arxigramma-Yποθέτω πως πολύς κόσμος θα ήθελε να εκφράσει την αντίρρησή του εδώ, όσον αφορά τις αναφερθείσες συμφορές της Ελλάδας. Διότι, σε περίπτωση συμμετοχής μας σε πόλεμο, θα προστεθούν αμέτρητοι θάνατοι στις ήδη υφιστάμενες πληγές της χώρας.
Σωστό, δε λέω, αλλά τα τζιχάντια πού τα πας; Ποιός μπορεί ν’ αγνοεί τα τζιχάντια, που μπούκαραν στη χώρα; Αυτή τη στιγμή έχουμε μη υπολογισμένο σημαντικό αριθμό τους μέσα στην Ελλάδα. Καί καθημερινά μπουκάρουν κι άλλοι απρόσκλητοι «τουρίστες» του είδους, υπό τις ευλογίες σκατόμυαλων κομματικών νεολαιών καί φοιτητόσκυλων, λαμόγιων κομμματόσκυλων, σκοτεινών «Μ»ΚΟ των …«ανθρωπίνων δικαιωμάτων», καί ΠΡΟΔΟΤΩΝ μπάτσων, λιμενικών, δημοσίων υπαλλήλων, καί λοιπών καλών παιδιών. (Τα τσεπώνετε χοντρά, λεβέντες, με την προδοσία; Ναί, αλλά τα σάββανα δεν έχουν τσέπες, ξέρετε. Θα το θυμηθείτε αυτό, πολύ σύντομα.)
Μ’ άλλα λόγια, ο μαζικός φόνος Ελλήνων θά ‘ρθει ούτως ή άλλως. Καί δεν νομίζω να λογοφέρουμε γιά την …ώρα προσελεύσεως του κυρίου αυτού. Γι’ αυτό, όσο αναβάλλουμε από τη μεριά μας την έναρξη του Γ’ ΠΠ, τόσο χειρότερα γιά μας.

Είπαμε τί θέλουν «αυτοί», είδαμε τί θέλουμ’ εμείς, ας δούμε τώρα συγκεκριμένα τί μας ενοχλεί. Τί μας εμποδίζει να πραγματοποιήσουμε τα ατομικά κι εθνικά μας όνειρα.
Τηλεγραφικώς: μας ενοχλεί η παγκόσμια κυριαρχία κάποιων ξένων, η οποία (α) επιδιώκει σε κάθε επίπεδο να γίνει απόλυτη, καί (β) δεν μας αντιμετωπίζει ως έναν τυχαίο λαό, που πρέπει να τον κρατούν σε κατάσταση δουλείας, αλλά ως έναν λαό που πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου Γής.
Έτσι, υφιστάμεθα τα πάνδεινα – καί με χειρότερους όρους απ’ όλους τους άλλους λαούς.
  • «Απαγορεύεται» να έχουμε Ιστορία καί Προϊστορία. Θέλουν να είμαστε ένας λαός-απόρροια καθαρής τύχης. (Αλλά τα εισιτήρια από τ’ αρχαία μας τα τσεπώνουν αυτοί, που μας θεωρούν παιδιά της τύχης.)
  • Απαγορεύεται να έχουμε δική μας ανάπτυξη, όπως απαγορεύεται να καλλιεργούμε ό,τι γουστάρουμε. (Κατά τ’ άλλα, η Ελλάδα έχει πολλά μυαλά καί είναι ιδανική γιά καλλιέργειες. Καί… πώς είπατε; Μπορούν οι Έλληνες να σχεδιάζουν καί να παράγουν αυτοκίνητα; πλοία; προϊόντα χάλυβα; ηλεκτρονικά; υπολογιστές καί προγράμματα; Μά, πώς;! Τί λέτε;! Βεβαίως! Αλλά …εκτός Ελλάδος.) Γενικά, απαγορεύεται να έχουμε ίσες ευκαιρίες με τους άλλους.
  • Απαγορεύεται να έχουμε δικό μας σταθερό καί ισχυρό νόμισμα, καί μάλιστα βασισμένο στην εντιμότητα – τόσο χρυσάφι έχουμε, τόσο νόμισμα κόβουμε. Απαγορεύεται ακόμη καί νά ‘χουμε χρυσάφι. (Όσο έχουμε, το δώκαμε όξω «προς φύλαξιν». Καί δεν εξορύσσουμε άλλο. Είμαστε υπεράνω, βρέ αδερφέ.) Επίσης, δανειζόμαστε με χειρότερους όρους από οποιονδήποτε άλλον.
  • Νικάμε στους πολέμους, αλλά δεν μας αποζημιώνουν οι ηττημένοι. Αντίθετα, αποζημιώνουμε …εμείς …αυτούς. (Γιά την …ενόχληση που τους νικήσαμε, υποθέτω, καί ρίξαμε την ψυχολογία τους.) Τώρα τελευταία, μάλιστα, απαγορεύεται ακόμη καί νά ‘χουμε στρατό, ή σύνορα. Τα δε δικά μας οπλικά συστήματα θεωρούνται περίπου περιττά.
  • Τώρα τελευταία, απαγορεύεται κι άλλο: ακόμη καί νά ‘χουμε ατομική περιουσία.
  • Απαγορεύεται…
  • Απαγορεύεται…
  • Απαγορεύεται…
Καί προς επικύρωσιν όλων των ανωτέρω, έχουμε στο κεφάλι μας ένα σωρό νταβατζήδες, φανερούς ή κρυφούς. Εννοείται, πως όλοι αυτοί προωθούν ξένα συμφέροντα εις βάρος της Ελλάδας.

    Σε άλλο κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ, ζητά ανοιχτά σύνορα για τους λαθρομετανάστες
  • Έχουμε ελληνόφωνους, αλλά μη-Ελληνικής καταγωγής. (Ντρέπεστε, ρέ λεβέντες, να κρατήσετε τα πατρογονικά σας επίθετα; Στην Ελλάδα, εσείς κάνετε κουμάντο. Τί φοβάστε; Μόνο μη μου πήτε πως αγαπάτε τόσο πολύ την Ελλάδα κι έχετε εξελληνιστεί, διότι δεν θα το χάψω.)
  • Έχουμε προδότες – συνήθως πολιτικούς, καί συνήθως με το αζημίωτο. («Κύριοι», τα χρήματα βγαίνουν καί με έντιμο τρόπο. Να πάτε να σκάψετε κανένα χωράφι, λέω ‘γώ.)
  • Έχουμε θρασύτατους πρέσβεις καί υπαλλήλους πρεσβειών ξένων χωρών, που όχι μόνο επεμβαίνουν στα εσωτερικά μας, αλλά απειλούν κιόλας – αν δεν τους κάνει τα χατήρια η Ελλάδα. (Κουφάλες, θά ‘ρθει η ώρα που θα λάβετε τη μεταχείριση που επεφύλαξε ο Λεωνίδας στους Πέρσες συναδέλφους σας! Πιστέψτε με!)
  • Κι όταν δεν φτάνουν αυτοί με τις δωροδοκίες τους και τις απειλές τους, μας στέλνουν εκπαιδευμένους δολοφόνους καί σαμποτέρ των «υπερεσιώνε» τους. (Σκατόμουτρα, θά ‘ρθ’ η ώρα, που θα φυτέψετε με τα χεράκια σας ΟΣΑ δέντρα κάψατε στην Ελλάδα. Ούτε ένα παρακάτω. Ούτε ένα! Κι ενήλικα δέντρα, όχι φυτώρια. Όπως τα βρήκατε. Ακούστε με, που σας λέω.)
  • Έχουμε ΑΡΔ («αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους», παναπεί), οι οποίοι μας κάνουν συστηματικό φροντιστήριο …υπέρ των ξένων συμφερόντων. (Αλήθεια, ποιοί επιμένουν να διαβάζουν εφημερίδα σήμερα; καί ποιοί παρακολουθούν τηλεόραση; )
  • Έχουμε λαθρομετανάστες καί τζιχάντια. Καί Βρωμά. Μιά στρατιά υποψηφίων δολοφόνων, παναπεί. (Οι Βρωμά έχουν ήδη δώσει «δείγματα γραφής» της συγκεκριμένης …τέχνης – επί Τουρκοκρατίας.)
Εδώ, έχω να ρωτήσω το εξής: Ρέ απίθανοι «ανθρωπιστές», τα ήδη τέσσερα καί πλέον μύρια λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, πώς ζουν; Με τί λεφτά; Μη μου πήτε ότι όλοι αυτοί έχουν δουλειές καί συμβιβάζονται καί με λίγα χρήματα, διότι θα σας απαντήσω πως δεν γνωρίζετε ούτε αριθμητική του Δημοτικού. Ούτε οι τυχόν κλοπές μπορούν να τους συντηρήσουν – αν υποτεθεί πως τις επικαλείται κάποιος ως επιχείρημα.
Αυτά να τα βλέπουν κι οι συν-Έλληνες, που όντως διακρίνουν τα δέκα χιλιάρικα ευρώ του κόστους γιά το «εισιτήριο» των δουλεμπόρων, αλλά δεν αναρωτιούνται γιά τα μετά. Το τί χοντρό χρηματικό αλισβερίσι πέφτει, γιά να ταϊστούν καθημερινώς τέσσερα μύρια στόματα, κι από πού προέρχονται όλ’ αυτά τα χρήματα.
  • Έχουμε ζημιογόνους ηλίθιους, συνήθως ξερόλες φοιτητές καί κομματικούς νεολαίους. Οι οποίοι σε ηλικία είκοσι ετών τα ξέρουν όλα, καί γιά τις κοσμοθεωρίες τους βρίσκουν σημεία αναφοράς  εκτός Ελλάδος. Δεν τους κάνει η Ελλάδα, δεν τους κάνουν όσες ιδέες καί πολιτικές θεωρίες γεννήθηκαν εδώ.
(Ρέ, άει στο διάολο με το εγχώριο κανακάρισμα της νεολαίας! Που απ’ το παραχάϊδεμα μού ‘χει γίνει θεός ο κάθε τσόγλανος, που πέρασε μερικές γραπτές εξετάσεις κι έγινε φοιτητής! Καί πρέπει να σεβόμαστε καί τη γνώμη του! Βρούστ, λέμε!
Δουλειά πρώτα καί φοροδοσία, καί μετά παντρειά καί παιδιά! Καί μετά θα δούμε πόσο μετράει η γνώμη του καθενός στην Εκκλησία του Δήμου καί την Απέλλα.)
  • Έχουμε παρακράτος καί κουκουλοφόρους.
  • Έχουμε ξεσαλωμένους εγκληματίες με …μαγικές ικανότητες απόδρασης από κάθε είδος φυλακών. (Που δεν τους χρειάζονται κιόλας τέτοια ταλέντα, διότι παίρνουν «ανθρωπιστικές» άδειες – ακόμη κι αν σκοτώσουν καμιά πενηνταριά νοματαίους.)
  • Έχουμε… καί τί δεν έχουμε. Παραδικαστικό κύκλωμα, καί δε συμμαζεύεται.
  • Τέλος, αλλ’ όχι τελευταία, έχουμε τους στα ίσα εκφραστές ξένων συμφερόντων. Τις «Μ»ΚΟ (αλήθεια, γιατί όχι απλά σύλλογοι; ), καί κάποιες σέχτες μ’ επιρροή, όπως οι Σαϊεντολόγοι καί οι τέκτονες.
Ειδικά γι’ αυτούς τους τελευταίους, μ’ ενοχλεί το γεγονός πως όλοι βλέπουν το θεωρητικό, ή το γραφικό μέρος της ιδιότητας του τέκτονα. Σύμφωνοι, ο τεκτονισμός είναι παραθρησκεία/σέχτα, άρα από πλευράς ορθοδόξου δόγματος καταδικαστέος. Σύμφωνοι, πρέπει κανείς να χάνει από δέκα πάντες, γιά να τρέχει νυχτιάτικα σε συνάξεις ποδιτσοφόρων σπαθοφόρων σε αίθουσες με βαλσαμωμένα κοκκόρια.
Αλλά γιατί κανείς δεν βλέπει ότι ο τεκτονισμός είναι η αιχμή του δόρατος του αγγλόφωνου ιμπεριαλισμού;
Στην αγγλίτσα βρίσκεται το κέντρο αναφοράς των τεκτόνων. Όχι στην Ελλάδα. Άρα, έχουμε να κάνουμε με δυνητικούς προδότες κι εχθρούς. ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ. (Παναπεί, δεν το συζητάμε. Είναι έτσι, κι όχι αλλοιώς.)
Εμένα, αυτό με καίει: το ότι ανώτατοι στρατιωτικοί, δικαστικοί, κρατικοί εν γένει υπάλληλοι -της Ελλάδας, κι όχι της αγγλίτσας- είναι τέκτονες. (Το τί πιστεύουν οι τέκτονες καί το πώς το πιστεύουν, αν ο θεός τους λέγεται Μάτς / Μούτς / Μικυμάους / Σαντακλάους, κι αν περπατάνε στην τάδε μύησή τους «σα να υπερπηδούν φέρετρο», στα παλιά μου τα παπούτσια.) Γιατί θά ‘πρεπε να γίνουν τέκτονες όλ’ αυτά τα στελέχη του Ελληνικού κρατικού μηχανισμού; Ποιός ήταν ο σοβαρός λόγος, που τους έμπασε στις στοές;…
 Λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες, αν σας ενοχλούν όλ’ αυτά τα τσιμπούρια με τις πράξεις τους καί τις παραλείψεις τους εις βάρος της λατρεμένης μας Ελλάδας, πήτε μου με ποιόν τρόπο θα ξεκουμπιστούν από πάνω μας. Διότι, εγώ μεν μπορεί να είμαι πολεμοχαρής καί να ζω στην κοσμάρα μου, αλλά γιά να τα ξεφορτωθούμε με …δημοκρατικό διάλογο, το κόβω ελαφρώς χλωμό.
Με διάλογο, με λογικά επιχειρήματα (πως εδώ δεν είναι πατρίδα τους, να κάνουν ό,τι γουστάρουν), ίσως καί με προσευχές κι αγάπες. Έτσι, λέτε; ‘Ντάξ’. Όπως θέλετε, καί δεν χαλάω καρδιές.
Θα μου επιτρέψετε, όμως, κι εμένα να ψάχνω γιά …πέτρα.
(συνεχίζεται)