γιά τον Συμπαντικό Νόμο της Ανταπόδωσης… αν σας λένε τίποτε οι λέξεις «ύβρις» καί «Νέμεσις». Δεν περιμέναμε τον οποιονδήποτε Άγγλο μασώνο συνταγματάρχη του Πυροβολικού να πάει στις Ινδίες, να καταλάβει τις Βέδδες όπως τις κατάλαβε, καί να πουλάει μετά σοφία ανά τας Ευρώπας με τ’ αναμασήματά του.
Στο Διαδίκτυο δεν βρήκα τέτοιες απόψεις, αλλά τις άκουσα με τ’ αυτιά μου από άτομα εντελώς άσχετα μεταξύ τους. Σαφές δείγμα πως πρέπει να ψάξω το κρυμμένο κέντρο προπαγάνδας πίσω τους.
Αλλά το δεύτερο «επιχείρημα» του είδους, αρχίζει δειλά-δειλά να εμφανίζεται όλο καί συχνότερα στο Διαδίκτυο – κυρίως σε σχόλια «ανωνύμων»:
- Το να θέλουμε το κακό των εχθρών μας, «είναι αντιχριστιανικό». Διότι, όποιος σε ραπίσει στη δεξιά σου παρειά, κτλ κτλ.
Έχω να πω το εξής: Ότι, ενώ άπαντες παραδέχονται πως τα Ευαγγέλια υπήρξαν η χαρά του κόπυ-πέηστ (καί των παρεμβολών, καί των αλλοιώσεων, καί της λογοκρισίας κάθε είδους – απλά μας μένει απ’ αυτά μιά γενική καί αρκετά αόριστη αφήγηση της ζωής του Χριστού), ενώ δηλαδή όλοι ψάχνουν ατέλειες καί ψέμματα μέσα στα Ευαγγέλια (γιά να τα καταγγείλουν ως ανυπόστατα κείμενα), αντιθέτως πρέπει ντέ καί καλά τη ρήση περί δεξιού καί αριστερού μάγουλου να τη δεχθούμε ως γνήσια, καί όχι ως παρεμβολή κάποιου πονηρού στο κείμενο. Πώς, όμως, ρέ πρακτόρια; Όπως τη δέχτηκαν ως γνήσια καί οι έμποροι απόξω απ’ τον ναό του Κρόνου; Έτσι; Μ’ αυτόν τον τρόπο;
Διότι, αυτοί οι τελευταίοι, το βρωμόξυλο πού ‘φαγαν απ’ τον Χριστό, ακόμη το θυμούνται!
Τώρα, αν το προειρηθέν Θείον Βρωμόξυλον εξακολουθούν μερικοί-μερικοί να το θεωρούν …αγάπη,… ‘Ντάξ’! Τί να πω! Περαστικά τους! (Αν καί δεν το βλέπω. :-) )
Το «επιχείρημα» αυτό, περί «αντιχριστιανικότητας», έχει κι έναν κρυφό στόχο: τους -επίσης ορθοδόξους- Ρώσσους. Βέβαια, αυτοί ούτε διαβάζουν δικά μας ιστολόγια, ούτε (έχοντες προ πολλού καταστρώσει τα δικά τους στρατηγικά σχέδια) χαμπαριάζουν από προπαγάνδες. Πλην όμως, υπάρχει μία μικρή πιθανότητα, αυτό το «επιχείρημα» να πιάσει ως ιός σε μερικούς δικούς μας, καί μετά να μεταδοθεί καί στους ομοδόξους, όταν συνευρισκόμαστε σε κοινά προσκυνήματα (πχ Άγιο Όρος) καί κουβεντιάζουμε.
Τα πρακτόρια ποτέ δεν υποτιμούν κάποια παράμετρο ή/καί συνέπεια των ενεργειών τους, όσο μικρή κι απίθανη κι αν φαντάζει.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου