Η Λιάνα στριπτιτζού
γράφει ο καυστικός“Ούτις”
Ήμουνα αραχτός στην καναπεδιά, που λέτε καρντάσια μου, και διάβαζα την εφημερίς. Όλα κι όλα. Ο Ούτις είναι τυπάς παραδοσιακός. Κάθε πρωινό παγαίνω στο ψιλικατζίδικο και παίρνω τσιγάρα και τη φυλλάδα μου. Φυλλάδα δημοκρατικιά, περικαλώ. Γιατίς ο παππούς μου ήταν Βενιζελικός και η παράδοση κρατιέται από γενιά σε γενιά. Μετά κάθομαι στον καναπές κι απολαμβάνω το πρωινό καφεδάκι μου με δύο σιγαρέτα. Καφές ελληνικός και ΒRAVO, γιατί αυτό είναι χαρμάνι! Καθότι δεν είμαι κανένα πιρπιτσόλι. Και στον καφέ μου θέλω ποιότης. Η φυλλάδα ανοιχτή για να πληροφορούμαι τα νέα. Αυτή η TVούλα πολύ με τσαντίζει. Κάνουν την θριξ τριχιά. Μας έχουν πρήξει τα απαυτά, ρε π@ύστη μου, οι πληρωμένοι σχολιαστές της προπαγάνδας, που θαρρούν πως καίμε κάρβουνο. Δεν τους γουστάρω, αδερφέ. Και πάνω που τράβαγα μια τζούρα καφέ πλαταγιάζοντας τη γλώσσα από ευχαρίστηση, ακούω από την κουζίνα τη φωνή της Αγλαΐτσας, του στεφανιού μου. «Ρε ανίκανε, προχθές που σου είπα να σου κάνω στριπτίζ, όπως η Κιμ Μπάσιτζερ στον Μίκι Ρούρκ, βάζοντας και τη μουσικάρα του Τζό Κόκερ, για να σε φτιάξω, που έχεις να με κάνεις να νιώσω γυναίκα από την πρωτοχρονιά, δεν ήθελες. Μου είπες πως η ξανθιά Αμερικάνα ήταν εξήντα κιλά πιο αδύνατη από μένα. Και πως οι αγελαδίτσες της ΦΑΓΕ είναι μόνο για γιαούρτια. Δεν κάνουν για στριπτίζ. Η Λιάνα, ρε τσουτσουνοαφλογιστία, είναι καλύτερη, που θα κάνει στριπτίζ στη Βουλή;» Τότε θυμήθηκα τη δήλωση της Κανέλλη, που πέρασε, έτσι, ξώφαλτσα από το νιονιό μου χωρίς να της δώσω σημασία. Αλλά ας είναι καλά το γυναικάκι μου, που μου το θύμισε.
Έλα, Βαγγελίστρα μου, τι χουνέρι είναι κι αυτό; Αυτό το νευρωτικό θηλυκό- θηλυκό να λέγεται δηλαδής- θα φτάσει μέχρι εκεί; Θα βεβηλώσει το ναό της δημοκρατίας με τον ευτελή χορό βγάζοντας ένα- ένα τα ρούχα της μέχρι να μείνει αυτή, τα μαστάρια της, που θα κρέμονταν σαν πολυέλαιος και η λευκή γούνα λόγω γηρατειών ανάμεσα στα αγελαδίσια μπούτια της; Έλα αιδοίον στον τόπο σου! Μέχρι εκεί θα φτάσει η τσαντίλω;
Ακόμη δεν άρχισαν οι ζέστες, και πάει, καρντάσια μου, λαλήσαμε. Δεν ξέρουμε τι κάνουμε και τι λέμε. Μπίτσαμεν ντιπ για ντιπ. Βλέπουμε να πετάνε ευρώπουλα από το ένα ταμείο στο άλλο για να έχουμε ρευστότης και μας έφυγαν τα καπάκια. Για να είμαστε συνεπείς στο ΔΝΤ, λέει. Στους τοκογλύφοι και τους κλέφται. Ζαλιστήκαμε με τα σούρτα- φέρτα των υπουργών εις τας Ευρώπας και τις αντικρουόμενες παπαριές τους στο γυαλί. Καταντήσαμε να ψάχνουμε με το φανάρι του Διογένη ποιες είναι οι αλήθειες και ποια τα ψέματα. Έχουμε και τους λαθρομετανάστες που ζήλεψαν τον ωραίο ήλιο μας και μας κουβαλήθηκαν για να λιαστούν στις πλατείες μας, καταπώς λέει η θείτσα η Τασία, αυτό το ζωντανό μουμιοειδές κυβερνητικό κελεπούρι. Τι γίνεται, ρε π@ύστη μου; Χάσαμε τις κόκκινες γραμμές. Πάει το νταϊλίκι και πέσαμε στα τέσσερα. Τα δίνουμε όλα… Μπορεί να φταίει κι αυτός ο Γερμαναράς ο καροτσάκιας, ο Σόιμπλε, με τα καψόνια, που μας κάνει. Κι έτσι κάψαμε φλάτζα. Ό,τι κι αν μας πουν αυτά τα μαμούχαλα της Βουλής, εμείς ο κυρίαρχος όχλος της καρπαζιάς το θεωρούμε φυσιολογικό.
Κάθε βδομάδα στο βιβλίο Γκίνες γράφονται τρεις με πέντε μεγαλοπαπαριές ελλήνων βουλευτών ή υπουργών. Αφού στο γραφείο, που το φυλάνε εκεί στο Αμέρικα, παράγγειλαν ειδικό αντιπυρικό κιβώτιο. Για να μην πάρει φωτιά το καημενούλι το βιβλίο απ’ όσα ξεστομίζουν οι απόγονοι του Όμηρου, που λησμόνησαν το «ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;» [σε ελεύθερη μετάφραση: «ποια μ@λ@κία σου ξέφυγε;] Κι έτσι οι νεοέλληνες, που ξέχασαν τα βαφτιστικά τους ονόματα κι όλοι ακούν το κοινό όνομα που αρχίζει με το γράμμα “μι” κι έχει τα τρία “άλφα”- όνομα ΑΑΑ!- ψηφίζουν τον Άδωνη, τη Λιάνα, τον Γιακουμάτο, το Λοβέρδο και τα λοιπά παρασιτοειδή του πολύχρωμου τσίρκου της πλατείας Συντάγματος. Τους στέλνουν στη Βουλή όχι για να νομοθετούν έργα ανάπτυξης, αλλά γιατί έχουν το βίτσιο να τους βλέπουν να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και να πετάνε λεκτικούς τσιμεντόλιθους. Ο λαός της φιλοσοφίας, του κάλλους και της αρμονίας, του «παν μέτρον άριστον», μεταλλάχτηκε σε λαό της μ@λ@κίας, της ασχήμιας και της δυσαρμονίας, της αμετροέπειας. Γιατί όλα αυτά τα θεωρεί μαγκιά. Μαγκιά που προέκυψε από τα μαύρα της λαμογιάς, που τσέπωσε με αρπαχτές και γιατί έχει τα βιβλία και τη μόρφωση όπως έχει ο βελζεβούλης το λιβάνι και τον αγιασμό. Κι ενώ τα χνώτα του βρωμούσαν πρώτα από πείνα, μετά βρώμισαν από αστακούς και συναγρίδες, ουίσκια και γαλλικά κρασιά. Κι ενώ πρώτα το κορμί του μύριζε ιδρωτίλα, αφού του έλειπε τα σαπούνι και το νερό, μετά μύριζε από το πατσουλί της καπαρετζούς, που γνώρισε στο κοντινό σκυλάδικο. Το παλιό «κάθε πόλις και στάδιον, κάθε χωριό και γυμναστήριον» το μετέτρεψε σε «κάθε πόλη και μπουζουκτζίδικο, κάθε χωριό και σκυλάδικο». Όλο αυτό το τουρλουμπούκι βαφτίστηκε ανάπτυξη! Ακολουθώντας αυτό το μεγάλο ρεύμα της φοβερής μετάλλαξης του νεοέλληνα, η Λιάνα από δεξιά Καραμανληκιά- θαυμάστρια του Κωνσταντίνου του Α΄, του μακρυφρύδη- έγειρε κι έγινε αριστερή βουλευτού του τιμημένου ΚΚΕ! Έλα αιδοίον στον τόπο σου! θα πείτε. Και μπορείτε να μιλήσετε για οποιοδήποτε άλλο αιδοίο, εκτός από αυτό της Λιάνας…
Η Λιάνα από την ημέρα που έφαγε στις σβουριχτές από τον Ηλία, τότε στην εκπομπή του Παπαδάκη, ξέφραξε ντιπ για ντιπ. Όχι που ήταν πρώτα καλύτερη, αλλά οι σβουριχτές της απορύθμισαν τα πιστόνια. Έτσι πήρε την απόφαση ν’ αφήσει τα έδρανα της Βουλής και να πιάσει τον νικελένιο σωλήνα της στριπτιτζούς. Έλα, ρε μινάρα, θα πείτε. Η Κανέλλη στριπτιτζού; Ναι, ρε καρντάσια, η ίδια το δήλωσε στο γυαλί. Σε ένα από τα καθημερινά πρωινά, όπου καλούν τους βουλευτάδες με την τσιριχτή φωνή για να σου κάνουν την τρίχα κάγκελο με τις ατέλειωτες μ@λ@κίες, η Λιάνα έκανε τη βαρύγδουπη δήλωση πως θα μας κάνει στριπτίζ. Είπε κατά λέξη:
«Ξέρετε κανένα φορολογικό νομοσχέδιο που έρχεται χωρίς φόρους; Άμα το φέρουν, εγώ σας ορκίζομαι μπορεί και να κάνω στριπτίζ από το βήμα της Βουλής. Άμα θέλετε, ευχαρίστως. Δεν περνάει η μπογιά μου, 60 χρονών γριά είμαι, αλλά τώρα πια που έχουν βγει τα σώβρακα και έχουν κατεβεί τα βρακιά και δεν υπάρχει όρθιο τίποτα, ούτε στις λέξεις, μπορώ ακόμη και αυτό να το υποσχεθώ».
Άμα το υποσχέθηκε, θα το κάνει η αθεόφοβη. Όσο ήταν δεξιούλα, πήγαινε στην εκκλησιά. Από τότε, όμως, που έγινε αριστερούλα την πειράζει το λιβάνι. Άσε που απόκτησε και το βίτσιο αντί να ακούει το «άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός…» που καταπραΰνει τα πάθη, να ακούει τον ύμνο της Διεθνούς που μιλάει για «της γης τους κολασμένους», κι από τότε κάνει σαν διαολισμένη. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, άβυσσος και η ψυχή της Λιάνας της τσιγαροτσιμινιέρας. Ρε τιτιτάγκα μου, το τσιγάρο είναι η προέκταση του χεριού της και η τσαντίλα η προέκταση της καρδιάς της. Αυτή δεν έχει καρδιά. Τσαντιλομηχανή έχει.
Την έχω ικανή να το κάνει το στριπτίζ, καρντάσια μου. Το φαντάζεστε να παίζει ο Άδωνης το σουραύλι και η Λιάνα να πετάει με νάζι ένα- ένα τα ρούχα της στο ρυθμό της μουσικής; Μετά να βγάζει με απόλυτο σεξικισμό τα ζεμπίλια που κρατούν τα μαστάρια της – γι’ αυτό το σουτιέν στα τούρκικα είναι ζεμπίλ μαστάρ- και στο τέλος να λύνει αργά- αργά, βασανιστικά για τα μάτια του θεατή, τα κορδόνια που κρατούν τον κουραδοκόφτη της- επί το λαϊκότερον στριγκάκι; Τώρα αν φοράει στριγκάκι ή βράκα θα το μάθουμε από τον ιστορικό του μέλλοντος, που θα γράψει την πλούσια βιογραφία της. Δεν κωλώνει που έχει μερικές δεκάδες κιλά παραπανίσια. Από αγελαδίτσα της ΦΑΓΕ έγινε σκέτη αγελάδα από το πολύ το φάε- φάε.
Ναι, σας λέω. Την έχω ικανή να το κάνει. Κι αν με ρωτήσετε: Γιατί τόση βεβαιότης, ρε μόρτη Ούτις; θα σας απαντήσω; Γιατί δημόσια έχει κατεβάσει το βρακί κι έχει δείξει τον πωπό της! Ήτανε, το λοιπόν σε κάποιο τηλεοπτικό σταθμό πριν από χρόνια, και ήρθε σε έντονη λογομαχία με γνωστό -τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά- αθλητικό συντάκτη.
Την ώρα που έλεγε κάτι η Λιάνα, εκείνος την προκάλεσε, λέγοντάς της: «Δεν έχεις κώλο να το κάνεις αυτό»! Εκτός εαυτού εκείνη του απάντησε «Εγώ δεν έχω κώλο; Τώρα θα δεις», και με τη μία κατέβασε πανωφόρι και εσώρουχο, εκθέτοντας σε κοινή θέα τον πισινό της!
Γι’ αυτό σας λέω, καρντάσια μου, είναι ικανή να μας δείξει τον πωπό της. Και να αναφωνήσουμε ούλοι μας: «Και τι πωπό, πωπώ, πωπώ!!!» Μετά πολλών θαυμαστικών βλέποντας τον δέκα στρεμμάτων πωπό της να λικνίζεται πέριξ του κρατήρα της στο κέντρο του. Και τη Ζωίτσα την Κωνσταντοπούλου- αυτό το σεξ σύμπολ του ελληνικού κοι(υ)νοβουλίου να χτυπάει παλαμάκια και να της βάζει 100ευρα στο δικτυωτό καλτσόν της. Ω, ρε, θέαμα! Θέαμα των θεαμάτων. Σαν αυτό στην Πομπηία, λίγο πριν εκραγεί ο Βεζούβιος και τους κάνει κολυμπηθρόξυλα. Να το δούμε κι αυτό και μετά «γαία πυρί μειχθήτω» η Ελλάς.
Αν θέλουμε να αποφύγουμε το θέαμα, πρέπει να κάνουμε εικόνα τον Αλέξη και το Γιάνη- με ένα νι, παρακαλώ- να τους προσκυνάμε και να τους παρακαλάμε να φέρον πολλά φορομπηχτικά νομοσχέδια στη Βουλή, ώστε να μη μας κάνει στριπτίζ η Λιάνα. Κατηραμένη κενωνία εδώ, που μας έφτασες. Το Σεξπηρικό ερώτημα «να ζει κανείς ή να μη ζει;» οι νεοέλληνες να το έχουν μετατρέψει σε «φορομπηχτικά μέτρα από την κυβέρνηση ή τη Λιάνα στριπτιτζού;» http://vagiablog.blogspot.gr/2015/05/blog-post_18.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου