Στα σίγουρα, δεν στέκομαι στα καλά μου. Λογικός καί νορμάλ δεν είμαι, πάει καί τελείωσε – με σχεδόν εργαστηριακή πιστοποίηση αυτά.

Στα σίγουρα, είμαι αρκετά τρελλός, ώστε να ξεκινήσω τέτοια ξυγγραφή.

Όμως, κάποιος, κάποτε, έπρεπε να την επιχειρήσει, έστω καί απλά ξύνοντας επιφανειακά το θηρίο.

. . . . . . .

Εισαγωγή

Η αφορμή, γιά να βγάλω τις σχετικές ιδέες μου στο ηλεκτρονικό χαρτί, υπήρξε ένας γάμος· αλλά η αιτία προϋπήρχε. Συγκεκριμένα, πάντα αναρωτιόμουν:

  • Ποιοί ήμασταν οι Έλληνες σ’ εποχές απώτατες, αφού όλοι οι αρχαίοι ημών μιλάνε (αμέσως, ή εμμέσως) γιά ένα λαμπρό παρελθόν μας. («Χρυσούν Γένος», καί τα τοιαύτα.)
  • Πότε ήμασταν έτσι.
  • Γιατί καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε σήμερα.
  • Γιατί κάποια άτομα, με καταγωγή τουλάχιστον μερικών αιώνων Ελληνική (όσο Ελληνική είναι η δική μου – κι ελπίζω η δική σου, αναγνώστη μου) μισούν τόσο πολύ την Ελλάδα. (Εντάξει, αυτή η χώρα δεν έδωσε σ’ όλους μας τις ευκαιρίες που θέλαμε, αλλά το να φτάσουμε σε σημείο να τη μισούμε, είναι ακραίο. Άρα, κάπου αλλού οφείλεται αυτό το συναίσθημα.)
  • Αν έχει τέλος η κατρακύλα του έθνους μας. (Κάποιο τέλος θά ‘χει, αλλά ελπίζω όχι μέσα στον τάφο. Αυτό εννοώ.)
  • Αν, ακόμη, ξαναφτάσουμε κάποτε στην κορυφή, κι αν θα παραμείνουμε εκεί.

Ειλικρινά, δεν έχω απαντήσεις γιά τα παραπάνω. Ή, μάλλον, έχω κάποιες, αλλά σαφώς όχι πλήρεις – κι όχι σίγουρες. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να τις παλαίψω, ώστε να τις βγάλω ως συμπεράσματα, επειδή δεν θα τις βρω γραμμένες πουθενά.

Επίσης, σας εξομολογούμαι προκαταβολικά ότι τα σημερινά είναι απλά ένα ορεκτικό. Συνεχίστε την έρευνα μόνοι σας!… διότι, αν είναι να γράψω όλα όσα έχω συμπεράνει, θα γράψω διδακτορική διατριβή! Αδύνατον να χωρέσουν εδώ.

. . . . . . .

Θέλω, ακόμη, να επισημάνω δύο τινά:

Πρώτον, ότι εδώ δεν μιλάω με όρους ανωτερότητας / κατωτερότητας φυλών: το πεδίο αυτό δεν μ’ ενδιαφέρει κάν. Βλέπετε, όλα τα ζώα κι όλα τα φυτά είναι χρήσιμα στο οικοσύστημα, όλα παίζουν τον ρόλο τους, άσχετο αν μερικά τρώνε μερικά άλλα. Έτσι ακριβώς κι εμείς οι Έλληνες, σχετικά με τους υπόλοιπους δίποδους κατοίκους του πλανήτη μας: όλοι οι λαοί σ’ ένα καζάνι βράζουμε, απλώς μερικοί έχουν βγάλει τα κεφάλια τους απέξω απ’ το ζεματιστό νερό – καί δίνουν υποβρύχιες κλωτσιές σ’ εμάς τους υπόλοιπους, που είμαστε ακόμη μέσα.

Αυτά τα λέω, μή τυχόν βρεθεί κανας μαλάκας, κι αρχίσει σαχλαμάρες περί «ρατσισμού». (Άμα τρώγεται τόσο πολύ, πιά, ας αρχίσει πρώτα απ’ αυτούς, που τον ρατσισμό τον έχουν δόγμα στα «ιερά» βιβλία τους – καί βλέπουμε.)

Και δεύτερον, εντάξει, όσοι έχουν στη διάθεσή τους κρυμμένη αρχαία βιβλιογραφία, υπερτερούν ημών των καθημερινών θνητών στον δρόμο ταχύτητας προς την αλήθεια. Αλλά, προσωπικά δεν πιστεύω σε «αλήθειες εξ αποκαλύψεως», καί σας τό ‘χω πεί πολλές φορές. Σας συμβουλεύω, δέ, να κάνετε κι εσείς το ίδιο.

Έτσι, αν βρεθεί κάποιος παπάρας με περισπούδαστο ύφος καί σας πεί ότι πχ ότι καταγόμαστε από τον Σείριο (καί διάφορα άλλα τέτοια, σαν αυτά που μας ζάλισαν τον έρωτα τις περασμένες δεκαετίες), αμέσως να τον ρωτήσετε από πού το ξέρει. Πάω ένα στοιχηματάκι, ότι οι περισσότεροι θα ντραπούν να σας πούν ότι πρόκειται γιά «εξ αποκαλύψεως» σαχλαμάρες. (Από διαλέξεις «μυστών», από όνειρα, από βιβλία που δεν πρέπει να τα διαβάζει ο καθένας, παρά μόνον κάποιοι «εκλεκτοί», κι από άλλες τέτοιες …σοβαρές πηγές. Η λογική, βεβαίως, απούσα απ’ όλ’ αυτά.)

Αντιθέτως, η αφεντιά μου καί σας λέω ότι χρησιμοποιώ τη λογική μου, καί επωμίζομαι πλήρως τις ευθύνες της επιλογής μου. (Καί σ’ όποιον αρέσουμε.)

. . . . . . .

i. Αρχικές παραδοχές

Λοιπόν, γιά να δώσουμε συμπερασματικές απαντήσεις στα παραπάνω καυτά ερωτήματα, πρέπει πρώτα να στηριχτούμε σε κάποιες παραδοχές. Αλλοιώς, δεν γίνεται.

  • Η πρώτη παραδοχή, είναι ότι τα έθνη / οι εθνοτικές ομάδες δεν χάνονται, παρεκτός αν συμβούν πλήρεις γενοκτονίες τους.

Πχ, ακόμη καί οι σχεδόν πλήρως γενοκτονημένοι Ασσύριοι, αριθμούν σήμερα κάπου τρείς χιλιάδες οικογένειες (αν θυμάμαι καλά όσα διάβασα στα ιντερνέτια). Καί, ναί, είναι απόγονοι των πάλαι ποτέ προγόνων τους.

Καί ποιοί Ασσύριοι; εδώ δεν χάθηκαν ούτε οι Νεάντερταλ, που είναι αρχαιότεροι! (Οι οποίοι ζούν μέχρι τις μέρες μας, κι ας ισχυρίζονται το αντίθετο κάποιοι «επιστήμονες» της πορδής.)

Συνεπώς, τα έθνη / οι εθνοτικές ομάδες συνεχίζουν να υπάρχουν καί να είναι απόγονοι των προγόνων τους, μόνο που αρκετές φορές αλλάζουν όνομα. (Δηλαδή, τα ξέρουμε με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Ή …δεν τα ξέρουμε κάν, εφ’ όσον σε κάποιες ιστορικές περιόδους κρύβονται υπό άλλους – βλέπε Οδυσσέα καί ναύτες του κάτω απ’ τα πρόβατα του Πολύφημου.)

  • Ακόμη μία παραδοχή είναι πως δεν υπάρχουν έθνη δεκτικά στις επιμειξίες.

Ή, γιά να το διατυπώσω καλύτερα, τα περισσότερα έθνη καί στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι αρνητικά στην ιδέα των μεικτών γάμων. Εξαίρεση αποτελούν χώρες-«πειράματα» (ηπαπάρα), συν κάποιες θρησκείες, που έχουν αντικαταστήσει την έννοια του έθνους με τη συμμετοχή στην ίδια θρησκεία. (Πχ όλα τα μούσλιμζ είναι «αδέρφια», ανεξάρτητα από φυλετική προέλευση.) Στρεψοδικία πρώτου μεγέθους, βέβαια, διότι το ομαδικό (έθνος) το γυρνάνε στην κολακεία του ατομικού (εφ’ όσον είσαι «δικός μας» θρησκευτής, είσαι κάποιος σπουδαίος), ενώι το ένα με το άλλο είναι τελείως άσχετα.

Εμείς, γιά παράδειγμα, είχαμε πάμπολλους εξανδραποδισμούς κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Μεικτούς γάμους Ελληνίδων με Οθωμανούς με το στανιό, απαγωγές παιδιών (γενίτσαροι), κτλ. Όμως, σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι δικές μας οικογένειες θεωρούσαν πως τα απαχθέντα μέλη τους είναι νεκρά. (Καί πολλές φορές μαυροφορούσαν.) Δεν υποδεχόντουσαν τα …τουρκοσυμπεθέρια με χαρές στο σπίτι τους.

Έτσι, ενώι σήμερα (λόγωι αυτής της κατάστασης) μπορεί να βρεί κανείς Ελληνική γονιδιακή προέλευση σ’ όλη τη Μεσόγειο (που η μισή είναι μωαμεθανική), ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορούμε σήμερα να μιλάμε γιά Ελληνικούς πληθυσμούς σ’ εκείνα τα εδάφη. Θά ‘τρωγε γιαούρτωμα στα μούτρα, αν το έκανε! (Αυτό, ως απάντηση στους ηλίθιους -καί πληρωμένους– οπαδούς του «πολυπολιτισμού».)

. . . . . . .

ii. Πρώτα άμεσα συμπεράσματα

Συνεπώς, τουλάχιστον ο κύριος πυρήνας των εθνών παραμένει απαράλλαχτος από τις αρχαίες εποχές.

Αυτό, τώρα, μας επιτρέπει ν’ ανιχνεύσουμε (χωρίς μεγάλο σφάλμα) την πορεία τους στον χρόνο μ’ έναν απλούστατο τρόπο: κοιτάζουμε τί γράφουν περί αυτών οι αρχαίοι συγγραφείς!… κι έχουμε όσες πληροφορίες θέλουμε – έστω, γι’ αρχή κάποιων σοβαρών εθνολογικών συμπερασμάτων. (Φυσικά, πάντα ψάχνουμε καί γιά το αν κάποια «αόρατα χέρια» αλλοίωσαν την αρχική μορφή κάθε κειμένου. Είπαμε! Όλα τα «εξ αποκαλύψεως» πάνε τρίποντο στον σκουπιδοντενεκέ. Κατ’ ευθείαν.)

Όθεν, άμεσο συμπέρασμα των παραπάνω, ως παράδειγμα: ούτε η κυρία Όλγα είναι ακριβώς Ελληνίδα, ούτε ο σύζυγός της είναι ακριβώς «εβραίος». Είναι καί οι δύο Πελασγικής καταγωγής καί προγονικού (ίσως καί σημερινού) Κρόνιου θρησκεύματος. Έμ;! Τί νομίζετε; ότι ο Μίνωας καί οι δικοί του δεν άφησαν απογόνους στην Κρήτη;… ή δεν είχαν -κι έχουν ακόμη- σόϊ στη χώρα προέλευσής τους, στα σημερινά παράλια Λιβάνου-Ισραήλ;

Ή ότι το ίδιο αίμα δεν έλκει το ίδιο αίμα;

Ακόμη ένα παράδειγμα προς μελέτη, είναι το επίθετο ενός υπουργού του σημερινού γκουβέρνου. Λοιπόν, το πρόθεμα «ιερό-« είναι χαρακτηριστικό των Πελασγών, απ’ όπου πέρασε (μέσωι των Κρονίων Πελασγών) καί στους ιουδαίους. Ιεράπετρα, Ιεράπυτνα, Ιεριχώ, Ιερά Σόλυμα, Ιεροβοάμ (ο «ιερώς βοών», δηλαδή – οι Πελασγοί δεν είχαν του ίδιου τύπου καταλήξεις στα ονόματα, όπως εμείς· πολλές φορές αυτά ήσαν αφωνόληκτα)…

Κι ακόμη ένα παράδειγμα, είναι ο αρχίτραγος. Μετά απ’ όσα σας είπα παραπάνω, λέτε να εξαφανίστηκαν οι Γεφυραίοι; ή, μήπως, παρέμειναν στην Ελλάδα… ως «ενσωματωμένοι» στον Ελληνικό κορμό, καί καλά;

Το βλέπετε καθαρά, ότι δεν ενδιαφέρεται γιά τη σημερινή θρησκεία της πλειονότητας των Ελλήνων (όποια κι αν είν’ αυτή), αλλά το στρίβει το τιμόνι προς άλλες κατευθύνσεις. (Μαζί μ’ αμφότερους τους ετέρους Κρόνιους …Γεφυραίους / Ποντίφηκες των δύο επταλόφων πόλεων με το ίδιο όνομα…) Επομένως, αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί συμπεριφορά Έλληνα.

[Το ίδιο καί η χρηματολατρεία κάτι τέτοιων, σαν αυτόν. Αλήθεια, από ποιά χρέη απελευθέρωσε ( ; ) ο Σόλων τους Αθηναίους αγρότες καί μικρομεσαίους με τη Σεισάχθεια; Μήπως από τα χρέη τους προς τους Γεφυραίους τοκογλύφους της εποχής εκείνης; Διότι, άλλη αιτία εγώ δεν βλέπω.

Ναί μέν, η Ιστορία -έστω, η σχολική- τα κάνει γαργάρα αυτά, αλλά δεν τιμάει τη νοημοσύνη μας ως έθνους το ότι κανείς μας δεν αναρωτιέται.]

Αναρωτηθήτε τα ίδια καί γιά όσους δεσποτάδες συμπλέουν μαζί του. Καί γιά όσους «συλλειτουργούς» τους τά ‘χαν βρεί μιά χαρά με τους Τουρκαλάδες, επί 400 χρόνια. (Ίσως καί με τους Φράγκους / Δυτικούς, άλλα 400 καί πλέον.)

Τέλος πάντων, η θρησκεία είναι μέγα θέμα· δεν θα την εξετάσουμε σήμερα, αλλά θα την αναφέρουμε όποτε χρειαστεί. Το θέμα μας σήμερα είναι το ζήτημα της εθνικής μας καταγωγής καί σύνθεσης… καί μελλοντικού επιπέδου υπάρξεως.

. . . . . . .

iii. Dna μέν… όμως, μόνο αυτό;

Από τούτον εδώ τον τόπο πέρασαν (καί δυστυχώς, ακόμη περνάνε) αμέτρητα στίφη αλλοφύλων. Έτι, δέ, μας μακέλεψαν:

  • οι διάφοροι καταστρεπτικώτατοι εμφύλιοι (πχ Πελοποννησιακός),
  • συν οι κατά καιρούς γενοκτονίες μας (πχ Μικρά Ασία / Κατοχή),
  • συν οι μαζικοί εξανδραποδισμοί (πχ γενίτσαροι),
  • συν οι τιμωρητικές εκτοπίσεις ολοκλήρων πληθυσμών (κυρίως επί Βυζαντίου).

Ωστόσο, παραμένουμε (όσοι παραμένουμε) Έλληνες με πιστοποιητικό ISO. Τά ‘παμε, το εργαστήριο ΔΕΝ μπορεί ν’ αμφισβητηθεί με λόγια – πολλώι δέ μάλλον με ιδεοληψίες καί μαλακίες στους εγκεφάλους φανατισμένων. Μόνον οι ηλίθιοι επιχειρούν να τα βάλουν (με μόνο όπλο τις μπούρδες τους) με ηλεκτρονικά καί κομπιουτερίστικα όργανα μετρήσεων.

[Τον λόγο δεν απόσωσα γιά τους πωλητικούς, που τους ξεμπροστιάζουν -ως πρωταθλητές της κωλοτούμπας- παλαιότερες δηλώσεις τους στο γυαλί, καί βρέθηκε ο βρυκολακόφατσος δόκτωρ, πού ‘κανε τα ίδια: όχι στις μάσκες γιά όλους, ναί στις μάσκες γιά όλους! Κι ισχυριζόταν ότι δεν τά ‘πε αυτός αυτά. Ναί, ρέ δόκτορα, δεν έχει εφευρεθεί ακόμη η καταγραφή τηλεοπτικών εκπομπών! Εσένα περιμένει! lol!!!

Ούτε προφήτης νά ‘μουνα, ρέ φούστη μου!

Τί να πείς… Οι πανεπιστημιακοί τίτλοι είναι ανεπαρκείς στο να θεραπεύουν πάσαν νόσον καί μαλακίαν.]

Αφού, λοιπόν, το εργαστήριο μας έβγαλε 98.5% ίδιους με τους αρχαίους ημών, αυτό το θέμα έληξε.

Μόνον οι ηλίθιοι επιμένουν να το συζητάνε ακόμη.

…Αλλά, ας μη χαρούμε τόσο βιαστικά! Ας μην ξεχνάμε, ότι καί οι Κρόνιοι Πελασγοί είναι σχεδόν το ίδιο μ’ εμάς από dna! Εδώ, ως άνθρωποι είμαστε κατά 96% ίδιοι με τους χιμπατζήδες, άρα πόσο νομίζετε ότι θα διαφέρει ποσοστιαίως από έναν σημερινό Έλληνα-Έλληνα ένας σημερινός Κρόνιος Πελασγός; Μπορεί καί καθόλου!

. . . . . . .

Έτσι, στο σημείο αυτό εγείρονται μερικά μέγιστα ερωτήματα.

  • Πόσο ρόλο παίζει η φυλετική καθαρότητα, καί πόσο η συνειδητότητα του ανήκειν στο έθνος;
  • Μπορεί αυτή η τελευταία ν’ αλλοιωθεί / διαμορφωθεί;
  • Κι αν ναί, πώς; πόσο εύκολα; καί σε ποιό βαθμό;
  • Κι αν αλλοιωθεί, μπορεί να επανέλθει;

Στο τελευταίο ερώτημα, αν με ρωτήσετε προσωπικά, θα σας απαντήσω αρνητικά καί θα είμαι απόλυτος. Γιατί; πχ διότι, από το 1900 έχουν περάσει περίπου τέσσερεις γενιές. Εάν κάποιος δικός μας πήγε το 1900 μετανάστης στις ηπαπάρα, λέτε σήμερα οι απόγονοί του να αισθάνονται τίποτε γιά την Ελλάδα; ή απλά τη βλέπουν ως μιά περιοχή του χάρτη;

Δηλαδή, κατά τη γνωμάρα μου, όποιος ξεκόπηκε απ’ την Ελλάδα, τελείωσε ως Έλλην. Δεν είναι πιά – κι ούτε πρόκειται να ξαναγίνει.

Αντιθέτως, η Εκκλησία φαίνεται πως μάλλον απαντάει θετικά. Γιατί; διότι, όσο το σκέφτομαι, τόσο συμπεραίνω πως όλες αυτές οι ξένες προς το Ελληνικό Πνεύμα ιστορίες της «ΠΔ» κρατήθηκαν μέσα στο δόγμα, ως «κοινός τόπος » να τα ξαναβρούμε με τους (αποκομμένους από τον εθνικό κορμό) Κρόνιους Πελασγούς, μήπως καί ξαναγυρίσουν αυτοί πίσω. (Πράγμα που δεν βλέπω προσωπικώς να γίνεται – αλλά δεν είμ’ εγώ αυτός, που διαμορφώνει το δόγμα.)

. . . . . . .

Ακόμη ένα καυτό ερώτημα (είπαμε, δουλεύουμε κάργα λογική), είναι το ότι εντάξει… κάποιος πχ που είναι κρυπτο-Γεφυραίος, πώς το ξέρει σήμερα πως είναι τέτοιος, μετά από τόσους αιώνες συμβίωσης με τους λοιπούς Έλληνες (καί ίσως ενσωμάτωσης των προγόνων του στον Ελληνικό εθνικό κορμό) ; Ή απλά φέρεται ως τέτοιος (δηλαδή, εχθρικά προς τους λοιπούς Έλληνες), από ένστικτο καί μόνον;

Το να το ξέρει κάποιος την πραγματική του καταγωγή στα ίσα, σημαίνει ότι έχει πηγή προς τούτο: δηλαδή, ότι κάποιοι ομόφυλοί του κρατάνε (έστω, άτυπο) ληξιαρχείο. Αλλοιώς, δεν γίνεται.

Αυτό μπορεί να είναι γραπτό, μπορεί όμως να είναι καί προφορικό· πχ εγώ ξέρω στα σίγουρα την (σαφώς Ελληνική) καταγωγή μου από πατέρα δυόμιση αιώνες πίσω, καί από μητέρα στους τέσσερεις αιώνες πίσω. Κι αυτά, από προφορικές αφηγήσεις των δύο γονικών μου οικογενειών. Αλλά, γιά παραπίσω, αγνοώ πλήρως.

Γενικά, πάντως, όλη η Ελλάδα έχει το ίδιο πρόβλημα μ’ εμένα: εάν μεν κάποιοι παππούδες αφηγούνται την ιστορία της οικογένειας, καλώς. Αλλά, παραπέρα, σκότος! Εδώ, τρομάξαμε να κρατάμε συστηματικό ληξιαρχείο μόλις μεταπολεμικά (καί όχι, δεν ήταν οι Γερμανοί, αυτοί που κάψαν τα προπολεμικά ληξιαρχεία φεύγοντας το 1944· αλλού τα παραμύθια, όχι σε μένα!), καί πάλι το πετσοκόβουμε. (Πχ δεν αναγράφουμε το θρήσκευμα, αποφεύγουμε να γράφουμε το πατρικό επίθετο παντρεμένης γυναίκας, καί λοιπές παρόμοιες πανέξυπνες νομοθετικές εμπνεύσεις των πωλητικών. Γιατί, άρα γε; Έ;…)

Όμως, με τους άλλους κατοίκους της σημερινής Ελλάδας -πλήν Ελλήνων- τί γίνεται; Κρατάνε κρυφό ληξιαρχείο, καί δή από την αρχαιότητα;

Πιθανόν.

Καί πώς καί δεν διέρρευσε τίποτε, τόσους αιώνες, καί δεν γνωρίζουμε τα σχετικά;

Ερωτήματα!… Ερωτήματα!…

Αλλά, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες λογικές απαντήσεις.

(συνεχίζεται)